علائم کم شنوایی گوش چیست ؟ درمان کم شنوایی به چه شکل است؟ از دست دادن شنوایی به مرور زمان و با افزایش سن اتفاق می افتد و در افراد مسن بسیار شایع است. حدود 3/1 از جمعیت افراد بین 65 الی 75 سال در ایالات متحده ی آمریکا، به درجاتی از کم شنوایی مبتلا هستند. این آمار در جامعه ی افراد بیش از 75 سال به 2/1 افزایش می یابد. افزایش سن و قرار گرفتن در معرض صدا های بلند به طور مزمن، می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. از عوامل دیگر کم شنوایی می توان به ترشح بیش از حد جرم گوش اشاره کرد. در این وضعیت، مجاری شنوایی نمی توانند امواج صوتی را به خوبی انتقال دهند، در نتیجه شنوایی دچار اختلال می شود. بسیاری از انواع کم شنوایی ها غیرقابل درمان و برگشت ناپذیرند. با این حال، پزشکان و متخصصین شنوایی می توانند در جهت بهبود زندگی ناشنوایان، به آن ها کمک کنند. کم شنوایی را می توان در 3 گروه هدایتی ( درگیری گوش خارجی و میانی) ، حسی عصبی ( درگیری گوش داخلی) و مرکب ( ترکیبی از هر دو) طبقه بندی کرد. در این مقاله ار جراحی کم شنوایی که در بخش بیماری ها و گوش، حلق و بینی دکتر سلام می باشد به توضیح کامل علائم و درمان کم شنوایی گوش می پردازیم .
گوش داخلی و تاثیر آن بر کم شنوایی
گوش داخلی شامل تعدادی محفظه ی متصل به هم و مملو از مایع می باشد. محفظه ی حلزون مانند، حلزونیه نام دارند و نقش مهمی را در شنوایی ایفا می کند. ارتعاشات شنوایی از طریق استخوان های موجود در گوش میانی به مایع درون حلزونیه منتقل می شوند. گیرنده های کوچک ( سلول های مویی) موجود در سطح حلزونیه، این ارتعاشات را دریافت کرده و آن ها را به پیام های الکتریکی تبدیل می کنند. در نهایت این پیام ها توسط عصب شنوایی به مغز ارسال می شوند. در کنار حلزونیه، 3 کانال محتوی مایع دیگر به نام مجاری نیم دایره وجود دارد. هنگامی که افراد در جهات مختلف حرکت می کنند، مایع درون مجاری نیم دایره تکان خورده و این حرکت توسط سلول های مویی موجود در این مجاری شناسایی و تبدیل به پیام الکتریکی می شود. این دسته از پیام ها نیز توسط عصب دهلیزی به مغز منتقل می شوند. به این ترتیب گوش نقش مهمی در حفظ تعادل دارد.
علائم کم شنوایی
از علائم و نشانه های کم شنوایی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اختلال در تکلم
- اشکال در فهم واژگان، به خصوص در مکان های شلوغ
- اختلال در شنیدن حروف صامت
- کنار کشیدن در مباحثه ها
- نیاز به بلند کردن صدای تلویزیون و رادیو
- دوری از جامعه
علل کم شنوایی
به منظور درک بهتر این موضوع که کم شنوایی چگونه اتفاق می افتد، ابتدا باید چگونگی عملکرد دستگاه شنوایی را بررسی کنیم.
گوش میانی
گوش از 3 بخش عمده ی خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده است. امواج صوتی از گوش خارجی عبور کرده و با برخورد به پرده ی گوش، آن را به لرزش در می آورند. پرده ی گوش و 3 استخوان کوچک موجود در گوش میانی، ارتعاشات صوتی را تقویت کرده و به گوش داخلی می رسانند. در گوش داخلی، امواج از داخل مایع موجود در حلزونیه عبور می کنند. در داخل حلزونیه، تعداد زیادی سلول های مویی وجود دارد که از یک انتها به عصب شنوایی متصل هستند و مسئولیت اصلی شان تبدیل ارتعاشات صوتی به پیام های عصبی و ارسال آن ها به مغز می باشد. در نهایت مغز این پیام ها را به صدا تبدیل می کند.
از علل کم شنوایی می توان موارد زیر را نام برد:
- آسیب دیدن گوش داخلی: افزایش سن و قرار گرفتن در معرض صدا های بلند می تواند منجر به از بین رفتن سلول های مویی یا سلول های عصبی ارسال کننده ی پیام، در حلزونیه شود. هنگامی که این سلول ها آسیب ببیند، پیام های الکتریکی به خوبی به مغز منتقل نمی شوند و شنوایی کاهش می یابد.
- تجمع تدریجی جرم گوش: جرم گوش می تواند مجرای شنوایی را مسدود کند و منجر به اختلال در هدایت امواج شنوایی شود. حذف جرم گوش اضافی تجمع یافته، شنوایی را به حالت اولیه بر می گرداند.
- عفونت گوش، رشد غیر طبیعی استخوان و تومور گوش: هر کدام از این موارد در گوش خارجی می توانند منجر به از دست رفتن شنوایی شوند.
- پارگی پرده ی گوش: صدا های ناگهانی و بلند، تغییرات فشار ناگهانی، ضربه زدن به پرده ی گوش با جسم خارجی و عفونت از عواملی هستند که می توانند پرده ی گوش را از بین ببرند و شنوایی را تحت تاثیر قرار دهند.
ریسک فاکتور های کم شنوایی
عواملی که می توانند منجر به کاهش شنوایی و آسیب رسیدن به سلول های عصبی موجود در گوش داخلی شوند، عبارت اند از:
- افزایش سن: تخریب تدریجی ساختار گوش داخلی به مرور زمان اتفاق می افتد.
- صدای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای بلند می تواند به سلول های گوش درونی آسیب برساند. این آسیب می تواند به مرور زمان یا به طور ناگهانی در اثر یه صدای شدید مانند صدای شلیک گلوله اتفاق بیفتد.
- وراثت: ساختار ژنی افراد می تواند احتمال ابتلا به کم شنوایی را کم یا زیاد کند.
- صدا های محیطی: کار کردن در محیط هایی مانند مزارع، کارخانه جات و محل های ساخت و ساز که سر و صدای زیادی دارند، می تواند احتمال آسیب دیدن گوش داخلی را افزایش دهد. همچنین صداهای انفجاری که ناشی از موتور های جت یا کار با تسلیحات نظامی است، نیز می تواند منجر به کم شنوایی دائم شود. از فعالیت های دیگر که می توانند برای گوش مخرب باشند، می توان به موتور سواری و گوش دادن به موسیقی با صدای بلند اشاره کرد.
- برخی از دارو ها: دارو هایی مانند آنتی بیوتیک جنتامایسین، سیلدنافیل ( ویاگرا) و برخی از دارو های مورد استفاده در شیمی درمانی می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند. مصرف بیش از حد آسپرین، مسکن ها، دارو های ضد مالاریا و لوپ دیورتیک ها نیز می تواند منجر به بروز علائم کم شنوایی موقت در برخی از افراد شود.
- برخی از بیماری ها: بیماری هایی مانند مننژیت که منجر به تب شدید می شوند، می توانند به حلزونیه آسیب بزنند.
درمان کم شنوایی
درمان های متفاوتی برای حل مشکلات شنوایی وجود دارد که بر اساس نوع و شدت آسیب وارده به گوش، مناسب ترین روش توسط متخصص انتخاب می شود. برخی از این درمان ها عبارت اند از:
- حذف توده های ناشی از جرم گوش: این توده ها یکی از علل قابل درمان کم شنوایی می باشند و به راحتی توسط ساکشن یا لوپ برداشته می شوند.
- روش های جراحی و غیر جراحی
جراحی کم شنوایی گوش
کم شنوایی، کیفیت زندگی بسیاری از افراد ساکن در آفریقای جنوبی را تحت تاثیر قرار داده است. با وجود این که سمعک راه حل موثری برای حل این مشکل می باشد، اما استفاده از آن برای تمامی ناشنوایان به یک اندازه موثر نیست. آیا روش ساده تری مانند جراحی برای حل مشکلات شنوایی وجود ندارد؟
تنها درصد کمی از افراد واجد شرایط اند ، متاسفانه تعداد کمی از افرادی که از کم شنوایی رنج می برند، واجد شرایط برای انجام عمل جراحی می باشند. بر اساس مقاله ی منتشر شده توسط Healthy Hearing، جراحی تنها در درمان برخی از کم شنوایی ها موثر است. دلایل فراوانی برای از دست رفتن شنوایی وجود دارد. یکی از شایع ترین آن ها، کم شنوایی حسی – عصبی است. این نوع کم شنوایی به علت افزایش سن، قرار گرفتن مداوم در معرض صدا های بلند، عفونت، ضربه به سر یا گوش، تومور و مصرف برخی از دارو ها به طور دائم و غیر قابل برگشت اتفاق می افتد. از علل دیگر کم شنوایی می توان به برخی از اختلالات پردازشی در بخش شنوایی مغز، کم شنوایی هدایتی و کم شنوایی مرکب اشاره کرد.
انواع جراحی های کم شنوایی گوش
جراحی کم شنوایی با ایمپلنت حلزونیه
معمولاً ایمپلنت های حلزونیه برای بالغین و کودکانی که کم شنوایی حسی – عصبی کامل دارند، استفاده می شود. این دسته از ایمپلنت ها قادرند تا شنوایی افراد را به طور نسبی بازگردانند و بر خلاف سمعک که تنها صدا را بلند تر می کند، می توانند جایگزین بخشی از مسیر عصبی آسیب دیده شوند. در این روش یک دستگاه الکترونیکی کوچک توسط عمل جراحی، زیر پوست پشت گوش قرار می گیرد. این دستگاه به الکترود هایی متصل است که وارد حلزونیه می شوند. بر اساس گفته های بنیاد گوش آفریقای جنوبی، تنها زمانی از این روش باید استفاده کرد که سمعک به تنهایی نتواند شنوایی افراد را بازگرداند. استفاده از ایمپلنت های حلزونیه روشی بسیار گران و تهاجمی است، به همین خاطر گروهی از متخصصین قبل از انجام عمل، مراجعین را به طور کامل بررسی می کنند.
جراحی کم شنوایی با ایمپلنت سمعک
سمعک های خارجی با مرور زمان پیشرفت های فراوان و قابل توجهی داشته اند، اما امروزه استفاده از سمعک به شکل ایمپلنت داخلی توصیه می شود. یکی از رایج ترین روش های استفاده از ایمپلنت سمعک، ایمپلنت متصل شونده به استخوان نام دارد. در این روش امواج صوتی از طریق استخوان جمجمه به حلزونیه می رسد. افرادی که مشکلات مزمن گوش میانی یا خارجی دارند، بهتر است که از سمعک های داخلی استفاده کنند. توجه داشته باشید این روش تنها برای افرادی موثر است که یکی از دو گوششان از نظر شنوایی سالم باشد.
لوله های تعدیل کننده ی فشار
در این روش لوله هایی در داخل گوش قرار می گیرد تا فشار هوای داخل گوش متعادل شود و در صورت وجود هر گونه انسداد در شیپور استاش، مسیر عبور هوا باز بماند. برش های کوچکی بر روی پرده گوش زده شده و تمامی مایع داخل گوش تخلیه می گردد. یک لوله کوچک توخالی فلزی یا پلاستیکی وارد گوش می شود تا جریان هوا در داخل گوش میانی برقرار شود. توجه داشته باشید که با گذشت زمان و بهبود یافتن پرده گوش، این لوله ها به بیرون پس زده می شوند. در مواردی هم که این اتفاق نمی افتد، لوله ها را به کمک عمل جراحی خارج می سازند. معمولاً از این روش برای بهبود شنوایی نوجوانان و کودکانی استفاده می شود که از عفونت های مزمن گوش رنج می برند. با این حال ممکن است این عمل در بزرگسالانی که مشکلات ساختاری پرده گوش یا شیپور استاش دارند نیز دیده شود.
جراحی کم شنوایی با استپدکتومی
استپدکتومی نوعی عمل جراحی است که معمولاً برای درمان کم شنوایی ناشی از اتواسکلروز انجام می شود. اتواسکلروز وضعیتی است که منجر به رشد غیرطبیعی استخوان های گوش میانی می شود، در نتیجه مجرای شنوایی مسدود شده و ارتعاشات صوتی به خوبی نمی توانند به گوش درونی منتقل شوند. در این روش برشی در پشت گوش ایجاد شده و عضلات یا بافت در آن محل برداشته می شود و استخوان اضافی یا غیرطبیعی تصحیح می گردد. در انتها، پروتزی در محل جراحی گذاشته شده و به استخوان سندانی متصل می شود تا مسیر انتقال ارتعاشات صوتی مسدود نشود. ستپدکتومی زمانی انجام می شود که اختلالی در ساختار استخوان رکابی گوش بروز کند و سمعک به تنهایی نتواند شنوایی فرد را به حالت عادی بازگرداند.
تاثیر یوگا بر کم شنوایی
یوگا فواید فراوانی برای سلامتی بدن دارد و خوشبختانه تمریناتی در این زمینه برای بهبود شنوایی وجود دارد. هدف اصلی در این دسته تمرینات، افزایش گردش خون در گوش و مغز می باشد، به این ترتیب عملکرد سلول های عصبی بهبود می یابد و مواد دفعی و سموم راحت تر دفع می گردد. از حرکات یوگایی که می توانند در افزایش شنوایی موثر باشند، می توان به درخت، لوتوس، کبرا و مثلث اشاره کرد.
تاثیر ورزش روزانه بر کم شنوایی
تناسب اندام تاثیر به سزایی در نحوه ی عملکرد صحیح گوش و مغز دارد. حتماً لازم نیست که روزانه به باشگاه بروید و تمرینات سخت انجام دهید، کافی است برای مدتی پیاده روی کنید، یوگا انجام دهید یا به کارهای خانه برسید. به این ترتیب دستگاه گردش خون شما با حداکثر کارایی، وظیفه اش را انجام خواهد داد. توصیه می شود که هنگام ورزش کردن، از هر گونه هدفون یا هندزفری به منظور گوش دادن به آهنگ استفاده نکنید، زیرا این کار گوش های شما را در معرض صدای بلند قرار می دهد و احتمال آسیب دیدن سلول های عصبی شنوایی افزایش می یابد. اگر هم تصمیم دارید که با موسیقی ورزش کنید، از آهنگ های ملایم و آرامش بخش استفاده کنید. به این نکته توجه داشته باشید که اگر اطرافیانتان بتوانند آهنگ شما را از طریق هدفونتان بشنوند، لازم است که صدای موسیقی را کم کنید.
ارتباط مراقبه با شنوایی
سعی کنید تا در مکان های شلوغ و پر از صدا مانند پارک ها و اماکن عمومی برای مدتی مراقبه بگیرید. هنگام مراقبه، نفس های عمیق بکشید تا اکسیژن خونتان افزایش یابد. تمرکزتان را بر روی صدا های محیط افزایش دهید و سعی کنید تا منبع هر صدا را بیابید. ین کار به شما کمک می کند تا به راحتی صدا های مختلف را در یک محیط شلوغ شناسایی کنید و منبع تولید صدا تشخیص دهید.
تقویت شنوایی با افزایش تمرکز بر روی صداهای محیطی
تمرینات شنوایی می توانند به شما در شناسایی منبع و مکان تولید صدا کمک کنند. به این منظور یک رادیو یا اسپیکر را در بخشی از خانه قرار داده و آهنگ ملایمی با صدای متعادل پخش کنید. در بخش دیگری از خانه نیز یک منبع تولید صدای دیگر قرار دهید و صدای آن را به قدری بلند کنید تا ترکیب 2 صدای منبع، مشابه به یک محیط شلوغ شود. از دوستی بخواهید تا در محیط حرکت کند و جملاتی را از یک کتاب بخواند. چشمانتان را ببندید و سعی کنید تا مکان خواننده را بیابید. تمامی این فعالیت ها می توانند شنوایی را بهبود بخشند، اما توجه داشته باشید که ناشنوایان باید به شنوایی سنجی مراجعه کنند. در صورتی که کم شنوایی درمان نشود، درک محیطی، سلامت فیزیکی و روانی فرد مبتلا دچار اختلال خواهد شد.
تشخیص کم شنوایی
آزمایشاتی که به منظور تشخیص کم شنوایی انجام می شوند، عبارت اند از:
- معاینه ی فیزیکی: پزشک نگاهی به داخل گوش می اندازد تا شاید بتواند یکی از دلایل احتمالی کم شنوایی مانند تجمع جرم گوش یا التهاب ناشی از عفونت را مشاهده کند. همچنین پزشک به دنبال هر گونه اختلال ساختاری که می تواند منجر به کم شنوایی شود نیز می گردد.
- آزمایشات غربال گری عمومی: در برخی از این آزمایشات پزشک از مراجعه کننده می خواهد تا یک دست، یکی از گوش هایش را بگیرد و کلمات گفته شده را پشت سر او تکرار کند. نتایج این آزمایش دقت محدودی دارد.
- شنوایی سنجی به کمک تلفن همراه: برخی از برنامه های موبایل به افراد کمک می کنند تا به صورت خانگی شنوایی خود را بسنجند.
- تست دیاپازون: دیاپازون میله ی U شکل فلزی است که می تواند به پزشکان در تشخیص کم شنوایی و شناسایی محل آسیب کمک کند. ساختار این میله به گونه ای است که اگر به آن ضربه وارد شود، صدای بلندی از خود ایجاد می کند.
- شنوایی سنجی: شنوایی سنجی دقیق ترین تست به منظور تشخیص کم شنوایی است و تنها توسط متخصص شنوایی انجام می شود. در این آزمایش هدفونی در اختیار مراجعه کننده قرار می گیرد و از او خواسته می شود تا آن را بر روی سر بگذارد، سپس یک سری آهنگ با شدت صوتی متفاوت پخش می شود تا میزان از دست رفتن شنوایی مشخص گردد.
چگونه از کم شنوایی نوزادان مطلع شویم؟
مراکز پیش گیری و کنترل بیماری ها در کنار آکادمی متخصصین اطفال آمریکا، توصیه می کنند که کودکان تا قبل از سن یک ماهگی از لحاظ شنوایی معاینه شوند. شنوایی بسیاری از نوزادن طی مراحل غربال گری اولیه در بیمارستان بررسی می شود. این دسته از غربال گری ها به شناسایی اختلالات جدی اما نادر در نوزادان تازه متولد شده، می پردازد که شامل بررسی مشکلات قلبی، عروقی، شنوایی و …. می باشد.
اگر نوزاد نتواند آزمون های اولیه شنوایی سنجی را به درستی پشت سر بگذارد، به این معنا نیست که او ناشنوا است. در این گونه موارد، توصیه می شود که کودکان تا قبل از 3 ماهگی به منظور انجام یک شنوایی سنجی کامل به یک متخصص اطفال مراجعه کنند. متخصصین بر اساس نتایج بدست آمده از این آزمایش می توانند میزان کم شنوایی را تشخیص دهند. در مواردی که نوزادن به کم شنوایی مبتلا هستند، والدین باید نسبت به انجام درمان های مناسب اقدامات لازم را انجام دهند.
چه آزمایشاتی به منظور تشخیص کم شنوایی در مراحل غربال گری وجود دارد؟
- پاسخ شنوایی ساقه ی مغز: در این آزمایش، از تعدادی برچسب به نام الکترود و یک کامپیوتر به منظور بررسی فعالیت های مغز و پاسخ های شنوایی استفاده می شود. متخصصین برچسب ها را به آرامی بر روی سر نوزاد می چسبانند، همچنین یک هدفون نرم را نیز بر روی گوش های او قرار می دهند. سپس از طریق این هدفون صداهایی در گوش نوزاد پخش می شود که منجر به پاسخ های شنوایی در مغز می گردد. این پاسخ ها به شکل امواج مغزی قابل ثبت و اندازه گیری می باشد. این آزمایش نشان می دهد که آیا مغز به درستی می تواند صدا را دریافت کند یا خیر. توجه داشته باشید که در حین انجام آزمایش نوزاد می تواند بخوابد و لازم نیست که حتماً بیدار باشد.
- گسیل های صوتی گوش: این آزمایش به بررسی عملکرد گوش داخلی در پاسخ به امواج صدا، می پردازد. در این آزمایش نیز یک هدفون کوچک بر روی گوش های نوزاد قرار می گیرد. این هدفون به یک کامپیوتر متصل است و صداهایی را تولید می کند که این قابلیت را دارند تا در مجرای شنوایی منعکس شوند. اگر هیچ گونه انعکاسی مشاهده نشود، ممکن است که نوزاد مبتلا به کم شنوایی باشد. در این آزمایش نیز کودک می تواند خواب باشد.
سایر آزمایشات مرتبط با شنوایی نوزادان
اگر نوزاد نتواند از مراحل غربال گری نام برده شده، به درستی عبور کند، به یک متخصص شنوایی ارجاع داده می شود. این دسته از متخصصین با بهره گیری از آموزش های ویژه ای که دیده اند، به تشخیص و درمان کم شنوایی در نوزادان، کودکان و بزرگسالان می پردازند. همچنین در بعضی از مراکز درمانی توصیه می شود که نوزاد به یک متخصص گوش، حلق و بینی نیز مراجعه کند.
متخصص شنوایی به منظور تشخیص کم شنوایی در نوزادان، یک آزمون کامل شنوایی سنجی انجام می دهد که این آزمون می تواند شامل تست های پاسخ شنوایی ساقه مغز و گسیل صوتی گوش در کنار سایر آزمون ها باشد. همچنین متخصص می تواند به منظور بررسی سلامت تمامی اجزای گوش، از معاینات شنوایی سنجی – رفتاری استفاده کند. به منظور انجام این کار، پزشک به دقت، تغییر رفتار نوزاد را در پاسخ به صدا مشاهده و بررسی می کند. بر خلاف 2 آزمون قبلی، نوزاد در این تست باید هوشیاری کامل داشته باشد. متخصص شنوایی صدایی را در محیط پخش می کند و به دنبال هر گونه واکنشی در رفتار نوزاد می گردد. برای مثال ممکن است که کودک چشمانش را تکان دهد، سرش را بچرخاند، آرام تر شود یا با دقت بیشتری به صدای محیط گوش دهد. اگر نوزاد به محرک های صوتی محیط پاسخ دهد، پزشک به عنوان جایزه به او یک اسباب بازی چشمک زن می دهد.
تاثیرات کم شنوایی بر کودکان
غربال گری های اولیه، تشخیص و درمان می تواند به کودکان ناشنوا در بهبود مهارت های زبانی و اجتماعی کمک شایانی بکند. کم شنوایی درمان نشده می تواند منجر به موارد زیر شود:
- به تاخیر افتادن یا محدود شدن زبان و تکامل گفتار: برای مثال، کودکان و نوزادانی که کم شنوایی دارند، قادر به درک صحیح کلماتی که دیگران می گویند، نیستند. به همین خاطر یادگیری و بیان کردن صحیح کلمات تازه برای آن ها امر بسیار دشواری است. کودکان کم شنوایی که تحت درمان قرار نمی گیرند، ممکن است به راحتی نتوانند با دیگران ارتباط گفتاری برقرار کنند.
- مشکلات یادگیری و اجتماعی: بدون درمان های اولیه، کودکانی که از کم شنوایی رنج می برند، ممکن است در مدرسه، مشکلات یادگیری فراوانی را تجربه کنند. همچنین اختلالات شنوایی، کودکان را منزوی تر می سازد، زیرا آن ها نمی توانند با دیگر کودکان ارتباط اجتماعی درستی برقرار کنند.
چه عواملی می تواند منجر به کم شنوایی شود؟
تاکنون محققین نتوانسته اند دلایل قطعی کم شنوایی را بیابند، با این حال، از عوامل احتمالی اختلالات کم شنوایی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ژنتیک: ژن ها بخشی از سلول های بدن می باشند که دستورات مرتبط با نحوه ی رشد و عملکرد بدن را در خود ذخیره دارند و توسط والدین به فرزندان منتقل می شوند. ژن ها نقش عمده ای را در اختلالات شنوایی نوزادان ایفا می کنند، به طوری که این عامل نیمی از موارد کم شنوایی در کودکان، ژنتیک می باشد. اگر در سابقه ی خانودگی شما یا همسرتان، کم شنوایی رایج می باشد، بهتر است که قبل از بارداری به یک مشاور ژنتیک مراجعه کنید. مشاورین ژنتیک به شما توضیح خواهند داد که نقص های ژنتیکی چگونه می توانند آینده کودکان را تحت تاثیر قرار دهند.
در برخی از مواقع دستورات موجود در ژن ها دچار تغییر می شود که به این دسته از تغییرات، جهش های ژنی می گویند. این جهش ها می توانند عامل 2 نوع کم شنوایی باشند:
سندرمی: در این وضعیت، کم شنوایی در کنار اختلالات دیگری مانند نابینایی اتفاق می افتد.
غیر سندرمی: هنگامی اتفاق می افتد که کودک تنها مبتلا به کم شنوایی باشد. حدود 70 درصد از جهش های ژنی منجر به کم شنوایی های غیر سندرمی می شوند.
زایمان زود هنگام یا کمبود وزن نوزاد در هنگام تولد: زایمان زود هنگام زمانی اتفاق می افتد که نوزاد زود تر از هفته ی 37ام بارداری به دنیا بیاید. نوزادان نارس با اختلالات بیشتری در زمان زایمان و مراحل بعدی زندگی مواجه خواهند شد. وزن طبیعی نوزاد در هنگام تولد باید بیش از 2.5 کیلوگرم باشد، در غیر این صورت ممکن است که کودک از مشکلات زیادی در آینده رنج ببرد.
نقص ساختاری در گوش ها، سر و صورت: اگر نوزاد در زمان تولد، مبتلا به هر کدام از نقص های نام برده شده باشد، ممکن است به کم شنوایی نیز دچار شود.
عفونت های ویروسی در زمان بارداری: تعدادی از ویروس ها می توانند در زمان بارداری از مادر به جنین منتقل شده و برای جنین مشکلاتی از جمله کم شنوایی را به وجود بیاورند. برخی از این ویروس ها عبارتند از:
- سایتومگالو ویروس: این ویروس بسیار شایع است و می تواند علائمی مانند گلودرد، تب، تورم لوزه ها و خستگی را به همراه داشته باشد.
- سرخک: ویروس سرخک به راحتی منتقل می شود و می تواند علائمی مانند خارش، سرفه و تب را در مبتلایان ایجاد کند.
- سرخجه: این ویروس می تواند علائمی مشابه یک آنفلونزای خفیف در کنار خارش پوست ایجاد کند.
- سیفلیس: عامل سیفلیس از طریق روابط جنسی خطرناک منتقل می شود. اگر مادری در دوران بارداری به این عامل مبتلا باشد و درمان نشود، ممکن است که فرزندش با اختلالات فراوانی از جمله کم شنوایی به دنیا بیاید.
- توکسوپلاسموز: توکسوپلاسما فالسیپاروم از طریق گوشت خام و مدفوع گربه به میزبان منتقل می شود و علائمی مانند درد، خستگی و تب را در فرد مبتلا ایجاد می کند.
عفونت های پس از تولد: از عفونت هایی که می توانند منجر به کم شنوایی شوند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عفونت های گوش: در اغلب موارد، کم شنوایی حاصل از این دسته عفونت ها موقتی و قابل درمان است. با این حال اگر نسبت به درمان اقدام نشود، ممکن است که پرده گوش، استخوان های جمجمه یا اعصاب شنوایی آسیب ببینند و شنوایی دائم شود.
- سایر عفونت ها مانند مننژیت: به منظور محافظت کامل کودک در برابر این گونه عفونت ها، والدین باید نسبت به انجام کامل واکسیناسیون فرزندشان اقدامات لازم را انجام دهند. مننژیت عفونتی است که منجر به تورم مغز و نخاع می شود.
سایر موارد پس از تولد عبارت اند از:
- آسیب های وارده بر سر
- زردی شدیدی که نیاز به انتقال خون باشد
- مصرف بعضی از دارو ها مانند استرپتومایسین در دوز بالا
- تجمع جرم گوش یا مایع
- آسیب به پرده ی گوش
- گیر کردن اجسام فیزیکی مانند غذا یا مداد شمعی در داخل مجرای گوش
- قرار گرفتن در معرض صدای های بلند
نتیجه گیری
بدون شک با گذر زمان، علم پزشکی قادر خواهد بود تا با روش های غیر تهاجمی تری به درمان ناشنوایان بپردازد. با این حال در عصر حاضر، به کمک جراحی می توان تنها موارد محدودی از کم شنوایی ها را درمان کرد و همچنان استفاده از سمعک جز محبوب ترین و غیر تهاجمی ترین روش های درمان کم شنوایی می باشد.
