نارکولپسی یک اختلال خواب عصبی است که با حملات مزمن و بیش از حد خواب آلودگی در طول روز مشخص می شود و گاهی اوقات خواب آلودگی بیش از اندازه روزانه (EDS ) نامیده می شود. حمله خواب آلودگی ممکن است تنها برای چند ثانیه یا چند دقیقه ادامه پیدا کند. این حملات از نظر میزان تناوب و تکرار، می توانند به دلایل مختلفی در طول یک روز متفاوت باشند. الگو های خواب شبانه نیز ممکن است دچار اختلال شوند. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات روانشناسی و پزشکی دکتر سلام به توضیج کامل نارکولپسی یا حمله خواب پرداخته و با آن آشنا می شویم.
نارکولپسی (حمله خواب) چیست؟
نارکولپسی، نوعی اختلال خواب است که با خواب آلودگی بیش از اندازه روزانه مشخص می شود. در یک چرخه خواب معمولی، فرد وارد مرحله اول خواب شده و سپس وارد مراحل عمیقتر خواب می شود و بعد از 90 دقیقه وارد مرحله REM می شود. سه نشانه که اغلب با حمله خواب مرتبط هستند ضعف عضلانی شدید یا کاتاپلاکسی است که نوع خاصی از توهم است که دقیقا قبل از خوابیدن یا بیدار شدن اتفاق می افتد و یا گاهی باعث فلج خواب نیز می شود.
نارکولپسی نیز ممکن است با نوعی رفتار اتوماتیک نیز مرتبط باشد، یعنی انجام یک کار به طور خودکار بدون یادآوری آن. میزان ابتلا به حمله خواب تقریبا 1 در 2000 است و بیشتر محققان بر این باورند که این اختلال در بسیاری از افراد بیمار، تشخیص داده نشده یا به اشتباه تشخیص داده شده است. شواهدی وجود دارند که نشان می دهد که حمله خواب یک اختلال خود ایمنی است. اختلالات خود ایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت یا سلول های سالم حمله می کند.
در نارکولپسی، سیستم ایمنی بدن سلول های ویژه ای از مغز را که پپتیدی به نام هیپوکرتین تولید می کنند را مورد هدف قرار می دهد. هیپوکرتین بر روی بسیاری از عملکرد های مغز تاثیر می گذارد، اما جزئیات آن هنوز مشخص نشده است. اینکه چرا سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم حمله می کند، نامعلوم است و عوامل محیطی و ژنتیکی دیگری ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. برای افراد مبتلا به حمله خواب، خواب در مرحله REM در عرض مدن ۱۵ دقیقه در چرخه خواب و به طور متناوب در ساعات بیداری رخ می دهد. در مرحله REM، رویاها و فلج عضلانی رخ می دهد.
سه نوع حمله خواب وجود دارد:
نوع 1
نارکولپسی با کاتاپلکسی
نوع 2
نارکولپسی بدون کاتاپلکسی که شامل خواب آلودگی زیاد در طول روز است.
نارکولپسی ثانویه
به دلیل وارد شدن آسیب به هیپوتالاموس، بخشی از مغز که در امر خواب، نقش دارد.
علل حمله خواب
نارکولپسی با کاتاپلکسی با سطوح پایین یک ماده شیمیایی خاص در مغز با عنوان هیپوکرتین (که به اورکسین نیز شناخته می شود) مرتبط است. این ماده شیمیایی نقش مهمی در تنظیم خواب و کارکردهای دیگر ایفا می کند. هیپوکرتین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی نیز عمل می کند. هیپوکرتین، یک ماده شیمیایی است که باعث تغییر، تقویت و یا انتقال ضربه های عصبی از یک سلول عصبی (نورون) به سلول دیگر می شود و سلول های عصبی را قادر به برقراری ارتباط می کند.
محققان مشخص کرده اند که تعداد نورونهای تولید کننده هیپوکرتین در افراد مبتلا به بی خوابی، به طور قابل توجهی کاهش می یابد.نورون های تولید کننده هیپوکرتین، در هیپوتالاموس و در ناحیه ای از مغز یافت می شوند که وظایف بسیاری از جمله خواب، اشتها و دمای بدن را تنظیم می کند. در برخی از افراد، بیش از 80 تا 90 درصد، نورون های تولید کننده هیپوکرتین در هیپوتالاموس از بین رفته اند. افرادی که مبتلا به حمله خواب هستند، پائین ترین سطح هیپوکرتین را دارند.
در سال ۲۰۰۹، پژوهشگران دریافتند که افراد مبتلا به حمله خواب در یک ژن شناخته شده به عنوان ژن گیرنده سلول T تغییراتی داشته اند. (سلول های T، سلول های ایمنی ویژه ای هستند که در تمام پاسخ های سیستم ایمنی بدن نقش دارند ). این نوع از گیرنده سلول T، افراد را از لحاظ ژنتیکی، مستعد ابتلا به حمله خواب می کند. آمادگی ژنتیکی به این معنا است که فرد یک یا چندین ژن را برای یک بیماری حمل می کند، اما ممکن است این بیماری، بروز پیدا نکند مگر این که سایر عوامل اضافی وجود داشته باشند.
عوامل ژنتیکی مرتبط با حمله خواب برای ایجاد اختلال خواب، به خودی خود کافی نیستند.بسیاری از موارد حمله خواب به شدت با گروهی از ژن های شناخته شده ای که به آنتی ژن لکوسیت انسانی(HLA ) شناخته می شوند، در ارتباط است. این ژن ها در تنظیم عملکرد درست سیستم ایمنی بدن نقش دارند. افراد تحت تاثیر، اغلب دارای انواع مختلفی از این ژن ها هستند.
نقش دقیق و اهمیت این HLA ها در حمله خواب به طور کامل، درک نشده است. بیشتر اختلالات مربوط به مجموعه HLA دارای یک جزء ایمونولوژیک در اختلال هستند که یا از طریق خود ایمنی و یا به دلیل واکنش سیستم ایمنی نامناسب به یک ماده خارجی ایجاد می شود. محققان بر این باورند که HLA و سلول T در افراد مبتلا به حمله خواب، متقابلا بر روی یکدیگر اثر می گذارندکه منجر به تخریب سلول های مغزی می شوند که مسئول تولید هیپوکرتین هستند. علت دقیق ناركولپسی بدون کاتاپلکسی (نوع 2) ناشناخته است.
علائم حمله خواب
علائم و نشانه های حمله خواب ممکن است برای چند سال اول بدتر شود و سپس در طول زندگی نیز ادامه پیدا کند.
این علائم عبارتند از:
خواب آلودگی روزانه بیش از حد
افراد مبتلا به بی خوابی، بدون هیچ علامت هشدار دهنده ای، در هر جا و در هر ساعتی، به خواب می روند. برای مثال، ممکن است این افراد در حین کار یا صحبت با دوستان خود، ناگهان به خواب رفته و در حدود چند دقیقه تا نیم ساعت بخوابند. این افراد زمانی که بیدار می شوند، احساس شادابی دارند، اما در نهایت دوباره به خواب می روند.
این افراد همچنین ممکن است در طول روز، تجربه کاهش هشیاری و تمرکز را داشته باشند.خواب آلودگی روزانه بیش از حد معمولا اولین نشانه ای است که دیده می شود و اغلب مزاحم و درد سر ساز است و باعث می شود که تمرکز و عملکرد کامل فرد را دچار مشکل کند.
کاهش ناگهانی تن ماهیچه ای
این وضعیت، کاتاپلکسی نام دارد و می تواند باعث ایجاد برخی تغییرات فیزیکی از جمله لکنت زبان تا ضعف کامل بیشتر ماهیچه ها شود و ممکن است تا چند دقیقه نیز طول بکشد. کاتاپلکسی غیرقابل کنترل است و بر اثر احساسات شدیدی مانند خنده یا هیجان و یا گاهی ترس، تعجب و یا خشم اتفاق می افتد.
برای مثال وقتی شما می خندید، سر شما بی اختیار، به سمت پائین آویز شود و یا ممکن است زانو هایتان به طور ناگهانی خم شوند. برخی افراد مبتلا به حمله خواب تنها یک یا دو بار در سال، دچار حمله خواب می شوند، در حالی که برخی دیگر از افراد، در روز چند بار دچار این حمله می شوند. همه افراد مبتلا به حمله خواب، کاتاپلکسی را تجربه نمی کنند.
فلج خواب
افراد مبتلا به حمله خواب اغلب عدم توانایی حرکتی و صحبتی موقت در هنگام خواب یا بیدار شدن را تجربه می کنند. این قسمت ها معمولا کوتاه هستند و می توانند چند ثانیه یا چند دقیقه ادامه داشته باشند، اما می توانند ترساننده باشند. ممکن است از این وضعیت آگاه باشید و به سختی آن را به یاد بیاورید، حتی اگر کنترلی بر آنچه که برای شما اتفاق می افتد نداشته باشید.
این نوع فلج خواب از یک نوع فلج موقتی تقلید می کند که معمولا در طول یک دوره خواب به نام حرکت سریع چشم (REM) رخ می دهد. این بی حرکتی موقت در طول خواب REM ممکن است مانع از خواب دیدن شما شود. با این حال، همه افراد مبتلا به فلج خواب،دچار حمله خواب نمی شوند و بسیاری از افراد مبتلا به حمله خواب برخی از قسمت های فلج خواب را تجربه می کنند.
تغییر در حرکات سریع چشم (REM)
مرحله REM خواب معمولا زمانی رخ می دهد که فرد، بیشتر خواب می بیند. خواب REM می تواند در هر زمانی از شبانه روز در افراد مبتلا به حمله خواب رخ دهد. افراد مبتلا به حمله خواب اغلب در عرض مدت ۱۵ دقیقه به مرحله REM خواب می روند.
توهم ها
این توهمات در زمان خوابیدن، توهمات خواب آور و در زمان بیدار شدن، توهمات هیپنوتیزم نامیده می شوند. یک نمونه از این توهمات این که احساس می کنید در اتاق خواب شما یک فرد غریبه وجود دارد. این توهمات ممکن است به طور خاصی واضح و ترسناک باشند، زیرا ممکن است زمانی که فرد خواب می بیند، کاملا به خواب عمیق نرفته باشد و رویاهای خود را در قالب واقعیت تجربه کند.
بیشتر بخوانید: شما نیز ممکن است متوهم شوید
ویژگی های دیگر
افراد مبتلا به حمله خواب ممکن است اختلالات خواب دیگری مانند آپنه انسدادی خواب را نیز داشته باشند. آپنه خواب وضعیتی که در آن تنفس در طول شب متوقف می شود.از دیگر اختلالات می توان به سندرم پاهای بی قرار و حتی بی خوابی نیز اشاره کرد. برخی افراد مبتلا به حمله خواب، در طول قسمت های کوتاه حمله خواب، رفتارهای اتوماتیکی را انجام می دهند.
برای مثال،ممکن است هنگام انجام دادن کارهای روزمره مانند نوشتن، تایپ کردن یا رانندگی به خواب بروند و به انجام آن کار در حین خواب نیز ادامه دهند. وقتی بیدار می شوند، نمی توانند آنچه را که انجام داده اند به خاطر بیاورند و به احتمال زیاد، آن کار را نیز به خوبی انجام نداده اند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید
اگر احساس خواب آلودگی روزانه بیش از حدی را تجربه می کنید که زندگی شخصی یا حرفه ای شما را مختل می کند، باید به پزشک مراجعه کنید.
الگوی خواب معمولی در مقابل حمله خواب
روند طبیعی خواب با مرحله ای به نام خوابیدن با حرکات غیر سریع چشم (NREM) آغاز می شود. در طی این مرحله، امواج مغزی شما به طور قابل توجهی آهسته می شود. پس از گذشت یک ساعت از خواب NREM، فعالیت مغزی شما تغییر کرده و خواب REM شروع می شود. بیشتر خواب دیدن، در طول مرحله REM اتفاق می افتد.
با این حال در حمله خواب ممکن است شما به طور ناگهانی به مرحله خوتب REM وارد شوید بدون این که ابتدا مرحله خواب NREM را در شب و هم در طول روز تجربه کنید. برخی از ویژگی های حمله خواب مانند کاتاپیکسی، فلج خواب و توهم شبیه تغییراتی هستند که در خواب مرحله REM رخ می دهند، اما در طول بیداری و یا خواب آلودگی رخ می دهند.
عوامل خطرساز حمله خواب
فقط چند عامل خطر شناخته شده برای حمله خواب موجود دارد که عبارتند از:
سن
حمله خواب به طور معمول در افراد 10 تا 30 ساله آغاز می شود.
تاریخچه خانوادگی
اگر یکی از اعضای خانواده به حمله خواب مبتلا باشد، خطر ابتلای شما به حمله خواب 20 تا 40 برابر بیشتر می شود.
اختلالات مرتبط با حمله خواب
علائم اختلالات زیر می توانند شبیه علائم مبتلایان به حمله خواب باشد:
هیپرزومیا ایدیوپاتیک
یک بیماری نادر است که با قسمت های خواب یا خواب آلودگی زیاد که بدون هیچ دلیل قابل تشخیصی (ایدیوپاتیک) اتفاق می افتد رخ می دهد. قسمت ها ممکن است مزمن یا ثابت باشند. این اختلال با حمله خواب متفاوت است زیرا افراد مبتلا، خواب ناگهانی یا کاتاپلکسی را تجربه نمی کنند. به علاوه، افراد مبتلا بعد از چرت زدن احساس شادابی ندارند.
برخی از افراد مبتلا به هیپرزومیا ایدیوپاتیک به مدت طولانی، مثلا بیش از 10 ساعت، می خوابند. برخی دیگر مدت زمان کوتاه تری مثلا کمتر از 10 ساعت می خوابند.هیپرزومیا ایدیوپاتیک می تواند بر روی بسیاری از جوانب زندگی فرد تاثیر بگذارد. اصلاح رفتاری و مصرف داروهای خاص برای درمان این اختلال به کار می روند.
آپنه خواب
یک اختلال خواب شایع است که با قطع موقت و مکرر تنفس در طول خواب مشخص می شود. علائم این اختلال عبارتند از وقفه های مکرر خواب در طول شب، خواب آلودگی زیاد در طول روز، خروپف با صدای بلند، کج خلقی، تمرکز یا درک ضعیف و پائین. چاقی، از جمله چاقی ناحیه گردن و مجاری هوایی تنگ در گردن، معمولا با آپنه خواب مرتبط هستند. در سندرم آپنه خواب انسدادی که شایع ترین شکل آپنه خواب است، تنفس به زحمت انجام می شود و با فروپاشی مجاری راه هوایی قطع می شود.
سپس ممکن است بیدار شدن نسبی اتفاق بیفتد و فرد با دهان باز نفس بکشد.خواب با شروع دوباره نفس کشیدن، از سر گرفته می شود. آپنه خوابی که درمان نشود، ممکن است با فشار خون بالا، ضربان قلب نامنظم و افزایش خطرات حمله قلبی، نارسایی قلبی، سکته مغزی و دیابت همراه باشد.
سندرم کلاین-لوین
یک نوع اختلال نادر است که با نیاز به مقادیر بیش از حد خواب، به عنوان مثال، تا 20 ساعت در روز،.مصرف بیش از حد مواد غذایی (پرخوری وسواسی) و تغییرات رفتاری مانند انگیزه جنسی غیرطبیعی مشخص می شود. در هنگام بیداری، افراد مبتلا ممکن است تحریک پذیری، کمبود انرژی (بی حالی) و یا فقدان احساس (بی علاقگی) را از خود بروز دهند. آنها همچنین ممکن است سردرگم به نظر برسند و دچار توهم شوند. نشانه های سندرم کلاین-لوین به صورت چرخه ای است.
فرد مبتلا ممکن است هفته ها و یا ماه ها بدون علائم بیماری باشد. در صورت داشتن این بیماری، علائم ممکن است به مدن چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد. در برخی موارد، علائم مرتبط با سندرم کلاین- لوین با افزایش سن از بین می رود. با این حال، قسمت هایی ممکن است بعدا در طول زندگی تکرار شوند. علت دقیق سندرم کلاین- لوین مشخص نیست.
دیگر اختلالات مرتبط
نشانه های شبیه به حمله خواب ممکن است بعد از بروز تومور مغزی (داخل جمجمه)، ضربه مغزی، سفت شدن شریان ها در مغز (تصلب شرائین مغزی )، جنون و یا تجمع مقدار زیادی پروتئین در خون به علت نارسایی کلیه رخ دهد (اوره). بی خوابی، سندرم خواب تاخیری، اختلال حرکتی متناوب اندام، افسردگی، هیپوگلیسمی و دیگر شرایط نیز می تواند موجب خواب آلودگی روزانه بیش از حد شود.
بیشتر بخوانید: درمان های مختلف طب سنتی برای آپنه خواب
عوارض حمله خواب
سوء تفاهم عامه مردم از شرایط
نارکولپسی ممکن است موجب بروز مشکلات جدی از نظر شغلی و شخصیتی شود. برخی افراد ممکن است شما را فردی تنبل یا بی حال تلقی کنند و باعث ناراحتی فرد در مدرسه و یا محل کار شود.
تداخل در روابط صمیمانه
احساسات شدیدی مانند عصبانیت و شادی می تواند باعث تحریک نشانه حمله خواب مانند کاتاپلاکسی شود و باعث شود که افراد آسیب دیده از تعاملات احساسی خارج شوند.
آسیب فیزیکی
حملات خواب ممکن است منجر به آسیب فیزیکی در افراد مبتلا به حمله خواب شود. در صورت بروز حمله در زمان رانندگی، خطر تصادف اتومبیل افزایش پیدا می کند. اگر در هنگام آماده کردن غذا دچار حمله خواب شوید، خطر بریدگی و سوختگی بیشتر است.
چاقی
افراد مبتلا به حمله خواب احتمالا دارای اضافه وزن هستند. افزایش وزن ممکن است مربوط به متابولیسم پایین بدن باشد.
جمعیت افراد مبتلا به حمله خواب
تعداد دقیق افراد مبتلا به حمله خواب در ایالات متحده آمریکا نامشخص است. تخمین زده می شود که 3% تا 16% جمعیت عمومی در اقوام مختلف در سراسر جهان تحت تاثیر آن قرار دارند. یک مطالعه در ایالات متحده، نشان داد که شیوع موارد جدیدی از حمله خواب به میزان 74% در 100000 نفر در سال بوده است. تخمین زده می شود که این اختلال در هر 2000 نفر در جمعیت عمومی نیز به میزان 1٪ باشد. با این حال، از آنجایی که نارکولپسی اغلب ناشناخته یا به اشتباه تشخیص داده می شود، تعیین تناوب و تکرار حقیقی آن در جمعیت عمومی مشکل است.
حمله خواب می تواند در هر زمانی بین سنین کودکی و ۵۰ سالگی رخ دهد. اوج دو دوره زمانی در رابطه با حمله خواب،شناسایی شده است. یکی در حدود ۱۵ سالگی و دیگری در حدود ۳۶ سالگی. برخی از محققان بر این باورند که حمله خواب در کودکان تشخیص داده نمی شود. نارکولپسی یک وضعیت ماندگار و مادام العمر است. اگرچه ماهیت و شدت علائم تجربه شده توسط فرد مبتلا ممکن است در طول زمان تغییر کند، اما این اختلال در حال پیشرفت نیست. ناركولپسی برای اولین بار در سال 1880 توسط گلینو و در سال 1887 توسط وستفال تشریح شد.
تشخیص حمله خواب
پزشک شما ممکن است تشخیص اولیه حمله را براساس خواب آلودگی بیش از اندازه در طول روز و از دست دادن ناگهانی تن ماهیچه انجام دهد. پس از تشخیص اولیه، ممکن است پزشک شما را به متخصص خواب برای ارزیابی بیشتر ارجاع می دهد. تشخیص رسمی نیاز به ماندن یک شب در یک مرکز خواب برای آنالیز خواب عمیق از سوی متخصصان خواب دارد.
روش های تشخیص حمله خواب و تعیین شدت آن عبارتند از:
تاریخچه خواب
پزشک از شما درباره تاریخچه خواب به طور مفصل سوال خواهد پرسید. بخشی از تاریخچه شامل پر کردن مقیاس Epworth Epworth است، که از یک سری سوالات کوتاه برای اندازه گیری میزان خواب آلودگی شما استفاده می کند. برای مثال، شما در یک مقیاس عددی نشان می دهید که چقدر احتمال دارد که در وضعیت های خاصی مثل نشستن بعد از ناهار چرت می زنید.
پیشینه خواب
ممکن است از شما خواسته شود تا یک یادداشت روزانه از الگوی خواب خود را به مدت یک یا دو هفته یادداشت کنید تا پزشک بتواند میزان الگوی خواب و هوشیاری شما را با یکدیگر مقایسه کند. اغلب، علاوه بر این گزارش خواب، پزشک از شما می خواهد که یک اتیگراف بپوشید. این دستگاه شبیه یک ساعت مچی است. این دستگاه دوره های فعالیت و استراحت را اندازه گیری می کند و یک اندازه گیری غیرمستقیم از چگونگی و زمانی که خواب هستید را فراهم می کند.
تست خواب پلی سومنوگرافی
این تست، سیگنال های مختلفی را در طول خواب و با استفاده از الکترودهای موجود بر روی پوست سر، اندازه گیری می کند. برای این تست، شما باید یک شب را در یک مرکز پزشکی بستری شوید. این آزمایش فعالیت الکتریکی مغز (الکتروانسفالوگرام) و قلب (الکتروکاردیوگرام) و حرکت ماهیچه های فرد (الکترومیوگرام) را اندازه گیری می کند. همچنین تنفس فرد را زیر نظر دارد.
تست چندگانه خواب
این تست نشان می دهد که چقدر طول می کشد تا در طول روز به خواب بروید. از شما خواسته می شود به فاصله 2 ساعت، چهار یا پنج بار چرت بزنید. متخصصان، الگوهای خواب شما را بررسی می کنند. افرادی که دچار حمله خواب می شوند به راحتی به خواب می روند و به سرعت وارد مرحله REM خواب می شوند. این تست ها همچنین می توانند به پزشکان کمک کنند که علل احتمالی دیگر علائم و نشانه های شما را رد کنند. سایر اختلالات خواب مانند بی خوابی مزمن، استفاده از داروهای آرام بخش و آپنه خواب می توانند باعث خواب آلودگی بیش از اندازه در طول روز شوند.
درمان حمله خواب
درمان حمله خواب به سمت علائم خاصی که در هر فرد وجود دارد، معطوف می شود. داروهای مختلف ممکن است به کاهش بعضی از علائم وابسته به حمله کمک کنند. برای افرادی که تجربه خواب بیش از اندازه و حمله خواب را تجربه می کنند، درمان ممکن است شامل استفاده از محرک های خاصی مانند مودافینیل (Provigil ) باشد. مودافینیل برای درمان بی خوابی بیش از اندازه در طول روز، در سال ۱۹۹۹ توسط اداره غذا و دارو (FDA ) تایید شد.
مودافینیل در حال حاضر رایج ترین داروی تجویز شده برای خواب آلودگی بیش از اندازه روزانه است. اینطور به نظر می رسد که مکانیسم عمل این دارو از محرک های دیگری متفاوت است و بر هشیاری یا حافظه تاثیری نمی گذارد. علاوه بر این، شواهد نشان می دهند که درمان با مودافینیل با وابستگی یا علائم ترک، مرتبط نیست و بنابراین ممکن است یک جایگزین موثر برای درمان های دیگری برای خواب آلودگی بیش از اندازه روزانه باشد. مودافینیل به طور کلی با عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای قبلی برای درمان این وضعیت همراه است.
داروهای قبلی که برای درمان خواب آلودگی بیش از اندازه روزانه مورد استفاده قرار می گرفتند عبارتند از متیل فنیدات (ریتالین، متیلین)، متامفتامین یا دکستروآفتامین. این داروها باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی شده و در صورت عدم موفقیت مودافینیل، هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجایی که این داروها ممکن است با اثرات جانبی خاصی از جمله عصبانیت، بی خوابی یا زودرنجی مرتبط است، نظارت دقیق توسط پزشکان برای تضمین سازگاری و اثر بخشی این نوع درمان لازم است.
علاوه بر این،اگر درمان قطع شود، نیاز به نظارت دقیق و پیگیری های طولانی مدت توسط پزشکان دارد. داروهای اضافی مورد استفاده برای درمان بی خوابی بیش از اندازه روزانه و حمله خواب شامل منزیندول، سلژیلین و پمولین هستند. از انواع داروها برای درمان کاتاپلاکسی استفاده شده است. داروی سدیم اکسیدات (Xyrem ) برای درمان کاتاپلاکسی، از دست دادن ناگهانی کنترل عضلانی و ضعف مرتبط با حمله خواب تایید شده است.
Xyrem در بهبود خواب شبانه در افراد مبتلا به حمله خواب نیز موثر بوده است. برخی افراد مبتلا به حمله خواب با دوزهای بالای دارو درمان شده و خواب آلودگی روزانه آنها بهبود یافت. اما، به طور بالقوه با اثرات جانبی جدی همراه است. نام عمومی برای Xyrem،سدیم اکسیدات است و همچنین با عنوان گاما هیدروکسی بوتیرات یا GHB نیز شناخته می شود.
روش های درمانی تحقیقاتی
فهمیدن اینکه هیپوکرتین در توسعه و پیشرفت حمله خواب نقش دارد، راه های جدیدی را برای انجام تحقیق ایجاد کرده است. مطالعات بر روی کاشت سلول هایی هستند که هیپوکرتین تولید می کنند (پیوند سلولی )،کاشت یک ژن که هیپوکرتین را افزایش می دهد (ژن درمانی ) و تزریق مستقیم هیپوکرتین از طریق بینی، از طریق خون (داخل وریدی) و یا از طریق باز کردن دریچه ای که در فضای زیر مغز ایجاد می شود در حال انجام است
محققان همچنین در حال مطالعه نقش و پیامدهای سیستم ایمنی بدن در ایجاد حمله خواب هستند. روش های درمانی که پاسخ سیستم ایمنی بدن را تغییر می دهند شامل استروئیدها، ایمونوگلوبولین داخل وریدی و پلاسما فرس هستند که همگی مورد مطالعه قرار گرفته اند. تاکنون نتایج حاصل از مطالعه این درمان ها متناقض و بدون نتیجه بوده است.
داروهای جدید مختلفی برای درمان حمله خواب وجود دارند که عبارتند از فلووکسامین، زیملیدین، مهارکننده های مونامین اکسیداز، پیتولیسانت،110 JZP- و فموکسیتین. تحقیقات بیشتری برای تعیین ایمنی و اثربخشی طولانی مدت این گزینه های مختلف درمانی برای مبتلایان به حمله خواب ضروری است.
درمان های خانگی حمله خواب
تغییرات سبک زندگی در مدیریت نشانه های حمله خواب اهمیت دارند.
به کارگیری مواردی که در زیر مطرح می شوند،می توانند مفید باشند:
برنامه داشته باشید
هر روز، حتی آخر هفته ها،در زمان مشخصی بخوابید و بیدار شوید.
چرت بزنید
برای یک چرت کوتاه مدت در فواصل منظم زمانی در طول روز برنامه ریزی کنید. چرت های 20 دقیقه ای در زمان های مشخصی از روز ممکن است باعث سرحال شدن و کاهش خواب آلودگی برای 1 تا 3 ساعت شود. ممکن است برخی افراد به چرت زدن های طولانی تری نیاز داشته باشند.
از نیکوتین و الکل پرهیز کنید
استفاده از این مواد به خصوص در شب می تواند علائم و نشانه های شما را شدید تر کند.
به طور منظم ورزش کنید
ورزش متوسط و منظم حداقل چهار تا پنج ساعت قبل از خواب ممکن است به شما کمک کند تا در طول روز بیشتر بیدار بمانید و شب بهتر بخوابید.
بیشتر بخوانید: برطرف کردن اختلالات عصبی با این روش ها
زندگی کردن با بیماری حمله خواب
اصلاح سبک زندگی می تواند کمک کننده باشد که می تواند شامل توجه به بهداشت خواب، برنامه ریزی برای چرت های روزانه و داشتن برنامه ورزشی و غذایی است.
در اینجا چند راهنمایی برای داشتن بهداشت خواب آورده شده است:
- یک برنامه خواب ثابت داشته باشید، بیدار شوید و هر روز حتی آخر هفته و تعطیلات، در زمان مشخصی بخوابید و بیدار شوید.
- وقت خواب خود را طوری تنظیم کنید که حداقل ۷ ساعت بخوابید.
- اگر خواب آلوده نیستید، به رختخواب نروید.
- اگر بعد از ۲۰ دقیقه به خواب نرفتید، از رختخواب بیرون بیائید.
- تشریفات و مراسم تمدد اعصاب خود را برای خوابیدن، تنظیم کنید.
- فقط برای خوابیدن و روابط جنسی، از رختخواب خود استفاده کنید.
- اتاق خواب خود را با یک دمای خنک و راحت، ملایم و آرام کنید.
- میزان نور را در هنگام شب، محدود کنید.
- از مصرف وعده های غذایی حجیم قبل از خواب پرهیز کنید. اگر شب گرسنه هستید، یک میان وعده سبک و سالم بخورید.
- کاهش مصرف مایعات قبل از خواب.
- ورزش منظم داشته باشید و رژیم غذایی سالم
- از مصرف کافئین در اواخر بعد از ظهر یا غروب خودداری کنید.
- پرهیز از مصرف الکل
حرف آخر
هیچ درمانی برای حمله خواب وجود ندارد اما داروهای تجویزی و عادات خوب سبک زندگی می توانند به مدیریت این وضعیت کمک کنند. طبق اعلام موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی(NINDS)، علائم اغلب در طی 20 تا 30 سال پس از اولین ظهور، شدیدتر می شوند اما خواب آلودگی روزانه ممکن است بعد از 60 سالگی کاهش یابد.
