یک گروه بین المللی از پژوهشگران کاهش استفاده کربوهیدرات ها در رژیم غذایی اشخاص دیابتی را به عنوان دخالت کننده اصلی در مدیریت دیابت معرفی کردند.
در این بازنگری که در مجله The Nutrion Journal بصورت آنلاین منتشر شده است، 12 نکته برای حمایت از این مداخله ی تغذیه ای برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 ذکر شده است. در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، رژیم کم کربوهیدرات به عنوان اولین مداخله ی درمانی محسوب می شود در حالیکه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1، یک رژیم کم کربوهیدرات به عنوان یک رژیم غذایی پیش فرض همراه با تزریق انسولین به عنوان مداخله ی اولیه ی درمانی معرفی شده است.
12 نکته ای که دانشمندان براساس نتایج تحقیقات بالینی خود فهرست کرده اند، بشرح زیر است :
· کنترل قند خون مهمترین ویژگی کنترل دیابت است.
· افزایش مصرف کالری و چاقی با افزایش مصرف کربوهیدرات ها تشدید می شود.
· محدودیت مصرف کربوهیدرات ها صرف نظر از کاهش وزن، دارای تأثیرات و منافعی است.
· محدودیت مصرف کربوهیدرات ها قابل اطمینان ترین مداخله ی تغذیه ای برای کاهش وزن است.
· رعایت و پایبندی به رژیم غذایی کم کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به عنوان یک اقدام تغذیه ای اغلب بطور قابل توجهی از سایر اقدامات و مداخلات برای کنترل دیابت قویتر است.
· بطور کلی جایگزین نمودن کربوهیدرات ها با پروتئین ها بسیار مفید است.
· افزایش مصرف چربی (در کل ) و چربیهای اشباع با افزایش خطر بیماریهای قلبی ارتباطی ندارد.
· غلظت تری گلیسریدها در خون با کاهش مصرف کربوهیدرات ها بیش از کاهش مصرف چربیها (LDLو HDL) کنترل می شوند.
· مقدار هموگلوبین A1C بهترین پیش بینی کننده ی عوارض میکروسکولار و ماکرووسکولار در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است.
· کاهش مصرف کربوهیدرات ها موثرترین روش برای کاهش مقدار تری گلیسریدها و افزایش مقدار کلسترول خوب یا HDL است.
· بیماران مبتلا به دیابت با کاهش مصرف کربوهیدرات ها وابستگی خود به مصرف دارو یا دوزهای زیاد دارو را کاهش می دهند.
· کاهش قند خون از طریق محدودیت مصرف کربوهیدرات ها عوارض جانبی ناچیزی در مقایسه با استفاده از دارو برای کاهش همین مقدار قند خون دارد.
در این بازنگری، محققان توانستند توجه همگان را به این واقعیت معطوف کنند که مطالعاتی که هدفشان نشان دادن ایمنی و اثربخشی رژیم های غذایی کم چرب برای بهبود سلامت قلب بوده است بطور کلی ناموفق بوده اند. همچنین دانشمندان در این تحقیق استفاده از کلسترول تام و LDLرا به عنوان نشانگر سلامت قلب مورد انتقاد قرار دادند، زیرا سایر نشانگرها از این نظر قابل اعتمادتر و قویتر هستند. این شاخص ها عبارتند از کسر کلسترول تام بر کلسترول HDLو نسبت تری گلیسریدها به HDLکه هر دو از نظر بالینی بسیار ساده قابل اندازه گیری می باشند.
محققان از سازمان های بهداشتی خواستند که جلساتی در مورد مسائل ارائه شده در این بازنگری برگزار نمایند و سیاست های جدید تغذیه ای را با بررسی دقیق مسائل مطرح شده بازنگری کنند.
