در مورد رینیت آلرژیک چه می دانید؟ آلرژن ماده ای بی ضرر است که در برخی موارد باعث واکنش آلرژیک می شود. رینیت آلرژیک یا تب یونجه یک واکنش آلرژیک به آلرژن های خاص است. گرده شایعترین آلرژن در رینیت آلرژیک فصلی است. اینها علائم آلرژی است که با تغییر فصل ها رخ می دهد. به گفته آکادمی آلرژی، آسم و ایمونولوژی (AAAAI)، تقریباً 8 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده، رینیت آلرژیک را به نوعی تجربه می کنند. بین 10 تا 30 درصد از جمعیت جهان نیز ممکن است دچار رینیت آلرژیک شوند. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی رینیت آلرژیک می پردازیم.
رینیت آلرژیک دو شکل مختلف دارد:
رینیت آلرژیک فصلی
علائم رینیت آلرژیک فصلی ممکن است در بهار، تابستان و اوایل پاییز بروز کند. آنها معمولاً در اثر حساسیت آلرژی به غبار قالب موجود در هوا یا گرده افشان از علف، درختان و علفهای هرز ایجاد می شوند.
رینیت آلرژیک چند ساله
افراد مبتلا به رینیت آلرژیک چند ساله در طول سال علائم را تجربه می کنند. این بیماری عموماً توسط گرد و غبار، موی حیوان خانگی یا شوره سر آنها یا سوسک ایجاد می شود. آلرژی های غذایی زمینه ای یا پنهان به ندرت باعث علائم طولانی مدت آلرژی می شوند.
برخی از افراد ممکن است هر دو نوع رینیت آلرژیک را تجربه کنند، در حالی که علائم چند ساله در فصول خاص گرده ها بدتر می شود. همچنین علل غیر آلرژیک برای رینیت وجود دارد از جمله مواد تحریک کننده مانند سیگار یا سایر دودها، عطرها، محصولات تمیز کننده و سایر بوهای قوی. وقت آن است که کنترل رینیت آلرژیک خود را کنترل کنید و دوباره از زندگی لذت ببرید. وقت آن است که یک متخصص آلرژی پیدا کنید.
علائم رینیت آلرژیک
رینیت آلرژیک – که معمولاً با عنوان یونجه شناخته می شود – گروهی از علائم موثر بر بینی است. اما با این نام گمراه نشوید – برای داشتن علائم لازم نیست در معرض یونجه باشید. و این نام، معمولاً با تب همراه نیست.
افراد مبتلا به رینیت آلرژیک معمولاً بعد از تنفس در یک ماده حساس آلاینده مانند گرده یا گرد و غبار علائم را تجربه می کنند. در پاییز، یک آلرژن رایج علف زغالی یا سایر گرده های علفهای هرز یا گرد و غبار در فضای باز است. در بهار، رایج ترین محرک ها، گرده چمن و درختان است.
هنگامی که یک فرد حساس آلرژن را استنشاق می کند، سیستم ایمنی بدن ممکن است با علائم زیر (ذکر شده به ترتیب فرکانس) واکنش نشان دهد:
- پر شدگی بینی به دلیل انسداد یا احتقان
- خارش، معمولاً در بینی، دهان، چشم ها یا گلو
- پلک های پف کرده و متورم
- عطسه
- سرفه
- علائم ممکن است توسط تحریک کننده های رایج مانند:
- دود سیگار
- بوهای شدیدی مانند عطر، یا اسپری مو
- لوازم آرایشی
- مواد شوینده لباسشویی
- محلول های تمیز کننده مانند، کلر استخر، اگزوز ماشین و سایر آلاینده های هوا (یعنی ازن)
رینیت آلرژیک می تواند با علائم زیر همراه باشد:
- کاهش تمرکز
- فعالیت های محدود
- کاهش ظرفیت تصمیم گیری
- عدم هماهنگی در بینایی
- مشکل در به خاطر سپردن چیزها
- تحریک پذیری
- اختلالات خواب
- خستگی
- روزهای کاری یا مدرسه را گم کرده اید
- تصادفات بیشتر در مورد وسیله نقلیه موتوری
- آسیب در مدرسه یا محل کار
بسیاری از والدین کودکان مبتلا به رینیت آلرژیک گفته اند که فرزندانشان در طول فصل حساسیت بیشتر، دارای خستگی زیاد و تحریک پذیری بالا هستند. از آنجا که کودکان همیشه نمی توانند علائم خود را بطور کلامی بیان کنند، ممکن است با بازی در مدرسه و خانه ناراحتی خود را ابراز کنند. علاوه بر این، برخی از کودکان احساس می کنند داشتن آلرژی ننگی است که آنها را از دیگران جدا می کند.
مهم است که تحریک پذیری یا سایر علائم ناشی از مشکل گوش، بینی یا گلو با اختلال کمبود توجه اشتباه نشود. با درمان مناسب، علائم را می توان تحت کنترل نگه داشت و از اختلال در یادگیری و رفتار جلوگیری کرد.
علائم رینیت آلرژیک علل دیگری نیز دارد، که معمول ترین آن سرماخوردگی است – نمونه ای از رینیت عفونی. بیشتر عفونت ها نسبتاً کوتاه مدت هستند و علائم آن در سه تا هفت روز بهبود می یابد.
بسیاری از افراد دچار گرفتگی بینی مکرر یا مزمن، دارای تولید بیش از حد مخاط، خارش و سایر علائم بینی مشابه با رینیت آلرژیک هستند. در این موارد، آلرژی ممکن است علت اصلی نباشد.
بیشتر بدانید: رینیت غیر آلرژیک چیست؟ راه های تشخیص، درمان و علائم آن
علل رینیت آلرژیک
رینیت آلرژیک در اثر واکنش آلرژیک به آلرژن مانند گرده، گرد و غبار و حیوانات خاص ایجاد می شود.
سیستم ایمنی حساس
- اگر به رینیت آلرژیک مبتلا هستید، دفاع طبیعی شما در برابر عفونت و بیماری (سیستم ایمنی بدن) شما به یک آلرژن واکنش نشان خواهد داد انگار که مضر باشد.
- اگر سیستم ایمنی بدن شما بیش از حد حساس باشد، با تولید آنتی بادی ها برای مقابله با آنها به آلرژن ها واکنش نشان می دهد.
- آنتی بادی ها پروتئین های خاصی در خون هستند که معمولاً برای مقابله با ویروس ها و عفونت ها تولید می شوند.
- واکنشهای آلرژیک اولین بار که در تماس با آلرژن قرار می گیرند اتفاق نمی افتد.
- سیستم ایمنی بدن باید قبل از تولید آنتی بادی ها برای مبارزه با آن، آن را تشخیص و “حفظ” کند. این فرآیند به عنوان حساس سازی شناخته می شود.
- بعد از ایجاد حساسیت به آلرژن، آنتی بادی هایی به نام ایمونوگلوبولین E )IgE) هر زمان که با قسمت داخلی بینی و گلو تماس پیدا کند، تشخیص داده می شود.
- این آنتی بادی ها باعث می شوند سلول ها تعدادی ماده شیمیایی از جمله هیستامین را آزاد کنند و این باعث می شود لایه داخلی بینی شما (غشای مخاطی) ملتهب شود و مخاط زیادی تولید کند.
- این همان چیزی است که باعث می شود علائم معمولی عطسه و بینی مسدود یا آبریزش بینی باشد.
آلرژن های متداول
رینیت آلرژیک با تنفس در ذرات ریز آلرژن ایجاد می شود. رایج ترین آلرژن های موجود در هوا که باعث ایجاد رینیت می شوند، کنه های گرد و غبار، گرده ها و پوست حیوانات، ادرار و بزاق هستند.
کنه های گرد و غبار خانه
- کنه های گرد و غبار خانه حشرات ریز و درشتی هستند که از پوسته های مرده پوست انسان تغذیه می کنند. آنها را می توان در تشک، فرش، مبلمان نرم، بالش و تخت یافت.
- رینیت ناشی از خود غبارهای گرد و غبار نیست بلکه به وسیله ماده شیمیایی موجود در دفع آنها ایجاد می شود.
- کنه های گرد و غبار در تمام سال وجود دارند، اگرچه تعداد آنها در طول زمستان به اوج خود می رسد.
گرده و اسپور
- ذرات ریز گرده تولید شده توسط درختان و چمنها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد رینیت آلرژیک شوند.
- اکثر درختان از اوایل تا اواسط بهار گرده افشانی می کنند، در حالی که چمنزارها در اواخر بهار و آغاز تابستان گرده افشان می شوند.
- همچنین ممکن است رینیت ناشی از اسپورهای تولید شده توسط قارچ ها باشد.
بیشتر بدانید: حیوانات خانگی چرا به بچه ها حساسیت میدهند
حیوانات
- بسیاری از افراد نسبت به حیوانات مانند گربه ها و سگ ها حساسیت دارند. واکنش آلرژیک ناشی از خز حیوانات نیست بلکه از پوسته پوسته های مرده پوست حیوانات و ادرار و بزاق آنها ایجاد می شود.
- سگ ها و گربه ها رایج ترین حیواناتی هستند که باعث ایجاد آلرژی می شوند، اگرچه برخی از افراد تحت تأثیر اسب، گاو، خرگوش و جوندگان مانند خوکچه های هندی و همستر قرار می گیرند.
- اما بودن در نزدیکی سگ ها از سنین پایین می تواند به محافظت در برابر آلرژی کمک کند، و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است این مورد در مورد گربه ها نیز اتفاق بیفتد.
آلرژن های مرتبط با کار
برخی از افراد تحت تأثیر آلرژی هایی که در محیط کارشان یافت می شود، مانند گرد و غبار چوب، گرد و غبار آرد یا لاتکس به این بیماری مبتلا می شوند.
تشخیص رینیت آلرژیک
پزشک عمومی شما اغلب می تواند رینیت آلرژیک را از علائم و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شما تشخیص دهد.
آنها از شما سؤال می کنند که آیا شما به محرک هایی که به نظر می رسد واکنش ایجاد می کنند، توجه کرده اید یا خیر، آیا در یک مکان یا زمان خاص اتفاق می افتد یا خیر. پزشک معالج شما ممکن است داخل بینی شما را معاینه کند تا پولیپ بینی بررسی شود.
پولیپ بینی تورم گوشتی است که در لایه بینی شما یا سینوس ها، حفره های کوچک داخل بینی شما رشد می کند. آنها می توانند در اثر التهاب ناشی از رینیت آلرژیک ایجاد شوند.
رینیت آلرژیک معمولاً با شروع درمان پزشکی تأیید می شود. اگر به آنتی هیستامین ها خوب پاسخ دهید، تقریباً مطمئن است که علائم شما ناشی از حساسیت است.
آزمایش آلرژی
اگر علت دقیق رینیت آلرژیک نامشخص باشد، پزشک معالج شما ممکن است شما را برای آزمایش آلرژی به کلینیک آلرژی بیمارستان ارجاع دهد.
2 آزمایش آلرژی اصلی عبارتند از:
آزمایش لرزش پوست – جایی که آلرژن بر روی بازوی شما قرار گرفته است و سطح پوست با سوزن خراشیده می شود تا آلرژن را به سیستم ایمنی بدن معرفی کند. اگر به ماده حساسیت داشته باشید، یک نقطه خارش کوچک (جوش) ظاهر می شود
آزمایش خون – برای بررسی آنتی بادی ایمونوگلوبولین E)IgE) در خون شما انجام می شود. سیستم ایمنی بدن شما در پاسخ به آلرژن مشکوک، این آنتی بادی را تولید می کند.
کیت تست آلرژی تجاری توصیه نمی شود زیرا آزمایش اغلب از استاندارد پایین تری نسبت به NHS یا یک کلینیک معتبر اختصاصی برخوردار است. همچنین مهم است که نتایج آزمایش توسط یک متخصص بهداشت و درمان واجد شرایط و آگاهی دقیق از علائم و سابقه پزشکی شما تفسیر شود.
آزمایش های بعدی برای تشخیص رینیت آلرژیک
در بعضی موارد، آزمایش های بیشتر در بیمارستان برای بررسی عوارض، مانند پولیپ بینی یا سینوزیت لازم است.
به عنوان مثال، ممکن است شما به موارد زیر نیاز داشته باشید:
آندوسکوپی بینی – روشی که یک لوله نازک با منبع نور و دوربین فیلمبرداری در انتهای (آندوسکوپ) بینی شما قرار می گیرد تا پزشک شما بتواند داخل بینی شما ببیند
آزمایش جریان بینی – روشی که یک وسیله کوچک بر روی دهان و بینی شما قرار می گیرد تا بتواند جریان هوا را هنگام استنشاق بینی اندازه گیری کند.
اسکن CT – اسکنی که از اشعه X و رایانه ای استفاده می کند تا تصاویر مفصلی از قسمت داخلی بدن ایجاد کند
تفاوت بین رینیت آلرژیک و سرماخوردگی
بعضی اوقات می توان تفاوت بین آلرژی و سرماخوردگی را دشوار دانست. بیش از صد گونه ویروس سرماخوردگی وجود دارد. هرکدام در بعضی از زمان های سال گسترده می شوند و به همین دلیل ممکن است سرماخوردگی را با یک حساسیت فصلی اشتباه بگیرید. آلرژی هر سال در همان زمان اتفاق می افتد و تا زمانی که آلرژن در هوا موجود باشد طول می کشد (معمولاً 2-3 هفته در هر آلرژن). آلرژی ها به همراه سایر علائم بینی باعث خارش بینی و چشم ها می شوند. سرماخوردگی حدود یک هفته طول می کشد و خارش بینی و چشم ها کمتر است.
اختلالات مرتبط با آلرژی
بین 20 تا 40 درصد بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک نیز آسم دارند. سایر اختلالات مرتبط با آلرژی مانند اگزما نیز ممکن است وجود داشته باشد. برخی از بیماران دارای پولیپ بینی، یک سپتوم بینی انحراف یافته یا سینوزیت دارند.
بیشتر بدانید: آشنایی با علائم بیماری رینیت آلرژیک
درمان رینیت آلرژیک
شما می توانید رینیت آلرژیک خود را از چند طریق درمان کنید. اینها شامل داروها و همچنین داروهای خانگی و احتمالاً داروهای جایگزین است. قبل از انجام هرگونه اقدامات درمانی جدید برای رینیت آلرژیک، با پزشک خود مشورت کنید.
آنتی هیستامین ها
برای درمان آلرژی می توانید آنتی هیستامین مصرف کنید. آنها با متوقف کردن بدن شما از ساخت هیستامین تاثیر می گذارند.
برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) محبوب شامل:
- فکسوفنادین (Allegra)
- دیفن هیدرامین (بنادریل)
- desloratadine (کلارینکس)
- لوراتادین (کلاریتین)
- لوووسیتیرزین (Xyzal)
- ستیریزین (Zyrtec)
قبل از شروع داروی جدید با پزشک خود مشورت کنید. مطمئن شوید که یک داروی جدید آلرژی با سایر داروها یا شرایط پزشکی اختلال ایجاد نمی کند.
استفاده صحیح:
آنتی هیستامین های کوتاه مدت هر چهار تا شش ساعت می توانند مصرف شوند، در حالی که آنتی هیستامین های با زمان آزاد شده هر 12 تا 24 ساعت مصرف می شوند. آنتی هیستامین های کوتاه مدت اغلب در صورتی مفید هستند که 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض حساس به آلرژن (مانند یک پیک نیک در طول فصل گرده افشانی) مصرف شوند.
آنتی هیستامین های آزاد شده به موقع برای افرادی که به داروهای روزانه نیاز دارند، مناسب تر برای استفاده طولانی مدت است. استفاده مناسب از این داروها به اندازه انتخاب آنها مهم است. موثرترین روش استفاده از آنها قبل از بروز علائم است. دوز مصرف شده در اوایل می تواند نیاز به دوزهای بعدی را برای کاهش علائم ایجاد شده از بین ببرد.
بسیاری از اوقات بیمار می گوید که “او از یک آنتی هیستامین استفاده کرده است، و موثر نبوده است.” اگر بیمار آنتی هیستامین را به مدت 3 تا 4 روز به طور مرتب برای ایجاد سطح خون داروها مصرف کند، ممکن است مؤثر باشد.
عوارض جانبی:
آنتی هیستامین های قدیمی (نسل اول) ممکن است باعث خواب آلودگی یا اختلال در عملکرد شوند که می تواند منجر به تصادفات و صدمات شخصی شود. حتی هنگامی که این داروها فقط در زمان خواب مصرف می شوند، می توانند در روز بعد حتی در افرادی که احساس خواب آلودگی نمی کنند باعث ایجاد اختلال قابل توجه شوند.
به همین دلیل، مهم است که هنگام مصرف یک آنتی هیستامین آرام بخش به طور مداوم، با ماشین رانندگی نکنید و با ماشینهای خطرناک کار نکنید. برخی از آنتی هیستامین های جدیدتر باعث خواب آلودگی نمی شوند.
یک عارضه جانبی مکرر خشکی بیش از حد دهان، بینی و چشم است. عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از بی قراری، عصبی بودن، بی خوابی، سرگیجه، سردرد، سرخوشی، غش، ضعف بینایی،کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، شکم درد، یبوست، اسهال، افزایش یا کاهش ادرار، احتباس ادرار، فشار خون بالا یا پایین، کابوسها (بخصوص در کودکان)، گلودرد، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، سفتی یا تنگی نفس در قفسه سینه. مردانی که بزرگ شدن پروستات دارند ممکن است هنگام آنتی هیستامین ها با تکرر ادرار مواجه شوند. در صورت بروز این واکنش ها با متخصص آلرژی خود مشورت کنید.
اقدامات احتیاطی مهم در مورد مصرف آنتی هیستامین ها
- دستورالعمل های آلرژی خود را به دقت انجام دهید.
- الكل و آرام كننده ها اثرات جانبی آرام بخش آنتی هیستامین ها را افزایش می دهند.
- بیش از یک آنتی هیستامین به طور همزمان استفاده نکنید، مگر اینکه تجویز شود.
- این داروها را از دسترس کودکان دور نگه دارید.
- قبل از کار با ماشین های سنگین، رانندگی یا انجام سایر کارهایی که دارای شدت عملکرد هستند، بدانید که چگونه دارو بر شما تأثیر می گذارد. برخی از محصولات می توانند زمان واکنش شما را کند کنند.
- به نظر می رسد برخی از آنتی هیستامین ها در دوران بارداری بی خطر هستند، اما مطالعات کافی برای تعیین ایمنی مطلق آنتی هیستامین ها در بارداری انجام نشده است. اگر مجبور به مصرف آنتی هیستامین هستید، مجدداً با متخصص آلرژی یا متخصص زنان مشورت کنید.
- در حالی که در 50 سال گذشته توسط میلیون ها نفر از آنتی هیستامین ها به طور ایمن استفاده شده است، قبل از اینکه به متخصص آلرژی خود بگویید که آیا به هر نوع دارویی حساسیت دارید، یا آن را نمی توانید مصرف کنید، آنتی هیستامین ها مصرف نکنید. اگر در حین استفاده از این دارو باردار هستند یا قصد باردار شدن دارند یا در حال شیردهی هستید با پزشک خود مشورت کنید. اگر گلوکوم یا پروستات بزرگ شده دارید یا مریض هستید با پزشک خود در این باره مشورت کنید.
- هرگز داروی دیگری را مصرف نکنید.
سرکوب کننده ها
برای تسکین فشار بینی و سینوس ها می توانید در مدت زمان کوتاه و معمولاً کمتر از سه روز از داروهای ضد احتقان استفاده کنید. استفاده از آنها برای مدت زمان طولانی تر می تواند باعث بازگشت سریع شود، به این معنی که وقتی علائم شما متوقف می شود، این علائم می تواند بدتر شوند. سرکوبگرهای محبوب OTC شامل موارد زیر است:
- اکسی متازولین (اسپری بینی عفرین)
- pseudoephedrine (سودافد)
- فنیل افرین (سوداف PE)
- ستیریزین با سودو فدرین (Zyrtec-D)
اگر شما یک ریتم قلبی غیر طبیعی، بیماری قلبی، سابقه سکته مغزی، اضطراب، اختلال خواب، فشار خون بالا یا مشکلات مثانه دارید، قبل از استفاده از یک ماده ضد احتقان با پزشک خود صحبت کنید.
قطره چشم و اسپری بینی
قطره چشم و اسپری بینی می تواند برای تسکین خارش و سایر علائم مرتبط با آلرژی به مدت کوتاهی کمک کند. با این وجود، بسته به محصول، ممکن است لازم باشد از استفاده طولانی مدت خودداری کنید.
مانند مواد سوز آورنده، استفاده بیش از حد از قطره های چشم و قطره بینی نیز می تواند اثر برگشتی ایجاد کند.
کورتیکواستروئیدها می توانند به التهاب و پاسخ های ایمنی کمک کنند. اینها اثر برگشتی ایجاد نمی کند. اسپری بینی استروئیدی معمولاً به عنوان روشی طولانی و مفید برای مدیریت علائم آلرژی توصیه می شود. آنها هم بدون نسخه و هم با نسخه در دسترس هستند.
قبل از شروع درمان با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که بهترین داروها را برای علائم خود مصرف می کنید. پزشک شما همچنین می تواند در تعیین اینکه کدام محصول برای استفاده کوتاه مدت ساخته شده است و کدام ها برای مدیریت طولانی مدت طراحی شده اند، کمک کند.
درمان رینیت آلرژیک با ایمونوتراپی
اگر آلرژی شدید دارید، پزشک شما ممکن است ایمونوتراپی یا عکس های آلرژی را توصیه کند. شما می توانید از این برنامه درمانی به همراه داروها برای كنترل علائم خود استفاده كنید. این عکس ها با گذشت زمان پاسخ ایمنی شما به آلرژن های خاص را کاهش می دهد. آنها نیاز به یک تعهد طولانی مدت به یک برنامه درمانی دارند.
رژیم رینیت آلرژیک با مرحله ساخت آغاز می شود. در طی این مرحله، شما باید به مدت یک الی سه بار در هفته به مدت سه تا شش ماه یک بار به متخصص آلرژی خود مراجعه کنید تا بدنتان به آلرژن موجود عادت کند.
در طی مرحله نگهداری، به احتمال زیاد در طول سه تا پنج سال نیاز دارید که هر دو تا چهار هفته عکسبرداری از آلرژی خود را ببینید. ممکن است تا بیش از یک سال پس از شروع مرحله نگهداری متوجه تغییر نباشید. پس از رسیدن به این نقطه، این امکان وجود دارد که علائم آلرژی شما به کلی محو شوند یا از بین بروند.
برخی از افراد می توانند واکنش آلرژیک شدید نسبت به آلرژن موجود در عکس خود را تجربه کنند. بسیاری از متخصصان آلرژی از شما می خواهند 30 تا 45 دقیقه بعد از شلیک در مطب منتظر بمانید تا از اینکه واکنشی شدید یا خطرناک به آن ندارید، مطمئن شوند.
ایمونوتراپی زیر زبانی (SLIT)
SLIT شامل قرار دادن قرص حاوی مخلوطی از چندین حساسیت زا در زیر زبان شما است. به طور مشابه با عکس های آلرژی اما بدون تزریق کار می کند. در حال حاضر، برای درمان رینیت و آلرژی های آسم ناشی از علف، گرده درختان، گربه، کنه های گرد و غبار و جلبک دریایی موثر است.
شما می توانید بعد از مشاوره اولیه با پزشکتان، درمان های SLIT مانند Oralair را برای برخی از آلرژی های چمن در منزل انجام دهید. اولین مقدار مصرف هر SLIT در مطب پزشک شما انجام می شود. مانند عکس های آلرژی، داروها بطور مکرر در یک دوره زمانی که توسط پزشک معین می شود، مصرف می شود.
عوارض جانبی احتمالی شامل خارش دهان یا سوزش گوش و گلو است. در موارد نادر، درمان های SLIT می توانند باعث آنافیلاکسی شوند. در مورد SLIT با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آلرژی شما به این روش درمانی پاسخ می دهد یا خیر. پزشک شما باید با این روش درمان شما را راهنمایی کند.
اجتناب از رینیت آلرژیک
اولین رویکرد در مدیریت اشکال فصلی یا چند ساله تب یونجه باید اجتناب از آلرژی های ایجاد کننده علائم باشد.
قرار گرفتن در معرض فضای باز
تا زمانی که تعداد گرده ها کاهش یابند، تا حد امکان در خانه بمانید، معمولاً در اواسط صبح و اوایل عصر (این ممکن است بسته به گرده گیاه متفاوت باشد) و هنگامی که باد گرده ها را می وزد این گرده افشانی ها بیشتر است.
از استفاده از پنکه های پنجره ای که می توانند گرده ها و قالب ها را به داخل خانه بکشند خودداری کنید.
در بیرون از منزل از عینک یا عینک آفتابی استفاده کنید تا مقدار گرده در چشمان شما به حداقل برسد.
هنگام کاشت چمن، جمع آوری برگ یا باغبانی، ماسک گرده (مانند ماسک فیلتر 95 دارای درجه NIOSH) بپوشید و از قبل داروهای مناسب مصرف کنید.
لباس را در خارج از خانه آویزان نکنید تا خشک شود. گرده ممکن است به حوله و لباس چسبیده باشد.
سعی کنید چشم خود را مالش ندهید. انجام این کار آنها را تحریک می کند و می تواند علائم شما را بدتر کند.
قرار گرفتن در معرض محیط داخلی
پنجره ها را بسته و از تهویه هوا در اتومبیل و خانه خود استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که واحد تهویه مطبوع خود را تمیز نگه می دارید.
قرار گرفتن در معرض کنه های گرد و غبار، به خصوص در اتاق خواب را کاهش دهید. از روپوش های “ضد کنه” برای بالش و تشک استفاده کنید. ملافه خود را به طور مرتب با استفاده از آب گرم (حداقل 130 درجه فارنهایت). بشویید.
برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض مواد آلرژی زا، رطوبت موجود در خانه خود را کم (بین 30 تا 50 درصد) نگه دارید و حمام، آشپزخانه و زیرزمین خود را مرتبا تمیز کنید. از رطوبت گیر مخصوصاً در زیرزمین و سایر مناطق مرطوب استفاده کنید و اغلب آن را خالی و تمیز کنید. اگر مواد حساسیت زا قابل مشاهده است، آن را با مواد شوینده ملایم و 5٪ محلول سفید کننده آن را تمیز کنید.
به جای اینکه گرد و غبار را جارو بزنید، کفها را با یک دستمال مرطوب یا گلی پاک کنید.
قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی
دستان خود را بلافاصله پس از تماس با حیوانات خانگی بشویید. لباس های خود را بعد از مراجعه به دوستان دارای حیوانات خانگی بشویید.
اگر به حیوان خانگی حساسیت دارید، حیوان را تا حد ممکن از خانه خود دور نگه دارید. اگر حیوان خانگی باید داخل باشد، آن را از اتاق خواب خارج کنید تا هنگام خواب در معرض آلرژن های حیوانات قرار نگیرید.
درمان هایی که برای رینیت آلرژیک توصیه نمی شود
آنتی بیوتیک ها:
برای درمان عفونت های باکتریایی موثر است، آنتی بیوتیک ها بر روند سرماخوردگی غیر عادی (عفونت ویروسی) تأثیر نمی گذارد و برای رینیت غیر عفونی از جمله رینیت آلرژیک فایده ای ندارد.
جراحی بینی:
جراحی درمانی برای رینیت آلرژیک نیست، اما ممکن است در صورتی که بیماران دچار پولیپ بینی یا سینوزیت مزمن باشند و به آنتی بیوتیک ها یا اسپری های استروئیدی بینی پاسخی ندهند، کمک کند.
درمان های خانگی رینیت آلرژیک
داروهای خانگی بستگی به آلرژن های شما دارد. اگر آلرژی فصلی یا گرده دارید، می توانید به جای باز کردن پنجره ها، از تهویه هوا استفاده کنید. در صورت امکان، توری را که برای آلرژی طراحی شده است، روی آن قرار دهید.
استفاده از دستگاه رطوبت گیر یا فیلتر هوا با راندمان بالا (HEPA) می تواند به شما در کنترل آلرژی های خود در هنگام خانه کمک کند. اگر به کنه های گرد و غبار حساسیت دارید، لباس ها و پتوهای خود را در آب گرم بالاتر از 130 درجه فارنهایت (54.4 درجه سانتیگراد) بشویید. محدود کردن فرش در خانه شما نیز می تواند مفید باشد.
رینیت شغلی در رینیت آلرژیک چیست؟
اگر علائمی ایجاد شود که شبیه به تب یونجه است و در محل کار جدی تر ظاهر می شود، ممکن است دچار رینیت شغلی شوید.
رینیت شغلی همان رینیت ناشی از کاری است که در آن علائم توسط آلرژن ها در محیط کار تحریک یا تشدید می شود. این علائم می تواند شامل عطسه، آبریزش بینی و آبریزش چشم باشد. محرک های رایج شامل تمیز کردن محصولات، دودهای شیمیایی، انواع خاصی از گرد و غبار و گازهای خورنده است.
اگر علائم آلرژی شما در محل کار ظاهر می شود،یا به نظر می رسد در آنجا وخیم تر شده است، از متخصص آلرژی خود بخواهید که در شناسایی محرک های احتمالی و ایجاد یک برنامه درمانی به شما کمک کند.
آیا رینیت آلرژیک مسری است؟
خیر. رینیت آلرژیک (یا تب یونجه) ناشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به آلرژن هایی است که در بدن شما وجود دارد. این با ویروس یا باکتری ایجاد نمی شود و مسری نیست.
عوارض رینیت آلرژیک
متأسفانه، خود رینیت آلرژیک قابل پیشگیری نیست. درمان و مدیریت کلیدهای دستیابی به کیفیت خوب زندگی با آلرژی است. برخی از عوارض ناشی از تب یونجه عبارتند از:
- عدم توانایی در خواب و علائمی که شما را در شب بیدار می کند
- ایجاد یا بدتر شدن علائم آسم
- عفونت های مکرر گوش
- سینوزیت یا عفونت های مکرر سینوسی
- غیبت در مدرسه یا محل کار به دلیل کاهش بهره وری
- سردردهای مکرر
عوارض ناشی از عوارض جانبی آنتی هیستامین نیز ایجاد می شود. معمولاً خواب آلودگی ممکن است ایجاد شود. عوارض جانبی دیگر شامل سردرد، اضطراب و بی خوابی است. در موارد نادر، آنتی هیستامین ها می توانند باعث اثرات دستگاه گوارش، ادرار و گردش خون شوند.
رینیت آلرژیک در کودکان
کودکان می توانند به رینیت آلرژیک نیز مبتلا شوند، و به طور معمول قبل از 10 سالگی ظاهر می شود. اگر متوجه می شوید که کودک شما هر ساله علائم سرماخوردگی را در همان زمان دچار می شود، احتمالاً دچار رینیت آلرژیک فصلی است.
علائم این بیماری در کودکان مشابه علائم در بزرگسالان است. کودکان معمولاً دچار آبریزش چشم و بینی می شوند که به آن ملتحمه آلرژیک گفته می شود. اگر علاوه بر علائم دیگر، مانند خس خس یا تنگی نفس شدید، ممکن است فرزند شما به آسم نیز مبتلا شده باشد.
اگر فکر می کنید فرزند شما آلرژی دارد، به پزشک خود مراجعه کنید. دریافت صحیح تشخیص و درمان مهم است.
اگر فرزند شما حساسیت فصلی دارد، در صورت زیاد بودن تعداد گرده، کودک خود را در معرض آلرژن ها قرار ندهید. شستن لباس آنها به طور مکرر در فصل حساسیت به طور مرتب نیز ممکن است مفید باشد. بسیاری از روش های درمانی مختلف برای کمک به آلرژی فرزند شما وجود دارد. با این حال، برخی از داروها حتی در دوزهای کوچک می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. همیشه قبل از معالجه کودک خود با هر نوع داروی بدون نسخه آلرژی، با پزشک خود مشورت کنید.
جلوگیری از آلرژی
بهترین راه برای پیشگیری از علائم آلرژی، مدیریت آلرژی قبل از آن است که بدن شما فرصت واکنش در برابر مواد را داشته باشد. اقدامات پیشگیرانه زیر را برای آلرژنهای خاصی که به آنها حساس هستید، در نظر بگیرید:
گرده
AAAAI توصیه می کند داروها را قبل از حملات آلرژی فصلی شروع کنید. به عنوان مثال، اگر در بهار به گرده های درخت حساس هستید، ممکن است بخواهید قبل از اینکه یک واکنش آلرژیک ایجاد شود، آنتی هیستامین ها را مصرف کنید. در ساعات اوج گرده در منزل بمانید و بلافاصله پس از بازگشت به خانه دوش بگیرید. همچنین می خواهید پنجره های خود را در طول فصل حساسیت بسته نگه دارید.
غبار
برای کاهش قرار گرفتن در معرض کنه گرد و غبار، می توانید اقدامات لازم را انجام دهید تا مطمئن شوید خانه شما یک محیط دوستانه برای توسعه کنه گرد و غبار نیست. مرطوب کردن کفپوشها، به جای جارو کردن. اگر فرش دارید از یک فیلتر HEPA برای ایجاد خلا استفاده کنید.
همچنین غالباً سطوح سخت را غبار روبی کنید، و هفتگی ملافه خود را در آب گرم بشویید. از بالشها و موارد مسدود کننده آلرژی برای کاهش قرار گرفتن در معرض گرد و غبار در هنگام خواب استفاده کنید.
حیوان خانگی
در حالت ایده آل، شما می خواهید قرار گرفتن در معرض هر حیوانی که به آن حساسیت دارید محدود کنید. اگر این امکان پذیر نیست، حتماً همه سطوح را تمیز کنید. دست های خود را بلافاصله پس از دست زدن به حیوانات خانگی بشویید و مطمئن شوید که دوستان خزدار شما از رختخواب شما خارج می شوند. همچنین باید لباسهای خود را بعد از بازدید از خانه هایی که دارای حیوانات خانگی هستند بشویید.
نکاتی برای جلوگیری از آلرژی
- هنگامی که تعداد گرده زیاد است در داخل خانه بمانید.
- از ورزش کردن در اوایل صبح خودداری کنید.
- بلافاصله پس از وارد شدن به خانه، دوش بگیرید.
- پنجره ها و درهای خود را تا حد ممکن در طول فصل حساسیت بسته نگه دارید.
- هنگام انجام کار در حیاط، دهان و بینی خود را بپوشانید.
- سعی کنید برگ ها را جمع نکنید و یا چمن زنی نکنید.
- حداقل هفته ای دو بار سگ خود را بشویید تا از کمترین میزان خشکی پوست جلوگیری کنید.
- اگر نگران کنه های گرد و غبار هستید، فرش را از اتاق خواب خود خارج کنید.
برای بسیاری از افراد، رینیت آلرژیک یک حساسیت فصلی موقتی است، اما برای سایرین، یک دردسر همه ساله است. و از نظر برخی، می تواند با آسم، سینوزیت یا سایر مشکلات جدی تر مرتبط باشد.
اگر یکی از افراد بسیار بدشانس آلرژی هستید، باید یاد بگیرید که با این مشکل کنار بیایید. از قرار گرفتن در معرض مواردی که باعث علائم می شوند، خودداری کنید. برای کنترل علائم با داروها آزمایش کنید. آنتی هیستامین های غیرخوراکی، اسپری های آنتی هیستامین بینی و اسپری های بینی استروئیدی از جمله روش های درمانی اول هستند. برخی از مردان ممکن است یکی از بسیاری از داروهای دیگر را که در دسترس است ترجیح دهند و برخی دیگر به درمان ترکیبی احتیاج دارند. ایمونوتراپی برای موارد بسیار دشوار در دسترس است.
گزینه های زیادی برای درمان رینیت آلرژیک در ابتدا می تواند گیج کننده باشد، اما اگر وقت زیادی را برای بینی خود صرف کنید، راهی پیدا خواهید کرد که بینی خود را درمان کنید – بدون هیچ خطری! دکتر سلام پیشنهاد می کند حتما مقاله رینیت غیر آلرژیک چیست؟ راه های تشخیص، درمان و علائم آن را مطالعه کنید تا بتوانید نوع آلرژیک خود را تشخیص دهید.
