در دوره رشد جنینی(قبل از تولد)، ساختارهای اولیه ای که بعد ها یه استخوان تبدیل می شوند، از غضروف شفاف(هیالین) (Hyaline cartilage) تشکیل شده اند. غضروف هیالین، بافت سخت و محکم و در عین حال انعطاف پذیری است که در ابتدا از تارهای کلاژن ساخته شده است. در اوایل دوره رشد و نمو جنینی، سلولهای غضروف هیالین بسرعت افزایش می یابند. بعدها سلولهای تشکیل دهنده بافت استخوانی (استئوبلاستها) (Osteoblasts) جایگزین آنها می شوند. سلولهای تشکیل دهنده بافت استخوانی موجب رشد و نمو ماده بنیادی کلاژنی می شوند و سپس کلسیم به درون ماده بنیادی موجود زنده رسوب می کند و به موازات آن رگهای خونی در بافتها افزایش یافته و سبب تامین مواد مغذی و اکسیژن می گردد. این بافتها که به عنوان غضروف هیالین شکل می گیرند و بعدها به استخوان تبدیل می شوند به استخوان درون غضروفی (Endochondral bone) معروفند. ذخیره شدن و رسوب کلسیم به درون ماده بنیادی را استخوانی شدن (Ossification) می گویند.
استخوان یکی از سخت‌ترین انواع بافت پیوندی است. سختی آن بیشتر به یک ماده پلاستیکی شباهت دارد تا به یک سنگ. زیرا کاهش کلسیم آن را نرم می‌کند و کاتیونهایی نظیر سرب، استرانسیم و رادیم جانشین کلسیم می‌شوند و سختی استخوان را از بین می‌برند. استخوان نظیر دیگر بافتهای پیوندی، شامل ماده زمینه‌ای و سلولهای بافت استخوانی است. ماده زمینه‌ای به دو صورت بی‌شکل و شکل‌دار وجود دارد.
