گیاهی است از تیره بنفشه علفی و کوچک قد و در غالب نواحی ایران و بیشتر در نواحی کوهستانی و مرطوب و کم آفتاب می روید. گل ها و برگهای این گیاه دارای آلکالوئیدی به نام ویولین همراه با مقداری اسید سالیسیک و مقداری اسانس و مواد داروئی دیگر است. به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، این گیاه در نواحی غربی ایران در اولین روزهای بهار گل می دهد و گل آن آبی مایل به بنفش است. گل ها و برگهای آن مصرف داروئی دارد.
مزاج آن سرد و تر بوده و گیاهی است ملین، مسهل صفرا، خلط آور، تب بر و ضد کم خوابی. چنانچه از پودر خشک کرده گلهای آن مقدار یک مثقال خورده شود اثر مسهلی دارد اما مقدار دم کرده آن دو مثقال است که معمولاً با داروهای دیگر و یا به تنهایی خورده می شود. در ناراحتی هایی نظیر سرماخوردگی، سینه پهلو، آنفلوآنزا و تبهای گرم مزاج دیگری مانند تب گلودرد، ذات الجنب، ذات الریه، زکام های گرم مزاج و خشونت شش ها می توان گل بنفشه را با تخم کاهو و تخم خشخاش و بارهنگ از هرکدام دو مثقال گرفته و دم کرده و آب صاف کرده آنرا میل نمود. برای دفع صفرا بنفشه را با آلوی زرد جوشانده و می خورند. برای مداوای اسهال های صفراوی یک مثقال شیر خشت و سه مثقال از پودر گل بنفشه را مخلوط کرده و در مدت دو روز و روزی دوبار می خورند.
