بیماری های ریه بینابینی، گروه بزرگی از اختلالات را توصیف می کند که بیشتر آنها باعث ایجاد زخم تدریجی در بافت ریه می شوند. زخم ناشی از بیماری ریه بینابینی بر توانایی تنفس و درنتیجه بر غلظت اکسیژن خون تاثیر می گذارد. بیماری ریه بینابینی می تواند در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد خطرناک، مانند آزبست، ایجاد شود. برخی از انواع بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید نیز می توانند باعث بیماری ریه بینابینی شوند. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به توضیح کامل درباره بیماری بینابینی ریه پرداخته و با آنها آشنا می شویم.
علائم بیماری ریه بینابینی (ILD)
در برخی موارد نیز علل ناشناخته اند. زخم ریه به طور کلی غیرقابل برگشت است و داروها می توانند آسیب های ناشی از بیماری ریه بینابینی را کندتر کنند اما استفاده کامل از تمام حجم تنفسی ممکن نخواهد بود. یکی از گزینه ها برای افرادی که به بیماری ریه بینابینی مبتلا هستند، پیوند ریه است. علائم و سیر این بیماری در افراد مختلف متفاوت است، اما نقطه مشترک میان بسیار از اشکال ILD این است که همه آنها با یک التهاب شروع میشوند.
برونشیولیت
التهابی که شامل برونشیول ها (راه های هوایی کوچک) می شود.
آلوئولیت
التهابی که شامل آلوئول ها (کیسه های هوا) می شود.
واسکولیت
التهابی که مویرگ ها را درگیر می کند.
اگرچه هر فردی ممکن است تجربه متفاوتی از علائم را داشته باشد اما شایع ترین علائم بیماری ریه بینابینی شامل موارد زیر است:
- تنگی نفس شدید
- خستگی و ضعف
- از دست دادن اشتها
- کاهش وزن
- سرفه خشک که باعث ایجاد خلط نمی شود
- احساس ناراحتی در قفسه سینه
- دشواری تنفس
- خونریزی در ریه ها
علائم بیماری ریه بینابینی ممکن است شبیه سایر بیماری های ریوی یا مشکلات پزشکی باشد. برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید.
بیماری ریه بینابینی چگونه رخ می دهد؟
در بیماری ریه بینابینی، ریه ها به سه روش تحت تاثیر قرار می گیرند:
- بافت ریه ها، به روش شناخته شده یا ناشناخته آسیب می بیند.
- دیواره کیسه های هوا ملتهب می شوند.
- جای زخم (فیبروز) در سلول های بینابینی ایجاد می شود.
فیبروز یا زخم باعث بروز مشکلات تنفسی می شود و کیسه های هوا، بافت ریه اطراف آنها و مویرگ های ریه نیز با تشکیل بافت زخم، از بین می روند. این بیماری ها می توانند به طور تدریجی یا طی یک روند سریع انجام شوند. افراد مبتلا به ILD ممکن است علائم مختلفی را بروز دهند – خفیف، متوسط تا بسیار شدید.
این وضعیت ممکن است برای مدتی طولانی باقی بماند یا ممکن است به سرعت تغییر کند. روند بیماری های ILD غیرقابل پیش بینی است. اگر این بیماری ها پیشرفت کنند بافت ریه ضخیم شده، سفت می شود و درنتیجه تنفس دشوار تر می شود. در صورت بروز التهاب با استفاده از دارو علائم بیماری را بهبود بخشید. ممکن است درمان با اکسیژن، به عنوان بخشی از فرایند درمانی نیاز باشد.
انواع بیماری ریه بینابینی
انواع مختلفی از بیماری ریه بینابینی وجود دارد و همگی بر روی بافت بینابینی تأثیر می گذارند. بافت بینابینی از آلوئول ها یا کیسه های هوای ریز در ریه ها پشتیبانی می کند، رگ های خونی را از درون خود عبور می دهد و به این وسیله خون می تواند اکسیژن دریافت کرده و دی اکسید کربن را دفع کند.
ناهنجاری هایی که بر بافت بینابینی اثر می گذارند، بافت آن را زخم دار، ملتهب و ضخیم می کنند. این ضخیم شدن، جذب اکسیژن به خون را دشوار می کند که می تواند منجر به بروز علائم این بیماری مانند نفس نفس زدن شود. طبق آمار انجمن توراکای آمریکا، بیش از 200 اختلال ریه وجود دارد که بر روی سطوح بینابینی تأثیر می گذارد.
چند مورد از بیماری ریه بینابینی عبارتند از:
سیلیکوز مزمن
بیمار ریه که معمولاً با شغل فرد در ارتباط است و در اثر تنفس در گرد و غبار زیاد سیلیس ایجاد می شود.
ذات الریه بینابینی
نوعی عفونت در داخل بافت بینابینی ریه است.
ذات الریه پنوموکونیوز
همچنین به آن ریه سیاه گفته می شود، این یک اختلال ریه است که در اثر استنشاق گرد و غبار ذغال سنگ ایجاد می شود.
فیبروز ریوی ایدیوپاتیک
زخم مزمن در بافت بینابینی که بدون علت مشخصی رخ می دهد.
سایدروز
التهاب یا زخم ناشی از استنشاق آهن از کوره یا معدن.
ذات الریه بینابینی غیر اختصاصی
آسیب بافت بینابینی که اغلب به دلیل علائم بیماری خودایمنی مانند اسکلرودرما یا آرتریت روماتوئید ایجاد می شود.
حساسیت پنومونیت
التهاب به دلیل استنشاق آلرژن ها یا مواد تحریک کننده مانند مواد غذایی و مواد گیاهی و حیوانی یا مواد شیمیایی.
فیبروز ریوی مرتبط با بافت پیوندی
شرایطی که برخی از افراد را با اختلالات دیگر بافت همبند، مانند اسکلرودرما یا آرتریت روماتوئید درگیر می کند.
پنومونیت نظام یافته نامشخص
بیماری بینابینی ریه که می تواند بدون وجود عفونت، شبیه ذات الریه باشد. علت این بیماری ناشناخته است.
پنومونیت حاد بینابینی
صدمات ناگهانی و شدید به بافت بینابینی که اغلب به پشتیبانی اضطراری پزشکی احتیاج دارد.
پنومونیت بینابینی پوسته پوسته شده
التهاب قابل توجه ریه ها که غالباً در اثر سیگار کشیدن رخ می دهد.
سارکوئیدوز
یک بیماری التهابی در بافت بینابینی است که می تواند باعث ایجاد گره های لنفاوی متورم و مشکلات قلب، چشم، مفاصل، پوست و اعصاب شود.
فیبروز ریوی خانوادگی
ایجاد زخم در بافت ریه ها است که بر دو یا چند نفر در یک خانواده تأثیر می گذارد.
آزبستوز
زخم یا التهاب در ریه ها؛ ناشی از استنشاق فیبرهای آزبست.
بیشتر بخوانید: افراد سیگاری بیشتر از سایر افراد در معرض ذات الریه هستند
علل بیماری ریه بینابینی
به نظر می رسد بیماری ریه بینابینی ریه هنگامی رخ می دهد که در جواب آسیب های ریوی، پاسخ نامناسب درمانی داده شود. معمولا بدن فقط مقدار مشخصی از بافت را برای ترمیم و جایگزینی بافت آسیب دیده تولید می کند. اما در بیماری ریه بینابینی، روند ترمیم مختل است و بافت اطراف کیسه های هوا (آلوئول) زخم و ضخیم می شود. این مسئله عبور اکسیژن از جریان خون شما را دشوارتر می کند. بیماری ریه بینابینی می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود – از جمله سموم موجود در هوا در محیط کار، داروها و برخی از انواع درمان های پزشکی- اما در بیشتر موارد، علل آن ناشناخته است.
عوامل شغلی و محیطی
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض برخی از سموم و آلاینده ها می تواند به ریه های شما آسیب برساند.
این سموم شامل موارد زیر می شوند:
- گرد و غبار سیلیس
- الیاف آزبست
- غبار غلات
- فضولات پرندگان و حیوانات
- پرتودرمانی
- بخار آب داغ در حمام های خانگی
برخی از افرادی که برای سرطان ریه یا پستان تحت رادیوتراپی می گیرند، ماه ها یا سال ها پس از درمان اولیه علائم آسیب دیدگی ریه را بروز می دهند.
داروها
بسیاری از داروها می توانند به ریه های شما آسیب وارد کنند، به ویژه:
داروهای شیمی درمانی
داروهای طراحی شده برای از بین بردن سلولهای سرطانی، مانند متوترکسات (Otrexup ، Trexall، دیگران) و سیکلوفسفامید، می توانند به بافت ریه آسیب بزنند.
داروهای قلب
برخی از داروهایی، مانند آمیودارون (Nexterone ، Pacerone) یا پروپرانولول (Inderal ، Innopran) که برای درمان ضربان قلب نامنظم استفاده می شوند، ممکن است به بافت ریه آسیب برسانند.
برخی از آنتی بیوتیک ها
نیتروفورانتوئین (ماکروبید ، ماکروودانتین ، دیگران) و اتامبوتول (میامبوتول) می توانند آسیب های ریوی ایجاد کنند.
داروهای ضد التهاب
برخی داروهای ضد التهاب مانند ریتوکسیماب (ریتوکسان) یا سولفاسالازین (آزولفیدین) می توانند باعث ایجاد آسیب های ریوی شوند.
شرایط پزشکی
آسیب دیدگی ریه می تواند ناشی از بیماری های خود ایمنی، مانند موارد زیر باشد:
- روماتیسم مفصلی
- اسکلرودرما
- درماتومیوزیت و پلی متیوزیت
- بیماری بافت همبند مختلط
- سندرم سوژرن
- سارکوئیدوز
لیست مواد و شرایطی که می توانند منجر به بیماری بینابینی ریه شوند طولانی است. حتی در برخی موارد، علل هرگز یافت نمی شوند. اختلالاتی که علت شناخته شده ای ندارند، در زیر مجموعه بیماری های ذات الریه بینابینی ایدیوپاتیک قرار می گیرند که شایع ترین و کشنده ترین آنها، فیبروز ریوی ایدیوپاتیک است.
عوامل خطرساز بیماری ریه بینابینی
عواملی که ممکن است احتمال ابتلا به بیماری ریه بینابینی را افزایش دهند عبارتند از:
سن
ابتلا به بیماری ریه بینابینی در بزرگسالان محتمل تر است، اگرچه نوزادان و کودکان نیز گاهاً به این اختلال مبتلا می شوند.
قرار گرفتن در معرض سموم شغلی و محیطی
اگر در معدن کار می کنید یا به کشاورزی مشغولید، و یا به هر دلیلی در معرض آلاینده هایی هستید که به ریه های شما آسیب می رسانند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری ریه بینابینی هستید.
بیماری ریفلاکس معده به مری
اگر ریفلاکس یا برگشت اسید معده به مری داشته باشید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری بینابینی ریه قرار بگیرید.
سیگار کشیدن
برخی از اشکال بیماری بینابینی ریه، در افرادی که سابقه مصرف سیگار را دارند، محتمل تر است و سیگار کشیدن، خصوصاً اگر با آمفیسمما همراه باشد، ممکن است این وضعیت را وخیم تر کند.
پرتودرمانی و شیمی درمانی
سابقه پرتودرمانی در قفسه سینه یا استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی باعث ابتلا به بیماری ریه می شود.
عوارض بیماری ریه بینابینی
بیماری ریه بینابینی می تواند منجر به یک سری عوارض کشنده شود، عوارضی از جمله:
فشار خون بالا در ریه ها (فشار خون ریوی)
بر خلاف فشار خون بالای سیستمیک، این وضعیت تنها بر شریان های ریوی تأثیر می گذارد و هنگامی رخ می دهد که بافت زخم یا سطح پایین اکسیژن، رگ های خونی را مسدود می کند و جریان خون در ریه ها ثابت می ماند و این به نوبه خود باعث افزایش فشار در شریانهای ریوی می شود. فشار خون ریوی یک بیماری جدی است که به تدریج بدتر می شود.
نارسایی در سمت راست قلب (cor pulmonale)
این وضعیت در شرایطی اتفاق می افتد که بطن راست قلب – که از عضله کوچکتری نسبت به بطن چپ دارد – مجبور به پمپ کردن بیش از حد معمول برای انتقال خون از طریق شریان های مسدود ریوی است. سرانجام بطن راست زیر فشار اضافی ناکام می ماند که این غالباً نتیجه فشار خون ریوی است.
نارسایی تنفسی
در مرحله پایانی بیماری مزمن ریه بینابینی، نارسایی تنفسی هنگامی اتفاق می افتد که سطح پایین اکسیژن خون همراه با افزایش شدید فشار در شریان های ریوی و فشار در ماهیچه بطن راست، باعث نارسایی قلبی (سکته) شود.
تشخیص بیماری ریه بینابینی
شناسایی و تعیین علت بیماری ریه بینابینی می تواند چالش برانگیز باشد. تعداد زیادی از اختلالات در این دسته گسترده قرار می گیرند. علاوه بر این، علائم و نشانه های بیماری ریه بینابینی، می تواند مشابه بسیاری از بیماری های ریوی باشد و پزشکان باید قبل از تشخیص قطعی، این موارد را بررسی کنند. انجام برخی از آزمایش های زیر می تواند ضروری باشد.
تست های آزمایشگاهی
آزمایش خون
می تواند پروتئین ها، آنتی بادی ها و سایر نشانگرهای بیماری های خود ایمنی و یا واکنش های التهابی ناشی از قرار گرفتن در معرض مواد خطرناک، یا آلاینده ها را مشخص کند.
تست های تصویربرداری
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
این آزمایش تصویربرداری معمولا برای تشخیص بیماری ریه بینابینی، مرحله اول و کلیدی محسوب می شود. CT اسکن به دلیل وضوح بالا می تواند در تعیین میزان آسیب ریه ناشی از بیماری بینابینی ریه و تشخیص فیبروز مفید باشد.
اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تصویرسازی قلب استفاده می کند و می تواند تصاویر و همچنین فیلم هایی از نحوه عملکرد قلب را نشان دهد. این آزمایش می تواند میزان فشار در بطن راست قلب را ارزیابی کند.
آزمایش های سنجش عملکرد ریوی
اسپیرومتری و ظرفیت انتشار
این آزمایش به اندازه گیری حجم تنفسی ریه ها و سنجش سرعت دم و بازدم می پردازد. همچنین چگونگی حرکت اکسیژن از ریه ها به جریان خون را نیز اندازه گیری می کند.
اکسی متری
در این تست ساده از دستگاهی کوچک که در یکی از انگشتان دست قرار دارد، برای اندازه گیری غلظت اکسیژن خون استفاده می شود. این آزمایش می تواند در حالت استراحت یا هنگام فعالیت انجام شود تا روند و شدت بیماری ریه کنترل شود.
تجزیه و تحلیل بافت ریه
بررسی مقدار کمی از بافت ریه (بیوپسی) در آزمایشگاه، می تواند به تشخیص قطعی فیبروز ریوی کمک کند.
نمونه بافت ممکن است به یکی از این روش ها بدست آید:
در این روش، با استفاده از یک لوله کوچک و انعطاف پذیر (برونکوسکوپ)، نمونه بافت بسیار کوچکی از راه دهان یا بینی، برداشته می شود. خطرات برونکوسکوپی عموماً ناچیز هستند – بیشتر اوقات گلو درد موقتی و خشکی ناشی از برونکوسکوپ-. گاهاً نمونه های بافتی برای تشخیص دقیق، بسیار کوچک هستند.
لاواژ برونکوآلوئولار
در این روش پزشک حدود یک قاشق غذاخوری آب نمک را از طریق برونکوسکوپ به قسمتی از ریه شما تزریق می کند و سپس بلافاصله آن را بیرون می کشد. محلول خارج شده حاوی سلولهایی از کیسه های هوایی است. اگرچه نمونه های لاواژ برونکوآلوئولار منطقه بزرگتری از ریه را نسبت به سایر روشها تحت تاثیر قرار می دهند، اما ممکن است اطلاعات کافی برای تشخیص فیبروز ریوی ارائه ندهد.
بیوپسی حاصل از جراحی
اگرچه این یک روش تهاجمی با عوارض احتمالی است، اما اغلب تنها راه برای به دست آوردن یک نمونه بافت بزرگ برای تشخیص دقیق است. در حالی که شما تحت بیهوشی عمومی هستید، یک دوربین کوچک از طریق دو یا سه برش کوچک، بین دنده های شما قرار می گیرد. این دوربین به جراح اجازه می دهد تا در حالی که نمونه های بافتی را از ریه های شما خارج می کند، ریه های شما را در مانیتور ویدیویی مشاهده کند.
درمان بیماری ریه بینابینی
جای زخم ریه که در بیماری ریه بینابینی رخ می دهد قابل برگشت نیست و درمان همیشه در جلوگیری از پیشرفت نهایی بیماری مؤثر نخواهد بود. برخی از روش های درمانی می توانند علائم را به طور موقت بهبود بخشند یا پیشرفت بیماری را کندتر کنند و برخی دیگر به بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند. بسیاری از انواع مختلف بیماری های زخم های ریوی، هیچ درمان تایید شده ای ندارند.
داروها
تحقیقات فشرده ای برای شناسایی راه های درمانی انواع خاص بیماری های ریه بینابینی در حال انجام است.
با این حال، بر اساس شواهد علمی موجود، توصیه های پزشک می تواند شامل موارد زیر باشد:
داروهای کورتیکواستروئید
بسیاری از افرادی که به بیماری های ریه بینابینی مبتلا می شوند، در ابتدا با داروهای کورتیکواستروئید (پردنیزون) درمان می شوند. گاهی اوقات نیز، هنگامی که احتمال می رود علت بیماری براثر خودایمنی باشد، این داروها در ترکیب با داروهای دیگر که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، استفاده می شوند. بسته به علت بیماری بینابینی ریه، این ترکیب ممکن است پیشرفت بیماری را کند یا حتی تثبیت کند.
داروهایی که باعث کندی پیشرفت فیبروز ریوی ایدیوپاتیک می شوند
داروهای پیرفنیدون (Esbriet) و نینتتانیب (Ofev) ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کندتر کنند. عوارض جانبی مربوط به این داروها می تواند قابل توجه باشد. برای اطلاع از جوانب مثبت و منفی این داروها با پزشک خود صحبت کنید.
داروهایی که اسید معده را کاهش می دهند
بیماری رفلاکس معده (GERD)، بیشتر افراد مبتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث وخیم شدن آسیب های ریه می شود. در صورت بروز علائم رفلاکس اسید، پزشک ممکن است روش ها و داروهای درمانی GERD مثل آنتاگونیست های گیرنده H-2 یا مهار کننده های پمپ پروتون مانند لانسوپرازول (Prevacid 24HR)، امپرازول (Prilosec OTC) و پنتوپرازول (پروتونونی) را برای کاهش اسید معده، تجویز کند.
درمان با اکسیژن
اکسیژن درمانی نمی تواند آسیب رسانی به ریه را متوقف کند، اما می تواند:
- تنفس و ورزش را آسانتر کند.
- از عوارض کمبود اکسیژن خون جلوگیری کرده یا آن ها را کاهش دهد.
- فشار خون را در سمت راست قلب کاهش دهد.
- باعث بهبود خواب و احساس بهتری شود.
توانبخشی ریوی
هدف از توانبخشی ریوی، نه تنها بهبود عملکرد روزانه، بلکه کمک به افراد مبتلا به بیماری بینابینی ریه برای داشتن زندگی کامل و رضایت بخش است.
به همین دلیل، برنامه های توان بخشی ریوی در موارد زیر فعالند:
- تمرین بدنی، برای بهبود استقامت
- تکنیک های تنفسی که باعث بهبود کارایی ریه می شوند
- حمایت عاطفی
- مشاوره تغذیه ای
عمل جراحی
پیوند ریه برای برخی از مبتلایان به بیماری شدید ریه بینابینی که از سایر گزینه های درمانی بهره ای نبرده اند، یکی از معدود گزینه های درمانی است.
بیشتر بخوانید: علائم فشار خون ریوی و راه تشخیصی
آیا می توان از بیماری ریه بینابینی جلوگیری کرد؟
هیچ راهی برای جلوگیری از بیماری ILD ایدیوپاتیک یا ژنتیک وجود ندارد، اما می توان از برخی از انواع با دلایل شناخته شده جلوگیری کرد.
شما می توانید خطر ابتلا به این بیماری را با استفاده موارد زیر کاهش دهید:
- پوشیدن ماسک (ماسکی که ذرات موجود در هوا را فیلتر می کند) در حضور مواد مضر مانند آزبست، گرد و غبار فلزی یا مواد شیمیایی.
- ترک سیگار.
- تزریق واکسن آنفولانزا و ذات الریه برای محافظت از ریه ها.
آینده مبتلایان به بیماری ریه بینابینی چگونه است؟
هنگامی که زخم در ریه ها اتفاق می افتد، معمولاً قابل برگشت نیست و درمانی برای ILD وجود ندارد. روش های درمانی تنها می توانند به کاهش سرعت روند بیماری و حفظ هر چه بیشتر کیفیت زندگی کمک کنند. کیفیت زندگی در این بیماران، بستگی به شدت و علت بیماری ILD دارد. بسیاری از افراد مبتلا به ILD خفیف می توانند در طول زندگی خود، بدون نیاز درمان، عملکرد خوبی داشته باشند و وضعیت آنها پایدار باشد (بدتر نشود). در مبتلایان به ILD شدید، این بیماری می تواند با گذشت زمان بدتر شود.
5 داروی طبیعی برای بهبود علائم بیماری ریه بینابینی
اکسیژن درمانی
اکسیژن درمانی برای کاهش عوارض ناشی از کمبود اکسیژن خون، از جمله تنگی نفس استفاده می شود و می تواند به تنفس آسان تر، فعالیت بدنی بهتر، بهبود خواب و کاهش فشار خون در سمت راست قلب کمک کند. برخی از بیماران فقط هنگام خواب یا ورزش از اکسیژن استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر در طول روز از آن برای کنترل علائم استفاده می کنند.
توانبخشی و تمرین های ریوی
“توانبخشی ریوی” شماری از روش های درمانی را شامل می شودکه می توانند به بهبود عملکرد مبتلایان به بیماری ریه بینابینی کمک کنند. این روش ها شامل: فیزیوتراپی، برنامه ورزشی بی خطر و مناسب (معمولاً شامل تمرین های هوازی و قدرتی)، کاردرمانی برای آسانتر کردن فعالیت ها، پشتیبانی تغذیه ای، پشتیبانی عاطفی و تمرین های تنفسی که می توانند کارایی ریه را بهبود بخشند، هستند.
داشتن فعالیت زیرنظر یک فیزیوتراپیست یا مربی شخصی که با بیماری های ریه آشنا است، برای حمایت از ریه ها، سیستم قلبی عروقی و سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است. عدم تحرک می تواند تنگی نفس، تورم و درد ریه را بدتر کند. در مورد فعالیت های بی خطر، مانند پیاده روی در فضای آزاد، شنا، دوچرخه سواری یا انجام یوگا و تای چی با پزشک خود مشورت کنید. در صورت امکان هر روز 20 تا 30 دقیقه ورزش متوسط (حتی پیاده روی سریع یا آهسته) را در برنامه خود داشته باشید.
رژیم غذایی ضد التهابی
اگر از بیماری ILD رنج می برید، می توانید برای داشتن یک رژیم غذایی سالم با یک متخصص یا مشاور تغذیه مشورت کنید. اگر به دلیل بی اشتهایی، دچار کاهش وزن شده اید، اطمینان ازینکه کالری کافی برای تأمین نیازهای خود و جلوگیری از کمبودهای مغذی را مصرف می کنید، ضروری است. همچنین باید در مورد هرگونه مکمل و داروهایی که مصرف می کنید با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید علائم بیماری، از جمله تغییر فشار خون یا GERD بدتر نمی شوند.
انجمن پزشکی ریه توصیه می کند که افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی رژیم غذایی سالم و متعادل شامل موارد زیر را داشته باشند:
انواع سبزیجات و میوه ها
برای مصرف کافی آنتی اکسیدان، ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر. برخی از بهترین گزینه ها عبارتند از: انواع سبزیجات برگ دار، سیب زمینی شیرین، کلم بروکلی، هویج، گوجه فرنگی، کدو، سیر، ادویه جات، ترشی جات، مرکبات، مانگو، گیلاس، خربزه، انواع توت ها، کاکائو، چای سبز و سبزیجات دریایی. غذاهای ارگانیک برای کاهش مواجهه با سموم، دفع آفات و مواد شیمیایی بهترین عوامل هستند.
مصرف مقدار زیادی پروتئین بدون چربی
مانند ماهی، گوشت حیوانات گیاه خوار، تخم مرغ و مرغ.
ماهی صید شده
مانند ساردین که اسیدهای چرب امگا 3 را تأمین می کنند.
غذاهای پروبیوتیک
از جمله ماست و سبزیجات کشت شده. همواره با نوشیدن آب، آب میوه های تازه سبزیجات و چای های گیاهی از تشنگی جلوگیری کنید. از مصرف غذاهای سرخ شده، فست فودها و غذاهای تهیه شده با غلات تصفیه شده، قند و چربی های هیدروژنه شده خودداری کنید. همچنین توصیه می شود که اگر به بیماری خود ایمنی یا آلرژی مبتلا هستید، سعی کنید از مصرف حساسیت زاهای رایج مانند گلوتن، لبنیات، بادام زمینی و صدف پرهیز کنید.
مسکن های طبیعی
در صورت وخیم تر شدن درد و تورم، پزشک ممکن است مصرف مسکن های بدون نسخه را توصیه کند. همچنین می توانید برای بهبود عملکرد ریه و تنفس، از مسکن های طبیعی مانند روغن های طبیعی استفاده کنید. داشتن خواب کافی، از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی و به مدیریت استرس کمک می کند. برای کاهش سرفه های مداوم، در منزل از مرطوب کننده هوا استفاده کنید تا در هوای مرطوب و گرم نفس بکشید. این دستگاه، به آرام کردن درد گلو و بهبود عملکرد ریه کمک می کند.
83 درصد ریه های شما آب است! برای جلوگیری از سرفه، کم آبی بدن یا تب و مشکلات دستگاه گوارش، مقدار زیادی مایعات بنوشید. در صورت مواجهه با تب، حالت تهوع یا درد، یک کمپرس سرد یا یخ بسته بندی شده پیچیده در یک حوله را روی سر یا سینه خود بگذارید. استفاده از روغن های طبیعی به صورت موضعی، مانند اکالیپتوس یا نعناع بر روی قفسه سینه، گردن و گلو مفید است.
بخارات این روغن ها می توانند به تسکین سردردها، باز کردن مجاری تنفسی و کاهش سرفه طولانی مدت کمک کنند. روش دیگر برای مقابله با درد و ناراحتی، حمایت عاطفی است. درمانگر می تواند به بیماران مبتلا به بیماری بینابینی ریه، تنفس منظم و تکنیک های ذهنی و مراقبه را آموزش دهد که این امر می تواند در مدیریت استرس و احساس آرامش بیشتر به بیماران کمک کند.
تکنیک های آرام سازی عضلات، در دوره های مواجهه با اضطراب یا استرس، که معمولا منجر به تنگی نفس می شوند، به کار می روند. همچنین عضویت در گروه ها و گفت و گو با سایر بیماران ریوی می تواند به یادگیری راه های جدید برای مقابله با علائم، کاهش احساس تنهایی، بالا بردن روحیه و کمک به مقابله با استرس یا افسردگی مفید باشد.
کنترل تورم
اگر در ران ها، بازوها و پای خود ورم محیطی مشاهده کردید، ممکن است این موارد در کاهش ناراحتی به شما کمک کنند:
مصرف غذاهای پر سدیم
مانند نمک، سس سویا، زیتون، ژامبون، سالامی و بیکن را کاهش دهید. بسیاری از غذاهای فرآوری شده و بسته بندی شده نیز از نظر داشتن سدیم بالا برای شرایط شما مضر هستند. به جای آن ها به خوردن محصولات تازه، پروتئین های بدون چربی و چربی های سالم اقدام کنید.
ورزش، حرکات کششی، ایستادن و فعال ماندن در طول روز
با هدف بلند شدن و حرکت حداقل ۵ تا ۸ بار در روز، حتی اگر فقط ۱۰ دقیقه باشد. سعی کنید از نشستن زیاد خودداری کنید تا خون به درستی در بدنتان جریان یابد.
ادرارآورهای طبیعی مانند جعفری و چای قاصدک را امتحان کنید
یکی از بهترین راه های استفاده از جعفری به عنوان یک ادرارآور طبیعی و بی خطر، تهیه چای جعفری است. می توانید این کار را با اضافه کردن یک چهارم فنجان جعفری خرد شده به یک فنجان آب جوش انجام دهید. بگذارید حدود ۵ دقیقه چای دم بکشد. برگ های جعفری را صاف کرده و یک قاشق چایخوری عسل اضافه کنید.
از اسانس گریپ فروت و اسانس رازیانه استفاده کنید
فقط ۱ یا ۲ قطره از این روغن ها را به آب گرم یا یک فنجان چای گیاهی (مانند بابونه) اضافه کنید یا ۳ تا ۴ قطره رازیانه را با یک قاشق چایخوری روغن ماساژ ترکیب کنید و مخلوط را بر روی ناحیه آسیب دیده ماساژ دهید.
ماساژ درمانی، یوگا یا طب سوزنی
برای تقویت جریان خون، ماساژ درمانی، یوگا یا طب سوزنی را امتحان کنید.
کاهش احتباس آب
برای کاهش احتباس آب در پاهای خود سعی کنید روزانه حدود ۲۰ دقیقه سطح آسیب دیده را بالا برده و نگه دارید.
بیماری ریه بینابینی؛ آسم چیست؟
آسم یک بیماری مزمن مجاری هوایی است که عمل تنفس را دشوار می کند. درمان کامل این بیماری در دسترس است، اما روش های مدیریتی نیز می تواند به فرد مبتلا به آسم کمک کند تا زندگی کامل و فعالی داشته باشد. در فرد مبتلا به آسم، دیواره های داخلی مجاری هوایی که به لوله های برونش معروف هستند، متورم یا ملتهب می شوند. این تورم یا التهاب باعث می شود که مجاری هوایی به شدت تحریک شود و حساسیت آنها به یک واکنش آلرژیک را افزایش می دهد.
در یک واکنش آلرژیک، مجاری هوایی متورم می شود و ماهیچه های موجود در مجاری سفت می شوند و حرکت هوا را در ریه ها دشوار می کنند. در ایالات متحده، حدود ۸.۳ درصد از افراد، مبتلا به نوعی از آسم هستند. انواع مختلف آسم و همچنین طیف وسیعی از عوامل وجود دارد که می توانند باعث بروز این بیماری شوند. در این مقاله ما مروری بر این وضعیت پیچیده تنفسی و همچنین بررسی انواع و دلایل مختلف این بیماری و چگونگی تشخیص پزشک ارائه می دهیم.
آسم
آسم یک بیماری غیر قابل تحمل در مجاری تنفسی است. این بیماری باعث ایجاد التهاب و باریک شدن لوله های تنفسی و سطح داخلی ریه می شود و تأمین هوا را محدود می کند. علائم آسم اغلب در حملات دوره ای یا در زمان احساس تنگی سینه خود را نشان می دهند؛ (خس خس سینه، نفس نفس زدن و سرفه کردن.)
در حین پیشرفت آسم، مجاری هوایی متورم شده و نسبت به بعضی از موادی که فرد ممکن است استنشاق کند بسیار حساس می شوند. هنگامی که این افزایش حساسیت منجر به واکنش شود عضلات کنترل کننده راه های هوایی منقبض می شوند. با وقوع این امر ممکن است مجاری تنفسی حتی بیشتر محدود شده و باعث تولید بیش از حد مخاط شوند.
حملات آسم
مجموعه حوادث التهابی در دستگاه تنفسی می تواند منجر به علائم شدید حمله آسم شود. در سراسر جهان، هر ساله حدود ۲۵۰۰۰۰ نفر در اثر آسم جان خود را از دست می دهند. حملات آسم هنگامی اتفاق می افتد که علائم بیماری در اوج خود قرار دارند. آنها ممکن است ناگهان شروع شوند و از خفیف تا شدید متغیر باشند.
در برخی از حملات، تورم در مجاری تنفسی می تواند به طور کامل مانع از رسیدن اکسیژن به ریه ها شود، همین امر باعث توقف ورود اکسیژن به جریان خون و انتقال آن به اندام های حیاتی شود. این نوع حمله آسم می تواند کشنده باشد و نیاز به بستری شدن فوری دارد.
در شروع حمله آسم، مجاری هوایی اجازه می دهد تا هوا به اندازه کافی وارد ریه ها شود، اما اجازه نمی دهد دی اکسید کربن با سرعت کافی از ریه ها خارج شود.
دی اکسید کربن در صورت خارج نشدن گاز از ریه می تواند بسیار سمی باشد و حمله طولانی مدت آسم ممکن است منجر به ایجاد گاز در ریه ها شود. افرادی که علائم واضح آسم دارند باید به پزشک مراجعه کنند. پزشک روش های درمانی و مشاوره در مورد روش های مدیریت و همچنین شناسایی محرک های احتمالی علائم آسم و نحوه جلوگیری از آنها را ارائه می دهد، همچنین داروهایی را برای کمک به کاهش دفعات حملات آسم تجویز می کند. کنترل موثر آسم تأثیر شرایط بیماری را در زندگی روزمره کاهش می دهد.
انواع آسم
از آنجا که عوامل مختلفی برای ایجاد آسم وجود دارد، انواع مختلفی از این بیماری نیز وجود دارد که براساس سن و شدت آن از هم جدا می شوند. علائم آسم در کودکان و بزرگسالان یکسان است. مواردی از جمله آلاینده های موجود در هوا، کپک و دود سیگار باعث ایجاد واکنش آلرژیک در مجاری هوایی می شوند.
آسم کودکان
کودکان به احتمال زیاد دچار نوعی آسم متناوب می شوند که در حملات شدید ظاهر می شوند. برخی از کودکان ممکن است علائم را به صورت روزانه تجربه کنند، اما ویژگی مشترک کودکان مبتلا به آسم واکنش شدید به موادی است که باعث ایجاد حساسیت می شوند.
مجاورت با دود دخانیات برای کودکان مبتلا به آسم مشکلات جدی ایجاد می کند. طبق گزارش جامعه ریه آمریکا، بین ۴۰۰۰۰۰ تا یک میلیون کودک در مجاورت با دود دخانیات شرایط آسمشان بدتر شده است.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری توصیه می کند که کودکان در مقایسه با بزرگسالان ویزیت و بستری بیشتری در مورد آسم داشته باشند. آسم خفیف ممکن است در دوران کودکی بدون درمان برطرف شود. با این حال، به خصوص اگر علائم متوسط یا شدید باشند، هنوز این خطر وجود دارد که این بیماری بعدا مجددا بازگردد.
آسم بزرگسالان
آسم در بزرگسالان اغلب پایدار است و نیاز به مدیریت روزانه برای پیشگیری و جلوگیری از علائم دارد. آسم در هر سنی ممکن است شروع شود. آلرژی منجر به حداقل ۳۰ درصد ابتلا به آسم در بزرگسالان می شود. چاقی یک عامل خطرناک و جدی برای ابتلا به آسم در بزرگسالان است و زنان احتمالاً بعد از ۲۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. افراد بالای ۶۵ سال تعداد زیادی از مرگ و میر های ناشی از آسم را تشکیل می دهند.
آسم در اثر شغل
این آسم اثری جانبی شرایط زیان آور یک شغل یا حرفه است. علائم بعد از حضور در محل کار خاص آشکار می شوند. صنایعی که ارتباط مستقیمی با آسم شغلی دارند پخت و پز، کارهای آزمایشگاهی یا ساخت و ساز می باشند. در این نوع آسم، محیط کار می تواند منجر به بازگشت آسم دوران کودکی یا شروع آسم بزرگسالی بشود. علائم دیگر ممکن است شامل آبریزش بینی و قرمزی چشم باشد.
آسم شدید و غیر قابل کنترل
این نوع، شامل علائمی چون مداوم بودن و ناتوان کننده بودن به همراه مشکلات تنفسی است. حدود ۱۲ درصد از مبتلایان به آسم مبتلا به این نوع آسم ها هستند. با استفاده از داروهای صحیح و جلوگیری از مواد، شرایط و کارهای تحریک کننده، افراد می توانند علائم آسم را دوباره کنترل کنند.
تقریباً ۵ درصد از مبتلایان به آسم بعد از استفاده از داروهای استاندارد آسم بهبودی نمی یابند. این افراد آسم شدید دارند. بسته به علت انواع مختلفی از آسم شدید وجود دارد. داروهای جدیدتری برای رفع اشکال مختلف آسم شدید مانند آسم ائوزینوفیلیک که به هیچگونه واکنش آلرژیک پیوند ندارد، در دسترس هستند.
بیشتر بخوانید: بخاطر مجاری تنفسی تان نعناع مصرف کنید
آسم فصلی
این نوع در پاسخ به آلرژن هایی که فقط در مواقع مشخصی از سال در محیط اطراف خود وجود دارند، مانند هوای سرد در زمستان یا گرده ها در فصل بهار و تابستان به وجود می آید. این افراد بقیه سال را نیز آسم دارند اما علائمی را تجربه نمی کنند.
علل
بسیاری از جنبه های مختلف محیط فرد و آرایش ژنتیکی می توانند در بوجود آمدن آسم نقش داشته باشند. آسم شایعترین بیماری مزمن در کودکان است. اولین علائم در حدود ۵ سالگی به شکل خس خس سینه و عفونت منظم در دستگاه های تنفسی مشخص می شود.
موارد زیر علل اصلی آسم هستند:
1-آلرژی ها
ارتباطی قوی بین آلرژی و آسم وجود دارد. یک تحقیق در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که بیش از ۶۵ درصد از بزرگسالان مبتلا به آسم بالای ۵۵ سال، آلرژی نیز دارند و این رقم برای بزرگسالان بین ۲۰ تا ۴۰ سال نزدیک به ۷۵ درصد است. منابع متداول آلرژن های داخل خانه شامل موی گربه و سگ، کنه های گرد و غبار، سوسک ها و قارچ ها است.
2-استعمال دخانیات
تحقیقات، دود دخانیات را با افزایش خطر ابتلا به آسم، خس خس سینه، عفونت های تنفسی و مرگ ناشی از آسم مرتبط کرده است. علاوه بر این، فرزندان والدینی که سیگار می کشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آسم هستند. سیگار کشیدن با افزودن سرفه و کم آوردن نفس به علائم آسم و همچنین افزایش خطر عفونت در اثر تولید بیش از حد مخاط، اثرات آسم در مجاری تنفسی را بدتر می کند.
3-اثرات محیطی
آلودگی هوا در داخل و خارج از خانه می تواند بر رشد و ایجاد آسم تأثیر بگذارد. واکنش های آلرژیک و علائم آسم غالباً به دلیل آلودگی هوا در محیط داخلی بوجود آمده بر اثر رطوبت یا دودهای مضر ناشی از پاک کننده های خانگی و رنگ ها بروز می کند.
سایر محرک های آسم در خانه و محیط شامل موارد زیر است:
- آلودگی
- دی اکسید گوگرد
- اکسید نیتروژن
- اوزون
- رطوبت زیاد و سرمای هوا
آلودگی شدید هوا باعث عود بیشتر علائم آسم و بستری بیماران در بیمارستان می شود. شرایط هوایی دود و مه ماده مخرب موسوم به ازن را آزاد می کند و باعث سرفه، تنگی نفس و حتی درد قفسه سینه می شود. چنین هوایی دی اکسید گوگرد نیز ساطع می کند و منجر به حملات آسم می شود. تغییرات آب و هوا نیز ممکن است حملات را تحریک کند. هوای سرد می تواند منجر به تورم مجاری تنفسی و انسداد آنها، ترشحات اضافی مخاط و همچنین کاهش توانایی در پاکسازی آن مخاط شود. رطوبت نیز ممکن است منجر به مشکلات تنفسی برای جمعیت برخی مناطق شود.
آسم آتوپیک
آتوپی یک کلاس عمومی از حساسیت های آلرژیک است که منجر به واکنش های آلرژیک در قسمت های مختلف بدن که با آلرژن در تماس نیستند، می شود. اگزما، تب یونجه و بیماری چشمی به نام ورم ملتحمه نمونه هایی از این نوع اند. در حین آتوپی، بدن در پاسخ به آلرژن های رایج، آنتی بادی های ایمونوگلوبین را بیش از حد معمول تولید می کند. شایع ترین نوع آسم، آسم آتوپیک است و آتوپی در رشد آن نقش اساسی دارد. آلرژن های محیطی منجر به تولید بیش از حد آنتی بادی های ایمونوگلوبین شده و باعث واکنش های آسم می شوند.
آسم پریمورزا
یک نوع آسم که به عنوان آسم پریمورزا شناخته می شود، منجر به علائم حاد در طی چرخه قاعدگی و حساسیت خاص به آسپرین می شود. هورمون های جنسی ای که طی قاعدگی گردش می کنند، مانند هورمون لوتئینیزه و هورمون تحریک کننده فولیکول، در فعالیت ایمنی بدن تاثیر می گذارند. این افزایش عمل ایمنی بدن می تواند باعث افزایش حساسیت در مجاری تنفسی شود.
درمان های خانگی برای شرایط اورژانسی حملات آسم
حملات آسم ممکن است جزئی باشند، اما می توانند سریعا پیشروی کرده و خطرناک شوند. در طی یک حمله، راه های تنفسی، متورم و ملتهب می شوند. عضلات این مجاری ملتهب و مخاط اضافی تولید می کنند و لوله های برونشلی باریک می شوند. این امر باعث می شود که نفس کشیدن دشوار شود.
نشانه های حمله آسم شامل موارد زیر هستند:
- سرفه بدون وقفه
- خس خس سینه هنگام دم و بازدم
- سخت صحبت کردن
- نفس کشیدن سریع
- عرق کردن و رنگ پریدگی صورت
در حالی که حملات آسم می توانند بسیار جدی باشند اما درمان سریع علائم در خانه می تواند به جلوگیری از تشدید آنها کمک کند.
چندین درمان خانگی وجود دارد که در مواقع اضطراری می توانند مؤثر باشد:
1-قهوه یا چای کافئین دار
کافئین موجود در چای سیاه یا سبز و قهوه می تواند به درمان آسم کمک کند. این نوشیدنی ها مشابه با تئوفیلین، داروی مشهور آسم که مجاری تنفسی را باز می کند، کار می کنند. کافئین توانایی بهبود عملکرد تنفس در مبتلایان به آسم را تا چهار ساعت دارد. بنابراین چای سیاه و قهوه می توانند در مواقع اضطراری ای که اسپری خود را در دسترس ندارید به شما در مقابله با حمله آسم کمک کنند. برای تاثیر سریعتر، قهوه یا چای باید گرم باشند.
2-روغن اسانس اکالیپتوس
روغن اکالیپتوس هزاران سال است که به عنوان داروی طبیعی برای تعدادی زیادی از بیماری ها استفاده می شود و استنشاق بخار آن می تواند به افرادی که دارای مشکلات تنفسی مانند آسم یا برونشیت هستند کمک کند. برای استفاده از روغن اکالیپتوس برای درمان آسم، چند قطره را درون یک دیفیوزر روغن قرار دهید و در نزدیکی آن بنشینید، در صورت امکان نفس عمیق بکشید.
اگر دیفیوزر ندارید، یک فنجان آب جوش آورده و چند قطره روغن اکالیپتوس به آن اضافه کنید سپس بخار را به آرامی تنفس کنید. سایر روغن هایی که چنین تاثیر درمانی برای آسم دارند اسطخودوس و ریحان هستند. از آنجا که روغن های اسانس دار توسط سازمان غذا و دارو کنترل نمی شوند مهم است که در مورد مارک های مورد نظر خود برای خلوص، ایمنی و کیفیتشان تحقیق کنید. روغن های اسانس دار گاها در کسانی که علائم آسمشان توسط بوها و مواد شیمیایی تحریک می شود باعث حمله آسم می شود.
3-روغن خردل
برای بهبود سریع آسم، روغن خردل یکی از بهترین داروهای فوری موجود در منزل است. روغن خردل که در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم روغن چرب حاوی ایزوتیوسیانات ناشی از فشردن دانه های خردل است. این روغن با روغن اسانس خردل که یک روغن دارویی است که به مقادیر کم فروخته می شود و باید از استفاده مستقیم آن روی پوست خودداری کرد، بسیار متفاوت است.
روغن دانه خردل می تواند به جلوگیری از حمله آسم کمک کرده و به باز شدن مجاری تنفسی و بهبود عملکرد ریه کمک کند. روزانه چندین بار مخلوطی از روغن خردل گرم و نمک را روی سینه خود ماساژ دهید تا علائم فروکش کنند. گچ خردل که از پودر دانه های خردل ساخته شده است نیز تأثیر مشابهی دارد. این گچ ها نوعی ضماد گرم کننده هستند. گچ خردل باید کمتر از ۱۵ دقیقه روی موضع بماند زیرا می تواند سوزانده باشد.
4-صاف نشستن
صاف نشستن تا حد امکان به باز شدن مجاری تنفسی شما کمک خواهد کرد و به شما امکان می دهد تا راحت تر نفس بکشید. مهم تر این که در شرایط حمله آسم دراز نکشید، زیرا این امر می تواند تنفس را سخت تر کند.
5-نفس های آرام و عمیق کشیدن
این مسئله هنگام حمله آسم بسیار چالش برانگیز است اما مزایای قابل توجهی دارد. نفس عمیق می تواند به شما در حفظ آرامش کمک کند و حالتی آرامش بخش را ایجاد کند. آرام ماندن در چنین شرایطی می تواند به جلوگیری از سفت شدن قفسه سینه کمک کند و تنفس را راحت تر کند.