آبله مرغان؛ علائم، راه های انتقال، تشخیص و درمان آبله مرغان

آبله مرغان از طریق استنشاق ذرات تنفسی کوچک که از طریق میزبان آلوده وارد هوا شده اند ایجاد می شود. خاصیت مسری بودن ویروس واریسلا زوستر (VZV) باعث شده که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود. پس از استنشاق این ذرات تنفسی آلوده، این ویروس غشاء مخاطی سیستم تنفسی فوقانی را آلوده می کند. حدودا ۲ الی ۴ روز پس از عفونت اولیه، تکثیر ویروسی در غدد لنفاوی سیستم تنفسی فوقانی اتفاق می افتد. روز ۴ الی ۶ عفونت، ویرمی اولیه اتفاق می افتد. ویرمی به معنای وجود ویروس در خون است. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام خواهید فهمید که دوره دوم تکثیر سلولی در اندام های داخلی بدن (خصوصا کبد و طحال) اتفاق می افتد. سپس ۱۴-۱۶ روز پس از عفونت، ویرمی ثانویه اتفاق می افتد. این ویرمی ثانویه با حمله ویروسی به سلول های اندوتلیال و اپیدرم همراه است. عفونت VZV سلول های لایه مالپیگی سبب ورم درون سلولی و ورم بین سلولی می شود که منجر به تشکیل دانه های تاول مانند روی پوست می شود.

اپیدمیولوژی آبله مرغان

آبله مرغان یک بیماری رایج است که بیشتر موارد آن در کودکان دیده می شود. واریسلا در بین هیچ قومیت یا جنسیتی رایج تر نیست.

آمار بین المللی در مورد آبله مرغان

افراد بزرگسالی که در کشورهایی که اقلیم گرمسیری یا نیمه گرمسیری دارند زندگی می کنند، نسبت به کشورهایی با دمای معتدل، بیشتر در معرض آبله مرغان قرار دارند.

شیوع

آبله مرغانی که کودکان سالم را تحت تاثیر قرار می دهد معمولا نوعی بیماری است که به خود شخص محدود است. شیوع آبله مرغان بین بزرگسالان و افراد دارای نقص ایمنی بیشتر است.

والدین کودکان مبتلا به آبله مرغان باید ناخن های فرزندشان را کوتاه و تمیز نگه دارند تا از آسیب پوستی ناشی از خاراندان پوست و عوارض جانبی مربوط به عفونت باکتریایی ثانویه پیشگیری کنند. به علاوه والدین نباید از آسپرین برای کنترل تب فرزندشان استفاده کنند چون مصرف آن با بروز سندرم ری در کودکان دچار آبله مرغان در ارتباط است.

عامل آبله مرغان چیست؟

ویروس واریسلا زوستر (VZV) عامل عفونت آبله مرغان است. در بیشتر موارد، ویروس آبله مرغان از طریق تماس با فرد مبتلا به این بیماری انتقال میابد. حدود یک الی دو روز قبل از ظهور دانه های پوستی، این ویروس قابل انتقال به افرادی است که با آن ها در تماس هستید. VZV تا زمانی که تمام دانه ها بهبود نیابند، مسری است. این ویروس می تواند از طریق راه های زیر منتشر شود:

بزاق دهان
سرفه
عطسه
تماس با مایعات دانه های آبله مرغان

آبله مرغان و زونا توسط ویروس یکسانی ایجاد می شوند. زونا هنگامی اتفاق می افتد که ویروس واریسلا زوستر از آبله مرغان قبلی دوباره فعال می شود. عوارض زونا عبارتند از:

نورالژی پس از هرپس که همراه با دردی است که حتی بعد از برطرف شدن آبله ها هم دوام خواهد داشت.
از دست دادن بینایی، اگر زونا سبب عفونت چشم شود.
مشکلات نورولوژیکی به علت التهاب مغز
عفونت پوستی خصوصا اگر آبله ها به درستی درمان نشوند.

احتمال این که از فرد دیگری زونا بگیرید وجود ندارد. اما کسی که قبلا مبتلا به آبله مرغان نبوده یا هیچ وقت واکسن نزده، می تواند از کسی که زونا دارد، آبله مرغان بگیرد. اما احتمال این که از کسی که آبله مرغان دارد زونا بگیرید وجود ندارد.

چه کسانی بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند؟

افرادی که قبلا در معرض عفونت فعال آبله مرغان بوده اند یا کسانی که واکسینه شده اند کمتر در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. ایمنی می تواند از طریق مادر به فرزند نوزادش منتقل شود. این ایمنی تا ۳ ماه پس از تولد نوزاد ادامه خواهد داشت. تحت شرایط زیر خطر ابتلا به آبله مرغان افزایش میابد:

اگر اخیرا با فردی که مبتلا به این بیماری است تماس داشته اید.
اگر کمتر از ۱۲ سال سن دارید.
اگر بزرگسالی هستید که با کودکان زندگی می کنید.
اگر در مدرسه یا مراکز مراقبت از کودکان کار می کنید.
اگر به علت مصرف دارو یا بیماری، سیستم ایمنی بدنتان ضعیف شده است.

تاریخچه آبله مرغان

آبله مرغان معمولا بر اساس دانه های پوستی و زخم های ایجاد شده تشخیص داده می شود. این زخم ها می توانند در هر مرحله ای از پیشرفت که قرار دارند تشخیص داده شوند و بهبود یابند. این بیماری یک دوره نهفتگی ۱۰-۲۱ روزه دارد، و بررسی سابقه قرار گرفتن در معرض این ویروس به تشخیص این بیماری کمک می کند. معمولا علائم مشخصی وجود ندارند که قبل از وقوع آبله مرغان در دوران کودکی از آن خبر دهند. این بیماری در کودکان با ظهور دانه های پوستی شروع می شود. در بزرگسالان قبل از وقوع آبله مرغان، فرد علائمی نظیر حالت تهوع، درد عضلانی، بی اشتهایی و سردرد خواهد داشت. وقوع دانه های پوستی، کسالت و تب می توانند نشان دهنده این بیماری باشند. افراد بزرگسال ۱-۲ روز قبل از ظهور دانه ها هم مبتلا به عفونت هستند.

در این بیماری دانه های کوچک روی پوست سر، صورت، بالاتنه، اندام های زیرین و سایر قسمت ها شکل می گیرند که پیشرفت سریعی خواهند داشت و در طول ۱۲-۱۴ ساعت به جوش نوک تیز، تاول و جوش چرک دار تبدیل خواهند شد. ممکن است کف دست ها و روی غشاء مخاطی، تاول ظاهر شود. امکان ایجاد زخم در ناحیه تناسلی هم وجود دارد که این زخم ها می توانند دردناک باشند. معمولا این زخم های تاول مانند با خارش شدید همراه هستند. حدود ۴-۵ روز و گاهی بیشتر بعد از ظهور دانه ها، بیمار ناقل این بیماری خواهد بود. تا زمانی که آخرین زخم خوب نشده، فرد ناقل این بیماری است.

عوارض جانبی

بزرگسالان بیش از کودکان در معرض عوارض جانبی پس از آبله مرغان هستند. اما احتمال بروز عوارض جانبی حتی در بزرگسالان هم نادر است. اگر این آبله ها توسط باکتری عفونی شوند، خطر بروز عوارض جانبی افزایش میابد. زنان باردار، نوزادان و اطفال تا ۴ سال، و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض تجربه عوارض جانبی هستند. اگر پوست اطراف آبله ها و دانه ها قرمز و زخم شود، این می تواند نشان دهنده عفونت باشد. برخی از افرادی که آبله مرغان دارند می توانند دچار ذات الریه شوند. علاوه بر این، احتمال بروز این موارد هم وجود دارد:

انسفالیت:

احتمال بروز انسفالیت یا التهاب مغز هم وجود دارد.

سندرم ری:

این اختلال نادر اما ممکن است. سندرم ری می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که کودکان و نوجوانان در دوره بهبود پس از عفونت ویروسی (همچون آبله مرغان) هستند. این بیماری سبب ورم کبد و مغز می شود. اکثر کسانی که دچار عوارض جانبی می شوند، کاملا بهبود خواهند یافت.

بیشتر بخوانید: آثار بعد از آبله مرغان

عفونت باکتریایی ثانویه

عفونت باکتریایی ثانویه که برای جراحت های پوست اتفاق می افتد با ایمپتیگو (زرد زخم)، سلولیت و اریسیپلاس نمایان می شود. این عفونت رایج ترین عوارض آبله مرغان در افراد است. استافیلوکوک و استرپتوکوک اصلی ترین باکتری های دخیل در این عوارض هستند. عفونت باکتریایی ثانویه ممکن است زمینه را برای زخم فراهم کند. عفونت باکتریایی ثانویه موضعی به ندرت با سپتیسمی نمایان می شود و احتمال این که سبب ذات الریه باکتریایی ثانویه، عفونت گوش میانی و فاسیت نکروز شونده شود کم است. فاسیت نکروز شونده، بیماری کشنده ای در نظر گرفته می شود.

درمان اسکار

آبله مرغان و بارداری

در دوران بارداری احتمال بروز ذات الریه به علت آبله مرغان وجود دارد. علاوه بر این، احتمال انتقال عفونت به جنین هم وجود دارد. اگر این عفونت در ۲۰ هفته اول بارداری اتفاق بیفتد، احتمال وقوع سندرم واریسلا برای جنین وجود دارد که می تواند سبب زخم، مشکلات بینایی، مشکلات مغزی و کوتاهی بازوها و پاها برای جنین شود.

اگر بعد از این دوره، واریسلا در بارداری اتفاق بیفتد می تواند به طور مستقیم به جنین منتقل شود و نوزاد با واریسلا متولد می شود. اگر در طول بارداری در معرض واریسلا قرار گرفتید (آبله مرغان یا زونا) فورا با پزشک مشورت کنید.

بیشتر بدانید: ابتلا به آبله مرغان در دوران بارداری چه خطراتی دارد

این بیماری چه تاثیری بر روی سیستم ایمنی بدن دارد؟

احتمال بروز آبله مرغان و عوارض جانبی آن در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر است. در صورت داشتن شرایط زیر سیستم ایمنی فرد ضعیف می شود:

اگر فرد داروهای خاصی مصرف می کند.
اگر سرطان دارد.
اگر تحت درمان های خاصی نظیر پرتو درمانی و شیمی درمانی قرار دارد.
اگر اختلالات مزمنی همچون لوپوس یا آرتریت روماتوئید دارد.

عوارض جانبی آبله مرغان می توانند شامل مننژیت، سپتیسمی یا سپسیس و ذات الریه باشند.

انتقال آبله مرغان

نحوه انتقال آبله مرغان، سرماخوردگی و آنفولانزا به هم شباهت دارد. سایر افراد می توانند با لمس مستقیم آبله های بیمار یا تنفس در هوای آلوده به ویروس‌، مبتلا به آبله مرغان شوند. آبله مرغان اکثرا توسط راه های زیر منتقل می شود:

تماس مستقیم با آبله های فردی که به ویروس واریسلا زوستر مبتلاست.
تنفس در هوایی که فرد مبتلا به آبله مرغان در آن حرف زده یا سرفه کرده
استنشاق ذرات ویروس معلق در هوا

واریسلا یک دوره نهفتگی دارد که چیزی حدود ۱۰ الی ۲۱ روز طول می کشد. به عبارت دیگر، دانه های پوستی ۱۰ الی ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس نمایان می شوند.

حدود دو روز قبل از ظهور دانه های پوستی یا آبله، فرد مبتلا به عفونت است و ناقل آن است. معمولا در موارد شدید حدود ۲۵۰ تا ۵۰۰ آبله روی بدن فرد ظاهر می شود. آبله مرغان ۵-۷ روز پس از ظهور دانه ها یا تا زمان خشک شدن و از بین رفتن دانه ها مسری است.

وقتی تمام آبله ها خشک شدند، احتمال انتقال عفونت به دیگران وجود ندارد. اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند تا مدت طولانی تری ناقل این بیماری خواهند بود. در بیشتر موارد این آبله ها بدون ایجاد هیچ اثر زخمی، برطرف می شوند.

علائم

آبله های همراه با خارش که توسط آبله مرغان ایجاد می شوند ۱۰ الی ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شکل می گیرند و حدودا ۵ الی ۱۰ روز دوام دارند. سایر علائمی که یک یا دو روز قبل از ظهور دانه های پوستی مشاهده می شوند عبارتند از:

تب
از دست دادن اشتها
سردرد
خستگی و احساس خوب نبودن (کسالت)

ظهور دانه های پوستی ناشی از آبله مرغان سه مرحله دارد:

برآمدگی های صورتی و قرمز (جوش نوک تیز) که بعد از چند روز ظاهر می شوند.
آبله های کوچک پر از مایعات (تاول) که در یک روز ظاهر می شوند و سپس سوراخ می شوند.
خشک و پوسته پوسته شدن زخم ها که چندین روز طول می کشد تا بهبود پیدا کنند.

طی چندین روزی که دچار آبله هستید، ممکن است تمام مراحل (برآمدگی، تاول و پوسته پوسته شدن) را همزمان احساس کنید. این بیماری در کودکان سالم خفیف است. در موارد شدید، این دانه ها می توانند کل بدن را فرا گیرند و می توانند در گلو، چشم ها، غشاء مخاطی مجرای پیشاب، مقعد و واژن شکل بگیرند.

پیشگیری از آبله مرغان

واکسن آبله مرغان (واریسلا) بهترین راه برای پیشگیری از بروز آبله مرغان است. متخصصان مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین زده اند که ۹۸ درصد از کسانی که دو دوز واکسن دریافت می کنند کاملا از ویروس آبله مرغان در امان خواهند بود. در مواقعی که واکسن قادر به پیشگیری از بیماری نیست، می تواند از شدت آبله مرغان بکاهد. واکسن آبله مرغان به این افراد پیشنهاد می شود:

کودکان کم سن و سال:

در ایالات متحده آمریکا، کودکان دو دوز واکسن واریسلا دریافت می کنند. اولین دوز بین سنین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی است و دومین دوز بین ۴ تا ۶ سالگی است. دریافت این واکسن ها باید جزوی از برنامه واکسیناسیون کودکان باشد.

گاهی واکسن آبله مرغان می تواند با واکسن سرخک، اوریون و سرخجه ترکیب شود اما برای کودکان بین ۱۲ تا ۲۳ ماه، ترکیب آن ها احتمال بروز تب و صرع را افزایش می دهد. درباره مزایا و معایب ترکیب واکسن ها با پزشک فرزندتان مشورت کنید.

کودکان واکسینه نشده:

افرادی که بین ۷ تا ۱۲ سال هستند و واکسینه نشده اند باید دو دوز واکسن واریسلا با فاصله زمانی حداقل ۳ ماه را دریافت کنند. افراد ۱۳ سال به بالا که واکسینه نشده اند نیز با فاصله زمانی حداقل ۴ هفته، در دو دوز واکسن دریافت می کنند.

بزرگسالان واکسینه نشده که هیچ گاه دچار آبله مرغان نشده اند و در خطر این بیماری قرار دارند:

افرادی که در معرض آبله مرغان قرار دارند افرادی هستند که در مراکز درمانی کار می کنند، معلمان، افرادی که در مراکز نگهداری از کودکان کار می کنند، افرادی که سفرهای بین المللی دارند، پرسنل نظامی، بزرگسالانی که با کودکان زندگی می کنند و تمام زنانی که قصد دارند بچه دار شوند.

بزرگسالانی که قبلا آبله مرغان نگرفته اند یا واکسینه نشده اند نیز در فاصله ۴ تا ۸ هفته در دو دوز واکسن دریافت می کنند. اگر به یاد نمی آورید که آیا قبلا واکسن زده اید یا مبتلا به آبله مرغان شده اید یا نه، آزمایش خون می تواند به تشخیص ایمنی شما کمک کند.

واکسن آبله مرغان برای این افراد توصیه نمی شود:

زنان باردار
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند همچون افرادی که مبتلا به HIV هستند یا افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی دریافت می کنند.
افرادی که به ژلاتین یا آنتی بیوتیک نئومایسین آلرژی دارند.

اگر مطمئن نیستید که به واکسن نیاز دارید یا نه با پزشک تان در این باره صحبت کنید. اگر تصمیم دارید که باردار شوید حتما با پزشک مشورت کنید تا او اطمینان حاصل کند که قبل از بارداری تمام واکسن هایتان را دریافت کرده اید.

آیا واکسن آبله مرغان بی خطر و موثر است؟

بیماران معمولا از بی خطر بودن واکسن ها مطمئن نیستند. اما از آن جایی که واکسن آبله مرغان در دسترس است، تحقیقات زیادی روی آن انجام شده و بی خطر و موثر بودن آن دائما اثبات شده است. عوارض جانبی این واکسن معمولا خفیف هستند و شامل قرمزی، زخم، ورم و گاهی برآمدگی های کوچک در محل تزریق هستند.

آبله مرغان

‌تشخیص

پزشکان معمولا آبله مرغان را با ظهور دانه های پوستی تشخیص می دهند. اگر درباره آبله مرغان شکی وجود دارد، این بیماری می تواند با انجام تست های آزمایشگاهی همچون آزمایش خون تایید شود.

درمان آبله مرغان

در کودکان سالم، آبله مرغان معمولا به هیچ درمان پزشکی ای نیاز ندارد. پزشک برای رهایی از احساس خارش، آنتی هیستامین تجویز می کند. اما اکثرا این بیماری باید دوره خود را بگذراند و سپس برطرف شود.

اگر در معرض عوارض جانبی آبله مرغان قرار دارید

برای افرادی که در معرض عوارض جانبی آبله مرغان قرار دارند، پزشکان داروهایی را تجویز می کنند تا طول عفونت و خطر بروز عوارض جانبی را کاهش دهند. اگر خودتان یا فرزندتان در خطر عوارض جانبی قرار دارید، پزشک داروهای ضدویروس همچون آسیکلوویر (زوویراکس، sitavig) یا داروهایی به نام ایمونوگلوبولین وریدی (Privigen) را تجویز می کند. اگر این داروها، ۲۴ ساعت پس از ظاهر شدن دانه ها مصرف شوند، می توانند از شدت آبله مرغان کم کنند.

سایر داروهای ضدویروس همچون والاسیکلوویر (والترکس) و فامسیکلوویر نیز به کاهش شدت بیماری کمک می کنند اما ممکن است برای هر کسی مناسب نباشند. در برخی موارد، پزشکان پیشنهاد می دهند که بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس، واکسن آبله مرغان را دریافت کنید. این موضوع به پیشگیری از بیماری و کاهش شدت آن کمک می کند.

درمان عوارض جانبی

اگر دچار عوارض جانبی ناشی از آبله مرغان شدید، پزشک درباره درمان درست تصمیم می گیرد. ممکن است که پزشک برای عفونت های پوستی و ذات الریه، آنتی بیوتیک تجویز کند. التهاب مغز (انسفالیت) معمولا با مصرف داروهای ضدویروس قابل درمان است. در برخی شرایط به بستری شدن در بیمارستان نیاز است.

سبک زندگی و درمان خانگی آبله مرغان

برای رهایی از علائم آبله مرغان، این موارد را رعایت کنید:

از خاراندن جای آبله ها بپرهیزید

خاراندن جای آبله ها می تواند سبب ایجاد زخم و بهبود آرام تر آن ها شود. به علاوه احتمال این که زخم ها عفونی شوند وجود دارد. اگر فرزندتان نمی تواند خاراندن این زخم ها را متوقف کند:

از دستکش برای او استفاده کنید (خصوصا در شب ها)
ناخن های دست او را بگیرید.

رهایی از خارش و سایر علائم

دانه های آبله مرغان می توانند همراه با احساس خارش باشند و تاول های باز شده گاهی سبب احساس سوزش می شوند. این حالات همراه با تب، سردرد و کسالت می توانند هر کسی را اذیت کنند. برای رهایی از درد، این موارد را امتحان کنید:

حمام آب خنک با استفاده از جوش شیرین، آلومینیوم استات (Domeboro)، جو دوسر نپخته و جو دوسر کلوئیدی می تواند موثر باشد.
می توانید از لوسیون کالامین روی آبله هایتان استفاده کنید.
اگر آبله ها به دهان تان هم رسیده اند، یک برنامه غذایی حاوی غذاهای نرم و شل داشته باشید.
آنتی هیستامین هایی نظیر دیفن هیدرامین (بنادریل) برای رهایی از خارش موثر هستند. با پزشکتان مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که فرزندتان می تواند با خیال آسوده آنتی هیستامین مصرف کند.
از استامینوفن (تایلنول) برای تب خفیف استفاده کنید.

اگر تب بیش از ۴ روز ادامه داشت و بالاتر از ۱۰۲ بود، با پزشک تماس بگیرید. به علاوه به کودکان و نوجوانانی که آبله مرغان دارند آسپرین ندهید چون می تواند سبب اختلالی جدی به نام سندرم ری شود. قبل از دادن داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) همچون ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و سایر داروها) به کسی که آبله مرغان دارد، با پزشک مشورت کنید. برخی از مطالعات نشان داده اند که این داروها می توانند سبب عفونت پوستی یا آسیب به بافت ها شوند.

آماده شدن برای ملاقات با پزشک

اگر شما یا فرزندتان علائمی دارید که شبیه علائم آبله مرغان هستند با پزشکتان تماس بگیرید. در این جا به نکاتی اشاره می کنیم که به شما کمک می کنند برای ملاقات با پزشک آماده شوید:

از محدودیت های پیش از ملاقات با پزشک آگاه شوید. از پزشک بپرسید که آیا محدودیت هایی وجود دارد که شما یا فرزندتان باید آن ها را رعایت کنید. برای مثال محدودیت هایی همچون جدا ماندن از بقیه برای پیشگیری از انتشار عفونت‌، در زمانی که منتظر ملاقات با پزشک هستید.
سابقه علائم خود را یادداشت کنید. هر علائمی که خودتان یا فرزندتان دارید و طول دوره آن ها را یادداشت کنید.
اگر جدیدا در معرض عفونت قرار گرفته اید آن را یادداشت کنید. برای مثال اگر شما یا فرزندتان اخیرا با کسی که آبله مرغان داشته در ارتباط بوده اید، این نکته را یادداشت کنید.
اطلاعات پزشکی ضروری را فراموش نکنید. هر بیماری ای که خودتان یا فرزندتان دارید و اسم داروهایی که مصرف می کنید را یادداشت کنید.
سوالاتی که باید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید تا از زمان ملاقات تان با پزشک بیشترین استفاده را ببرید.

سوالاتی که می توانید در خصوص آبله مرغان از پزشک تان بپرسید عبارتند از:

اصلی ترین دلیل این علائم چه چیزی است؟
آیا هیچ دلیل احتمالی دیگری وجود دارد؟
چه درمان هایی را پیشنهاد می دهید؟
چه زمانی این علائم بهتر می شوند؟
آیا هیچ درمان در خانه یا نحوه مراقبتی وجود دارد که به کاهش علائم کمک کند؟
آیا من یا فرزندم ناقل این بیماری هستیم؟ تا چه مدت؟
چگونه احتمال ابتلای دیگران به این بیماری را کم کنیم؟

اگر سوال دیگری دارید هم می توانید از پزشک بپرسید.

چه انتظاراتی می توان از پزشک داشت

ممکن است که پزشک سوالاتی نظیر این موارد را از شما بپرسد:

چه علائمی را تجربه کردید و اولین بار چه زمانی متوجه آن ها شدید؟
آیا شخص دیگری بوده که در چند هفته اخیر او را ملاقات کرده باشید و علائمی شبیه آبله مرغان داشته باشد؟
آیا شما (یا فرزندتان) در مقابل آبله مرغان واکسینه شده اید؟ چند دوز؟
آیا اخیرا تحت هیچ درمانی برای سایر اختلالات قرار گرفته اید؟
خودتان یا فرزندتان چه داروهایی را اخیرا مصرف کرده اید (‌از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نیاز به تجویز، ویتامین ها و مکمل ها)؟
آیا فرزندتان به مدرسه یا مهدکودک می رود؟
آیا باردارید یا شیر می دهید؟

چه کاری می توانید انجام دهید

تا حد امکان استراحت کنید و از تماس با دیگران بپرهیزید. تا زمانی که آبله هایتان کاملا بهبود نیافته اند، آبله مرغان به شدت مسری است.