کوآرکتاسیون آئورت چیست؟ تشخیص، علائم و درمان آن

کوآرکتاسیون آئورت چیست؟ درمان کوآرکتاسیون آئورت به چه صورت می باشد؟ آئورت بزرگترین شریان بدن است که همه شریانهای اصلی به آن متصل می شوند. آئورت ساختار لوله مانند بزرگی دارد و معمولا عرض آن 1 اینچ است، اگر چه این اندازه متناسب با قد و وزن هر فرد متفاوت است. آئورت در جایی که به بطن چپ از طریق دریچه های آئورتی متصل می شود، وسیع است. هر به شکم نزدیک می شود به تدریج باریکتر می شود. برای آشنایی بیشتر درباره بیماری آرکتاسیون آئورت ادامه این مقاله از بیماری های قلب و عروقی از دکتر سلام را مطالعه نمایید.

قسمت های مختلف آئورت

آئورت به 4 قسمت تقسیم می شود:

• آئورت صعودی: این اولین قسمت آئورت است که به بطن چپ قلب متصل است ( قسمتی که خون اکسیژن دار را به بافت ها و اندام ها پمپ می کند). آئورت صعودی از دریچه آئورت شروع می شود که با باز و بسته شدن به جریان خون اجازه می دهد که از قلب خارج شده و به سمت آئورت برود.
• قوس آئورت: این بخشی از آئورت است که به سمت سر و گردن منحنی شده و از جایی که آئورت صعودی به پایان می رسد، شروع می شود.
• آئورت نزولی: این بخش از آئورت، از قوس آئورت شروع شده و از طریق قفسه سینه به پایین حرکت می کند. همچنین به عنوان آئورت توراسیک نزولی یه به طور ساده تر آئورت توراسیک(سینه ای) شناخته می شود.
• آئورت شکمی: این قسمت پایانی آئورت است. از دیافراگم شروع شده و به جایی که آئورت به دو شریان(شریان ایلیاک) که در پاها امتداد دارد، ختم می شود.

دیواره آئورت از 3 لایه تشکیل شده است. لایه داخلی تونیکا اینتیما است. این لایه سطحی صاف دارد که خون در آن جریان دارد. نازک است و از سلول های اندوتلیال و بافت پوششی تشکیل شده است. تونیکا مدیا لایه میانی است. این لایه از ماهیچه های صاف، بافت الاستیک و کلاژن ساخته شده است. تونیکا ادونتیشا لایه بیرونی است. این لایه از بافت پیوندی مانند کلاژن و شبکه ای از رگ های خونی کوچک( معروف به وازا وازاروم) ساخته شده است و کار آن تغذیه آئورت می باشد.

محل قرار گیری آئورت

ائورت در قسمت های مختلف بدن قرار دارد. از بطن چپ شروع می شود، از سینه می گذرد و در پایین شکم به پایان می رسد.

عملکرد آئورت

عملکرد اصلی آئورت، خون رسانی به تقریبا تمام ارگان های اصلی بدن از طریق شریان های کوچکتری که از آن منشا گرفته اند، است. عملکرد بخش های مختلف آئورت عبارتند از:

• آئورت صعودی: این قسمت از آئورت به دریچه آئورت متصل است و خون اکسیژن دار را از بطن چپ دریافت می کند. همچنین به عروق کرونر راست و چپ تقسیم می شود و خون رسانی به قلب را انجام می دهد.
• قوس آئورت: این قسمت به شریان های کاروتید راست و ساب کلاوین راست(بیرون زده از تنه براکیو سفالی) تبدیل می شود که به ترتیب خون سمت راست سر و گردن و بازوی راست را تامین می کند. شریان کاروتید مشترک چپ و ساب کلاوین چپ که به ترتیب خون سمت چپ سر و گردن و بازوی چپ را تامین می کنند نیز از شاخه های قوس آئورت هستند.
• آئورت نزولی: در این قسمت شریان های کوچکتری از آن جدا می شود که به مری، پریکارد، قسمت بالای دیافراگم، غدد لنفاوی، دنده ها و برخی دیگر از ساختار های قفسه سینه خون رسانی می کنند.
• آئورت شکمی: قسمت پایانی آئورت بیشترین تعداد شریان ها را ایجاد می کند. شریان هایی که از این قسمت جدا می شوند خون کبد، دیافراگم، معده، طحال، مری شکمی، روده ها، کلیه ها، نخاع و لوزالمعده را تامین می کنند. همچنین به شریان ایلیاک تبدیل می شود و به پاها، عضلات گلوتئال و اندام های ناحیه لگن خون رسانی می کند.

اهمیت بالنی آئورت

چندین بیماری با عارضه جدی وجود دارد که در اطراف آئورت متمرکز شده یا روی آن تاثیر می گذارد.

آنوریسم آئورت:

آنوریسم آئورت یک نقطه ضعیف در آئورت است. این عارضه هنگامی اتفاق می افتد که آئورت قادر به انقباض و انبساط نباشد و نتواند مسیر عبور مناسبی برای جریان خون را فراهم کند. این یک وضعیت جدی است زیرا اگر در آن نقطه پارگی آئورت رخ دهد، می تواند منجر به خونریزی داخلی شدید و سایر عوارض جدی شود.

آترواسکلروز آئورت:

یعنی وضعیتی که در آئورت پلاک( شامل موادی مانند کلسترول و کلسیم) جمع شده و سفت می شود و مسیر جریان خون را مسدود می کند و باعث تضعیف دیواره آئورت می شود. این بیماری می تواند منجر به آنوریسم آئورت، ترومبوز شریانی، سکته مغزی و آنژیناز شود.

دیسکشن آئورت:

هنگامی که خون بین لایه داخلی و میانی دیواره آئورت، به دلیل پارگی در لایه داخلی، وارد شود. این اتفاق باعث می شود که لایه ها از هم جدا شده و به طور معمول در اثر آترواسکلروز، فشار خون بالا، اختلالات بافت همبند و صدمات ایجاد می شود. این بیماری خطرناک است و می تواند منجر به نارسایی آئورت، خونریزی دستگاه گوارش، انفارکتوس میوکارد، نارسایی کلیه و افیوژن پریکارد شود.

نفوذ زخم آئورت:

این بیماری مزمن است و بسیار شبیه به دیسکشن آئورت می باشد. اما معولا به عنوان که بیماری جداگانه در نظر گرفته می شود زیرا علت پارگی، آسیب دیواره نیست، بلکه علت ایجاد زخم ها سایش دیواره آئورت است که در اثر آترواسکلروز ایجاد می شود.

فیستول آئورتی روده ای(AEF):

این یک بیماری نادر است که در آن یک ارتباط غیر طبیعی بین آئورت و روده شکل می گیرد. این بیماری معمولا فقط در کسانی اتفاق می افتد که در گذشته برای درمان آنوریسم آئورت جراحی شده اند. این بیماری خطرناک است و تشخیص آن دشوار می باشد. عوارض آن خونریزی و عفونت دستگاه گوارش است. فیستول آئورتوبرونشیال(ABF): بیماری نادر دیگری که در آن بین آئورت و درخت تراکئوبرونشیال_قسمتی که هوای ریه را تامین می کند_ ارتباط غیر طبیعی وجود دارد. این حالت معمولا در افرادی که دچار آنوریسم آئورت هستند یا درگذشته برای معالجه بیماری آئورت جراحی پیوند داشته اند، رخ می دهد. عمده ترین عارضه آن هموپتزی یا سرفه کردن به همراه خون یا ترکیب خون و موکوس است.

تنگی آئورت: در این شرایط دریچه آئورت کاملا باز نمی شود، در نتیجه قلب مجبور است برای وارد کردن خون از طریق دریچه به آئورت شدید تر پمپاز کند. این اتفاق می تواند منجر به عوارضی مانند هیپرتروفی بطن چپ(LVH)، اختلال عملکرد دیاستولیک و نارسایی قلبی دیاستولیک شود.

نارسایی آئورت: زمانی که دریچه آئورت به خوبی بسته نشود، اجازه می دهد که جریان خون به بطن چپ برگردد. شکل حاد آن ناشی از اندوکاردیت عفونی و دیسکشن آئورت در قسمت صعودی است. شکل مزمن، که به طور معمول مدتی طولانی علائمی  نشان نمی  دهد، در اثر خراب شدن دریچه آئورت، آنوریسم در آئورت توراسیک، تب روماتیسمی، اندوکاردیت عفونی و تروما ایجاد می شود. این اتفاق می تواند منجر به ادم ریوی، هیپرتروفی بطن چپ(LVH)، آریتمی  و نارسایی قلبی شود. این بیماری به عنوان نارسایی آئورت شناخته می  شود.

آئورتیت: به معنی التهاب آئورت است. این بیماری می تواند به دلایل مختلفی مانند آسیب یا عفونت ایجاد شود. همچنین می تواند در اثر شرایطی مانند آرتریت سلول غول آسا یا آرتریت تاکایاسو( هنگامی که شریان درگیر آئورت باشد) ایجاد شود. آئورتیت بیماری نادر است، اما می تواند منجر به عوارض جدی مانند نارسایی قلبی و آنوریسم آئورت شود.

بیشتر بدانید : تغذیه مناسب یرای جلوگیری از بیماری های قلبی

کوآرکتاسیون آئورت چیست؟

کوآرکتاسیون آئورت نقصی مادر زادی است که در آن قسمتی از آئورت باریکتر از حد معمول است. اگر باریک بودن به اندازه کافی شدید باشد و تشخیص داده نشود، کودک ممکن است اندکی پس از تولد، دچار مشکلی جدی شود و نیاز به جراحی یا روش های دیگر داشته باشد. به همین دلیل، کوآرکتاسیون آئورت اغلب یک نقص مادر زادی مهم قلب محسوب می شود. این نقص زمانی اتفاق می افتد که با رشد و نمو کودک در دوران بارداری، آئورت کودک به درستی شکل نگیرد. باریک شدن آئورت معمولا در قسمتی از رگ خونی درست بعد از شاخه های شریان که خون را به سر و دست ها می برند، در نزدیکی مجرای شریانی باز اتفاق می افتد، اگر چه گاهی اوقات باریک شدن قبل یا بعد از مجرا های عروقی رخ می دهد. در برخی نوزادان مبتلا به کوآرکتاسیون، تصور می شود که برخی از بافت های دیواره حفره شریانی در بافت آئورت مخلوط می شوند. هنگامی که بافت سفت شده و اجازه می دهد مجرای شریانی پس از تولد به طور عادی بسته شود، ممکن است این بافت اضافی آئورت را تنگ و باریک کند.

باریک شدن یا کوآرکتاسیون، جریان طبیعی خون در بدن را مسدود می کند. این اتفاق می تواند باعث برگشت خون به بطن چپ شود و باعث شود که عضلات این قسمت برای پمپاژ خون شدید تر عمل کنند. از انجایی که باریک شدن آئورت معمولا بعد از ایجاد شریان به قسمت فوقانی بدن اتفاق می  افتد، انسداد این قسمت می تواند منجر به فشار خون طبیعی یا بالا و ضربان شدید در سر و بازو ها و کاهش فشار خون و ضربان ضعیف در پاها و پایین بدن شود. اگر شرایط بسیار شدید باشد، ممکن است خون کافی به قسمت تحتانی بدن نرسد. بار اضافی قلب می تواند باعث ضخیم شدن دیواره های قلب برای پمپاز بیشتر شود. این اتفاق در نهایت باعث ضعف عضله قلب می شود. اگر آئورت منبسط نشود، ممکن است قلب  به اندازه ای ضعیف شود که منجر به نارسایی قلبی شود. کوآرکتاسیون آئورت اغلب با دیگر نقایص مادرزادی قلب اتفاق می افتد.

احتمال وقوع کوآرکتاسیون آئورت

در یک مطالعه در سال 2013، با استفاده از داده های برنامه نقص مادرزادی متروپولیتن آتلانتا، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری(CDC)، تخمین زدند که حدود 4 نفر از 10000 نوزاد متولد شده  دارای کوآرکتاسیون آئورت است. این بدان معناست که حدود 1600 نوزاد هر ساله در ایالت متحده با کوآرکتاسیون آئورت متولد می شود. به عبارت دیگر، در هر 2500 نوزاد که در ایالت متحده متولد می شوند، یک نفر کوآرکتاسیون آئورت دارد.

علائم کوآرکتاسیون آئورت

انسداد آئورت به شدت آن بستگی دارد. بیشتر افرا علائمی ندارند. کودکانی که کوآرکتاسیون جدی آئورت دارند ممکن است در اوایل زندگی نشانه ها و علائمی نشان دهند، اما موارد خفیف و بدون علائم ممکن است تا بزرگسالی تشخیص داده نشوند. همچنین ممکن است افراد نشانه ها و علائم نقایص قلبی دیگری را داشته باشند که همراه با کوآرکتاسیون آئورت نشان داده شود. نوزادانی که کوآرکتاسیون شدید آئورت دارند ممکن است اندکی پس از تولد دچار علائم و نشانه های زیر شوند:

• پوست رنگ پریده
• تعریق زیاد
• مشکل در تنفس
• مشکل در تغذیه

عدم درمان کوآرکتاسیون آئورت در نوزادان ممکن است منجر به نارسایی قلبی یا مرگ شود. کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که کوآرکتاسیون آئورت دارند، اغلب علائمی ندارند. زیرا باریک بودن آنها ممکن است خیلی شدید نباشد. اگر علائم و نشانه هایی دارید که بعد از شیر خوارگی ظاهر شدند، معمولا فشار خون بالا(هیپرتنشن) دارید که در بازو ها اندازه گیری می شود. با این حال، فشار خون شما احتمالا در پاهایتان پایین تر است. علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فشار خون بالا
• سر درد
• ضعف عضلانی
• گرفتگی ساق پا یا سر شدن پا ها
• خون دماغ شدن
• درد قفسه سینه

چه زمانی باید به پزشک برای کوآرکتاسیون آئورت مراجعه کنید

اگر شما یا فرزندتان نشانه یا علامت های زیر را دارید به دنبال کمک های پزشکی باشید:

• درد شدید قفسه سینه
• غش کردن
• تنگی نفس ناگهانی
• فشار خون بالا بدون دلیل

در حالی که تجربه این علائم لزوما به این معنا نیست که مشکلی جدی دارید، بهتر است سریعا این احتمال را بررسی کنید. تشخیص و درمان زودرس می تواند به نجات جان شما کمک کند.

علل کوآرکتاسیون آئورت

پزشکان مطمئن نیستند که چه عاملی باعث کوآرکتاسیون آئورت می شود. به دلایل ناشناخته، تنگی متوسط تا شدید در بخشی از آئورت ایجاد می شود. اگر چه انسداد آئورت ممکن است در هر کجای امتداد آئورت رخ دهد، اما انسداد بیشتر در نزدیکی رگی به نام داکتوس شریانی اتفاق می افتد. این بیماری به طور کلی قبل از تولد( مادر زادی) آغاز می شود. نقایص مادرزادی قلب شایع ترین نقص در هنگام تولد است. کوآرکتاسیون آئورت به ندرت بعدا در زندگی ایجاد می شود. آسیب تروماتیک ممکن است منجر به کوآرکتاسیون آئورت شود. سخت شدن شدید شریان ها (آترواسکلروز) یا وضعیتی که باعث التهاب شریان ها می شود (آرتریت تاکایاسو) به ندرت می تواند باعث باریک شدن آئورت و کوآرکتاسیون آئورت شود.

کوآرکتاسیون آئورت معمولا فراتر از رگ های خونی که به قسمت های فوقانی بدن می روند و قبل از رگ های خونی که به قسمت تحتانی می روند، اتفاق می افتد. این اتفاق می تواند منجر به فشار خون بالا در بازو ها و فشار خون پایین در پا ها و مچ پا شود. با کوآرکتاسیون آئورت، حفره سمت چپ (بطن چپ) قلب شما برای پمپاژ خون از طریق آئورت باریک، سخت تر کار می کند و فشار خون در بطن چپ افزایش می یابد. این ممکن است باعث ضخیم شدن دیواره بطن چپ (هایپرتروفی) شود.

عوامل خطر کوآرکتاسیون آئورت

انسداد آئورت اغلب همراه با سایر نقایص قلبی اتفاق می افتد، اگرچه پزشکان نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد نقایص متعدد قلبی در کنار هم می  شود. این بیماری در مردان شایعتر است. اگر بیماری قلبی خاصی داشته باشید، شما و فرزندتان احتمالا در معرض کوآرکتاسیون آئورت قرار دارید. از جمله:

دریچه دو لتی آئورت

دریچه آئورت حفره سمت چپ قلب (بطن چپ) را از آئورت جدا می کند. یک دریچه دو لتی آئورت به جای این که به طور عادی سه قسمت داشته باشد، دو قسمت دارد. بیشتر افرادی که انسداد آئورت دارند، دریچه آئورت دو لتی دارند.

مجرای شریانی باز

قبل از تولد، مجرای شریانی یک رگ خونی است که شریان ریوی چپ را به آئورت متصل می کند – اجازه می دهد خون،ریه ها را دور بزند. اندکی پس از تولد، مجرای شریانی بسته می شود. اگر این مجرا باز بماند به آن مجرای شریانی باز می گویند.

سوراخ های بین دیواره سمت چپ و راست قلب

ممکن است هنگام تولد سوراخ هایی در دیواره (سپتوم) بین دو حفره بالایی قلب (نقص دیواره دهلیزی) یا حفره پایینی قلب ( نقص دیواره بطنی) داشته باشید. این امر باعث می شود خون غنی از اکسیژن سمت چپ قلب با خون کم اکسیژن سمت راست مخلوط شود.

تنگی دریچه آئورت

این تنگی دریچه است که بطن چپ قلب را از آئورت (دریچه آئورت) جدا می کند. این بدان معناست که قلب شما برای تامین جریان خون کافی بدن، باید سخت تر پمپاژ کند. با گذشت زمان، این موضوع میتواند باعث ضخیم شدن عضله قلب شما شود و منجر به علائمی مانند درد قفسه سینه، غش کردن و تنگی نفس یا نارسایی قلبی شود.

نارسایی دریچه آئورت

این حالت هنگامی اتفاق می افتد که دریچه آئورت کاملا بسته نشود و باعث نشت خون به بطن چپ شود.

تنگی دریچه میترال

این باریک شدن دریچه (دریچه میترال) است که بین حفره فوقانی چپ قلب (دهلیز چپ) و بطن چپ قرار دارد و اجازه می دهد خون در سمت چپ قلب شما جریان یابد. در این شرایط ممکن است خون به ریه شما بازگردد و باعث تنگی نفس یا کرفتگی ریه ها شود. مانند تنگی دریچه آئورت، این وضعیت نیز می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.

نارسایی دریچه میترال

این حالت هنگامی رخ می دهد که دریچه میترال کاملا بسته نشود و باعث نشت خون به دهلیز چپ شود. کوآرکتاسیون آئورت همچنین در افرادی که شرایط ژنتیکی خاصی مثل سندرم ترنر دارند، شایع است. زنان و دختران مبتلا به سندرم ترنر، به جای 46 کروموزوم،45 کروموزوم دارند و یک کروموزوم X آنها ناقص یا مفقود شده است. حدود 10 درصد از زنان و دختران مبتلا به سندرم ترنر کوآرکتاسیون آئورت دارند. اگر شما یا فرزندتان هر یک از عوامل خطر را داشته یا سابقه خانوادگی بیماری مادرزادی قلبی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض کوآرکتاسیون آئورت

اگر انسداد آئورت درمان نشود غالبا منجر به عوارض میشود. برخی از عوارض ممکن است ناشی از فشار خون طولانی مدت باشد که در اثر کوآرکتاسیون آئورت ایجاد می شود. حتی پس از درمان کوآرکتاسیون آئورت، احتمال بروز عوارض وجود دارد. عوارض کوآرکتاسیون آئورت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• باریک شدن دریچه آئورت (تنگی آئورت)
• فشار خون بالا
• سکته مغزی
• بزرگ شدن قسمتی از دیواره آئورت (آنوریسم)
• پارگی آئورت (دیسکشن)
• بیماری زودرس عروق کرونر-تنگ شدن رگ هایی که خون قلب را تامسن می کند
• نارسایی قلبی
• شریان ضعیف یا برجسته در مغز ( آنوریسم مغز) یا خونریزی در مغز (هموریج)

علاوه بر این اگر انسداد آئورت شدید باشد، ممکن است قلب شما نتواند به اندازه کافی خون را به اندامهایتان برساند و همچنین منجر به نارسایی کلیه یا نارسایی سایر اعضای بدن شود. اگر کوآرکتاسیون آئورت شما در جوانی درمان شود، خطر باریک شدن مجدد آئورت (ری کوآرکتاسیون) وجود دارد. همچنین خطر فشار خون بیشتری دارید. برای گرفتگی آئورت نیاز به مراقبت بلند مدت دارید و ممکن است درمان های دیگری نیز لازم باشد.

تشخیص کوآرکتاسیون آئورت

سنی که در آن کوآرکتاسیون آئورت تشخیص داده می  شود به شدت آن بستگی دارد. اگر انسداد آئورت شدید باشد، معمولا در دوران نوزادی تشخیص داده می  شود. آزمایش برای کوآرکتاسیون آئورت معمولا قبل از تولد امکان پذیر نیست. در بزرگسالان و کودکان بزرگتر که به انسداد آئورت مبتلا هستند ممکن است موارد خفیف تری داشته باشند و علائمی  نداشته باشند. آنها ممکن است تا زمانی که پزشک موارد زیر تشخیص ندهد سالم به نظر برسند:

• فشار خون بالا در بازوها
• اختلاف فشار خون بین بازوها و پاها، فشار خون بالاتر در بازو ها و فشار خون پایین تر در پاها
• ضربان ضعیف یا تاخیری در پاها
• صدای مورمور قلبی-صدای خفگی غیر طبیعی ناشی از جریان سریعتر خون در ناحیه باریک

تست های تشخیصی کوآرکتاسیون آئورت

آزمایش هایی که برای تشخیص کوآرکتاسیون آئورت وجود دارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اکوکاردیوگرام

اکوکاردیوگرام برای ایجاد تصویر از قلب از امواج صوتی بلند استفاده می کند. امواج صوتی از قلب شما بازتاب می شود و تصاویر متحرک تولید می کند که می توانند در یک صفحه فیلم مشاهده شوند. اکوکاردیوگرام معمولا می تواند محل و شدت انسداد آئورت و نقایص قلبی دیگر مانند دریچه آئورت دو لتی را تشخیص دهد. پزشکان غالبا از اکوکاردیوگرام برای تشخیص کوآرکتاسیون آئورت استفاده می کنند و مناسب ترین گزینه درمانی را به شما ارائه می دهند.

الکتروکاردیوگرام (ECG)

ECG هر بار که قلب منقبض می شود فعالیت الکتریکی آن را ثبت می کند. در طی این روش پچ هایی با سیم (الکترود) روی سینه، مچ دست و مچ پای شما قرار می گیرد. الکترودها فعالیت الکتریکی را اندازه می گیرند و روی کاغذ یا مانیتور رایانه ضبط می شود. اگر کوآرکتاسیون آئورت شدید باشد، ECG ممکن است ضخیم شدن قسمت تحتانی قلب (هیپرتروفی بطن) را نشان دهد.

عکس رادیوگرافی قفسه سینه

عکس قفسه سینه تصاویری از قلب و ریه شما را نشان می دهد. این عکس ممکن است باریک شدن آئورت در محل کوآرکتاسیون یا بخش بزرگ شده آئورت یا هر دو را نشان دهد.

تصویر برداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)

MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی قدرتمند برای تولید تصاویر دقیق از قلب و رگ های خونی شما استفاده می کند. MRI می تواند محل و شدت کوآرکتاسیون آئورت را مشخص کند، تعیین کند که این موضوع دیگر رگ های بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد و تشخیص می دهد که آیا نقایص قلبی دیگری دارید یا خیر. پزشکان همچنین ممکن است از این روش برای تعیین گزینه های درمانی شما استفاده کنند.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)

سی تی اسکن از یک سری پرتوهای ایکس برای ایجاد تصویر مقعطی دقیق از بدن شما استفاده می کند. در یک آنژیوگرام سی تی، پزشک یک رنگ را به رگ های خونی شما تزریق می کند تا جریان خون در شریان ها و رگ های شما مشخص کند. آنژیوگرام سی تی به پزشک شما این امکان را می دهد که محل و شدت کوآرکتاسیون آئورت را ببیند، تشخیص دهد که آیا این بیماری بر سایر رگ های خونی بدن شما تاثیر می گذارد و سایر نقایص قلبی را تشخیص می دهد. پزشک شما همچنین ممکن است از این آزمایش برای تعیین گزینه های درمانی مناسب استفاده کند.

سوند قلبی

در طی این روش، پزشک لوله ای باریک و نازک (کاتتر) را در شریان یا رگ کشاله ران، بازو یا گردنتان قرار می دهد و با استفاده از تصویر برداری با اشعه ایکس، آن را به قلب شما می رساند.پزشک ممکن است رنگی را از طریق سوند تزریق کند تا ساختار های قلبی شما روی تصاویر اشعه ایکس قابل مشاهده باشد. این رنگ همچنین می تواند فشار و میزان اکسیژن در حفره های قلب و رگ های خونی اندازه گیری کند.کاتتریزاسیون قلبی می تواند به تعیین شدت انسداد آئورت کمک کند. این آزمایش غالبا برای تشخیص کوآرکتاسیون آئورت مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما در صورت نیاز پزشک ممکن است از آن برای برنامه ریزی جراحی یا سایر روش های درمانی استفاده کند. از روش های کاتتر ممکن است برای انجام برخی از درمان های خاص در مورد آئورت استفاده شود.

درمان کوآرکتاسیون آئورت

گزینه های درمانی برای کوآرکتاسیون آئورت، به سن شما در زمان تشخیص و شدت وضعیت شما بستگی دارد. سایر نقایص قلبی ممکن است همزمان با کوآرکتاسیون آئورت ترمیم شوند. روش های درمانی معمولا شامل جراحی یا روشی به نام آنژیوپلاستی با بالون یا قرار دادن استنت است. پزشکی که بیماری های مادرزادی قلب را آموزش دیده، شما را ارزیابی کرده و مناسب ترین درمان را برای وضعیت شما تعیین می کند.

عمل جراحی کوآرکتاسیون آئورت

چندین روش جراحی برای ترمیم کوآرکتاسیون آئورت وجود دارد. پزشک می تواند با شما درباره این که کدام روش ممکن است در درمان بیماری شما یا فرزندتان موفقیت آمیز باشد، با شما صحبت کند. گزینه های عبارتند از:

ریسکشن با پیوند زدن دو انتها

این روش شامل برداشتن بخش باریک آئورت (ریسکشن) و به دنبال آن اتصال دو انتهای آئورت به هم (آناستاموز) است.

آئورتوپلاستی فلاپ ساب کلاوین

بخشی از رگی که خون را به بازوی چپ شما (شریان ساب کلاوین چپ) منتقل می کند، ممکن است برای انبساط ناحیه باریک آئورت استفاده شود.

ترمیم گرافت بای پس

این تکنیک شامل دور زدن ناحیه باریک با قرار دادن یک لوله پلاستیکی به نام گرافت بین قسمت های آئورت است.

آئورتوپلاستی با پچ

پزشک برای درمان کوآرکتاسیون شما یک برش در ناحیه باریک آئورت ایجاد می کند و پچ هایی از مواد مصنوعی را برای گسترش عروق خونی وصل می کند. آئورتوپلاستی با پچ در صورتی که بخش بزرگی از آئورت مسدود شده باشد مفید است.

آنژیوپلاستی با بالن و استنت گذاشتن

آنژیوپلاستی با بالن، اغلب با استنت، گزینه ای برای درمان اولیه کوآرکتاسیون آئورت یا برای درمان باریک شدن مجدد که پس از عمل جراح اتفاق می  افتد است. در طی این روش، پزشک یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را در شریان کشاله ران شما وارد می کند و با استفاده از تصویر برداری با اشعه ایکس، آن را از طریق رگ های خونی به قلب می رساند. پزشک یک بالن باز نشده را برای باز کردن قسمت نازک آئورت جای گذاری می کند. وقتی بالن باد می شود، آئورت منبسط می شود و خون راحت تر جریان می یابد. در بعضی موارد پزشک ممکن است یک لوله توخالی (استنت) پوشیده شده از مش را وارد آئورت کند تا قسمت باریک آئورت را باز نگه دارد.

دارو

از دارو ها برای ترمیم کوآرکتاسیون آئورت استفاده نمی شود، اما ممکن است برای کنترل فشار خون قبل و بعد از استنت یا جراحی استفاده شود. اگرچه ترمیم انسداد آئورت باعث بهبود فشار خون می شود، بسیاری از افراد حتی پس از عمل جراحی یا استنت گذاشتن موفق نیز، نیاز به مصرف دارو های فشار خون دارند. به نوزادانی که کوآرکتاسیون آئورت شدید دارند، برای باز نگه داشتن مجرای شریانی دارو داده می شود. این کار باعث می شود تا زمانی که کوآرکتسیون آئورت ترمیم شود، مسیری برای عبور جریان خون فراهم باشد.

بعد از درمان کوآرکتاسیون آئورت

شایعترین عارضه طولانی مدت کوآرکتاسیون آئورت، فشار خون بالا است. اگر چه فشار خون بالا پس از ترمیم کوآرکتاسیون آئورت کاهش می یابد، ممکن است هنوز هم بالا تر از حد معمول باقی بماند. گاهی اوقات بخشی از آئورت که ترمیم شده ضعیف و بزرگ می شود (آنوریسم آئورت) و در نهایت ممکن است دچار پارگی شود. در بعضی موارد کوآرکتاسیون ممکن است عود کند، احتمالا چند سال پس از درمان. انجام جراحی یا روش های دیگر برای اصلاح مجدد باریک شدن یا درمان سایر عوارض، ممکن است.

سبک زندگی و دارو های خانگی برای درمان کوآرکتاسیون آئورت

اگرچه ممکن است کوآرکتاسیون آئورت ترمیم شود، اما در طول زندگی نیاز به پیگیری دقیق دارید تا پزشکان بتوانند شما را از نظر عوارض و عود آن کنترل کنند. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که مرتبا به پزشک متخصص بیماری های مادرزادی قلب مراجعه کنید. در نوبت های بعدی، پزشک ممکن است شما را ارزیابی کند و آزمایش های تصویر برداری را برای نظارت بر وضعیت شما انجام دهد. همچنین فشار خون شما را بررسی کرده و در صورت لزوم آن را درمان میکند. در اینجا چند نکته برای مدیریت شرایط شما آورده شده است:

به طور منظم ورزش کنید.

ورزش منظم به کاهش فشار خون کمک می کند. با پزشک خود درباره اینکه آیا لازم است فعالیت های فیزیکی خاصی مانند وزنه برداری، که می تواند فشار خون را به طور موقت بالا ببرد، محدود کنید یا خیر صحبت کنید. پزشک شما ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد شرکت در ورزش های رقابتی یا وزنه برداری، شما را ارزیابی کند و تست ورزش برایتان انجام دهد.

در مورد حاملگی دقت کنید.

قبل از بارداری، با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود می توانید با خیال راحت بارداری را بگذرانید یا خیر. زنان مبتلا به کوآرکتاسیون آئورت، حتی پس از ترمیم، ممکن است خطر پارگی آئورت، دیسکشن یا سایر عوارض بیشتری در طی بارداری یا زایمان داشته باشند. پزشکان همچنین کنترل فشار خون شما را ارزیابی می کنند. اگر کوآرکتاسیون آئورت خود را ترمیم کرده اید و می خواهید باردار شوید، مراقبت دقیق از فشار خون برای حفظ سلامت شما و کودک بسیار مهم است.

از اندوکتردیت جلوگیری کنید.

اندوکاردیت التهاب لایه داخلی قلب یا ساختار های آن است که در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود. شما معمولا قبل از انجام برخی اقدامات دندان پزشکی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ندارید. با این وجود، اگر در گذشته دچار اندوکاردیت شدید، یا اگر استنت گذاشتید یا جراحی تعویض دریچه داشتید، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را توصیه کند.

جلوگیری از کوآرکتاسیون آئورت

کوآرکتاسیون آئورت قابل پیشگیری نیست. زیرا معمولا از بدو تولد (مادرزادی) وجود دارد. با این حال، اگر شما یا فرزندتان شرایطی مانند سندرم ترنر، دریچه دو لتی آئورت یا نقص قلبی دیگر دارید که خطر انسداد آئورت را افزایش می دهد، تشخیص زودرس می تواند کمک کند. در مورد خطر کوآرکتاسیون آئورت با پزشک خود مشورت کنید.