آیا می دانید استرس مزمن می تواند بر توانایی بدن شما در رهایی از استرس جسمی، روحی یا عاطفی تأثیر بگذارد؟ به احتمال زیاد به همین دلیل است که بیشتر مردم در نقطه ای از زندگی خود با خستگی آدرنال برخورد کرده اند. بسیاری از متخصصان تخمین می زنند که تقریباً هر فرد می تواند خستگی آدرنال که به آن “هایپودرنیا” نیز گفته می شود را در نقطه ای حساس و استرس زا از زندگی خود تجربه کند. از آنجا که آدرنال ها بر قسمتهای زیادی از بدن تأثیر می گذارند علائم خستگی آدرنال می تواند حالات تعدادی از اختلالات را تقلید کند و برای همین همیشه به راحتی قابل تشخیص نیست. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به خستگی آدرنال می پردازیم.
خستگی آدرنال چیست ؟
اصطلاح “خستگی آدرنال” در سال ۱۹۹۸ توسط دکتر جیمز لیز ویلسون- متخصص طبیعی و کایروپراکتور- برای اولین بار مطرح شد. اصطلاحی جدید که شرایط پزشکی جدیدی را توصیف می کرد.
علائم خستگی آدرنال ، مانند مه مغزی(عدم تمرکز و خستگی ذهنی)، تغییر خلق و مشکلات خواب می تواند نشانگر بسیاری از اختلالات دیگر باشد و اغلب مورد توجه پزشکان قرار نمی گیرد. اما مردم بیشتری دارند متوجه این می شوند که ترکیبی از این موارد اغلب نشانگر شروع خستگی آدرنال است.
خستگی آدرنال ، می تواند بر سلامت کلی شما اثرات چشمگیری داشته باشد. خوشبختانه شما می توانید با تمرکز روی انتخاب مواد غذایی و شیوه زندگی خود این مسئله را بهبود بخشید. فرض او این بود که تحریک بیش از حد غدد فوق کلیوی یا آدرنال توسط استرس طولانی مدت می تواند منجر به ناسازگاری کورتیزول (هورمون استرس) در جریان خون شود.
علاوه بر این میزان غیر طبیعی و نادرست هورمون استرس، افراد مبتلا به خستگی آدرنال غالباً “هورمون والدین” که مسئول تولید بسیاری از هورمونهای ضروری در بدن است را به میزان کافی ندارند.
دکتر ویلسون روند پیشروی خستگی آدرنال در طول روز را به شرح زیر توصیف می کند:
از خواب بیدار می شوید و بدون مصرف مقدار قابل توجهی کافئین قادر به هیچ کاری نیستید. سرانجام در اوایل روز احساس افزایش انرژی می کنید. سپس سطح انرژی شما در حدود ۲ بعد از ظهر سقوط می کند، حدود ساعت ۶ بعد از ظهر افزایش می یابد، دوباره در حدود ۹ شب سقوط می کند. سرانجام در ساعت ۱۱ شب انرژی دوباره به اوج خود می رسد.
خستگی آدرنال واقعی است؟
ایراد اصلی در تشخیص خستگی آدرنال عدم توانایی در تشخیص الگو ها و علائم آن از دیگر اختلالات است. پارامتر های نامشخص این وضعیت باعث ایجاد بحث های زیادی پیرامون این موضوع شده است. با اینحال طبیعت کورتیزول و هورمون های بدن این است که اثرات آنها بسیار دور از دسترس است.
تشخیص این بیماری دشوار است زیرا سطح هورمون استرس معمولاً از آنچه که آن را ” محدوده طبیعی” می.نامند، سقوط می کند. اگرچه علائم برای کسانی که از این بیماری رنج می برند مشخص است.
افرادی که معتقدند خستگی آدرنال یک نگرانی واقعی برای وضعیت سلامتی نیست، اغلب اظهار می دارند که استرس مزمن مداوم هیچ تاثیری بر روی آدرنال ها ندارد و تنها اختلالات غدد درون ریز واقعی مواردی هستند که ناشی از سایر بیماری ها و آسیب مستقیم به غدد فوق کلیوی است.
با این حال بسیاری از پزشکان طب طبیعی با تکیه بر تجارب در مراقبت های بهداشتی و شواهد علمی می دانند که هایپودرنیا بسیار واقعی است و عوارضی به همراه است.
بعلاوه، درمان خستگی آدرنال نسبتاً غیر تهاجمی است و برای بهبود وضعیت سلامت مفید است. البته، باید تحت مراقبت یک پزشک متخصص واجد شرایط قرار بگیرید، به آنها اعتماد کنید و در مورد هر علامتی، از هر بیماری ای که تجربه می کنید به آنها اعتماد کنید تا بتوانند درمان مناسبی را اتخاذ کنند.
غدد آدرنال چیستند؟
غدد فوق کلیوی (آدرنال) دو اندام به اندازه انگشت شست هستند که در بالای کلیه ها جای دارند و بخشی از سیستم غدد درون ریز هستند. آنها در تولید بیش از ۵۰ هورمون نقش دارند که تقریباً همه عملکرد های درون بدن را تحریک می کنند و بسیاری از آنها برای زندگی ضروری هستند.
غدد فوق کلیوی در سیستم شناخته شده ای با عنوان اچ پی ای با هیپوتالاموس و غده هیپوفیز همکاری نزدیکی دارند.
غدد آدرنال در پاسخ به استرس نقش مهمی دارند. در اینجا نحوه عملکرد آنها آورده شده است:
مغز شما یک تهدید، اعم از احساسی، روحی یا جسمی را ثبت می کند.
مدولای آدرنال هورمونهای کورتیزول و آدرنالین را ترشح می کند تا به شما در واکنش به تهدید (واکنش مبارزه یا فرار) کمک کند و قلب، خون را به مغز، قلب و ماهیچه های شما پمپاژ می کند.
قشر آدرنال سپس كورتیكواستروئیدها را آزاد می كند تا فرآیند هایی مانند هضم، پاسخ های سیستم ایمنی بدن و غیره را که شرایط بقای فوری و زنده ماندن در شرایط خطر لازم نیست را تضعیف کند. غدد آدرنال همچنین مسئول برقراری تعادل هورمون ها هستند.
مقایسه خستگی آدرنال
هنگامی که در مورد مشکلات عملکرد آدرنال صحبت می کنیم، مهم است بدانید که خستگی آدرنال با نارسایی آدرنال، بیماری آدیسون یا سندرم کوشینگ یکسان نیست.
در اینجا به تفکیک سریع این بیماری ها و تفاوتشان با خستگی آدرنال می پردازیم:
نارسایی آدرنال و بیماری آدیسون
علائمی که در نارسایی آدرنال یافت می شود شامل مشکلات عمده هضم، کاهش وزن، قند خون پایین، سردرد و تعریق است. نارسایی اولیه آدرنال همان چیزی است که به عنوان بیماری آدیسون شناخته می شود و هنگامی رخ می دهد که غده های آدرنال به دلایلی آسیب می بینند و نمی توانند به اندازه کافی کورتیزول یا آلدوسترون تولید کنند.
نارسایی ثانویه آدرنال (که شایع تر است) هنگامی اتفاق می افتد که غده هیپوفیز تولید آدرنال کورتیکوتروپیک را متوقف می کند که همان چیزی است که غدد فوق کلیوی را برای تولید کورتیزول تحریک می کند. تمایز خستگی آدرنال با نارسایی آدرنال در این است که خستگی آدرنال تولید بیش از حد از هورمون استرس گاها در مواقع نامناسب و اشتباه است در حالی که نارسایی آدرنال ناتوانی مداوم در تولید کورتیزول است.
بزرگترین تفاوت بین آنها این است که افراد دارای خستگی آدرنال معمولاً دارای سطحی از کورتیزول هستند که در حد “طبیعی” قرار می گیرد اما در سطح “مطلوب” نیست، در حالی که میزان کورتیزول بیماران نارسایی آدرنال به طور مداوم خارج از حد طبیعی است.
سندروم کوشینگ
بیماری کوشینگ یک بیماری بسیار نادر است که شامل تولید بیش از حد کورتیزول، در خارج از سطح طبیعی است و بیشتر بین زن های بین ۲۵ تا ۴۰ سال وجود دارد.
این وضعیت گاهی اوقات نتیجه تومورها است و در موارد دیگر این بیماری علت شناخته شده ای ندارد. سندرم کوشینگ به عنوان “شرایط” قابل درمان توسط موسسه ملی بهداشت تعریف شده است.
علائم سندرم کوشینگ (اگر علت بیماری تومور در هیپوفیز باشد بیماری کوشینگ نام خواهد گرفت) شامل افزایش وزن در شکم و صورت، ناتوانی جنسی در مردان، عدم قاعدگی، افزایش خطر سقط جنین، قند خون بالا و فشار خون بالا است.
علل خستگی آدرنال
خستگی آدرنال وضعیتی است که بدن و غدد آدرنال شما نمی توانند با مقدار زیاد استرس روزانه مقابله کنند. گاهی خستگی آدرنال با اختلالات خود ایمنی اشتباه گرفته می شود. دلیل این است که خستگی آدرنال می تواند علائم و نشانه های سایر بیماری های رایج را تقلید کند.
پزشکان معتقدند که استرس حاد یا طولانی مدت (بیش از یکسال) و مدام می تواند بر غدد آدرنال تاثیر گذاشته و آنها را نا کارآمد و ترشح کورتیزول را مختل کند. آنها معتقدند که هایپودرنیا می تواند از این موارد ناشی شود:
- تجربیات استرس زا مانند مرگ عزیزان، طلاق یا جراحی
- قرار گرفتن در معرض سموم محیطی و آلودگی
- استرس طولانی مدت به دلیل مشکلات اقتصادی، روابط بد یا محیط کار و سایر شرایطی که احساس ناامیدی و سردی را بر می انگیزد
- تفکر منفی و آسیب های عاطفی
- کمبود خواب
- رژیم غذایی فقیر (رژیم های سنگین و تغذیه ناسازگار) و عدم فعالیت
- درد
- حساسیت های غذایی
- حوادث نامطلوب در دوران کودکی
- عمل جراحی
- اعتیاد به محرک هایی مانند کافئین یا نوشیدنی های انرژی زا
- روماتیسم مفصلی
- دیابت یا اختلال در میزان گلوکز
آیا استرس می تواند باعث فرسودگی شدید شود؟ بله، کاملا می تواند. یک مطالعه نشان داد که دانش آموزان دارای استرس های مزمن و بلند مدت در هنگام امتحانات پزشکی پایان دوره آموزشی خود، پاسخ های غدد آدرنالشان به ترشح کورتیزول بسیار ضعیف است.
کورتیزول با هر بار از خواب بیدار شدن با افزایش هشیاری و آگاهی پاسخ های شما به عوامل محیط را سریع تر کرده و بهبود می بخشد، این در حالی است که افزایش استرس توامان با افزایش سطح ناهشیاری است بدون توجه به اینکه چقدر استراحت کرده و خوابیده اید.
مطالعه دیگری در سال ۲۰۰۵ دریافت که دانش آموزان مبتلا به سندرم خستگی مزمن دارای تغییرات عملکرد آدرنال هستند و این امر به ویژه در زنان پر رنگ تر بود. این نشان می داد که غدد آدرنال دیگر به مقدار طبیعی برانگیخته نمی شدند.
افسردگی نیز ممکن است نقش مهمی در توسعه یا اثرات خستگی آدرنال داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که پس از یک تجربه افسردگی، پاسخ های کورتیزول به راحتی به سطوح طبیعی خود باز نمی گردند و این خود ممکن است تا حدودی مسئول عود افسردگی نیز باشد.
تحقیقات نشان می دهد که اختلال در عملکرد هیپوتالاموس در اسکلروسیس چندگانه(تصلب بافت ها) که یک نوع بیماری خود ایمنی است بسیار شایع است. با اینکه محققان در حال ارزیابی شیوع اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال در اسکلروسیس چندگانه هستند اما هنوز اعتقاد بر این است که این مورد با ترشح غیر طبیعی کورتیزول ارتباط دارد.
علائم خستگی آدرنال
چه اتفاقی می افتد زمانی که غدد آدرنال به طور موثر هورمون ترشح نکنند؟
با کاهش و جریان غیر طبیعی هورمون ها تمام فعالیت های بدن تحت تاثیر قرار می گیرند.
مطالعات نشان می دهند که علائم خستگی آدرنال عبارتند از:
شرایط خود ایمنی
- خستگی مزمن (احساس فرسودگی مداوم)
- مه مغزی(عدم تمرکز و کاهش سطح هشیاری)
- ریزش مو
- عدم تعادل هورمونی
- پاسخ ضعیف به استرس
- مقاومت به انسولین
- احساس سبکی سر
- کاهش میل جنسی
- تغییر مدام خلق و تحریک پذیری
- افسردگی
- تحلیل ماهیچه یا استخوان
- بیماری های پوستی
- اختلالات و آپنه خواب
- افزایش وزن
- هوس غذای شیرین و شور کردن
- از دست دادن اشتها
همانطور که می بینید، تعدادی از علائم وجود دارد که ممکن است مشترک با سایر اختلالات اساسی باشد، از جمله برخی از مسائل بهداشتی بسیار شایع زنان.
خوشبختانه، راه های مبارزه با این بیماری بسیار مشابه دیگر بیماری هاست و به سلامت کلی شما کمک خواهد کرد. امروزه روش های طبیعی بسیاری برای درمان و بهبود سیستم آدرنال وجود دارد.
تشخیص خستگی آدرنال
بسیاری از مردم برای مدتی بدون مشاوره پزشک عمومی یا متخصص غدد در مورد برخی از علائم خستگی آدرنال سر می کنند. تجربه علائم کورتیزول بالا در طولانی مدت می تواند زیان های جدی به بار بیاورد. علاوه بر این، برخی از علائم می توانند نشان دهنده شرایط جدی تر باشند.
در صورت تجربه موارد زیر مراجعه به پزشک متخصص ضروری است :
- تجربه یک یا ترکیبی از علائم خستگی آدرنال برای مدتی طولانی
- ایجاد تداخل علائم بیماری در روابط عادی زندگی یا فعالیتهایی مانند کار، زمان مختص خانواده یا مدرسه
- تغییر الگوی خواب به بی خوابی و نداشتن خواب راحت (مهم نیست چه مدت در رختخواب باشید)
- فشار خون بالا یا لکه هایی تیره روی پوست بدن
- قطع شدن قاعدگی
- تجربه سرگیجه و ضعف کلی برای چند روز، بدون دلیل قابل توضیح (مانند آنفولانزا، گیجی یا ورزش بیش از حد)
هنگامی که توان مطالعه مکمل های غذایی مختص خستگی آدرنال را ندارید تا با اطمینان از آنها استفاده کنید یا از نحوه تنظیم یک رژیم غذایی مناسب خستگی آدرنال مطمئن نیستید.
تست های خستگی آدرنال
متاسفانه تست های خستگی آدرنال منبع دیگری از سردرگمی است. این تست ها حتما باید توسط کسی اجرا شود که با ماهیت این بیماری و غدد آدرنال آشنایی داشته باشد. این تست ها هیچوقت نتیجه قطعی ندارند.
شایع ترین این آزمایش ها عبارتند از: آزمایش مایعات بدن برای کورتیزول. آزمایش خون تقریبا در این زمینه مفید نیست، اما یک تست بزاق ۲۴ ساعته ممکن است به پزشک شما کمک کند الگوهای غیر طبیعی کورتیزول از جمله کمبود و یا زیادبود پاسخ های استرس را تشخیص دهند.
بسیاری از پزشکان همچنین عملکرد تیروئید را در ارتباط با سطوح کورتیزول اندازه می گیرند، علت این کار به دلیل وجود ارتباط میان این سیستم های هورمونی است.
آزمایشات دیگری که ممکن است برای کمک به تشخیص یا تایید خستگی آدرنال استفاده شوند عبارتند از:
- تست انتقال دهنده های عصبی
- تی ۳ آزاد
- تست هورمون تحریک کننده تیرویید
- تست توتال تیروکسین(تی تی۴)
- نسبت کورتیزول/۱۷-اچ پی
- نسبت کورتیزول/دی اچ ای اِی
همچنین دو آزمایش امن خانگی نیز وجود دارد که می توانید آنها را امتحان کنید :
تست انقباض عنبیه
تئوری این آزمون این است که عنبیه نمی تواند در هنگام قرار گرفتن در معرض نور در افرادی که عملکرد آدرنال ضعیفی دارند به طور کامل منقبض شود. این آزمایش شامل نشستن در یک اتاق تاریک و درخشش نور یک چراغ قوه در طول چشم ها است. اگر خستگی آدرنال داشته باشید، ممکن است که انقباض چشم بیش از دو دقیقه طول نکشد و چشم ها حتی زمانی که در معرض نور مستقیم قرار می گیرند، انقباض های تاخیری دارند.
تست فشار خون
در افراد سالم، فشار خون در هنگام بلند شدن از وضعیت خوابیده افزایش می یابد. با استفاده از مانیتور فشار خون، می توانید فشار خود را هنگام خوابیده و سپس ایستاده تست کنید. اگر که افزایش یا کاهشی مشاهده نکردید به احتمال بالا آدرنال های شما ضعیف شده اند.
درمان مرسوم خستگی آدرنال
به دلیل ماهیت بحث برانگیز این وضعیت، ممکن است لازم باشد به دنبال یک ناتوروپاث(درمانگر طرق طبیعی) باشید که به شما در درمان خستگی آدرنال با ترکیبی از رژیم غذایی، مکمل غذایی با داروهای هورمونی یا سایر موارد لازم کمک می کند.
مطالعات نشان می دهد که دوز دارو های خوراکی از ۲۰ میلی گرم هیدروکورتیزون در برخی روش های روتین درمانی کورتیزول توصیه می شود، در حالی که دوز ۵۰ میلی گرم نیز ممکن است گاها تجویز شود، اما نباید به طور مرتب یا در دوزهای بالاتر انجام شود. پزشک یا متخصص غدد باید شما را از عوارض جانبی بالقوه روش های درمانی و داروهایی که مصرف می کنید آگاه کند.
روش های درمانی طبیعی خستگی آدرنال
درمان خستگی آدرنال شامل:
- کاهش استرس روی بدن و ذهن
- از بین بردن سموم
- اجتناب از تفکر منفی
- روی آوردن به غذاهای سالم، مکمل های غذایی و روش تفکر مثبت
اگر با خود فکر می کنید که: “چگونه می توانم به غدد آدرنال خود کمک کنم؟” پاسخ از آنچه که فکر میکنید به شما نزدیکتر است.
یک رژیم غذایی برای درمان خستگی آدرنال اتخاذ کنید
در هر مورد بازیابی آدرنال، رژیم غذایی عاملی پر رنگ است. غذاهایی وضعیت آدرنال را بهبود دهند، کمک می کنند تا انرژی آدرنال خود را بازیابید. بنابراین سیستم شما می تواند به سلامت کامل خود برسد. اما ابتدا باید با حذف هر گونه غذای سخت هضم و مواد سمی و یا شیمیایی در محیط خود شروع کنید.
اصل کلی در رژیم های غذایی خستگی آدرنال این است که هر چیزی را که بر آدرنال ها عارضه ای وارد کند را باید حذف کرد.
غذا هایی که باید از آن اجتناب کنید شامل:
کافئین
کافئین می تواند در چرخه خواب تداخل ایجاد کرده و بهبودی آدرنال شما را سخت کند. اگر باید قهوه یا نوشیدنی کافئین دار بنوشید، صبح قبل از ظهر میتوانید مقدار محدودی مصرف کنید.
شکر و شیرین کننده ها
سعی کنید تا حد ممکن از شکر اضافی خودداری کنید. این شامل اجتناب از شربت ذرت با فروکتوز بالا و شیرین کننده های مصنوعی نیز می شود. از خوردن غذاهای قندی، غلات، شیرینی و شکلات خودداری کنید. توجه داشته باشید که شکر در بسیاری از نان ها و چاشنی ها نیز وجود دارد. به عنوان جایگزین می توانید از عسل خام یا استویا استفاده کنید و همیشه مصرف شیرین کننده های خود را تعدیل کنید.
کربوهیدرات ها
با اینکه کربوهیدرات ها برای شما بد نیستند، اما التهاب ناشی از مصرف آنها هنگامی که مبتلا به خستگی آدرنال هستید مشکل ساز است. در هنگام استرس، بسیاری از افراد هوس غذاهای سنگین می کنند که رضایتی لحظه ای بوجود می آورند اما در نهایت عارضه ای سنگین بر غدد فوق کلیوی وارد می کنند.
بیشتر بدانید: لاغری از راه استفاده از کربوهیدرات ها
اگر دچار ناراحتی و فشار استرس شدید شده اید، کربوهیدراتهای گلوتن و نشاسته ای را برای مدتی از رژیم خود حذف کنید تا ببینید که آیا سطح خستگی و انرژی شما به حالت نرمال تنظیم می شود یا خیر.
گوشتهای فرآوری شده
پروتئین بیش از حد می تواند بیش از آنچه فکر می کنید هورمونهای شما را تحت تأثیر قرار دهد و هورمون های اضافه شده و فاقد ارزش غذایی در گوشت های معمولی و فرآوری شده (به ویژه گوشت قرمز مانند گوشت گاو و استیک) می توانند سیستم شما را به سرعت از بین ببرند. هنگام خرید گوشت مناسب برای آدرنال، به گوشت های قرمز ارگانیک و مرغ یا بوقلمون توجه کنید و گوشت های پروتئینی سنگین را فقط در حد اعتدال بخورید.
غذاهای فرآوری شده و آماده
اول از همه اینکه مایکروویو خطرات خاص خود را دارد، اما علاوه بر این، بیشتر غذاهای آماده و فوق فرآوری شده دارای بسیاری از مواد نگهدارنده هستند که فرسودگی چرخه انرژی را به دنبال داشته و هضم آن برای بدن شما دشوار است. سعی کنید غذا های سالم و بدون مواد نگه دارنده بخرید و تا جای ممکن خود غذای خود را درست کنید.
روغنهای هیدروژنه
روغنهای گیاهی مانند سویا، کانولا و روغن ذرت بسیار التهابی هستند و می توانند منجر به التهاب آدرنال شوند. سعی کنید فقط از چربی های خوب مانند روغن نارگیل، روغن زیتون، کره ارگانیک یا گای استفاده کنید.
در مرحله بعد باید مواد غذایی مغذی به رژیم خود اضافه کنید که به راحتی هضم شده و خاصیت درمانی دارند.
غذا هایی که باید در رژیم خود مصرف کنید شامل :
- نارگیل
- زیتون
- آووکادو و دیگر چربی های سالم
- سبزیجات ترد (گل کلم، کلم بروکلی، جوانه بروکسل و غیره)
- ماهی چرب (به عنوان مثال ماهی آزاد صید شده)
- مرغ و بوقلمون ارگانیک
- آب قلم، آبگوشت استخوان
- آجیل مانند گردو و بادام
- دانه ها مانند کدو تنبل، چیا و کتان
- جلبک دریایی
- نمک دریایی سلتیک یا هیمالیا
- غذاهای تخمیر شده سرشار از پروبیوتیک
- قارچهای دارویی چگا و کوردیسپس
مکمل های غذایی و گیاهان دارویی
یکی دیگر از تغییرات اساسی برای غلبه بر خستگی آدرنال، مصرف مکمل های مناسب و استفاده از گیاهان دارویی است. از آنجا دریافت همه مواد مغذی موردنیاز به مقدار کافی چالشی روزانه محسوب می شود می توان از مکمل ها برای اطمینان از دریافت ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای حمایت از آدرنال ها استفاده کرد.
علاوه بر این گیاهان، ادویه جات و روغن هایی وجود دارند که می توانند در مبارزه با خستگی آدرنال به شما کمک کرده و به خارج شدن از رخوت و کرختی حاصل از این بیماری کمک کنند.
گیاهان آداپتوژنیک(گیاهانی که در بالانس کردن عملکرد ارگان های داخلی نقش موثری دارند)، آشواگاندا، شساندار و ریحان
تحقیقات نشان می دهند که گیاهان آداپتوژن ممکن است به کاهش سطح کورتیزول و متعادل کردن واکنش های استرس در بدن کمک کنند. با استفاده از این گیاهان در تهیه مواد غذایی خود می توانید مقداری از فشار ها و آسیب های غدد آدرنال خود را کاهش دهید.
ریشه شیرین بیان
این ادویه به شکل عصاره موجود است و ثابت شده که به افزایش دی ای اچ اِی در بدن شما کمک می کند. ریشه شیرین بیان با برخی عوارض جانبی همراه است و گاهی ممکن است با دی جی اِل از آن جلوگیری شود. تحقیقات نشان می دهد که زنان باردار و کسانی که مشکلات قلبی، کبدی یا کلیوی دارند نباید ریشه شیرین بیان مصرف کنند.
همچنین نباید بیش از چهار هفته به طور متوالی این دارو را مصرف کرد. همچنین باید مدام فشار خون خود را کنترل کنید زیرا ممکن است در بعضی از بیماران سطح فشار خون افزایش بیابد.
روغن ماهی
روغن ماهی به عنوان یه مکمل غذایی(یا برای افراد دارای رژیم های گیاهی وگان میتوان روغن جلبک را جایگزین کرد) وجود دارد. تعدادی از این موارد شامل خنثی کردن تعدادی از علائم و عوارض ناشی از خستگی آدرنال مانند دیابت، اختلال عملکرد ذهنی، آرتروز، بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن، مشکلات پوستی، افزایش وزن و اضطراب و افسردگی است.
منیزیم
منیزیم یکی از مواد مغذی لازم برای مقابله با کمبود آدرنال است. اگرچه سازوکارهای آن کاملاً روشن نیست اما اگر از خستگی آدرنال رنج می برید ممکن است کمک بزرگی برای شما باشد.
ویتامین های گروه ب
تحقیقات نشان می دهد که کمبود ویتامین ب۱۲ ممکن است با استرس در قشر آدرنال بعضی از حیوانات همراه باشد. ویتامین ب۵ یکی دیگر از کمبودهای شایع ویتامین در افراد مبتلا به استرس آدرنال است. به خصوص اگر به منظور مقابله با خستگی آدرنال ، گوشت را از رژیم غذایی خود حذف کرده اید، ممکن است مصرف یک مکمل ویتامین ب با کیفیت بالا و مناسب برای شما مفید باشد.
ویتامین ث
به عنوان یک ماده مغذی “استرس زدا” شناخته می شود. به نظر می رسد که ویتامین ث اثرات استرس بر افراد را به حداقل می رساند و همچنین باعث می شود زمان لازم برای برگشت به حالت طبیعی از حوادث استرس زا کاهش یابد.
ویتامین د
علاوه بر حفظ تعادل بین منیزیم و فسفر در بدن و قوی کردن استخوان ممکن است بر سایر شرایط از جمله عملکرد آدرنال و بیماری های آن تأثیر بگذارد.
بیشتر بدانید: آنچه باید درباره سلنیوم فواید و منابع آن بدانید
سلنیوم
حداقل یک مطالعه روی حیوانات نشان می دهد که کمبود سلنیم می تواند بر عملکرد آدرنال تأثیر منفی بگذارد.
روغن اسطوخودوس
مطالعات بر روی انسان و حیوان نشان می دهد که روغن اسانس اسطوخودوس دارای اثری آرام بخش است که می تواند استرس را کاهش دهد. تحقیقات همچنین نشان می دهد که هنگام استنشاق آن نیز است سطح کورتیزول بالا را کاهش می دهد.
روغن رزماری
روغن رزماری (همراه با اسطوخودوس) ممکن است غلظت کورتیزول را کاهش داده و استرس اکسیداتیو روی سلول ها را کاهش دهد.
به یاد داشته باشید که فقط از مکمل های غذایی شرکت های معتبر و از روغن های ۱۰۰ درصد ارگانیک و دارویی و مورد تایید استفاده کنید. سعی کنید از سلامت آنچه خریده اید اطمینان حاصل کنید.
کاهش استرس
آخرین و مهمترین کلید برای بازیابی عملکرد آدرنال ذهن و نیازهای آن در پاسخ به استرس است. به بدن خود توجه کرده و این کار ها را امتحان کنید:
- وقتی احساس خستگی می کنید استراحت کنید.
- خواب شبانه بین ۸ تا ۱۰ ساعت
- از دیر خوابیدن پرهیز کرده و برنامه خواب خود را رعایت کنید – از نظر ایده آل قبل از ساعت ۱۰ شب به رختخواب بروید.
- هر روز بخندید و کار های مهیج انجام دهید.
- استرس های کاری و غیره را تا حد ممکن به حداقل برسانید.
- با یک برنامه غذایی منظم غذا بخورید و مصرف به کافئین و قند خود را کاهش دهید.
- ورزش (حتی ورزش های سبک و پیاده روی می تواند کمک کند) به ویژه یوگا می تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش پاسخهای استرس کمک کند. اگر بعد از ورزش احساس خستگی کردید، بعضی اوقات مفید است که پیاده روی کنید تا آدرنال به اندازه کافی بهبود یابد.
- از افراد منفی و صحبت کردن با آنها خودداری کنید.
- برای خودتان وقت بگذارید (کاری آرامش بخش انجام دهید).
- در مواجهه با هرگونه تجربه ی آسیب زا از دیگران مشاوره بگیرید.
بگذارید یک دقیقه در مورد “صحبت کردن با خود” صحبت کنیم. بدن ما برای بهبودی ساخته شده است. با این حال، عباراتی که می گوییم تأثیر زیادی در بدن و توانایی ما در بهبودی دارند. صرف نظر از رژیم غذایی و مکمل های شما، محیط شما یکی از مهمترین مؤلفه ها در سلامتی است.
بنابراین با خودتان مهربان باشید. سعی کنید از گفتن چیزهای منفی در مورد خود و دیگران خودداری کنید. مهم است که در کنار افراد مثبت باشید و در مورد خودتان نیز مثبت فکر کنید.
بسیاری از افراد چشم خود را بر چنین توصیه هایی می بندند، اما از نظر علمی ثابت شده است که می توان با تمرین “جایگزینی فکر” نگرانی های آسیب شناختی را کاهش داد. یک گفتگوی خود محور مثبت، نتایج مثبتی در مواجهه با موقعیتهای استرس زا دارد.
ریکاوری
ریکاوری چه مدت طول می کشد؟ پاسخ دادن به این سؤال آسان نیست زیرا هیچگاه زمان بهبودی خستگی آدرنال مورد مطالعه قرار نگرفته است.
ریکاوری خستگی آدرنال می تواند مدت زیادی طول بکشد. زیرا ماهها و شاید سالها طول کشیده تا آدرنال ها را آسیب دیده و مختل بشوند بنابراین اینکه باید مدتی طولانی صرف شود تا مجدداً قدرت خود را باز یابند دور از انتظار نیست.
برای بازیابی کامل آدرنال، باید انتظار داشته باشید که :
- ۶ تا ۹ ماه برای خستگی جزئی آدرنال
- ۹ تا ۱۲ ماه برای خستگی متوسط
- تا ۲۴ ماه برای خستگی شدید آدرنال
زمان طول بکشد.
بهترین روش برای ایجاد نتایج ماندگار، ایجاد تغییراتی اساسی در سبک زندگی است. بعضی از افراد بعد از گذشت فقط چند هفته رعایت برنامه غذایی بهتر که به سم زدایی بدن و بهبود خستگی آدرنال کمک می کند تفاوتی عظیم در خود مشاهده کرده اند.
اگر به دنبال یک زندگی سالم و متعادل با خواب سالم، ورزش منظم، سرگرمی و یک محیط مثبت هستید پس باید سیستم آدرنال خود را قوی نگه دارید!
ریسک ها و عوارض جانبی خستگی آدرنال
در وهله اول به یاد داشته باشید که هر رژیم غذایی جدید یا افزودن مکمل های غذایی به آن باید زیر نظر پزشک انجام شود. به طور کلی، وارد کردن غذاهای گیاهی بیشتر به سبک زندگی خود و از بین بردن مواد محرک، غذاهای قندی و مواد فرآوری شده با سدیم یا مواد شیمیایی اضافه شده به آنها، صرف نظر از شرایطی که ممکن است داشته باشید، به شما کمک می کند تا احساس و زندگی بهتری داشته باشید.
اما بدانید که کورکورانه از مکمل های جدید، گیاهان دارویی یا روغن ها بدون نظارت پزشکی یا آموزش صحیح استفاده کردن خطرات زیادی به دنبال دارد. گیاهان مختلفی وجود دارند که نباید هنگام بارداری یا شیردهی از آنها استفاده کرد. شامل قارچهای دارویی، گیاهان آداپتوژن و برخی روغن های اسانس دار.
حرف آخر راجع به خستگی آدرنال
گفته می شود که خستگی آدرنال ناشی از استرس مزمن زیاد است که منجر به آسیب بر غدد آدرنال می شود و آنرا مجبور می کند که در زمان های اشتباه کورتیزول تولید کند. علائم شایع خستگی آدرنال شامل خستگی شدید، مه مغزی، کاهش میل جنسی، ریزش مو، مقاومت به انسولین و موارد دیگر است.
برای مقابله طبیعی با خستگی آدرنال ، غذاهای التهابی مانند قند و کربوهیدرات های اضافی را از رژیم غذایی خود حذف کنید و مقدار زیادی غذای متنوع و گیاهی، گوشت بدون چربی و ارگانیک مانند مرغ یا بوقلمون و مقدار زیادی چربی سالم مصرف کنید.
مصرف گیاهان، ادویه ها، مکمل ها و روغن های اسانس داری که برای درمان خستگی آدرنال توصیه می شوند حتما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
