ایمپلنت یا جراحی پروتز آلت تناسلی

ایمپلنت یا جراحی پروتز آلت تناسلی چیست؟ تاثیر پروتز آلت تناسلی چیست؟ ایمپلنت یا پروتز آلت تناسلی، ابزار بسیار مؤثری برای برطرف کردن اختلال نعوظ در مردانیست که به اقدامات ساده پاسخ نمی دهند. پروتز آلت تناسلی، در بسیاری از موارد، برای کسانی است که مبتلا به آرتریت می شوند، به عنوان یک جایگزین کامل مفصلی عمل می کند و آلت تناسلی فرد را با بازیابی نعوظ و برطرف کردن ناراحتی های روانی و فیزیولوژیکی ناشی از، تحلیل قوه مردانگی و سرزندگی، فعال نگه می دارد و به این ترتیب بر کیفیت زندگی او تاثیر مثبتی می گذارد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ایمپلنت یا جراحی پروتز آلت تناسلی این مقاله از بخش سلامت مردان و جنسی دکتر سلام که در مورد پروتز آلت تناسلی می باشد را مطالعه نمایید.

جراحی پروتز آلت تناسلی

از آنجا که پروتز آلت تناسلی، برای اولین بار، بیش از چهل سال پیش اجرا شد، اصلاحات، تغییرات و نوآوری های متعددی در آن صورت گرفته است. پروتزهای کنونی، انواع پیشرفته و مهندسی شده ای هستند که از مواد سنتتیک پیشرفته پزشکی ساخته شده اند. این پروتزها طی عمل جراحی و تحت بیهوشی و معمولا به صورت سرپایی اعمال می شوند. آن ها به صورت کامل در داخل بدن قرار می گیرند و هیچ بخش خارجی قابل رویتی ندارند و آلت تناسلی را تا حدی سفت و شق می کنند که دخول صورت گیرد. پروتز آلت تناسلی مردان – در شرایط مناسب آن- می تواند زندگی یک مرد را دگرگون سازد.

اساسا، تحریک جنسی، توانایی انزال و حساسیت آلت تناسلی فرد، پس از ایمپلنت یا پروتز آلت تناسلی، تغییری نمی کند. برخلاف یک نعوظ معمولی، پروتز آلت تناسلی منجر به تورم سر آلت تناسلی و یا بافتهای قابل نعوظ اطراف مجرای ادراری نمی ‌شود. با این وجود، این پروتز، منجر به نعوظ با دوام و نفوذپذیر آلت مرد می شود و عملکرد جنسی مردی را که قادر به تحقق بخشیدن به این عمل نیست، احیا می کند.

انواع جراحی پروتز آلت تناسلی

انواع مختلفی از ایمپلنت های آلت تناسلی وجود دارد. ولی به طور کلی می توان آن‌ ها را در دو دسته اصلی جای داد: پروتز منعطف (غیربادی) و پروتز بادی که عمدتا در ایالات متحده کاربرد دارند.

• انواع مختلفی از ایمپلنت های منعطف (غیربادی) با موازنه های مختلف وجود دارد: بعضی از آنها سفتی بیشتری برای رابطه جنسی دارند. با این حال، این مزیت می تواند در شرایط عادی روز ناراحت کننده باشد.
• انواع پروتز بادی عبارت اند از:

1. پروتز بادی دو بخشی: استفاده از این پروتز، ساده‌ تر است. با این حال، معمولا یک موازنه بین راست شدن آلت به هنگام نعوظ و چگونگی شل شدن آن وجود دارد. مردها تمایل دارند که هم از راستی آلت و هم از شلی آن، رضایت داشته باشند. این به این دلیل است که اندازه کوچک بخشی از پمپ و مخزن مایع، اجازه ایجاد تغییرات بزرگ را نمی ‌دهد.
2. پروتز بادی سه بخشی (چند تکه ‌ای): این نوع ایمپلنت، کمی پیچیده تر است. چرا که، علاوه بر پروتز و پمپ، دارای یک مخزن جداگانه است. این مخزن، مزایای زیادی دارد. در این نوع پروتز، آلت تناسلی تخلیه شده، به طور کامل شل می شود. همچنین زمانی که نعوظ طولانی مدت نمی خواهید، یک دریچه برای آزاد کردن فشار داخل آلت تناسلی وجود دارد. فضای این مخزن مازاد همچنین این اجازه را می دهد که نعوظ قوی تری نسبت به پروتز بادی دو بخشی داشته باشید.

 جراحی پروتز آلت تناسلی چگونه عمل می کند؟

پروتز منعطف معمولاً از یک جفت میله تشکیل می‌ شود که داخل بافت ‌های سفت آلت قرار داده می‌ شود. آن ‌ها نیمه سخت اند و می ‌توانند در طول فعالیت جنسی به سمت دلخواه تان خم شوند. در حضور چنین پروتزی، آلت تناسلی همیشه سفت است و ممکن است پنهان کردن آن کار دشواری باشد. آلت تناسلی که پروتز منعطف دارد را می توان در طول روز به سمت پایین خم کرد و حین رابطه جنسی راست کرد.

• بزرگترین مزیت ایمپلنت های غیربادی هزینه و راحتی اعمال آن هاست. جراحی ایمپلنت این دستگاه بسیار ساده تر و ارزان تر از ایمپلنت های بادی است. علاوه بر این، به سبب عدم وجود قطعات مکانیکی در آن، برخی از مردان راحت تر می توانند از آن استفاده کنند. با این حال، در این نوع از ایمپلنت، آلت تناسلی مرد در بیشتر مواقع در حالت نعوظ باقی می ماند.

ایمپلنت بادی آلت تناسلی، وسیله ای پر از مایع است که شامل دو سیلندر بادی تعبیه شده در بافت ‌های قابل نعوظ آلت تناسلی مرد و یک پمپ دستی کنترل شده در داخل کیسه بیضه و یک مخزنی است که در زمان هایی که آلت تناسلی مرد سفت نیست، مایع را ذخیره می کند. این دستگاه، با چند بار فشار دادن پمپ، مایع را از مخزن به سیلندر منتقل می کند و به این ترتیب، آلت تناسلی باد می شود. از این پمپ مجددا برای برگشت مایع به مخزن استفاده می شود.

شما برای هر دو ایمپلنت مذکور باید تحت جراحی قرار بگیرید. هر دو ایمپلنت کاملا داخل بدن قرار می گیرند. ایمپلنت های بادی اغلب به این دلیل که نتیجه طبیعی تری را ارائه می دهند کاربرد بیشتری دارند. ایمپلنت منعطف ممکن است مناسب موارد پیچیده باشد. با متخصص اورولوژیست خود درباره اینکه کدام یک از دو نوع ایمپلنت مناسب شماست، مشورت کنید.

مزایای جراحی پروتز آلت تناسلی

• خرابی مکانیکی دستگاه، نادر است.
• دستگاه را می توان مخفیانه باد کرد.
• پنهان کردن ایمپلنت های بادی آسان است.
• خطر ابتلا به پریاپیسم وجود ندارد.
• نسبت به همه متدهای درمانی ممکن، نتایج رضایت بخش تری ارائه می دهد.
• اگر بیمار و شریک زندگی او، در مورد چیزی که باید از ایمپلنت انتظار داشته باشند، به درستی مطلع شوند، رضایت بیشتری نسبت به همه درمان‌های SS به دست می ‌آورند.

معایب جراحی پروتز آلت تناسلی

• این جراحی هیچ بازگشتی ندارد.
• اگر حذف دستگاه لازم باشد، بازیابی عملکرد سالم و طبیعی آن ممکن نیست.
• خطر عفونت (هر چند کم) وجود دارد.
• خطر خرابی دستگاه (هر چند کم) وجود دارد: به طور کلی، ایمپلنت های بادی 10 تا 15 سال دوام دارند.
• اگر دستگاه خراب شود، باید جایگزین شود.
• پس از جراحی، احتمال خونریزی غیر قابل کنترل و نیاز به انجام مجدد جراحی، وجود دارد.
• ایجاد بافت اسکار، محتمل است.
• احتمال تحلیل رفتن بافت آلت که مستلزم حذف ایمپلنت است، وجود دارد.
• احتمال رشد نکردن حَشَفه یا سرنره در طول درمان وجود دارد.
• ایمپلنت های آلت تناسلی، آن را بزرگ‌ تر نمی ‌کنند و یا رادیکال پروستاتکتومی، پرتودرمانی، لطافت، سنگینی و یا کاهش طول آلت تناسلی ناشی از درمان های SS طولانی مدت را اصلاح نمی‌ کنند.

ایمپلنت یا پروتز آلت تناسلی به درمان مردانی که دچار اختلال نعوظ هستند، کمک می کند. این ایمپلنت، به مردانی که دچار این اختلال هستند این توانایی را می دهد که دوباره رابطه جنسی همراه با دخول، ارگاسم، و انزال را تجربه کنند. (مردانی که با ارگاسم و انزال مشکل دارند، با آنانی که دچار اختلال نعوظ هستند، فرق می کنند و جراحی پروتز آلت تناسلی، درمان مختص آن ها نیست).

جراحی پروتز آلت تناسلی می تواند در مردانی که نوعی دیگری از مشکلات نعوظ همچون بیماری پِیرونی را تجربه می کنند، استفاده شود. هر چند این روش، به یک درمان موثر و در دسترسی مبدل گشته است، با این حال مردان کمی از آن استقبال کرده اند. با این وجود، برای برخی از مردان، تنها گزینه درمانی موثر، همین روش است. این ایمپلنت به خصوص برای مردانی که فالیک هستند، مناسب است. پس از یک فالوپلاستی (بزرگ کردن آلت تناسلی)، ایمپلنت تنها گزینه برای دستیابی به نعوظ است.

جایگزینی برای جراحی پروتز آلت تناسلی

پزشکان قبل از توصیه به جراحی پروتز آلت تناسلی چند گزینه دیگر را توصیه می کنند. جراحی برای قرار دادن ایمپلنت بدیهی نیست. همچنین می تواند منجر به عوارض جانبی متعددی شود.

عوارض جانبی بالقوه جراحی پروتز آلت تناسلی عبارتند از:

• مشکلات مرتبط با ایمپلنت.
• عفونت.
• کوتاه شدن آلت تناسلی.
• تغییر در احساس آلت تناسلی.

بنابراین، جایگزین ‌های ایمپلنت همیشه نقطه شروع خوبی برای درمان اختلال عملکرد نعوظ هستند. شناخته ‌شده ترین درمان برای اختلال عملکرد نعوظ احتمالا مهار کننده‌ های 5 PDE هستند. این ها داروهای خوراکی چون ویاگرا، سیالیس و لویترا هستند که می ‌توانند به عملکرد نعوظ در برخی از مردان کمک کنند. پمپ های وکیوم، که به مکش خون به آلت تناسلی به کار گرفته می شوند نیز، در برخی دیگر از مردان مفیدند. (پمپ‌ های وکیوم، مثل پمپ های خانگی نیستند. هرگز از پمپ های خانگی برای عملکرد نعوظ استفاده نکنید، این کار خطرناک است). تعدادی از شرکت‌ ها، پروتز قابل نعوظ خارجی می ‌سازند که در طول رابطه جنسی باعث راست شدن آلت می شوند. نهایتا، داروهایی وجود دارند که می‌توانند مستقیما در بافت قابل نعوظ آلت تناسلی تزریق شوند و جریان خون آلت را افزایش دهند و باعث نعوظ گردند.

آیا مردان از جراحی پروتز آلت تناسلی رضایت دارند؟

تحقیقات نشان می ‌دهد که بیشتر مردانی که جراحی پروتز آلت تناسلی را اعمال کرده اند، از انتخاب خود راضی هستند. شریک جنسی آن ها هم همینطور. این خبر خوبی برای مردانیست که جراحی پروتز آلت تناسلی گزینه مستدلی برای آن هاست. این ایمپلنت می ‌تواند تفاوت زیادی در عملکرد و رضایت جنسی فرد ایجاد کند. با این حال، این به این معنی نیست که ایمپلنت، بهترین انتخاب برای همه مردان دچار اختلال نعوظ است. چرا که این عمل، بسیار تهاجمی است. گذشته از این، درصد قابل توجه افرادی که ایمپلنت می کنند در برخی موارد، نیاز به تعویض یا تجدید نظر دارند.

اگر پروتز مخصوصی را مد نظر دارید، با دکتر خود مشورت کنید تا از مزایا و معایب آن، به خوبی آگاهی یابید. قبل از انتخاب عمل جراحی، بحث در مورد اثرات جانبی بالقوه و گزینه ‌های جایگزینی کم‌ تر تهاجمی، مهم است. هم چنین اگر شما تصمیم دارید که ایمپلنت کنید، بررسی گزینه‌ های در دسترس برای این کار، ایده خوبی است. همانطور که در تعدادی از انواع جراحی‌ ها دیده شده، احتمال ایمپلنت موفقیت ‌آمیز یک پروتز در بیمارستان ‌هایی که تجربه بیشتری در این زمینه دارند، بیشتر است. شما طبیعتا می‌ خواهید جراحی پروتز آلت تناسلی خود را توسط پزشکی انجام دهید که تجربه بیشتری در این زمینه دارد، چرا که بهتر از فرد کم تجربه عمل می کند.

پروتز آلت تناسلی به مردان این امکان را می ‌دهد که هر زمانی که بخواهند بدون مصرف دارو، نعوظ سفتی داشته باشند. این ایمپلنت حس جنسی مرد را تغییر نمی ‌دهد و مردها می‌توانند به طور معمول- همچون قبل از ایمپلنت- انزال داشته باشند.

چگونه می توانم جراحی پروتز آلت تناسلی داشته باشم؟

اولین قدم این است که قرار ملاقاتی با پزشک خود داشته باشید تا در مورد اختلال نعوظ خود با همدیگر صحبت کنید تا مشخص شود که آیا پروتز، یک گزینه درمانی مناسب برای شما محسوب می‌ شود یا خیر. اغلب شرکت‌ های بیمه هزینه ‌های درمانی ایمپلنت را پوشش می ‌دهند.

آیا جراحی پروتز آلت تناسلی قابل رویت است؟ آیا کسی متوجه آن می شود؟

ایمپلنت در زیر پوست آلت تعبیه می شود و وقتی که استفاده نمی شود و یا پمپ نمی شود، کسی متوجه آن نخواهد شد. به عبارت دیگر، وقتی آلت تخلیه است، از شلوار پیدا نیست.

هنگامی که جراحی پروتز آلت تناسلی قبل از رابطه جنسی، پمپ می شود، نعوظ آلت تناسلی شبیه یک نعوظ معمولی به نظر می‌ رسد. با نگاه کردن به آلت تناسلی، نمی توان دریافت که آیا این یک نعوظ طبیعی است یا به واسطه جراحی پروتز آلت تناسلی ایجاد شده است.

چه کسانی کاندیدای خوبی برای جراحی پروتز آلت تناسلی هستند؟

هر مردی با اختلال نعوظ که به درمان پزشکی پاسخ ندهد (مصرف داروهایی چون ویاگرا، سیالیس و لویترا و استندرا به خوبی در آن ها اثر نکند) کاندیدای خوبی برای اعمال پروتز آلت تناسلی است.

مردان مبتلا به اختلال نعوظ پس از پروستاتکتومی رادیکال، ناهنجاری ها و آتروفی آلت تناسلی، عوارض جانبی ناشی از دیگر درمان های پزشکی اختلال نعوظ، مردان با فشار خون بالا، چاقی مفرط، تستوسترون کم، مشکلات قلبی، سکته مغزی و مشکلات عصبی نیز کاندیدای خوبی برای جراحی پروتز آلت تناسلی هستند.

چه کسی جراحی پروتز آلت تناسلی را اجرا می کند؟

کمتر از %10 از اورولوژیست ها به صورت روتین، جراحی پروتز آلت تناسلی را انجام می دهند. در صورتی که جراحی پروتز آلت تناسلی درمان مناسبی برای شما باشد برای مراجعه به پزشک متخصص وقت بگیرید.

آیا جراحی پروتز آلت تناسلی بر احساس و ارگاسم فرد تاثیر می گذارد؟

جراحی پروتز آلت تناسلی، تنها، مشکل اختلال نعوظ را “اصلاح” می کند. این درمان، امکان نعوظ مناسب برای داشتن یک رابطه جنسی را فراهم می کند. قرار دادن پروتز آلت تناسلی روی احساس جنسی یا ارگاسم مرد تاثیری ندارد. اگر یک مرد، قبل از عمل جراحی پروتز آلت تناسلی، حس جنسی عادی خود را داشته باشد، معمولا بعد از پروتز نیز همان احساس را خواهد داشت. اگر شما به طور معمول حس جنسی نداشته باشید، پروتز آلت تناسلی به شما حس مازادی ارائه نمی دهد.

پروتز آلت تناسلی، توانایی یک مرد برای تجربه یک ارگاسم را افزایش یا کاهش نمی دهد.

آیا جراحی پروتز آلت تناسلی همان پمپ آلت تناسلی است؟

معمولا پمپ آلت تناسلی، به دستگاه وکیوم نعوظ (VED) اشاره دارد که از جراحی پروتز آلت تناسلی متفاوت است برخی از بیماران جراحی پروتز آلت تناسلی را به پمپ آلت تناسلی ترجیح می دهند. مهم است بدانید که دو نوع درمان برای اختلال نعوظ وجود دارد که بسیار متفاوت هستند: دستگاه وکیوم نعوظ و جراحی پروتز آلت تناسلی بادی (پروتز).

آیا پروتز آلت تناسلی توسط شریک جنسی قابل تشخیص است؟

جراحی پروتز آلت تناسلی، با توجه به این که تمام اجزای ایمپلنت زیر پوست قرار می گیرد بسیار به چشم نمی آید. در نگاه دقیق تر، ممکن است جای زخم کوچکی در بالا یا زیر آلت تناسلی مرد دیده شود، که معمولا زیر موهای زائد یا زیر آلت تناسلی پنهان می شود. نیازی نیست که مردی که پروتز آلت تناسلی دارد از رفتن به یک توالت عمومی یا پشت درهای بسته، خجالت بکشد. شریک جنسی تان ممکن است متوجه استفاده شما از پمپ دستی موجود در بیضه تان شود، اما در این ایمپلنت، نعوظ تان شبیه یا حتی سفت تر از یک نعوظ طبیعی است.

آیا بیمارانی که تحت جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی قرار می گیرند از عمل خود راضی هستند؟

جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی بسیار موثر است و بیماران از تمام گزینه های درمان اختلال نعوظ از جمله داروهای خوراکی، تزریقی، دستگاه های وکیوم و درمان سرپایی، رضایت دارند. طبق گزارشات، میزان رضایتمندی از این روش، 80 تا 90 درصد است و بیش از 90 درصد بیماران قادر به رسیدن به نعوظ رضایت بخش برای مقاربت جنسی هستند.

آیا جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی، گزینه درمانی مطمئنی است؟

همه جراحی های روتین همواره با خطر همراهند. عوارض جانبی احتمالی مرتبط با جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی عبارت اند از: خرابی مکانیکی دستگاه که نیاز به حذف یا جایگزینی آن دارد، خطر ابتلا به عفونت (کمتر از %5)، جابجایی مخزن، خونریزی، درد، تحلیل رفتن پوست و بافت اطراف آلت و یا آسیب رسیدن به ساختار داخل شکمی پس از قرار دادن مخزن در آن. بیماران، قبل از جراحی پروتز آلت تناسلی باید مشاوره گسترده ای با اورولوژیست خود در رابطه با معایب و مزایای این روش داشته باشند.

• خرابی مکانیکی: این عوارض بیشتر در پروتزهای بادی اتفاق می افتد. دکتر هانینگ می گوید: “این وضعیت، در تمامی موارد آن خطرناک نیست.” او یادآوری می کند که این مردان برای اصلاح مشکل خود به عمل جراحی مجددی نیاز دارد. خرابی مکانیکی معمولا سال ها پس از عمل اتفاق می افتد و می تواند با حذف و جایگزینی دستگاه برطرف شود.
• عفونت: عفونت- هر چند نادر- معمولا طی 6 هفته پس از عمل جراحی، رخ می دهد. آنتی بیوتیک ها به تنهایی برای درمان این نوع از عفونت اثر نمی کنند، از این رو، معمولا نیاز است که این ایمپلنت حذف شود. دکتر هانیگ می گوید: در عفونت های خفیف تا متوسط، ممکن است دستگاه برداشته شود تا عفونت زخم بهبود یابد و در حدود 75 درصد از بیماران یک دستگاه جدید قرار داده می شود.
• سایز نادرست: یک ایمپلنت خیلی کوتاه ممکن است منجر به شلی سر آلت تناسلی مرد شود، این در حالی است که ایمپلنت های بیش از حد طولانی نیز ممکن است باعث تحلیل رفتن بافت آلت تناسلی شود. سایز نادرست آلت تناسلی به جراحی مجدد نیاز دارد. دکتر هانیگ می گوید: “این پدیده نادر است، به ویژه در مراکزی مانند ییل که در قرار دادن ایمپلنت های آلت تناسلی تجربه ویژه ای دارند”.
• جابجایی مخزن: در برخی موارد، مخزن ایمپلنت بادی آلت تناسلی که آب شور را در خود نگه می دارد می تواند از جای خود حرکت کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، می توان با عمل جراحی آن را به محل اصلی خود باز گرداند.

آمادگی قبل از جراحی

در ابتدا، با پزشک یا متخصص اورولوژی خود، در مورد ایمپلنت های آلت تناسلی مشورت کنید. در طول ویزیت، دکتر احتمالا از شما درخواست می کند تا:

• سابقه پزشکی خود را به طور خلاصه توضیح دهید. برای پاسخ به سوالات پزشک در مورد شرایط پزشکی حال و گذشته ی خود- به ویژه تجربه اختلال نعوظ تان- آمادگی داشته باشید. در مورد هر یک از داروهایی که هم اکنون در حال مصرف هستید یا اخیرا مصرف کرده اید و یا هر جراحی که داشته اید نیز، با پزشک تان صحبت کنید.
• برای اطمینان از اینکه جراحی پروتز آلت تناسلی بهترین گزینه درمانی برای شماست، پزشک یک معاینه فیزیکی- از جمله آزمایش کامل اورولوژی- روی شما انجام می دهد و با این کار، وجود و ماهیت اختلال نعوظ را بررسی می کند، تا در صورت وجود، شما را قانع کند که اختلال نعوظ را نمی توان با روش دیگری درمان کرد.

او همچنین سعی خواهد کرد تا مشخص کند، آیا دلیل دیگری وجود دارد که جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی تان، باعث بروز عوارض جانبی در شما شود یا خیر. از آنجا که برخی از ایمپلنت های آلت تناسلی به مهارت دستی بیشتری نسبت به سایرین نیاز دارند، دکتر توانایی شما برای استفاده از دست را نیز بررسی خواهد کرد.

• درباره انتظارات خود، با پزشک صحبت کنید. مطمئن باشید که شما متوجه روش انجام ایمپلنت و نوع ایمپلنت مختص خود خواهید شد. همچنین مهم است بدانید که این روش، دائمی و برگشت ناپذیر است.

دکتر همچنین در مورد مزایا و معایب این روش، از جمله عوارض جانبی آن، با شما صحبت می کند. ایده آل، این است که به هنگام مشورت با پزشک پارتنرتان را با خود همراه سازید.

مقایسه انواع ایمپلنت آلت تناسلی

به هنگام انتخاب نوع مناسب جراحی پروتز آلت تناسلی، اولویت شخصی و سابقه پزشکی تان را در نظر بگیرید. پزشک شما ممکن است بر اساس عواملی چون: سن، خطر عفونت، شرایط سلامتی، جراحات و درمان های پزشکی که قبلا داشته اید، یکی از این ایمپلنت ها را برایتان پیشنهاد کند.

معایب	مزایا	نوع جراحی پروتز آلت تناسلی
دارای قطعات بیشتری است که می تواند خرابی آن بیشتر باشد. به وجود یک مخزن در داخل شکم نیاز دارد.	ایجاد طبیعی ترین و سفت ترین نعوظ. شلی خوب آلت تناسلی هنگام تخلیه.	ایمپلنت بادی سه بخشی
از لحاظ مکانیکی، نسبت به ایمپلنت نیمه سخت، پیچیده تر است. نسبت به ایمپلنت بادی سه بخشی، نعوظ ضعیف تری ارائه می دهد.	شلی خوب آلت تناسلی هنگام تخلیه.	ایمپلنت بادی دو بخشی
آلت تناسلی همیشه نیمه شق است. مداوما در داخل آلت مرد، فشاری احساس میشود که می تواند باعث صدمه رسیدن به آلت شود. پنهان کردن آن در زیر لباس می تواند دشوار باشد.	به دلیل تعداد کمی قطعات، احتمال خرابی آن کمتر است. استفاده آسان از آن برای افرادی که محدودیت مهارت های ذهنی یا دستی دارند.	ایمپلنت غیر بادی یا نیمه سخت

 

همچنین قبل از جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشید:

• اجتناب از مصرف داروهای خاص. پزشک ممکن است توصیه کند تا به طور موقت مصرف داروهایی چون آسپیرین و ضد التهاب را متوقف کنید، چرا که این داروها می توانند خطر خونریزی تان را افزایش دهند.
• برنامه ریزی برای بازگشت به خانه. اگر بعد از جراحی، توانایی مرخصی داشته باشید، به پزشک خود اطلاع دهید. جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی، معمولا به بستری شدن نیاز دارد (یک شب).
• مصرف غذا و مایعات را محدود کنید. نیمه شب قبل از جراحی از خوردن یا نوشیدن اجتناب کنید، یا دستورالعمل های خاص پزشک خود را دنبال کنید.

چه انتظاراتی می توان از پزشک خود داشت؟

قبل از جراحی:

جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی، معمولا در مراکز جراحی یا بیمارستان انجام می شود. پزشک ممکن است به شما داروی بیهوشی بدهد تا متوجه عمل جراحی خود نشوید یا دارویی تجویز کند که درد را در قسمت پایینی بدن تان بلوکه کند (بی هوشی نخاعی).

پزشک آنتی بیوتیک های IV را برای جلوگیری از عفونت برایتان تجویز می کند. موهای زائد محل جراحی نیز برای جلوگیری از بروز عفونت، بلافاصله قبل از عمل، تراشیده می شود.

در طول جراحی:

در برخی موارد، در طول عمل جراحی، لوله (کاتتر) به منظور جمع آوری ادرار، ممکن است از طریق آلت تناسلی وارد مثانه گردد. جراح بخش زیرین قسمت سری آلت تناسلی مرد یا پایه آلت یا قسمت پایینی شکم را برش می دهد.

سپس جراح، کششی در بافت اسفنجی داخل آلت ایجاد می کند، که معمولاً هنگام نعوظ پر از خون می ‌شود. این بافت داخل هر دو حفره توخالی آلت به نام کورپوس کاورنوس وجود دارد.

نهایتا پزشک، ایمپلنتی با اندازه مناسب آلت را انتخاب کرده و سیلندر آن را داخل آلت تناسلی جایگزین می کند. تمام پروتزها را می‌توان با توجه به اندازه ‌گیری‌ های دقیق انجام شده با بزرگی آلت متناسب کرد.

اگر جراح شما پروتز بادی دو بخشی را انتخاب کرده باشد، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار داده می ‌شود و چنانچه پروتز سه بخشی را انتخاب کرده باشد، جراح مخزن مایع را از راه برش داخلی ایجاد شده، زیر دیواره شکم قرار می ‌دهد. جراح پس از قرار دادن پروتز، این برش ها را بخیه می ‌زند. جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی معمولاً 45 تا 60 دقیقه به طول می انجامد.

بعد از جراحی:

پس از جراحی جراحی پروتز آلت تناسلی، برای تسکین درد، به احتمال زیاد، باید دارو مصرف کرد. بیمار تا چند هفته درد خفیفی را حس می ‌کند. همچنین برای پیشگیری از عفونت، لازم است به مدت یک هفته آنتی ‌بیوتیک مصرف کرد. در طول دوران بهبود پزشک به بیمار توصیه می‌ کند که آلت خود را به سمت بالای شکم یا به سمت ناف نگه دارد تا از خم شدن رو به پایین آن جلوگیری شود.

در نهایت، پزشک زمان از سرگیری و شروع فعالیت‌ های معمول زندگی را اعلام می‌ کند. اکثر آقایان می‌ توانند فعالیت ‌های سنگین بدنی و رابطه جنسی را 4 تا 6 هفته پس از جراحی از سر گیرند. احتمالاً دو هفته پس از جراحی باید مجددا به پزشک خود مراجعه کنید تا بخیه های تان را بردارد.

پزشک در این زمان به بیمار توصیه می‌کند تا آلت خود را دو بار در روز به طور کامل پر و تخلیه کند تا تمرینی برای استفاده از آلت داشته باشد و همچنین کششی در ناحیه اطراف سیلندرها ایجاد کند.