آب مروارید مادرزادی چیست؟ در مورد این بیماری چشمی چه اطلاعاتی دارید؟ آیا نوزادانی که با این بیماری متولد می شوند، درمانی برای آنها وجود دارد یا تا آخر عمر باید با آن زندگی کنند؟ این بیماری به چه علتی بوجود می آید؟ جراحی آب مروارید مادرزادی نیز وجود دارد؟ در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام در مورد علل، علائم و راه های تشخیص و درمان این بیماری در نوزادان صحبت خواهیم کرد با ما همراه باشید.
آب مروارید مادرزادی چیست؟
به طور معمول، نوزادان با یک لنز شفاف در هر چشم متولد می شوند. لنز، اشیا را روی شبكیه متمرکز می كند و شبکیه آن ها را به کانون عدسی منتقل می کند تا آن را برای چشم قابل دیدن کند. بعضی از نوزادان به جای یك لنز شفاف، با لنز سفید شیری متولد می شوند كه برای تمركز بر روی اشیاء بیش از حد مبهم است. این بیماری آب مروارید مادرزادی نامیده می شود. لنز مبهم مانع عبور نور به شبکیه می شود، بنابراین تصاویر و اشیا را نمی توان دید.
در بزرگسالان، آب مروارید می تواند به صورت پایدار و کامل از بین برود اما از آنجا که چشم کودکان هنوز تا 8 یا 10 سالگی در حال توسعه است، آب مروارید درمان نشده می تواند اثرات جدی ای در دراز مدت بر روی دید آنها داشته باشد. اما تشخیص زود هنگام و درمان سریع می تواند از آسیب دیدن بینایی دائمی در کودکان مبتلا به آب مروارید جلوگیری کند.
- آب مروارید اطفال می تواند مادرزادی باشد (در هنگام تولد وجود دارد) و یا به وجود آید (توسعه بعد از تولد).
- آنها می توانند در یک چشم (یک طرفه) یا هر دو چشم (دو طرفه) رخ دهند.
- آب مروارید دو طرفه می تواند نامتقارن باشد (یک آب مروارید شدیدتر از دیگری است).
- آب مروارید ممکن است در نقاط مختلف لنز ظاهر شود و در اندازه های کوچک تا ابرهای متراکم باشد.
- آنها می توانند ناشی از استعداد ژنتیکی، اختلالات متابولیکی مانند دیابت یا آسیب دیدگی به چشم باشند که باعث آسیب به لنز می شود. گاهی اوقات نیز آنها خود به خود اتفاق می افتند.
علل آب مروارید مادرزادی چیست؟
کودکان ممکن است با یک آب مروارید (مادرزادی) متولد شوند یا بعدا به آن مبتلا شوند. آب مروارید مادرزادی زمانی اتفاق می افتد که لنز چشم مشکل داشته باشد. در حدود 25 درصد موارد آب مروارید مادرزادی علت ژنتیکی دارند و ممکن است مانند سندرم داون به متابولیسم و هورمون یا کروموزوم، مربوط باشد. در 25٪ موارد دیگر، آب مروارید به ارث می رسد، به این معنی که مادر یا پدر کودک نیز در دوران کودکی آب مروارید داشته اند.
آب مروارید های تشکیل شده از طریق متابولیسم غیر طبیعی در میان پروتئین هایی که لنز را تشکیل می دهند، ایجاد می شود. با گذشت زمان، این واکنش ها باعث ایجاد چسبندگی یا مناطق ابری می شوند.
برخی از علل احتمالی ایجاد آب مروارید عبارتند از:
- تروما در چشم
- دیابت یا بیماری های متابولیکی دیگر
- استفاده از استروئید
- عوارضی ناشی از دیگر بیماری های چشمی
- عوارض درمان سایر بیماری های دوران کودکی، مانند آرتریت روماتوئید
- پرتو درمانی پس از سرطان
- عفونت
- التهاب
- واکنش های دارویی
بسیاری از آب مروارید ها ایدئوپاتیک هستند، به این معنی که دلیل ایجاد آن ها شناخته نمی شود.
هنگامی که مادران با چرک، روبلا یا دیگر عفونت های در حین بارداری درگیر می شوند، ممکن است کودک نیز با آب مروارید در یک یا هر دو چشم متولد شود. چشم پزشک یا پزشک خانوادگی تان ممکن است بتواند به شما در تعیین علت کمک کند.
در موارد نادر، کودکان در طی چند سال اول زندگی خود، آب مروارید را توسعه می دهند؛ این به طور معمول به علت آسیب به چشم یا آب مرواریدی که در ابتدا نادیده گرفته شده است، رخ می دهد.
علائم آب مروارید چیست؟
اکثر نوزادان به اطراف نگاه می کنند و در سنین 3 تا 4 ماهگی به راحتی اشیای اطراف خود را با چشم دنبال می کنند. اگر احساس می کنید که کودک شما نمی بیند و یا به علائم پاسخ نمی دهد، ممکن است نشانگر این باشد که چیزی اشتباه است.
آب مروارید ممکن است باعث این موارد شود:
- مات بودن یا تاری دید
- کاهش بینایی
- دید دوگانه
- چراغ ها بیش از حد روشن به نظر می رسند.
- رنگ خاکستری یا سفید ابری در قسمت سیاه چشم
- داشتن چشمان قرمز در عکس ها یا گاهی چشم ها در عکس متفاوت است
- حرکات سریع چشم
- شما همچنین ممکن است یک منطقه سفید یا خاکستری را در چشم ببینید، اما بسیاری از آب مرواریدها را نمی توان با چشم غیر مسلح دید زیرا آنها در مناطق بسیار دور لنز هستند.
تشخیص زودرس آب مروارید مادرزادی
اکثر کودکان مبتلا به آب مروارید، هنگامی که کودک در هنگام تولد مورد بررسی قرار می گیرد و حتی قبل از اینکه از بیمارستان مرخص شود، شناسایی می شود. بسیاری از متخصصان اطفال آن را در آزمایشات اولیه کودک تشخیص می دهند و در برخی از موارد والدین آنها را متوجه می شوند. این مشکل اغلب در آزمون رفلکس قرمز نامنظم یا غیروابسته در آزمایشات غربالگری اطفال دیده می شود.
چگونه می توان آن را درمان کرد؟
آب مروارید در نوزادان باید در همان ابتدا مورد توجه قرار گیرد، ترجیحا در طی سه ماه اول زندگی، باید به آن رسیدگی کرد، چرا که این مشکل می تواند مانع از مراحل مهم رشد شود. عدم توجه به آب مروارید مادرزادی ممکن است چشم تنبل یا آمبلیوپیا را ایجاد کند.
روش جراحی آب مروارید در نوزادان بسیار شبیه به بزرگسالان است که شامل حذف لنز آسیب دیده در چشم می شود. بسته به سن و پیشرفت چشم کودک شما، جراح ممکن است لنزی را در داخل چشم جایگزین لنز اصلی کند.
به دنبال عمل جراحی آب مروارید، قبل از اینکه لنز دائمی درون چشم برداشته شود، کودک شما به کمک عینک یا لنزهای تماسی می تواند ببیند. استفاده روزانه از عینک ها برای یک کودک دشوار است، بنابراین بسیاری از پزشکان لنزهای تماسی را به عنوان یک راه حل عملی برای نوزادان، پس از جراحی آب مروارید انتخاب می کنند.
جراحی آب مروارید مادرزادی در نوزادان و کودکان
اریک بوثون، مشاور چشم پزشکی کودکان در مرکز کلینیک کودکان مایو در روچستر، مینه سوتا، به سوالاتی در مورد آب مروارید کودکان پاسخ می دهد.
چه موقع آب مروارید اطفال باید درمان شود؟
چشم های کودکان نقش مهمی در ارسال تصاویر روشن از جهان اطراف به مغز دارند و این امر باعث می شود تا مغز بتواند فرایند دیدن را یاد بگیرد. آب مروارید شدیدا این رشد را مختل می کند. آب مروارید که فقط در چند ماه قبل از زایمان در نوزاد ایجاد می شود، می تواند به طور چشمگیری بر بینایی در آینده تاثیر بگذارد. بنابراین، آب مروارید باید به سرعت مورد بررسی قرار گیرد و درمان شود.
پس از اولین ماه های زندگی، رشد توسعه بینایی به آرامی حساس تر می شود. زمان ایده آلی برای از بین بردن آب مروارید در نوزادان وجود ندارد و اغلب باید فوری انجام شود، در حالی که این کار در یک سالگی متداول تر است، حتی بسیاری در سنی که کودک به مدرسه می رود، این کار را انجام می دهند.
چه شرایطی با آب مروارید کودکان مرتبط است؟
آب مروارید اغلب مجزاست و با هیچ گونه اختلال دیگری ارتباط ندارد. با این حال، آنها ممکن است نشانه هایی از یک زیرساخت متابولیکی، ژنتیکی و یا مادرزادی باشند. این شرایط ممکن است شامل سایر ناهنجاری های چشم مانند بیماری شبکیه، اختلالات مغزی و یا بیماری های دیگر مانند بیماری قلبی، اختلال عملکرد کلیه، اختلال شناختی یا کاهش شنوایی باشد.
چگونه مرکز پژوهش کلینیک های کودکان به این بیماران سود می رساند؟
این کار اغلب از طریق کمک به تشخیص ناهنجاری های چشم، محدود کردن بیماری سیستمیک و بازسازی چشم در کودکان انجام می گیرد. این کارها ممکن است توسط روماتولوژیست های اطفال، متخصصین متابولیسم یا متخصصان مغز و اعصاب انجام شود.
مرکز کلینیک کودکان چه تخصصی را به این حوزه وارد کرده است؟
تجربه ما در انجام عمل های پیچیده آب مروارید ما را قادر به مراقبت از کودکان با چالش های ساختاری منحصر به فرد می کند. این ممکن است شامل دفع آب مروارید از چشم های بسیار کوچک، پس از ضربه و یا از بیماران مبتلا به گلوکوم یا بیماری سیستمیک باشد.
بعضی کلینیک ها، مرکز مراقبت از سندرم مارفان را نیز دارند. این کودکان نیازهای خاصی دارند. در این کلینیک ها از تکنیک های ویژه جراحی برای این بیماران استفاده می شود، از جمله این کارها تحقیق در مورد طرح های جدید لنز برای کودکان مبتلا به سندرم مارفان است.
در نهایت، ما در زمینه ارائه روش های مختلف جراحی، از جمله خدمات پیوند قرنیه یا روش های ویترئورکتال، با تجربه هستیم.
رویکرد مرکز کلینیک کودکان مایو به منظور مراقبت های بازیابی چیست؟
بازسازی چشم و مغز بعد از عمل جراحی آب مروارید ممکن است به عنوان یک ماراتن در نظر گرفته شود که ممکن است سال ها به طول انجامد.
مهم است که یک تیم مراقبتی داشته باشید که رشد پیش بینی شده چشم کودک، گزینه های توانبخشی و نحوه پیوند دادن و نحوه آموزش دادن به خانواده ها را بداند. تیم ما شامل ارتوپیست ها و همچنین متخصصین لنزهای تماسی و ارائه دهندگان خدمات زندگی کودکان است. ما برای کمک به خانواده ها بر روی یک برنامه توانبخشی که تاثیر گذار و پایدار است کار می کنیم.
چه نتیجه ای را در این بیماران مشاهده خواهید کرد؟
به علت عدم تقارن نوری بین چشم ها، پیشرفت دید در چشم دارای آب مروارید ممکن است ادامه یابد. نتایج متفاوت است اما در اکثر افراد، اصلاح بینایی موفقیت آمیز بوده است.
در مورد آب مروارید یک چشم، حدود یک سوم بچه ها دید مناسب رانندگی را در چشم با بینایی ضعیف به دست می آورند، یک سوم دید در حد راه رفتن و دیدن اطراف خودشان را به دست می آورند و یک سوم هیچ وقت بهبودی را در کیفیت دید چشم آسیب دیده نمی بینند و این به علت عوارض و عدم رعایت نکات سلامتی است.
چه مطالعات بالینی در حال انجام است؟
از آنجا که ما متوجه شدیم که نوزادان تازه متولد شده میزان بالایی از عوارض را با لنزهای داخل چشم تجربه می کنند، ما معمولا لنزهای تماسی را برای شیرخواران تا سن 6 ماه انتخاب می کنیم.
من معتقدم که مطالعات ما ممکن است نقش لنزهای داخل چشم در کودکان نوپا را در سال های آینده شکل دهد.