بنگ دانه (Hyoscyamus. niger) که با نام های بذرالبنج و سکران نیز در برخی منابع از آن یاد می شود، گیاهی است از تیره سیب زمینی علفی و دو ساله دارای ساقه استوانه ای به بلندی 58 سانتیمتر. در کنار جاده ها و صحراها و باغ ها و اماکن مخروبه میروید. دارای برگ ها متناوب و نوک تیز است. گلهای آن در نواحی سرد زمین در خرداد و تیر در نواحی گرمتر زمین در ماه اردیبهشت باز می شود. بعضی دارای گل زرد رنگ با شبکه ای از خطوط ظریف ارغوانی و بعضی دارای گل سفید با شبکه ای صورتی یا بنفش می باشند. به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، میوه آن هنگام رسیدن شبیه است به یک دیگ دهانه دار و تعداد زیادی دانه های کوچک در آن موجود است. این گیاه تقریباً سمی است و حشرات هم از شیرابه آن نمی خورند. نوعی بنگ دانه نیز موجود است که یکساله می باشد ولی نوع دو ساله آن اثر داروئی بیشتری دارد. طبیعت این گیاه را عده ای گرم و خشک و عده ای نیز غیر آن می دانند. این گیاه دارای چند مواد شیمیائی از قبیل هیوسیامین، هیوسین و مقداری آتروپین و تعدادی مواد دیگر می باشد که این سه ماده جزء الکالوئیدهای مهم آن است. از دانه این گیاه روغن زرد مایل به سبزی استخراج می شود که مصارف داروئی و درمانی دارد. این گیاه دارای خاصیت ضد تشنج و آرام کننده و مخدر بوده. از این جهت است که افراد معتاد هنگام عدم دسترسی به مواد مخدر دانه های این گیاه را پودر کرده و در خمیرنان گذاشته فرو میبرند و به حالت نشاط در می آیند اما از عواقب وخیم آن خبر ندارند. این گیاه بازکننده مردمک چشم بوده و خواب آور نیز هست و افرادیکه به عللی نمی توان برای آنان مرفین تجویز نمود مانند بعضی بیماران عصبی و اختلالات دماغی از این گیاه استفاده میگردد. در سرفه های تشنجی، برنشیت های مزمن، دردهای عصبی، داءالرقص، نقرس، احساس چنگ زدگی در معده، هیستری (حمله، ترس)، هیجانات و بی خوابی می توان از این گیاه استفاده نمود. چون گیاه بنگ دانه تقریباً سمی است لازم است مصرف آن بصورت خوراکی بدستور و زیر نظر پزشک باشد.

خواص و فواید دارویی گیاه، روغن بنگ دانه

مقدار خوراک از پودر خشک شده برگ آن برای افراد بالغ پنج دهم گرم یا نیم گرم می باشد که در هر 24 ساعت فقط یکبار می توان خورد. از روغن دانه های این گیاه بیشتر برای ضماد بخصوص در دردهای روماتیسمی، مفاصل و نقرس استفاده می شود.