خانواده درمانی نوعی مشاوره روان شناختی (روان درمانی) است که می تواند به اعضای خانواده در بهبود ارتباطات و رفع تعارضات بین اعضای آن ها کمک کند. خانواده درمانی، معمولاً توسط روان شناس، مددكار اجتماعی بالینی یا درمان گر مجاز انجام می گیرد. این تراپیست ها دارای مدرک تحصیلات تکمیلی یا دکترا هستند و ممکن است توسط انجمن آمریکایی ازدواج و خانواده درمانی (AAMFT) اعتبار لازم را کسب کرده باشند. خانواده درمانی اغلب کوتاه مدت است. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به بررسی خانواده درمانی و روان درمانی خانواده و نوجوانان می پردازیم.
خانواده درمانی سیستمی چیست؟
خانواده درمانی به مشکلاتی که افراد در چارچوب روابط شان با افراد نزدیک زندگی خود و شبکه های اجتماعی دارند، می پردازد. این تراپی می تواند شامل تمام اعضای خانواده باشد یا تنها افرادی را شامل شود که مایل به مشارکت در خانواده درمانی باشند. برنامه درمانی ویژه شما به وضعیت خانواده تان بستگی دارد. جلسات خانواده درمانی می تواند مهارت هایی را برای تعمیق ارتباطات خانوادگی و پشت سر گذاشتن اوقات استرس زای زندگی خانوادگی تان در اختیارتان قرار دهد، که اثرات آن را حتی پس از اتمام جلسات درمانی نیز احساس کنید.
این یک رویکرد روان شناسی شناخته شده ای است که در درجه اول، سیستم خانواده را به عنوان یک واحد اجتماعی در نظر می گیرد- برخلاف سایر رویکردهای روان درمانی مانند روان پویایی یا رفتار درمانی شناختی، که بر خود فرد تمرکز دارند. خانواده درمانی سیستمی، فیلد ناهمگنی است. مدارس و مدل های مختلفی وجود دارد که چندین اصل و فرضیات راهنما را با یکدیگر به اشتراک می گذارند.
برخی از اهداف مشترک خانواده درمانی ممکن است شامل بهبود عملکرد خانواده در سطوح مختلف، تقویت درک متقابل و حمایت عاطفی در بین اعضای خانواده، توسعه مهارت های مقابله ای و استراتژی های حل مسئله در وضعیت ها و موقعیت های مختلف زندگی باشد. خانواده درمانی، به طور سنتی بر تعامل بین اعضای خانواده، کیفیت روابط خانوادگی، جنبه های مختلف رشد خانواده و … تمرکز داشته است.
با این حال، خانواده درمانی بر” مفروضات سیستمیک” یا “دیدگاه زمینه ای” استوار است که بر نقش سیستم های گسترده تر، مانند جامعه و فرهنگی که خانواده به آن تعلق دارد، تأکید می کند. در سال های اخیر، درمانگران، خود را به عنوان “درمانگران سیستمیک” معرفی کرده اند، زیرا توجه بیشتری به تأثیر سیستم های گسترده تر و زمینه های اجتماعی در زندگی افراد داشته اند.
دیدگاه سیستمیک که زیربنای فعالیت اکثر درمانگران خانواده است با در نظر گرفتن شرایط اجتماعی- اقتصادی و روندهای سیاسی، مشکلات یک فرد را در رابطه با زمینه های مختلفی که وی در آن زندگی می کند، بررسی می کند: یعنی به عنوان شریک زندگی در روابط زن و شوهری، به عنوان عضوی در خانواده و یا شخصی با فرهنگ و آداب و رسوم مذهبی خاص. عملكرد سيستميك، اهمیت بسیاری برای «زمينه» فرد، در رشد روانی و سلامت عاطفی وی قائل است.
یک جلسه خانواده درمانی معمولاً بین 60 تا 90 دقیقه طول می کشد. فواصل بین جلسات بسته به مشکلات مطرح شده، نیازهای اعضای خانواده، مرحله درمان و متغیرهای دیگر، بین یک تا چند هفته است. درمان جویان و متخصصان مربوطه، در این مورد با هم مشورت می کنند. اگر چه تخمین این مسئله دشوار و بسیار متفاوت است، با این حال میانگین دوره خانواده درمانی بین 6 تا 20 جلسه است. تراپیست های خانواده در محل کار خود، اغلب با بیش از یک عضو خانواده کار می کنند.
اما در صورت لزوم جلسات فردی یا جلساتی که با والدین، جدای از کودکان شان کار می شود، نیز ارائه می دهند. برخی از مدل های خانواده درمانی، شامل همکاری با یک متخصص درمان گر یا یک گروه درمانی است. همچنین مواقعی وجود دارد که پزشکان سیستمیک به جای تمرکز ویژه در مرکزیت واحد خانواده، در شبکه های حرفه ای و یا اجتماعی که خانواده را در بر گرفته است، مداخله می کنند. تنظیم خانواده درمانی- از هر لحاظ- از همکاری و توافق متقابل بین یک درمانگر و یک خانواده نشات می گیرد.
روان شناسی زوج و خانواده
روان شناسی زوج و خانواده (CFP) تخصصی در روان شناسی حرفه ای است که بر احساسات، افکار و رفتارهای افراد، زوج ها و خانواده هایشان در روابط و در محیط وسیع تری که در آن فعالیت می کنند، پرداخته است. CFP با بهره گیری از مبانی مفهومی گسترده در روان شناسی، تمرکز منحصر به فردی بر درک و مداخله در سیستم های ارتباطی سیستمیک (زوج ها، خانواده ها، گروه ها، سازمان ها و به طور کلی جامعه) داشته است. تمرکز منحصر به فرد روی عناصر سیستمیک و ارتباطی رفتار یک فرد، ویژه روان شناسی زوج و خانواده است.
مهارت ها و رویه های کاربردی
روان شناسی زوج و خانواده، مهارت ها و رویه های عمومی و خاصی را داراست. ایده های نظری CFP توسط حمایت علمی چشمگیر، به روان شناختی زوج و خانواده تخصصی و مبتنی بر شواهد جهت گیری شده با برنامه های مداخله گرانه ای تفسیر شده است. هر یک از این مدل ها، مبتنی بر تفکر سیستمی و دانش تجربی است که یک ویژگی منحصر به فرد حرفه روان شناسی زوج و خانواده است. مدل های درمانی CFP به طور گسترده در محیط های جامعه تمرین می شوند و تأثیر مثبت شگرفی بر بهزیستی افراد، زوج ها، خانواده ها و اجتماعات دارند.
بیشتر بخوانید: رفتار صحیح افراد خانواده با فرد معتاد
چرا خانواده درمانی صورت می گیرد
خانواده درمانی می تواند به بهبود روابط آشفته با شریک زندگی، فرزندان یا سایر اعضای خانواده کمک کند. شما در این زمینه ممکن است مسائل خاصی مانند مشکلات زناشویی یا مالی، درگیری بین والدین و فرزندان یا تأثیر سوء مصرف مواد یا یک بیماری روانی را بر کل خانواده در نظر داشته باشید. خانواده ممکن است خانواده درمانی را به همراه سایر درمان های روانی دنبال کند، به خصوص اگر یکی از اعضا یک بیماری روانی یا اعتیاد داشته باشد که به درمان مازاد یا توان بخشی نیز نیاز داشته باشد.
مثلا در صورتی که یکی از اعضای خانواده بیماری روانی جدی مانند اسکیزوفرنی داشته باشد، خانواده درمانی می تواند به اعضای خانواده در کنترل شرایط کمک کند- اما فردی که مبتلا به اسکیزوفرنی است باید به برنامه درمانی شخصی خود که ممکن است شامل داروها، درمان فردی یا سایر موارد درمانی باشد ادامه دهد. در صورت داشتن اعتیاد، خانواده می تواند در خانواده درمانی شرکت کند در حالی که شخصی که اعتیاد دارد برای معالجه به کمپ ترک اعتیاد فرستاده می شود.
گاهی اوقات خانواده ممکن است در خانواده درمانی شرکت کند حتی اگر فرد معتاد خانواده به دنبال درمان خود نباشد. خانواده درمانی می تواند در هر موقعیت خانوادگی که باعث استرس، اندوه، عصبانیت یا درگیری شده است، مفید باشد و می تواند به فرد و اعضای خانواده اش کمک کند تا یکدیگر را بهتر درک کنند و مهارت های کنار آمدن با یکدیگر را یاد بگیرند تا به هم نزدیک تر شوند.
چه کسانی می توانند از خانواده درمانی و یا تمرین سیستمی بهره گیرند ؟
خانواده، هم می تواند منشا بسیار خوبی برای حمایت از افراد باشد هم منشا پریشانی، سوء تفاهم و درد. بنابراین، هر زمان که هدف از خانواده درمانی و تمرین سیستمی، تقویت توانایی اعضای خانواده در حمایت از یکدیگر باشد، این مقوله، اهمیت پیدا می کند. توانمندسازی اعضای خانواده برای استفاده بیشتر از ابتکارات خود به شیوه حمایتی، می تواند در کمک به اعضای آن در مدیریت مراحل انتقالی رشد خانواده یا وقایع استرس زای زندگی مانند بیماری جدی یا فوت عضوی از خانواده بسیار حیاتی باشد.
به طور کلی، هر موقعیت و یا مشکلی که در روابط بین اعضای خانواده و عملکرد خانواده و نقش حمایتی آن تأثیر داشته باشد، می تواند از خانواده درمانی سیستمی بهره مند شود. به طور مشابه، هر مشکلی که در رابطه با خانواده و زمینه های وسیع تر تأثیر بگذارد، از یک رویکرد سیستمی بهره مند می شود. درگیر کردن سایر اعضای خانواده یا شبکه اجتماعی یک فرد در معالجه می تواند در جلوگیری از آسیب رسیدن به وی کمک کند و همچنین می تواند به طور موثرتری به درمان این مشکل کمک کند.
خانواده درمانی در مواقع بحرانی و همچنین مشکلات مزمن و یا در جلوگیری از بروز مشکلات رفتاری- به عنوان مثال به هنگام تخریب شخصیتی فرد طی ارتکاب جرم یا تخریب سلامت روانی وی- می تواند مفید باشد.
برخی از مسائل یا موقعیت هایی که یک خانواده برای رفع آن ها می تواند از خانواده درمانی بهره گیرد، در ادامه آورده شده است:
- مشکلات سلامتی، به ویژه بیماری های مزمن فیزیکی
- مشکلات روانی
- سلامت روانی کودک و نوجوان
- سلامت روانی بزرگسالان
- اختلالات جنسی سایکوسکسوال
- سوء مصرف الکل و سایر مواد
- مشکلات زناشویی از جمله طلاق و جدایی
- مراقبت از فرزند، فرزندخواندگی و مسائل مربوط به آن
- موضوعات مربوط به چرخه زندگی خانواده و نقاط عطف آن
- ارتقاء مهارت های والدین و عملکرد خانواده
- مشکلات مربوط به مدرسه
- مسائل مربوط به کار
- تجربیات آسیب زا چون فوت و دوری
- اختلال در زندگی خانوادگی به دلیل درگیری های اجتماعی، سیاسی و مذهبی
لازم به ذکر است که خانواده هایی که به لحاظ اجتماعی و اقتصادی محروم اند ممکن است از خانواده درمانی سیستمی بهره مند شوند. در تعدادی از کشورهای اروپایی، مانند فنلاند و انگلستان، این رویکردها در خدمات عمومی، در دسترس و به خوبی تثبیت شده است.
چگونه خود را برای خانواده درمانی آماده کنید
می توانید از پزشک معالج اصلی خود بخواهید تا شما را به یک تراپیست یا درمانگر ارجاع دهد. اعضای خانواده یا دوستان نیز ممکن است بر اساس تجربیات شان توصیه هایی ارائه دهند. همچنین می توانید از برنامه کمک به کارمندان، روحانیون، یا آژانس های بهداشت روان ایالتی یا محلی خود درخواست کنید تا تراپیستی را برایتان پیشنهاد دهند. قبل از برنامه ریزی برای مراجعه به یک درمانگر، در نظر داشته باشید که آیا درمانگر، گزینه مناسبی برای خانواده شما خواهد بود یا خیر.
در ادامه، چند فاکتور و سؤالاتی برای مطرح کردن در مطب تراپیست ارائه شده است:
آموزش و تجربه
پیشینه تحصیلی و آموزشی شما چیست؟ آیا از دولت مجوز دارید؟ آیا توسط AAMFT یا سایر سازمان های حرفه ای معتبر شناخته شده اید؟ آیا در روان درمانی خانواده آموزش تخصصی دارید؟ تجربه شما در مورد مسائلی چون مشکل خانواده من چیست؟
دفتر کار و در دسترس بودن
دفتر کار شما کجاست؟ ساعات اداری شما چیست؟ آیا در مواقع اضطراری، در دسترس هستید؟
تایم و تعداد جلسات
هر جلسه چند ساعت است؟ این جلسات، چه مدت ادامه پیدا می کنند؟ چند جلسه تا درمان می توان انتظار داشت؟
هزینه و بیمه
هزینه هر جلسه چقدر است؟ آیا خدمات شما تحت پوشش بیمه نامه من می باشد یا خیر؟ آیا لازم است که کل هزینه جلسات پیش پرداخت شود؟ خط مشی شما نسبت به جلسات کنسل شده چیست؟
چه انتظاراتی از خانواده درمانی می توان داشت
خانواده درمانگران بطور معمول درخواست می کنند که چند عضو یک خانواده در محل حضور یابند. با این حال، ممکن است یک عضو خانواده بطور جداگانه یک درمانگر خانواده را ملاقات کند. جلسات به طور معمول حدود 50 دقیقه تا یک ساعت زمان می برند. خانواده درمانی اغلب کوتاه مدت است- به طور کلی حدود 12 جلسه. با این وجود، تعداد و فواصل بین جلسات مورد نیاز شما، به وضعیت خاص خانواده شما و توصیه های درمانی تان بستگی دارد.
در طول خانواده درمانی، می توانید توانایی خانواده خود در حل مشکلات و بیان افکار و احساسات را به روشی مؤثر بررسی کنید. نقش خانواده، قوانین و الگوهای رفتاری اش را درک کنید تا موضوعاتی را که منجر به تنش می شوند و روش های کار با این موضوعات را شناسایی کنید. نقاط قوت خانواده خود، مانند مراقبت از یکدیگر و نقاط ضعف آن، مانند مشکل برقراری ارتباط با یکدیگر را شناسایی کنید.
مثال: افسردگی
مثلا در مورد اینکه فرزند بالغ شما دچار افسردگی است و خانواده شما افسردگی او را درک نمی‌کنند می توانید با تراپیست صحبت کنید و یا اینکه بپرسید بهترین پیشنهاد درمانگر برای حمایت از پسرتان چیست. بگویید که اگرچه شما نگران سلامتی پسر خود هستید، با این حال، بین پسر و سایر اعضای خانواده تان جر و بحث شکل گرفته است. احساس ناامیدی دارید و عصبانی هستید. ارتباط بینتان متزلزل شده و تصمیمات تان بی نتیجه مانده و اعضای خانواده تان از هم دوری می‌کنند و شکاف بین اعضا گسترده تر شده است.
در چنین شرایطی، خانواده درمانی می تواند به شما کمک کند، تا:
- چالش های خاص خود و نحوه برخورد خانواده تان با آن ها را مشخص کنید.
- روش های جدید تعامل و غلبه بر الگوهای ناسالم مربوط به ارتباط بین اعضا را بیاموزید.
- اهداف فردی و خانوادگی تان را تعیین کرده و در راه دستیابی به آن ها کار کنید.
سوالاتی در باب مشکلات نوجوانان و خانواده درمانی
اگر می خواهید درمانگری را ملاقات کنید، پرسش و پاسخ های زیر می توانند یک دید کلی از انتظارات شما از درمان، در اختیارتان قرار دهند. به خاطر داشته باشید که بسیاری از نوجوانانی که امروزه تحت درمان قرار می گیرند سعی می کنند که بینش گسترده تری نسبت به طرز فکر، عملکرد و واکنش ها کسب کنند.
آیا در صورتی که تحت درمان قرار بگیرم، دیگران چنین تلقی می کنند که “دیوانه” هستم؟
تحت درمان قرار گرفتن به این معنی نیست که شما دیوانه اید! حداقل 1 نفر در هر 5 نوجوان یا 20 درصد آن ها، دارای مشکلات سلامت روانی هستند. پزشکان و درمانگران، مشکلات سلامت روانی را مانند هر مشکل پزشکی دیگری، درمان می کنند. به عنوان مثال، اگر پایتان بشکند، به پزشک ارتوپدی می روید. اگر گوش درد داشته باشید به متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه می کنید. پس در صورتی که افسرده و مضطرب باشید یا به کسی نیاز داشته باشید که با او صحبت کنید، به یک درمانگر مراجعه می کنید.
سلامت روانی چیست؟
سلامت روانی شامل نحوه عمل، احساس و تفکر در موقعیت های مختلف است. هنگامی که اعمال، احساسات یا افکار نوجوانان مرتباً موانعی بر سر راه زندگی آن ها ایجاد کنند، دارای مشکلات روحی هستند. یک زمان هایی در زندگی هر کسی پیش می آید که فکر می کنند یا احساس می کنند که چیزی را دوست ندارند. بعضی اوقات، افراد کارهایی را انجام می دهند که افراد دیگر دوست ندارند.
هر دو حالت طبیعی است. اما وقتی افکار، احساسات یا اعمال- به صورت ناخواسته و مکررا- مشکلاتی را ایجاد کنند، ممکن است یک مشکل سلامت روانی به وجود بیاید. مشاوران، روان شناسان و روان پزشکان افرادی هستند که به دیگران در بهبود مشکلات سلامت روانی کمک می کنند.
چرا نوجوانان دچار مشکلات روحی و روانی می شوند؟
مشکلات بهداشت روانی ممکن است در اثر موارد مختلف ایجاد شود. برخی از دلایل شایع آن شامل:
شرایط پزشکی
برخی از شرایط پزشکی می تواند یک نوجوان را به سمت افکار، احساس یا کارهای عجیب سوق دهد. اگر بخاطر مشکل سلامت روانی به پزشک یا روان پزشک مراجعه کنید، آن ها ابتدا بررسی می کنند که آیا وضعیت پزشکی می تواند باعث ایجاد مشکل شود یا خیر.
خشونت
وقتی اتفاق بدی برای یک شخص رخ می دهد، یا وی شاهد اتفاق بدی می شود، مشکل سلامت روانی می تواند بروز یابد.
فشار
همه استرس دارند برخی از استرس ها می توانند مفید باشند (مانند ایجاد انگیزه در مطالعه برای آزمون). اما استرس بیش از حد می تواند مشکلاتی ایجاد کند.
جدایی
در صورتی که یکی از نزدیکان فرد فوت کند، از وی دور شود، یا حتی از داشتن رابطه دوستی با وی امتناع کند، طبیعی است که فرد احساس غم و تنهایی کند. معمولاً این احساسات با گذر زمان بهبود می یابند. اما گاهی اوقات بدتر می شوند، یا بخش های دیگری از زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می دهند.
بیشتر بخوانید: کودک در این خانواده ها دچار افسردگی می شود
درمان های نوجوانان چند نوع است؟
درمان نوجوانان سه نوع اصلی دارد: فردی، گروهی و خانوادگی. بعضی اوقات، افراد ترکیبی از این درمان ها مانند درمان فردی و گروهی را دریافت می کنند. نوع درمان شما بستگی به مشکل (ها) دارد.
در اینجا جزئیات هر یک ذکر شده است:
درمان فردی
در درمان فردی، شما به تنهایی با یک درمانگر ملاقات می کنید و در مورد مشکلات خود صحبت می کنید. هر جلسه حدود 50 دقیقه طول می کشد. ممکن است درمانگر از شما بخواهد احساسات خود را در مورد مشکلاتتان بیان کنید و شما ممکن است “تکالیفی” را دریافت کنید که در کار کردن در مورد چالش ها و مسائل کمکتان کند.
هر آنچه که شما در درمانتان مطرح می کنید محرمانه است، مگر اینکه درمانگر معتقد باشد که در صورت پنهان داشتن مسئله- ممکن است به خودتان یا شخص دیگری آسیب برسانید. گاهی اوقات، صحبت کردن با والدین یا مشاور مدرسه در مورد یک مشکل، می تواند برایتان مفید باشد.
گروه درمانی
گروه درمانی به شما این امکان را می دهد که شاهد این باشید که نوجوانان دیگر چگونه مشکلات خود را برطرف می کنند. همچنین روش های جدیدی را برای مقابله با خود، تمرین خواهید کرد. وارد شدن به یک گروه جدید می تواند کمی معذبتان کند زیرا شما افراد گروه را نمی شناسید. اما بعد از چند جلسه، احتمالاً احساس راحتی بیشتری خواهید داشت. معمولاً در هر گروه تقریباً پنج نفر با یک یا دو رهبر وجود دارد.
رهبران گروه، موضوعات و سؤالاتی را مطرح می کنند. اما شما آزاد هستید که سؤالات خود را بپرسید و به سوالات مطرح شده در گروه نیز پاسخ دهید. جلسات گروه درمانی معمولاً حدود 90 دقیقه طول می کشد.
خانواده درمانی
در خانواده درمانی، شما و والدین تان (و گاها برادران و خواهران تان) با هم در جلسه درمانی شرکت می کنید. از آنجا که همه اعضای خانواده تان در جلسه حضور دارند، می توانید روی مشکلاتی کار کنید که خانواده تان را تحت تأثیر قرار می دهد. درمانگر از قطع کلام اعضا خودداری می کند تا همه اعضا مسائل و نگرانی های خود را ابراز کنند.
درمان چه مدت زمان می برد؟
بیشتر روش های درمانی مدت زمان مشخصی ندارند. برخی از مشکلات خیلی سریع برطرف می شوند. برخی دیگر پیچیده و زمان برند. معمولاً اگر هفته ای یک بار مراجعه داشته باشید، درمان تان حداقل سه ماه به طول می انجامد. برای برخی از مشکلات، شما ممکن است بمدت یک سال، تحت درمان باشید. اگرچه درمان می تواند مدت زیادی طول بکشد، اما قطع یقین متوجه بهبودتان خواهید شد.
آیا از صحبت کردن درباره مشکلاتم احساس ناراحتی خواهم کرد؟
این طبیعی است که در مورد مسائل حساس، احساس ناخوشایندی داشته باشید. احساس ناراحت کننده بدان معنی است که شما در حال تلاش برای یک شروع جدید هستید. همانطور که با گذر زمان به ملاقات با درمانگر یا گروه خود عادت می کنید، اعتماد به نفستان تقویت می شود.
اگر من از درمانگر خود، خوشم نیاد چه می شود؟
داشتن رابطه خوب با درمانگر یکی از مهم ترین بخش های درمان است. بعضی اوقات، افراد، با یک درمانگر، کنار نمی آیند و طی جلسه اول یا دوم درمانشان متوجه این موضوع می شوند. اگر درمانگر خود را دوست ندارید، خوب است که یک درمانگر دیگر را امتحان کنید.
نکات مهم در مورد خانواده درمانی
برخی از مواردی که باید در مورد درمان به خاطر داشته باشید عبارت اند از:
درمانگر مشکلات شما را برطرف نمی کند
در صورتی که با درمانگرتان همکاری خوبی داشته باشید، کمک یک درمانگر می تواند مفید واقع شود. درمانگر از شما پشتیبانی می کند و روش های مفیدی برای کار بر روی مشکلاتتان ارائه می دهد. اما اگر شما در حل این مشکلات کوشا نباشید، نتیجه ای مشاهده نخواهید کرد.
هرگز نباید با درمانگر خود رابطه جنسی داشته باشید
اگر یک درمانگر در فکر برقراری رابطه جنسی با شما باشد و آن را اظهار دارد، نپذیرید و به والدین خود اطلاع دهید، چرا که برقراری هر نوع تماس جنسی در روند درمان نامناسب است.
ازدواج و خانواده درمانی چیست؟
زوج ها و خانواده ها با مشکلات منحصر به فردی روبرو هستند، به همین دلیل آن ها غالباً از ازدواج و خانواده درمانی استفاده می کنند. این افراد متخصص برای رسیدگی به مسایل میان فردی آموزش دیده اند که در بین افراد، زوج ها، خانواده ها و گروه ها وجود دارد.
وظیفه آن ها چیست؟
ازدواج و خانواده درمانگران، زمینه های بیماری و پریشانی روانی را در چارچوب سیستم های ازدواج و خانواده، ارزیابی، تشخیص و معالجه می کنند. متخصصان، خدمات مشاوره ای را در چندین زمینه مختلف از جمله مشاوره قبل از ازدواج، مشاوره روابط، مشاوره کودک و جدایی و مشاوره طلاق ارائه می دهند.
برخی از وظایف رایجی که یک متخصص ازدواج و خانواده ممکن است مرتبا انجام دهد شامل موارد زیر است:
- تشخیص و درمان اختلالات روانی
- روان درمانی افراد، زوج ها و خانواده ها
- طرح ریزی برنامه های درمانی
- کمک به درمان جویان برای توسعه مهارت های جدید ارتباطات بین فردی
- جمع آوری اطلاعات در مورد درمان جو از طریق گزارش، مصاحبه، مشاهدات و بحث های ارائه شده توسط خود بیمار و ارزیابی رسمی آن ها.
بسیاری از متخصصان این حوزه، علاوه بر ارائه خدمات به درمان جویان، بیشتر وقت خود را صرف بازاریابی خدمات خود می کنند، به ویژه اگر مطب خصوصی داشته باشند. تکمیل مدارک و سروکار داشتن با شرکت های بیمه نیز بخش قابل توجهی از زمان درمانگر را به خود اختصاص می دهد. درمانگران به هنگام کار با درمان جویان، باید نکات دقیق پیشرفت بیمار را یادداشت کنند، سوابق ارزیابی را نگه داشته و به هر گونه توصیه برای درمان بیشتر توجه داشته باشند.
بنابراین چه چیزی باعث می شود که درمانگران ازدواج و خانواده از سایر درمانگران متفاوت باشند؟ در حالی که آن ها روان درمانی ارائه می دهند و در موضوعات بهداشت روانی مداخله می کنند، بیشتر بر چگونگی تأثیر پویایی خانواده بر سلامت روان تأکید می کنند. آن ها ممکن است به طور روزمره، با بسیاری از موضوعات مختلف درمان جویان مانند عزت نفس، آسیب رساندن به خود، افسردگی، اضطراب، اندوه، عصبانیت و مشکلات رابطه برخورد داشته باشند.
جایی که آن ها کار می کنند
درمانگران خانواده در گستره وسیعی از حوزه های کاری، از جمله مراکز مراقبت سرپایی، خدمات فردی و خانوادگی، مراکز دولتی محلی و ایالتی و دفاتر سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی کار می کنند. سایر تنظیمات کاری متداول ارائه دهندگان، شامل مطب های خصوصی، مراکز بستری روانی، مدارس، دانشگاه ها و کلینیک های بهداشتی است. از آنجا که درمانگران ازدواج و خانواده اغلب باید با برنامه درمان جویان خود سازگار باشند، برنامه ریزی جلسات مشاوره برای عصرهای آخر هفته امری غیر معمول نیست.
آن ها چقدر هزینه دریافت می‌کنند
تا ماه مه ۲۰۱۴، متوسط حقوق سالانه برای درمانگران ازدواج و خانواده ۴۸ دلار بود.
با توجه به راهنمای چشم انداز شغلی، بیش ترین دست مزد برای این حرفه عبارت اند از:
- دولت ایالتی- 67,380 دلار (متوسط درآمد سالیانه)
- دولت محلی- 55,260 دلار
- دفاتر دیگر متخصصان بهداشتی- 54,240 دلار
- مراکز مراقبت سرپایی- ۴۹،۵۲۰ دلار
- خدمات فردی و خانوادگی- ۴۵،۶۰۰ دلار
بیشتر بخوانید: درمان چندوجهی اضطراب؛ علائم، تشخیص و پیشگیری از اضطراب
الزامات آموزشی
انجمن آمریکایی ازدواج و خانواده درمانی (AAMFT) نشان می دهد که حداقل مدرک برای ازدواج و خانواده درمانی شامل مدرک فوق لیسانس به علاوه دو سال سابقه کارآزمایی بالینی است. پس از تکمیل این شرایط آموزشی، درمانگران همچنین باید امتحانات صدور مجوز دولتی را بگذرانند. علاوه بر آموزش های اساسی و الزامات آموزشی، برای افراد حرفه ای مهم است که ویژگی هایی داشته باشند که به آن ها امکان موفقیت در این حرفه را بدهد.
مهارت های بین فردی
دلسوزی و همدلی بسیار حیاتی است. ازدواج و خانواده درمانگران باید در گوش سپردن به درمان جویان خود خوب باشند.
توانایی حل مسئله
لازم است که ازدواج و خانواده درمانگران توانایی مواجه شدن با مشکلات پیچیده را داشته باشند و راه حل های موثری را برای حل این مشکلات ارائه دهند.
توانایی جلب اعتماد
درمانگران باید اعتماد درمان جویان خود را جلب کنند تا آن ها بتوانند درونی ترین افكار و احساسات خود را با درمانگرشان در میان بگذارند.
مهارت های سازمانی
آن ها همچنین باید بتوانند یادداشت های پرونده و سایر مدارک را پیگیری کنند و قادر باشند تا مطالبات بیمه ای را مدیریت کنند، به همین دلیل داشتن توانایی های سازمانی ضروری است.
مهارت های ارتباطی
تراپیست های ازدواج و خانواده باید با دیگران از جمله اعضای خانواده و متخصصان مراقبت های بهداشتی همکاری کنند، بنابراین برخورداری از مهارت های ارتباطی قوی یک ضرورت است. بهره مندی از فناوری های مختلف نیز می تواند کمک کننده باشد. ازدواج و خانواده درمانگران اغلب از طیف وسیعی از ابزارهای فناوری از جمله کنفرانس ویدئویی، نرم افزار حسابداری، سیستم های تلفنی چند خطی، نرم افزار صفحه گسترده، ایمیل و نرم افزارهای پزشکی استفاده می کنند.
چشم انداز شغلی خانواده درمانی
تخمین زده می شود که از سال 2012، 37800 درمانگر ازدواج و خانواده در ایالات متحده مشغول به کار شده اند. راهنمای چشم انداز شغلی نشان می دهد که رشد شغلی پیش بینی شده برای این حرفه سریع تر از میانگین سرعت آن تا سال 2020 خواهد بود. آن ها رشد شغلی 29 درصدی را برای بازه زمانی مابین سال های 2012 و 2022 تخمین زده اند.
نتیجه گیری
خانواده درمانی به طور خودکار تعارضات خانوادگی و وضعیت ناخوشایند خانواده را برطرف نمی کند. اما می تواند به شما و اعضای خانواده تان کمک کند که یکدیگر را بهتر درک کنید و مهارت هایی را- برای مقابله با شرایط چالش برانگیز زندگی- به روشی مؤثرتر در اختیارتان قرار می دهد. همچنین ممکن است به خانواده در دستیابی به حس اتحاد کمک کند.
خانواده درمانی (که همچنین به عنوان درمان سیستمیک شناخته می شود) اعضای خانواده را قادر می سازد تا با خیال راحت افکار و احساسات دشوارشان را بیان و کشف کنند، تجارب، دیدگاه ها و نیازهای یکدیگر را درک کنند، بر نقاط قوت خانواده تکیه کنند و تغییرات مفیدی در روابط و زندگی خانوادگی خود ایجاد کنند. با این حال، آیا این بیانیه ها با توجه به استانداردهای رایج در جریان اصلی علمی مورد حمایت قرار می‌گیرند؟
از دهه ۱۹۹۰، مطالعات، در زمینه ارائه شواهد قوی برای خانواده درمانی در وضعیت های مختلف، در حال افزایش است. در حال حاضر، تحقیق در مورد طراحی و روش های مختلف، شواهد مهمی در مورد اثربخشی مداخلات متنوع خانواده ارائه داده است. به علاوه چندین بررسی حاکی از آن است که خانواده درمانی پرهزینه نیست و حتی گاهی، بطور قابل توجهی از سایر درمان هایی که معمولاً خانواده را شامل نمی شود، ارزان تر است.
اثربخشی و مقرون به صرفه بودن خانواده درمانی در برخی از تنظیماتی که مورد توجه افراد مسئول سازمان خدمات عمومی یا توسعه برنامه درمانی در مراکز مربوطه است، ثابت شده است. برخی از یافته های تحقیق نشان می دهد که معالجه مبتنی بر خانواده درمانی، هزینه های مراقبت بهداشتی ارائه شده و هزینه درمان دارویی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
مطالعات زیادی وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی خانواده درمانی، مداخله سیستمیک یا کار با خانواده، در معالجه اختلالات تغذیه، مشکلات رفتاری، افسردگی، اعتیاد، اسکیزوفرنی و سایر مشکلات دوران کودکی یا بزرگسالی است. اگرچه سطح کارآیی و اثربخشی خانواده درمانی و مداخلات مبتنی بر خانواده- با توجه به طرح تحقیق و شرایط مورد مطالعه- متفاوت است، اما در حال حاضر خانواده درمانی به عنوان یک رویکرد روان درمانی مبتنی بر شواهد، به اثبات رسیده است.
برخی از آخرین مقالات مبتنی بر این شواهد پشتیبان، در انتهای این مقاله و در میان منابع ذکر شده است. با توجه به وضعیت فعلی هنر در زمینه خانواده درمانی، جای تعجب نیست که خانواده درمانی- توسط نهادهای علمی رسمی- در برخی از کشورهای اروپایی، به عنوان مثال در انگلستان، آلمان و فنلاند، به عنوان روشی مبتنی بر شواهد شناخته شود.
