در مورد سرطان کلیه چه می دانید؟ آیا می دانید چه بیماری هایی کلیه های شما را تحت تاثیر قرار می دهد؟ در مورد راه های درمان سرطان کلیه چه اطلاعاتی دارید؟ در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام، در ابتدا آناتومی کلیه و بیماری های شایع آن را برایتان توضیح خواهیم داد و سپس به بررسی جراحی سرطان کلیه می پردازیم و راه های درمان غیر جراحی آن را نیز مورد بررسی قرار می دهیم.
سرطان کلیه – آناتومی کلیه ها
کلیه ها یک جفت عضو لویبایی شکل در طرفین ستون فقرات، زیر دنده ها و پشت معده هستند. هر کلیه حدودا 11 سانتی متر و به اندازه یک مشت بزرگ است. وظیفه کلیه ها در بدن تصفیه خون و دفع سموم بدن است. سطح مایعات بدن و الکترولیت ها را در حد متعادل حفظ می کند. در یک روز، کل خون بدن، چندین بار توسط کلیه ها تصفیه می شوند.
خون وارد کلیه ها و در آنجا تصفیه می شود، در صورت لزوم نمک، آب و مواد معدنی داخل خون تنظیم شده و دوباره به کل بدن برمی گردد و اما مواد زاید خون به شکل ادرار در لگنچه کلیه جمع شده و وارد یک عضو قیفی شکل به نام مثانه می شود.
حتی اگر 10% کلیه کار کند شما متوجه هیچ گونه نشانه یا مشکلی نمی شوید اما در صورتی که خون وارد کلیه ها نشود بخش یا تمام کلیه از کار می افتاد و این عارضه منجر به نارسایی کلیوی می شود.
مشکلات کلیوی
پیلونفریت (عفونت لگنچه کلیه) :
باکتری که بدلیل عفونت مثانه گسترش یافته عامل این بیماری است. معمولا همراه با درد در دو طرف پهلو و تب می باشد.
گلومرولونفریت:
اختلالات سیستمیک عامل عفونت و آسیب رسیدن به کلیه ها می شوند. دفع خون و پروتئین به همراه ادرار از نشانه های گلومرولونفریت است. این بیماری منجر به نارسایی کلیوی می شود.
سنگ کلیه:
مواد معدنی اضافه تبدیل به کریستال می شوند. این کریستال ها بزرگ شده و راه مثانه را مسدود می کنند. سنگ کلیه بسیار دردناک است اما بیش تر سنگ ها به خودی خود دفع می شوند و فقط در صورتی که خیلی بزرگ باشند نیاز به درمان دارند.
سندروم نفروتیک:
یک نوع آسیب کلیوی است و باعث ورود مقادیر زیادی پروتئین به مثانه می شود. از علایم این بیماری ورم و تجمع غیرطبیعی آب زیر پوست است.
بیماری کلیه پلی کیستیک: عامل ژنتیک در این بیماری عامل بوجود آمدن کیست های متعدد در هر دو کلیه می شود و عملکرد کلیه ها را مختل می کند.
نارسایی کلیوی:
اختلال ناگهانی در عملکرد کلیه است. کمبود آب، مسدود شدن راه مثانه و آسیب رسیدن به کلیه را نارسایی کلیوی می گویند که گاهی قابل درمان است.
نارسایی مزمن کلیه:
کاهش تدریجی عملکرد کلیه بدلیل بیماری هایی چون دیابت یا فشار خون بالا شایع است. این روند کند شدن را نارسایی مزمن کلیه می گویند.
بیماری التهابی کلیه یا نارسایی کلیه:
یک نارسایی شدید کلیوی است. درمان بیماران مبتلا به این نارسایی دیالیز است. پیشرفت نارسایی مزمن منجر به این نوع شدید نارسایی می شود.
ناکروز پاپیلاری:
نارسایی شدید کلیوی است و منجر به شکستن و از بین رفتن بافت های داخلی کلیه می شود. در صورت عدم درمان نارسایی کلیه رخ می دهد.
نفروپاتی دیابتی:
افراد مبتلا به دیابت در معرض این بیماری هستند. نفروپاتی دیابتی باعث نارسایی کلیوی نیز می تواند شود. دفع پروتئین یا سندروم نفروتیک از نتایج این بیماری است.
نفروپاتی هیپرتانسیو:
آسیب کلیوی بدلیل فشارخون بالا را نفروپاتی هیپرتانسیو می نامند که منجر به نارسایی مزمن کلیه نیز می شود.
سرطان کلیه:
کارسینوم سلولی کلیه که شایع ترین عامل سرطان کلیه است و سیگار کشیدن عامل تشدید آن است.
نفریت بینابینی:
عفونت بافت های داخلی کلیه است و اغلب منجر به نارسایی کلیه می شود. معمولا حساسیت ها و عوارض دارویی عامل نفریت بینابینی هستند.
بیماری حداقل تغییر:
نوعی از سندروم نفروتیک است و سلول ها در زیر میکوسکوپ طبیعی به نظر می آیند. این بیماری باعث تجمع مقادیر زیادی آب غیرطبیعی در زیر پوست می شود. داروهای استروئیدی در درمان این بیماری کاربرد دارنند.
دیابت بی مزه کلیوی:
کلیه ها توانایی نگه داشتن ادرار را ندارنند، معمولا حساسیت های دارویی عامل این بیماری هستند. از عوارض آن می توان به تکرر ادرار و تشنگی اشاره کرد. لازم به ذکر است دیابت بی مزه کلیوی به ندرت خطرناک است.
کیست کلیوی:
کیسه هایی که در کلیه به وجود می آیند. با افزایش سن احتمال ابتلا به کیست کلیوی وجود دارد که تقربیا بی خطر هستند. کیست های ضخیم و توده ای باعث سرطان می باشند.
سرطان کلیه
سلول های کلیه به سلول های بدخیم سرطانی، کنترل ناپذیر و در نهایت تومور تبدیل می شوند. تقربیا در ابتدا، بیشتر سلول های سرطانی به شکل لوله های کوچک در کلیه ظاهر می شوند. این نوع سرطان را کارسینوم سلولی کلیوی یا سلول های بدخیم سرطانی می گویند. خبر مسرت بخش این است که بیش تر سرطان های کلیوی قبل از گسترش به سایر اعضا تشخیص داده می شوند. سرطان به شرط تشخیص بهنگام به راحتی قابل درمان است. اما تا زمانی که تومورها از بین نرفته اند سلول های سرطانی رشد می کنند.
انواع سرطان کلیه
سلول بدخیم کلیوی
سلول بدخیم کلیه که با نام های سرطان سلول های کلیوی یا تومور بدخیم سلولی کلیوی معروف است و تاکنون شایع ترین نوع سرطان کلیه است. حدود 9 مورد از 10 سرطان کلیه، کارسینوم سلولی کلیه یا سلول های بدخیم سرطانی هستند.
اگرچه این تومورها به شکل واحد در کلیه رشد می کنند اما گاهی تعداد تومورها حتی بیش از یک عدد می باشند و حتی همزمان در هر دو کلیه تومور وجود دارند.
براساس شکل سلول های سرطانی در زیر میکروسکوپ، کارسینوم سلولی به چند نوع دسته بندی می شود که شامل موارد زیر است:
سلول روشن:
شایع ترین نوع سرطان است. 7 مورد از 10 کارسینوم سلولی کلیه، سلول روشن هستند.
در زیر میکروسکوپ سلول های سرطانی زرد-طلایی هستند.
پاپیلاری:
دومین نوع شایع سرطان کلیه می باشد. از هر 10 مورد مبتلا به سرطان کلیه، 1 نفر پاپیلاری است. این سلول ها در برخی نه تمام موارد، به شکل شبه کپسول است. بعضی از پزشکان به آن رنگ دوست نیز می گویند زیرا زیر میکروسکوپ به رنگ صورتی است.
کروموفوب:
فقط 5 مورد از 100 کارسینوم سلولی کلیه، کروموف هستند. این سلول ها نیز مانند سلول روشن به رنگ زرد کم رنگ هستند اما خیلی بزرگ تر و دیگر ویژگی های مشخص که با میکروسکوپ قابل مشاهده هستند.
انواع نادر سلول های سرطانی بدخیم کلیه: احتمال این انواع از این بیماری کمتر از 1 % است.
- Collecting duct Rcc
- Multilocular cystic Rcc
- Medullary carcinoma
- Mucinous tubular and spindle cell carcinoma
- Neuro blastoma-associated Rcc
کارسینوم سلولی طبقه بندی نشده:
برخی از انواع این سرطان قابل طبقه بندی نیست زیرا به هیچ طبقه ای تعلق ندارنند و گاها بیش از یک مورد از ویژگی گروه های دیگر در آن ها مشاهده می شود.
دیگر انواع سرطان کلیه
دیگر انواع سرطان عبارتند از سرطان سلول انتقالی، تومور ویلمز، سرطان سارکوم هستند.
سرطان سلول انتقالی:
از بین 100 نفر مبتلا به سرطان کلیه، تقربیا 5 تا 10 نفر دچار سرطان سلول انتقالی هستند و همچنین نام دیگر این بیماری کارسینوم اوروتلیال است.
این بیماری از کلیه آغاز نمی شود بلکه در لوله لگنچه کلیوی( منطقه ای از بدن که میزنای به کلیه ها متصل می شود) سلول های سرطانی شکل می گیرد. این لوله متشکل از سلول های سرطانی انتقالی که شبیه سلول های لوله میزنای و مثانه هستند، می باشد. سلول های سرطان های پیشرفته زیر میکروسکوپ شبیه سایر کارسینوم اوروتلیال هستند مانند سرطان مثانه. عامل این سرطان ها همچون سرطان مثانه، سیگار کشیدن و عوامل شیمیایی در محل کار است.
افراد با سرطان سلولی انتقالی عوارض و نشانه ها مشابه سرطان مثانه دارند، این عوارض عبارتند از: وجود خون در ادرار و گاهی درد کمر.
تومور ویلمز:
این نوع سرطان اغلب در کودکان شایع است و در افراد بالغ خیلی نادر است.
سرطان سارکوم:
این نوع سرطان کلیه در رگ های خونی یا بافت های کلیه ایجاد می شود. کمتر از 1 % سرطان های کلیه را تشکیل می شود.
تومورهای خوش خیم غیر سرطانی کلیوی
برخی از تومورهای کلیوی غیرسرطانی هستند. این نوع تومورها به دیگر اعضای بدن گسترش نمی یابند اما در همان نقطه رشد و مشکل ایجاد می کنند.
تومورهای خوش خیم کلیوی با حذف و تخریب سلول های سرطانی قابل درمان هستند، درمان هایی چون جراحی، فرسایشی و آمبولیزاسیون شریانی. روش درمان به عوامل بسیاری چون اندازه تومور، علایم، تعداد تومورها، وجود تومور در کلیه و سلامت عمومی فرد بستگی دارد.
تومور خوش خیم کلیوی:
شایع ترین نوع تومورهای خوش خیم کلیوی هستند. تومورهای خوش خیم کلیوی کوچک هستند و رشد کندی دارند و ممکن است اتفاقی در عکس برداری طبی تشخیص داده شوند. در زیر میکروسکوپ این غدد شبیه سلول های بدخیم سرطانی هستند.
در موارد نادری ابتدا به نظر می رسد که تومورها، غدد خوش خیمی هستند که تبدیل به یک سلول سرطانی کوچک بدخیم می شوند. از آنجا که آن ها کاملا از هم مجزا هستند سلول های خوش خیم مشکوک اغلب مانند سرطان های سلولی کلیوی درمان می شوند.
انکوسیتوما:
تومورهای خوش خیم کلیوی هستند که گاهی می توانند کاملا بزرگ شوند. همانند سلول های خوش خیم از سرطان کلیه مجزا می باشند. بطور طبیعی این تومورها به سایر اعضای بدن نفوذ نمی کنند، بنابراین اغلب با جراحی قابل درمان هستند.
آنژومیولیپوما:
آنژومیولیپوماها نادر هستند. پیشرفت و بروز این بیماری در افراد مبتلا به توبروزاسکروزیس یا افرادی با مشکلات ژنتیکی که بر روی قلب، چشم ها، مغز و ریه ها و پوست تاثیر می گذارند، شایع است.
نشانه ها و علایم سرطان کلیه
سرطان کلیه در مراحل اولیه نشانه و علامتی ندارد. در حال حاضر هیچ آزمایش معمول برای تشخیص سرطان کلیه وجود ندارد مگر آنکه علایم آن در فرد مشاهده شود. در مراحل بعدی علایم و نشانه های سرطان کلیه شامل موارد زیر هستند:
- خون در ادرار، ممکن است به رنگ صورتی، قرمز یا قهوه ای باشد
- درد کمر یا پهلو که ادامه دار باشد
- کاهش اشتها
- کاهش ناگهانی وزن
- خستگی
- تب البته موقتی
عوامل خطر سرطان کلیه
- افزایش سن: با افزایش سن خطر ابتلا به سرطان کلیه نیز افزایش می یابد
- سیگار کشیدن: افرادی که سیگار استعمال می کنند نسبت به سایرین بیشتر در خطر ابتلا هستند. ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان کلیه را کاهش می دهد
- چاقی: افرادی که اضافه وزن دارند بیشتر در معرض سرطان کلیه هستند
- فشار خون بالا: فشار خون بالا نیز از عوامل خطرساز می باشد
- درمان نارسایی کلیوی: در صورتی که به مدت طولانی دیالیز برای درمان نارسایی کلیوی مزمن انجام شود، عامل افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه می شود
- سابقه خانوادگی: سابقه ابتلا به سرطان کلیوی در خانواده یک عامل خطرساز است زیرا ممکن است دیگر افراد خانواده حتی بدون سندرم وراثتی دچار این بیماری شوند
- قرار گرفتن در معرض مواد خاص در محیط کار: برای مثال ممکن است، شامل سدیم یا مواد سمی ضد گیاه باشند
تشخیص سرطان کلیه
ممکن است شما علایم سرطان کلیه مانند درد پهلو، کاهش وزن و خستگی مفرط داشته باشید. ممکن است پزشک توده ای را در طی آزمایشات معمول در پهلوی شما مشاهده کند و یا تصادفا در طی آزمایشات دیگر متوجه سرطان کلیه شود. علیرغم تایید بیماری، شما به آزمایشات کامل فیزیکی و بررسی سابقه سلامت بدن نیاز دارید.
پزشک شکم و پهلوها را برای یافتن توده معاینه می کند و تب و فشار خون بالا را با دیگر موارد بررسی می کند. شما لازم است به پرسش هایی در زمینه عادت های سلامتی خود و همچنین بیمارهایی که داشته اید و درمان آن ها به پزشک پاسخ دهید. برای تشخیص سرطان کلیه انجام این آزمایشات لازم است:
- آزمایش ادرار: بررسی وجود خون یا دیگر نشانه ها
- آزمایش خون: بررسی میزان عملکرد کلیه ها
- عکس رنگی از کلیه ها: برای گرفتن عکس رنگی بعد از تزریق ماده حلب و ورود آن به مجرای ادراری توده ها مشخص می شوند.
با سونوگرافی نیز از کلیه ها تصوبرداری می شود. این تصوبرداری مشخص می کند که تومور از جامد یا مایع تشکیل شده است.
- سی تی اسکن: در این روش تصویر برداری بعد از تزریق ماده حلب می توان چندین عکس از جزییات کلیه به دست آید. سی تی اسکن تقربیا جایگزین عکس رنگی و سونوگرافی برای تشخیص سرطان کلیه است.
- ام آر آی: در تصوبرداری در این روش از تشدید مغناطیسی و سونوگرافی برای تصویر برداری از بافت های نرم بدن استفاده می شود. تزریق ماده کنتراست برای تصویربرداری بهتر است.
- آرتریوگرام کلیوی: این آزمایش برای ارزیابی میزان خون موجود در تومور انجام می شود. لازم به ذکر است که اغلب آرتریوگرام کلیوی انجام نمی شود اما در تشخیص تومورهای کوچک کمک می کند. آرتریوگرام در موارد دیگر کاربرد دارد.
برخلاف سایر سرطان ها، سرطان کلیه بدون بافت برداری قابل تشخیص است. گاهی اوقات بافت برداری برای تایید تشخیص انجام می شود. در بافت برداری پزشک متخصص با کمک یک سوزن ضخیم بخشی از بافت کلیه را برداشته ها و از طریق میکروسکوپ برای تشخیص سرطان نمونه بافت بررسی می شود. در بافت برداری میزان تهاجمی بودن و سطح پیشرفت سرطان مشخص می شود. معمولا، جراح می تواند تمام سلول های سرطانی را از روی بافت برداشته و آن را آزمایش و بررسی کند.
بعد از تشخیص سرطان کلیه، آزمایشات دیگر برای تشخیص میزان گسترش سرطان به کلیه و یا دیگر اعضای بدن لازم است. در صورت گسترش سلول های سرطانی از نقطه شروع به دیگر اعضا وجود متاستاز تایید می شود، متاستاز عامل گسترش سلول های سرطانی است. ممکن است ام آر آی و سی تی اسکن لازم باشد. تصوبرداری با اشعه ایکس از سینه مشخص می کند سلول سرطانی به ریه ها گسترش یافته است یا خیر. سی تی اسکن از استخوان، گسترش سلول سرطانی به استخوان را نشان می دهد. تمام این آزمایشات نشان می دهد که سرطان در چه مرحله ای است.
مراحل سرطان کلیه
در گام نخست آسیب کلیه مشخص شده و پزشک میزان گسترش آن را مشخص می کند. برای تعیین میزان گسترش سلول های سرطانی سی تی اسکن و دیگر آزمایشات و تصویربرداری لازم است.
مراحل سرطان کلیه شامل این سطوح است:
مرحله اول: در مرحله نخست ضخامت تومور 7 سانتی متر است و محدود به کلیه است.
مرحله دوم: این مرحله نسبت به مرحله اول وسعت بیشتری دارد اما همچنان تومور محدود به کلیه است.
مرحله سوم: تومور به بافت های اطراف کلیه و نزدیک غدد لنفاوی گسترش یافته است.
مرحله نهایی: در مرحله نهایی تومور به خارج از کلیه و غدد لنفاوی یا قسمت های دورتر مانند استخوان ها، کبد و ریه ها گسترش می یابد.
درمان سرطان کلیه
عمل جراحی
درمان اصلی سرطان کلیه جراحی است که بدون آن احتمال درمان و نجات بیماران مبتلا بسیار کم است.
حتی در بیمارانی که سلول های سرطانی به دیگر اعضای بدنشان نفوذ کرده است، عمل جراحی و خارج کردن تومور از کلیه مفید و موثر خواهد بود. حتی در شرایطی که سلول های سرطانی در اعضای دیگر بدن انتشار یافته اند، خارج کردن کلیه آسیب دیده و سرطانی از بدن، به بیماران فرصت بیشتری برای زندگی می دهد، بنابراین پزشکان جراحی را توصیه می کنند. همچنین خارج کردن کلیه از بدن در کاهش برخی علایم بیماری مانند درد و خونریزی موثر است.
باتوجه به مرحله بیماری و مکان تومور و دیگر عوامل ممکن است جراحی نفرکتومی جزیی یا جراحی محدود( خارج کردن بخش های سرطانی کلیه و بافت های اطراف آن) یا نفرکتومی ساده یا جراحی کامل( خارج کردن کامل کلیه) انجام می شود. ممکن است در جراحی کلیه، غده فوق کلیوی که در قسمت فوقانی کلیه ها قرار دارد و بافت های چربی اطراف کلیه نیز برداشته شوند.
رادیکال نفرکتومی یا جراحی باز کلیه
در این جراحی، کلیه، غدد لنفاوی، غده فوق کلیوی و بافت های چربی اطراف کلیه بطور کامل از بدن توسط جراح خارج می شوند. بسیاری از افراد فقط با یک کلیه نیز به راحتی زندگی می کنند.
جراح معمولا در وسط شکم، زیر دنده ها منطبق با مکان سلول های سرطانی، کمر و یا پشت کلیه ها چندین بریدگی ایجاد می کند. هر کدام از این روش ها مزایایی برای درمان سرطان در وسعت های مختلف و بخش های متفاوتی از بدن دارنند. اگرچه برداشتن غده فوقانی کلیوی در جراحی رادیکال نفرکتومی یا جراحی باز کلیه لازم است اما اگر سرطان به این غده نفوذ نکرده باشد و سلول های سرطانی در قسمت تحتانی کلیه باشند، جراح می تواند از برداشتن غده فوق کلیوی صرف نظر کند.
اگر تومور پیشرفت کند از طریق ورید کلیوی( وریدهایی به خارج از کلیه منتهی می شونند) به سمت ورید خروجی قسمت تحتانی کلیه( سیاهرگ بزرگی که به قلب منتهی می شود) ممکن است قلب به منظور دفع تومور برای لحظه ای متوقف شود. در این شرایط عمل پای پس برای خارج کردن تومور از قلب انجام می گیرد. برای انجام این عمل جراح قلب و گوارش باهم همکاری دارند.
لاپاراسکوپی نفرکتومی کلیه و لاپاراسکوپی با کمک ربات
این جراحی ها جدیدترین روش ها هستند، در این روش چند برش کوچک به جای یک بریدگی بزرگ بر روی بدن ایجاد می شود. اگر رادیکال نفرکتومی لازم باشد پزشکان و بیماران این روش را ترجیح می دهند.
برای انجام عمل لاپاراسکوپی، وسایل مخصوص بلندی وارد بریدگی های 1.27 سانتیمتری می شود. یکی از لوازم لاپاراسکوپی، لوله ای بلند است که در انتهای آن یک دوربین قرار دارد. این دوربین به جراح اجازه می دهد تا داخل شکم را ببیند. معمولا، یکی از این بریدگی ها به منظور خارج کردن کلیه، بزرگ تر از دیگر بریدگی ها می باشد، هر چند تمام بریدگی های ایجاد شده در این روش کوچک تر از بریدگی های عمل نفرکتومی هستند.
دیدگاه جدید این است که جراحی لاپاراسکوپی از طریق سیستم رباتیک کنترل از راه دور انجام شود. جراح در کنار میز کار و صفحه الکترونیکی نشسته است و بازوهای ربات را برای عمل جراحی کنترل می شود. برای جراح سیستم رباتیک می تواند مانور بیش تر و برای دقت بیش تری و استاندارتری را در زمان استفاده از ابزارهای جراحی لاپاراسکوپی مهیا کند. اما مهم ترین عامل موفقیت هر دو نوع جراحی لاپاراسکوپی عبارتند از تجربه و مهارت جراح است. آموزش این امر دشوار است. اگر شما قصد اعمال این جراحی را داشته باشید مطمنا بایستی یک جراح بسیار مجرب را بیابید.
رویکرد لاپاراسکوپی می تواند برای درمان بیش تر تومورهای کلیوی که نمی توانند با جراحی های محدود کلیوی یا نفرکتومی ساده درمان شوند به کار می روند. با دستان مجرب، این تکنیک از جراحی رادیکال یا جراحی های باز کلیوی موثرتر است و معمولا موجب می شود مدت زمان بستری در بیمارستان کم تر شده و یک بهبودی سریع تر و درد کم تر بعد از جراحی نیز به دنبال دارد. این روش نمی تواند برای تومورهایی که بیش از 10 سانتی متر انتشار یافته یا تومورهایی که به وریدهای داخلی کلیه یا غدد لنفاوی اطراف کلیه سریت کرده به کار رود.
نفرکتومی جزیی یا جراحی محدود
در این روش، جراح فقط بخش سرطانی کلیه را خارج می کند و قسمت های سالم همان طور باقی می مانند.
همانند رادیکال نفرکتوم یا جراحی باز کلیه، جراح می تواند چندین بریدگی طبق محل تومورها ایجاد کند.
بیمارانی که در مراحل اولیه سرطان کلیه هستند نفرکتوم جزیی را به دیگر روش های درمانی ترجیح می دهند. اغلب این روش برای خارج کردن تومورهایی که حدود 4 سانتی متر یا حداکثر 7 سانتی متر هستند موثر می باشد. تحقیقات نشان می دهد که خارج کردن کامل کلیه تاثیر بلندمدتی دارد. بازرترین مزیت این روش این است که بیمار بیشتر عملکرد کلیه خود را حفظ می کند.
نفرکتومی جزیی در بعضی شرایط قابل اجرا نیست؛ زمانی که تومور در میانه کلیه قرار دارد یا اندازه تومور بزرگ است، زمانی که تومور به سایر اعضای بدن مانند غدد لنفاوی گسترش یافته باشد یا بیش از یک تومور وجود داشته باشد. تمام پزشکان قادر به انجام این عمل نیستند و شرط داشتن تجربه بسیار مهم است.
نفرکتومی جزیی با روش لاپاراسکوپی و لاپاراسکوپی با کمک ربات
بیشتر پزشکان عمل نفرکتومی جزیی را با روش لاپاراسکوپی یا لاپاراسکوپی با کمک ربات انجام می دهند اما دوباره خاطر نشان می شود که جراح عمل لاپاراسکوپی باید باتجربه و حاذق باشد.
جراحی و برداشت و نمونه برداری غدد لنفاوی موضعی
در این روش غدد لنفاوی که سرطانی شده اند را خارج می کنند. بعضی از پزشکان در صورت مشاهده خطر گسترش سرطان هنگام انجام عمل باز کلیه غدد لنفاوی سرطانی را نیز از بین می برند.
بیشتر پزشکان بر این عقیده هستند که اگر در عکس برداری غدد لنفاوی بزرگ یا در جریان جراحی غیر عادی مشاهده شدند باید برداشته شوند. البته نمونه برداری از غدد لنفاوی حتی اگر اندازه طبیعی داشته باشند جهت تعیین میزان پیشرفت سرطان انجام می شود. قبل از جراحی، حتما در مورد برداشت غدد لنفاوی از پزشک سوال کنید.
حذف غده فوق کلیوی
اگرچه برداشتن غده فوق کلیوی در جراحی رادیکال نفرکتومی یا جراحی باز کلیه یک استاندارد است اما در صورتی که سرطان در قسمت های تحتانی کلیه و دور از غده فوق کلیوی باشد و در عکس های سی تی اسکن اثری از تاثیر سرطان در این غده نباشد می توان از برداشتن غده فوق کلیوی صرف نظر کرد، مانند برداشت غدد لنفاوی. برداشت غده فوق کلیوی بصورت فردی تصمیم گیری می شود و قبل از عمل جراحی با پزشک مشورت شود.
حذف متاستاز (فراگستری و مهاجرت سلول های سرطانی از یک بافت به بافت دیگر)
در حدود 1 نفر از 4 نفر مردم که سرطان کلیه دارند زمانی مورد تشخیص سرطان قرار می گیرند که سلول های سرطانی به سایر بافت های بدن سرایت کرده است. ریه، غدد لنفاوی، استخوان ها و کبد شایع ترین اعضایی هستند که سرطان به آن ها سرایت می کند. برای برخی از افراد ممکن است جراحی تنها راه حل باشد.
تلاش برای معالجه
در موارد نادری که تنها یک متاستاز یا تعداد کمی متاستاز به وجود آمده باشد می توان بدون عوارض جدی آن ها را از بدن خارج کرد. به نحوی که منجر به حیات طولانی این افراد گردد.
متاستاز ممکن است اولین بار از طریق جراحی باز کلیوی خارج شود یا بار دیگر که سرطان عود می کند مجددا با عمل باز کلیوی برداشته شود. ( برگشت مجدد متاستاز)
جراحی برای کاهش علایم (جراحی تسکینی):
زمانی که سایر درمان ها موثر نیستند جراحی برای خارج کردن متاستاز گاهی می تواند موجب تسکین درد و کاهش سایر علایم بیماری شود اگرچه این روش کمکی به طولانی تر شدن حیات فرد نمی شود.
خطرات و عوارض جانبی جراحی سرطان کلیه
هر جراحی می تواند پیامدها و عوارض کوتاه مدتی شامل خونریزی زیاد( ممکن است تزریق خون لازم باشد)، واکنش به بیهوشی، لخته شدن خون و عفونت را داشته باشد. بیش تر افراد بعد از عمل جراحی حداقل درد را خواهند داشت که در صورت لزوم مسکن ها برای تسکین این درد تجویز می شوند.
دیگر خطرات احتمالی جراحی:
- آسیب به اعضای داخلی بدن و رگ های خونی( مانند طحال، پانکراس، آئورت، سیاهرگ، روده بزرگ و کوچک) در طول جراحی
- آسیب به ریه و قلب بدلیل فشار زیاد هوا
- فتق برشی( به فتق هایی گفته می شود که ناحیه ای از شکم قبلا در جراحی برش خورده و یک زخم ترمیم نشده است.)
- ورود ادرار به شکم( بعد از نفرکتومی جزیی)
- نارسایی کلیوی( اگر بخش سالم کلیه نتواند درست کار کند)
درمان های بدون جراحی سرطان کلیه
برای برخی از بیماران گزینه های دیگر درمانی بدون عمل جراحی وجود دارد که شامل:
درمان با فریز کردن سلول های سرطانی (کرایوبلیشن):
در طی کرایوبلیشن، یک سوزن تو خالی مخصوص از طریق پوست وارد تومور و با استفاده از سونوگرافی یا دیگر تصویربرداری های طبی حرکت سوزن هدایت می شود. گاز سرد از سوزن وارد تومور شده و آن را سرد یا فریز می کند.
درمان از طریق گرم کردن سلو ل های سرطانی (ریشه کنی از طریق رادیو تراپی):
در خلال ریشه کنی از طریق رادیو تراپی یک لوله مخصوص از طریق پوست شما وارد تومور کلیه می شود به منظور سونوگرافی و تصویربرداری این میله وارد بدن شده است. یک جریان الکتریکی از طریق سوزن به سلول های سرطانی هدایت می شود که منجر به سوختن سلول های سرطانی می شود.
این روش ها می توانند برای بیماران خاص یا کسانی که نمی توانند روش های جراحی دیگر را داشته باشند و همچنین افرادی که تومورهای کوچک کلیوی دارند.
درمان سرطان های پیشرفته و عود کننده کلیه
سرطان کلیه پیشرفته و سرطان کلیه انتشار یافته به سایر عضای بدن ممکن است قابل درمان نباشد اما قابل کنترل باشد در چینین شرایطی درمان ها ممکن است شامل موارد ذیل باشد:
عمل جراحی به منظور حذف تومورها تا حدی که امکان دارد:
حتی اگر در عمل جراحی تمام سلول های سرطانی از بین نروند، در برخی موارد جراحی باعث می شود تا حدی که امکان دارد سلول های سرطانی حذف شوند همچنین از جراحی برای حذف سلول های سرطانی که به دیگر اعضای داخلی بدن انتشار یافته است، استفاده می کنند.
داروهایی که از سیستم ایمنی بدن شما برای مقابله با سرطان استفاده می کند (درمان بیولوژیک) :
بیولوژیک درمانی(ایمنی درمانی) از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. داروهای این طبقه شامل اینترفرون و پرولیکن که مدل ترکیبی شیمیایی است که در بدن شما ساخته می شوند. گاهی اوقات داروی اوپویدو که یک ایمونوتراپی است برای درمان سرطان های بدخیم و پیشرفته کلیه استفاده می شود.
درمان هدفمند:
درمان های هدفمند با انتشار سیگنال های غیر طبیعی به سلول های سرطانی کلیه از تکثیر آن ها جلوگیری می کنند. آثار درمانی این داروها در سرطان های کلیوی که به سایر قسمت های بدن انتشار یافته ثابت شده اند. داروهای هدفمند: کابوزانیتیب، آوستین، بواسیزماب، پازوپانیب، سورافنیب، سانیتینیب ایفای نقش در مسدود کردن سیگنال های رگ های خونی تغذیه کننده سلول های سرطانی از انتشار آن ها جلوگیری به عمل می آورند. اورولیمس، توراسیل داروهای هدفمند هستند که سیگنال رشد و حیات سلول ها را مسدود می کنند. محققان همچنان به مطالعه اینکه چگونه بیماران با ژن های خاص ممکن است به درمان های هدفمند پاسخ دهند می پردازند.
پرتودرمانی:
در پرتو درمانی از قوی ترین اشعه ها مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. گاهی اوقات نیز برای کنترل یا کاهش علایم سرطان کلیه و سلو ل های سرطانی انتشار یافته به دیگر اعضای بدن مانند مغز، استخوان پرتو درمانی موثر است.
آزمایشات بالینی:
بسته به نوع تومور، مرحله و پیش آگهی سرطان، پزشک شما ممکن است آزمایشات تحقیقاتی بالینی متناسب برای شما تجویز کند. در آزمایشات بالینی ایمنی و اثربخشی درمان های بالقوه را سنجش می کنند. سایر آزمایشات بالینی کوشش می کند شیوه های جدیدی برای پیشگیری یا تشخیص بیماری بیابند.
پیشگیری از سرطان کلیه
ترک سیگار: اگر سیگار استعمال می کنید، گزینه های بسیاری برای ترک کردن سیگار وجود دارد که عبارتند از برنامه های حمایتی، داروها و محصولات جایگزین نیکوتین. تصمیم خود را برای ترک سیگار با پزشک در میان بگذارید و در مورد گزینه های ترک با او مشورت کنید.
حفظ وزن متناسب و سالم: برای حفظ وزن خود در حد متناسب و سلامت تلاش کنید، اگر اضافه وزن دارید یا دچار چاقی هستید مصرف روزانه کالری را کاهش دهید و برای انجام تمرینات بدنی در بیشتر روزهای هفته تلاش کنید. همچنین از پزشک در مورد دیگر راهکارهای سالم برای کاهش وزن سوال کنید.
کنترل فشار خون بالا: از پزشک بخواهید فشار خون شما در جلسات بعدی کنترل کند. اگر فشارخون بالایی دارید حتما راه های کاهش آن را بررسی کنید. سبک زندگی خود را با ورزش کردن، کاهش وزن و تغییر رژیم غذایی بهبود بخشید. برخی از افراد لازم است برای کاهش فشار خون دارو مصرف کنند. در مورد گزینه های کاهش فشار خون با پزشک مشورت کنید.
