اختلالات روانی چیست؟ آیا اختلالات روانی درمان دارند؟ شدت و دفعات حملات اختلال هراس در صورت درمان شدن، کاهش می یابد و عملکرد شما را در زندگی روزمره بهبود می بخشد. گزینه های اصلی برای درمان، روان درمانی و داروها است. بسته به اولویت شخصی، سابقه شما، شدت اختلال هراس و دسترسی شما به درمانگرانی که آموزش خاصی در درمان اختلالات اختلال هراس دیده اند، ممکن است هرکدام از دو نوع درمان اختلالات روانی برای شرایط خاص شما کارآمد باشند. در قسمت روانشناسی دکتر سلام به توضیح درمان دارویی و روان درمانی اختلالات روانی بزرگسالان می پردازیم.
روان درمانی اختلالات روانی
روان درمانی، که گفتگو درمانی نیز نامیده می شود، اولین روش درمانی موثر برای حملات وحشت و اختلال هراس محسوب می شود. روان درمانی می تواند در درک حملات اختلال هراس و اختلال هراس و اختلالات روانی به شما کمک کند تا یاد بگیرید که چگونه با آنها مقابله کنید. نوعی روان درمانی به نام شناخت درمانی رفتاری می تواند به شما کمک کند تا به بطور تجربی دریابید که علائم اختلال هراس خطرناک نیست. درمانگر به شما کمک می کند تا به تدریج علائم حمله وحشت را به روشی ایمن و طی چند جلسه کاهش دهید. هنگامی که حساسیت به محرک اختلال هراس آور برای فرد تهدید کننده نباشد، این حملات برطرف می شوند. درمان موفقیت آمیز همچنین می تواند در غلبه بر ترس از موقعیت هایی که به دلیل حملات وحشت از آنها دوری کرده اید، کمک کند. درمان موفق نیازمند زمان و تلاش است. ممکن است در طی چند هفته علائم حمله اختلال هراس کاهش یابد اما اغلب علائم پس از چند ماه بطور قابل توجهی کاهش می یابد یا از بین می رود. برای تثبیت بهبود علائم و یا اطمینان از تحت کنترل بودن حملات اختلال هراس، ادامه جلسات روان درمانی الزامی است.
داروهای اختلالات روانی
داروهای اختلالات روانی می توانند به کاهش علائم مرتبط با حملات اختلال هراس و همچنین افسردگی ناشی از این حملات کمک کنند. انواع مختلفی از داروها در مدیریت علائم حملات اختلال هراس مؤثر است، داروهایی از جمله:
مهارکننده های انتخابی بازگشت مجدد سروتونین (SSRI) :
این داروها به طور کلی ایمن و عوارض جانبی جدی آن ها اندک است، داروهای ضد افسردگی SSRI به عنوان اولین انتخاب داروها برای درمان حملات اختلال هراس توصیه می شوند. داروهای SSRI مانند فلوکستین (Prozac)، پاروکستین (Paxil ، Pexeva) و سرترالین (Zoloft) مصوب سازمان غذا و دارو (FDA) هستند.
مهارکننده های بازگشت مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI):
این داروها نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند. ونلافاکسین (Effexor XR)دارویی ازین نوع است که برای درمان اختلال هراس استفاده می شود و توسط سازمان دارو FDA تأیید شده است.
بنزودیازپین ها:
این آرام بخش ها باعث کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی می شوند. بنزودیازپین های مورد تأیید FDA برای درمان اختلال هراس عبارتند از: آلپرازولام (Xanax) و کلونازپام (کلونوپین). بنزودیازپین ها معمولاً فقط به صورت کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرند زیرا می توانند باعث ایجاد عادت شوند و با وابستگی ذهنی یا جسمی همراه شوند. اگر در مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر مشکل دارید این داروها انتخاب خوبی نیستند. آنها همچنین می توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند و باعث ایجاد عوارض جانبی خطرناکی شوند.
اگر یکی از داروها برای شما مناسب نباشد، پزشک ممکن است برای تقویت اثربخشی در فرایند بهبود، توصیه به تغییر دارو و یا ترکیب برخی داروهای خاص کند. به خاطر داشته باشید علائم بهبود، ممکن است هفته ها پس از آغاز مصرف دارو ظهور کنند. همه داروها خطر عوارض جانبی دارند و بعضی از آنها ممکن است در برخی شرایط، مانند بارداری توصیه نشوند. در مورد عوارض و خطرات احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.
وسواس فکری و اختلالات روانی (OCD)
اختلالات روانی با وسواس فکری ممکن است درمان کامل نداشته باشد، اما می توان به کنترل علائم کمک کرد تا زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار ندهند. برخی از افراد تا آخر عمر به این درمان کنترلی نیاز دارند. دو درمان اصلی برای OCD نیز عبارتند از روان درمانی و داروها. اغلب، برای بهبود، به هردو درمان نیاز است.
روان درمانی برای اختلالات روانی وسواس فکری
درمان شناختی رفتاری، نوعی روان درمانی برای بسیاری از مبتلایان به OCD مؤثر است. قرار گرفتن در موقعیت وسواسی و جلوگیری از پاسخ (ERP) (نوعی از درمان CBT)، مستلزم قرار گرفتن تدریجی در موقعیت وسواسی مثلا در معرض یک شیء یا خاک قرار گرفتن و یادگیری راه های سالم برای مقابله با اضطراب است. هدف ERP یادگیری مدیریت وسواس و اجبارات اینچنین است تا از کیفیت زندگی بهتری برخوردار شوید. درمان ممکن است در جلسات فردی، خانوادگی یا گروهی انجام شود.
داروهای اختلالات روانی وسواس فکری
برخی داروهای روانپزشکی می توانند به کنترل وسواس فکری OCD کمک کنند. معمولاً ابتدا داروهای ضد افسردگی امتحان می شوند. داروهای ضد افسردگی مورد تأیید سازمان غذا و داروی (FDA) برای درمان OCD عبارتند از:
- کلومیپرامین (آنافرانیل) برای بزرگسالان و کودکان 10 سال و بالاتر
- فلوكستین (پروزاك) برای بزرگسالان و كودكان 7 ساله و بالاتر
- فلووکسامین برای بزرگسالان و کودکان 8 ساله و بالاتر
- پاروکستین (Paxil ، Pexeva) فقط برای بزرگسالان
- سرترالین (Zoloft) برای بزرگسالان و کودکان 6 ساله و بالاتر
با این حال، پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی و داروهای روانپزشکی دیگری را نیز تجویز کند.
داروهای اختلالات روانی : چه چیزی را باید در نظر گرفت
در اینجا چند نکته برای گفتگو با پزشک در مورد داروهای OCD آورده شده است:
انتخاب دارو اختلالات روانی
به طور کلی، هدف این است که به طور موثر علائم را در کمترین مقدار ممکن کنترل کنیم. امتحان کردن چندین دارو قبل از پیدا کردن یکی از آن ها که به خوبی در بهبود تاثیر می گذارد، دور از تصور نیست. پزشک شما برای مدیریت مؤثر علائم تان ممکن است بیش از یک دارو را توصیه کند. این امر می تواند هفته ها تا ماه ها پس از شروع دارو طول بکشد تا منجر به بهبود علائم شود.
اثرات جانبی داروی اختلالات روانی
تمام داروهای روانپزشکی عوارض جانبی بالقوه ای دارند. در مورد عوارض جانبی احتمالی و هرگونه نظارت بر سلامتی مورد نیاز در هنگام مصرف داروهای روانپزشکی با پزشک خود صحبت کنید. و در صورت بروز عوارض جانبی نگران کننده به پزشک اطلاع دهید.
خطر خودکشی در اختلالات روانی
اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند. در بعضی موارد، ممکن است در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان زیر 25 سال در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به خصوص در چند هفته اول بعد از شروع یا با تغییر در میزان مصرف، افکار خودکشی ذهن آنهارا درگیر کند. اگر افکار خودکشی به سراغ شما آمد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا در موارد اضطراری کمک بگیرید. به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی در طولانی مدت احتمالاً با بهبود خلق و خوی خطر خودکشی را کاهش می دهند.
تداخل داروهای اختلالات روانی با سایر داروها
هنگام مصرف داروی ضد افسردگی، در مورد سایر نسخه های دارویی یا داروهای بدون نسخه، گیاهان دارویی یا سایر مکمل های مصرفی به پزشک خود بگویید. برخی از داروهای ضد افسردگی هنگام ترکیب با داروهای خاص یا مکمل های گیاهی می توانند واکنش های خطرناکی ایجاد کنند.
متوقف کردن مصرف داروهای ضد افسردگی و اختلالات روانی
داروهای ضد افسردگی اعتیاد آور محسوب نمی شوند، اما گاهی اوقات ممکن است وابستگی جسمی (که با اعتیاد متفاوت است) رخ دهد. بنابراین متوقف کردن ناگهانی درمان یا از دست دادن چندین دوز می تواند باعث علائمی شبیه به ترک شود، که گاهی اوقات سندرم قطع نامیده می شود. مصرف دارو را حتی اگر احساس بهتری دارید، بدون مشورت با پزشک قطع نکنید، زیرا ممکن است عود علائم OCD را تجربه کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا به تدریج و با خیال راحت دوز خود را کاهش دهید. در مورد خطرات و فواید استفاده از داروهای خاص با پزشک خود مشورت کنید.
درمان های دیگر برای اختلالات روانی
گاهی اوقات، داروها و روان درمانی و اختلالات روانی به اندازه کافی برای کنترل علائم OCD مؤثر نیستند. تحقیقات در مورد اثربخشی بالقوه تحریک عمیق مغز (DBS) برای درمان OCD که به روش های درمانی سنتی پاسخ نمی دهند ادامه دارد. از آنجا که DBS برای استفاده در معالجه OCD کاملاً آزمایش نشده است، مطمئن شوید که تمام جوانب مثبت و منفی و خطرات احتمالی آن برای سلامتی را درک کرده اید.
رفتار پرخاشگرانه در اختلالات روانی
رفتار پرخاشگرانه معمولا بی دلیل نیست اما باید علل اصلی آن را مشخص کنید. صحبت کردن با دیگران در مورد تجربیاتی که باعث می شود احساس پرخاشگری کنید، می تواند مفید باشد. در برخی موارد، شما می توانید یاد بگیرید که چگونه با ایجاد تغییر در شیوه زندگی یا شغل خود، از موقعیت های ناامیدکننده دوری کنید. همچنین می توانید استراتژی هایی برای مقابله با موقعیت های ناامید کننده تهیه کنید. به عنوان مثال، می توانید بیاموزید که چگونه صریح و صادقانه و بدون اینکه پرخاشگر شوید، ارتباط برقرار کنید. پزشک ممکن است برای کمک به رفتارهای پرخاشگرانه روان درمانی را توصیه کند. به عنوان مثال، درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند به شما در یادگیری نحوه کنترل رفتار کمک کند.
این موضوع می تواند به شما در توسعه مکانیسم های مقابله کمک کند. همچنین می تواند به داشتن درک مناسبی از عواقب اقدامات تان بیانجامد. گفتاردرمانی یکی دیگر از راه های درمان است. این روش می تواند به شما در درک دلایل پرخاشگری کمک کند. همچنین می تواند به شما در کار کردن از طریق احساسات منفی کمک کند. در بعضی موارد، پزشک ممکن است داروهایی برای درمان رفتار پرخاشگرانه شما تجویز کند. به عنوان مثال، آنها ممکن است داروهای ضد صرع (AEDs) مانند فنیتوئین و کاربامازپین را تجویز کنند. اگر مبتلا به اسکیزوفرنی، آلزایمر یا اختلال دو قطبی هستید، ممکن است تثبیت کننده خلقی را برای شما تجویز کنند. پزشکان همچنین ممکن است شما را به مصرف مکمل های اسید چرب امگا 3 ترغیب کنند. بسته به دلایل اصلی رفتار پرخاشگرانه شما، برنامه درمانی شما متفاوت خواهد بود. با پزشک خود صحبت کنید تا در مورد وضعیت و گزینه های درمانی خود بیشتر بدانید.
بیشتر بدانید؛ 24 درصد ایرانیان اختلالات روانی دارند!
اختلال عملکرد جنسی در اختلالات روانی
اختلال عملکرد جنسی چگونه درمان می شود؟
بیشتر انواع اختلالات جنسی با درمان مشکلات اساسی جسمی یا روانی قابل اصلاح است. سایر راهکارهای درمانی شامل موارد زیر است:
دارو
هنگامی که یک دارو عامل اختلال عملکرد است، ممکن است تغییر در دارو به درمان اختلال کمک کند. زن و مرد مبتلا به کمبود هورمون ممکن است از نوشیدنی های هورمونی، قرص ها یا کرم ها بهره مند شوند. برای آقایان، داروهایی از جمله سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل، وردنافیل (لویتراش ، استاکسین) و آوانافیل ممکن است با افزایش خونرسانی به آلت به بهبود عملکرد جنسی کمک کنند.
وسایل و تکنولوژی مکانیکی برای اختلالات روانی
وسایلی مانند دستگاه های خلاء و کاشت آلت تناسلی ممکن است به مردان مبتلا به اختلال نعوظ (عدم توانایی در دستیابی یا حفظ نعوظ) کمک کند. دستگاه خلاء (اروس) نیز برای استفاده در خانم ها تأیید شده است، اما می تواند پر هزینه باشد. دستگاه گشادکننده نیز ممکن است به زنانی که انقباض شدید عضلات واژن را تجربه می کنند، کمک کند.
سکس تراپی در اختلالات روانی
متخصصین رابطه جنسی می توانند برای زوجینی که مشکلات جنسی را تجربه می کنند، و این مشکلات توسط پزشک اصلی آنها قابل حل نیست، بسیار مفید باشد. درمانگران غالباً مشاوران خوبی در زمینه ازدواج هستند. برای زوجینی که می خواهند از روابط جنسی خود لذت ببرند، خوب است که وقت و تلاش خود را صرف مشورت با یک درمانگر حرفه ای کنند.
درمان های رفتاری در اختلالات روانی
اینها شامل تکنیک های مختلفی از جمله بینش رفتارهای مضر در رابطه یا تکنیک هایی مانند خود تحریکی برای درمان مشکلات برانگیختگی و یا ارگاسم است.
روان درمانی و اختلالات روانی
درمان توسط یک مشاور آموزش دیده می تواند به فرد کمک کند تا آسیب های جنسی، احساس اضطراب، ترس یا گناه و تصویر بد بدن را که ممکن است در گذشته اتفاق افتاده باشند را برطرف کند. این عوامل ممکن است در عملکرد جنسی فعلی فرد تأثیر داشته باشد.
آموزش و ارتباطات در اختلالات روانی
آموزش دیدن در مورد رابطه جنسی و رفتارها و پاسخ های جنسی ممکن است به فرد در رفع مشکلات اضطرابی خود درباره عملکرد جنسی کمک کند. گفتگوی آزاد با شریک زندگی خود در مورد نیازها و نگرانی های تان نیز به غلبه بر موانع بسیاری در راستای داشتن یک زندگی سالم جنسی کمک می کند.
آیا اختلال عملکرد جنسی در اختلالات روانی قابل درمان است؟
موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی بستگی به علت اصلی بروز این مشکل دارد. اختلال عملکرد خفیفی که مربوط به استرس، ترس و اضطراب است، اغلب با موفقیت با مشاوره، آموزش و بهبود ارتباط بین زوجین قابل درمان است.
سردرد و اختلالات روانی
درمان سردرد در اختلالات روانی
هنگامی که صحبت از درمان سردرد می شود، داروها می توانند درد شما را کاهش دهند، اما آنها تنها گزینه ی ممکن نیستند. برای کنترل استرس یا جلوگیری از محرک ها ممکن است تغییر سبک زندگی مفید باشد. این روش ها حتی ممکن است از بروز سردرد جلوگیری کنند. آنچه برای یک شخص مفید است ممکن است برای دیگری مفید نباشد، بنابراین با پزشک خود صحبت کنید تا بهترین راه حل را برای شما پیدا کند.
داروهای سردرد در اختلالات روانی
انواع مختلف دارو، انواع مختلفی از سردردها را درمان می کنند. سردردهای ممتد: کاهش دهنده درد مانند استامینوفن، آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن معمولاً کمک کننده هستند. اما مراقب باشید که مصرف بیش از حد بسیاری از این قرص ها می توانند باعث سردردهای برگشتی شوند. اگر لازم است این داروها را در مقادیر بالا مصرف کنید باید به پزشک خود مراجعه کنید. به هیچ شخص زیر ۱۹ سال آسپرین ندهید – این احتمال ابتلا به یک بیماری جدی به نام “سندرم رایه” را افزایش می دهد.
سردردهای میگرنی در اختلالات روانی
یک کلاس از داروها به نام تریپتانس اصلی ترین درمان سر درد های میگرنی است. آنها شامل التریپتان، ناراتریپتان، سوماتریپتان، زولمیتریپتان و سایر موارد هستند. شما می توانید آنها را به صورت قرص، تزریق یا اسپری بینی استفاده کنید. نوعی ارگوتامین به نام دی هیدروگروتامین نیز سردردهای میگرنی را درمان می کنند. شما می توانید آن را به شکل سرنگ یا اسپری بینی پیدا کنید. اسپرسین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نیز در صورت استفاده از آن ها در زمان بروز اولین نشانه حمله میگرن می توانند به شما کمک کنند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نیز شامل ایبوپروفن و ناپروکسن هستند. اگر در هر ماه، ۴ روز یا بیشتر سردرد های شدید و طولانی میگرنی داشته باشید پزشک ممکن است استفاده از دارو را برای اجتناب از حملات میگرنی توصیه کند، این داروها عبارتند از :
- داروهای فشار خون مانند پروپرانولول (ایندورال)، وراپامیل و سایر موارد
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد تشنج مانند توپیرامات
- مهار کننده های مربوط به ژن کلسیتونین پپتید
- شل کننده های عضلانی
- تکنیک های آرام سازی و بیوفیدبک
- اجتناب از غذاهایی که باعث میگرن شما می شوند.
دستگاه های پیشگیری از میگرن در اختلالات روانی
سِفالِی
یک دستگاه هدبند مانند کوچک است که پالس های الکتریکی ای از طریق پیشانی ارسال می کنند که اعصاب در ارتباط با میگرن را تحریک می کند. اسپرینگ یا ای نئورا تی ام اس : این دستگاهی پالس هایی صادر می کند و به مغز می فرستد که بر مغز اثر می گذارد. در هنگام بروز اولین نشانه های سردرد این دستگاه را در پشت سر خود قرار دهید.
گاما کُر
این دستگاه کوچک به عنوان یک محرک اعصاب پاراسمپاتیک غیر قابل انعطاف نیز شناخته می شود. هنگامی که آن را نزدیک اعصاب پاراسمپاتیک در گردن قرار می دهید امواج خفیفی برای تسکین درد به الیاف عصبی ارسال می کند.
سردرد های خوشه ای
مسکن های ساده برای این سردردها جوابگو نیست، زیرا به سرعت عمل نمی کنند. اما پزشکان به این پی برده اند که تنفس اکسیژن با غلظت زیاد می تواند درد را تسکین دهد. مسکن هایی همچون لیدوکائین که از طریق بینی وارد می شود می تواند درد بعضی بیماران را کاهش دهد. تریپتان هایی از جمله ارگوتامین یا سوماتریپتان که به شکل سرنگ تزریق می شوند، می توانند به درمان سردرد کمک کنند. دارو های پیشگیری کننده ای همچون داروی فشار خون وراپامیل یا داروهای استروئیدی مثل پردنیزون اگر در اولین مرحله های بروز سر درد مصرف شوند ، می توانند به درمان سردرد خوشه ای کمک کنند.
سردرد های سینوسی در اختلالات روانی
در صورت ابتلا به عفونت باکتریایی، سرکوب کننده ها و آنتی بیوتیک ها به شما کمک می کنند.
از ایجاد سردرد در اختلالات روانی جلوگیری کنید
اگر مواردی را که باعث سردرد شما می شود می دانید – مانند برخی غذاها، کافئین، الکل یا سر و صدا – سعی کنید از آنها جلوگیری کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنچه در حملات شما ایجاد می شود، تاریخچه سردرد های خود را که شامل پاسخ این سؤالات است، نگه دارید:
- چه موقع سردردهای شما شروع می شود؟
- هر چند مدت یکبار سردرد می شوید؟
- آیا قبل از شروع سردرد علائمی دارید؟
- درد در چه مناطقی است؟
- درد چه مدت طول می کشد؟
- سردرد در چه ساعاتی از روز اتفاق می افتد؟
- آیا بعد از مصرف غذای خاصی سردرد می شوید؟
- در مورد زنان، در چه زمانی در چرخه ماهانه شما این اتفاق می افتد؟
- آیا سردردها از عوامل محیطی مانند بو، سر و صدا یا برخی از آب و هواها ایجاد می شوند؟
درمان های خانگی در اختلالات روانی
وقتی دچار سردرد می شوید این موارد ساده را امتحان کنید تا به خودتان کمک کنید تا احساس بهتری داشته باشید:
- از بسته یخی روی پیشانی، پوست سر یا گردن خود استفاده کنید.
- از داروهای او تی سی مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده کنید.
- مقداری کافئین مصرف کنید.
- به یک اتاق تاریک و ساکت بروید.
روش های درمانی جایگزین در اختلالات روانی
سایر روش های درمانی می توانند درد را تسکین دهند یا حتی از حمله جلوگیری کنند. کایروپراکتیک و ماساژدرمانی: هنگامی که فشار عضلانی باعث سردردهای تنشی می شود، یک کایروپراکتور ممکن است بتواند آن را از طریق ستون فقرات یا گردن تسکین دهد. همچنین ماساژ درمانی نیز می تواند از تکنیک های ماساژ بر بافت نرم روی سر، گردن و قسمت فوقانی پشت استفاده کند. بیوفیدبک و تمدد اعصاب: بیوفیدبک به شما کمک می کند تا نحوه واکنش گروه های عضلانی نسبت به استرس را کنترل کنید. این ممکن است به جلوگیری یا تسکین سردردهای تنشی کمک کند.
طب سوزنی:
م مطالعات نشان داده اند که قرار دادن سوزن های نازک در نقاط خاص بدن ممکن است به تسکین تنش و سردردهای میگرنی کمک کند.
مراقبه های بدن-ذهنی:
هیپنوتیزم، تنفس عمیق، تجسم، مراقبه و یوگا ممکن است با کمک به شما در مقابله با استرس، درد را تسکین دهد. این کار ممکن است به ویژه برای سردردهای تنشی مفید باشد. هیپنوتیزم ممکن است میزان احساس شما به درد را کاهش دهد.
درمان شناختی رفتاری:
این شیوه، مدیتیشن و آرامش را با آموزش در انگیزه، رفتار و نحوه اداره عواطف، در می آمیزد. با کمک روان درمانی، می توانید یاد بگیرید که افکار و نگرش های منفی را تغییر دهید و نحوه پاسخ به استرس را تغییر دهید. این مهارت ها ممکن است در جلوگیری از سردردهای میگرنی و تنش به شما کمک کند.
درمان با بوتاکس:
سازمان FDA ، بوتاکس را که درمانی برای چین و چروک نیز هست، برای جلوگیری از سردردهای مزمن میگرن در بزرگسالان تأیید کرده است. اگر ۱۵ روز یا بیشتر در ماه با میگرن درگیر هستید، می توانید هر ۳ ماه به سر و گردن خود بوتاکس تزریق کنید.
اختلال روان تنی و اختلالات روانی
اصطلاح اختلال روانی تنی به معنای وضعیتی است كه در آن تصور می شود بیماری جسمی ناشی از استرس روانی است یا از طریق آن بدتر می شود. از آنجا که این اختلال با ذهن و بدن ارتباط دارد، درمان آن نیز شامل اقدامات درمانی متشکل از دو بخش پزشکی و روانشناختی است. قبل از ارائه درمان مناسب، ابتدا فرد مبتلا به بیماری روان تنی به منظور یافتن عوامل استرس زا بررسی می شود.
بیشتر بدانید؛ ابتلا به سرطان با اختلالات روانی
درمان اختلال روان تنی و اختلالات روانی
هر فرد به دلیل فشار روانی بیماری های مختلف پزشکی را تجربه می کند. بیماریهای جسمی ناشی از عوامل روانی را می توان از طریق دارو یا جراحی درمان کرد، اما درمان کامل این بیماری تنها در صورت مشخص شدن علت ایجاد فشارهای روانی حاصل می شود. بنابراین، جلسات روان درمانی برای کاهش این عوامل روانی مانند استرس، اضطراب، افسردگی و … برای بهبود بیماری جسمی ضروری است.
روان درمانی:
این روش تحت عنوان صحبت درمانی نیز شناخته می شود. در اینجا، پزشک و بیمار در مورد وضعیت روحی و اتفاقات و شیوه زندگی ای که بیمار تجربه می کند تعامل دارند. این تعامل به درمانگر کمک می کند تا بیماری ذهنی خاصی را که بیمار از آن رنج می برد، تجزیه و تحلیل کند تا بتواند درمان مناسبی را ارائه دهد.
روانکاوی :
این روش درمانی برای درمان افسردگی و اختلال اضطراب استفاده می شود. این یک پروسه طولانی است که شامل دو تا پنج جلسه در هفته و برای چند سال است. روانکاو یادداشت ها و آرزوهای کودکی بیمار را که در وضعیت روحی و روانی خاصی قرار دارد یادداشت می کند تا به مشکل بیمار پی ببرد و آن را مرتفع کند.
رفتار درمانی شناختی:
این روش درمانی معطوف به معاینه افکار و عقاید بیمار است که بر وضعیت روحی وی تأثیر می گذارد. این کار کمک می کند تا بر احساسات بیمار که منجر به تغییر در رفتار وی میشود، غلبه شود. این درمان بیمار را قادر می سازد تا بر موقعیت های منفی مانند افسردگی، عصبانیت، فوبیا، درد مزمن و غیره غلبه کند. جلسات بسته به شدت وضعیت بیمار می تواند متفاوت باشد.
روان درمانی گروهی:
این جلسات شامل ۵ تا ۱۵ جلسه تحت نظر روانپزشک دوره دیده است. برای رسیدن به یک نگرش متعادل به بیماران تمرین داده می شود. این روش درمانی برای بیمارانی است که مشکلات ارتباطی، بیماری های پزشکی و غیره دارند. افراد دارای مشکل هر هفته ۱ تا ۲ ساعت در یک مکان اختصاصی جمع می شوند.
درمان با شوک الکتریکی یا ای سی تی :
این درمان عمدتاً برای بیماران مبتلا به افسردگی شدید و سایر شرایط روانی ارائه میشود. این شیوه شامل انتقال جریان الکتریکی پایدار از طریق مغز و به منظور ایجاد فعالیت های مغز در جهت تسکین علائم بیماری روانی است. این دوره ها به مدت یک ماه با فواصل معین تجویز می شود و در مقایسه با درمان با دارو ایمن تر و مؤثرتر است.
هیپنوتیزم:
هیپنوتیزم وضعیتی مانند خلسه را القا می کند که در آن کنترل آگاهانه ذهن سرکوب می شود و ذهن ناخودآگاه آشکار می شود، که از طریق آن هیپنوتیزم کننده می تواند وضعیت ذهن بیمار را درک کند. هیپنوتیزم درمانی برای اختلالات مرتبط با استرس مانند بی خوابی و سایر شرایط روانی ای که از طریق بیماری هایی همچون سندرم روده تحریک پذیر، پسوریازیس، اگزما و غیره بدتر می شود، استفاده شود.
تداعی آزاد :
این درمانی است که برای تسکین احساسات مرتبط با حوادث آسیب زا استفاده می شود. مدت زمان مورد نیاز برای این روش درمانی در مقایسه با سایر روش های درمانی طولانی تر است و مورد استفاده گسترده قرار نمی گیرد.
طب سوزنی:
اصل اساسی این روش درمانی تحریک نقاط بدن با استفاده از سوزن ها و اصلاح بی نظمی های جریان انرژی از طریق کانال هایی است که به عنوان نصف النهار شناخته می شوند. این روش بیشتر برای درمان اضطراب و افسردگی استفاده می شود. جلسات این روش درمانی ممکن است بر اساس چگونگی رهایی بیمار از عوامل استرس زا متفاوت باشد. بسیاری از بیماران بعد از درمان طب سوزنی احساس آرامش عمیقی می کنند.
درمان های کمکی برای بیماری های روانی و اختلالات روانی
دارو درمانی در اختلالات روانی:
این یک درمان حمایتی است که به همراه روان درمانی و ای سی تی ارائه می شود. و به ترتیب با تجویز داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب، افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد. این روش درمانی فقط بعد از گذشت چند هفته باعث بهبود شرایط اختلالات روانی در بیمار می شود.
فیزیوتراپی روانی در اختلالات روانی :
این درمان با ایجاد تعادل عاطفی در ذهن بر دستیابی به سلامتی جسمانی بهتر در بیمار متمرکز است.
ورزش در اختلالات روانی:
فعالیت بدنی با رها کردن بیمار از شرایط سخت روانی و اجتماعی باعث بهبود سلامت جسمی و روانی در بیماران روانی می شود. در حقیقت، مطالعات نشان داده اند که ورزش ها می توانند تعامل اجتماعی، ادراک بدنی بدن و غیره را بهبود بخشند.
یوگا در اختلالات روانی :
در بیماران روانی، روش تنفس یا پرایایاما و مراقبه برای تسکین استرس کاملاً مؤثر است. هنگامی که نفس نگه داشته می شود، عضلات به طوری که استرس، ترس و سایر عوامل برای مدت معینی احساس نشوند، سفت می شوند. استفاده طولانی مدت از این دوره در افکار و احساسات بیماران روانی تأثیر دارد.
ماساژ درمانی در اختلالات روانی :
این روش درمانی شامل فشار دست (ماساژ) برای کاهش استرس است. هدف این شیوه دستی درمان تأثیر مثبت بر سیستم عصبی، گردش خون و لنفاوی بدن است. این درمان به کاهش اضطراب و درد کمک می کند و فرصتی برای بهبودی بدن بیمار فراهم می کند.
تغییر شیوه زندگی در اختلالات روانی :
محدود کردن مصرف کافئین، داشتن یک رژیم متعادل، مصرف مکمل های ویتامین و پرهیز از الکل و سیگار کشیدن نیز می تواند تا حدودی اضطراب را تسکین دهد.
