آنوریسم آئورت شکمی بخشی بزرگ در قسمت پایین رگ اصلی بدن است که خون را برای تمام بدن فراهم می کند. منظور از این رگ اصلی آئورت است. آئورت از قلب تا مرکز قفسه سینه و شکم امتداد دارد. آئورت بزرگ ترین رگ خونی در بدن است و پارگی آنوریسم آئورت شکمی سبب خونریزی ای می شود که زندگی فرد را تهدید می کند. بسته به اندازه آنوریسم و سرعت پیشرفت پارگی آن، گاهی درمان شامل منتظر ماندن و در برخی شرایط جراحی فوری است. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات بیماری ها و پزشکی دکتر سلام به توضیج کامل آنوریسم آئورت شکمی پرداخته و با آنها آشنا می شویم.
علائم آنوریسم آئورت شکمی
در بیشتر موارد آنوریسم آئورت شکمی (AAA) پاره نشده سبب بروز هیچ علائمی نمی شود، مگر این که بزرگ شود.
علائم آنوریسم آئورت شکمی پاره نشده شامل این مواردند:
- درد به حالت ضربان در شکم، در نزدیکی ناف که معمولا هنگام لمس کردن قسمت مربوطه قابل حس کردن است.
- کمر درد مداوم
- دل درد مداوم
اگر هر یک از علائم بالا را داشتید، هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.
پارگی آنوریسم آئورت شکمی (AAA)
اگر آنوریسم آئورت شکمی پاره شده باشد، دچار درد ناگهان و شدیدی در وسط و اطراف شکم تان خواهید شد. در مردان، گاهی این درد تا بیضه ها هم ادامه پیدا می کند.
سایر علائم پارگی آنوریسم آئورت شکمی شامل این مواردند:
- سرگیجه
- تعریق و تر شدن پوست
- تند شدن ضربان قلب (تاکی کاردی)
- تنگی نفس
- احساس ضعف
- از دست دادن هوشیاری
اختلال اورژانسی
پارگی آنوریسم آئورت شکمی اختلالی اورژانسی است و مراجعه سریع به بیمارستان اهمیت دارد. حدود ۸۰% از افرادی که دچار پارگی آنوریسم آئورت شکمی می شوند، قبل از رسیدن به بیمارستان از دنیا می روند یا در حین جراحی زنده نمی مانند. پس آنوریسم بزرگ باید قبل از پارگی و منفجر شدن، درمان شود. اگر حس کردید که خودتان یا شخص دیگری دچار پارگی آنوریسم آئورت شکمی شده، با اورژانس تماس بگیرید و سریع درخواست آمبولانس کنید.
چه هنگامی با پزشک ملاقات کنید
اگر درد دارید، به خصوص اگر این درد ناگهانی و شدید باشد، فورا با پزشک ملاقات کنید.
بیشتر بخوانید: اگر درد شکمی دارید این کار را نکنید
انواع آنوریسم آئورت شکمی
آنوریسم آئورت شکمی با توجه به اندازه و سرعت پیشرفت به انواع مختلفی دسته بندی می شود.
این دو مورد به پیش بینی تاثیر آنوریسم روی سلامتی کمک می کنند:
آنوریسم کوچک (کمتر از ۵.۵ سانتی متر)
احتمال پارگی آنوریسم آئورت شکمی کوچک یا آنوریسم با رشد آهسته کمتر از آنوریسم بزرگ یا آنوریسم هایی است که رشد سریعی دارند. پزشکان این آنوریسم را کم خطرتر می دانند و اغلب به جای درمان، با سونوگرافی منظم شکم آن ها را تحت نظر دارند.
آنوریسم بزرگ (بزرگ تر از ۵.۵ سانتی متر)
احتمال پارگی آنوریسم آئورت شکمی بزرگ یا با رشد سریع، بیشتر از آنوریسم های کوچک است. پارگی آن می تواند سبب خونریزی داخلی و سایر اختلالات جدی شود. هر چه آنوریسم بزرگ تر باشد، احتمال این که به جراحی برای درمان آن نیاز باشد بیشتر است. خصوصا هنگامی که این نوع آنوریسم سبب بروز علائم یا خونریزی شود، نیاز به درمان دارد.
چه چیزی سبب آنوریسم آئورت شکمی می شود؟
هنوز دلیل بروز آنوریسم آئورت شکمی شناخته نشده است. اما برخی عوامل احتمال بروز آنوریسم آئورت شکمی را بالا می برند.
این عوامل شامل این مواردند:
سیگار کشیدن
سیگار کشیدن می تواند به طور مستقیم باعث آسیب به دیواره های شریان ها شود و احتمال متورم شدن آن ها را افزایش دهد. سیگار کشیدن همچنین خطر بالا رفتن فشار خون را افزایش می دهد.
فشار خون بالا (هایپرتنشن)
فشار خون به میزان فشار وارده به دیواره رگ های خونی بر می گردد. فشار خون بالا می تواند سبب تضعیف دیواره های آئورت شود. این امر احتمال شکل گیری آنوریسم را افزایش می دهد.
التهاب عروقی (واسکولیت)
التهاب جدی آئورت و سایر شریان ها می تواند منجر به آنوریسم آئورت شکمی شود. این اتفاق به ندرت می افتد. آنوریسم می تواند در هر یک از شریان های بدن به وجود بیاید. اگر چه، آنوریسم آئورت شکمی به علت اندازه آئورت اختلالی جدی در نظر گرفته می شود.
عوامل مخاطره آمیز آنوریسم آئورت شکمی
عوامل مخاطره آمیز در آنوریسم آئورت شکمی شامل این مواردند:
مصرف تنباکو
سیگار کشیدن اصلی ترین عامل مخاطره آمیز است. سیگار کشیدن می تواند سبب تضعیف دیواره های آئورت شود و نه تنها خطر بروز آنوریسم آئورت را افزایش می دهد بلکه سبب پارگی آنوریسم آئورت شکمی می شود. هر چقدر بیشتر تنباکو مصرف کنید یا سیگار بکشید، احتمال پیشرفت آنوریسم آئورت شکمی افزایش میابد.
سن و آنوریسم آئورت شکمی
آنوریسم آئورت شکمی اکثرا در افراد بالای ۶۵ سال اتفاق می افتد.
جنسیت
مردان بیش از زنان در خطر آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند.
رنگ پوست و آنوریسم آئورت شکمی
افرادی که سفید پوست هستند، بیشتر در معرض ابتلا به آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند.
سابقه خانوادگی
داشتن سابقه خانوادگی در آنوریسم آئورت شکمی خطر بروز این اختلال را افزایش می دهد.
سایر انواع آنوریسم ها
داشتن آنوریسم در یکی دیگر از رگ های بزرگ خونی، همچون شریان پشت زانو یا آئورت قفسه سینه احتمال بروز آنوریسم آئورت شکمی را افزایش می دهد.
عوارض جانبی آنوریسم آئورت شکمی
پارگی یک یا چند لایه از دیواره آئورت یا پارگی آنوریسم از عوارض جانبی مهم این بیماری هستند. پارگی می تواند سبب بروز خونریزی داخلی شود و زندگی فرد را تهدید کند. به طور کلی، هر چقدر که آنوریسم بزرگ تر باشد و سریع تر رشد کند، احتمال پارگی آن بیشتر خواهد شد.
علائم پارگی آنوریسم عبارتند از:
- کمر درد و دل درد ناگهانی، شدید و مداوم که مثل احساس پارگی است
- فشار خون پایین
- نبض سریع
آنوریسم آئورت، همچنین خطر ایجاد لخته خون را هم افزایش می دهد. اگر لخته خون از دیواره آنوریسم جدا شود، بزرگ شود و سبب انسداد رگ های خونی در بدن شود، می تواند سبب بروز درد یا انسداد جریان خون به پاها، انگشتان پا، کلیه ها یا اندام های شکمی شود.
پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی
بهترین راه برای پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی، یا کاهش احتمال پیشرفت و پارگی آن، دوری از هر چیزی است که می تواند به رگ های خونی آسیب بزند.
این موارد عبارتند از:
- سیگار کشیدن
- مصرف برنامه غذایی سرشار از چربی
- مرتب ورزش نکردن
- اضافه وزن یا چاقی مفرط
اگر پزشک تشخیص داد که فشار خون و سطح کلسترول در شما بالاست، برای کنترل هر دو دارو تجویز می کند. مصرف دارو احتمال پیشرفت آنوریسم آئورت شکمی را کاهش می دهد.
سیگار کشیدن
سیگار کشیدن یکی از عوامل پرخطر اصلی برای آنوریسم آئورت شکمی در نظر گرفته می شود چون سبب آترواسکلروزیس یا تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها) می شود و فشار خون را بالا می برد. تنباکو هم حاوی موادی است که به دیواره شریان ها آسیب می زند. افراد سیگاری ۷ برابر بیش از افرادی که سیگار نمی کشند در معرض آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند. هر چه بیشتر سیگار بکشید احتمال بروز این اختلال هم بالاتر می رود. اگر می خواهید سیگار را ترک کنید با پزشک صحبت کنید تا شما را در این زمینه راهنمایی کند.
برنامه غذایی
مصرف برنامه غذایی سرشار از چربی احتمال بروز آترواسکلروزیس را افزایش می دهد. به علاوه بهتر است که مصرف مواد غذایی ای که چربی اشباع دارند (همچون بیسکویت، کیک، کره، سوسیس و بیکن) را کاهش دهید. این موضوع به این علت است که مصرف زیاد چربی اشباع سبب افزایش کلسترولی می شود که در دیواره شریان ها شکل می گیرد.
ورزش
فعال بودن و ورزش منظم، فشار خون را پایین می آورد و قلب و رگ های خونی را در شرایط مناسبی نگه می دارد. ورزش منظم می تواند به شما کمک کند که وزن از دست بدهید، به علاوه به کاهش فشار خون هم کمک می کند. بزرگسالان باید هر هفته حداقل ۱۵۰ دقیقه (۲ ساعت و ۳۰ دقیقه) ورزش های هوازی انجام دهند.
مثال هایی از این ورزش ها شامل دوچرخه سواری و پیاده روی است. به طور کلی ورزش باید به فرد احساس گرم شدن و قطع شدن تنفس را بدهد. کسی که اضافه وزن دارد تنها با پیاده روی، روی سربالایی این احساس را خواهد داشت. فعالیت فیزیکی شامل هر چیزی از جمله ورزش، پیاده روی و حتی باغبانی است.
وزن
اضافه وزن به قلب فشار وارد می کند تا سخت تر کار کند و خون را در بدن پمپ کند. این امر سبب افزایش فشار خون و ایجاد فشار روی شریان ها می شود. از شاخص توده بدنی (BMI) استفاده کنید تا ببینید که آیا نیازی به از دست دادن وزن دارید یا نه. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، به یاد داشته باشید که حتی کاهش وزن جزئی هم سبب ایجاد تفاوت زیادی روی فشار خون و سلامتی تان می شود.
چگونه برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی آماده شوید؟
از پزشک تان بپرسید که قبل از ترمیم آنوریسم آئورت شکمی باید چه کارهایی انجام دهید. در قسمت پایین به لیستی از مراحل متداولی که ممکن است پزشک از شما بخواهد آن ها را انجام دهید اشاره می کنیم. پزشک درباره این پروسه برای شما توضیحاتی می دهد و به شما اجازه سوال پرسیدن را می دهد. اگر سیگار می کشید هر چه زودتر آن را ترک کنید. این کار برای ریکاوری و سلامتی تان اهمیت دارد.
اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید، داروی رقیق کننده خون، آسپرین و سایر داروهایی که روی انعقاد خون تاثیر می گذارند را مصرف می کنید پزشک تان را مطلع کنید. ممکن است که پزشک از شما بخواهد که قبل از انجام این پروسه مصرف این داروها را قطع کنید. اگر باردارید یا فکر می کنید که باردارید به پزشک اطلاع دهید. اگر به دارو، لاتکس، ید، رنگ کنتراست و مواد بیهوشی (عمومی یا موضعی) حساسیت دارید به پزشک اطلاع دهید.
تمام داروها (تجویزی، بدون تجویز) و تمام مکمل های گیاهی ای که مصرف می کنید را با پزشک در میان بگذارید. ممکن است که پزشک از شما بخواهد که ۸ ساعت قبل از انجام این پروسه چیزی نخورید. ممکن است که پزشک از آزمایش فیزیکی برای اطمینان از این که می توانید با خیال راحت این پروسه را انجام دهید استفاده کند.
به علاوه گاهی از تست خون و سایر آزمایش های تشخیصی نیز استفاده می کنند. باید یک فرم رضایت نامه را امضا کنید و اجازه انجام این پروسه را بدهید. فرم را با دقت مطالعه کنید و اگر سوالی دارید از پزشک بپرسید. گاهی قبل از انجام این پروسه به شما مسکن می دهند.
تشخیص آنوریسم آئورت شکمی
معمولا آنوریسم آئورت شکمی در طول معاینه به دلایل دیگر یا در طول آزمایش های همیشگی همچون سونوگرافی قلب یا شکم تشخیص داده می شود. برای تشخیص آنوریسم آئورت شکمی پزشکان سابقه بیماری و خانوادگی را در شما بررسی می کنند و معاینه فیزیکی انجام می دهند. اگر پزشک شک کند که دچار این اختلال هستید، از انجام آزمایش هایی همچون موارد زیر برای تایید تشخیص خود استفاده می کند.
سونوگرافی شکم
از این آزمایش اکثرا برای تشخیص آنوریسم آئورت شکمی استفاده می کنند. برای انجام این آزمایش باید روی یک تخت دراز بکشید در حالی که پزشک یک مبدل (ترانسدیوسر) را در اطراف شکم تان حرکت می دهد. این سونوگرافی از امواج صوتی برای ارسال تصاویر به صفحه کامپیوتر استفاده می کند.
سی تی اسکن
این آزمایش بدون درد تصویر دقیقی از آئورت برای پزشک فراهم می کند و می تواند اندازه و شکل آنوریسم را بررسی کند. در طی سی تی اسکن، روی یک میز دراز می کشید. سپس با کمک اشعه ایکس تصاویر دقیقی از بدن ایجاد می کنند. ممکن است که پزشک رنگ کنتراست را در رگ های خونی فرد تزریق کند تا شریان ها در تصویر واضح تر باشند.
MRI
در این آزمایش روی یک میز متحرک که به درون یک دستگاه وارد می شود دراز می کشید. MRI از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تهیه تصاویر دقیق از بدن استفاده می کند. ممکن است که یک رنگ درون رگ های خونی تزریق شود تا واضح تر دیده شوند (آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی).
بیشتر بخوانید: برنامه غذایی مراقبت از کودکان و بزرگسالان
غربالگری برای آنوریسم آئورت شکمی
مرد بودن و سیگار کشیدن به طور چشمگیری خطر بروز آنوریسم آئورت شکمی را افزایش می دهد. توصیه ها در خصوص غربالگری متفاوت است، اما به طور کلی این موارد را در نظر داشته باشید. مردان ۶۵ تا ۷۵ ساله ای که سابقه سیگار کشیدن دارند باید آزمایش سونوگرافی شکمی انجام دهند. برای مردان ۶۵ تا ۷۵ ساله که سابقه سیگار کشیدن ندارند، ممکن است که پزشک پیشنهاد دهد که از سونوگرافی شکمی استفاده کنید.
تصمیم درباره این موضوع به عوامل مخاطره آمیز همچون سابقه خانوادگی در بیماری آنوریسم بستگی دارد. این موضوع که آیا زنان ۶۵ تا ۷۵ ساله ای که سابقه سیگار کشیدن یا سابقه خانوادگی آنوریسم آئورت شکمی را دارند به غربالگری آنوریسم آئورت شکمی نیاز دارند یا نه، کاملا مشخص نیست. از پزشک سوال بپرسید که آیا به سونوگرافی نیازی دارید یا نه. معمولا زنانی که سابقه سیگار کشیدن ندارند، نیازی به تحت نظر بودن برای این اختلال ندارند.
نظارت پزشکی آنوریسم آئورت شکمی
هدف از درمان (چه نظارت پزشکی و چه جراحی) پیشگیری از پارگی آنوریسم است. نوع درمان به اندازه آنوریسم آئورت و سرعت پیشرفت آن بستگی دارد. اگر آنوریسم شکمی کوچک باشد و علائمی نداشته باشید، ممکن است که پزشک این گزینه را توصیه کند. برای بررسی این که آیا آنوریسم در حال رشد است یا نه، باید به طور مرتب با پزشک ملاقات داشته باشید.
به علاوه برای درمان اختلالاتی همچون فشار خون بالا که می توانند اختلال آنوریسم را تشدید کنند، نیز باید تحت نظر باشید. گاهی از آزمایش های تصویر برداری برای بررسی اندازه آنوریسم استفاده می کنند. معمولا ۶ ماه بعد از تشخیص آنوریسم و در مراجعه های مکرر به پزشک از شما سونوگرافی شکمی می گیرند.
درمان آنوریسم آئورت شکمی
درمان آنوریسم آئورت شکمی (AAA) به عوامل مختلفی (از جمله اندازه آنوریسم، سن و سلامتی تان) بستگی دارد. به طور کلی اگر آنوریسم بزرگ باشد (۵.۵ سانتی متر یا بیشتر) به شما توصیه می شود که جراحی شوید. هدف از جراحی تقویت قسمت ملتهب آئورت یا جایگزینی آن با لوله مصنوعی است. این به این علت است که خطر پارگی آنوریسم بیش از خطر ترمیم آن است.
اگر آنوریسم کوچک (۳.۰ تا ۴.۴ سانتی متر) یا متوسط (۴.۵ تا ۵.۴ سانتی متر) دارید، برای بررسی اندازه آن باید مرتب آزمایش دهید. علاوه بر این به شما توصیه هایی در خصوص کاهش خطر پیشرفت و پارگی آنوریسم می شود؛ مثلا باید سیگار کشیدن را متوقف کنید. ممکن است که پزشک داروهایی برای کاهش فشار خون و سطح کلسترول برای شما تجویز کند.
اگر آنوریسم آئورت شکمی (AAA) بزرگ دارید
اگر پزشک تشخیص داده که آنوریسم شما ۵.۵ سانتی متر یا بزرگ تر است، شما را به جراح عروق (متخصصی که در بیماری های مربوط به رگ های خونی تخصص دارد) ارجاع می دهد. گاهی جراح عروق جراحی را پیشنهاد می دهد. جراح با در نظر گرفتن سلامتی تان و اندازه آنوریسم گزینه های درمانی را با شما در میان خواهد گذاشت.
اگر پزشک تشخیص داد که جراحی گزینه مناسبی برای شما نیست، می توانید با مراجعه مرتب به پزشک و تحت نظر بودن از خطر پارگی آنوریسم در امان باشید. در قسمت زیر درباره نحوه درمان آنوریسم های بزرگ شما را آگاه خواهیم کرد.
دو تکنیک جراحی برای درمان آنوریسم های بزرگ وجود دارد:
- جراحی اندوواسکولار
- جراحی باز
اگر چه هر دو تکنیک به یک اندازه در کاهش خطر پارگی آنوریسم موثر هستند، اما هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. جراح درباره این که کدام جراحی گزینه مناسب تری است شما را مطلع خواهد کرد.
جراحی اندوواسکولار
جراحی اندوواسکولار نوعی از جراحی است که جراح در کشاله ران برش کوچکی ایجاد می کند. سپس یک تکه لوله کوچک به اسم گرافت که از فلز ساخته شده در شریان پا و در قسمت ملتهب آئورت جایگذاری می شود و به دیواره آئورت در دو انتها فرستاده می شود. این کار سبب تقویت آئورت و کاهش احتمال پارگی آن می شود.
این جراحی معمولا بی خطر است و حدود ۹۸ تا ۹۹ درصد از افرادی که آن را انجام می دهند ریکاوری کامل خواهند است. زمان ریکاوری مورد نیاز برای این نوع جراحی کمتر از جراحی باز است. در این جراحی، احتمال بروز عوارض جانبی ای همچون عفونت زخم و ترومبوز وریدی عمقی (DVT) وجود دارد. اما در این نوع جراحی، روش اتصال گرافت به اندازه جراحی باز امن نیست. برای اطمینان از این که گرافت نلغزیده بهتر است که به طور مرتب تحت نظر باشید. در صورت لغزیدن گرافت ممکن است که به جراحی مجدد نیاز باشد.
جراحی باز
در جراحی باز، پزشک برشی در شکم ایجاد می کند تا به آئورت شکمی دسترسی پیدا کند و قسمت بزرگ شده را با گرافت جایگزین کند. این نوع گرافت، یک لوله ساخته شده از مواد مصنوعی است. از آن جایی که این گرافت توسط جراح در جای خود قرار گرفته، احتمال این که سر جای خود بماند بیشتر است و معمولا تا آخر عمر فرد برای او مشکل ساز نمی شود. خطر بروز عوارض جانبی مربوط به گرافت در این نوع جراحی نسبت به افرادی که جراحی اندوواسکولار داشته اند کمتر است.
معمولا این جراحی به افرادی که از نظر سلامتی در سطح خوبی نیستند پیشنهاد نمی شود چون جراحی بزرگی در نظر گرفته می شود. این جراحی نسبت به جراحی اندوواسکولار خطرناک تر است و حدود ۹۳ تا ۹۷ درصد از افرادی که این جراحی را داشته اند ریکاوری کامل خواهند داشت. خطرات اصلی این جراحی مرگ و حمله قلبی هستند و زمان مورد نیاز برای ریکاوری در این جراحی طولانی تر از جراحی اندوواسکولار است. احتمال بروز عوارض جانبی ای همچون عفونت زخم، عفونت قفسه سینه و DVT هم وجود دارد.
اگر آنوریسم آئورت شکمی کوچک یا متوسط دارید
اگر آنوریسم کوچک (۳.۰ تا ۴.۴ سانتی متر) یا متوسط (۴.۵ تا ۵.۴ سانتی متر) باشد، به جراح عروق ارجاع داده نمی شوید. به همین خاطر است که معمولا به جراحی هم نیازی نیست. برای تحت نظر داشتن اندازه آنوریسم باید به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید. اگر آنوریسم کوچک است هر سال باید آزمایش دهید و اگر آنوریسم متوسط است باید هر ۳ ماه یکبار آزمایش دهید تا پزشک مطمئن شود که آنوریسم بزرگ نشده است.
ممکن است که پزشک درباره پیشگیری از بزرگ شدن آنوریسم توصیه هایی در اختیار شما قرار دهد، از جمله:
- توقف سیگار کشیدن
- داشتن برنامه غذایی متعادل
- داشتن وزنی متناسب
- ورزش مرتب
اگر سیگار می کشید مهم ترین تغییری که می توانید ایجاد کنید ترک سیگار است. رشد آنوریسم در افراد سیگاری بیش از افرادی است که سیگار نمی کشند. در مراجعات مرتب، پزشک تصمیم می گیرد که داروی کنونی را تغییر دهید یا مصرف داروی جدیدی را شروع کنید، به خصوص اگر فشار خون بالا دارید معمولا پزشک استفاده از دارویی به نام مهارکننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) را پیشنهاد می دهد. اگر کلسترول بالا دارید معمولا با دارویی به نام استاتین درمان خواهید شد.
بیشتر بخوانید: چگونه کنترل فشار خون را در دست بگیریم
درمان پارگی آنوریسم آئورت شکمی
درمان اورژانسی پارگی آنوریسم آئورت شکمی شامل استفاده از گرافت برای ترمیم پارگی آنوریسم است. تصمیم درباره جراحی باز یا اندوواسکولار بسته به شرایط شخص است و این تصمیم توسط جراح گرفته می شود.
بعد از ترمیم آنوریسم آئورت شکمی چه انفاقی می افتد؟
بعد از پروسه ترمیم آنوریسم آئورت شکمی، شما را به اتاق ریکاوری یا بخش مراقبت های ویژه (ICU) می برند. سپس شما را به مانیتوری متصل می کنند که فعالیت قلب، فشار خون، سرعت تنفس و سطح اکسیژن را نمایش می دهد. در ابتدا برای کمک به تنفس شما، از لوله تنفسی استفاده می کنند و بعد از این که قادر به تنفس بودید این لوله ها را جدا می کنند. وقتی بیدار شدید و اثر داروی بیهوشی تقریبا از بین رفت و قادر به تنفس بودید، پرستار دستگاه تنفسی را تنظیم می کند.
وقتی بدون هیچ مشکلی قادر به تنفس بودید و می توانستید سرفه کنید، پرستار لوله تنفسی را بر می دارد. بعد از برداشتن لوله تنفسی، پرستار به شما کمک می کند که هر ۲ ساعت یکبار سرفه کنید و نفس عمیق بکشید. این کار ممکن است که کمی سخت به نظر برسد اما برای پیشگیری از جمع شدن مخاط در ریه ها ضروری است. جمع شدن مخاط در ریه ها می تواند سبب پنومونی شود. در صورت نیاز پرستار به شما داروی مسکن خواهد داد.
گاهی پزشک برای کنترل عملکرد قلب، فشار خون و مشکلات مربوط به خونریزی داروهای درون وریدی تجویز می کند. با ثابت شدن شرایط تان پزشک به آرامی میزان این داروها را کاهش می دهد. بعد از این که پرستار لوله تنفسی را برداشت و شرایط تان ثابت شد، باید مصرف مایعات را شروع کنید. در ابتدا باید از مواد غذایی شل استفاده کنید و سپس با گذشت زمان می توانید مواد غذایی سفت تر هم استفاده کنید. اگر پزشک از لوله درن در شکم تان استفاده کرده، تا زمان برداشتن لوله نمی توانید چیزی بخورید یا بنوشید.
هنگامی که روده ها قادر به از سرگیری عملکرد خود بودند، پرستار لوله درن را بر می دارد. وقتی پزشک تشخیص داد که شرایط تان رو به بهبود است، از قسمت مراقبت های ویژه شما را به بخش مربوطه منتقل می کنند. سپس به آرامی توانایی انجام فعالیت در شما افزایش میابد و می توانید از تخت بیرون بیایید و قدم بزنید. قبل از مرخص شدن از بیمارستان پزشک درباره داروهایی که باید مصرف کنید و ملاقات های بعد از جراحی با شما صحبت خواهد کرد.
در خانه
بعد از جراحی باید محلی که جراحی روی آن انجام شده را تمیز و خشک نگه دارید. پزشک درباره شستشو و حمام توصیه هایی در اختیارتان قرار خواهد داد. اگر قبلا بخیه ها در بیمارستان برداشته نشدند؛ در طی ملاقات های بعد از جراحی، پزشک بخیه ها را بر می دارد. تا چند روز بعد از ترمیم آنوریسم، محل جراحی دردناک و حساس خواهد بود. برای رهایی از درد به میزان تجویز شده از داروهای مسکن استفاده کنید. تا زمانی که پزشک تایید نکرده نباید رانندگی کنید. ممکن است که پزشک محدودیت های دیگری را نیز در اختیارتان قرار دهد.
اگر هر از یک شرایط زیر را دارید، به پزشک اطلاع دهید:
- تب و لرز
- قرمزی، ورم، خونریزی از محل برش
- افزایش درد در اطراف محل برش
ممکن است که پزشک بعد از این پروسه سایر دستورالعمل ها را با توجه به شرایطی که دارید در اختیارتان قرار دهد.
پیش بینی بهبود در مدت طولانی چگونه است؟
اگر پزشک جراحی باز شکم را پیشنهاد داده باشد ریکاوری ممکن است که ۶ هفته طول بکشد. ریکاوری بعد از جراحی اندوواسکولار تنها ۲ هفته زمان می برد. موفقیت جراحی و ریکاوری به این بستگی دارد که آنوریسم آئورت شکمی قبل از پارگی تشخیص داده شده است یا نه. اگر آنوریسم را قبل از پارگی تشخیص دهند، احتمال بهبود بالا می رود.
چگونه می توان از آنوریسم آئورت شکمی پیشگیری کرد؟
تمرکز روی سلامت قلب می تواند سبب پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی شود. این به معنای کنترل هر آن چه که می خورید، ورزش کردن و دوری از عوامل مخاطره آمیز قلبی عروقی همچون سیگار کشیدن است. ممکن است که پزشک داروهایی برای کنترل فشار خون بالا و کلسترول تجویز کند یا توصیه هایی برای کنترل دیابت ارائه دهد.
اگر به علت سیگار کشیدن یا سایر عوامل در معرض آنوریسم آئورت شکمی دارید، ممکن است هنگامی که به ۶۵ سالگی رسیدید پزشک از آزمایش هایی برای بررسی شرایط تان استفاده کند. آزمایش های غربالگری از سونوگرافی شکمی برای بررسی تورم آئورت استفاده می کنند. این آزمایش ها بدون درد هستند و معمولا تنها یک بار انجام می شوند.
