اختلال خواب دیگر امری نادر نیست. بسیاری از مردم در سراسر جهان از اختلالات خواب رنج می برند. حدود ۶۰ میلیون آمریکایی حداقل یک بار در هفته اختلال در خواب را تجربه می کنند. راه رفتن در خواب، صحبت کردن در هنگام خواب، خوردن در خواب و برانگیختگی و نعوظ جزئی در میان شب، همه اختلالات مربوط به پاراسومنیا یا خواب پریشیست. در ادامه این مقاله ار بخش پزشکی و روانشناسی دکتر سلام به توضیج کامل درباره پاراسومنیا یا خواب پریشی پرداخته و با آن آشنا می شویم.
پاراسومنیا یا خواب پریشی چیست؟
افراد بالای ۶۵ سال ممکن است در طول زندگی خود پاراسومنیا یا خواب پریشی را تجربه کنند. با این حال این بیشتر در بین کودکان شایع است. این اصطلاح به هر چیز عجیبی که بتواند در هنگام خواب اتفاق بیفتد، (به جز حوادث مربوط به آپنه خواب) اشاره دارد. فلج خواب، پرخاشگری خواب و همچنین رابطه جنسی در خواب مواردی از پاراسومنیا است که در عموم افراد رخ می دهد.
همه ما حین خواب حرکات کنترل نشده ای را تجربه کرده ایم، اما نه به میزانی که پاراسومنیا محسوب شود. پاراسومنیا یا خواب پریشی مجموعه ای از اختلالات خواب ناشی از اختلال در عملکرد مغز و شامل حرکات غیر طبیعی، کنترل نشده و مکرر شبانه می باشد. بیشتر انواع پاراسومنیا در هنگام خواب عمیق رخ می دهند و در کودکان شایع تر هستند.
متخصصان اختلال خواب دریافتند وقوع برخی از انواع پاراسومنیا یا خواب پریشی در طول خواب رِم ممکن است نشانه اولیه بیماری هایی جدی مانند پارکینسون باشد. در پاراسومنیا، ذهن بدن را مجبور به حرکات ناخودآگاه و غیر طبیعی می کند. درمان بی خوابی و درمان پاراسومنیا یا خواب پریشی به هم مربوط می شوند زیرا پاراسومنیا یا خواب پریشی ها باعث می شوند که شما مقدار زیادی از خواب با کیفیت خود را از دست بدهید.
علائم و نشانه های پاراسومنیا یا خواب پریشی
از آنجا که پاراسومنیا یا خواب پریشی ممکن است در هر سنی بروز کند تشخیص آن بدون آزمایش های مناسب بطور قطعی دشوار است. اپیدمیولوژی این اختلال خواب متنوع است و صدها علائم مختلف وجود دارد که می تواند به این مشکل منجر شود. نشانه ها و علائم پاراسومنیا یا خواب پریشی برای هر نوع از آن می تواند متفاوت باشد.
در اینجا برخی از شایع ترین علائم این بیماری را میخوانید:
• بیدار شدن با احساس گیجی و سردرگمی.
• رفتارهای پیچیده حرکتی به همراه نعوظ و برانگیختگی.
• بیدار شدن بطور غیر قابل توضیح.
• صحبت کردن در خواب، خوردن در خواب و راه رفتن علائم قابل توجهی از پاراسومنیا یا خواب پریشی هستند.
• فلج خواب در طول خواب یا به هنگام پایان سیکل رِم.
• توهم و به هم سابیدن دندان ها در هنگام خواب.
• وحشت های شبانه و کابوس های منظم که تقریبا خوابیدن را غیرممکن می کنند.
همانطور که مشاهده می کنید، علائم مختلف می توانند وقوع پاراسومنیا یا خواب پریشی در کودکان و بزرگسالان را به طور یکسان نشان دهند. بنابراین طبقه بندی موارد پاراسومنیا یا خواب پریشی براساس دلایل، زمان وقوع و انواع فعالیت ها ضروری است.
بیشتر بخوانید: ساییدن دندان در زمان خوابیدن
عوامل پاراسومنیا یا خواب پریشی
بسیاری از اراسومنیا یا خواب پریشی ها در کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ می دهند، به این معنی که با افزایش سن پاراسومنیا یا خواب پریشی ناپدید می شود. حدود ۶۶ درصد از بزرگسالان حداقل یک پاراسومنیا را در طول عمر خود تجربه می کنند و ۱۲ درصد آنها پنج پاراسومنیا یا خواب پریشی یا بیشتر را تجربه می کنند. با اینکه برخی پاراسومنیا یا خواب پریشیها بدون دلیل شناخته شده رخ می دهند اما برخی دیگر ناشی از اختلالات پزشکی یا استفاده از دارو یا ماده ای خاص هستند.
برخی شرایط و داروهایی که خطر ابتلا به پاراسومنیا یا خواب پریشی را افزایش می دهند شامل موارد زیر هستند:
• اختلال اضطراب پس از سانحه
• محدودیت خواب
• مصرف الکل
• درد مزمن
• داروهایی از جمله دارو های خواب آور و آرام بخش، محرک ها، نورولپتیک ها، زولپیدم و ترازودون.
پاراسومنیا یا خواب پریشیهای اولیه
این بیماری می تواند در هر مرحله از خواب یا هنگام انتقال از بیداری به خواب رخ دهد. کلیه اختلالات خواب رِم مواردی از ابتلا به پارزومنیای اولیه هستند. مشکلات انتقال بین حالت خواب و بیداری شامل گرفتگی ساق پا، سندرم پای بی قرار و فلج خواب است. اینها همه نمونه هایی کلاسیک از اختلال خواب‐بیداری هستند.
این بیماری در کودکان و نوزادان نیز مشاهده می شود. چندین مورد مستند از کودکانی که به دلیل نوسان سریع مراحل خواب غیر رِم و رِم از پاراسومنیا یا خواب پریشی رنج می برند وجود دارد. بنابراین متخصصان موارد اولیه را طبق مراحل خوابی که تحت تأثیر پاراسومنیا یا خواب پریشی اند و یا مطابق با علائم آنها طبقه بندی می کنند.
پاراسومنیا یا خواب پریشی های ثانویه
پاراسومنیا یا خواب پریشیی ثانویه معمولاً تجلی یک مشکل روانی موجود یا ایرادی در یک سیستم اندام داخلی در هنگام خواب هستند. این اختلال در بزرگسالان کاملاً متداول است. از آنجا که این نوع اختلال خواب معمولاً نتیجه برخی دیگر از مشکلات موجود است، متخصصان از آن به عنوان پاراسومنیا یا خواب پریشیی ثانویه یاد می کنند. متخصصان به طور معمول اشکال ثانویه بیماری را بر اساس ارگان های درگیر طبقه بندی می کنند.
برخی از علائم پاراسومنیا یا خواب پریشیی اولیه و ثانویه با یکدیگر همپوشانی دارند اما این بدان معنا نیست که آنها دلایل یکسان یا شیوه درمان مشابهی دارند. شب ادراری در بین کودکان و بزرگسالان نمونه ای کلاسیک از پارازومیای ثانویه است. تشنج، ریفلاکس معده و ترش کردن، آریتمی قلبی و اختلال عملکرد دستگاه تنفسی همگی می توانند منجر به اختلالات ثانویه مرتبط با خواب در بزرگسالان شوند.
دسته بندی های مختلف پاراسومنیا یا خواب پریشی
رایج ترین سیستم طبقه بندی پاراسومنیا یا خواب پریشی بستگی به مراحل خوابی دارد که پاراسومنیا یا خواب پریشی طی آن اتفاق می افتد. در نتیجه، دو طبقه بندی گسترده وجود دارد: پاراسومنیا یا خواب پریشی غیر رِم و پارازومنی رِم. در طول خواب، مغز ما ۴ مرحله از چرخه رِم و ۱مرحله از چرخه غیر رِم را طی می کند. در نتیجه با افزایش مدت مراحل رِم، خواب از یک مرحله به مرحله دیگر پیشرفت می کند. در حالت ایده آل ما برای تجربه خواب کامل ۴ تا ۵ چرخه خواب را در هر شب می گذرانیم.
افرادی که از اختلالات خواب رنج می برند و خواب کاملی ندارند، قادر به انجام چرخه کامل خواب های رم و غیر رم نیستند. فقدان ۴ یا ۵ چرخه خواب قدرت ترمیم کننده مغز و بدن را به خطر می اندازد. این می تواند به خواب آلودگی بیش از حد در هنگام روز و کاهش بهره وری منجر شود. اختلالات خواب مانند پاراسومنیا یا خواب پریشی می تواند فرد را از هر پنج مرحله خواب رم یا غیر رم بیدار کند.
اختلالات خواب غیر رِم
پاراسومنیا یا خواب پریشی غیر رِم ممکن است در هر چهار مرحله از مراحل خواب غیر رِم اتفاق بیفتد؛ هر چند در مراحل اولیه خواب احتمال رخ دادن آن بیشتر است. این پاراسومنیا یا خواب پریشی دارای طبقه بندی های دیگری نیز هست که به متخصصان و پزشکان خواب کمک می کند تا بیماری را به طور مؤثر تشخیص دهند و معالجه کنند.
راه رفتن در خواب
پزشکان و متخصصان خواب غالباً از آن به عنوان سومنامبولیسم یا نوکتامبولیسم یاد می کنند. صرف نظر از تعداد هجا اسمی، هر دو معنای یکسانی دارند – خارج شدن از تخت هنگام خواب و حرکت در محیط. افراد مبتلا به سومنامبولیسم معمولاً با چشمان باز قدم می زنند اما از حرکت خود یا محلی که در آن راه می روند بی اطلاع هستند.
افراد هنگامی متوجه این اختلال در خود می شوند که در جایی جز اتاق خواب خود یا جایی دیگر در خانه از خواب بیدار شوند. این می تواند بسیار خطرناک باشد زیرا افراد می توانند درها و پنجره ها را باز کنند، در وسط خیابان قدم بزنند یا رانندگی کنند با این حال افراد پس از بیدار شدن معمولا هیچ خاطره ای از فعالیت های هنگام خواب خود به یاد نمی آورند.
وحشت شبانه
وحشت های شبانه یا ترس های خواب با کابوس ها متفاوت هستند. آنها معمولاً در مرحله اول خواب اتفاق می افتند. در صورت تجربه کابوس، فرد با گریه کردن یا جیغ کشیدن یا تلاش برای نفس کشیدن از خواب بیدار می شود. آنها صبح روز بعد کاملاً از خواب ناخوشایند و واکنش خود آگاهی دارند.
در حین مراحل وحشت شبانه، افراد از خواب بیدار می شوند، فریاد می زنند، گریه می کنند، یا حتی به افراد خیالی اشاره می کنند. با این حال فردای آن شب هیچ خاطره ای از وقایعی که اتفاق افتاده بخاطر ندارند. وحشت شبانه برای اعضای خانواده یا هم اتاقی افراد بسیار وحشتناک است.
برانگیختگی گیج کننده
در حین حالت برانگیختگی گیج کننده، افراد می توانند به سؤالات پاسخ دهند، اما جوابها می توانند از پاسخی طنز و مسخره تا کاملاً پوچ و بی معنی متغیر باشند. در حالی که به نظر می رسد این افراد بیدار هستند، اما مغزشان ناهشیار است. این مرحله می تواند از چند ثانیه تا چند ساعت ادامه داشته باشد. دقیقاً مانند سایر انواع پاراسومنیا یا خواب پریشی، فرد مبتلا هیچ خاطره ای از این رویداد بخاطر ندارد.
خوردن در خواب
غذا خوردن در هنگام خواب به نظر خنده دار است، اما می تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد. درست مانند راه رفتن در خواب افراد افراد به حالتی نیمه هشیار می رسند و شروع به خوردن غذا و نوشیدنی می کنند. غذایی که افراد طی خواب می خورند معمولاً شامل مواردی است که هنگام بیداری هرگز آنها را مصرف نمی کردند.
این پروسه(خوردن) می تواند تا ۱۰ دقیقه دوام بیاورد، اما افراد مبتلا به این اختلال به هیچ وجه این حوادث را به خاطر نمی آورند. این بسیار خطرناک است زیرا خوردن فقط شامل مواد خوراکی نمی شود. آنها می توانند مواد سمی را نیز در حالت نیمه هشیاری مصرف کنند. در برخی موارد، افراد حتی سعی کرده اند تا هنگام خواب پخت و پز کنند. این یک اختلال خواب عجیب اما واقعی است که نیازمند توجهی جدی است.
بیشتر بخوانید: نوردرمانی برای رفع اختلالات خواب
اختلالات خواب رِم
این اختلالات در ساعات انتهایی شب شایع تر است. اختلالات خواب رِم فقط در مرحله خواب رِم یا مرحله ای که افراد در خواب رویا می بینند، اتفاق می افتد.
فلج خواب
اگر در حالتی از خواب بیدار شدید که از محیط اطراف خود و بیداری خود آگاه هستید اما قادر به حرکت و صحبت کردن نیستید، ممکن است دچار این اختلال شده باشید. در بیشتر موارد، تجربه این اختلال به دلیل ایجاد شدن توهم هنگام فلج، وحشتناک است. این مراحل می توانند تنها چند ثانیه یا بیشتر طول بکشند.
مراحل فلج خواب معمولاً خود به خود خاتمه می یابند یا وقتی شخصی فرد را لمس کند تمام می شوند. فلج خواب بدون شک ترسناک است، اما لزوما برای همه خطرناک نیست. این امر می تواند عادت های خواب را نیز مختل کند زیرا فرد به دلیل ترس از احتمال رخ دادن دوباره این حالت مدت طولانی پس از واقعه را بیدار می ماند.
اختلالات کابوس
همه افراد چند مدت یکبار یک یا دو کابوس را تجربه می کنند. با این حال، تصور کنید که هر شب به مدت چندین روز یا چند هفته کابوس ببینید. در این حالت ممکن است آنچه را که متخصصان از آن به عنوان اختلال کابوس یاد می کنند، داشته باشید. از آنجا که فقط در مرحله خواب رِم اتفاق می افتد، پاراسومنیا یا خواب پریشیی اولیه رِم محسوب می شود. این بیماری می تواند خواب افراد را به دلیل افزایش سطح اضطراب یا ناراحتی های جسمی مانند ضربان قلب، خشک شدن گلو و تعریق بیش از حد، مختل کند.
اختلال رفتاری خواب رِم
اکنون تعداد زیادی از پزشکان و متخصصان خواب، این اختلال را یک اختلال شدید مغزی می دانند. در حالی که افرادی که از این پارازومیا رنج می برند، خطر بیشتری برای صدمه زدن به خود دارند اما احتمال اینکه در خواب به شریک زندگی خود نیز آسیب و ضربه بزنند زیاد است. اگر علائم را تشخیص دادید برای تشخیص و درمان مناسب باید سریعاً به یک متخصص خواب مراجعه کنید.
انواع دیگر پاراسومنیا یا خواب پریشی (اختلال خواب)
محققان، متخصصان خواب و پزشکان، اختلالاتی را که قبلاً در طی چند دهه گذشته رایج بوده را مشاهده و طبقه بندی کرده اند. مستند سازی موارد، مشاهده علمی در کلینیک های خواب و معاینه دقیق افراد مبتلا، این فرصت را داده است که با گذشت زمان از این نوع اختلالات آگاهی یابند.
با این حال چندین مورد کمتر شناخته شده از اختلالات خواب وجود دارد.
این موارد شامل صحبت کردن در خواب، بروکسیسم، سندرم منفجر شدن سر و رابطه جنسی در خواب است. برخی از آنها در طول خواب و همچنین خواب رِم اتفاق می افتد. از این رو، تکمیل لیست کامل رفتارهای غیر معمول مرتبط با خواب به دلیل ناهمگونی گروه های خطرپذیر و همچنین علائم، غیرممکن است.
چه کسانی دچار خواب پریشی می شوند؟
هر کسی می تواند در طول زندگی خود به اختلالات خواب یا بیداری مبتلا شود. در این میان کودکان بیشتر از همه گروه ها از پاراسومنیا یا خواب پریشی رنج می برند. از آنجایی که ممکن است این مساله برای هر کسی اتفاق بیفتد، ضروری است که احتمالات ابتلا در رِم یا اختلال خواب عادی خود را پیدا کنید.
کودکان
جالب اینجاست که ذهن در حال رشد کودکان در مرحله رِم بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات خواب است. شب ادراری، صحبت کردن در خواب، راه رفتن در خواب و وحشت شبانه در بین کودکان بسیار رایج است. در بیشتر مواقع، کودکان بطور طبیعی از این مرحله خارج می شوند و اگر این اختلالات در اوایل زندگی کودک رخ دهد ممکن است تجربیات آسیب زا را با گذر زمان فراموش کنند.
راه رفتن در خواب در بین کودکان بین ۵ تا ۱۲ سال متداول است. راه رفتن و صحبت کردن در خواب در سال های اول نوجوانی از بین می رود. ترس های شبانه ولی مشکلی واقعی است زیرا می توانند خواب رِم و خواب غیر رِم را مختل کنند. وحشت شبانه تنها ۶ درصد از کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد. علل پاراسومنیا یا خواب پریشی می تواند ژنتیکی باشد، یا نتیجه مصرف برخی از داروها باشد.
بزرگسالان
موارد متعددی وجود دارد که اختلالات پاراسومنیا یا خواب پریشی در بزرگسالی ادامه می یابد. بزرگسالان ممکن است با ترس شبانه، کابوس های مکرر، راه رفتن در خواب، خوردن در خواب، نعوظ دردناک در هنگام خواب و آر بی دی دست و پنجه نرم کنند. دوره های استرس بیش از حد در محل کار اغلب موارد پاراسومنیا یا خواب پریشی را تشدید می کند. تروما هایی منجمله پی تی اس دی درمان نشده می تواند باعث اختلال کابوس مزمن در بزرگسالان شود. این بیماری در بین جانبازان ایالات متحده بسیار رایج است.
در بیشتر مواقع، پاراسومنیا در بزرگسالان در اثر جهش های ژنتیکی که از یکی از والدینشان به ارث برده اند رخ می دهد. با این حال، علائم انواع مختلف اختلالات خواب یا بیداری می تواند نتیجه سایر بیماری ها مانند پارکینسون، آلزایمر یا هانتینگتون باشد. بنابراین، اگر شما اختلالات خواب را تجربه میکنید، بلافاصله با یک متخصص خواب ملاقات کنید. پاراسومنیا یا خواب پریشی در حدود ۴ درصد از بزرگسالان رخ میدهد.
افراد مسن
افراد مسن به احتمال بیشتری دچار تغییرات وابسته به سن در الگوهای خواب یا بیداریشان می شوند. گذشته از سندرم “فاز خواب پیشرفته” و بی خوابی، آنها علائم مشخصی از چندین اختلال خواب و پاراسومنیا یا خواب پریشی را بروز می دهند. در افراد بالای ۵۰ سال اختلالات خواب بسیار شایع است.
شیوع پاراسومنیا یا خواب پریشی در حدود ۵ تا ۷ درصد جامعه سالمندان در ایالات متحده گزارش شده است. شروع اولیه آر بی دی با استفاده از داروهای ضد افسردگی در افراد تحت بررسی ارتباط دارد. سالمندانی با سابقه مصرف الکل، سیگار و مصرف مواد مخدر بیشتر به اختلال خواب رِم دچار می شوند.
تشخیص پاراسومنیا یا خواب پریشی
تفاوت های اختلالات خواب رِم و غیر رِم شامل تشنج شبانه، حملات هراس، اختلالات جدا کننده، برانگیختگی گیج کننده و رفتار پیچیده ناشی از دارو است. سابقه بالینی برای تشخیص قاطعانه پاراسومنیا یا خواب پریشی بسیار مهم است. این کار شامل ارزیابی دقیق و زمان بندی است. مواردی وجود دارد که یک پزشک یا یک متخصص خواب برای تشخیص صحیح این اختلال باید انجام دهد. پزشک همچنین باید کلیه علل خارجی کاهش خواب را حذف کند.
پزشک باید بتواند اثرات داروها و مصرف الکل را کم کند. رفع عوارض مسمومیت و ترک آن برای تشخیص قطعی ضروری است. آپنه خواب، ناركولپسی و سندرم پاهای بی قرار از موارد پاراسومنیا یا خواب پریشی نیستند. متخصصان خواب غالباً باید بیماری هایی را که می تواند باعث درد و ناراحتی در هنگام خواب شود رفع کنند.
داروهایی از جمله داروهای ضد افسردگی می توانند هنگام خواب اختلال ایجاد کنند. پلی مونوگرافی در تشخیص پاراسومنیا یا خواب پریشی های غیر رم شایع نیست. فقط می تواند مواردی از مشکلات فیزیولوژیکی از جمله نارکولپسی، سندرم پای بی قرار و آپنه خواب را رفع کند. این آزمایش می تواند آپنه انسدادی خواب و سایر اختلالات خواب را که می تواند در کیفیت خواب تداخل ایجاد کند را رفع کند.
درمان پاراسومنیا یا خواب پریشی
بعضی اوقات پاراسومنیا یا خواب پریشی ها قابل درمان نبوده اما قابل کنترل هستند. اختلالات خواب غیررم با علائم خواب رم بسیار متفاوت است، اما چند درمان استاندارد وجود دارد که برای هر دو کار می کند. برانگیختگی گیج کننده، وحشت در خواب و راه رفتن در خواب سه نوع اصلی پاراسومنیا یا خواب پریشیی غیر رم هستند.
درمان برانگیختگی گیج کننده
کنترل و مدیریت برانگیختگی گیج کننده شامل بهبود بهداشت خواب، به حداکثر رساندن درک خواب و مدیریت استرس و اضطراب است. برای هر نوع برانگیختگی گیج کننده در بزرگسالان، به حداکثر رساندن پایداری خواب از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
درمان راه رفتن در خواب
این یکی از شناخته شده ترین اشکال پاراسومنیا یا خواب پریشیی غیر رِم در کودکان و بزرگسالان است. این مشکل برای بزرگسالان جدی تر است. برخی از افراد استعدادی ژنتیکی برای ابتلا به سومنامبولیسم دارند. بیمار باید با اعضای خانواده خود در مورد تهدیدات این بیماری صحبت کند. اجتناب از کمبود خواب و اضطراب در اغلب موارد عوارض این بیماری را کاهش می دهد. روان درمانی، هیپنوتیزم و تمرینات آرامش بخش بسته به عوامل دیگری که ممکن است باعث ناآرامی ها شود، می توانند مفید باشند.
درمان ترس های شبانه
اگرچه این اختلال بیشتر در کودکان شایع است، اما می تواند در بزرگسالی نیز ادامه یابد. وحشت در خواب اغلب در افراد مبتلا به افسردگی مزمن و ویژگی های وسواسی شایع است. بین ترس از خواب و اختلالات روانی رابطه ای قوی وجود دارد. داروهای ضد افسردگی بنزودیازپین و ترایسیکلیک در درمان ترس های شبانه مفید هستند. در رده خواب رِم سه دسته پاراسومنیا یا خواب پریشی وجود دارد و مدیریت برخی از آنها بسیار شبیه به اختلالات خواب های غیر رِم است.
اختلال رفتاری خواب رِم
اختلال رفتاری خواب رِم می تواند حاد یا مزمن باشد. برای اثبات وقوع این اختلال، آزمایشات پلی سونوگرافی و الکترومیوگرافی ضروری هستند. این اختلال همچنین نشانه ای از چندین بیماری عصبی است. افراد مبتلا به این اختلال در ده سال آینده تا ۶۰ درصد، شانس ابتلا به یک بیماری عصبی را دارند. سابقه طولانی تحقیقات نشان می دهد که کلونازپام می تواند برای درمان این اختلال مفید باشد. ملاتونین یکی از جایگزین های کلونازپام است که به طرز شگفت انگیزی برای تثبیت کیفیت خواب کار می کند.
فلج خواب
آسیب شناسی اختلال فلج خواب هنوز ناشناخته است. الگوهای خواب نامنظم از محرومیت از خواب و فشار زیاد استرس می تواند به فلج خواب کمک کند. سایر دلایل ثانویه شامل اعتیاد به مواد مخدر وبیماری های روانی-عصبی است. مهارکننده های انتخابی جذب سروتونین می توانند برای درمان فلج خواب مفید باشند زیرا می توانند خواب رِم را سرکوب کنند. افراد می توانند برای کنترل فلج خواب، روان درمانی را امتحان کنند.
اختلالات کابوس
کابوس ها می توانند احساس ترس، عصبانیت و انزجار را برانگیخته و دوره های بیداری را در افراد طولانی و مختل کنند. اختلالات کابوس می تواند نتیجه پی تی اس دی ، افسردگی و سایر اختلالات روانشناختی باشد. آن ها می توانند بخشی از خواب رِم یا غیر رِم باشند. بنابراین هر دو روش روانشناختی و دارویی برای مدیریت و درمان اختلالات کابوس ضروری است.
پارازومنیهای دیگر از جمله سندرم شنیدن انفجاری، صحبت در خواب و خوردن در خواب، اغلب برای دسته بندی، تشخیص و درمان مشکل آفرین هستند. در حالی که متخصصان خواب غالباً صحبت کردن و خوردن در خواب را زیر شاخه ای از راه رفتن در خواب می دانند، اما درمان آنها نیاز به مشاوره روانشناسی گسترده و روان درمانی دارد.
بیشتر بخوانید: آیا می دانید بی خوابی با ورزش درمان می شود؟
چند مورد که هرگز نباید در مورد خواب پریشی فراموش کنید
پاراسومنیا یا خواب پریشی شایع تر از آن است که اکثر مردم اعتقاد دارند. آنها معمولاً، بخصوص در کودکان، هیچ ارتباطی با اختلالات روانی ندارند. بیشتر کودکان زیر ۱۲ سال از ترس های شبانه، صحبت کردن در خواب و راه رفتن در خواب رنج می برند. اکثر پاراسومنیا یا خواب پریشیهایی که در کودکان رخ می دهد مانند وحشت شبانه، برانگیختگی گیج کننده و راه رفتن در خواب در خواب ناگهانی پیش می آید.
در بیشتر موارد پاراسومنیا یا خواب پریشی، سابقه طولانی ای در بیمار دارد زیرا سالها بدون تشخیص باقی می ماند. در افراد جوانتر آر بی دی می تواند در اثر یک بیماری سیستم عصبی مرکزی اتفاق بیفتد. اختلالات خواب رِم در بیماران جوان ممکن است هنگام بزرگ شدن حل شود. پاراسومنیا یا خواب پریشیهای خاصی مانند راه رفتن در خواب در بزرگسالان می تواند بسیار خطرناک باشد.
مواردی وجود دارد که افراد اسلحه های پر و آماده به شلیک را با خود در خواب حمل می کردند یا در بزرگراه ها راه می رفتند. اینها مواردی حاد بودند که در آن مداخلات روانشناختی و دارویی الزامی است. ارزيابي اين اختلال و درمان آن ضروري است زیرا پارازومنيا ها به طور بالقوه براي بيمار و ديگران مضرند.
هرگونه حرکات و اعمال غیرمعمول یا نامطلوب هنگام خواب می تواند علامت یا نتیجه پاراسومنیا یا خواب پریشی باشد. در موارد متعددی پاراسومنیا یا خواب پریشی شامل احساسات ناخواسته است که فرد را از خواب باز میدارد. با این حال اکثر پاراسومنیا یا خواب پریشیها شامل مراحل جدا کننده خواب هستند که می توانند در حین انتقال بین خواب و بیداری، باعث برانگیختگی های جزئی شوند.
این اختلالات می توانند در طول خواب رِم یا خواب غیر رِم رخ دهند. برخی از افراد تنها یک پاراسومنیا یا خواب پریشی را تجربه می کنند، در حالی که موارد متعددی وجود دارد که پزشکان افراد مبتلا به چندین پاراسومنیا یا خواب پریشی مجزا را که با هم اتفاق می افتد شناسایی کرده اند.
از آنجا که اختلالات رِم و غیر رِم اغلب نشانه ها و علائم زودرس بیماری های عصبی مانند آلزایمر، هانتینگتون و پارکینسون هستند، متخصصان خواب همیشه یک معاینه کامل را برای برجسته کردن دلایل احتمالی پاراسومنیا یا خواب پریشی توصیه میکنند.
این امر به ویژه در بزرگسالان در حدود ۴۰ سال صادق است. افراد بالای ۵۰ سال معمولاً در هفته حداقل از یک نمونه پاراسومنیا یا خواب پریشی رنج می برند. تشخیص و درمان به موقع می تواند از آسیب روانی و آسیب جسمی ای که اختلال خواب ایجاد می کند، جلوگیری کند. برخی از پاراسومنیا یا خواب پریشی ها به دارو احتیاج دارند در حالی که برخی دیگر اغلب به روان درمانی منظم واکنش مثبت می دهند. بسته به شدت بیماری، ممکن است در عادات خواب پیشرفت های ساده ای پیدا کنید.
برای پاراسومنیا یا خواب پریشی چه کاری می توان انجام داد؟
بسیاری از افراد مبتلا به پاراسومنیا یا خواب پریشی با بهبود عادات خواب خود بهبود پیدا می کنند.
برخی از نکات خواب سالم شامل موارد زیر است:
• از داشتن خواب کافی اطمینان حاصل کنید.
• یک برنامه منظم برای خوابیدن و از خواب بیدار شدن داشته باشید.
• از مصرف الکل یا سایر آرامبخش ها خودداری کنید زیرا احتمال بیدار شدن کامل را برای شما سخت می کند.
• از مصرف کافئین یا سیگار کشیدن خودداری کنید.
• اتاق خواب را ساکت نگه دارید تا از ایجاد آشفتگی در هنگام خواب جلوگیری کنید.
برخی از نکات مربوط به ایمنی اتاق خواب در مواجه با پاراسومنیا یا خواب پریشی شامل موارد زیر هستند:
• اطمینان حاصل کنید که هیچ جسمی در کف زمین وجود ندارد که بتواند از کف زمین جدا شود.
• درها و پنجره های اتاق خواب را ببندید و قفل کنید تا مطمئن شوید که شخص نمی تواند بیرون برود.
• یک زنگ یا آلارم برای در نصب کنید.
• اشیاء و سلاح های بالقوه خطرناک را در اتاق خواب نگه ندارید.
• از تخت خواب های مرتفع که باعث آسیب در اثر افتادن می شوند، استفاده نکنید.
