بادرنجبویه (Dracocephalum) ، با نام های بادرنگبویه، وارنگ بو و ترنجان نیز در برخی منابع از آن یاد می شود، گیاهی است علفی و خودرو و پایا و از تیره نعناع میباشد. برگ های آن بزرگتر از برگ نعناع و تقریباً مدور و شاخه های زیاد دارد که از روی ریشه خارج می شوند. گل آن سفید رنگ و ریشه آن در زمین می ماند و هرسال مانند نعناع شاخه و برگ ها از آن میروید. گربه این گیاه را بسیار دوست می دارد و از آن می خورد.
طبیعت آن گرم و خشک بوده و مقوی قلب و قوای فکری و دستگاه عصبی و زیادکننده هوش و حافظه و نشاط آور و مفرح و از بین برنده درد هایی که در مغز و داخل جمجمه پیدا می شوند. ضمناً معالجه کننده بیماری کابوس و از بین برنده ترش و وحشت های عصبی بوده و اثر سموم وارده در بدن را کم می کند. و افرادیکه دهانشان بدبو می باشد می توانند با جویدن برگ این گیاه بوی بد دهان خود را زایل نمایند. مقدار خوراک آن 12 – 15 گرم است که طبخ کرده و پس از صاف نمودن آب آنرا میل می کنند.
ایا ایدز در مدت 10سال علامتی دارد.غیر از ازمایش از کجا باید شک کنیم.
از قسمت جستجو کلمه ایدز را سرچ کنید مطالب زیادی منتشر شده است.