در مورد راه های بازسازی صورت چه می دانید؟ این نوع جراحی ها برای بازسازی نقص های موجود در پوست صورت در نتیجه جراحی قبلی، آسیب یا بیماری انجام می شود و بیشتر در بیمارانی که دچار فلج صورت، آسیب دیدگی، زخم، جراحی میکروتیکا شده اند، انجام می گردد. این شامل بازسازی نقص‌های حاصل از جراحی سرطان، بازدید زخم، ترمیم پارگی‌های صورت به خاطر ضربه‌های قبلی، حذف علائم تولد و اصلاح ناهنجاری‌های مادرزادی جمجمه، کام یا لب‌ها. افراد زیادی به دلیل انجام جراحی های مختلف نیاز به بازسازی صورت پیدا می کنند تا زیبایی خود را باز گردانند. به جا ماندن جای زخم و اسکار روی صورت می تواند از زیبایی شما بکاهد اما خوشبختانه راه هایی وجود دارد که به راحتی می توانید از شر این جای زخم ها نجات پیدا کنید و به بازسازی صورت خود بپردازید. در این مقاله از بخش زیبایی، پوست و موی دکتر سلام به بررسی روش های بازسازی صورت می پردازیم و به شما خواهیم گفت که چه افرادی به این نوع درمان ها نیاز پیدا خواهند کرد.
بازسازی صورت در بیماران مبتلا به فلج صورت
ممکن است جراحی های مختلف بازسازی صورت بر روی افراد مبتلا به فلج صورت انجام شود. این موارد شامل روش هایی برای کمک به لبخند زدن فرد، بهبود بسته شدن چشم و بازگرداندن تقارن به صورت در حالت استراحت است. علاوه بر جراحی های مختلف، روش های درمانی مختلفی نیز وجود دارد که می تواند برای افرادی که مبتلا به فلج صورت هستند مفید باشد.
مانند هر روش جراحی، خطرات مرتبط با جراحی صورت نیز وجود دارد که باید قبل از موافقت با یک روش درمانی، توسط پزشک معالج کاملاً توضیح داده شود. محدودیت هایی در ارتباط با انجام هر روش جراحی وجود دارد، بنابراین داشتن انتظارات واقع بینانه بسیار مهم است. در حال حاضر هیچ روش جراحی وجود ندارد که بتواند صورت شما را به حالتی که قبل از فلج صورت داشته است، بازگرداند. همچنین افراد زیادی وجود دارند که با وجود فلج صورت زندگی عادی خود را در پیش گرفته اند و تصمیم دارند هیچگونه عملی انجام ندهند.
گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- رفع فشار عصب صورت – گاهی اوقات برای تسکین فشار بر روی اعصاب انجام می شود تا عصب بهتر کار کند.
- جراحی های چشم – مجموعه ای از اقدامات در ناحیه چشم که برای محافظت از عملکرد چشم، بهبود علائم خشکی و پارگی و همچنین ظاهر کلی انجام می شود.
- جراحی های لبخند – اقداماتی که برای بازگرداندن تقارن در حالت استراحت یا حتی ایجاد حرکات لبخند در طرف آسیب دیده طراحی شده است.
- روش های جوان سازی پوست – یکی از عواقب فلج صورت این است که بافت های صورت تمایل به ریزش بیشتر دارند. روش های مختلفی می تواند به معکوس کردن این اثر و بهبود تقارن کمک کند. این موارد عبارتند از: لیفت ابرو، لیفت صورت، لیفت میانی صورت، پیوند چربی.
بازسازی صورت با انجام جراحی های چشم
در فلج صورت ممکن است ابرو از کار بیفتد و یا به دلیل عملکرد خارج از کنترل عضله ای که پلک فوقانی (عضله لواتور) را باز می کند، قسمت بالایی آن خیلی جمع شود و پلک تحتانی افتادگی داشته و به سمت پایین متمایل شود. پلک ها روی چشم بسته نمی شوند و این امر باعث ایجاد حساسیت و کاهش بینایی می شود. اهداف درمان، بهبود راحتی چشم و حفظ بینایی است. اهداف ثانویه کاهش علائمی مانند آب دادن چشم است.
جراحی پلک فوقانی:
- لیفت پلک (بلفاروپلاستی)
- بارگذاری پلک با وزنه های طلا / پلاتین
- زنجیره پلاتین
جراحی پلک تحتانی:
- کنتروپسی جانبی
- کانتوپلاستی متوسط
جراحی ابرو:
- لیفت آندوسکوپی
- لیفت مستقیم ابرو
بازسازی صورت با انجام جراحی های لبخند
جراحی های بازسازی صورت بعضی اوقات به سادگی تحت عنوان “عمل جراحی لبخند” شناخته می شوند، اما در واقع چندین روش مختلف وجود دارد که می توان از طریق آن ها این جراحی را انجام داد. ممکن است نوع رویکرد جراحی بسته به سن بیمار، نوع و مدت فلج صورت متفاوت باشد.
جراحی بازسازی صورت یا جراحی لبخند ممکن است به دو گروه گسترده تقسیم شود. گروهی برای دستیابی به تقارن بهبود یافته در حالت استراحت، اما بدون حرکت (مراحل استاتیک) و گروهی برای ایجاد حرکت فعال طراحی شده اند.
جراحی لبخند استاتیک شامل موارد زیر است:
- تسمه ثابت
- انقباض دینامیکی لب پایین
- جراحی پلک
جراحی لبخند دینامیک شامل موارد زیر است:
- انتقال قدامی دیاستریک
- تکنیک های عضله تمپرالیس
- میوپلاستی Labbé
- ترمیم اعصاب، انتقال و پیوند
- پیوند عصب صورت
- آناستوموز هیپوگلوزال صورت
- فلپ های عضلانی
- سراتوس قدامی
لبخندها پس از عمل جراحی بازسازی صورت در بیماران فلج صورت باز می گردند
یک تیم جراحی با اصلاح یک عمل پیوند عضلانی راهی برای بازگرداندن لبخند به چهره بیمارانی که با نقایص هنگام تولد، سکته مغزی، تومورها یا فلج بل مواجه هستند، پیدا کردند.
کوفی بواهن، استادیار جراحی گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن و پوست در جانس هاپکینز می گوید: “لبخند به عنوان مهمترین علامت برای ابراز احساسات مثبت است و وقتی فردی لبخند نمی زند مورد قضاوت قرار می گیرد که شاید عصبانی است.”
بواهن می گوید: “پیش از این، بهترین چیزی که در بیشتر اوقات می توانستیم با عمل جراحی ایجاد کنیم، لبخند زدن بود که در آن مانند مونا لیزا در نقاشی معروف داوینچی، گوشه های دهان لبخند می زد. لبخند شاد و واقعی لبخندی است که در آن لب ها به سمت بالا حرکت می کنند، دندان ها دیده و چشمان باریک می شوند. اکنون ما می توانیم یک لبخند واقعی را بازیابی کنیم.”
در روش اصلاح شده، از ماهیچه های گراسیلیس استفاده می شود، تا لبخندی استاندارد ایجاد شود که دندان ها و لثه ها را در هر دو طرف صورت نشان دهد.
بوها می گوید، فلج صورت یک طرفه باعث ایجاد بی حوصلگی و اضطراب اجتماعی می شود و باعث می شود افرادی که آن را دارند هنگام صحبت و غذا خوردن در مقابل دیگران با مشکل مواجه شوند. همچنین تمایل به افتادگی و مشکل در پلک زدن ایجاد می شود که این امر می تواند باعث خشکی و ناراحتی چشم ها شود.
پزشکان قبل از عمل، نوع، زاویه و میزان لبخند را در قسمت غیر فلج صورت بیماران اندازه گیری می کنند. در حین عمل، عضلات جدید را به گونه ای قرار می دهند که لب ها را به سمت بالا بکشد تا در هنگام انقباض، لبخند کاملا ایجاد شود. سپس رگ های خونی و یک یا چند نوع عصب را از طرف غیر فلج صورت به طرف فلج شده پیوند می دهند.
بوها می گوید، ایده این بود كه وقتی اعصاب طرف غیر فلج سیگنالی را برای عضله ارسال کرده و لبخند ایجاد می كنند، این كار را برای طرف فلج صورت نیز انجام دهند.
با گذشت چهار ماه از عمل، همه شرکت کنندگان در جراحی پیوند عضله عملکرد خوبی داشتند. به طور متوسط، هر فرد هنگام لبخند زدن، سه دندان اضافی را نشان می داد. در هنگام لبخند، لثه از متوسط 5/31 میلی متر قبل از عمل به 7/43 میلی متر بعد از عمل افزایش یافته بود. در چهار بیمار چروک شدن چشم در هنگام لبخند زدن مشاهده شد. جراحان همچنین می گویند عدم تقارن یا اختلاف بین گوشه های هر طرف دهان، از 9.1 میلی متر به 4.5 میلی متر در بعد از عمل مفید بوده است و لبخند آن ها را طبیعی تر کرده است.
“از نظر من، خوشحال شدن كودكی كه هرگز لبخندی نزده است یا كسی كه لبخند خود را پس از فلج شدن از دست داده است و اکنون می تواند لبخند بزند، بسیار خوشایند است. در گذشته ما لبخندهای مصنوعی را بازیابی می کردیم و حالا لبخندهای جدید بیماران ما آنقدر طبیعی است که شما نمی توانید به آنها نگاه کنید اما لبخند نزنید.”
بیمه معمولاً این روش را به عنوان یک عمل جراحی بازسازی صورت پوشش می دهد. اما در مواردی که تحت پوشش قرار نمی گیرد، هزینه نسبتا بالایی در انتظار بیمار است.
بیشتر افراد مبتلا به فلج صورت، با هر میزان فلج بودن، گزینه مناسبی برای این روش هستند. بیماران دارای عضله گراسیلیس ضعیف میتوانند به جای آن از عضلات جایگزین استفاده کنند.
بازسازی صورت در اثر آسیب دیدگی صورت
ضرب دیدگی و مجروحیت می تواند در هر زمان و در هر حال اتفاق بیفتد. چه با سقوط، چه تصادف اتومبیل یا حتی در اثر تحمل خشونت. آسیب دیدگی صورت می تواند برای قربانی ویرانگر باشد.
جراحی ترمیمی اغلب برای بازگرداندن عملکرد و ظاهر صورت لازم است و به بیمار کمک می کند تا احساس اطمینان داشته باشد و بار دیگر سلامت صورت خود را تجربه کند.
انواع آسیب های صورت
روش های بی شماری وجود دارد که از طریق آن می توان صورت را در معرض ضرب دیدگی قرار داد. با این حال، چهار طبقه بندی اصلی وجود دارد که در هنگام ارزیابی آسیب دیدگی توسط متخصصان بهداشت استفاده می شود:
- صدمات بافت نرم. این نوع از آسیب ها شامل لک های پوستی و آسیب به لثه ها است.
- صدمات استخوانی. این دسته شامل آسیب دیدگی هر یک از استخوان های صورت از جمله فک، گونه، بینی، کام و چشم است.
- آسیب دیدگی دندان ها. در صورت بروز این آسیب دیدگی باید فورا به پزشک معالج مراجعه کنید.
- مناطق ویژه. این دسته به اعصاب موجود در صورت، چشم ها و غدد بزاقی اشاره دارد.
چرا این دسته بیماران به بازسازی صورت احتیاج دارند
علاوه بر ترمیم ظاهر صورت پس از آسیب دیدگی، جراحی ترمیمی می تواند به کاهش بسیاری از مشکلات سلامتی و دندانی که ممکن است بوجود بیاید کمک کند.
صدمات صورت می تواند پیامدهای جدی ای از جمله تأثیر در توانایی نفس کشیدن، بلع و صحبت کردن داشته باشد. در حالی که بسیاری از مسائل ممکن است توسط پزشک متخصص برطرف شود، اما بیمارانی که به دندان های خود آسیب رسانده اند نیاز به مشاوره و درمان توسط متخصص دندانپزشک با تجربه دارند.
برخی از مشکلات شایع دندانپزشکی که ممکن است در نتیجه آسیب دیدگی صورت بوجود بیاید شامل موارد زیر است:
- از دست دادن عملکرد. صدمه به دندان ها می تواند موارد مختلفی از جمله عدم توانایی در گاز گرفتن، جویدن و حتی صحبت کردن را ایجاد کند.
- افزایش خطر ابتلا به بیماری و عفونت. اگر در نتیجه وجود دندان هایی که از بین رفته اند یا نیاز به کشیده شدن دارند، شکاف هایی بین دندان ها ایجاد شده باشد، امکان بروز عفونت وجود دارد. این امر باعث می شود دندان های باقی مانده به منظور استفاده از فضای باز جابجا نشوند و خطر ابتلا به پوسیدگی و بیماری پریودنتال کاهش می یابد.
- بی نظمی در استخوان فک و گاز گرفتن. ضربه می تواند باعث بی نظمی دندان ها شود، که این امر می تواند منجر به ساییدگی ناهموار دندان ها، اختلال در TMJ و سایر عوارض مربوط به فک شود.
- ظاهر ناخوشایند. اگر دندان های شما در صورت وارد شدن ضربه به صورت آسیب دیده باشد، ممکن است متوجه شوید که این امر در اعتماد به نفس و تمایل شما به لبخند تأثیر بسزایی دارد. جراحی ترمیمی می تواند زیبایی دندان های شما را بهبود ببخشد و لبخند زیبایی را به شما هدیه کند.
بازسازی صورت در بیماران مبتلا به آسیب دیدگی صورت شامل چه مواردی است؟
از آنجا که هر آسیب دیدگی صورتی منحصر به فرد است، روش های جراحی ترمیمی لازم برای بازگردانی سلامت به بیمار، توسط یک مشاور متخصص تعیین می شود.
این امر به جراح این امکان را می دهد تا نیازهای بیمار را به طور کامل ارزیابی کند و به او توصیه کند که کدام روش ها برای دستیابی به عملکرد مورد نیاز و ظاهر مورد نظرشان کمک می کند.
جراحی ترمیمی ناشی از آسیب دیدگی صورت ممکن است به چندین روش نیاز داشته باشد، اما جدول زمانی بازسازی در طول جلسه مشاوره مشخص می شود.
در جراحی دهان و فک و صورت، جراحان دارای مهارت و تخصص بالایی هستند و می توانند حتی پیچیده ترین مشکلات دندانپزشکی را که می تواند همراه با آسیب دیدگی صورت اتفاق بیفتد، مدیریت و درمان کنند.
بازسازی صورت با انجام جراحی فک و صورت
دلایل احتمالی مختلفی برای آسیب دیدگی صورت وجود دارد. تصادف با وسایل نقلیه موتوری، صدمات ورزشی، خشونت بین فردی و صدمات ناشی از کار، بسیاری از موارد را به خود اختصاص داده است. آسیب های صورت می تواند شامل آسیب دیدگی دندان ها یا صدمات شدید به پوست و استخوان های صورت باشد. به طور معمول، آسیب های صورت به عنوان آسیب های بافت نرم (پوست و لثه)، صدمات استخوانی (شکستگی) یا صدمات به مناطق خاص (مانند چشم ، اعصاب صورت یا غدد بزاقی) طبقه بندی می شوند.
صدمات بافت نرم ناحیه فک و صورت
هنگامی که صدمات بافت نرم روی صورت ایجاد می شوند، با “بخیه” ترمیم می شوند. علاوه بر نگرانی های مرسوم در مورد ترمیم که بهترین نتیجه را بدهد، نگرانی هایی در مورد معاینه و معالجه، وارد شدن آسیب به سازه هایی مانند اعصاب صورت، غدد بزاقی و مجاری بزاق (یا کانال های خروج) نیز وجود دارد.
صدمات استخوانی منطقه فک و صورت
شکستگی استخوان های صورت مانند شکستگی در سایر قسمت های بدن درمان می شود. شکل خاص درمان با عوامل مختلفی تعیین می شود که شامل محل شکستگی، شدت شکستگی و سن و سلامت عمومی بیمار می باشد. هنگامی که یک بازو یا پا می شکند، غالباً از “غالب” برای تثبیت استخوان استفاده می شود و امکان بهبودی مناسب فراهم می آید. از آنجا که غالب ها نمی توانند روی صورت قرار بگیرند، وسایل دیگری برای تثبیت شکستگی های صورت ایجاد شده است.
یکی از این گزینه ها شامل سیم کشی فک ها برای شکستگی های خاص فک بالا و یا پایین است. با این حال، برخی دیگر از انواع شکستگی فک با قرار دادن “صفحه و پیچ” های کوچک در محل برای درمان و تثبیت انجام می گیرد. این روش درمانی اغلب می تواند باعث بهبودی شود و از سایش فک ها بر روی یکدیگر جلوگیری کند. به این تکنیک “تثبیت ” شکستگی گفته می شود. توسعه استفاده از این روش باعث بهبودی کامل برای بسیاری از بیماران شده و به آنها اجازه می دهد تا با سرعت بیشتری عملکرد طبیعی صورت خود را به دست آورند.
درمان شکستگی های صورت باید به صورت کامل و قابل پیش بینی انجام شود. نکته مهم این است که ظاهر صورت بیمار باید به حالت اولیه بازگردد. همیشه تلاش برای درمان استخوان های صورت از طریق ایجاد کمترین برش انجام می شود. برش ها در محل هایی ایجاد می شوند تا کوچک باشند و اثر زخم ناشی از آن ها قابل پنهان شدن باشد.
آسیب دیدگی دندان ها و ساختارهای اطراف
وارد شدن آسیب به دندان ها بسیار متداول است و ممکن است نیاز به تخصص متخصصان مختلف دندانپزشکی داشته باشد. جراحان دهان معمولاً در معالجه شکستگی استخوان های پشتی یا دندان های جابجا شده یا “از کار افتاده” موفق هستند. این نوع صدمات توسط یکی از انواع اشکال “آتل” (تثبیت توسط سیم کشی یا اتصال دندان ها به یکدیگر) درمان می شود. اگر دندان “افتاده باشند” ، باید آن ها را در آب نمک یا شیر قرار دهید. بنابراین، بیمار باید در اسرع وقت به دندانپزشک یا جراح دهان مراجعه کند. در صورتی که دندان های آسیب دیده قابل ترمیم نباشند، اغلب از کاشت دندان بعنوان جایگزینی برای دندان های از دست رفته استفاده می شود.
بازسازی صورت با انجام جراحی میکروتیا
بازسازی گوش یکی از دشوارترین مداخلات جراحی پلاستیک صورت است. پروفسور گاسنر این روش را در بیمارستان استراوبینگ و با همکاری بخش جراحی زیبایی بینی – جراحی سر و گردن انجام می دهد.
چه تکنیک هایی برای بازسازی گوش در دسترس هستند؟
ترمیم میکروتیا (بازسازی حفره ای) شامل بازسازی گوش از بین رفته یا ناقص است. این روش اغلب برای کودکانی انجام می شود که یک یا هر دو گوش خود را از دست داده اند. جراحی بازسازی میکروتیا ممکن است به یک یا چند مرحله جراحی نیاز داشته باشد.
روش های بازسازی میکروتیا چیست؟
در اصل، دو روش بازسازی گوش وجود دارد. یکی شامل قرار دادن ایمپلنت مصنوعی برای جایگزینی اسکلت غضروف گوش است و روش دیگر شامل تعویض اسکلت غضروف گوش با یکی دیگر از غضروف های بدن است.
هر دو روش مزایا و معایبی دارند. استفاده از مواد مصنوعی مدت زمان عمل کمتری دارد و ممکن است به مراحل جراحی کمتری نیاز داشته باشد. این روش نیاز به استفاده از یک تکه بافت اضافی دارد. این روش ممکن است نیاز به ایجاد زخمی قابل رویت در بالای گوش داشته باشد. در اصل، مواد سنتتیکی، بیشتر در معرض عفونت و اکستروژن هستند. این بدان معناست که اگر ماده آلوده شود و یا از طریق پوست خارج شود، این خطر وجود دارد که نیاز باشد تا کل ایمپلنت خارج شود و گوش بازسازی شده نجات یابد.
قرار دادن چارچوبی از غضروف دنده خود بدن نیاز به ایجاد برش اضافی روی سینه دارد. این روش ممکن است با ناراحتی بعد از عمل و گاهی با بی نظمی های کانتور قابل مشاهده در دیواره سینه همراه باشد. برداشتن غضروف به زمان عمل اضافی نیاز دارد، که در صورت همکاری یک تیم دو نفری، ممکن است این افزایش زمان جبران شود. در مقایسه با کاشت مصنوعی و با گذشت زمان، خطر عفونت و از بین رفتن کامل گوش بسیار کاهش می یابد.
به همین دلایل، در بیشتر موارد دکتر گاسنر و دکتر مگریتز، بازسازی با غضروف دنده را ترجیح می دهند. با این حال، باید تأکید کرد که جراحان خوب می توانند با هر دو روش به نتایج عالی برسند.
چگونه می توان شنوایی را درمان کرد یا بهبود بخشید؟
غالباً همراه با میکروتیا، ضعف شنوایی نیز وجود دارد. بنابراین توصیه می شود بیماران مبتلا به چنین ناهنجاری های پیچیده ای توسط تعدادی از متخصصان و ترجیحاً تیمی از متخصصان که تجربه زیادی در مورد چنین مواردی دارند، درمان شوند. این گروه شامل متخصصان تست شنوایی در کودکان و همچنین جراحان پلاستیک صورت است.
کودک من بدون گوش متولد شد. امکان انجام چه کاری وجود دارد؟
والدین فرزندان تازه متولد شده بدون گوش، معمولاً سؤالات مهمی دارند. بنابراین، در طی 6-8 هفته اول پس از تولد، باید یک قرار ملاقات با تیمی از پزشکان که به طور معمول بیماران مبتلا به میکروتیا یا آنوتیا را معالجه می کنند، انجام شود. به عنوان یک قاعده، ارزیابی شنوایی و دستیابی به زبان در سال های اول زندگی در صدر درمان قرار دارد. Imagint (CT) معمولاً تنها پس از چند سال برنامه ریزی برای بازسازی و در صورت لزوم، برای بهبود شنوایی لازم است.
زمان ایده آل براي جراحي آنوتيا / ميكروتيا چيست؟
تحلیل علمی روش های مختلف جراحی هنوز در حال توسعه است.
در سال های اخیر نشان داده شده است که جراحی باید در سنین پایین، یعنی از سن 11 تا 12 سالگی بر روی کودک انجام شود، زیرا در سنین پایین تر غضروف های کرونر رشد کامل نداشته اند.
در حال حاضر دکتر گاسنر توصیه های سایر متخصصان جهانی را در این زمینه دنبال می کند و ترجیح می دهد تا بازسازی را در سن 12 سالگی انجام دهد.
چه مراحل جراحی ای برای بازسازی صورت با جراحی گوش مورد نیاز هستند؟
این اقدامات تا حد زیادی به میزان ناهنجاری، آناتومی فرد بیمار و سایر عوامل مهم بستگی دارد.
پس از ترمیم، گوش چه ظاهر و چه احساسی دارد؟
گوشی که با غضروف دنده یا با یک ایمپلنت مصنوعی بازسازی شده است، نسبت به یک گوش طبیعی مستحکم تر است.
این امر به این دلیل است که هم غضروف دنده و هم پلاستیک مصنوعی نسبت به غضروف گوش طبیعی سفت تر هستند.
بازسازی صورت با درمان جای زخم
جای زخم روش طبیعی بدن برای بهبودی و جایگزینی پوست از بین رفته یا آسیب دیده است. جای زخم معمولاً از بافت فیبری تشکیل شده است. جای زخم ممکن است به دلایل مختلفی، از جمله در نتیجه عفونت، جراحی، آسیب دیدگی یا التهاب بافت، ایجاد شود. جای زخم ممکن است در هر نقطه ای از بدن ظاهر شود. ظاهر زخم ها متفاوت است – صاف، برآمده، عمیق یا رنگی. رد زخم ممکن است دردناک یا خارش دار باشد. ظاهر نهایی زخم به عوامل زیادی از جمله نوع پوست و محل قرارگیری آن بر روی بدن، جهت زخم، نوع آسیب دیدگی، سن فرد مبتلا به زخم و وضعیت تغذیه ای وی بستگی دارد.
بازسازی صورت با اصلاح رد زخم
اصلاح رد زخم روشی است که برای تغییر ظاهر زخم انجام می شود. این اصلاح ممکن است ظاهر رد زخم را بهبود بخشد، عملکرد را به بخشی از بدن که ممکن است توسط زخم محدود شده باشد، بازگرداند و یا خارش زخم را بهبود بخشد. یادآوری این نکته ضروری است که جای زخم ها به طور کامل برطرف نمی شود.
انواع زخم ها و درمان های آن ها چیست؟
انواع مختلف زخم ها عبارتند از:
زخم های کلوئیدی و رفع آن
اینها دسته های ضخیم، گرد و نامنظمی از بافت زخمی هستند که در محل زخم و برروی پوست رشد می کنند. این رد زخم در مقایسه با پوست طبیعی اطراف، قرمز و تیره به نظر می رسد. کلوئیدها از سلول های پوستی و بافت پیوندی (فیبروبلاست) که برای ترمیم آسیب شروع به تکثیر می کنند، تشکیل می شوند. این زخم ها ممکن است در هر نقطه ای از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر در صورت، گردن، گوش ها، قفسه سینه یا شانه ها دیده می شوند. آن ها بیشتر در افراد دارای پوست تیره دیده می شوند. زخم های کلوئیدی ممکن است تا یک سال پس از درمان آسیب دیدگی اصلی بر روی پوست وجود داشته باشند.
درمان زخم های کلوئیدی متفاوت است. هیچ درمان ساده ای برای از بین بردن جای زخم کلوئیدی وجود ندارد. بازگشت بعد از درمان نیز شایع است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تزریق استروئید. استروئیدها به طور مستقیم به بافت زخم کلوئیدی تزریق می شوند تا به کاهش خارش، قرمزی و احساس سوزش که ممکن است ناشی از وجود این زخم ها باشد، کمک کنند. گاهی اوقات تزریق به کاهش اندازه جای زخم کمک می کند.
- کرایوتراپی. کرایوتراپی شامل انجماد جای زخم است. این درمان اغلب در رابطه با تزریق استروئید برای زخم های کلوئیدی مؤثر است.
- فشار درمانی. فشار درمانی شامل نوعی دستگاه فشار است که بر روی منطقه زخم کلوئیدی پوشیده می شود. ممکن است نیاز باشد تا این دستگاه شبانه روز و 4 تا 6 ماه پوشیده شود.
- عمل جراحی. اگر جای زخم کلوئیدی پاسخگوی گزینه های درمان غیر جراحی نباشد، ممکن است عمل جراحی انجام شود. یک نوع جراحی مستقیماً برشی ایجاد می کند و بخیه هایی برای کمک به بستن زخم قرار می گیرد. گاهی اوقات از پیوندهای پوستی برای بستن زخم استفاده می شود. این روش شامل تعویض یا اتصال پوست به ناحیه ای است که پوست را از دست می دهد. پیوند پوست با برداشتن یک تکه از پوست سالم از ناحیه دیگری از بدن (به نام محل اهدا کننده) و اتصال آن به ناحیه مورد نیاز انجام می شود.
- گزینه دیگر برای درمان زخم کلوئید جراحی لیزر است. بسته به علت اصلی ایجاد زخم، ممکن است جای زخم با انواع لیزرهای مختلف درمان شود. ممکن است از لیزر برای صاف کردن رد زخم و از بین بردن رنگ غیر طبیعی زخم استفاده شود. برای زخم های کلوئیدی، لیزر درمانی بیشتر همراه با سایر درمان ها از جمله تزریق استروئیدها، استفاده از پانسمان های ویژه و استفاده از بانداژ انجام می شود. صرف نظر از نوع اولیه درمان، ممکن است درمان های متعددی مورد نیاز باشد.
پرتو درمانی
پرتودرمانی معمولاً همراه با عمل جراحی و به منظور کاهش خطر عود یک زخم کلوئیدی انجام می شود.
زخم هایپرتروفیک
زخم هایپرتروفیک مانند زخم های کلوئیدی است. با این حال، رشد آن ها به مرزهای اصلی پوست محدود می شود. این زخمها ممکن است قرمز به نظر برسند و معمولاً ضخیم و بلند هستند. جای زخم هایپرتروفیک معمولاً طی چند هفته پس از آسیب به پوست شروع به توسعه می کند. زخم هایپرتروفیک ممکن است به طور طبیعی بهبود یابد، اگرچه این روند ممکن است تا یک سال یا بیشتر طول بکشد.
در درمان زخم هایپرتروفیک، ممکن است استروئیدها اولین گزینه درمانی باشند، اگرچه درمان ساده ای وجود ندارد. استروئیدها ممکن است به صورت تزریقی وارد بدن شوند. همچنین ممکن است زخم ها با استفاده از جراحی برداشته شوند. اغلب، تزریق های استروئیدی به همراه عمل جراحی مورد استفاده قرار می گیرند و ممکن است حداکثر تا 2 سال بعد از عمل ادامه یابند تا به حداکثر رساندن بهبود و کاهش احتمال بازگشت زخم کمک کنند.
انقباضات
انقباضات یک اتفاق غیر طبیعی است که وقتی قسمت زیادی از پوست آسیب دیده و از بین می رود اتفاق می افتد و در نتیجه جای زخم ایجاد می شود. تشکیل زخم لبه های پوست را به هم می رساند و باعث ایجاد ناحیه فشرده شده ای بر روی پوست می شود. این بیماری همچنین می تواند در اثر بهبودی زخم ها نیز اتفاق بیفتد. کاهش سایز پوست می تواند بر عضلات، مفاصل و تاندون ها تأثیر بگذارد و باعث کاهش حرکات شود. گزینه های مختلف درمانی جراحی برای برطرف کردن انقباضات وجود دارد. برخی از این روش ها عبارتند از:
- پیوند یا فلپ پوست برای درمان انقباضات. پیوند پوست یا فلپ های پوستی بعد از برداشتن بافت زخم انجام می شود. پیوندهای پوستی شامل تعویض یا اتصال پوست به قسمتی از بدن که پوست از دست داده است، می باشد. پیوند پوست با برداشتن یک تکه از پوست سالم از ناحیه دیگری از بدن (به نام محل اهدا کننده) و اتصال آن به ناحیه مورد نیاز انجام می شود. فلپ های پوستی شبیه به پیوندهای پوستی است، اما با وجود لایه های پوستی، پوستی که بازیابی می شود، دارای خونرسانی خاص خود است. پوست مورد استفاده شامل عروق خونی، چربی و ماهیچه های زیرین است. فلپ ها ممکن است زمانی مورد استفاده قرار گیرند که آن ناحیه که پوست از دست می دهد به دلیل موقعیت مکانی یا به دلیل آسیب رساندن به رگ ها از خون کافی برخوردار نباشد.
- گسترش بافت برای انقباضات. گسترش بافت یک تکنیک جدیدتر است که برای درمان زخم استفاده می شود و شامل فرایندی است که میزان بافت موجود را برای اهداف بازسازی افزایش می دهد. این روش علاوه بر جراحی فلپ مورد استفاده قرار می گیرد.
عکس های قبل و بعد جراحی بازسازی صورت
