در مورد تست تنفسی اوره چه می دانید؟ چه کسانی باید این آزمایش را انجام دهند؟ آیا تست تنفسی اوره دارای عوارض تنفسی برای افراد می باشد؟ یک تست تنفسی، مقدار گازهای تولید شده خاصی که در دستگاه گوارشی تولید می شود را اندازه می گیرد. این آزمایش برای تشخیص بیماری هایی مثل عدم تحمل کربوهیدرات (لاکتوز یا فروکتوز)، سندروم رشد بیش از حد باکتری و عفونت اچ پیلوری (هلیکوباکترپیلوری) انجام می شود. در این مقاله از بخش پزشکی دکتر سلام در مورد تست تنفسی اوره توضیحاتی را ارائه خواهیم داد.
تعریف پزشکی تست تنفسی اوره (UBT)
تست تنفسی اوره یک تست سریع، غیر تهاجمی و بی نهایت دقیق (با حساسیت و ویژگی ۹۵ درصد) است. تست تنفسی اوره روشی برای تشخیص وجود یک باکتری به نام هلیکو باکترپیلوری (اچ پیلوری) است که باعث ایجاد التهاب، اولسر (زخم) و آتروفی معده می شود. همچنین می توان از این تست برای تشخیص اینکه آیا اچ پیلوری با درمان به وسیله آنتی بیوتیک از بین رفته است یا خیر استفاده کرد.
تست تنفسی اوره بر مبنای قابلیت باکتری اچ پیلوری برای شکستن و تبدیل اوره است. اوره یک ماده شیمیایی متشکل از نیتروژن و کربن است که به طور نرمال از نیتروژن مازاد بدن تولید شده و سپس توسط ادرار از بدن دفع می شود. برای انجام تست، بیماران یک کپسول بلعیدنی حاوی اوره که از ایزوتوپ کربن (اوره نشاندار) ساخته شده است را مصرف می کنند. ایزوتوپ های کربن در طبیعت به مقدار ناچیزی وجود دارند که مقدار آن را می توان با کمک دستگاه های خاصی اندازه گیری کرد. اگر اچ پیلوری در معده وجود داشته باشد اوره به نیتروژن و کربن به صورت دی اکسید کربن تجزیه می شود.
دی اکسید کربن به داخل پوشش معده و خون جذب می شود و سپس با بازدم و توسط ریه ها از بدن دفع می گردد. نمونه هایی از بازدم بیماران جمع آوری شده و ایزوتوپ کربن در دی اکسید کربن موجود در بازدم اندازه گیری می گردد.
اگر ایزوتوپ در بازدم تشخیص داده شد به این معنی است که باکتری اچ پیلوری در معده وجود دارد.
اگر ایزوتوپ در بازدم تشخیص داده نشد یعنی باکتری اچ پیلوری در معده نیست. وقتی که اچ پیلوری عملا به وسیله آنتی بیوتیک درمان شد نتیجه تست از مثبت (به معنای وجود ایزوتوپ) به منفی (به معنای عدم وجود ایزوتوپ) تغییر می کند.
دقت تشخیص و کاربرد های بالینی
تست تنفسی اوره با ایزوتوپ کربن ۱۳ (اوره نشاندار) در بسیاری از موقعیت های بالینی مورد استفاده قرار می گیرد. به علاوه، حساسیت و ویژگی آن در نمونه های درمان نشده خیلی بالا است که به ترتیب بین ۹۰ تا ۹۸ درصد و بین ۹۲ تا ۱۰۰ درصد می باشد. دقت تشخیصی در ارزیابی کارایی ریشه کنی این روش یک نکته مورد بحث است. زیرا بعضی از محققان به قابلیت اطمینان خیلی خوبی حتی در مرحله پسا درمان رسیدند.
در حالی که برخی دیگر نتایج خوبی را تایید نمی کنند. بر این اساس به تازگی توصیه شده است که دو تست UBT که در زمان های جداگانه ای در مرحله پسا درمان گرفته می شود (برای مثال به فاصله دو ماه از هم) می تواند با دو تست متفاوت در زمان ارزیابی موفقیت درمان های ضد هلیکو باکتر پیلوری برابری کند. بدیهی است که این روش بیشتر برای بررسی آزمایش های مربوط به درمان های ریشه کنی اچ پیلوری به کار می رود تا برای آزمایش های بالینی روتین.
باید تاکید کرد که با اینکه گاهی تست تنفسی اوره در تشخیص عفونت ضعیف عمل می کند (زیرا دقت تشخیصی این روش مکررا نسبت به روش بیوپسی گاستریک به عنوان روش مرجع (استاندارد طلایی) ارزیابی می شود)، اما نتایج نشان داده اند که روش بیوپسی گاستریک مستعد خطای نمونه برداری است. برای تایید این واقعیت، اپل و همکارانش نشان دادند که چندین نتیجه مثبت به ظاهر کاذب UBT در واقع صحیح بودند که این موضوع با آنالیز دوباره نمونه های بیوپسی چندگانه از همان بیماران که تحت گاستروسکوپی ثانویه قرار گرفتند نشان داده شده است.
به علاوه در آزمایشی که اخیرا در چندین کلینیک در بلژیک انجام شده است دکتر گلابزاینسکی و همکارانش نشان دادند که روش UBT قابل اعتماد ترین تست برای ارزیابی کارایی درمان ریشه کنی اچ پیلوری است در حالی که حساسیت هیستولوژی به خاطر اندازه ناکافی یا / و تعداد نمونه های بیوپسی پایین بود.
با توجه به نکات فوق و در مطالعات اپیدمیولوژیک در مورد شیوع عفونت اچ پیلوری در جمعیت های مختلف و در بررسی غیرتهاجمی کارایی رژیم های ریشه کننده اچ پیلوری، UBT تست انتخابی برای غربال کردن بیماران قبل از آندوسکوپی است. سرولوژی به عنوان یک تست غیر تهاجمی دیگر در ارزیابی موفقیت رژیم های ضد هلیکو باکتر پیلوری به علت مقدار قابل توجه زمان لازم برای نشان دادن کاهش مداوم سطح آنتی بادی های سرمی (حداقل ۶ ماه) دارای محدودیت هایی است.
نهایتا این کهUBT با ایزوتوپ کربن ۱۳ و با استفاده از دوز پایین اوره (۵۰ میلی گرم) تست مناسبی برای کودکان است. به این شرط این که از ماسک استفاده شود و نمونه های تنفسی را از کودکان زیر سه سال می توان جمع آوری کرد.
آمادگی برای تست تنفسی اوره
جهت آمادگی برای تست تنفسی اوره دستورالعمل های زیر را دنبال کنید:
- اگر باردار هستید با پزشک خود در میان بگذارید. اگر بیماری قلبی یا ریوی دارید یا هر نوع بیماری دیگری یا اگر نسبت به هر دارویی حساسیت دارید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
- تا قبل از حداقل ۴ هفته قبل از تست هیچ گونه آنتی بیوتیکی مصرف نکنید.
- هیچ گونه داروی مهار کننده پمپ پروتون (پریلوسک، پریواسید، اسیفکس، نکسیوم، پروتونیکس) یا داروی بیسموت ساب سیترات حداقل دو هفته قبل از تست مصرف نکنید.)
- تنها داروهای تایید شده توسط پزشک خود را می توانید در روز انجام تست استفاده کنید. اگر مصرف قرص ها ظرف چهار ساعت قبل از تست باشد، آنها را فقط با یک جرعه آب بخورید.مصرف هیچ دارویی را بدون مشورت اولیه با پزشک خانواده یا پزشک متخصص قطع نکنید.
- هیچ خوراکی یا نوشیدنی حتی آب از چهار ساعت قبل از تست مصرف نکنید.
- بیماران مبتلا به فنیل کتونوریا باید از انجام تست اجتناب کنند . جزء فعال با اسپارتام ترکیب شده و حاوی ۸۴ میلی گرم فنیل آلانین در واحد دوز است. (۱۲ اونس از نوشیدنی های رژیمی کولا حاوی حدود ۸۰ میلی گرم فنیل آلانین است).
- قبل از تست آدامس نجوید و از دهانشویه استفاده نکنید.
- قبل از تست می توانید دندان های خود را مسواک بزنید.
- از خوردن غذاهای حاوی فیبر بالا یا مکمل های فیبر دار ۲۴ ساعت قبل از تست خودداری کنید.
- ممکن است لازم باشد مصرف داروهای h۲ بلوکر مثل سایمتیدین یا رانیتیدین را ۲۴ ساعت قبل از تست متوقف کنید.
احتیاطات لازم برای انجام تست تنفسی اوره
بسیاری از داروها مخصوصا بعضی از داروها و آنتی بیوتیک های کم کننده اسید معده می توانند در نتیجه تست تداخل ایجاد کنند.
اگر اخیرا هر یک از این داروها را مصرف کرده باشید، تست قادر به شناسایی عفونت هلیکو باکترپیلوری نخواهد بود. با این حال لطفا قبل از متوقف کردن هرگونه دارویی، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
تست تنفسی اوره با ایزوتوپ کربن ۱۳ یک آزمایش سالم و بی خطر است که فقط به احتیاط های کمی احتیاج دارد تا نتایج دقیقی به دست آید. در کنار اینکه باید از چندین ترکیب غذایی با فراوانی بالای کربن ۱۳ و ۱۹ مانند ذرت، نیشکر و آرد ذرت خودداری کرد هنوز هم در مورد داروهای ضد ترشح معده که ممکن است نتیجه تست را تحت تاثیر قرار دهند و هم در مورد زمان بهینه تست تنفس بعد از قطع این داروها به منظور حذف نتایج منفی کاذب، بحث هایی وجود دارد. این یک نکته حائز اهمیت است زیرا بیماران زیادی که مجبورند ازUBT استفاده کنند دچار سوء هاضمه می باشند و بنابراین میلی به قطع مصرف داروهای خود ندارند.
اگر چه که اجماع عمومی بر این قرار است که داروهای مهار کننده پمپ پروتون بر نتیجه UBT تاثیر منفی می گذارند (امکان به دست آمدن نتایج منفی کاذب از ۱۷ تا ۶۱ درصد است)، چندان مشخص نیست که از چه زمانی مصرف آنها باید قطع شود. در بسیاری از آزمایش های بالینی با هدف ارزیابی اثر بخشی رژیم های ریشه کن کننده عفونت، برای مثال، به طور کلی گزارش می شود که بیماران نباید حداقل یک ماه قبل ازUBT داروهای مهار کننده پمپ پروتون را مصرف کنند.
اما نشان داده شده است که ۵ تا ۷ روز برای تغییر اثرات نامطلوب آنها کافی است. با این حال لاینیت پیشنهاد می کند که بیماران باید از مصرف داروهای مهار کننده پمپ پروتون خودداری کنند تا از نتایج منفی کاذب جلوگیری کرده باشند. اگر چه که h2بلوکرها به عنوان داروی ضد ترشح اسید معده بدون هیچ تاثیری رویUBT به حساب می آیند، در تحقیقات اخیر نشان داده شده است که حتی رانیتیدین با دوز بالا و استاندارد می تواند منجر به ۲۰ درصد نتیجه منفی کاذب گردد.
این مطالعات نشان داده اند که برگشت این تاثیر منفی ظرف ۵ تا ۷ روز از زمان قطع دارو رخ می دهد و بنابراین خودداری از مصرف این داروها برای یک هفته کافی است تا از هر گونه تاثیر نامطلوبی که ممکن است داروها بر رویUBT بگذارند جلوگیری شود.
معمولا توصیه می شود که مصرف آنتی بیوتیک ها مخصوصا آن انواعی که ضد باکتری هلیکو باکترپیلوری عمل می کنند و بیسموت ها باید حداقل یک ماه قبل از UBT قطع شود.
آیا ناشتا بودن قبل از تست تنفسی اوره الزامی است؟
در بسیاری از پروتکل ها توصیه می شود که بیماران به مدت حداقل ۴ ساعت قبل از تست چیزی نخورند تا از هرگونه تداخل غذایی جلوگیری شود. با این حال برخی مطالعات اخیر به این سوال پرداخته اند که آیا نخوردن غذا توسط بیماران قبل از تست الزامی است یا خیر. دکتر پری و همکارانش و دکتر مویدی و همکاران در یافته اند که از نظر آماری تفاوت خاصی بین مواقعی که بیماران قبل از UBT ناشتا هستند و مواقعی که بیماران ناشتا نیستند وجود ندارد.
بنابراین ناشتا بودن قبل ازUBT را پیشنهاد نمی کنند. بر عکس دکتر اپل و همکاران و همچنین دکتر ساوارینو و همکارانش اظهار کردند که خوردن غذا باعث کاهش قابل توجه نتایج منفی کاذب می شود در مقایسه با شرایطی که بیماران ناشتا هستند که در این موارد نتایج منفی کاذب افزایش می یابد. آن ها توصیه می کنند که ناشتا بودن قبل از تست باید الزامی باشد.
این یافته های ضد و نقیض احتمالا نتیجه مواد غذایی متفاوتی است که در آزمایش ها و مطالعات مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. اما در حال حاضر هیچ گونه دستورالعمل خاصی در این زمینه وجود ندارد.
قبل از تست چه داروهایی را می توان مصرف کرد؟
ممکن است بیمار بتواند قبل از تست از آنتاگونیست های h2 (تاگامت، زانتاک، پپسید، اکسید) یا آنتی اسیدها (تامز، رولیدز، مالوکس) مصرف کند.
در حین تست تنفسی اوره چه اتفاقی می افتد؟
یک درمانگر شیوه انجام تست را برای شما توضیح می دهد و به شما می گوید که تست ۴۰ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد و هر گونه سوالی را اگر داشته باشید پاسخ می دهد.
سپس نمونه های تنفسی از بیمار گرفته می شود.
بعد از تست تنفسی اوره چه اتفاقی می افتد؟
نمونه های تنفسی بیمار به آزمایشگاه فرستاده می شوند تا روی آنها آزمایش صورت گیرد.
می توانید فعالیت های معمول خود را از سر بگیرید.
می توانید رژیم غذایی عادی خود را از سر بگیرید. مگر اینکه لازم باشد برای آزمایش های دیگری که نیاز به محدودیت های رژیمی دارند آماده شوید.
آیا هیچ گونه تاثیرات جانبی، خطر یا عوارضی در مورد تست تنفسی اوره وجود دارد؟
تست تنفسی اوره هیچگونه تاثیرات جانبی، خطر یا عوارضی ندارد. لازم نیست که مصرف داروهایی مثل داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPIها) را قبل از شروع تست توسط پزشک متوقف کنید.
هزینه تست تنفسی اوره چقدر است؟
شما به صورت بالک بلینگ تحت آزمایش قرار نمی گیرید. یعنی باید مابه التفاوت هزینه تست را پرداخت کنید. لطفا زمانی که برای گرفتن وقت ویزیت با مطب پزشک تماس می گیرید در مورد هزینه آن با پزشک خود صحبت کنید.
نتیجه
در حال حاضر تست تنفسی اوره یا UBT یکی از مهم ترین و قابل اعتماد ترین روش های غیر تهاجمی برای تشخیص عفونت اچ پیلوری است. UBT یک آزمایش ساده است. در این آزمایش از ایزوتوپ کربن ۱۳ (اوره نشان دار) استفاده می شود که بی خطر است. این تست به راحتی قابل تکرار بوده و دقت بسیار بالایی دارد و برای رسیدن به نتایج قابل اتکاء احتیاط های کمی لازم است که اتخاذ شود.
این تست مخصوصا مناسب مطالعات اپیدمیولوژیک در مورد کودکان و بزرگسالان در تمامی شرایط بالینی است که آندوسکوپی خیلی مورد لزوم نمی باشد و همچنین برای چک کردن موفقیت ریشه کنی عفونت اچ پیلوری مورد استفاده قرار می گیرد. تجهیزات اندازه گیری جدید و ارزانتر، امکان استفاده از دوز پایین تر اوره در کپسول ها و همچنین زمان های نمونه گیری کوتاه تر از معمول قطعاًباعث کاربرد گسترده تر این تست خواهد بود.
عفونت هلیکوباکترپیلوری (اچ پیلوری)
عفونت هلیکوباکترپیلوری (اچ پیلوری) زمانی رخ می دهد که یک نوع باکتری به نام هلیکو باکترپیلوری (اچ پیلوری) معده را آلوده می کند. این اتفاق معمولا در دوران کودکی فرد رخ می دهد. علت شایع اولسرهای پپتیک (زخم های گوارشی) یعنی باکتری اچ پیلوری ممکن است در بیش از نیمی از مردم دنیا وجود داشته باشد.
بیشتر افراد نمی دانند که دچار عفونت اچ پیلوری هستند.
زیرا ممکن است هرگز به خاطر این باکتری بیمار نشوند. اگر شاهد گسترش علایم و نشانه های اولسر های پپتیک در خود هستید احتمالا پزشک تان شما را برای تشخیص عفونت اچ پیلوری تست خواهد کرد. اگر تشخیص داده شد که شما دچار عفونت اچ پیلوری هستید با آنتی بیوتیک درمان خواهید شد.
نشانه های عفونت اچ پیلوری چیست؟
بیشتر افراد دارای اچ پیلوری هیچ گونه علائمی ندارند. وقتی که عفونت منجر به ایجاد اولسر می شود علائم ممکن است شامل درد معده باشد. مخصوصا زمانی که در هنگام شب یا چند ساعت بعد از غذا معده خالی است. این درد معمولا به صورت دردی شدید توصیف می شود که ممکن است بیاید و برود. خوردن و مصرف داروهای آنتی اسید ممکن است این درد را تسکین دهد.
اگر دچار یک چنین دردی هستید یا درد شدیدی که به نظر نمی رسد از بین برود باید پزشک خود را ببینید.
تعداد دیگری از علائم که ممکن است با عفونت اچ پیلوری مرتبط باشند عبارتند از:
- آروغ زدن بیش از حد
- احساس تورم در معده
- احساس تهوع
- سوزش معده
- لرز
- فقدان اشتها یا آنورکسیا
- کاهش وزن بدون علت
اگر علائم زیر را داشتید فورا به پزشک خود مراجعه کنید:
- مشکل در بلع
- کم خونی
- وجود خون در مدفوع
اگرچه که اینها علائم شایع هستند که می توانند در نتیجه بیماری های دیگر نیز ایجاد شوند. بعضی از افراد سالم هم برخی علائم عفونت اچ پیلوری را ممکن است تجربه کنند. اگر هر کدام از این علائم ادامه پیدا کنند یا اگر شما در مورد هر کدام از آنها نگران هستید همیشه بهترین کار این است که پزشک خود را ببینید. اگر متوجه وجود خون یا رنگ سیاه در مدفوع یا استفراغ خود شدید حتما با پزشک خود مشورت کنید.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر هر گونه علائم و نشانه ای دارید که ادامه دار بوده و شما رو نگران کرده است یک وقت ملاقات از پزشک خود بگیرید. اگر موارد زیر برایتان اتفاق افتاد فورا به اورژانس مراجعه کنید:
- درد معده شدید و پایدار
- مشکل در بلع
- مدفوع قیر مانند سیاه یا مدفوع خونی
- استفراغ سیاه یا خونی یا استفراغی که رنگ آن شبیه پودر قهوه باشد.
چه چیزی باعث عفونت اچ پیلوری می شود؟
هنوز علت سرایت عفونت اچ پیلوری مشخص نیست. این باکتری هزاران سال با انسان ها هم زیستی داشته است. تصور می شود که عفونت از دهان یک فرد به دهان فرد دیگر سرایت می کند. همچنین عفونت می تواند از صورت به دهان منتقل شود. این اتفاق ممکن است زمانی رخ دهد که یک فرد بعد از استفاده از توالت دست های خود را به طور کامل نمی شوید. همچنین اچ پیلوری می تواند از طریق تماس با غذا یا آب آلوده انتقال پیدا کند.
اعتقاد بر این است که وقتی که این باکتری به غشای مخاطی معده نفوذ کرده و موادی تولید می کند که اسید معده را خنثی می سازد باعث ایجاد مشکلاتی در معده می شود.
این باعث می شود که سلول های معده نسبت به اسید قوی معده آسیب پذیرتر باشد. اسید معده و باکتری اچ پیلوری در کنار هم غشای معده را تحریک کرده و ممکن است باعث ایجاد اولسر در معده یا در دوازدهه که اولین قسمت روده کوچک می باشد شود.
فاکتورهای خطر عفونت اچ پیلوری
افراد معمولا در دوران کودکی به اچ پیلوری مبتلا می شوند. فاکتورهای خطر برای عفونت اچ پیلوری به شرایط زندگی شما در دوران کودکی تان مربوط می شود. مثلا:
زندگی در اماکن و در خانواده های شلوغ و پر جمعیت
اگر شما در یک منزل با افراد زیادی زندگی کنید ریسک بیشتری برای ابتلای شما به عفونت اچ پیلوری وجود دارد.
زندگی بدون داشتن یک منبع مطمئن آب سالم
داشتن یک منبع مطمئن آب جاری تمیز و سالم ریسک ابتلا به اچ پیلوری را کاهش می دهد.
زندگی در کشورهای در حال توسعه
افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند که در آن ها شرایط زندگی شلوغ و غیر بهداشتی شایع تر است ممکن است که ریسک بالاتری از ابتلا به عفونت اچ پیلوری وجود داشته باشد.
زندگی با فردی که دارای عفونت اچ پیلوری است
اگر شخصی که شما با او زندگی می کنید مبتلا به عفونت اچ پیلوری باشد احتمال ابتلای شما به این بیماری نیز وجود دارد.
عوارض عفونت اچ پیلوری چیست؟
عفونت اچ پیلوری می تواند به اولسر های پپتیک منجر شود. اما عفونت یا اولسر خود به تنهایی می تواند به عوارض جدی تری منجر شود که شامل موارد زیر است:
خونریزی داخلی
خونریزی داخلی می تواند زمانی که یک اولسر پپتیک به رگ های خونی شما می رسد اتفاق بیفتد. اولسر رگ را پاره می کند و این خونریزی می تواند به کم خونی ناشی از کمبود آهن (آنمیا) منجر شود.
انسداد معده
انسداد معده می تواند زمانی اتفاق بیفتد که چیزی مثل یک تومور مانع از خروج غذا از معده می شود.
سوراخ شدن دیواره معده
سوراخ شدن دیواره معده می تواند زمانی رخ دهد که یک اولسر دیواره معده بیمار را سوراخ میکند.
بیشتر بدانید: باورهای نادرست درباره ی مشکلات گوارشی!!
پریتونیت
پریتونیت،یک عفونت پرتونیوم یا عفونت بافت حفره شکمی است.
مطالعات منابع موثق نشان می دهند که افراد آلوده به این عفونت ریسک بالاتری در ابتلای به سرطان معده دارند. در حالی که عفونت دلیل اصلی سرطان معده است اما بیشتر افراد آلوده به عفونت اچ پیلوری هرگز به سرطان معده دچار نمی شوند.
بیشتر بدانید: تهدید سرطان معده برای ایرانی ها
تشخیص عفونت اچ پیلوری
تست ها و روش هایی که تعیین می کنند که آیا شخص دچار عفونت اچ پیلوری هست یا نه شامل موارد زیر می باشند:
آزمایش خون
آنالیز یک نمونه خون ممکن است شواهدی از یک عفونت اچ پیلوری فعال یا نهفته را نشان دهد. اگرچه که آزمایش های مدفوع و تنفس برای تشخیص عفونت اچ پیلوری فعال بهتر از آزمایش خون هستند.
تست تنفس
در طول تست تنفس، بیمار یک قرص یا یک مایع یا یک خوراکی را می خورد که حاوی مولکول های کربن نشان دار هستند. اگر بیمار مبتلا به عفونت اچ پیلوری باشد وقتی محلول داخل معده شکسته شود کربن رها می گردد.
بدن بیمار کربن را جذب کرده و در زمان بازدم آن را بیرون می دهد. بیمار داخل یک حباب می دمد و پزشک از وسیله مخصوصی برای تشخیص مولکول های کربن استفاده می کند.
داروهای کم کننده اسید معده که به نام مهارکننده های پمپ پروتون (PPIها) شناخته می شوند، بیسموت ساب سالیسیلات (پپتو بیسمول) و آنتی بیوتیک ها می توانند در میزان دقت این تست تداخل ایجاد کنند.
پزشک از شما می خواهد که مصرف این داروها را به مدت یک یا دو هفته قبل از انجام تست متوقف کنید. این تست برای کودکان و بزرگسالان قابل انجام است.
آزمایش مدفوع
یک تست آزمایشگاهی به نام تست آنتی ژن مدفوع برای پروتئین های خارجی (آنتی ژن های) مرتبط با عفونت اچ پیلوری روی مدفوع شما انجام می گیرد. مانند تست تنفس، داروهای مهارکننده پمپ پروتون و بیسموت ساب سالیسیلات ها می توانند روی نتایج این آزمایش اثر بگذارند. بنابراین پزشک از بیمار خواهد خواست که مصرف این داروها را به مدت دو هفته قبل از آزمایش را متوقف کند.
تست اسکوپی
برای این تست به بیمار یک داروی مسکن داده می شود. این تست به عنوان تست اندوسکوپی فوقانی شناخته می شود. در جریان تست، پزشک یک لوله قابل انعطاف دراز مجهز به یک دوربین خیلی کوچک (اندوسکوپ) را به داخل گلو و مجرای مری و سپس به داخل معده و دوازدهه می فرستد. این وسیله به دکتر این امکان را می دهد که هر گونه اختلالی را در دستگاه گوارشی فوقانی ببیند و نمونه هایی از بافت این قسمت را جدا کند (بیوپسی)
این نمونه ها برای بررسی عفونت اچ پیلوری مورد آنالیز قرار می گیرند.
این تست به طور کلی تنها برای تشخیص عفونت اچ پیلوری تجویز نمی شود. این تست نسبت به آزمایش مدفوع و تست تنفس تهاجمی تر است اما ممکن است برای تشخیص اولسرهای اچ پیلوری مورد استفاده قرار بگیرد یا ممکن است برای رفع سایر بیماری های گوارشی به این روش نیاز باشد.
درمان عفونت اچ پیلوری
عفونت اچ پیلوری معمولا با حداقل دو آنتی بیوتیک مختلف بلافاصله درمان می شود. که به جلوگیری از افزایش مقاومت باکتری در برابر یک نوع خاص آنتی بیوتیک کمک می کند. همچنین پزشک یک داروی کم کننده اسید معده برای بیمار تجویز می کند تا پوشش داخل معده را ترمیم کند.
داروهایی که اسید معده را کاهش می دهند شامل موارد زیر می باشند:
مهار کننده های پمپ پروتون (PPI ها)
این داروها از تولید شدن اسید در معده جلوگیری می کنند. چند مورد از PPI ها عبارتند از:
امپرازول (پریلوزک و غیره)، اس امپرازول (نکسیوم و غیره)، لنسوپرازول (پرواسیک و غیره)، پنتوپرازول (پروتونیکس و غیره)
H2 بلوکر های هیستامین
این داروها ماده ای به نام هیستامین را که باعث ترشح اسید معده می شود مهار می کنند. انواع مختلف این دارو عبارتند از سایمتیدین (تاگامت) و رانیتیدین (زانتاک).
بیسموت ساب سالیسیلات
این دارو بیشتر به نام پپتو بیسمول شناخته شده است. این دارو با پوشش دادن اولسر و حفاظت از آن در برابر اسید معده کار می کند.
ممکن است دکتر شما توصیه کند که تست اچ پیلوری را حداقل ۴ هفته بعد از درمان تکرار کنید. اگر تست ها نشان دهنده عدم موفقیت در درمان باشند ممکن است لازم باشد که تحت درمان مجدد قرار بگیرید. درمانی با ترکیبات مختلف از داروهای آنتی بیوتیک.
شیوه زندگی و رژیم غذایی
شواهدی وجود ندارد که نشان دهد غذا و تغذیه به طور کلی در جلوگیری از ایجاد اولسر پپتیک (زخم های گوارشی) در افراد مبتلا به اچ پیلوری نقشی داشته باشند. اگرچه که غذاهای تند، الکل و دود سیگار ممکن است که یک اولسر پپتیک را بدتر کنند و مانع از ترمیم و درمان مناسب آنها شوند. این لینک را برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر راجع به درمان های طبیعی عفونت اچ پیلوری بخوانید.
در دراز مدت چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
برای بیشتر افراد مبتلا به اچ پیلوری عفونت شان هرگز باعث ایجاد مشکلی نخواهد شد. اگر شما علائم و نشانه هایی دارید و تحت درمان می باشید به طور کلی می توان گفت که چشم انداز بلندمدت آن مثبت است. حداقل ۴ هفته بعد از اتمام دوره درمان، پزشک تان شما را دوباره تست خواهد کرد تا مطمئن شود که درمان موثر بوده است.
بسته به سن شما و دیگر مسائل پزشکی، پزشکتان ممکن است که از تست اوره یا آزمایش مدفوع برای اطمینان از تاثیر دوره درمان استفاده کند.
اگر بیماری های مرتبط با عفونت اچ پیلوری در شما پیشرفت کرده باشد چشم انداز سلامتی شما به بیماری تان بستگی دارد. که چقدر سریع تشخیص داده شده و اینکه چطور درمان شده است. ممکن است لازم باشد که تحت بیشتر از یک دوره درمان ریشه کنی باکتری اچ پیلوری قرار بگیرید.
اگر بعد از یک دوره درمان، عفونت هنوز باقی مانده باشد که اولسر پتیک می تواند دوباره برگردد یا البته در موارد خیلی نادر باعث سرطان معده شود. افراد خیلی کمی با عفونت اچ پیلوری مبتلا به سرطان معده می شوند. اگرچه که اگر سابقه خانوادگی سرطان معده داشته باشید باید تست شده و تحت درمان عفونت اچ پیلوری قرار بگیرید
ملاقات با پزشک برای درمان عفونت اچ پیلوری
اگر علائم و نشانه هایی که نشان دهنده اختلال عفونت اچ پیلوری باشد را داشته باشید پزشک مراقبت های اولیه (پزشک خانواده) خود را ملاقات کنید. ممکن است پزشک از شما تست بگیرد و شما را تحت درمان عفونت اچ پیلوری قرار دهد یا اینکه شما را به متخصصی که بیماری های مربوط به سیستم گوارشی را درمان می کند ارجاع دهد.
به این علت که وقت ملاقات می تواند خلاصه و کوتاه باشد و به این دلیل که در این وقت ملاقات مسائل زیادی است که باید در مورد آن صحبت شود و گزینه های مختلفی بررسی گردد بهتر است که برای این ملاقات کاملا آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی آورده شده که به شما جهت آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک کمک می کند و به شما می گوید که از پزشک خود چه انتظاراتی داشته باشید.
کارهایی که می توانید انجام دهید
زمانی که وقت ملاقات میگیرید مطمئن شوید که اگر لازم است پیشاپیش کاری انجام دهید، از پزشک بپرسید. مثل محدودیت رژیم غذایی. قبل از ملاقات شاید بخواهید لیستی بنویسید که به سوالات زیر پاسخ می دهد:
- چه زمانی علایم شما شروع شد؟
- آیا چیزی هست که این علایم را بدتر یا بهتر می کند؟
- آیا والدین یا خواهر و برادر های شما تا به حال مشکلاتی مشابه این را تجربه کرده اند؟
- چه داروها و مکمل هایی را به طور مرتب استفاده می کنید؟
- وقت ملاقات با پزشک محدود است. بنابراین آماده کردن لیست سوالات ممکن است به شما کمک کند که بیشترین استفاده را از این وقت بکنید.
- برخی از سوالات اصلی که می توانید در مورد عفونت اچ پیلوری از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است:
- عفونت اچ پیلوری چطور باعث اختلالات و مشکلاتی که من درگیر آن هستم میشود؟
- آیا عفونت اچ پیلوری باعث اختلالات دیگری هم میشود؟
- چه نوع تست ها و آزمایش هایی باید انجام دهم؟
- آیا این تست ها به آمادگی خاصی نیاز دارد؟
- در حال حاضر چه درمان هایی برای این عفونت وجود دارد؟
- چطور باید بفهمم که درمان موفقیت آمیز بوده است یا خیر؟
علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک آماده کرده اید اگر سوال دیگری در حین ملاقات برایتان پیش آمد آن را حتما مطرح کنید.
از پزشک خود چه انتظاراتی داشته باشم؟
احتمالا پزشک از شما چندین سوال خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخ دادن به آن ها ممکن است زمان بیشتری را برای پوشش دادن به نکات دیگری که می خواهید بررسی شود فراهم کند. دکتر ممکن است از شما بپرسد:
آیا علائم شما دائمی هستند یا گاهی اتفاق می افتند؟
آیا علائم شدید هستند یا خیر؟
آیا شما هیچ نوع مسکن بدون نسخه (فروش بدون نسخه پزشک مجاز است) مثل آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، مورتین IB و غیره) یا سدیم ناپروکسن (الو) مصرف می کنید؟
بیشتر بدانید: تاثیرات مثبت و منفی دارو های گیاهی بر بیماری قلبی
درمان های خانگی عفونت اچ پیلوری
محققان، گستره ای از مطالعات درباره رویکرد های طبیعی درمان عفونت اچ پیلوری انجام داده اند.
۸ درمان طبیعی موثر عبارتند از:
عسل
عسل به داشتن خواص آنتی باکتریال معروف است و از دوران باستان افراد از آن به عنوان دارو استفاده می کنند.
یک مطالعه نشان داده است که عسل مانوکا رشد عفونت اچ پیلوری را در سلول های اپیتلیال معده کم می کند.
مطالعات دیگر نشان دادند که عسل خواص ضد اچ پیلوری دیگری هم دارد. اما تحقیقات و آزمایش های بالینی بیشتری لازم است که روی حیوانات انجام شود تا کارایی عسل به عنوان یک مکمل یا درمان جایگزین مورد ارزیابی قرار گیرد.
آلوئه ورا
آلوورا یک درمان گیاهی است که برای درمان انواع مختلفی از بیماری ها به کار میرود. مثل:
در یک مطالعه، ژلی که داخل برگ های گیاه آلوئه ورا وجود دارد، هم در مهار کردن و هم از بین بردن سویه های اچ پیلوری موثر بود. حتی در انواعی که در محیط آزمایشگاهی نسبت به دارو مقاوم شده بودند.
این مطلب نشان می دهد که آلوئه ورا می تواند در ترکیب با آنتی بیوتیک ها در مقابل عفونت اچ پیلوری موثر باشد.
جوانه بروکلی
سولفورافین ترکیبی است که به طور فراوان در جوانه بروکلی وجود دارد. نشان داده شده که این ترکیب عفونت اچ پیلوری را از بین می برد.
مطالعات و تحقیقات انجام شده در لوله های آزمایشگاهی و همینطور روی حیوانات و انسان ها تاثیرات مطلوب سولفورافین را در از بین بردن باکتری اچ پیلوری نشان داده اند. همچنین جوانه بروکلی التهاب معده را در موش های مبتلا به عفونت اچ پیلوری کاهش دادند.
شیر
لاکتوفرین یک نوع گلیکو پروتئین است که هم در شیر انسان و هم در شیر گاو وجود دارد. نشان داده شده است که این ماده فعالیت اچ پیلوری را مهار میکند. در یک مطالعه ترکیبی از آنتی بیوتیک ها و لاکتوفرین شیر گاو مورد استفاده قرار گرفت که نتیجه آن نابودی صددرصدی عفونت اچ پیلوری در ۱۵۰ فرد مبتلا بود.
همچنین به نظر می رسد که ترکیبی به نام ملادونین رشد باکتری اچ پیلوری را مهار می کند. ملادونین ترکیبی است که با یک واکنش شیمیایی بین لاکتوز و یک پروتئین به نام کازئین شکل می گیرد. این پروتئین در شیر و فرآورده های لبنی وجود دارد. این تحقیقات نشان داده است که ملادونین باعث کوچ باکتری اچ پیلوری هم در انسان ها و هم در موش ها شده است.
روغن علف لیمو
روغن های اسانسی را نباید خورد. به جای آن می توان آن را استنشاق کرد و از آن به صورت قسمتی از یک شیوه آروماتراپی (رایحه درمانی) استفاده کرد. بر طبق مطالعات انجام شده روی انسان ها و حیوانات، روغن اسانس علف لیمو رشد اچ پیلوری را مهار می کند.
در یک مطالعه که روی موش ها انجام گرفت غلظت کلونی اچ پیلوری در معده نسبت به موش هایی که تحت درمان روغن علف لیمو نبودند به طور معناداری کاهش پیدا کرد.
چای سبز
چای سبز یکی از سالم ترین و پرمصرف ترین نوشیدنی های دنیا است که شامل مقدار زیادی آنتی اکسیدان و مواد مغذی می باشد. در مطالعه ای که روی حیوانات انجام شد چای سبز هم تعداد باکتری ها و هم میزان التهاب ایجاد شده توسط اچ پیلوری را در موش ها کاهش داد. اگرچه محققان دریافتند که موش هایی که چای سبز را قبل از ابتلا به عفونت دریافت کردند به نتایج بهتری رسیدند.
پروبیوتیک ها
به گفته سازمان غذا و کشاورزی پروبیوتیک ها میکرو ارگانیسم های زنده ای هستند که مزیت های زیادی از لحاظ سلامتی برای افراد دارند. علاقه به پروبیوتیک ها به عنوان درمان اچ پیلوری در حال افزایش است.
انواع بی شماری از پروبیوتیک ها وجود دارند. افراد زیادی از بیفیدوباکتری ها استفاده می کنند که فرآورده های در لبنی و فرآورده های تخمیر شده وجود دارد. بیفیدو باکتری ها از عفونت دستگاه گوارش جلوگیری می کنند.
تحقیقات نشان داده اند که بیفیدو باکتری ها تاثیرشان علیه باکتری اچ پیلوری را با رقابت با باکتری در چسبیدن به موکوس غشای معده اعمال می کنند.
نور درمانی
مطالعات نشان داده اند که باکتری اچ پیلوری به نور فرابنفش حساس است. در حین نور درمانی یک منبع نور فرابنفش کل معده را روشن می کند.
نشان داده شده است که نور درمانی تعداد باکتری های معده را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. اگرچه که باکتری ها چند روز بعد از نوردرمانی دوباره تکثیر می شوند.
با این که نور درمانی درمان کاملی نیست اما ممکن است که پتانسیل این را داشته باشد که به عنوان یک درمان موثر علیه باکتری اچ پیلوری به کار گرفته شود. به خصوص برای افرادی که نمی توانند آنتی بیوتیک مصرف کنند.
نتیجه
اچ پیلوری یک عفونت گاستریک بسیار شایع است که می تواند منجر به مشکلات زیادی شود. مثل اولسرهای گاستریک و شکمی.
درمان های موجود برای عفونت اچ پیلوری به طور فزاینده ای در چالش با این باکتری ها هستند. زیرا باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مقاوم می شوند.
چندین درمان گیاهی وجود دارد که نشان داده اند در مقابل باکتری اچ پیلوری موثر هستند.
بیمار باید با پزشک خود در مورد شروع درمان های گیاهی و طبیعی عفونت اچ پیلوری گفتگو کند.
گیاهان دارویی و مکمل ها می توانند در عملکرد بعضی از داروها تداخل ایجاد کنند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (FDA) نظارتی بر کیفیت و خلوص مکمل ها ندارد. بنابراین افراد باید برند های قابل اطمینان را انتخاب کنند و قبل از استفاده از آن ها با پزشک خود در میان بگذارند.
پیشگیری
در مناطقی از دنیا که عفونت اچ پیلوری و بیماری های مرتبط با آن شایع تر است پزشک ها اغلب افراد سالم را برای تست اچ پیلوری آزمایش می کنند. اینکه آیا وقتی فردی که هیچ علامت و نشانه ای از عفونت ندارد مورد درمان اچ پیلوری قرار می گیرد یک مزیت است یا خیر مسئله ای است که بین پزشکان مورد بحث می باشد.
اگر نگران عفونت اچ پیلوری هستید یا اینکه فکر می کنید ممکن است ریسک بالایی برای ابتلا به سرطان معده داشته باشید با پزشک خود صحبت کنید. شما به کمک پزشک خود می توانید تصمیم بگیرید که آیا از غربالگری اچ پیلوری استفاده کنید یا خیر.