گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت نوعی اختلال نادر است که باعث التهاب عروق خونی در بینی، سینوس ها، گلو، ریه ها و کلیه ها می شود. گرانولوماتوز وگنر در گروهی از اختلالات عروق خونی به نام واسکولیت جای دارد. این بیماری باعث کند شدن جریان خون در برخی از اندام های شما می شود. بافت های مبتلا به این حالت می توانند دچار التهابی به نام گرانولوم شوند که بر عملکرد این اندام ها تاثیر می گذارند. تشخیص زود هنگام و درمان گرانولوماتوز با پلی آنژئیت ممکن است به بهبودی کامل منجر شود. بدون درمان، گرانولوماتوز وگنر می تواند کشنده باشد. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به توضیح کامل درباره بیماری گرانولوماتوز وگنر پرداخته و با آن آشنا می شویم.
واسکولیت و گرانولوماتوز وگنر
واسکولیت اصطلاحی عمومی است که به التهاب عروق خونی اشاره می کند. در صورت بروز التهاب، رگ خونی ممکن است تضعیف شود و یک آنوریسم را ایجاد کند و یا به قدری نازک شود که پاره شده و منجر به خونریزی داخل بافت شود. همچنین واسکولیت می تواند باعث تنگ شدن رگ خونی شده و بسته شدن کامل رگ شود. این حالت می تواند باعث آسیب دیدن اندام ها به دلیل از دست دادن اکسیژن و مواد مغذی شود که توسط خون تامین می شوند.
علل واسکولیت
هنگامی واسکولیت رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به رگ های خونی خود حمله می کند. متخصصان مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می افتد.
برخی از محرک های شناخته شده عبارتند از:
- عفونت
- برخی از سرطان ها
- برخی اختلالات سیستم ایمنی بدن
- واکنش های آلرژیک
معمولا هنگامی که عروق خونی تحت تاثیر واسکولیت قرار می گیرند، ملتهب شده و باعث بروز علائم زیر می شوند:
- ضخیم شدن دیواره رگ های خونی
- باریک شدن رگ های خونی
- کاهش جریان خون
جریان خون کمتر به معنی رسیدن اکسیژن و مواد مغذی کمتر به اندام ها و بافت های بدن می باشد. در نتیجه، رگ های خونی آسیب دیده تا حدودی به دلیل باریک تر بودن، بیشتر مستعد لخته شدن خون هستند. در صورت ضعیف شدن رگ های خونی، آنوریسم یا متورم شدن( برآمدگی) ممکن است ایجاد شود.
انواع واسکولیت
دو دسته اصلی از واسکولیت وجود دارد. واسکولیت اولیه که هیچ علت شناخته شده ای ندارد. واسکولیت ثانویه که به خاطر وجود بیماری دیگری ایجاد می شود.
مانند:
عفونت
عفونت ویروس هپاتیت C که می تواند باعث کرایوگلوبولینمی شود.
اختلال سیستم ایمنی
آرتریت روماتوئید و لوپوس نمونه هایی از این دسته هستند.
واکنش آلرژیک
برخی داروها می توانند موجب واسکولیت شوند.
برخی از سرطان ها
سرطان خون و لنفوم نمونه هایی از این دسته هستند.
برخی از انواع خاص واسکولیت عبارتند از:
- بیماری بهجت
- بیماری برگر
- واسکولیت سیستم عصبی مرکزی (CNS)
- سندرم چورگ- اشتراوس
- کرایوگلوبولینمی
- آرتریت سلول غول آسا
- پورپورای هنوخ شوئن
- بیماری کاوازاکی
- آرتریت تاکایاسو
- گرانولوماتوز وگنر
- گلومرولونفریت به سرعتو رونده
این نوع واسکولیت ها، قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهند و منجر به بروز علائم مختلفی می شوند.
بیشتر بخوانید: بیماری بهجت چیست؟ + عوارض، علائم و درمان
تشخیص واسکولیت
پزشک یا متخصص مراقبت های اولیه، از شخص بیمار درباره علائم، سوابق پزشکی و انجام معاینات جسمی سوال خواهد کرد.
آزمایشات تشخیصی زیر ممکن است انجام شوند:
آزمایشات خون
1- آزمایش سرعت رسوب گلبول های قرمز ( ESR )
نمونه ای از گلبول های قرمز در یک لوله آزمایش مایعات قرار می گیرد. زمان رسوب گلبول های قرمز به پایین لوله، اندازه گیری می شود. اگر سریعتر از حد طبیعی رسوب کنند، می تواند به معنی وجود یک بیماری التهابی باشد.
2- آزمایش پروتئین واکنشی سی(CRP)
وجود سطح بالاتر CPR خون، بیشتر از حد معمول، نشان دهنده وجود التهاب در بدن است.
3- شمارش پلاکت ها
پلاکت ها، سلول هایی در خون هستند که برای متوقف ساختن خونریزی به یکدیگر می چسبند. پلاکت ها قسمتی از سیستم لخته شدن یا انعقاد خون ما هستند.
4- شمارش کامل سلول های خون
آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی های سیتوپلاسمیک ضد نوتروفیل
آزمایش ادرار
این آزمایش ممکن است مقدار پروتئین و یا سلول های خونی را در ادرار نشان دهد. آزمایش ادرار می تواند تعیین کننده این باشد که آیا مشکل کلیوی وجود دارد یا خیر.
اسکن های تصویربرداری
تصویر برداری ممکن است برای دیدن شریان های بزرگتر و شاخه های آنها مورد استفاده قرار گیرد. اشعه ایکس، سونوگرافی، سی تی اسکن یا MRI می تواند استفاده شود.
آنژیوگرام
آنژیوگرام یک نوع عکسبرداری با اشعه ایکس از رگ های خونی است. یک لوله باریک و انعطاف پذیر بلند و یا یک کاتتر، به داخل یک رگ یا شریان بزرگ وارد می شود. یک رنگ از طریق کاتتر به داخل رگ های خونی تزریق می شود. این رنگ در تصاویر اشعه ایکس ظاهر شده و به پزشک اجازه می دهد تا رگ های خونی را ببیند.
بیوپسی
بیوپسی زمانی انجام می شود که پزشک، یک نمونه کوچکی از رگ خونی آسیب دیده را از طریق عمل جراحی، خارج می کند. سپس بر روی این نمونه، آزمایشاتی برای بررسی علائم واسکولیت انجام می شود.
درمان واسکولیت
درمان واسکولیت به عوامل متعددی بستگی دارد از جمله نوع واسکولیت، شدت علائم آن، سن و سلامت عمومی فرد. گاهی اوقات، همانطور که در مورد پورپورای هنوخ شوئن اتفاق می افتد، این بیماری بدون دخالت معالجات پزشکی، درمان می شود.
در اینجا فهرستی از رایج ترین داروها برای واسکولیت آورده شده است:
استروئیدها
از استروئید ها برای کاهش التهاب استفاده می شود. نمونه هایی از استروئیدها شامل پردنیزون یا متیل پردنیزولون (Medrol) است. این داروها اگر به مدت طولانی مصرف شوند، ممکن است اثرات جانبی شدیدی را به دنبال داشته باشند.
اثرات جانبی شامل موارد زیر است:
- افزایش وزن
- دیابت
- پوکی استخوان (لاغر شدن استخوان ها)
داروهای سیستم ایمنی
اگر فرد به درمان با استروئید پاسخ خوبی ندهد، پزشک ممکن است داروهای سیتوتوکسیک را تجویز کند تا جلوی سلول های سیستم ایمنی بدن را که باعث التهاب می شوند، بگیرد.
نمونه هایی از این داروها عبارتند از:
- آزاتیوپرین (ایموران)
- سیکلوفسفامید (سیتوکسان)
گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت چیست؟
گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت،یک بیماری نادر است که دلیل مشخصی نیز ندارد. این بیماری نتیجه التهاب در بافت هایی به نام التهاب گرانولوماتوز وگنر التهاب رگ های خونی (واسکولیت) است که می تواند به سیستم های اندام آسیب برساند. نواحی که بیشتر تحت تاثیر GPA قرار می گیرند عبارتند از سینوس ها، ریه ها و کلیه ها، اما هر منطقه ای ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد.
علل گرانولوماتوز وگنر
متخصصان نمی دانند چه عواملی باعث GPA می شود. به نظر می رسد یک التهاب اولیه، باعث نوعی واکنش غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن می شود. این واکنش می تواند به التهاب و انقباض عروق خونی و گرانولوم ها و یا توده های بافتی التهابی شود. گاهی اوقات، عفونت می تواند باعث عود مجدد بیماری شود. دیگر عوامل شرکت کننده ممکن است سموم محیطی، یک زمینه ژنتیکی یا ترکیبی از هر دو باشد.
گرانولوماتوز وگنر با علائم پلی آنژئیت
علائم سینوسی و ریوی در گرانولوماتوز وگنر شایع تر است. دیگر علائم اولیه شامل تب، عرق شبانه، خستگی و احساس کسالت کلی( بی قراری) است. برای برخی افراد، این بیماری به سیستم تنفسی محدود می شود و کلیه ها را درگیر نمی کند. درگیر شدن کلیه معمولا منجر به علایم اولیه بیماری نمی شود و ممکن است تنها با آزمایش خون و ادرار تشخیص داده شود. در طول زمان، غالبا نارسایی کلیه و کم خونی اتفاق می افتد.
علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- درد و التهاب سینوس
- آبریزش بینی به همراه ترشحات پر چرک
- خون دماغ
- تب
- احساس کسالت کلی(بی قراری)
- کاهش وزن ناخواسته
- عفونت گوش
- سرفه
- درد قفسه سینه
- سرفه همراه با خون
- تنگی نفس
- درد و تورم مفاصل
- وجود خون در ادرار
- زخم های پوستی
- قرمزی، سوزش یا درد چشم
چه وقت باید به پزشک مراجعه کنید
چنانچه آبریزش بینی با داروهای سرماخوردگی بدون نسخه از بین نرفت و اگر همراه با خون دماغ و مواد چرک مانند، سرفه خونی و یا دیگر علائم هشدار دهنده گرانولوماتوز با پلی آنژئیت بود، به پزشک مراجعه کنید. از آنجا که این بیماری می تواند به سرعت وخیم شود، تشخیص زود هنگام، کلید درمان موثر است.
ویژگی های گرانولوماتوز وگنر چیست؟
گرانولوماتوز وگنر عمدتا بر روی مجاری تنفسی فوقانی (سینوس ها، بینی، نای) ریه ها و کلیه ها تاثیر می گذارد. هر اندام دیگری نیز در بدن می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. علائم گرانولوماتوز وگنر و شدت آن در بین بیماران متفاوت است.
علائم عمومی گرانولوماتوز وگنر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن اشتها
- کاهش وزن
- تب
- خستگی
بیشتر بیماران در ابتدا متوجه بروز علائم بر روی دستگاه تنفسی می شوند.این علائم شامل موارد زیر هستند:
- آبریزش مداوم بینی (رینوره ) و یا تشکیل پوسته ها و زخم های بینی
- درد بینی یا صورت
- خونریزی بینی یا ترشحات غیرمعمول از بینی که ناشی از التهاب بینی یا سینوس ها می باشد.
- سرفه که ممكن است شامل خلط خونی به دلیل التهاب راه های هوایی فوقانی یا تحتانی (ریه) باشد
- ناراحتی قفسه سینه به همراه یا بدون تنگی نفس
- التهاب گوش میانی، درد یا کم شدن شنوایی
- تغییر صدا، خس خس سینه یا تنگی نفس به دلیل التهاب نای
سایر ویژگی های عبارتند از:
- التهاب و یا فشار پشت چشم که حرکت چشم را با مشکل مواجه می کند و ممکن است با از دست دادن یا از دست ندادن بینایی همراه باشد.
- درد مفاصل (آرتروز) یا درد عضلانی
- بثورات یا زخم های پوستی
- التهاب کلیه (اگرچه التهاب کلیه شایع است، اما معمولا با علائمی مانند درد مرتبط نیست).
بیشتر بخوانید: آرتروز چیست؟ علل، علائم، تشخیص و درمان بیماری آرتروز
عوامل خطر گرانولوماتوز وگنر
گرانولوماتوز با پلی آنژئیت در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد. این بیماری اغلب بین سنین40 تا 65 سالگی دیده می شود.
عوارض گرانولوماتوز وگنر
گرانولوماتوز با پلی آنژئیت علاوه بر بینی، سینوس ها، گلو، ریه ها و کلیه ها، ممکن است بر روی پوست، چشم ها، گوش ها، قلب و سایر اندام های شما نیز تاثیر بگذارد.
عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- از دست دادن شنوایی
- زخم های پوستی
- آسیب کلیه
- از دست دادن ارتفاع پل بینی ناشی از غضروف ضعیف
- لخته شدن خون در یک یا چند ورید عمقی، معمولا در پا
چه کسی تحت تاثیر گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت(GPA) قرار می گیرد؟
گرانولوماتوز وگنر می تواند در تمام سنین رخ دهد. گروه های سنی که بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند، بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سال دارند. به نظر می رسد که این بیماری بر روی مردان و زنان به یک اندازه اثر می گذارد.
تشخیص گرانولوماتوز وگنر
پزشک در مورد علائم و نشانه های گرانولوماتوز وگنر سوالاتی می پرسد، معاینه فیزیکی انجام می دهد و سابقه پزشکی را بررسی می کند.
آزمایشات آزمایشگاهی
آزمایش خون
گرفتن آزمایش خون می تواند موارد زیر را مورد بررسی قرار دهد. آزمایش خون برای بررسی علائم التهاب مانند سطح بالای پروتئین واکنشی سی یا سرعت زیاد رسوب گلبول های قرمز که معمولا به عنوان یک میزان رسوب شناخته می شود. آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی های سیتوپلاسمی آنتی نوتروفیل که در خون بسیاری از افراد مبتلا به گرانولوماتوز به همراه پلی آنژئیت ظاهر می شوند. آزمایش خون برای بررسی کم خونی زیرا کم خونی در افراد مبتلا به این بیماری شایع است. آزمایش خون برای بررسی اینکه آیا کلیه های شما به درستی مواد زائد را از خون شما فیلتر می کنند یا خیر.
آزمایشات ادرار
آزمایش ادرار می تواند مشخص کند که آیا ادرار حاوی گلبول های قرمز خون یا پروتئین بیش از حد است، که ممکن است نشان دهنده این موضوع باشد که این بیماری بر روی کلیه های شما تاثیر می گذارد.
آزمایشات تصویربرداری
تصویر برداری با اشعه X از قفسه سینه، سی تی اسکن یا MRI می توانند رگ های خونی و اندام های تحت تاثیر را نشان دهد. همچنین می توانند به پزشک کمک کنند تا ببینند که آیا به درمان پاسخ می دهید یا خیر.
نمونه برداری
این یک نوع عمل جراحی است که در آن پزشک، نمونه کوچکی از بافت منطقه آسیب دیده را از بدن خارج می کند. نمونه برداری می تواند تشخیص گرانولوماتوز با پلی آنژئیت را مورد تائید قرار دهد.
درمان گرانولوماتوز وگنر
از آنجا که گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت اغلب یک بیماری تهدید کننده زندگی است، با انواع داروهای قوی که به نظر می رسد نجات دهنده زندگی است، درمان می شود. داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، پایه و اساس درمان گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت را تشکیل می دهند. شدت بیماری در هر مورد جداگانه، بیانگر این است که چه نوع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی باید مورد استفاده قرار بگیرد.
انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن که در گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت استفاده می شود، دارای عوارض جانبی منحصر به فردی هستند. مبتلایان به گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت ، معمولا با کورتیکواستروئیدها همراه با دیگر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوفسفامید (سیتوکسان) یا ریتوکسیماب( ریتوکسان) درمان می شوند. در بیمارانی که گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت شدت کمتری دارد، در ابتدا می توان از کورتیکواستروئیدها و متوترکسات استفاده کرد.
هدف از درمان، متوقف کردن تمام آسیب ها و جراحاتی است که در نتیجه گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت اتفاق می افتد. اگر فعالیت بیماری کاملا خاموش شود، به این حالت، بهبود بیماری گفته می شود. هنگامی که مشخص می شود که این بیماری در حال بهبود است، پزشکان به آرامی مقدار دوز کورتیکواستروئید را کاهش می دهند و در نهایت امیدوارند که آن را به طور کامل متوقف کنند.
سیکلوفسفامید تنها تا زمان بهبودی (معمولا در حدود 3 تا 6 ماه) مصرف می شود و پس از آن زمان به یک ماده سرکوب کننده سیستم ایمنی دیگری مانند متوترکسات، آزاتیوپرین (Imuran)یا مایکوفنولات مفتیل (Cellcept) تبدیل می شود. طول مدت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است در بین افراد متفاوت باشد. در اغلب موارد، داروها باید حداقل به مدت 2 سال مورد مصرف قرار بگیرند و سپس به تدریج مقدار دوز مصرفی قطع شود.
تمام این داروها برای درمان بیماری های دیگر نیز استفاده می شوند. آزاتیوپرین و مایکوفنولات مفتیل برای پیشگیری از رد پیوند عضو استفاده می شود. متوترکسات برای درمان آرتریت روماتوئید و پسوریازیس استفاده می شود. هم سیکلوفسفامید و هم متوترکسات در دوزهای بالا، به عنوان درمان انواع خاصی از سرطان ها تجویز می شوند و در نتیجه گاهی به آنها داروهای شیمی درمانی نیز گفته می شود. در درمان سرطان، این داروها با کشتن یا كاهش رشد سریع سلول های سرطانی به کار می روند.
در واسکولیت، این داروها در دوزهای که 10 تا 100 برابر کمتر از دوز داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شوند، مورد مصرف قرار می گیرند و تاثیراصلی آنها بر رفتار سیستم ایمنی بدن به شکلی است که منجر به تضعیف سیستم ایمنی می شود. ریتوکسیماب متعلق به دسته ای از داروها به نام عوامل بیولوژیک است که عنصر خاصی از سیستم ایمنی بدن را مورد هدف قرار می دهد. مطالعات اخیر نشان داده اند که ریتوکسیماب به اندازه سیکلوفسفامید برای درمان GPA شدید، موثر است.
تعویض پلاسما
تعویض پلاسما یا پلاسمافریزس، در این روش درمانی، بخش مایع خون (پلاسما) که حاوی مواد بیماری زا می باشد را حذف می کند. پلاسمای تازه یا پروتئینی ساخته شده توسط کبد (آلبومین)، اجازه می دهد که بدن از پلاسمای جدیدی را تولید کند. در افراد مبتلا به گرانولوماتوز همراه با پلی آنژئیت حاد، پلاسمافیزس به بهبود کلیه ها می تواند کمک کند.
عوارض جانبی مرتبط به درمان گرانولوماتوز وگنر
از آنجایی که این داروها باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن می شوند، خطر افزایش ابتلا به عفونت های جدی وجود دارد. هر داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی نیز دارای مجموعه ای منحصر به فرد از عوارض جانبی احتمالی است. نظارت بر اثرات جانبی مرتبط با هر دارو، به منظور پیشگیری یا به حداقل رساندن وقوع آنها بسیار مهم و حیاتی است.
همچنین این حقیقت که یک بیمار ممکن است در ابتدا درمان را تحمل کند، تضمین کننده این نیست که تحمل درمان، با گذشت زمان یکسان باقی بماند. بدون توجه به داروهایی که استفاده می شود، نظارت مداوم بر آزمایشات بیمار، در حین درمان این بیماری ضروری است. متوترکسات، آزاتیوپرین و سیکلوفسفامید می توانند توانایی بیمار برای ساختن سلول های خونی را سرکوب کنند.
اگر بیمار آزمایشات روتین خود که از نزدیک مورد نظارت قرار می گیرد، انجام دهد، سرکوب تولید سلول کشف خواهد شد و دوز دارو را می توان بسته به شدت آن تنظیم یا قطع کرد. سیکلوفسفامید همچنین دارای عوارض جانبی مهمی از جمله کاهش باروری در بیماران جوانتر و نیز افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه است. استفاده از ریتوکسیماب، باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت مغزی می شود که می تواند زندگی فرد را تهدید کند.
بیشتر بخوانید: سرطان مثانه – مرحله بندی ها، علائم، نشانه ها، درمان و پیش آگهی
مراقبت از خود با وجود ابتلا به گرانولوماتوز وگنر
با داشتن بیماری GPA، دنبال کردن برنامه درمانی ضروری است زیرا بیماری درمان نشده و یا تحت درمان، می تواند منجر به بروز عوارض شدید و مرگ شود. این بیماری ممکن است در عرض مدت 2 سال پس از توقف درمان، در نیمی از تمام بیماران، مجدد عود کند.
مقابله و حمایت
با انجام درمان احتمالا از بیماری گرانولوماتوز به همراه پلی آنژئیت بهبود پیدا خواهیدکرد. با این حال ممکن است استرس ناشی از عود مجدد و یا آسیب ناشی از بیماری را حس کنید.
در اینجا چند پیشنهاد برای مقابله وجود دارد:
شرایط خود را درک کنید
داشتن اطلاعاتی در مورد گرانولوماتوز به همراه پلی آنژئیت ممکن است در مقابله با عوارض، اثرات جانبی دارو و عود مجدد بیماری به شما کمک کند. علاوه بر صحبت کردن با پزشک، ممکن است بخواهید با یک مشاور یا یک مددکار اجتماعی نیز مشورت کنید.
حفظ یک سیستم پشتیبانی قوی
خانواده و دوستان می توانند به شما در مقابله با این بیماری کمک کنند و ممکن است صحبت با افراد دیگری که با این شرایط زندگی می کنند، برای شما آموزنده و آرامش بخش باشد. از اعضای تیم مراقبت بهداشتی خود درباره ارتباط با یک گروه پشتیبانی سوال کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات
احتمالا با دیدن پزشک مراقبت های اولیه، او ممکن است شما را به پزشک ریه( متخصص ریه)، گوش، بینی و گلو( متخصص گوش و حلق و بینی)، کلیه ها (نفرولوژیست) یا استخوان ها و مفاصل (روماتولوژیست) ارجاع دهد. یک پزشک متخصص احتمالا مسئول تشخیص بیماری شما خواهد بود. در اینجا اطلاعاتی در اختیار شما قرار می گیرد که می توانند به شما کمک کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
آنچه که شما می توانید انجام دهید
از محدودیت های پیش از قرار ملاقات آگاه باشید. زمانی که قرار ملاقاتی را تعیین می کنید، بپرسید که آیا لازم است که کاری را از قبل انجام دهید یا خیر مانند محدودیت در رژیم غذایی. اگر آزمایش خون یا تصویر برداری با اشعه ایکس را اخیرا در یک مطب یا بیمارستان دیگری انجام داده اید، از پرسنل بیمارستان بخواهید که نتایج آزمایش و اشعه ایکس را به پزشک مورد نظر شما ارسال کنند و یا خودتان نتایج آزمایش را ببرید تا مطمئن شوید که به دست پزشک شما می رسد.
اگر از نظر شرکت بیمه، باید به متخصص مراجعه کنید، حتما این کار را انجام دهید. دقت کنید که یک نامه ارجاع به پزشک فرستاده می شود و یا باید همراه خود بیاورید.
لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:
- علائم و زمان شروع آنها
- اطلاعات پزشکی شخصی مهم و کلیدی از جمله دیگر مشکلات سلامتی و تنش های عمده ای که اخیرا داشته اید.
- داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید و همچنیم مقدار دوز مصرفی.
- سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
در نظر داشته باید که یکی از اعضای خانواده و یا یکی از دوستان خود را به همراه ببرید تا به شما کمک کند تا اطلاعاتی را که دریافت می کنید به یاد بیاورید.
سوالاتی که درباره گرانولوماتوز به همراه پلی آنژئیت باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- چه چیزی باعث بروز علائم بیماری من می شود ؟ علل احتمالی دیگر چیست ؟
- به انجام چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم ؟ چگونه برای آنها آماده شوم؟
- آیا شرایط من موقتی است ؟
- چه نوع درمانی را توصیه می کنید ؟
- چه روش های جایگزینی را برای رویکرد اولیه پیشنهاد می کنید؟
- مدت زمان درمان، چقدر است؟
- من شرایط پزشکی دیگری دارم. چطور می توانم این شرایط را با هم و به بهترین نحو ممکن، مدیریت کنم؟
- آیا بروشورهای تبلیغاتی دارید که در اختیار من بگذارید؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
چه انتظاراتی از پزشک خود دارید
پزشک نیز احتمالا سوالاتی از شما دارد از جمله اینکه:
- آیا علائم شما پیوسته و مداوم هستند و یا گاهی اوقات بروز می کنند؟
- شدت و وخامت علائم شما چقدر است؟
- آیا تب می کنید؟
- چه چیزی به نظر می رسد که علائم شما را بهبود می بخشد ؟
- چه چیزی باعث بدتر شدن علائم شما می شود ؟
- آیا سیگار می کشید ؟
در این بین، چه کاری می توانید انجام دهید
در صورت وخیم شدن علائم خود، پزشک مراقبت های اولیه را در جریان بگذارید تا بتواند شما را به سرعت نزد یک متخصص بفرستد.
چشم انداز گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت
پس از بهبودی، امکان عود مجدد بیماری گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت وجود دارد. عود مجدد ممکن است شبیه آنچه که بیمار در زمان تشخیص گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت، تجربه کرده باشد و یا علائم ممکن است متفاوت باشد. احتمال تجربه عود شدید را می توان با گزارش سریع هر گونه علامت جدید به پزشک، مراجعه منظم و نظارت مداوم بر آزمایشات و تصویربرداری ها، به حداقل رساند.
روش درمان برای عود مجدد بیماری، مشابه با بیماری می باشد که تازه تشخیص داده شده است. گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت یک بیماری بسیار جدی است و درمان آن دارای خطرات قابل توجهی می باشد. با این حال درمان می تواند در صورت تشخیص به موقع و شروع درمان مناسب، نجات دهنده زندگی فرد باشد. قبل از تشخیص درمان موثر در دهه ۱۹۷۰، نیمی از بیماران مبتلا به گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت در عرض مدت ۵ ماه پس از تشخیص، فوت کردند.
امروزه بیش از ۸۰ درصد از بیماران درمان شده،حداقل هشت سال بعد می توانند زنده بمانند.. بسیاری از افراد مبتلا به گرانولوماتوز وگنر با پلی آنژئیت، می توانند به مدت طولانی زنده بمانندزندگی نسبتا عادی داشته باشد. اگر گذشته مقدمه ای برای آینده باشد، تحقیقات مداوم، منجر به کشفیات بعدی و حتی درمان بهتر خواهد شد.
