پروتئین ها، در واقع موادی هستند که نقشی حیاتی در بدن ایفا می کنند. این مواد حیات بخش در صورتی که کامل باشند، می توانند سلول های تازه بسازند. پروتئین زمانی کامل است که تمام اسید آمینه های اصلی را برای ساخت و تولید «پروتوپلاسم» جدید داشته باشد.
البته به این مواد باید املاح معدنی را نیز اضافه کنیم. آهن، توانایی حمل بار سنگین اکسیژن ذخیره شده را به خون می دهد. سلول های بدن دائما به اکسیژن نیازمندند تا از این طریق خون بدن اکسیژنه شود و با گردش در مویرگهای سطح پوست، باعث شفافیت و درخشندگی پوست گردد.
ویتامین ها
ویتامین آ موجب شفافیت و نرمی پوست می شود. گروه ویتامین ب نیز جزء مواد ضروری و موردنیاز هستند که باید غذای مورد مصرف را تکمیل کنند. ویتامین های گروه ب پوست را محکم و جوان نگه می دارند و از ذخیره شدن بیش از حد چربی در پوست جلوگیری می کنند، و از رنگ باز پوست حفاظت کرده و مانع ایجاد لکه های بد رنگ روی پوست می شوند. و بالاخره ویتامین ث به پوست نرمی و لطافت می بخشد و به بهبود سریع تر زخم ها کمک می نماید.
با این همه، حتی اگر پوست به نحوی صحیح هم مراقبت شود، باز هم در تهدید خشکی قرار دارد. پوست برای مقابله با خشکی، از یک سازوکار محافظ برخوردار می باشد که عبارت است از میلیونها غده ی چربی که سطح پوست را می پوشاند. تعداد این غدد در پوست صورت بیشتر است، ولی مقدارشان در نواحی مختلف متفاوت می باشد. مثلا در گردن کم و در پشت دست ها تعدادشان خیلی کمتر است. به همین دلیل پوست دست بیشتر دچار خشکی می شود.
در مورد رطوبت پوست باید گفت که رطوبت، عامل اساسی محسوب می شود و حتی بیش از غذا اهمیت دارد. در صورت نرسیدن آب به بدن، پوست نیز خشک و پژمرده می شود. البته افزون بر نوشیدن آب (روزی شش تا هشت لیوان) باید از طریق کرم های مرطوب کننده یا مرطوب کننده های طبیعی مانند عسل، روغن بادام و هلو نیز به عنوان ماسک بر روی پوست استفاده کرد. مهم ترین زمان مصرف مرطوب کننده ها، بعد از صابون زدن صورت می باشد.
اقدامات ضروری برای حفاظت از پوست
– بخور صورت
– ماسک صورت
– ماساژ صورت
– ورزش صورت
با این همه، حتی اگر پوست به نحوی صحیح هم مراقبت شود، باز هم در تهدید خشکی قرار دارد. پوست برای مقابله با خشکی، از یک سازوکار محافظ برخوردار می باشد که عبارت است از میلیونها غده ی چربی که سطح پوست را می پوشاند. تعداد این غدد در پوست صورت بیشتر است، ولی مقدارشان در نواحی مختلف متفاوت می باشد. مثلا در گردن کم و در پشت دست ها تعدادشان خیلی کمتر است. به همین دلیل پوست دست بیشتر دچار خشکی می شود.
در مورد رطوبت پوست باید گفت که رطوبت، عامل اساسی محسوب می شود و حتی بیش از غذا اهمیت دارد. در صورت نرسیدن آب به بدن، پوست نیز خشک و پژمرده می شود. البته افزون بر نوشیدن آب (روزی شش تا هشت لیوان) باید از طریق کرم های مرطوب کننده یا مرطوب کننده های طبیعی مانند عسل، روغن بادام و هلو نیز به عنوان ماسک بر روی پوست استفاده کرد. مهم ترین زمان مصرف مرطوب کننده ها، بعد از صابون زدن صورت می باشد.