اختلالات تغذیه چیست؟ آیا اختلالات تغذیه درمان دارند؟ اختلالات تغذیه یک بیماری جدی است که می تواند تأثیر منفی قابل توجهی بر روی افراد مبتلا به آن داشته باشد. این بیماری شایعترین نوع اختلال در تغذیه است و تقریباً 2٪ از افراد جهان را تحت تأثیر خود قرار می دهد، اگرچه هنوز علت آن شناخته نشده است. در ادامه این مقاله از بیماری های دکتر سلام به بررسی درباره انواع اختلالات تغذیه ، درمان، علائم، علل و خطرات سلامتی و اقدامات درمانی برای جلوگیری از اختلالات تغذیه می پردازیم.
اختلالات تغذیه
اختلالات تغذیه و خوردن در بین زنان و دختران به صورت عمومی متداول است. تحقیقات نشان می دهد که اختلالات تغذیه و خوردن در زنان دیابتی احتمالاً بیشتر از زنانی است که دیابت ندارند. مبتلایان به دیابت یک بیشتر از الگوی غذایی بی نظم رنج می برند. درمورد اختلالات خوردن در آقایان و پسران مبتلا به دیابت نوع یک هیچ اطلاعاتی در دست نیست. با این حال، اختلال در خوردن غذا در بین مردان و پسران به صورت کلی اتفاق می افتد، بنابراین علائم هشدار دهنده را فراموش نکنید. Bulimia شایعترین نوع از اختلالات تغذیه در زنان مبتلا به دیابت نوع یک است. در بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو نیز خوردن غذاهای پرخطر شایع است.
از آنجا که هم دیابت و هم اختلالات تغذیه وابسته به حالات بدن، مدیریت وزن و کنترل مواد غذایی می شود برخی از افراد الگویی برای زندگی خود ایجاد می کنند که موجب به وجود آمدن این بیماری میشود. از آنجا که عوارض دیابت و اختلالات خوردن می تواند جدی یا حتی کشنده باشد، رفتار سالم برای بدن بسیارضروری است. اختلالات تغذیه بیماری هایی هستند که اساس بیولوژیکی دارند و تحت تأثیر عوامل عاطفی و فرهنگی به وجود می‌آیند. در حالی که اختلالات تغذیه ممکن بیماری‌های جدی و تهدید کننده زندگی باشند، درمان ساده‌ای و در دسترسی دارند.
انواع مختلف اختلالات تغذیه
- بی اشتهایی (یا بی اشتهایی عصبی) نوعی اختلال در تغذیه است که در اثر ترس وسواسی از افزایش وزن به وجود می‌آید. بی اشتهایی شامل گرسنگی کشیدن اختیاری و کاهش وزن بیش از حد است. اگرچه بی اشتهایی یک اختلال روانشناختی است، عواقب جسمی جدی و گاهی خطرناک دارد.
- Bulimia (یا bulimia nervosa) یا خوردن زیاد غذا به صورت مکرر (مصرف سریع کنترل نشده مقادیر زیادی غذا) است. این بیماری ممکن است با استفراغ خود خواسته، مصرف ملین ها، دیورتیک ها، کاهش انسولین، رژیم های شدید یا ورزش شدید همراه باشد.
- اختلال پرخوری اجباری (همچنین به عنوان پرخوری اجباری شناخته می شود) عمدتاً با دوره هایی از خوردن بدون کنترل، تکانشی یا مداوم همراه است در حالی که هیچ نظمی برای آن وجود ندارد و ممکن است در روزه های پراکنده یا رژیم های تکراری وجود داشته باشد و اغلب با احساس شرم یا نفرت از خود همراه است.
اختلالات تغذیه و خوردن انواع دیگری نیز دارد که ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و بر اساس الگوهای خاصی به وجود بیاید. انواع دیگر اختلالات تغذیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکلات غذا خوردن یا اختلال در خوردن غذا که تنها برخی از ویژگی‌های اختلالات تغذیه را دارد. به عنوان مثال، افرادی که مصرف مواد غذایی را به شدت محدود می کنند، اما معیارهای کاملی برای بی اشتهایی عصبی ندارند.
- جویدن غذا و تف کردن آن (بدون بلع).
- خوردن غذاهایی خاص به خصوص در زمان افزایش استرس.
علایم هشدار دهنده اختلالات تغذیه
علایم اختلالات تغذیه شامل موارد زیر می باشد:
- افزایش غیر قابل توضیح در سطح A1C
- كتواسیدوز دیابتی مکرر
- نگرانی شدید از اندازه / شکل بدن
- ورزش بیش از حد و هیپوگلیسمی مرتبط
- وعده های غذایی بسیار کم کالری
- عدم وجود قاعدگی
- اختلالات خوردن و بارداری
زنان مبتلا به اختلالات خوردن نسبت به زنان سالم و عادی میزان سقط جنین بالاتری دارند. همچنین، ممکن است نوزادان در این زنان زودرس به دنیا بیایند، به این معنی که وزن آنها به اندازه نوزادانی که به طور کامل به دنیا می آیند، رشد نمی کند. زنان مبتلا به بی اشتهایی عصبی دچار کمبود وزن هستند و ممکن است در دوران بارداری به اندازه کافی وزن اضافه نکنند. آنها ممکن است نوزادی با وزن کم با تولد غیر طبیعی و مشکلات سلامتی به دنیا بیاورند.ئزنان مبتلا به بولیمیای عصبی که به کم خوری خود ادامه می دهند ممکن است دچار کمبود آب بدن، عدم تعادل شیمیایی یا حتی بی نظمی در ضربان قلب شوند. بارداری در این حالت خطرات سلامتی را افزایش می دهد.
زنانی که به دلیل خوردن زیاد دچار اضافه وزن می شوند بیشتر در معرض خطر ابتلا به فشار خون بالا، دیابت حاملگی و نوزادان چاق هستند. نوزادان چاق در معرض خطر بسیاری از مشکلات پزشکی هستند که برخی از آنها کشنده است. کم خوری ممکن است دندانها و استخوان های شما را ضعیف و شکننده کند زیرا نیاز کودک به کلسیم از شما بیشتر است. اگر کلسیم بدن با محصولات لبنی و منابع دیگر پر نشود، می تواند در سال های بعدی دچار پوکی استخوان و شکستگی استخوان شوید. هنگامی که کلسیم از استخوانهای شما خارج شود، جایگزینی آن تقریبا غیرممکن و دشوار است.
دیابولییمیا
کاهش وزن غیر قابل توضیح یکی از علامت های دیابت است که اغلب به فرد هشدار می دهد که سبک زندگی او اشتباه است. این علایم به همراه علائم دیگری مانند تشنگی بیش از حد و تکرر ادرار، غالباً منجر به تشخیص دیابت می شود. درمان دیابت نوع یک معمولا به همراه انسولین است. “دیابولییمیا” نوعی اختلال در خوردن است که با خودداری از تزریق انسولین عمداً منجر به کاهش وزن در بیماران دیابتی می شود. محدودیت انسولین منجر به مقادیر بالای گلوکز در خون می شود که به درون ادرار می ریزد و باعث دفع کالری ها از گلوکز می شود. عواقب آن می تواند شدید باشد، از جمله کم آبی، از بین رفتن بافت بدون چربی و در موارد شدید، کتواسیدوز دیابتی. دیابولیمی به طرز حیرت انگیزی شایع است. یک سوم از زنان مبتلا به دیابت نوع یک، محدودیت انسولین را که در بین افراد بین 15 تا 30 بالاتر است را گزارش می کنند.
بیشتر بدانید؛ رژیم غذایی دیابت
معالجه اختلالات تغذیه
پس از محدود شدن انسولین یا سایر رفتارهای غذایی مختل شده، یک چرخه شرم، گناه و سایر احساسات منفی می تواند کار شما را دشوار کرده و شرایط را برای درمان سخت کند. یک رویکرد تیم محور، مانند طلا است. این تیم باید در صورت لزوم، یک متخصص بهداشت روان را به همراه سایر اعضای تیم مراقبت های بهداشتی مانند غدد درونی، پرستار، متخصص تغذیه و سایر افراد را در برگیرد. در موارد بسیار شدید، ممکن است بستری شدن در بیمارستان تا زمانی که فرد از نظر روحی و روانی پایدار شود، لازم باشد. انجام مداوم حداقل چک اپ ماهانه یا و ملاقات با پزشک ممکن است بعد از درمان ضروری باشد.
پس از محدود شدن انسولین یا سایر رفتارهای غذایی مختل شده، یک چرخه شرم، گناه و سایر احساسات منفی می تواند کمک به شما را دشوار کرده و شرایط را برای درمان دشوار کند. یک رویکرد تیم محور، استاندارد طلا است. این تیم باید در صورت لزوم، یک متخصص بهداشت روان را به همراه سایر اعضای تیم مراقبت های بهداشتی مانند غدد درون ریز، مربی پرستار، متخصص تغذیه و سایر افراد در برگیرد. در موارد بسیار شدید، ممکن است بستری شدن در بیمارستان تا زمانی که فرد از نظر روحی و روانی پایدار باشد، لازم باشد. انجام مداوم حداقل ماهانه یا بیشتر با اعضای تیم مراقبت ممکن است انجام شود.
چرا اجبار به خوردن موجب درمان اختلالات تغذیه نمی‌شود؟
درک درست از اختلالات تغذیه دشوار است. این مسئله را تنها کسانی درک خواهند کرد که با آن درگیر بوده‌اند. به عنوان کسی که فردی دارای این اختلالات را در منزل دارید، باید رویکرد و نگاه خود را تغییر دهید. اختلالات تغذیه ممکن است برای هر کسی اتفاق بیوفتد و اکثر انسان‌ها قبل از ابتلا به آن در مورد آن حتی فکر هم نمی‌کنند. اما ممکن است به آن دچار شوند. برای درک اینکه چرا تنها علاقه به غذا خوردن در اختلالات مربوط به تغذیه کافی نیست، مواردی است که باید به آن اشاره کنیم.
علائم و نشانه های اختلالات تغذیه و خوردن چیست؟
علائم هر اختلالی متفاوت است، اما شایع ترین علائم اختلالات تغذیه آن عبارتند از:
- وزن غیر طبیعی و کم بدن
- رژیم نامنظم
- میل به خوردن به تنهایی یا مخفیانه
- استفاده از حمام بعد از غذا
- وسواس از دست دادن یا افزایش سریع وزن
- وسواس در مورد ظاهر بدنی و نظر دیگران در مورد ظاهر
- احساس گناه و شرم در مورد عادات غذا خوردن
- استرس غیر طبیعی یا ناراحتی در مورد عادات غذا خوردن
چه عوامل خطرزایی با اختلالات تغذیه همراه است؟
زنان بیشتر از آقایان دچار اختلال در خوردن هستند. سایر عوامل ژنتیکی، اجتماعی و محیطی که ممکن است خطر ابتلا به اختلالات تغذیه و خوردن را افزایش دهد شامل موارد زیر است:
- سن
- سابقه خانوادگی
- رژیم بیش از حد
- سلامت روان
- تغییر زندگی
- فعالیت های فوق برنامه
- سن
اگرچه آنها ممکن است این اختلال در هر سنی بروز کنند، اما اختلالات تغذیه و خوردن در نوجوانان و اوایل دهه بیست زندگی شایع تر است
سابقه خانوادگی
ژنها ممکن است حساسیت فرد را در بروز اختلال خوردن افزایش دهند. افراد دارای اقوام درجه یک که اختلال خوردن دارند احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
رژیم بیش از حد
کاهش وزن اغلب با نظرات مثبت مواجه می شود. نیاز به تصدیق می تواند شما را به رژیم غذایی شدیدتری سوق دهد که می تواند منجر به اختلال در خوردن غذا شود.
سلامت روانشناختی
اگر اختلالات تغذیه و خوردن دارید، یک مشکل اساسی روانی ممکن است در بروز آن نقش داشته باشد. این مشکلات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- عزت نفس کم
- اضطراب
- افسردگی
- وسواس فکری
- روابط آشفته
- رفتار تکانشی
- انتقال زندگی
برخی از تغییرات و و وقایع در زندگی می توانند موجب پریشانی و اضطراب عاطفی شوند که می تواند شما را مستعد ابتلا به اختلالات خوردن کند. این مسئله به ویژه در صورتی که در گذشته با یک اختلالات تغذیه روبرو بوده اید صادق است. این موارد می تواند شامل، تغییر شغل، پایان یک رابطه یا مرگ یک دوست عزیز باشد. سوءاستفاده، تجاوز جنسی نیز می تواند باعث اختلال در خوردن غذا شود.
فعالیت های فوق برنامه
اگر بخشی از تیم های ورزشی یا گروه های هنری هستید، در معرض خطر بیشتری برای این اختلال قرار دارید. اعضای هر جامعه ای که به عنوان سمبل وضعیت اجتماعی شناخته میشوند از جمله ورزشکاران، بازیگران، رقصندگان، مدل ها و شخصیت های تلویزیونی نیز همین مسئله صادق است. مربیان، والدین و متخصصان ورزشی یا هنری ممکن است با تشویق کاهش وزن ناخواسته، در اختلالات غذا خوردن نقش داشته باشند.
آیا نوجوانان تحت تأثیر اختلالات تغذیه و خوردن هستند؟
نوجوانان به دلیل تغییرات هورمونی در دوران بلوغ و فشارهای اجتماعی به نظر می رسد دوست دارند، لاغرتر باشند و در معرض اختلالات تغذیه و خوردن قرار دارند. این تغییرات طبیعی است و ممکن است نوجوان شما فقط یک بار عادتهای ناسالم غذا خوردن را انجام دهد. اما اگر نوجوان شما شروع به وسواس بیشتری در مورد وزن، ظاهر و یا رژیم غذایی خود به خرج داد یا به طور مداوم به خوردن بیش از حد یا خیلی کم مشغئل شد، ممکن است دچار اختلالات تغذیه باشد. کاهش وزن یا افزایش وزن غیر طبیعی نیز ممکن است نشانه اختلال در خوردن باشد، به خصوص اگر نوجوان شما به طور مکرر حرفهای منفی در مورد بدن خود بگوید.
اگر گمان می کنید نوجوان شما اختلال خوردن دارد، در مورد نگرانی های خود با او صادق باشید. اگر آنها راحت با شما صحبت می‌کنند، درک کنید و به نگرانی های آنها گوش فرا دهید. همچنین از آنها بخواهید که به یک پزشک، مشاور یا درمانگر مراجعه کنند تا به مسائل اجتماعی یا عاطفی که ممکن است باعث بروز اختلال آنها شود، بپردازند.
آیا مردان مبتلا به اختلالات تغذیه و خوردن میشوند؟
خانم ها بیشتر اوقات از اختلالات خوردن رنج می برند، اما مردان نیز از این بیماری مصون نیستند. مردانی که اختلال خوردن دارند معمولا بیماری شان تشخیص داده نمی شود. حتی در صورت بروز علائم مشابه در مقابل یک زن، احتمال ابتلا به اختلال در خوردن غذا در مردان کمتر وجود دارد. برخی از مردان از وضعیتی به نام دیسورفیا عضلانی رنج می برند که تمایل شدید و افراطی برای عضله دارتر شدن است.
در حالی که بیشتر زنان مبتلا به اختلالات خوردن، آرزو می کنند که وزن کم کنند و لاغرتر شوند، مردان مبتلا به اختلالات تغذیه خود را بسیار کوچک می دانند و می خواهند وزن خود را افزایش دهند یا توده عضلات خود را افزایش دهند. آنها ممکن است درگیر رفتارهای خطرناکی مانند استفاده از استروئیدها شوند و همچنین ممکن است از انواع دیگر داروها برای افزایش سریع توده عضلانی استفاده کنند. تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از مردان مبتلا به اختلالات خوردن به دنبال درمان نیستند و خود را بیمار نمی‌دانند.
چگونه می توانم به کسی که ممکن است اختلالات تغذیه و خوردن داشته باشد کمک کنم؟
اگر فکر می کنید شخصی که می شناسید ممکن است اختلالات تغذیه و خوردن داشته باشد، در مورد آن صحبت کنید. این مکالمات می تواند دشوار باشد زیرا اختلالات خوردن می تواند باعث ایجاد احساسات منفی شود و یا باعث شود شخصی نسبت به عادت های غذایی خود احساس دفاعی پیدا کند. اما گوش دادن به نگرانی های آنها یا نشان دادن اهمیت و درک شما می تواند به تشویق شخص برای درخواست کمک یا معالجه کمک کند.
چگونه اختلالات تغذیه درمان می شود؟
درمان اختلالات تغذیه، به علت آن و سلامت کلی شما بستگی دارد. پزشک ممکن است میزان مصرف غذایی شما را ارزیابی کند، شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد یا اگر اختلال شما تهدید کننده باشد، شما را در بیمارستان بستری کند. در بعضی موارد، روان درمانی، مانند درمان رفتاری شناختی (CBT) یا خانواده درمانی، می تواند به رفع مشکلات اجتماعی یا عاطفی که ممکن است باعث اختلال شما شود کمک می‌کند.
هیچ دارویی که بتواند به طور کامل اختلال خوردن را درمان کند، وجود ندارد. اما برخی از داروها می توانند به کنترل علائم اضطراب یا اختلال افسردگی که ممکن است باعث اختلال در خوردن شما شود کمک کند. این داروها می توانند شامل داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد افسردگی باشند. کاهش استرس شما از طریق یوگا، مدیتیشن یا سایر تکنیک های ریلکسیشن نیز می تواند به شما در کنترل اختلال در خوردن غذا کمک کند. درمان اختلالات خوردن شامل تغذیه سالم به همراه مراقبت پزشکی و معالجه روانشناختی است. همچنین ممکن است برای برخی از افراد داروهایی تجویز شوند. تیم مراقبت های بهداشتی با شما همکاری خواهد کرد تا تصمیم بگیرد که کدام روش درمانی برای شما مناسب است.
تغذیه سالم
برای مبتلایان به بی اشتهایی عصبی، درمان مؤثر همیشه باید شامل تغذیه منظم و کافی باشد. تیم مراقبت های بهداشتی به طور مفصل با شما صحبت خواهند کرد، اما این موارد نکات کلیدی است:
تغذیه مناسب بخشی غیرقابل مذاکره در برنامه درمانی شما است. بازگشت به وزن سالم و جذب مواد مغذی برای سالم ماندن در روند درمان شما ضروری است. تیم مراقبت های بهداشتی در انجام این کار به شما کمک می کند. معمولاً، یک متخصص تغذیه که در درمان اختلالات غذیه تجربه دارد، رژیم غذایی متناسب را برای شما برنامه ریزی خواهد کرد تا از دریافت تمام پروتئین های اساسی، کربوهیدرات ها، چربی ها، ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن اطمینان حاصل کند. نقش متخصص تغذیه این است که به شما کمک کند تا بخشی از زندگی روزمره خود را در تهیه غذای سالم قرار دهید. عادت ها یک شبه تغییر نمی کنند، اما با گذشت زمان می توانید یاد بگیرید که رابطه ای سالم و عاری از استرس با غذا برقرار کنید.
تیم مراقبت های بهداشتی تمام تلاش خود را برای اطمینان از خوردن کافی غذا انجام می دهند یا با حضور در وعده های غذایی اگر در بیمارستان هستید از شما می‌خواهند که غذای خود را درست مصرف کنید. هنگامی که به اندازه کافی خوب شدید، می توانید در هر وعده غذایی آنچه می خورید را ضبط کنید و در طول قرار ملاقات های سرپایی خود با تیم مراقبت های بهداشتی صحبت کنید. اگر نتوانید غذا بخورید، یا از خوردن غذا امتناع کنید، به شما جایگزین مواد غذایی متعادل مانند نوشیدنی هایی که سرشار از انرژی و پروتئین هستند، داده می شود. به طور کلی از جایگزین های غذایی اجتناب می شود زیرا هدف اصلی این است که شما را مجبور به مصرف دوباره غذاهای عادی کنند.
اگر به طور جدی قادر به خوردن غذا یا نوشیدن جایگزین های غذایی نیستی، ممکن است نیاز به تغذیه از بینی داشته باشید (جایی که لوله تغذیه ای از طریق بینی و معده عبور می کند). هنگامی که بزرگسالان مبتلا به بی اشتهایی عصبی شدید و طولانی مدت بعد از مدت طولانی عدم خوردن شروع به خوردن یا تغذیه می کنند، احتمال بروز یک واکنش جدی معروف به “سندرم بازگشت” وجود دارد. به دلیل این خطر، فرایند باید توسط یک تیم تخصصی با مهارت و تجربه در کار با افرادی که دچار بی اشتهایی عصبی شدید طولانی مدت هستند، انجام گیرد. افراد مبتلا به بولیویا عصبی یا اختلال خوردن زیاد ممکن است برای جلوگیری از رفع مشکلات پزشکی یا نیاز به کاهش وزن داشته باشند. تیم بهداشت و درمان ممکن است یک برنامه کاهش وزن مناسب و نظارت شده را در کوتاه مدت توصیه کند. در دراز مدت، موثرترین روش برای مدیریت وزن شما تغییر تفکر و رفتار است. درمان روانشناختی در انجام این کار به شما کمک می کند.
مراقبت پزشکی از اختلالات تغذیه
ممکن است شما برای عوارض پزشکی ناشی از گرسنگی، استفراغ یا مصرف ملین به درمان نیاز داشته باشید. همچنین ممکن است به مراقبت های عمومی پزشکی و دندانپزشکی احتیاج داشته باشید. عوارض پزشکی ناشی از گرسنگی می تواند شامل مشکلات جدی و حتی خطر شود، مانند:
- کم آبی
- سطح قند خون پایین
- کم خونی (عدم وجود گلبول های قرمز)
- فشار خون پایین
- ضربان قلب بسیار کند یا نامنظم
- تعداد گلبولهای سفید خون کم (که توانایی شما در مبارزه با عفونت را کاهش می دهد)
- مشکلات کبد و کلیه
- تغییر در ساختار مغز
- پوکی استخوان (استخوان های متخلخل ضعیف که به راحتی می شکنند و به آرامی بهبود می یابند)
- یبوست یا مشکلات شکمی (معده)
- اگر زن باشید، دوره های شما متوقف می شود (یا شروع نمی شود).
به ندرت، فردی که مدت طولانی گرسنه بوده یا به شدت دچار سوء تغذیه شده است، می تواند با شروع دوباره غذا یک واکنش جدی نشان دهد. اگر در معرض این خطر قرار داشته باشید پزشکان شما را معاینه می کنند و سطح فسفات، پتاسیم و منیزیم موجود در خون شما را هر روز برای یک یا دو هفته اول بررسی کنند. در صورت مشاهده هرگونه تغییر خطرناک، پزشکان با مکمل های خوراکی یا مایعات داخل وریدی (از طریق قطره ای) این مشکلات را درمان می کنند.
اغلب استفراغ خودخواسته باعث ایجاد زخم یا پارگی مری (لوله‌ای که دهان و معده را به هم وصل می کند) یا تورم غدد بزاقی میشود. اسید معده موجود در استفراغ شما می تواند به مینای دندان شما آسیب برساند، بنابراین ممکن است شما نیز به بازدید منظم از دندان پزشک نیاز داشته باشید.از دست دادن زیاد پتاسیم با استفراغ می تواند باعث ضربان قلب نامنظم شود، که می تواند باعث افزایش فشار خون شود. پزشک ممکن است خون شما را آزمایش کرده و در صورت لزوم اقدام به درمان کند.
استفاده بیش از حد از ملین ها می تواند عملکرد طبیعی روده شما را مختل کند. بعضی اوقات این آسیب می تواند دائمی باشد. برای مشکلات روده ممکن است شما به درمان متخصص نیاز داشته باشید. مبتلایان به بیماری بولیمیا یا اختلال در خوردن زیاد که وزن زیادی را اضافه کرده اند، ممکن است به دلیل سطح کلسترول یا تری گلیسیرید در خون، فشار خون بالا یا قند خون بالا، بیماری قلبی عروقی داشته باشند (یا در معرض خطر آن باشند). آنها همچنین ممکن است در معرض خطر ابتلا به دیابت باشند. تیم مراقبت های بهداشتی شما می توانند آزمایشات و درمان های معمول را برای این شرایط ترتیب دهند.
بیشتر بدانید؛ ورزشکارن و اختلالات تغذیه ای در آنها
آنچه در مورد درمان اختلالات تغذیه باید بدانید
بیشتر افراد مبتلا به اختلال در خوردن غذا به تیمی از متخصصان بهداشت نیاز دارند (مثلاً پزشک عمومی، روانپزشک، روانشناس و متخصص تغذیه). شما و تیم مراقبت های بهداشتی در مورد یک برنامه درمانی به توافق می رسید. به شما اطلاعاتی داده می شود که روشهای درمانی مناسب برای شما در آن نوشته شده است. اگر بیش از یک گزینه وجود داشته باشد، پزشکان به شما کمک می کنند تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما مناسب است.
بیشتر افراد مبتلا به اختلال خوردن می توانند در حالی که در خانه زندگی می کنند درمان موثری داشته باشن ممکن است گاهی لازم باشد برای مدت کوتاهی به بیمارستان بروید. برای به حداکثر رساندن شانس بهبودی کامل، به مراقبت پزشکی، تغذیه مناسب و معالجه روانشناختی نیاز خواهید داشت. خانواده شما یا افراد نزدیک به شما می توانند در مراقبت شرکت کنند. اطلاعات خصوصی شما با دیگران به اشتراک گذاشته نمی شود مگر اینکه موافقت کنید، یا اینکه کمک به شما در بهتر شدن و ایمن ماندن بسیار ضروری است.
داروهای اختلالات تغذیه
داروها بخشی از درمان استاندارد برای بی اشتهایی عصبی نیستند زیرا شواهدی به اندازه کافی قوی در مورد مؤثر بودن آنها وجود ندارد. در مورد مبتلایان به بیماری بولیمیا یا اختلال در خوردن زیاد، اگر یک وضعیت بهداشت روانی دیگری مانند افسردگی، اضطراب، کنترل تکانه یا اختلال در مصرف مواد نیز دارید، پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی یا تثبیت کننده خلق و خو را تجویز کند. این داروها ممکن است در کنار درمان روانشناختی نیز مفید باشند، حتی اگر یکی از این شرایط را نداشته باشید. تحقیقات نشان می دهد که داروهای ضد افسردگی می توانند به مبتلایان به کمک کنند که پرخوری کنترل نشده خود را کاهش دهند و همچنین روحیه خود را بهبود بخشند.
در صورت بروز علائم اضطراب یا تفکر وسواسی، پزشکان ممکن است مقدار کمی داروی ضد افسردگی را پیشنهاد کنند. افرادی که وزن بدن آنها بسیار کم است، بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی ناخواسته هستند. بنابراین به آنها فقط در صورت لزوم این دارو تجویز می شود. اگر فکر می کنید ممکن است عوارض جانبی دارویی داشته باشید، سریعاً به تیم مراقبت های بهداشتی خود بگویید.
درمان روانشناختی در اختلالات تغذیه
علاوه بر تغذیه و معالجه پزشکی، برای بهبودی و سالم ماندن باید در تفکر و رفتار خود نیز تغییراتی ایجاد کنید. درمان روانشناختی بخش اساسی درمان، برای همه افراد مبتلا به اختلالات تغذیه است. این مسئله فرصتی فراهم می کند تا بفهمید چه چیزی باعث مشکلات غذایی شما شده و نحوه برخورد با آن را پیدا کرده است.
انواع مختلفی از درمانهای روانشناختی وجود دارد، اما همه این درمان‌ها شامل صحبت کردن با یک درمانگر (روانشناس یا روانپزشک) است. این روش درمانی به شما کمک می کنند تا تفکر، اقدامات و روابط خود را درک کنید، به این ترتیب می توانید تغییراتی ایجاد کنید و زندگی روزمره خود را آسان تر کند. برخی از اصلی ترین روش های روانشناختی برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات خوردن عبارتند از:
- خانواده درمانی (اعضای خانواده به عنوان یک تیم برای مدیریت مستقیم رفتار کودک با یکدیگر همکاری می کنند)
- درمان شناختی رفتاری (با یادگیری شما برای شناخت افکار و عقاید منفی و به چالش کشیدن آنها، شروع به کار می کند تا بتوانید رفتار خود را تغییر دهید)
- روان درمانی بین فردی (با توجه به زمان و چگونگی شروع علائم و مشکلات شما در رابطه با افراد بررسی می شود.)
- روان درمانی روانی (متمرکز بر کشف مواردی است که در ذهن شما وجود دارد که معمولاً از آن آگاه نیستید).
برای کودکان و نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی، خانواده درمانی معمولاً بهترین انتخاب است. اگر خانواده درمانی امکان پذیر نباشد یا موفقیت آمیز نبود، انواع دیگر درمانهای روانشناختی در نظر گرفته می شوند. اگر به شدت وزن کمی دارید، قبل از شروع درمان روانشناختی، باید بهبود جسمی خود را شروع کنید.
کمک عملی دیگر درباره اختلالات تغذیه
بزرگسالان مبتلا به بی اشتهایی عصبی طولانی مدت ممکن است نیاز به کمک در زمینه تغذیه، مسکن، مسائل مالی و فعالیتهای تفریحی و شغلی داشته باشند. اگر مصرف مواد نیز وجود داشته باشد، تیم مراقبت های بهداشتی شما باید برای درمان آن نیز به شما کمک کند.
چرا باید خودم را درمان کنم؟
اگر فکر می کنید ممکن است اختلالات تغذیه داشته باشید، دیدن هر چه سریعتر یک متخصص بهداشت بسیار مهم است. اگر اختلالات خوردن درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات جدی پزشکی شود. اختلالات خوردن می تواند به شرایط اورژانسی پزشکی تبدیل شود، بنابراین برخی از افراد مبتلا به اختلال در تغذیه برای انجام درمان مشکلات طولانی مدت ناشی از سوء تغذیه باید به بیمارستان بروند. داشتن اختلال در خوردن غذا می تواند در زندگی، آموزش، کار و زندگی اجتماعی شما اختلال ایجاد کند.
