کاندوم چیست؟ مزایای بهداشتی استفاده از کاندوم

کاپوت یا کاندوم پوششی است مثل دستکش. کاندوم آلت را می پوشاند، همانطوری که دستکش دست را پوشش می دهد. کاندوم ها معمولاً از جنس لاستیک نازک یا مواد مشابه لاستیک تهیه می شوند.
قرنهاست که بشر از روده و مثانه و پوست جانوران و نیز از ابریشم و کتان برای تهیه کاپوت بهره برمیگیرد. اما نخستین کاپوت، به شکل امروزی، در حدود سال های 1750 میلادی توسط کاندوم (Colonel Condom) جراح ارتش انگلستان ساخته شد و مراد از تهیه آن در درجه اول پیشگیری از بیماری های مقاربتی بود.
در حال حاضر کاپوت از روده جانوران و کیسه هوایی ماهی ها ساخته می شود ولی نوع معمولی و فراوان آن از لاستیک و نایلون است. کاپوت های امروزی بصورت استوانه ای است که در انتهای بسته آن، محفظه کوچکی به شکل سر پستانک، برای تجمع منی، وجود دارد. کاپوت های موجود در بازار درجه بندی و اندازه معلوم ندارد و بیشتر آنها اندکی از اندازه متوسط آلت برخاسته ( 15 سانتی متر طول و 3/5 سانتیمتر قطر ) بزرگتر است. نوعی از کاپوت که فقط کلاهک آلت را می پوشاند نیز وجود دارد و اصطلاح کاپوت (Capot) برای این نوع بخصوص بکار می رود.

کاپوت با همان کاندوم وسیله مطمئنی است که می توان آنرا به تعداد دلخواه از داروخانه ها و فروشندگان دیگر تهیه کرد. کاپوت را نباید به مدت طولانی بی مصرف نگه داشت و نباید آنرا در معرض تابش نور خورشید قرار داد. نزدیکی با کاپوت بیش از تمام روش های دیگر در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد و با توجه به آنکه روشی کاملاً موثر است (نسبت آبستنی در حدود7) و عوارض و خطراتی نیز ندارد، می توان آنرا از جمله عاقلانه ترین روش های جلوگیری از آبستنی دانست. بیشتر آبستنی هایی که در ضمن استفاده از کاپوت رخ می دهد مربوط به سوراخ بودن آن یا بد بکار بردن آن است. لازم است پیش از بکار بردن کاپوت، در آن دمیده شود و وجود هرگونه سوراخ یا پنچری در آن تحقیق گردد. پرکردن کاپوت از آب برای این منظور صلاح نیست و آنرا خراب می کند. غالباً هنگامی که زن و شوهری مدتی از این روش برای جلوگیری از آبستنی استفاده کردند، دیگر حاضر به پذیرفتن روش های دیگر نیستند.

بهتر است کاندوم از آغاز نزدیکی بر آلت پوشیده شود و پوشانیدن آنرا زن یا مرد می تواند به عهده بگیرد و پس از پوشیدن باید آنچنان بر آلت استوار گردد که در هیچ جا چین خوردگی نداشته باشد. از آنجا که خشکی کاپوت ممکن است مخاط مهبل زن را بیازارد، بجاست که مقداری ماده چرب کننده، بر سطح بیرونی آن مالیده شود.
مهمترین عیبی که سبب می شود برخی استفاده از روش های دیگر را بر استفاده از کاندوم ترجیح دهند، کم شدن لذت جنسی حاصل از نزدیکی با کاپوت است زیرا که در این هنگام پوست آلت مستقیماً با بدن و مهبل زن تماس ندارد و بویژه اگر کاپوت ضخیم باشد، حس مطبوع حاصل از تماس آلت و مهبل به کلی از بین می رود. گاه زنان وسواسی از شوهران خود می خواهند که دو کاپوت روی یکدیگر بپوشند و این دیگر برای مرد قابل تحمل نیست، از این گذشته لذتی را که نصیب زن می شود نیز به شدت کاهش می دهد. برای رفع این عیب بهتر است از کاندوم های نازک استفاده شود و سطح بیرونی آن نیز با ماده ای روغنی چرب شود تا کاملاً بر پوست آلت بچسبد.
اما کاهش تحریک پذیری آلت در اثر استفاده از کاپوت بر مبتلایان به انزال زودرس به عنوان یکی از مزیت های آن شناخته می شود. برخی از مردان استفاده از کاندوم را با ناراحتی تحمل می کنند و بعضی بر این عقیده اند که کاپوت مخصوص فاحشه ها است و انسان در نزدیکی با همسرش کاندوم لازم ندارد.
استفاده از کاندوم در مواردی که ناتوانی جنسی نسبی در کار است صلاح نیست و این وسیله ممکن است نعوظی را که به دشواری حاصل گردیده است از بین ببرد و در مرد حالت عصبی و تندخویی ایجاد کند. از عوارضی که کاندوم در زن ایجاد میکند آماس کاپوتی مهبل است که معمولاً در اثر حساسیت به پودر تالک که برای خشک ماندن کاندوم بر آن ریخته می شود، ایجاد گردد.
اگر تصادفاً در وسط کار کاندوم پاره شود، باید نزدیکی تا پایان ادامه یابد (تا ناراحتی عصبی برای طرفین حاصل نیابد) و پس از پایان کار زن سرپا بنشیند و از شستشوی مهبلی استفاده کند.