بیماری لایم یک بیماری مسری و در حال افزایش است. مناطقی که این بیماری را ندارند، در خطر ابتلا به آن هستند. در سال 2019، تخمین زده شده که بیشتر از 300000 نفر در آمریکا به این بیماری مبتلا خواهند شد. اما فقط برای چهار تا پنج سال اول این عدد 30000 گزارش شده بود. علت این رشد بی رویه چیست؟ طبق گزارش CDC و منابع دیگر، این عدد بالا گزارش جامع و دقیقی را ارائه می دهد. همچنین شناسایی آسیب شناسی این بیماری نیز در پزشکی افزایش یافته، همانگونه که روش های کشف آن نیز بالا رفته است. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام در مورد بیماری لایم صحبت خواهیم کرد.
بیماری لایم چیست؟
تشخیص این بیماری معمولا در آزمایش ها و در صورت بروز علائم امکان پذیر است. نشانه های آغازین بیماری لایم ممکن است از لمس چشم یک پروانه یا گاو باشد که بر اثر گاز سگ نیز اتفاق افتاده است. از طرفی ممکن است نشانه هایی شبیه آنفولانزا، کوفتگی، عصبی و دیگر نشانه ها داشته باشد.
تست های آزمایشگاهی نشانه هایی از قبیل آنزیم های خود ایمنی, تشعشعات خود ایمنی، بورگدوفی پروتئین دارد که یک باکتری مارپیچ است و از عوامل ایجادکننده لایم می باشد.
با پیشرفت این نشانه ها، باز هم تشخیص لایم دشوار است، به این علت که در استراتژی باکتری بورلیا، درگیری سیستم ایمنی ملاک است. به این معنی که فرد درگیر نمی تواند پاسخ ایمنی مناسبی که در نتایج آزمایش دیده می شود را از خود نشان دهد.
بعصی از حشره شناسان و محققان در مورد بیماری های جراحتی، بر این باورند که رشد یکنواخت این بیماری به علت افزایش در معرض قرار گرفتن آن می باشد. افزایش جمعیت، تغییرات آب و هوایی و در نتیجه افزایش حشرات، و دیگر فاکتورهای مرتبط که در افزایش لایم تاثیر دارد، باعث جراحت های بعد از آن می شود. علاوه بر آن گونه های چندتایی حشرات، نیز می تواند علت این بیماری باشد. مطالعات نشان می دهد که لایم می تواند از حشرات دیگری مثل عنکبوت و پشه نیز باشد.
عوارض بیماری لایم؛ طرحی برای درمان لایم
دیگر تئوری های مربوط به افزایش لایم که توسط درمانگران دارویی به اشتراک گذاشته شده است، این است که عوارض کلی این بیماری با در معرض قرار گرفتن بین حشرات، افزایش می یابد. با افزایش بیماری های خودایمنی، آلرژی ها و دیگر وضعیت هایی که باعث پاسخ ایمنی می شود، بیماری لایم نیز طیف افزایشی را در پیش می گیرد و با این عوامل افزایش بیشتری خواهد داشت: توکسین های محیطی، افزایش سطح استرس و دیگر محرک ها که همگی بر روی یکدیگر تاثیرگذارند.
زمانی که درمانگران از عوارض این بیماری سخن می گویند، تمام فاکتورهای سلامت فرد را بررسی می کنند، از جمله، استعداد ژنتیکی و ارتباط درونی فرد با محیط اطراف. این ایده می تواند اساس مهمی برای درمان فراگیر لایم باشد. با استفاده از درمان های یکپارچه می توان نوع حشره و علت لایم را بهتر تشخیص داد و سلامت عمومی فرد را راحت تر به دست آورد.
پرتکل های یکپارچه و موفق برای بیماری لایم، ترکیبی از درمان های استراتژیک را می طلبد که شامل موارد زیر می باشد:
- بررسی لایه های پنهان وضعیت فرد، مخصوصا در رابطه با مسمویت ها، پشتیبانی سیستم ایمنی بدن و درمان های ضد التهابی.
- حمله به باکتری های مارپیچ یا اسپیروکت و زخم های مانند آن.
- متعادل کردن پاسخ های ایمنی به توکسین های باکتریایی.
بیماری لایم و جراحت های همراه آن
یکی از اصلی ترین موارد در مورد بیماری لایم، جراحت و زخم های آن است که با بورلیا به سرعت پیشرفت می کند. باکتری های لایم شامل ارلیشیا، بارتونلا یا خراش گربه و بابزیا می باشند اما فقط محدود به اینها نیستند و اغلب لایم اسپیروکت با یک نیش حشره می تواند به انسان انتقال پیدا کند. این میکروب ها ممکن است نشانه های تهاجمی نیز داشته باشند که میتوان به راحتی آنها را تشخیص داد.
موانع درمان لایم
اولین درمان های استاندارد بیماری لایم، درمان آنتی بیوتیکی می باشد که شروع آن دقیقا بعد از ایجاد زخم است. درمان آنتی بیوتیکی معمولا سه تا چهار هفته زمان می برد.
اگرچه، موضوع قابل توجهی در این روش وجود دارد: خیلی از افراد مبتلا به لایم ممکن است تا ماه ها و سالها متوجه آن نشوند تا اینکه بدنشان به بیوتوکسین های تولیدشده با ایجاد جراحت عکس العمل نشان دهد. تعداد دیگر از وضعیت ها با نشانه های مزمن لایم وجود دارند که ممکن است بیماری دیگری تشخیص داده شود و درمان متفاوتی صورت بگیرد. ممکن است لایم با نشانه های فیبرومیالژیا یا درد عضلانی اشتباه گرفته شود. بیماری لایم در صورت شدید بودن ممکن است به سندروم لایم تبدیل شود. علائم آن می تواند شامل موارد زیر گردد:
- احساس درد و تب
- درد معمولی و شدید ماهیچه و سفتی آن
- کوفتگی شدید
- خارش و دیگر مشکلات پوستی
- واکنش های آلرژیک
- انحطاط عصبی
- افسردگی
- مشکلات گوارشی
- مشکلات قلبی-عروقی، مثل عدم تعادل فشار خون و ضربان قلب نامنظم
- و . . .
وقتی بیماری لایم به حالت شدید می رسد، آنتی بیوتیک توانایی درمان آن از ریشه را ندارد. علت آن هم اینست که باکتری، عامل ایجاد لایم شده است و در بافت زخم ها سوراخ و حفره دیده می شود. جایی که کمی نگران کننده است، قسمت مغزی است. بنابراین درمان های ضد التهابی می تواند مانع عبور خون از مغز شود که به کاهش نشانه های عصبی لایم کمک کند.
هونوکیول ضعیف که مشتق گرفته شده از مگنولیاست، نوعی مانع برای جریان خون در مغز است و یک ابزار قدرتمند برای بیماری لایم می باشد. بیماری لایم ساختار بیوفیلم را پنهان می کند. بیوفیلم ها موانع نگهدارنده ای هستند که توسط کلونی های میکروارگانیسم محافظت می شوند، این کلونی ها شامل کاندیدا، قارچ ها، باکتری ها و دیگر میکروب ها می باشند. بیوفیلم ها به درمان کاملا مقاوم هستند. بدن فردی که این نشانه ها را داشته باشد، می تواند بورلیا را به شکل ماتریکس بیوفیلم درآورد و از خودشان در برابر درمان های میکروبیال و مراقبت های خودایمنی محافظت کند.
استراتژی چندگانه هدفمند برای شکستن بیوفیلم ها باعث کاهش آنزیم ها، پاسخ های ضد میکروبی، دفع مسمومیت ماندگار، واکنش های پروبیوتیکی و کمک به درمان ریشه ای زخم ها که بیماری لایم را نیز شامل می شود.
بیماری توکسیک قارچی یا ذهنی
مواد سنگین توکسیک شامل لید، مرکوری، کادمیوم و دیگر مواد موجود در محیط می باشد. در معرض مواد توکسیک قرار گرفتن می تواند باعث التهابات سوزشی، آسیب DNA، ضعف سیگنال های سلولی و پاسخ ایمنی بدن شود.
دیگر توکسین های محیطی از جمله مواد شیمیایی کشاورزی، مواد ضد آفت، تاثیرات یکسانی مثل توکسین های قارچی و اسفنجی دارند. بدن هایی با میزان توکسیک بالا پاسخ های خودایمنی از خود نشان می دهند، بیشتر مشکوک به بیماری لایم هستند و زخم های عمیق تری از خود بروز می دهند. بیماری لایم در افرادی که دچار التهابات هستند و توکسین های عصبی شان در حال افزایش است، باعث ایجاد سیکل فساد و تخریب می شود و ظرفیت سم زدایی و پاسخ های ایمنی فرد را کاهش می دهد.
ژن نیز نقش مهمی در پاسخ بدن فرد به بیماری لایم دارد. بیماران با ژن های خاص مثل HLA DRBI 15، DQ6 و ژن HLA به توکسین های عصبی حساسیت بیشتری دارند. این توکسین های عصبی شامل توکسین های قارچی و اسفنجی بوده و از طریق جراحت های باکتریایی، مواد سنگین، آلودگی های محیطی و . . . ایجاد می شوند.
برای این بیماران در وهله اول آنتی بیوتیک ها تاثیری ندارند. این آمادگی های ژنتیکی کار را برای بیماران لایم سخت تر می کند اما به سم زدایی کمک کرده، در حالی که نشانه های لایم را تشدید می کند.
سم زدایی موثر و امن برای درمان یکپارچه بیماری لایم
سم زدایی امن مواد سنگین، توکسین ها و مخصوصا قارچ ها یکی از استراتژی های یکپارچه درمان لایم می باشد.
مطالعات کلینیکی چاپ شده نشان می دهد که مکمل های تغییریافته مرکبات پکتین به طور کاملا امن مواد توکسیک مثل مرکوری، لید و آرسنیک را بدون حذف مواد ضروری آنها از بین می برد. این ماده پروتئین های التهاب آور به نام گلاکتین 3 را در بدن مسدود می کنند.
بالا رفتن سطح گلاکتین 3 که از سیتوکین گرفته شده اند باعث افزایش التهاب، فساد الیاف، تولید بیوفیلم و پاسخ های خودایمنی می شود. افزایش گلاکتین3 همچنین باعث پیشرفت نشانه های مزمن لایم شده که این نشانه ها شامل سرطان و بیماری های قلبی در خلال مکانیزم های چندگانه می باشد. مطالعات بر روی MCP که بیشتر آن در مورد گلاکتین 3 می باشد، در درمان لایم و التهابات سنگین به کار گرفته می شود.
حمایت سیستم سم زدایی بدن مخصوصا در فاز 1 و 2 سم زدایی های کبد، یک امر ضروری می باشد. مواد گیاهی، شامل دانه شیر تیغک، قاصدک، درخت چهل تکه یا ژنگو به خوبی مواد مغذی سیستئین، آلفالیپوئیک اسید و متیل سولفونیل متان هستند و مکمل های مهمی محسوب می شوند. آلژینیک ها که از جلبک دریایی قهوه ای استخراج می شوند، دارای ویژگی های ایمنی، سم زدایی و ضد التهابی می باشد. این مواد سم زدایی طبیعی توانایی متابولیسمی بدن را افزایش داده و توکسین را از جریان خون و بافت بدن پاک می کند.
درمان ها برای حمایت از سیستم ایمنی و ضد میکروبی
مواد مغذی ضد میکروبی، آنتی اکسیدان ها و مواد گیاهی به درمان جراحت ها کمک می کند، در حالی که تعدیل پاسخ های ایمنی نیز در خلال آن صورت می گیرد. سیر و مشتقات آن و آلیسین درمانی برای بیماری لایم می باشد.
دیگر مواد گیاهی شامل زردچوبه، کندر، کعب، خاکستر پوست درخت می تواند در درمان این جراحت کمک کننده باشد.
فرمول دارویی که متشکل از آرتمیسینین می باشد، به دلیل تاثیرپذیری بالا در درمان بیماری لایم استفاده می شود. همچنین گلاتونین 6 با فسفاتیدیل کولین یا PC نیز به عنوان یک لیپید تغییریافته برای درمان وضعیت های عصبی پیشنهاد می شود.
PC توکسین ها را از سلول بیرون می کند و همراه با گلیتونین به دفع توکسین کمک می کند. ویتامین C همچنین برای درمان جراحت، التهاب و بیماری های خودایمنی موثر است. بعضی از تحقیقات به فواید مواد گیاهی و روغن های ضروری در درمان لایم اشاره می کند.
دانشمندان 34 روغن ضروری را برای درمان لایم کشف کرده اند که از درمان آنتی بیوتیکی بهتر و موثرتر است. روغن سینامون، روغن شکوفه میخک و روغن پونه کوهی از این روغن هاست. البته همچنان تحقیقات و مطالعات زیادی برای جلوگیری و درمان لایم در حال انجام است.
بازیابی سلامت
استراتژی های یکپارچه ای وجود دارد که می تواند باعث تقویت سیستم ایمنی شود و با مبارزه با جراحت ها، ترکیبات توکسیک را از بین ببرد که سم زدایی را نیز باعث می شود. عملکرد عصبی و دیگر سیستم های ایمنی که تحت تاثیر لایم قرار می گیرند، باز هم توانایی بازیابی سلامت فرد را دارند. درمان های دیگری نیز وجود دارند که وابسته به دارو می باشند. این درمان ها شبیه به دیالیز هستند و باعث از بین رفتن ترکیبات ملتهب می شود. سه تا چهار لیتر خون در طول درمان های دارویی از بدن خارج می شود. خون بعد از تسویه به بدن بیمار برمی گردد. این پروسه باعث کاهش ترکیبات ملتهب شده که شامل LDL اکسید شده، کلسترول، فیبرینوژن، پروتئین C واکنشی، گالکتین3 و . . . می باشد.
درمان های دارویی تاثیر قابل توجهی در کاهش چسبناکی خون و تراکم توکسیک دارد که آن را به یک درمان کاربردی برای افرادی تبدیل می کند که در وضعیت التهابی شدیدی از بیماری لایم هستند. اگر در مورد بیماری لایم نگرانید، بهتر است با یک درمانگر در این مورد مشورت کنید. بیماری لایم به عوامل زیادی وابسته است که با روش های استراتژیک و اهداف درمانی می تواند سلامت فرد را حاصل کند.
