بیماری های کولون و آنورکتال مشکلات مرسوم فراوانی هستند که بر مقعد و روده بزرگ تاثیر می گذارند. بیماری های کولون و آنورکتال شامل سندروم روده التهابی، یبوست، همورویید، پارگی مقعد، آبسه، پولیپ و سرطان روده بزرگ می شود. شهروندان آمریکایی بسیاری در اجابت مزاج، با دشواری روبه رو هستند. عوامل فراوانی در این مسئله نقش دارند (شامل رژین غذایی و سطح فعالیت). سایر عوامل تاکنون مشخص نشده اند. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به توضیح کامل درباره بیماری های کولون و آنورکتال پرداخته و با آنها آشنا می شویم.
بیماری های کولون و آنورکتال و فیزیولوژی روده
روده بزرگ متشکل از روده (به طول 5 متر) و مقعد (به طول 8 اینچ) می شود (در بسیاری از موارد، مقعد را به عنوان منفذی در نظر می گیریم که مدفوع از آن خارج می شود اما در واقع آن سوراخ مقعد است). مقعد در واقع قسمت بالا دست سوراخ مقعد بوده و روده بزرگ به روده کوچک متصل است.
کاربرد اصلی روده بزرگ، فرآوری سه پاینت مدفوع مایعی است که روزانه دریافت می کند و باید آن را باید تبدیل به میزان قابل مدیریتی از مدفوع جامد کرده و آن را آماده دفع نماید. مقعد، این فرآیند را هماهنگ می کند. به طور عادی شخص می تواند 200 گرم از مدفوع جامد را به طور روزانه دفع نماید. با این وجود تنوع زیادی در میزان مدفوعی که شخص سالم دفع می کند، وجود داشته و از سه بار در روز تا سه بار در هفته متفاوت است.
اختلال در عملکرد روده و بیماری های کولون و آنورکتال
اختلال در عملکرد روده ، از جمله بیماری های کولون و آنورکتال است که در آن، روده کاملا عادی است اما عملکرد مناسبی ندارد. این مورد، مرسوم ترین مشکلاتی را در برمیگیرد که بر روده بزرگ و مقعد تاثیر میگذارد. دلیل مستقیم آن اغلب مشخص است.
یبوست
یبوست به عنوان دفع مدفوع کوچک، دشوار یا بدون تکرر مناسب تعریف می شود.
دلایل یبوست را در زیر می خوانیم:
- عدم وجود زبرینه یا فیبر کافی در غذا
- عدم نوشیدن کافی مایعات
- عادت های بد، به خصوص تاخیر انداختن در اجابت مزاج
- مشکلات جابه جایی در روده بزرگ (شامل جابه جایی بدون هماهنگی)
شخص مبتلا به یبوست ممکن است در طول اجابت مزاج، دچار کشیدگی شده یا دشواری های زیادی داشته باشد. عبور مدفوع سخت می تواند منجر به مشکلات مقعدی همانند پارگی (شکاف های دردناک در پوشش بافت مقعد) یا همورویید بشود.
بیشتر بخوانید: راه حل طبیعی برای درمان یبوست
سندروم التهابی روده یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
روده حساس یا تحریک پذیر در واقع یکی از بیماری های کولون و آنورکتال است که بر آن، عضله روده بزرگ به صورت غیرطبیعی منقبض می شود که می تواند منجر به بروز مشکلات شدید گردد. برخی از بیماران، دچار اسهال شده، سایرین یبوست می گیرند و در برخی از مواقع، هم یبوست و هم اسهال را شاهد هستیم.
انقباض غیرطبیعی می تواند منجر به بروز فشار بالا در روده بزرگ شود که به نوبه خود باعث انقباض شکمی، گاز، نفخ و در برخی از مواقع اضطرار بیش از اندازه خواهد شد (نیاز برای استفاده از دستشویی). درمان های این بیماری شامل اجتناب از خوردن غذاهایی است که باعث می شوند این مشکل، بیشتر شوند. در واقع باید رژیم غذایی را با در نظر گرفتن علائم خاص، شخصی سازی کرده، تنش را مدیریت کرده و از دارو استفاده نمود
اختلالات ساختاری و بروز بیماری های کولون و آنورکتال
اختلالات ساختاری در واقع اختلالاتی هستند که در آن، چیز غیرطبیعی ای را باید حذف کرده، تغییر داد یا توسط یک عملیات، بازیابی نمود. این موارد، شامل حذف قسمتی از روده به دلیل دایوریکولیتیس یا سرطان می شود.
همورویید داخلی
همورویید داخلی در واقع رگ های خونی نرمالی هستند که در کنار منفذ مقعد قرار می گیرند. ما با این رگ ها زاده شده ایم. این عقیده وجود دارد که این رگ ها مکانیزم تنظیم دقیقی هستند که به ما اجازه میدهند گاز را کنترل کرده و از عبور آن، در مواردی که مقبولیت اجتماعی وجود ندارد جلوگیری به عمل بیاوریم. هنگامی که همورویید داخلی به دلیل کشش یا زایمان بزرگ می شود، ممکن است تحریک شده و خونریزی نمایند.
به طور طبیعی همورویید های داخلی می تواند آنقدر بزرگ شوند که از منفذ مقعد بیرون بزنند. درمان سنتی برای همورویید داخلی شامل بهبودبخشی عادت های اجابت مزاج، با استفاده از نوارهای الاستیک، برای بازکشیدن هموروییدها، به داخل مقعد یا حذف کردن آن ها با استفاده از عمل جراحی می شود.
دستگاه هایی که از امواج صوتی استفاده می کنند می توانند دقیقا محل جریان خون بیش از حد، در رگ ها را شناسایی کرده و این دستگاه ها به دکتر، توانایی بستن دقیق این ناحیه را خواهد داد. یک درمان دیگر هموروییددکتومی منگنه ای است که در آن، یک دستگاه خاص، برای برگرداندن بافت همورویید، به داخل بدن و منگنه زدن آن در جای خود مورد استفاده قرار می گیرد.
همورویید خارجی یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
همورویید خارجی در واقع رگ هایی هستند که دقیقا زیر پوست در قسمت خارجی مقعد قرار دارند. به طور طبیعی باعث هیچگونه علائمی نمی شوند. معمولا لخته خونی در آن ها می تواند شکل بگیرد و باعث درد فراوانی شود. لخته های خونی، خطرناک نیستند و به سایر اندام ها منتقل نخواهند شد. بزرگترین نگرانی ای که به وجود می آورند، درد است. در بسیاری از موارد، این بیماری به خودی خود خوب خواهد شد و در برخی از مواقع، لخته مذکور با استفاده از بی حسی موضعی در مطب دکتر حذف می شود.
پارگی مقعد
پارگی مقعد در واقع پارگی کوچکی در پوشش کانال سوراخ مقعد است. پارگی مقعد اغلب از یبوست و یا کشش در طول اجابت مزاج یا از اسهال مزمن ایجاد خواهد شد. بیماران اغلب از احساس درد تند و شدید در طول اجابت مزاج، اغلب با عبور لخته های خون روشن شکایت می کنند. پارگی می تواند بسیار دردآور باشد و در صورت عدم درمان تبدیل به بیماری مزمن گردد. این پارگی ها اغلب مرسوم بوده و در تمامی سنین در مرد و زن بروز خواهد کرد. اکثر پارگی های مقعدی را می توان بدون عمل جراحی درمان کرد.
در صورتیکه تشخیص داده شده که مبتلا به پارگی مقعد هستید، تیم ما به منظور توسعه برنامه درمان شخصی سازی شده برایتان تلاش خواهد کرد. حمام آب داغ می تواند باعث کاهش درد در ناحیه تحت تاثیر گشته و جریان خون را بهبود ببخشد. دارو شامل جریان فیبر، می تواند مدفوع را اصلاح کرده و به بهبودیابی پارگی کمک کند؛ به صورتی که این تغییرات منجر به بهبودبخشی کامل نشد، دکتر شما آرامش بخش های ماهیچه باسطه را به شما تجویز خواهد کرد.
درمان، با استفاده از عمل جراحی برای پارگی های مقعدی استفاده می شود که با سایر رویکردها بهبود نیافته اند. در موارد نادر، پارگی مقعدمی تواند علامت یا نشانه ای از یک اختلال (همانند بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری انتقال جنسیتی (STD) یا سرطان) باشد. در صورتی که تشخیص واضح نبود، آزمایش های بیشتر (شامل معاینه تحت بی حسی یا کولونوسکوپی)، برای حذف سایر اختلالات، مورد نیاز خواهد بود.
آبسه دور مقعدی و فیدسول اینآنو
آبسه دور مقعدی و فیدسول اینآنو، دو اختلال مرتبط هستند که بر ناحیه مقعدی تاثیر می گذارند. تقریبا تمامی آبسه ها هنگامی ایجاد می شوند که یکی از دو غذذ پوشش دهنده کانال مقعدی مسدود شده و منجر به عفونت شوند. در صورت عدم درمان، آبسه می تواندتبدیل به یک فیدسو شود. در واقع فیدسول، ارتباط غیر طبیعی، میان کانال مقعدی (از طریق برخی یا تمامی عضلات واسط) و پوست می باشد.
بسیاری از آبسه ها و فیدسول اینآنو به دلیل سایر اختلالات ایجاد می شوند (همانند بیماری التهاب روده). علاوه بر آن، زنان، پس از زایمان دشوار می توانند مبتلا به فیدسول شوند. علائم فیدسول می تواند درد، تب، قرمز شدن یا زخم چرکی، تخلیه همراه با خون، مدفوع از دور مقعد شوند. برخی از بیماران، یک ورم کردگی لطیف یا جوش را به عنوان علامت اول این بیماری عنوان می کنند. بیماران هم چنین ممکن است دچار دشواری در کنترل کردن گاز یا مدفوع یا از دست دادن کنترل مدفوع شوند.
درمان فیدسول یا آبسه نیاز به دانش کافی از آناتومی مقعد و سراخ مقعد دارد. گام اول این است که جراح کولورکتال، معاینه دقیقی انجام داده و با بیرون کشیدن مایع داخل آبسه، هرگونه عفونت را کنترل کند. این عمل را می توان به عنوان روندی برای بیمار، بدون بستری ،با استفاده از بی حسی موضعی انجام داد. با این وجود موارد پیچیده تر، نیاز به معاینه، تحت بی حسی در اتاق عمل دارند. در صورتی که تخلیه مایعات آبسه موفقیت آمیز باشد، اغلب آنتی بیوتیک مورد نیاز نیست.
در صورتی که تضخیص واضح نبوده و به بروز بیماری دیگری شک داشته باشیم، استفاده از کولونوسکوپی لازم است. فیدسول اغلب نیاز به جراحی دارد. به منظور حصول بهبودی کامل، ممکن است نیاز به درمان متوالی یا مرحله ای باشد. پس از معاینه دقیق، متخصصان ما گزینه های درمانی را با شما در میان گذاشته و بهترین گزینه را بر پایه موقعیت فیدسول و میزان عضله درگیر به شما توصیه خواهد کرد.
بیشتر بخوانید: 6 دلیل برای انجام کولونوسکوپی
کندیلوم مقعدی (زگیل) یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
کوندیلوم مقعدی یا زگیل در واقع جوش های مقعدی هستند که به دلیل ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) پدید می آیند. با این وجود تنها درصد بسیار کمی از افرادی که در معرض HPV قرار میگیرند، زگیل ایجاد خواهد شد (در آلت تناسلی یا مقعد). با وجود این که جوش ها ممکن است هیچ گونه علامتی نداشته باشند، برخی از بیماران، احساس خارش،درد، خونریزی یا دشواری در رعایت بهداشت را تجربه خواهند کرد. ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، یک ویروس ژن توموری است.
این عبارت یعنی این که در طول زمان، این ویروس می تواند منجر به مجموعه ای از تغییرات، در پوست شده و در نهایت باعث ایجاد سرطان مقعدی خواهد شد. پس از تشخیص کاندیلومای مقعدی، از بین بردن یا حذف کردن تمامی زخم های قابل روئت، بسیار مهم است. وابسته بر موقعیت، سایز و تعداد زگیل ها ، جراح شما می تواند از ترکیبی از درمان های کلینیکی استفاده کرده یا معاینه تحت بیهوشی را پیشنهاد کند. جراح شما نیز می تواند علاوه بر جراحی، پماد را برای شما تجویز نماید
درمان موضعی یا حذف زگیل، با استفاده از عمل جراحی نمی تواند کل عفونت را از بین ببرد و ممکن است دچار بازگشت کوندیلوم باشیم. در برخی از مواقع بافت برداری از ناحیه تحت تاثیر، نشان دهنده تغییرات قبل از سرطانی پیش سرطانی پیشرفته تر هستند که آن ها را با نام دیسلپسیا می شناسیم. در صورتی که دیسلپسیا وجود داشته باشد، جراح شما برای ایجاد یک برنامه نظارتی ،به منظور بررسی رشد مجدد یا تغییرات پوستی تلاش خواهد کرد.
بیماری پیلونیدال
بیماری پیلونیدال، یکی از بیماری های کولون و آنورکتال بر سطح شکاف کَفَلی، نزدیک استخوان دم اثر میگذارد. در بیماری های کولون و آنورکتال ،موی قطع شده در قسمت های گوچکی در پوست گیر افتاده که منجر به التهاب و عفونت خواهد شد. مو می تواند ورود عمیقی به پوست داشته باشد و باعث بروز سینوس های دراز شود. علائم این بیماری های کولون و آنورکتال می تواند قرمز شدن، درد یا آبسه یا تخلیه مایعات، در ناحیه باشد.
بیماری پیلونیدال، مرسوم ترین بیماری از این نوع، در مردان جوان است اما می تواند هم در تمامی سنین گروه سنین، هم بر مردان و هم بر زنان تاثیر بگذارد بیمارانی که مبتلا به آبسه شده اند نیاز به تخلیه آن در مطب دارند. در صورتی که مبتلا به بیماری پیلونیدال شده اید، جراح شما اغلب چندین روش غیر جراحی برای کنترل کردن علائم را توصیه می کند (همانند حمام آب گرم و زدن موها و تمیز نگه داشتن ناحیه تحت تاثیر). جراحی را باید به عنوان گزینه آخر لحاظ کرد زیرا بهبودی زخم، در این ناحیه می تواند بسیار دشوار باشد و ریسک بروز مجدد این بیماری وجود دارد
این که شما و جراح کولورکتال، همکاری نزدیکی برای تعیین این که آیا جراحی، بهترین گزینه برایتان است یا نه، داشته باشید، حائز اهمیت زیادی است. در صورتی که بیماری پیلونیدال، پیشرفته بوده و جراحی، مورد نیاز باشد، رویکرد چند-رشته ای با متخصصان، در جراحی پلاستیک، برای حصول بهترین نتایج ممکن، مورد نیاز است.
پِرورِتیس آنی یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
پِرورِتیس آنی یعنی خارش مقعدی. مبتلایان به این بیماری های کولون و آنورکتال ، خارش های شدید یا احساس تمیز نبودن را خواهند داشت. در طول زمان، درد و احساس سوزش در ناحیه مقعدی ایجاد می شود. این بیماری می تواند بر کیفیت زندگی تاثیر فاحشی داشته و اغلب، درمان آن بسیار کلافه کننده است. پِرورِتیس آنی می تواند تشخیص بیمار یا علامتی از یک اختلال مربوطه باشد (همانند عفونت باکتریایی یا قارچی، بیماری مزمن پوستی یا یک بیماری آنورکتال دیگر یا سرطان)
جراح شما برای یافتن تغییرات در پوست (شامل قرمز شدن)، ناحیه را معاینه خواهد کرد. او یک آنوسکوپی ،برای ارزیابی کانال مقعدی و هم چنین مقعد، برای یافتن اختلالت مربوطه انجام خواهد داد.
وابسته بر علت پرورتیس آنی، درمان می تواند تغییر شوینده خانگی یا اجتناب از غذاهای خاص باشد. پِرورِتیس آنی اغلب به طور عادی با جراحی درمان نمی شود اما در صورتی که علائم و نشانه های آن،با درمان دارویی حل نشود نیاز به بافت برداری خواهد بود. درمان موفقیت آمیز این بیماری، نیاز به یک جراح کورکتال تخصصی دارد که تازمان حصول بهبودی، با شما همکاری نماید.
آبسه آنورکتال
هنگامی که غدد مقعدی عفونی می شوند ماده مدفوعی یا باکتریایی می تواند وارد بافت های پیرامون آن شده و باعث آبسه آنورکتال گردد. این عفونت، پیرامون سوراخ مقعد یا مقعد، با چرک پر شده و باعث بروز درد، آماس، تحریک پوست و تب خواهد شد. در صورتی که یکی از بیماری های کولون و آنورکتال مانند بیماری کورون، کولیتیس یا بیماری التهابی روده دیگری دارید، ریسک ایجاد بیشتر آبسه آنورکتال در شما وجود دارد.
آبسه ها اغلب در مطب دکتر با استفاده از بی حسی موضعی درمان می شود. دکتر در پوست، نزدیک سوراخ مقعد، شکافی ایجاد کرده و چرک را خارج می کند که درواقع همین چرک باعث بروز درد می شود. خالی کردن آبسه درد و فشار را کمتر کرده و اکثرا پس از این روند، احساس آرامش خواهند کرد. آبسه های عمیق تر و بزرگتر ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشند
سایر عفونت های دور مقعدی
مو در ناحیه میان قسمت سوراخ مقعد و استخوان دمچه می تواند زیر سطح پوست گیر افتاده و باعث عفونتی به نام پیلونیدال شود. این پدیده به عنوان آبسه در ناحیه تحت تاثیر، دقیقا زیر استخوان دمچه پدیدار گشته یا به صورت منفذهای کوچکی خود را نشان می دهد. اغلب برای درمان این مشکل، نیاز به عمل جراحی وجود دارد.
بیماری هایی با انتقال از طریق اعمال جنسی می توانند بر سوراخ مقعد تاثیر بگذارند (شامل هرپیدز، ایدز، کلامدیا و گالانریا). زگیل های مقعدی در واقع بیرون زدگی های کوچکی در پوست مقعد هستند که شبیه گل کلم بسیار کوچک صورتی می باشند و توسط ویروس(HPV) به وجود می آیند.
تنگی مجرای مقعد و بروز بیماری های کولون و آنورکتال
تنگی مجرای مقعد چیست؟
هنگامی که یک اندام لوله ای یا رگ خونی، بسیار تنگ می شوند به گونه ای که دیگر نمی تواند عملکرد عملکرد طبیعی خود را داشته باشد، پزشکان به این شرایط ،با نام تنگی مجرا اشاره میکنند. تنگی مجرای مقعدی که به عنوان تنگی مقعد نیز شناخته می شود در واقع تنگ شدن کانال مقعد است که این کانال دقیقا قبل از عضله واسطه مقعد قرار دارد
چه چیزی باعث تنگی مجرای مقعدی می شود؟
تنگی مجرای مقعدی می تواند به دلایل مختلفی بروز پیدا کند همانند:
- عوارضی که از عمل های جراحی به وجود می آید
- استفاده بیش از حد از لاکستیوها
- عفونت خونی شدید (سپسیس) که ارگان های بدن را به خطر می اندازد
- از دست دادن خون در ناحیه خاصی از بدن
- ایدز و بیماری های مقاربتی
- عفونتی که توسط هیستولیک انتابولاآموبوآ ایجاد شده است
- بیماری التهابی روده
- اختلال یا التهاب در روده بزرگ و کوچک
بیماری ای با نام کرون مقعدی وجود دارد که علائم تنگی مجرای مقعدی را دقیقا همراه خود بروز می دهد. بیماری کرون، التهابی است که باعث محدود شدن کانال مقعد می شود.
علائم
علائم، وابسته به شدت تنگی مجرا می تواند متفاوت باشد. در زیر به چند مورد اشاره می شود:
- یبوست
- اجابت مزاج، با درد فراوان
- دفع دشوار مدفوع
- نازک بودن مدفوع و شکسته شدنش همانند پلت
- نشانه هایی از وجود خون قرمز روشن در توالت (خونریزی مقعدی)
اقداماتی که می توان دراین زمینه انجام داد را در زیر می خوانیم:
مکمل های فیبری
فیبر بیشتر، در رژیم غذاییتان به طور طبیعی مدفوع را نرم می کند و اجازه عبور آسان تر را به آن می دهد
نرم کننده مدفوع یا لاکستیوهای نرم کننده
که در واقع به مدفوع شما رطوبت را اضافه می کنند
اسفینگتروتومی
عملی است که در آن، عضله واسطه مقعد بریده می شود تا بتوان کانال مقعدی را باز کرد
عمل های جراحی، برای کاهش تنگی مجرای مقعد
عمل جراحی ای که برای کاهش تنگی مجرای مقعد انجام می شود با نام آنوپلاستی می شناسیم. گوناگونی های زیادی در این عمل جراحی وجوددارد و یک مورد، وابسته به سایز، ساختار و تنگی مجرا انتخاب خواهد شد.
بیماری دایورتیکولار یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
دایورتیکولار روده ای یکی از بیماری های کولون و آنورکتال در واقع کیسه های رو به بیرونی در پوشش روده هستند که هنگامی بروز پیدا می کنند که پوشش روده در نقاط ضعیف عضله دیواره آن، دچار فشار بیش از حد بشوند. آن ها اغلب در روده حلقوی، خود را نشان می دهند که در این نقطه، روده بزرگ، بیشترین فشار را متحمل خواهد شد.
بیماری دایورتیکولار، در جوامع غربی شیوع بسیاری دارد و دلیل آن می تواند این باشد که رژیم غذایی غربی، فیبر کمی را در خود جای می دهد. دایورتیکولار به ندرت باعث بروز علائم خاصی می شود مگر یکی از این کیسه ها مسدود شده و باعث بروز عفونت شوند. این بیماری را با نام دایورتوکولیتیس می شناسیم و در حدود 10 درصد از افراد مبتلا به دایورتیکولار اتفاق می افتد. در ناحیه تحت تاثیر، اغلب خونریزی پدیدار می شود حدود نصف بیمارانی که عوارض دایورتیکولار را دارند نیاز به عمل جراحی خواهند داشت.
پولیپ و سرطان
سرطان رود ه بزرگ و مقعد یکی از بیماری های کولون و آنورکتال، مشکل سلامتی عمده ای در آمریکای کنونی است. این مشکل هنگامی رخ میدهد که سلول های موجود، در پوشش روده بزرگ رشد کرده و به صورت غیرقابل کنترلی تقسیم می شوند. بسیاری از فاکتورها می تواند در از دست دادن کنترل این تقسیم، نقش داشته باشد (شامل محیط، رژیم غذایی و عوامل ژنتیکی: آنچه از والدین خود به ارث می بریم)
اولین تعارض در سرطان روده در واقع یک پولیپ است. رشد کوچکی از سلول ها که شبیه قارچی است که از پوشش روده بزرگ بیرون زده است. انواع مختلف پولیپ داریم و همگی ان ها تبدیل به سرطان نمی شوند. با این وجود حذف این پولیپ ها قبل از این که تغییرات شدیدی ایجاد شده و رشد کنند می توانند از پیشرفت به حالت سرطانی جلوگیری نمایند. هنگام ایجاد سرطان باید آن را توسط عمل جراحی برداشت. شیمی درمانی می تواند برای سرطان روده بزرگ یا مقعد، گزینه مناسبی باشد.
سرطان های خاص مقعد ممکن است نیاز به درمان های پرتوای داشته باشد. با درمان تخصصی، اکثر افراد مبتلا به سرطان کولورکتال را می توان درمان کرد. با این وجود اشخاصی وجود دارند که نگران این هستندکه باید در زیر شکم خود، کیسه کولوستومی داشته باشند تا مدفوع آن ها جمع آوری شودو در واقع افراد بسیار کمی هستند که نیاز به کیسه کولوستومی دائمی دارند.
به دلیل اینکه سرطان کولورکتال، از پولیپ ایجاد می شود، عمل کولونوسکوپی می تواند با یافتن و حذف این پولیپ ها به جلوگیری از سرطان کولورکتال کمک کند. اشخاصی که ریسک بیشتری برای ابتلا به سرطان کولورکتال دارند، در واقع افرادی هستند که در پذشته پولیپ یا سرطان داشته اند یا اشخاصی که سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کولورکتال دارند.
کولیت یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
کولیت در واقع گروهی از بیماری های کولون و آنورکتال است که باعث التهاب در روده بزرگ می شود.
چندین نوع کولیت داریم که در زیر به ان ها می پردازیم:
1-کولیت عفونی
به دلیل عفونتی که به روده حمله می کنند
2-کولیت ایسکمیک
به دلیل عدم خونرسانی کافی به روده ایجاد می شود
3-کولیت پرتوای
پس از پرتودرمانی، اغلب برای سرطان مربوط به بیماری زنان، مقعدی یا پروستات ایجاد می شود
4-کولیت زخمی
5-بیماری کرون
کولیت باعث اسهال، خونریزی مقعدی، انقباض های شکمی و احساس اضطرار می شود (نیاز بیشتر برای استفاده از دستشویی). درمان های آن، وابسته به تشخیص است که این تشخیص، توسط کولونوسکوپی و بافت برداری انجام می شود (برداشتن سلول ها یا بافت، زیر میکروسکوپ).
اینرسی روده ای
اینرسی روده ای چیست؟
اینرسی روده ای را به عنوان یک اختلال در تحرک می شناسیم (یعنی عبور غیر طبیعی مدفوع، از طریق سیستم گوارشی). اختلال های تحرکی، بسیار شایع هستند (به خصوص مشکلات مربوط به یبوست و اسهال). با مراجعه به هر داروخانه ای، داروهای فروشگاهی بسیاری وجود دارد که می تواند این مشکلات را حل کند. با این وجود اختلال های تحرک می تواندنشاندهنده مشکلات پیچیده تری باشد. عملکرد مسیر گوارشی نیز می تواند دچار اختلال شود.
علائم اینرسی روده ای
- یبوست
- اسهال
- درد زیر شکمی و نفخ
- احساس تهوع، استفراغ و دفع خونی
هرگونه تغییرات فاحش در عادات اجابت مزاج یا خونریزی را باید بلافاصله مورد بررسی قرار داد. برای تعیین علت بروز این تغییر، به دکتر خود مراجعه نمایید.
علت اینرسی روده ای
اینرسی روده ای می تواند توسط یک یا چند نمونه از موارد زیر بروز پیدا کند:
- آسیب به عضله یا عصب
- عدم آب کافی در رژیم غذایی شخص
- مصرف بیش از حد فرآورده های لبنی
- استفاده مکرر از آنتَسیدها و لاکستیوها
- مسکن های قوی و سایر داروها
- بیماری های تیرویید
دکترتان می تواند سابقه کامل رژیم غذایی شما را درخواست کند تا تعیین شود که آیا سبک زندگیتان بر اَعمال گوارشی تاثیر می گذارند یا نه.
افتادگی و بیرون زدگی مقعد یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
افتادگی مقعد چیست؟
برخی به دلیل بیماری ای به نام افتادگی مقعد، برای اجابت مزاج، دشواری های زیادی دارند. افتادگی مقعد، مسئله ای است که به نظر مرتبط با زایمان می باشد. هنگامی که یک زن، وضع حمل می کند، اتصال های عادی مقعد، به قسمت پایینی ستون فقرات، ممکن است پاره شده و چار کشیدگی شوند. این پارگی باعث می شود که مقعد، درون لگن خاصره بیفتد که در آن، موقعیت افقی ای به خود خواهد گرفت. قسمت جلویی مقعد می تواند در قسمت بالایی کانال سوراخ مقعد، افتاده و منفذ مقعد را مسدود نماید.
علائم افتادگی مقعد، کدام ها هستند. با توجه به آنچه گفتیم می توانید شکایت هایی که مبتلایان به افتادگی مقعد دارند را پیش بینی کنید. در صورتی که اینرسی روده ای نداشته باشند، مقدار عادی مدفوع، روازنه به مقعد منتقل خواهندشد. آن ها احساس اضطرار، برای اجابت مزاج دارند اما حتی با کشش، مقعد کاملا خالی نخواهد شد.
این پدیده، برای شخصی که مبتلا به اینرسی روده ای هستند، متفاوت است. شخصی که مبتلا به اینرسی روده ای است، نیاز برای اجابت مزاج به مدت 1 هفته یا حتی بیشتر از آن را احساس نخواهد کرد. شخصی که مبتلا به افتادگی مقعد است و اینرسی روده ای ندارد، نیاز برای اجابت مزاج را به طور روزانه دارد.
بیماران مبتلا به افتادگی مقعد، زمان زیادی برای اجابت مزاج نیاز دارند حتی پس از رفع نیازشان ممکن است این احساس را داشته باشند که مقعدشان هنوز کاملا خالی نشده است. ممکن است این گونه حس کنند که مقعدشان از لگن خاصره شان به بیرون خواهد زد. آن ها احساس وجود وزنه ای در قسمت پایین لگن خود را خواهند داشت. خانم مبتلا به این بیماری ممکن است احساس وجود وزنی را داشته باشد که بر روی واژنش فشار وارد می کند.
اشخاص مبتلا به افتادگی مقعد، در اجابت مزاج با دشواری هایی روبه رو هستند . آن ها برای اجابت مزاج باید به خود فشار زیادی وارد کنند. ممکن است نیاز باشد تا انگشت های خود را وارد مقعد (یا در مورد زنان، واژن) ببرند تا به ناحیه لگن فشار وارد کرده و روند اجابت مزاج را تسهیل نمایند. در طول عمل جراحی، در برخی از مواقع دکتر متوجه خواهد شد که مقعد، پایین افتاده و به طور کامل، در قسمت پایینی لگن خاصره قرار دارد قبل از ارائه اطلاعات، درباره نحوه اصلاح و بهبود افتادگی مقعد، حالت های دیگری از این بیماری را بررسی می کنیم. مورد اول، زخم تنهای مقعدی است.
زخم تنهای مقعدی
در برخی از مواقع، افتادگی مقعد باعث می شود که دیواره جلویی مقعد وارد کانال سوراخ مقعد شود. کشش می تواند باعث بروز فشار در دیواره جلویی شده و جوش هایی خواهند شد. این جوش ها را با نام زخم تنهای مقعدی می شناسیم ؛پایه ای سفید داشته و لبه های آن تیز هستند. هنگامی که با این بیماری مواجه می شویم می توانیم اطمینان داشته باشیم که افتادگی مقعد وجود دارد. این زخم تنهای مقعد می تواند باعث بروز درد و خونریزی شود.
رکتوسل یکی از بیماری های کولون و آنورکتال
رکتوسل در واقع قرار گرفتن حجمه ای از مقعد پایینی، درون واژن، پشت یا روی آن می باشد. رکتوسل باعث به دام افتادن مدفوع شده و منجر به این خواهد شد که احساس تخلیه کامل را نداشته باشیم. رکتوسل در خانم هایی که هیسترکتومی داشته اند، شیوع بیشتری دارد. مقعد، در ناحیه رحم قرار خواهد گرفت. خانم های مبتلا به رکتوسل، برای خارج کردن مدفوع، انگشت خود را وارد واژنش کنند. دفوکوگرافی می تواند حرکت مقعد به سمت جلو را نشان دهد. نرم کننده مدفوع و فیبر می تواند به تسهیل این بیماری کمک نماید. در صورتی که این امر، حاصل نشد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.
رکتوسل، تنها در صورتی به وجود می آید، اتصال میان مقعد و واژن تضعیف شود و هم چنین در صورتی که میزان بیشتری از مقعد به پایین کشیده شده یا به گونه ای که تشکیل کیسه دهد، کشیده شود. در صورتی که رلکتوسل، در خالی کردن مقعد، باعث بروز دشواری شود، افتادگی متناظر مقعد را باید اصلاح کرد. عمل جراحی که برای رکتوسل، همرابه با علائم توصیه می شود، عمل جراحی مشابهی است که برای افتادگی مقعدی پیشنهاد خواهد شد.
نوعی از درمان رکتوسل را می توان از طریق واژن انجام داد اما این عمل به طور کامل، افتادگی مقعد را اصلاح نمی کند. اغلب نمی تواند مشکلات تخلیه مقعدی متناظر با رکتوسل را نیر درمان نماید. معمولا می توانیم از طریق معاینه یا صحبت کردن با خانم، افتادگی مقعدی او را تائید نماییم. باید تشخیص را با استفاده از دفکوگرافی تائید نماییم. دفکوگرافی از ویدئوی اشعه ایکس، برای بررسی حالت و موقعیت رکتوم مقعد، در حال تخلیه آن استفاده می کند.
بیرون زدگی مقعدی چیست؟
حالت دیگری از افتادگی مقعد، بیرون زدگی مقعد است. هنگامی که مقعد، وارد لگن خاصره می شود می توانند آنقدر پایین می افتد که از طریق سوراخ مقعد، به صورت یک تکه قرمز گوشتی صورتی، خارج شود. این پدیده را با نام بیرون زدگی مقعدی می شناسیم. بیرون افتادگی مقعدی می تواند منجر به یبوست شود زیرا راه سوراخ مقعد را مسدود خواهد کرد. بیرون افتادگی مقعد، باعث کشش عضله باسطه مقعدی شده و منجر به نشتی در مقعد خواهد شد (بی اختیاری مقعد)
بیرون افتادگی مقعد، سران نیست و تبیل به سرطان نخواهد شد. بنابر این درمان آن ها تنها در صورت بروز مشکل، الزامی است. علائم بیرون افتادگی که می تواند نشان دهنده نیاز برای جراحی باشد (شامل خونریزی مداوم، یبوست مزمن، دشواری در اجابت مزاج، کشش برای اجابت مزاج، تخلیه چرکین، تکه بیرون زده مقعد، عدم توانایی برای کنترل جابه جایی مدفوع، جامد یا گاز یا تضعیف فزاینده عضلات باسطه مقعدی) هدف جراحی، این است که میزان بیرون زده مقعد را حذف کرده و مقعد را دوباره به قسمت پاییی ستون فقرات، معلق نماییم.
بیرون زدگی را می توان از طریق جراحی مقعد یا جراحی زیرشکمی درمان کرد. در جراحی زیرشکمی، روده حلقوی حذف شده و مقعد به استخوان خاجی (ساکروم) دوخته می شود (دقیقا شبیه عمل جراحی برای افتادگی مقعد). یک روش دیگر، برای کوتاه کردن روده و برقراری تعلیق مجدد، برداشتن قسمت اضافی مقعد از طریق سوراخ مقعد است سپس قسمت انتهایی روده بزرگ، دقیقا بالای سوراخ مقعد به هم متصل می شوند. برداشتن قسمت اضافی روده باعث می شود که مقعد کوتاه شده، از قسمت داخلی شکم، به سمت چپ، توسط طحال یا دنده ها معلق بماند.
عمل جراحی، نیاز به ورود در قسمت جلویی شکم ندارد و هیچ گونه ریسک آسیب رسانی به اعصاب آلت تناسلی در آقایان وجود ندارد. در صورتی که شخص ،مبتلا به بیرون زدگی مقعد و بی اختیاری مدفوعی باشد (عدم توانایی برای کنترل اجابت مزاج)، درمان کردن بیرون زدگی مقعد می تواند بی اختیاری مدفوع را در حدود 50 درصد موارد درمان کند. با این وجود در صورتی که عضلات باسطه، خیلی ضعیف شده باشند، درمان بیرون زدگی نمی تواند بی اختیاری را درمان نماید. عمل جراحی دیگری، برای سفت کردن عضلات باسطه مقعدی نیاز خواهد بود.
بیشتر بخوانید: روش های درمان خونریزی مقعدی
درمان بیماری های کولون و آنورکتال
بیماری های آنورکتال، بر مقعد و سوراخ مقعد تاثیر میگذارد (پارگی، فیدسول، کاندوما و هموروید، در میان شایع ترین بیماری های آنورکتال هستند). در برخی از مواقع، علائمی همانند درد، خارش، احساس سوزش، خونریزی یا ورم کردگی می تواند بر سبک زندگی بیمار، تاثیر شایان به ذکری بگذارد. در حالی که اکثر بیماری ها، خوش خیم هستند، ارزیابی دقیق توسط متخصصی، برای حذف کردن احتمال بروز سرطان مقعد یا سایر بیماری های جدی، بسیار مهم است. جراح های مقعد یا روده، در دانشگاه پزشکی شیکاگو، در تشخیص و تقویت این اختلال ها، تخصص دارند.
تشخیص بیماری های کولون و آنورکتال
جراح کورکتال می تواند ابزارهای زیر، برای تائید و حذف کردن حضور یک اختلال استفاده نمایند:
آنوسکوپی
یک عمل تشخیصی که در آن، ابزار لوله ای و کوچکی، با چراغی که به آن متصل شده برای بررسی چند اینچ آخر مقعد و کانال مقعدی مورد استفاده قرار می گیرد.
بافت برداری
برداشتن قسمت کوچکی از بافت، برای معاینه.
کولونوسکوپی
این عمل به دکتر اجازه می دهد تا کل روده بزرگ را بررسی کند. کولونوسکوپی، مشابه با سیگموسدوکوپی انعطاف پذیر است اما اغلب، نیاز به آمادگی کامل روده داشته و تحت بیهوشی متوسط انجام خواهد شد.
سیگموسدوکوپی انعطاف پذیر
یک عمل تشخیصی که در آن، ابزار لوله ای کوچکی با یک دوربین ویدئویی، برای دیدن چند فوت اول روده بزرگ استفاده می شود.
سابقه و معاینه فیزیکی
فراصوت یا ام آر آی: آزمایش های تصویربرداری غیر متخاصمانه ای که ساختار و عملکرد کانال مقعدی، عضلات باسطه و مقعد را نشان می دهد.
سخن پایانی
یکی از بیماری های کولون و آنورکتال، در ارتباط با روده بزرگ و مقعد را می توان با استفاده از مراقبت های پزشکی، جلوگیری یا درمان کرد. اشخاصی که علائمی از هر کدام از بیماری های مذکور دارند، باید با دکترشان مشاوره کنند. آنچه از همه مهتر است این است که سرطان روده نیز بیماری ای قابل جلوگیری است.
مهم ترین فاکتور ریسک، داشتن عضو مستقیمی در خانواده است که مبتلا به سرطان روده باشد. از دکتر خود بخواهید تا به شما بگوید چه زمانی برای معاینه پولیپ، نیاز به ارزیابی دارید (اغلب با استفاده از کولونوسکوپی). برای اشهاصی که هیچ گونه سابقه خانوادگی ای یا علائم مربوطه ای ندارند، توصیه کنونی، این است که باید اولین کولونوسکوپی خود را در سن 50 سالگی انجام دهند.
