محققان قرص جدیدی را تولید کرده اند که می تواند انسولین را مستقیما به دیواره معده بیاورد. سوال اینجاست که آیا تزریق انسولین به زودی تنها بخشی از گذشته خواهد شد؟ وقتی دیابت نوع 2 در مرحله پیشرفته باشد، پانکراس قادر به تولید انسولین کافی در بدن نیست. در این مرحله پزشکان معمولا تزریق روزانه انسولین را برای کنترل قند خون پیشنهاد می دهند. ادامه این مقاله را از بخش اخبار پزشکی دکتر سلام بخوانید.
با این حال، نتایج تحقیقات حکایت از نوعی فوبیا (ترس) از سوزن در افراد دارد که میتوان آن را به عنوان یکی از مهمترین موانع مبتلایان به دیابت نوع 2 از مصرف انسولین در نظر گرفت.
رابرت لانگر، استاد موسسه تحقیقات جامع سرطان، موسسه فناوری ماساچوست، کمبریج و همکاران وی ، امیدوارند تا با ایجاد تغییرات اساسی در دریافت انسولین توسط بیماران دیابتی، انجام این کار را برای این بیماران آسان تر سازند.
استفاده از سوزن های کوچک برای تزریق دارو
این تیم با طراحی نوآورانه و جدید، قرصی را به بازار معرفی کردند که حاوی یک کپسول تجزیه پذیر و میکروسوزن انسولین است. هنگامی که فرد قرص را مصرف کند، انسولین مستقیما به دیواره معده تزریق می شود.
به اعتقاد محققان، سطوح و بافت های معده گیرنده های درد را ندارند و این روش ورود دارو به بدن بیمار، دردی را برای وی به همراه نخواهد داشت.
وی همچنین بر این باور است که: “ما واقعا امیدواریم که این نوع جدید کپسول بتواند به بیماران دیابتی و یا هر کسی که نیاز به درمانی داشته باشد که فقط از طریق تزریق انجام می شود، کمک کند”.
میکروسوزن ها، سوزن های میلی متری هستند که دانشمندان برای ورود سوزن به پوست، بدون درد، اختراع کرده اند.
میکروسوزن در این مقاله دارای دو جزء است: یک نوک تیز که حاوی انسولین فشرده است و به دیواره معده نفوذ می کند و یک استوانه تجزیه پذیر است که نگهدارنده نوک تیز می باشد.
داخل کپسول، سوزن به یک فنر فشرده و دیسک متصل شده که تیم پزشکی آن را با شکر درست کرده است. هنگامی که کپسول وارد معده می شود، دیسک حاوی شکر نیز در معده حل می شود. با انجام این کار، فنر آزاد می شود و این به میکروسوزن اجازه می دهد که به دیواره معده تزریق شود.
این مکانیزم، فریبنده به نظر می رسد، اما به راستی چه چیزی باعث می شود که میکروسوزن از مسیر خود خارج نشده و دیواره معده را گم نکند؟!
جیووانی تراوزو، استادیار دانشگاه بریگهام و بیمارستان زنان، دانشکده پزشکی هاروارد، بوستون، اظهار می دارد: “هنگامی که شما این قرص را مصرف می کنید، عملا به این سیستم اجازه داده اید تا بتواند ارتباط را با بافت های بدنی شما برقرار کند.”
الهام گرفتن از لاکِ لاک پشت
این راه حل از جایی غیر منتظره آمده است. حیوانی بومی از شرق و جنوب آفریقا، لاک پشت لئوپارد، که دارای پوسته محکم و گنبدی شکل بوده و می توان گفت به نوعی متبحر است.
با الهام از شکل لاکِ این حیوان، محققان برای طراحی این کپسول از مدل های کامپیوتری استفاده کردند. صرف نظر از اینکه کپسول به چه صورت در معده قرار می گیرد، توانایی خود تصحیحیِ آن تضمین می کند که سوزن با دیواره معده ارتباط لازم را برقرار کرده است.
الکس آبرامسون، دانشجوی کارشناسی ارشد MIT و نخستین نویسنده این موضوع توضیح می دهد که: “تنها چیزی که مهم است، اینست که سوزن با بافت های معده تماس داشته باشد.” “همچنین، اگر فردی در حال حرکت مداوم باشد یا معده در حالت لرزش قرار داشته باشد، این دستگاه از جهت و حرکتی که برای آن پیش بینی شده تخطی نمی کند.”
پس از تزریق آن به دیواره معده، نوک میکروسوزن شروع به حل شدن می کند و انسولین وارد جریان خون می شود. در مطالعه حاضر، این کار نزدیک به یک ساعت طول کشید، اما محققان می توانند این زمان را تا حدودی از تغییر در روش های آماده سازی میکروسوزن، کنترل کنند.
تاکنون، تحقیقات نشان داده اند که با استفاده از این سیستم می توان تا 5 میلی گرم را وارد بدن بیمار کنند. این کپسول خود را از طریق دستگاه گوارش عبور می دهد، بدون اینکه باعث ایجاد عوارض جانبی شود.
کار و بررسی های بیشتر بر روی سیستم کپسول در حال انجام است. این تیم امیدوار است که این طراحی جدید می تواند به منزله پایان دادن به درمان هایی باشد که در حال حاضر تنها با تزریق امکان پذیر هستند.
“انگیزه ما اینست که مصرف دارو را برای بیماران آسان تر کنیم، به ویژه داروهایی که نیاز به تزریق برای بیمار دارند. یک مثال قدیمی از این داروها انسولین است، حال آنکه این موضوع می تواند شامل موارد دیگری نیز باشد”.
