لیپوم به توده چربی کند رشدی گفته می شود که در اغلب موارد بین پوست و لایه عضلانی زیرین آن قرار گرفته است. معمولاً این گونه توده ها خمیری و انعطاف پذیرند و به راحتی می توان آن ها در زیر پوست تکان داد. ظهور لیپوم در میان سالی رایج تر است و گاهی ممکن است بیش از یک توده در افراد مشاهده شود. لیپوما سرطانی نیست و در بسیاری از موارد، عارضه ای ایجاد نمی کند. در اغلب اوقات این گونه توده ها نیازی به درمان ندارند. با این حال اگر لیپوم دردناک یا بزرگ باشد؛ لازم است تحت عمل جراحی برداشته شود. در این مقاله از بخش پزشکی دکتر سلام به بررسی لیپوم یا توده چربی و روش هایی برای درمان آن می پردازیم.
لیپوم و انواع دیگر تومور های خوش خیم
به رشد غیرطبیعی و بی هدف سلول های بدن، تومور گفته می شود. تومور های خوش خیم سرطانی نیستند، تهاجم بافتی ندارند و به نقاط دیگر بدن منتشر نمی شوند. در بسیاری از موارد، این دسته از تومور ها پیش آگهی خوبی دارند. با این حال اگر تومور های خوش خیم به ساختار های حیاتی بدن مانند عروق خونی یا اعصاب فشار بیاورند؛ می توانند عوارض جدی به همراه داشته باشند. به همین خاطر لازم است در برخی از موارد، فرد مبتلا تحت درمان قرار گیرد.
علل تومور های خوش خیم
در اغلب اوقات، تومور های خوش خیم به دلایل نامشخصی بوجود می آیند؛ اما سرعت رشد آن ها به برخی از موارد زیر وابسته است:
- سموم محیطی مانند قرار گرفتن در معرض پرتو های مضر
- ژنتیک
- رژیم غذایی
- استرس و اضطراب
- آسیب و جراحت موضعی
- التهاب و عفونت
روش های درمان تومور های خوش خیم
در بسیاری از موارد، تومور های خوش خیم نیازی به درمان ندارند. با این حال اگر علائم مرتبط با تومور، برای فرد مبتلا آزار دهنده شود؛ بهتر است که درمان های مربوطه انجام شود. جراحی، شایع ترین روش درمانی برای تومور های خوش خیم ماست. هدف از جراحی، برداشت تومور می باشد؛ به طوری که به بافت های اطراف آسیبی وارد نشود. از راه کار های درمانی دیگر نیز می توان به دارو درمانی و رادیو تراپی اشاره کرد.
انواع شایع تومور های خوش خیم
تومور های خوش خیم، بسیار گوناگون می باشند و بر اساس بافتی که از آن منشا می گیرند؛ نام گذاری می شوند.
برخی از این تومور ها عبارت اند از:
آدنوما
به تومور های خوش خیم بافت پوششی، غدد یا ساختار های غده مانند گفته می شود. بافت پوششی، لایه ی نازکی است که سطح داخلی اندام ها، غدد و سایر ساختار ها را می پوشاند. یکی از شایع ترین انواع آدنوما، پولیپ روده ی بزرگ می باشد. همچنین آدنوما ها می توانند در کبد، غدد فوق کلیه، هیپوفیز و تیروئید نیز ایجاد شوند. در صورت نیاز، می توان آدنوما را به کمک عمل جراحی برداشت. در موارد نادر، این گونه تومور ها می توانند ایجاد بدخیمی کنند. در روده ی بزرگ، کمتر از 1 مورد از هر 10 آدنوما، سرطانی می شود.
فیبروما ( فیبروئید)
به تومور های فیبروز یا بافت پیوندی گفته می شود که می توانند در هر اندامی ظاهر شوند. فیبروئید ها بیشتر در رحم رشد می کنند و با وجود سرطانی نبودن؛ می توانند منجر به خون ریزی های شدید واژن، مشکلات مثانه و درد در ناحیه لگن شوند. نوع دیگری از تومور های بافت فیبروز، تومور دزموئید نام دارد. این دسته از تومور ها می توانند به داخل بافت های مجاور رشد کنند. به دلیل علائمی که تومور های بافت پیوندی ایجاد می کنند؛ توصیه می شود که توسط عمل جراحی برداشت شوند.
همانژیوما
به تجمع سلول های عروق خونی در پوست یا اندام های داخلی گفته می شود. همانژیوم ها نوع شایعی از ماه گرفتگی ها می باشند که اغلب در سر، گردن و تنه نوزادان پدیدار می شوند و ظاهری قرمز یا آبی دارند. اغلب این تومور های به مرور زمان از بین می روند. اگر همانژیوم در بینایی، شنوایی یا بلع غذا تداخل ایجاد کند؛ باید توسط کورتیکواستروئید ها یا سایر دارو ها، درمان شود.
مننژیوما
به تومور هایی که در داخل غشا های محافظ اطراف مغز و نخاع بوجود می آید؛ گفته می شود. 90 درصد این تومور ها، خوش خیم هستند و رشد آهسته ای دارند. بر اساس محل مننژیوما و علائمی که ایجاد می کند؛ درمان های متفاوتی وجود دارد. علائم می تواند شامل سردرد، ضعف، تشنج، تغییر خلق و خوی و مشکلات بینایی باشد. در برخی از موارد، پزشکان نظارت کامل بر رشد مننژیوما خواهند داشت و در صورت نیاز، با کمک عمل جراحی، تومور را خارج خواهند کرد. درصد موفقیت عمل جراحی به عواملی مانند سن، محل و میزان اتصالات تومور به بافت های دیگر بستگی دارد. در مواردی که نمی توان تومور را برداشت کرد؛ بهترین گزینه، پرتو درمانی است.
میوما
به تومور های عضلانی گفته می شود. لیومیوما نامی است که برای تومور های بافت عضلانی صاف در نظر گرفته اند. در اکثر موارد این گونه تومور ها از دیواره ی عروق خونی منشا می گیرند و می توان آن ها را در اندام های داخلی مانند معده و رحم مشاهده کرد. به لیومیومای دیواره ی رحم، فیبروئید نیز گفته می شود. تومور های خوش خیم عضلات اسکلتی ربدومیوما نام دارند و بسیار نادرند. این تومور ها به راحتی تحت نظارت قرار می گیرند. به منظور رفع علائم این دسته از تومور ها می توان از جراحی استفاده کرد یا توده را به کمک دارو، کوچک کرد.
خال
از بافت پوست منشا می گیرد و طیف رنگی گسترده، از صورتی تا قهوه ای، دارد. به طور متوسط، یک فرد سالم می تواند تا حدود 40 سالگی خال جدید بزند. خال های گوشتی ای که ظاهر غیرمعمول تری نسبت به سایر خال ها دارند؛ ممکن است که به نوعی سرطان پوست( ملانوما) تبدیل شوند. به همین خاطر، توصیه می شود که به طور منظم به یک متخصص پوست مراجعه کنید؛ به خصوص اگر خال غیر متعارفی بر روی بدن یا صورتتان وجود دارد که رنگ، اندازه یا ظاهرش در حال تغییر است.
در برخی از موارد به منظور جلوگیری از ابتلا به ملانوما، بهتر است که این گونه خال ها را به کمک جراحی برداشت کرد.
نوروما
از رشد و تقسیم خوش خیم سلول های عصبی بوجود می آید. نوروفیبروما و شوانوما نام دو نوع دیگر از تومورهای مرتبط با نورون ها می باشد. این دسته از توده های خوش خیم عصبی را می توان در سراسر بدن مشاهده کرد. نوروفیبروما در افراد مبتلا به نوروفیبروماتوزیس ارثی، شایع تر است. جراحی، رایج ترین روش درمانی برای تومور های خوش خیم عصبی می باشد.
استئوکندروما
شایع ترین نوع تومورهای خوش خیم استخوان می باشد. معمولاً این دسته توده ها به شکل برآمدگی های بدون درد در نزدیکی مفاصلی مانند زانو و شانه ظاهر می شود. در اغلب موارد، پزشکان به کمک عکس برداری های ایکس می توانند این تومور ها را تشخیص دهند. اگر علائم استئوکندروما دردناک باشد؛ لازم است به کمک جراحی آن را برداشت کرد.
پاپیلوما
به تومور های خوش خیم یا بدخیمی گفته می شوند که منشا اپیتلیالی دارند و می توانند در رحم، مجاری پستان، ملتحمه ی چشم و بر روی سطح پوست ظاهر شوند. این دسته از تومور ها می توانند حاصل تماس مستقیم با پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) باشند. بعضی از پاپیلوما ها خود محدود شونده اند و برخی دیگر نیاز به عمل جراحی دارند؛ تا خطر سرطانی شدن آن ها از بین برود.
لیپوم
از سلول های بافت چربی منشا می گیرد و شایع ترین تومور خوش خیم در میان بزرگسالان می باشد. این توده ها اغلب در نواحی شانه، گردن، پشت و دست ها دیده می شود. لیپوم ها رشد آهسته دارند و معمولاً کروی، نرم و متحرک هستند. این تومور ها می توانند ارثی باشند یا در اثر جراحت بوجود آیند. در صورتی که لیپوم دردناک باشد یا به سرعت رشد کند؛ لازم است که درمان شود. این درمان ها شامل تزریقات استروئیدی یا برداشت به کمک لیپوساکشن و جراحی می باشد. از دیگر تومور های خوش خیم بافت چربی می توان به لیپوبلاستوما و هایبرنوما نیز اشاره کرد.
لیپوم چیست؟
لیپوم توده ای خوش خیم است که در زیر پوست به دلیل رشد بیش از حد سلول های چربی ایجاد می شود. این وضعیت در هر نقطه ای از بدن که در آنجا سلول های چربی وجود داشته باشد؛ می تواند ایجاد شود. لیپوم ها نرم و کروی یا لوبولی می باشند و به راحتی حرکت می کنند. در بسیاری از مواقع این لیپوم ها نسبتاً کوچک اند؛ اما محققان مشاهده کرده اند که لیپوم هایی بزرگتر از 2 اینچ هم می توان در بعضی از افراد پیدا کرد.
لیپوم ها بیشتر در ناحیه گردن و بدن دیده می شوند؛ اما در هر قسمتی از بدن که سلول های چربی حضور داشته باشند می توان لیپوم را در آن ناحیه مشاهده کرد. آیا لیپوم می تواند سرطانی شود؟ لیپوم توده ای خوش خیم و غیرسرطانی محسوب می شود. لیپوسارکوما نوعی سرطان نادر است که در عمق بافت چربی ایجاد می شود و می تواند شبیه لیپوم های عمقی باشد.
لیپوم ها سرطانی نیستند و به ندرت یک لیپوم می تواند به سرطان تبدیل شود. با این حال باز هم این خطر وجود دارد که این توده های خوش خیم، سرطانی شوند. در نتیجه اگر هر گونه تغییری در توده( مخصوصاً اگر توده به سرعت بزرگ یا دردناک شود) مشاهده کردید؛ با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت نیاز نمونه برداری از بافت صورت بگیرد.
تمامی لیپوم ها از بافت چربی بوجود می آیند؛ اما بر اساس ظاهرشان زیر میکروسکوپ به زیرگروه های زیر تقسیم می شوند:
- لیپوم عادی (سلول های سفید بالغ معمولی)
- هیبرنوم (چربی قهوه ای به جای چربی سفید)
- فیبرولیپوم (چربی به همراه بافت رشته ای)
- آنژیولیپوم (چربی در کنار مقدار زیادی از عروق خونی)
- میلولیپوم (چربی در کنار سلول های خون ساز)
- لیپوم سلول های دوکی (چربی به همراه سلول های میله ای)
- لیپوم سلول های مختلف (چربی با انواع مختلف سلول ها)
- لیپوم غیرعادی (چربی های عمقی با سلول های بیشتر)
حدود 2 درصد از کل جمعیت مردم به لیپوم مبتلا می باشند. این تومور ها در هر سنی می تواند بوجود آیند؛ اما در میانسالی بخصوص در سنین 40 الی 60، احتمال ابتلا به آن ها بیشتر است. لیپوم های جلدی در کودکان بسیار نادر است؛ با این حال ممکن است که این وضعیت در نوزادان مبتلا به سندرم ارثی بانایان – زونانا مشاهده شود. لیپوم ها اغلب کوچک اند و قطر آن ها از 1 الی 3 سانتی متر بیشتر تجاوز نمی کند. اما در مواردی ممکن است در طی چندین سال این تومور ها رشد کرده و به لیپوم های بزرگ با قطر 10 الی 20 سانتی متری و وزن 4 الی 5 کیلوگرمی تبدیل شوند.
علائم و نشانه های لیپوم
لیپوم در هر نقطه ای از بدن می تواند ایجاد شود. در بیشتر موارد لیپوم ها در نواحی ای مانند گردن، شانه ها، پشت، شکم، دستان و کشاله های ران پدیدار می شوند. تشکیل لیپوم در عضلات، استخوان ها و اندام های داخلی کمتر رایج است؛ اما می تواند اتفاق بیفتد. لیپوم توده ای است که در زیر پوست قرار دارد،نرم و خمیری است و با کمی فشار انگشتان جا به جا می شود. کوچک ( بیشتر لیپوم ها قطری کمتر از 5 سانتی متر دارند) بوده اما قابلیت رشد دارند.
بعضی اوقات دردناک( اگر توده در کنار اعصاب رشد کند یا حاوی عروق خونی فراوان باشد) می شود.
چه زمان باید به پزشک برای درمان لیپوم مراجعه کرد؟
اگر متوجه یک ورم یا توده بر روی بدن خود شده اید؛ باید به یک پزشک مراجعه کنید. متخصصین به راحتی می توانند لیپوم را از توده های بدخیم افتراق داده و در صورت نیاز درخواست آزمایشات تکمیلی بدهند. در موارد نادری، لیپوم ها می توانند در داخل بدن، درون عضلات و احشاء تشکیل شوند. در صورتی که این دسته از توده ها منجر به درد یا کاهش دامنه حرکات عضلات شوند؛ به کمک جراحی می توان آن ها را برداشت کرد.
در شرایط بسیار کمیاب نیز ممکن است لیپوم ها به نوعی توده ی بدخیم سرطانی به نام لیپوسارکوما تبدیل شوند. این گونه تومور ها رشد سریع دارند و به شدت دردناک می باشند. در صورتی که پزشک متخصص مشکوک به لیپوسارکوما شود درخواست آزمایشات تکمیلی می دهد.
بیشتر بخوانید: لیپوماتیک روشی برای لاغری
علل و ریسک فاکتور های لیپوم
اول از همه جالب است بدانید که لیپوم در زنان شایع تر از مردان می باشد؛ اما چرا این توده ها شکل می گیرند؟ تاکنون محققین نتوانسته اند دلیل ایجاد لیپوم را بطور کامل پیدا کنند. لیپوم ها معمولاً پس از جراحات ایجاد می شوند؛ اما پزشکان مطمئن نیستند که جراحت می تواند دلیلی برای تشکیل این توده ها باشد یا خیر.
ریسک فاکتور های ابتلا به لیپوم شامل موارد زیر می باشد:
- سنین بین 40 تا 60 سال
- ژنتیک، تجربه نشان داده است که لیپوم در برخی خانواده ها رایج تر است
لیپوم در هر سنی می تواند ایجاد شود؛ اما احتمال تشکیل این توده های چربی در سنین 40 الی 60 سال بیشتر است. برخی مطالعات علمی نشان داده است که در زنان بیشتر لیپوم ها به صورت منفرد و در مردان اکثراً به صورت دسته ای ظاهر می شود.
برخی از بیماری ها و اختلالات نیز می توانند احتمال ابتلا به لیپوما را افزایش دهند. این موارد عبارت اند از:
- آدیپوز دولوروسا ( وضعیت نادری که تعداد زیادی لیپوم دردناک در فرد ظاهر می شود)
- سندرم کودن
- سندرم گاردنر
- بیماری میدلانگ
تشخیص لیپوم
به منظور تشخیص لیپوم، پزشکان به ترتیب زیر عمل می کنند:
- معاینه ی فیزیکی
- برداشت نمونه ی بافتی (بیوپسی) برای مطالعات آزمایشگاهی:
در برخی از موارد لازم است که پزشکان با کمک بیوپسی به تشخیص نهایی و قطعی برسند.در این روش، نمونه بافت از تومور استخراج شده و در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور نمونه برداری، پزشکان ناحیه مشکوک را به طور موضعی بی حس کرده و با کمک سرنگ، بافت مورد نظر را استخراج می کنند. بیوپسی را می توان در اتاق عمل نیز انجام داد. در بسیاری از لیپوم ها، نیازی به بیوپسی برای تشخیص نوع توده نیست.
پس از برداشت لیپوما، بیوپسی از ضایعات جراحی انجام خواهد گرفت. در نمای میکروسکوپی یک لیپوم می توان تعداد زیادی سلول چربی سالم و بالغ مشاهده کرد. در برخی از موارد نیز ممکن است؛ تعدادی سلول اضافی مانند کندروسیت و استوسیت دیده شود. عکس برداری های ایکس، MRI و CT اسکن در مواردی که تومور بزرگ و عمقی تر از حد معمول باشد یا پزشک مشکوک به لیپوسارکوما شود.
در مرحله ی تشخیص، پزشکان سعی دارند تا لیپوم را از نوع بدخیم آن یعنی لیپوسارکوما افتراق دهند. لیپوسارکوم سرطانی است و علائم متفاوتی نسبت به لیپوم از خود نشان می دهد. این دسته از بدخیمی ها رشد سریع دارند و معمولاً دردناک اند. لیپوسارکوما را نمی توان به آسانی مانند لیپوم جا به جا کرد. شانس ابتلا به سرطان سلول های چربی در افرادی که لیپوم دارند؛ کمتر از افراد سالم است. با این حال به ندرت ممکن است که لیپوم های نامتعارف به لیپوسارکوما تبدیل شوند.
درمان های لیپوم
در اکثر مواقع، لیپومای درمان نشده، عارضه ای ایجاد نمی کند؛ با این حال، متخصصین پوست می توانند با رضایت فرد مبتلا، آن را بردارند. پزشکان بر اساس عوامل مختلفی، بهترین روش درمان را به شما پیشنهاد می دهند.
برخی از این فاکتور ها عبارت اند از:
- اندازه ی لیپوم
- تعداد توده های موجود
- سابقه ی شخصی ابتلا به سرطان پوست
- سابقه ی خانوادگی ابتلا به سرطان پوست
- میزان دردناکی لیپوما
پایش و مراقبت
لیپوم جزء تومور های خوش خیم محسوب می شود و در صورتی که علائم آن آزار دهنده نباشد؛ می توان آن را درمان نکرد. در این صورت باید به طور منظم به پزشک مراجعه کرد؛ تا متخصص از اندک تغییرات نیز با خبر شود.
جراحی
شایع ترین روش درمان، به خصوص در مواردی که تومور پوستی بسیار بزرگ است، برداشت توده توسط عمل جراحی می باشد. به ندرت لیپوم ها، پس از عمل جراحی، برگشت پذیرند. به طور کلی یک توده ی لیپوم، بی خطر است و نیازی به عمل جراحی نیست؛
اما در موارد زیر، لازم است که تومور برداشته شود:
- توده سرطانی باشد
- مشکلات ظاهری برای فرد مبتلا به وجود آورد
- سرعت رشد آن بسیار بالا باشد
- متخصص نتواند نوع توده را به طور قطعی تشخیص دهد
- علائم آزار دهنده مانند درد داشته باشد
- در عملکرد طبیعی بدن تداخل ایجاد کند
فرآیند جراحی
در اغلب موارد، متخصصین لیپوم را با کمک جراحی بر می دارند. یکی از روش های موثر به این ترتیب است که ابتدا برش کوچکی بر روی پوست زده شده؛ سپس با کمی فشار، توده خارج می شود. در این روش، مبتلایان تحت بی حسی موضعی قرار می گیرند و در انتهای همان روز نیز می توانند بیمارستان را ترک کنند. در ارتباط با لیپوم های بزرگ، لازم است که پزشک، برش های بزرگ و عمیق تری را بر سطح پوست ایجاد کند.
همچنین می توان برخی از توده ها را به کمک لیپوساکشن نیز خارج ساخت. به این منظور، ابتدا پزشک برشی بر روی تومور ایجاد می کند تا بتواند لوله ای تو خالی را از داخل توده عبور دهد؛ سپس تمامی سلول های چربی موجود در لیپوم با قدرت مکش لوله، از بدن خارج می شود. به منظور مطالعات بیشتر، تمامی ضایعات، پس از جراحی به آزمایشگاه ارسال می شود. در اغلب موارد پس از بهبودی کامل، تنها جای زخم کوچکی در محل جراحی به جا می ماند.
مبتلایان به توده های سطحی و کوچک می توانند به محض اتمام جراحی، به خانه باز گردند. تعدادی بخیه نیز از جراحی به جا می ماند که در طی هفته های آینده، توسط پزشک خارج خواهد شد. مدت زمان بازگشت به کار های روزمره نیز به محل و اندازه ی لیپوم بستگی دارد. در صورت احساس هر گونه درد یا ناراحتی، باید میزان فعالیت هایتان را محدود کنید. پس از جراحی، پزشک متخصص به شما فهرستی از باید و نباید های پس از عمل را ارائه خواهد کرد.
تقریباً تمامی لیپوم ها را می توان به کمک یک برش کوچک خارج ساخت. در صورت ظهور مجدد لیپوم های غیر عادی نیز جراحی بهترین روش برای درمان است.
لیپوساکشن
یکی دیگر از روش های درمان، لیپوساکشن می باشد. با توجه به این که، لیپوم توده ای متشکل از سلول های چربی است؛ به کمک این روش می توان اندازه تومور را کاهش داد. در این فرآیند ابتدا محل توده را به صورت موضعی بی حس کرده و با یک سوزن متصل به سرنگ وارد لیپوم می شویم؛ حال با مکش، چربی ها را خارج می کنیم.
تزریق استروئید
در برخی از موارد می توان از استروئید های تزریقی نیز در محل لیپوم استفاده کرد. توجه داشته باشید که استروئید ها تنها توده را کوچک می کنند و قادر به حذف آن نیستند.
درمان های طبیعی و خانگی لیپوم
متاسفانه تاکنون مطالعات زیادی در ارتباط با این دسته درمان های لیپوم انجام نشده است. با این حال روش هایی برای بهبود وضع یا پیشگیری از ابتلا به لیپوم وجود دارد.
1- دوری و کاهش اضافه وزن
مطالعات نشان می دهند که ارتباط آماری مستقیمی بین چاقی و خطر ابتلا به لیپوم وجود دارد. همچنین مشاهده شده است که افراد میان سال و چاق بیشتر دچار لیپوم می شوند. اگر از ابتدای جوانی به نبرد با چاقی بروید؛ راه های طبیعی فراوانی هستند که به شما در مبارزه کمک خواهند کرد. غذا های خانگی و سالم بیشتری مصرف کنید و یک رژیم سالم و مغذی داشته باشید.
مصرف شکرتان را کاهش دهید؛ زیرا شکر عامل بسیاری از بیماری های مزمن مانند چاقی، مشکلات قلبی و دیابت می باشد. مدت زیادی را یک جا ننشینید. ورزش کنید! سازمان جهانی سلامت حداقل روزی 1 ساعت فعالیت فیزیکی برای کودکان و 150 دقیقه ورزش ملایم هوازی را در هفته برای بزرگسالان پیشنهاد می کند. اگر در هفته نمی توانید 150 دقیقه ورزش کنید؛ می توانید 75 دقیقه ورزش هوازی شدید انجام دهید.
2- سرکه سیب
سرکه سیب حاوی اسید استیک می باشد. آزمایشات انجام شده بر روی موش های چاق نشان داد که استیک اسید می تواند از ذخیره شدن چربی ها جلوگیری کرده و سوخت و ساز بدن را افزایش دهد. شما می توانید با مصرف روزانه ی ترکیب سرکه سیب، عسل و زنجبیل از تشکیل شدن لیپوم جلوگیری کنید.
3- از مصرف چربی های ناسالم خودداری کنید
با توجه به این که لیپومها در نتیجه انباشته شدن چربی ایجاد می شوند؛ شدیداً توصیه می شود که از مصرف هر گونه روغن ناسالم مخصوصاً چربی ترانس در رژیم روزانه تان خودداری کنید. بسیاری از مردم روزانه بدون آن که متوجه باشند؛ مقدار زیادی چربی ترانس مصرف می کنند. این چربی های مضر را در غذاهای فست فودی به فراوانی می توان یافت.
بیشتر چربی های ترانس مصرفی ما، مصنوعی هستند. با اضافه کردن هیدروژن به روغن گیاهی مایع می توان این دسته روغن ها را ساخت. این روغن ها به هیچ وجه سالم نیستند و برای سلامتی بسیار مضر اند.
4- غذا های حاوی امگا 3 مصرف کنید
اسید های چرب امگا 3 باعث تقویت سیستم ایمنی شده و فعالیت ضدالتهابی دارد؛ در نتیجه جایگزین خوبی برای چربی های ناسالم می باشد. تحقیقات نشان می دهد که مصرف میزان کافی اسید های چرب امگا 3 مانند روغن ماهی می تواند سطح تولید ایکوزانوئید های التهابی، سایتوکاین ها و گونه های فعال اکسیژن را کاهش دهد.
برخی از منابع سرشار امگا 3 عبارتند از:
- سالمون تازه صید شده
- ساردین
- گردو
- روغن کتان
- دانه حشیش
گردآوری اطلاعات لیپوم پیش از مراجعه به پزشک
مبتلایان ابتدا باید به پزشک خانوده مراجعه کنند؛ سپس در صورت نیاز به یک متخصص پوست ارجاع داده شوند.
در این بخش، اطلاعاتی در ارتباط با کار های مفیدی که قبل از مراجعه به مطب پزشک می توان انجام داد؛ گردآوری شده است:
- فهرستی از علائم خود تهیه کنید
- لیستی از دارو های مصرفی تان بنویسید
- سئوالاتی که از پزشک می خواهید بپرسید را یادداشت کنید؛ برخی از این پرسش ها عبارت اند از:
- علت رشد تومور چیست؟
- آیا توده سرطانی است؟
- آیا نیازی به انجام آزمایشات تکمیلی هست یا خیر؟
- آیا می توان توده را برداشت؟
- خطرات ناشی از برداشت لیپوم چیست؟
- آیا امکان دارد که توده باز گردد؟
هشدار در مورد لیپوم دردناک یا بزرگ
اگر توده یا ورم غیرعادی ای مشاهده کردید؛ توصیه می شود که به پزشکتان مراجعه کنید. اگر لیپوم دردناک یا بزرگ دارید؛ لازم است به پزشک مراجعه کنید. باید بدانید که لیپوم ها می توانند با لیپوسارکوما اشتباه شوند. لیپوسارکوما نوعی سرطان بسیار نادر است که بیشتر در عضلات اندام های متصل به تنه یا ناحیه شکم ایچاد می شود. همواره می توان با انجام نمونه برداری از نوع توده مطمئن شد.
