به گزارش بخش اخبار پزشکی دکتر سلام؛ مراکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) گزارش می دهند که از هر 59 کودک، حدودا یک نفر، مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. نگاهی به داده های سالانه در مورد شیوع ASD نشان می دهد که این رقم احتمالا بدتر نیز می شود و رو به افزایش می رود. تحقیقات منتشر شده در مجله BMC نشان می دهد که مکمل های کورکومین می تواند آسیب و ناتوانی های ناشی از اوتیسم را کاهش دهد.
بیماری اوتیسم در کودکان
داده های CDC نشان می دهد که همه ساله کودکانی بیشتری با ASD تشخیص داده می شوند. در سال 2000، حدود یک کودک در 150 کودک متولد شده در سال 1992، دارای ASD بود. تا سال 2014، این داده ها به یک نفر در 59 کودک که هشت سال پیش تر، به دنیا آمده بودند، رسیده بود. افراد زیادی معتقدند که این نتیجه یک مشکل ژنتیکی است اما مطالعات متعددی که غالبا نادیده گرفته شده اند، نشان می دهد که احتمالا استفاده از مواد شیمیایی سمی، مواد مخدر و واکسن های مصنوعی موجب این روند می شود.
به عنوان مثال، مصرف اسید والپروئیک (VPA) که یک اسید چرب کوتاه زنجیر است در طول چندین سال، برای اولین بار به عنوان یک عامل ضد صرع استفاده می شد. این دارو معمولا برای کودکانی که با بیماری صرع تشخیص داده می شود، تجویز می گردد. همچنین آزمایشات بالینی به دنبال اثربخشی آن برای درمان بسیاری از شرایط دیگر پزشکی است.
VPA با تغییر دادن فعالیت انتقال دهنده های عصبی کار می کند که در نتیجه بر روی بافت مغزی تاثیر می گذارد. در واقع، این ماده شیمیایی با عوارض جانبی متعددی بر مغز مرتبط است، از جمله افزایش خطر نقص لوله عصبی، تاخیر در توسعه مغز و کاهش مهارت های صوتی – که همه در علائم مرتبط با ASD دیده می شود. اگر چه شواهد کافی وجود ندارد اما استفاده از VPA، همچنین به آسیب جدی بدن، از جمله انسفالوپاتی هیپر امونمیا، سمیت کبد یا هپاتیت سمی، سرکوب مغز استخوان، پانکراتیت و خونریزی های کشنده مرتبط است.
نقش کورکومین در اوتیسم
کورکومین، یک ترکیب طبیعی موجود در زردچوبه است که البته ممکن است در سایر ادویه ها نیز وجود داشته باشد، دارای مزایای سلاتی زیادی است. توجه ویژه ای به نقش آن در محافظت از سیستم عصبی مرکزی از جمله اختلالات دژنراتیو مانند بیماری آلزایمر، دیسکینزی دائمی، افسردگی مزمن، صرع و اختلالات روانپزشکی شده است.
در یک تحقیق انجام شده قبلی، اثبات شد که کورکومین می تواند اثرات اتوسیت ناشی از اسید پروپیونیک را در موش های صحرایی کاهش دهد که به توانایی ترکیب برای سرکوب استرس اکسیداتیو، جلوگیری از اختلال عملکرد میتوکندری و کاهش عود بیماری های عصبی مربوط می شود. این یافته تأثیر زیادی بر روی بررسی توانایی کورکومین برای بهبود اوتیسم ناشی از VPA داشت.
محققان آزمایش خود را بر روی یک مدل از حیوانات جونده انجام دادند. آنها موش های حامله را به دو دسته تقسیم کردند. در 12.5 روز بارداری، به گروه اول محلول شور تزریق شد، در حالی که به مجموعه II با 600 میلی گرم / کیلوگرم سدیم والپروات تزریق شد.
سپس محققان 20 تا از بچه موش های نر را از هر دو گروه برداشتند و آنها را به دو گروه دیگر 10 عضوی تقسیم کردند که در مجموع چهار گروه تشکیل شد:
- گروه اول از بچه موش های متولد شده از مجموعه I بودند و پس از هفت روز با محلول شور دریافت کردند. این دسته، گروه کنترل بود.
- گروه دوم شامل بچه موش های نر از مجموعه دوم بود و هفت روز پس از تولد، به آنها محلول شور داده شده بود.
- گروه سوم بچه موش های نر از مجموعه دوم بودند اما یک میلی لیتر کورکومین را در هفتمین روز پس از تولدشان دریافت کرده بودند.
- گروه چهارم از مجموعه I برداشته شده بودند و یک میلی لیتر کورکومین را در هفتمین روز پس از تولدشان دریافت کرده بودند.
محققان اظهار داشتند که موش هایی که در معرض اسید والپروئیک یا همان VPA قرار داشتند علائمی همچون تاخیر در بالغ شدن، پایین بودن وزن بدن و مغز، سمیت مغزی شامل سطوح پایین IFN-γ، سروتونین، گلوتامین، کاهش گلوتاتیون، گلوتاتیون S-ترانسفراز، پراکسیداز لیپید با یک افزایش CYP450، IL-6، گلوتامات و گلوتاتیون اکسید شده داشتند. با این حال، مکمل کورکومین این اختلالات را تا حد متوسط کنترل و اصلاح کرد. این مکمل باعث شد که تاخیر در بلوغ و وزن غیرطبیعی به طور خاصی بهبود یابد.
به دلیل این یافته ها، محققان نتیجه گرفتند که کورکومین ممکن است نقش درمانی در برابر اوتیسم ناشی از VPA داشته باشد اما اظهار داشتند که این ترکیب نیاز به انجام مطالعات و تحقیقات بیشتری برای اطمینان از موثر بودن و ایمن بودن در کودکان دارد.
