بیماری سرخک؛ علائم، علل، پیشگیری و درمان بیماری سرخک

بیماری سرخک که نام دیگر آن روبلا (rubeola) است یکی از مسری ترین بیماری های عفونی در سرتاسر جهان است. برخلاف این که این بیماری نوعی بیماری در دوران کودکی تصور می شود اما می تواند افراد را در تمام سنین تحت تاثیر قرار دهد. علائم سرخک عبارتند از: تب، سرفه، زکام، ورم ملتحمه، پاتوگنومونیک، دانه های پوستی و سایر موارد. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به توضیح کامل درباره بیماری سرخک پرداخته و با آن آشنا می شویم.

علت شناسی بیماری سرخک

سرخک توسط ویروس سرخک به وجود می آید. این ویروس یک ویروس RNA تک رشته ای با حس منفی است. سرخک توسط ویروسی از گونه موربیلی ویروس ایجاد می شود. میزبان های اصلی این ویروس، انسان ها هستند. تاکنون هیچ منبع حیوانی از این ویروس شناخته نشده است. این ویروس به شدت مسری است و از طریق سرفه، عطسه، تماس نزدیک فردی یا تماس مستقیم با ترشحات منتقل می شود.

عوامل مخاطره آمیز برای بیماری سرخک

کودکانی با نقص سیستم ایمنی به علت HIV یا AIDS، سرطان خون، عوامل آلکیله کننده، کورتیکواستروئید درمانی، گاهی حتی با وجود ایمن سازی و واکسیناسیون این بیماری اتفاق می افتد. سفر به مناطقی که بیماری سرخک وجود دارد یا تماس با افرادی که به این مناطق سفر کرده اند.

عوامل مخاطره آمیز برای سرخک شدید عبارتند از:

• سوء تغذیه
• نقص سیستم ایمنی
• بارداری
• کمبود ویتامین A

دلایل بیماری سرخک

ویروس ها نوعی میکروب کوچک هستند. بیماری سرخک توسط ویروسی از خانواده پارامیکسوویروس (Paramyxovirus) ایجاد می شود. وقتی عفونی شوید، ویروس سلول های میزبان را مورد حمله قرار می دهد و از اجزای سلولی برای تکمیل چرخه زندگی خود استفاده می کند. ویروس سرخک سیستم تنفسی را عفونی می کند، سپس از طریق جریان خون به سایر قسمت های بدن منتقل می شود. علاوه بر این، انواع خاصی از سرخک وجود دارند که ژنتیکی هستند.

آیا بیماری سرخک از طریق هوا منتقل می شود؟

بله فرد عفونی هنگام سرفه یا عطسه می تواند عفونت را در هوا رها کند. این ذرات تنفسی می توانند روی اجسام یا سطوح قرار بگیرند. اگر در تماس با جسم آلوده (همچون دسته در) قرار بگیرید و بعد از آن صورت، بینی یا دهان تان را لمس کنید عفونی خواهید شد. ویروس بیماری سرخک می تواند طولانی تر از آن چه که فکرش را می کنید بیرون از بدن تان زندگی کند. در حقیقت، این ویروس می تواند تا ۲ ساعت در هوا یا سطوح آلوده شده بماند.

آیا بیماری سرخک مسری است؟

سرخک به شدت مسری است. این به این معناست که این عفونت می تواند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود. افرادی که در معرض این ویروس قرار دارند، تا ۹۰% احتمال دارد که عفونی شوند. به علاوه، فردی که آلوده شده نیز می تواند این ویروس را به سایر افراد منتقل کند. فردی که سرخک دارد قبل از این که حتی خودش بداند که به این ویروس آلوده است می تواند این ویروس را به دیگران انتقال دهد.

افراد آلوده شده قبل از ظاهر شدن دانه های پوستی و بعد از آن ناقل این بیماری هستند. بزرگ ترین عامل مخاطره آمیز برای ابتلا به بیماری سرخک این است که فرد واکسینه نشده باشد. به علاوه برخی از افراد بیشتر در معرض آلوده شدن به عفونت سرخک هستند از جمله این افراد می توان به کودکان، افرادی با سیستم ایمنی ضعیف و زنان باردار اشاره کرد.

علائم بیماری سرخک

این بیماری همیشه همراه با تب است.

تب حداقل با یکی از علائم زیر اتفاق می افتد:

• سرفه
• زکام یا آبریزش بینی
• التهاب ملتحمه چشم یا کنژنکتیویت

این علائم حدودا ۹ الی ۱۱ روز پس از عفونت اولیه ظاهر می شوند.

علاوه بر علائم بالا، علائم زیر هم می توانند همراه با سرخک اتفاق بیفتند:

• آبریزش بینی
• سرفه خشک
• التهاب ملتحمه چشم، متورم شدن پلک ها و ملتهب شدن چشم ها
• آبریزش چشم
• فتوفوبیا یا حساسیت به نور
• عطسه
• دانه های پوستی قهوه ای متمایل به قرمز
• دانه های کوپلیک (Koplik’s spots)، دانه های کوچک سفید متمایل به خاکستری، و دانه های آبی با مرکز سفید در دهان، گونه ها و گلو
• درد در تمام بدن

همان طور که گفته شد تب همیشه همراه با بیماری سرخک وجود دارد. این تب می تواند خفیف یا خیلی شدید (تا ۴۰.۶ سانتی گراد) باشد. به علاوه ممکن است که این تب چندین روز ادامه داشته باشد. احتمال این که تب پایین بیاید و بعدها با ظاهر شدن دانه ها دوباره بالا برود وجود دارد. دانه های قهوه ای متمایل به قرمز حدود ۳ الی ۴ روز پس از علائم اولیه، روی پوست ظاهر می شوند. این دانه های پوستی گاهی بیش از یک هفته روی پوست باقی می مانند.

معمولا این دانه ها از پشت گوش شروع به ظاهر شدن می کنند و بعد از آن روی سر و گردن منتشر می شوند. سپس بعد از چند روز این دانه ها به بقیه بدن (از جمله پاها) منتقل می شوند. با رشد این دانه ها، معمولا آن ها به هم متصل می شوند.

اکثر دانه های پوستی کودکان نشان دهنده بیماری سرخک نیستند، اما در صورت وجود موارد زیر کودک را نزد پزشک ببرید:

• اگر پدر و مادر حس می کنند که فرزندشان مبتلا به بیماری سرخک شده است.
• اگر علائم بهبود نمیابند یا با گذر زمان بدتر می شوند.
• اگر تب بیش از ۳۸ درجه سانتی گراد (C°) یا ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت (F°) افزایش میابد.
• اگر سایر علائم برطرف شده اند، اما تب ادامه دارد.

---

بیشتر بخوانید: درمورد کنژنکتیویت چه میزان اطلاع دارید؟

---

عوارض بیماری سرخک

عوارض ناشی از سرخک نسبتا متداول هستند. برخی از این عوارض می توانند جدی باشند. افرادی که بیشتر در خطر این عوارض قرار دارند بیمارانی هستند که سیستم ایمنی ضعیف دارند، همچون افرادی که با HIV ، AIDS، سرطان خون، یا نقص ویتامین ها دست و پنجه نرم می کنند. به علاوه کودکان و بزرگسالان بالای ۲۰ سال نیز در خطر عوارض سرخک قرار دارند. افرادی که سن بالاتری دارند بیشتر از کودکان سالم بالای ۵ سال، در معرض عوارض سرخک قرار دارند.

عوارض سرخک عبارتند از:

• اسهال
• استفراغ
• عفونت چشم
• عفونت دستگاه تنفسی همچون لارنژیت (التهاب حنجره) و برونشیت
• مشکلات تنفسی
• عفونت گوش، که می تواند منجر به ناشنوایی دائمی شود
• تشنج ناشی از تب

بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و مبتلا به بیماری سرخک هستند، بیشتر در معرض ذات الریه باکتریایی قرار دارند. در صورت عدم درمان، این بیماری می تواند مهلک باشد.

عوارض زیر خیلی رایج نیستند اما امکان بروز آن ها وجود دارد:

هپاتیت

احتمال بروز عوارض کبدی در بزرگسالان و کودکانی که برخی از داروها را مصرف می کنند وجود دارد.

التهاب مغز (انسفالیت)

حدودا ۱ نفر از هر ۱۰۰۰ نفری که بیماری سرخک دارند، دچار انسفالیت خواهند شد. انسفالیت به معنای التهاب مغز است و گاهی می تواند مهلک باشد. این اختلال ممکن است مدت کوتاهی پس از مبتلا شدن به بیماری سرخک یا چند سال بعد از آن اتفاق بیفتد.

ترومبوسیتوپنی

که به آن کاهش پلاکت خون هم می گویند، بر توانایی لخته شدن خون تاثیر می گذارد. افرادی که از ترومبوسیتوپنی رنج می برند با آسیب دیدن، بدنشان بلافاصله کبود می شود.

دوبینی

بیماری سرخک می تواند روی اعصاب و عضلات چشم هم تاثیر بگذارد.

برخی از عوارض سرخک نادر هستند اما ممکن است اتفاق بیفتند، این عوارض عبارتند از:

نوریت

 نوریت به معنای عفونت عصب اپتیک (بینایی) است که می تواند سبب از دست دادن بینایی شود.

پان آنسفالیت تحت حاد اسکلروزان (SSPE)

این اختلال نوعی بیماری مغزی است که ماه ها یا سال ها پس از ابتلا به بیماری سرخک اتفاق می افتد و از هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر ۲ نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری می تواند به تشنج، ناهنجاری های حرکتی، اختلالات شناختی و حتی مرگ منجر شود. سایر عوارضی که روی سیستم عصبی تاثیر می گذارند عبارتند از: آنسفالوپاتی سمی، عوارض قلبی و میلیت عرضی.

---

بیشتر بخوانید: عفونت چشم چه علائمی دارد و چگونه درمان می شود

---

بیماری سرخک در بارداری

اگر زن باردار در طول بارداری مبتلا به سرخک شود، این بیماری می تواند به سقط جنین، زایمان زودرس یا وزن کم نوزاد در هنگام تولد منجر شود. کسی که تصمیم دارد باردار شود و هنوز واکسینه نشده است، باید در خصوص واکسیناسیون با پزشک خود مشورت کند.

پیشگیری از بیماری سرخک

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری پیشنهاد می دهند که کودکان و بزرگسالان واکسن بیماری سرخک را دریافت کنند تا بتوانند از بیماری سرخک پیشگیری کنند.

واکسن بیماری سرخک در کودکان

برای پیشگیری از بیماری سرخک در کودکان، اولین دوز تجویزی واکسن برای آن ها بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی تجویز می شود. دوز دوم نیز بین ۴ تا ۶ سالگی تجویز می شود.  اگر در سن ۶ تا ۱۱ ماهگی فرزندتان، می خواهید به خارج از کشور سفر کنید درباره واکسن بیماری سرخک با پزشک فرزندتان مشورت کنید. اگر فرزندتان واکسن بیماری سرخک را در دوزهای پیشنهادی که در قسمت بالا به آن ها اشاره شد دریافت نکرده است، باید دو دوز واکسن دریافت کند و باید در این خصوص با پزشک مشورت کنید.

واکسن بیماری سرخک در بزرگسالان

اگر بزرگسالی هستید که شرایط زیر را دارید، ممکن است که به واکسن بیماری سرخک نیاز داشته باشید. اگر در معرض بیماری سرخک قرار دارید (همچون در ارتباط بودن با دیگران در مدرسه یا دانشگاه، سفرهای بین المللی، یا کار در محیط بیمارستان). و اگر سند نوشتاری از واکسیناسیون یا تصدیق آزمایشگاهی از وضعیت واکسیناسیون یا بیماری های سابق تان را ندارید. اگر در سال ۱۹۵۷ یا بعد از آن متولد شده اید و تصدیق تثبیت کننده واکسیناسیون و سلامتی ندارید. اگر مطمئن نیستید که به واکسن بیماری سرخک نیاز دارید یا نه با پزشک تان در این خصوص صحبت کنید.

پیشگیری از بروز بیماری سرخک در حین شیوع آن

اگر کسی از اعضای خانواده تان دچار بیماری سرخک است، این اقدامات احتیاطی را رعایت کنید:

جدا کردن

از آن جایی که چهار روز قبل از ظهور دانه ها و چهار روز پس از آن بیماری سرخک به شدت مسری است، افرادی که بیماری سرخک دارند نباید در طول این دوره فعالیت هایی را انجام دهند که در آن ها خیلی با دیگران در ارتباط هستند. به علاوه گاهی نیاز است افرادی که واکسینه نشده اند (همچون خواهر و برادر بیمار) از او دور بمانند.

واکسیناسیون

اطمینان حاصل کنید که هر کسی که در معرض بیماری سرخک قرار دارد اما به طور کامل واکسینه نشده است، هر چه زودتر واکسن بیماری سرخک را دریافت می کند. این افراد شامل نوزادان بزرگ تر از ۶ ماه و افرادی هستند که پس از سال ۱۹۵۷ (۱۳۳۶) متولد شده اند و شواهدی مبنی بر واکسیناسیون ندارند.

پیشگیری از عفونت جدید

اگر قبلا سرخک را تجربه کرده اید، سیستم ایمنی بدن تان برای مقابله با این عفونت قوی شده و بار دیگر به بیماری سرخک دچار نخواهید شد. بسیاری از افرادی که قبل از ۱۹۵۷ (۱۳۳۶) در آمریکا متولد شده اند یا زندگی کرده اند نسبت به بیماری سرخک ایمن شده اند، دلیل این موضوع این است که آن ها قبلا بیماری سرخک را تجربه کرده اند. امروزه واکسن بیماری سرخک وجود دارد که برای همه در دسترس است و برای این موارد ضروری است:

تقویت و حفظ سیستم ایمنی بدن

از زمان معرفی واکسن سرخک، این بیماری در ایالات متحده آمریکا حذف شد، اگر چه تمام افراد در مقابل بیماری سرخک واکسینه نشده بودند. این تاثیر را ایمنی جمعی می گویند. اما امروزه به دلیل کاهش میزان واکسیناسیون، ایمنی جمعی تا حدی ضعیف شده است. به همین خاطر است که اخیرا میزان وقوع بیماری سرخک در ایالات متحده آمریکا به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

پیشگیری از ظهور دوباره بیماری سرخک

واکسیناسیون پیوسته اهمیت زیادی دارد چون بلافاصله بعد از کاهش میزان واکسیناسیون، سرخک دوباره ظاهر می شود. در سال ۱۹۹۸ مطالعه ای منتشر شد که اظهار داشت میان اوتیسم و سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) ارتباطی وجود دارد. نتایج این مطالعه اکنون اعتباری ندارند. در انگلستان (جایی که این مطالعه صورت گرفت)، نسبت واکسیناسیون بین سالهای ۲۰۰۳-۲۰۰۴ تا ۸۰% در تمام کودکان کاهش یافت. در سال ۲۰۰۸، حدود ۱۴۰۰ مورد تایید شده سرخک در انگلستان و شهر ولز وجود داشت.

تشخیص بیماری سرخک

پزشک می تواند بر اساس دانه های حاصل از سرخک و دانه های سفید مایل به آبی (دانه ها کوپلیک) در قسمت درونی گونه، بیماری سرخک را تشخیص دهد. با این حال، برخی از پزشکان بیماری سرخک را تشخیص نمی دهند و گاهی دانه های ناشی از آن را با سایر بیماری ها اشتباه می گیرند. گاهی از آزمایش خون استفاده می کنند تا مشخص شود که این دانه ها واقعا بیماری سرخک هستند یا نه.

آزمایش های تشخیص بیماری سرخک

بیماری سرخک به شدت مسری و قابل انتقال است و کودکان را بیش از بزرگسالان تحت تاثیر قرار می دهد. بیماری سرخک به فرد احساسی می دهد که گویا سرماخوردگی یا آنفولانزا دارد و سبب ایجاد دانه های قرمز و صاف روی پوست او می شود. این دانه ها معمولا از صورت شروع می شوند و به سرعت به سایر قسمت های بدن منتشر می شوند.

اکثر افرادی که مبتلا به عفونت سرخک هستند در دو هفته یا کمتر بهبود پیدا می کنند. اما گاهی این اختلال می تواند سبب بروز عوارض جانبی خیلی جدی همچون مننژیت و انسفالیت شود. آزمایش های مربوط به بیماری سرخک به پزشک کمک می کنند که تشخیص دهد آیا شما یا فرزندتان به ویروس بیماری سرخک آلوده شده اید یا نه. این آزمایش ها به پیشگیری از انتشار سرخک کمک می کنند.

این آزمایش ها برای چه چیزی استفاده می شوند؟

آزمایش های سرخک برای تشخیص این موارد استفاده می شوند:

• تشخیص این که آیا عفونت فعال بیماری سرخک دارید یا نه. عفونت فعال به این معناست که علائم بیماری را داشته باشید.
• تشخیص این که آیا نسبت به بیماری سرخک ایمن هستید و این که واکسینه شده اید یا قبلا ویروس بیماری سرخک را تجربه کرده اید یا نه.

در طول آزمایش های بیماری سرخک چه اتفاقاتی می افتد؟

تست خون

در طول تست خون، پزشک با کمک یک سرنگ کوچک از رگ های بازو نمونه خون تهیه می کند. بعد از آن، یک نمونه خون در لوله آزمایش جمع آوری می شود. ممکن است هنگام وارد شدن و خارج شدن سرنگ کمی احساس سوزش داشته باشید. این پروسه کمتر از ۵ دقیقه طول می کشد.

آزمایش با اسفنج

در این آزمایش، پزشک از یک اسفنج مخصوص استفاده می کند تا از بینی یا گلو نمونه برداری کند.

آزمایش بینی

در این آزمایش پزشک یک محلول سالین را در بینی تخلیه می کند و سپس به آرامی آن را خالی می کند. بعد از آن نمونه به دست آمده را آزمایش می کند.

پونکسیون نخاعی

اگر پزشک به وجود مننژیت یا انسفالیت شک کند از تست پونکسیون نخاعی استفاده می کند. برای آزمایش پونکسیون نخاعی پزشک یک سرنگ خالی را درون ستون فقرات قرار می دهد و مقدار کمی از مایعات را برای آزمایش بیرون می آورد.

آیا برای انجام این آزمایش ها به آمادگی خاصی نیاز است؟

به آمادگی خاصی برای انجام آزمایش بیماری سرخک نیاز نیست.

آیا این آزمایش ها هیچ خطراتی دارند؟

آزمایش های سرخک خطرات کمی به دنبال دارند. در آزمایش خون ممکن است که درد و کبودی جزئی در محل تزریق سرنگ را تجربه کنید اما بسیاری از علائم به سرعت برطرف خواهند شد. برای آزمایش با اسفنج ممکن است با قرار گرفتن اسفنج، در گلو و بینی احساس قلقلک و خارش را تجربه کنید. آزمایش بینی هم می تواند سبب اذیت شدن فرد شود. این تاثیرات همه موقت هستند. در آزمایش پونکسیون نخاعی، پس از قرار گرفتن سرنگ ممکن است احساس فشار یا درد را تجربه کنید. برخی از افراد بعد از این پروسه احساس سردرد خواهند داشت.

نتایج این آزمایش ها چه چیزی را نشان خواهند داد؟

اگر نتیجه آزمایش سرخک منفی نشان داده شود به این معناست که بیماری سرخک ندارید و قبلا هم در معرض بیماری سرخک نبوده اید.

اگر نتیجه آزمایش بیماری سرخک مثبت نشان داده شود می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد:

• تشخیص سرخک
• قبلا واکسن بیماری سرخک را دریافت کرده اید.
• در گذشته عفونت بیماری سرخک را تجربه کرده اید.

اگر نتایج آزمایش سرخک شما (یا فرزندتان) مثبت نشان داده شود و علائمی از بیماری را نشان دهید باید چندین روز در خانه بمانید تا به طور کامل بهبود پیدا کنید. این کار برای پیشگیری از انتشار بیماری هم ضرورت دارد. پزشک به شما خواهد گفت که تا چه مدت ناقل این بیماری خواهید بود و چه زمانی می توانید فعالیت های همیشگی خود را انجام دهید.

اگر قبلا در مقابل بیماری سرخک واکسینه شده اید یا قبلا بیماری سرخک را تجربه کرده اید، نتایج آزمایش نشان می دهند که قبلا در زندگی تان در معرض این ویروس بوده اید. واکسیناسیون بهترین نوع پیشگیری از بیماری سرخک و عوارض جانبی آن است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری پیشنهاد داده (CDC) که کودکان در دو دوز واکسن MMR (بیماری سرخک، اوریون و سرخجه) را دریافت کنند؛ یک دوز در دوران طفولیت و دیگری قبل از این که کودک به مدرسه برود.

برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک فرزندتان مشورت کنید. اگر بزرگسال هستید و نمی دانید که آیا قبلا واکسن بیماری سرخک زده اید یا در معرض این ویروس قرار گرفته اید یا نه، با پزشکتان مشورت کنید. شدت بیماری سرخک در بزرگسالان بیش از شدت آن در اطفال است. اگر درباره نتایج آزمایش ها و وضعیت واکسیناسیون تان سوالی دارید، با پزشک تان مشورت کنید.

آیا چیز دیگری هست که باید درباره آزمایش بیماری سرخک بدانم؟

ممکن است که پزشکتان یک آزمایش خون که به آن MMR می گویند را پیشنهاد دهد. MMR به بیماری سرخک، اوریون و سرخجه بر می گردد. سرخجه یا بیماری سرخک آلمانی نوع دیگری از عفونت ویروسی است.

---

بیشتر بخوانید: بیماری سرخچه (سرخک آلمانی)؛ علائم، علل و درمان

---

درمان بیماری سرخک

هم اکنون هیچ درمان خاصی برای عفونت بیماری سرخک وجود ندارد؛ اما با رعایت یک سری اقدامات می توان از افراد آسیب پذیر که در معرض این ویروس قرار دارند محافظت کرد.

واکسیناسیون پس از قرار گرفتن در معرض ویروس بیماری سرخک

افرادی همچون نوزادان که واکسینه نشده اند، ۷۲ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض ویروس بیماری سرخک واکسینه می شوند تا از آن ها در برابر این بیماری محافظت شود. در این شرایط اگر فرد مبتلا به بیماری سرخک شود این بیماری علائم خفیف تری دارد و مدت زمان کوتاه تری دوام خواهد داشت.

سرم ایمنی ایمونوگلوبولین

زنان باردار، نوزادان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و در معرض ویروس بیماری سرخک قرار دارند، تزریق پروتئینی (پادتن) به نام سرم ایمنی ایمونوگلوبولین را دریافت خواهند کرد. اگر این تزریق حداکثر ۶ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس بیماری سرخک انجام شود، این پادتن ها می توانند از بیماری سرخک پیشگیری کنند و یا سبب خفیف تر شدن علائم آن شوند.

داروها

داروهای کاهش دهنده تب

شما و فرزندتان می توانید از داروهای بدون نیاز به نسخه همچون استامینوفن (تایلنول و سایر موارد)، ایبوپروفن (ادویل، موترین کودکان یا سایر موارد)، یا ناپروکسن (Aleve) استفاده کنید تا به رهایی از تبی که همراه با بیماری سرخک است کمک کنید. به کودکان و نوجوانانی که علائم بیماری سرخک دارند آسپرین ندهید.

اگر چه استفاده از آسپرین در کودکان بالای ۳ سال ممنوعیتی ندارد، اما کودکان و نوجوانانی که در دوره ریکاوری آبله مرغان هستند یا علائمی همچون آنفولانزا دارند هیچ گاه نباید آسپرین دریافت کنند. دلیل این موضوع این است که آسپرین با سندرم ری در ارتباط است. سندرم ری یک اختلال نادر اما مهلک است.

آنتی بیوتیک

اگر در حالی که شما یا فرزندتان با سرخک دست و پنجه نرم می کنید یک عفونت باکتریایی (همچون ذات الریه یا عفونت گوش) ظاهر شود، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند.

ویتامین A

کودکانی که کمبود ویتامین A دارند بیشتر در معرض موارد شدید سرخک قرار دارند. مصرف ویتامین A می تواند از شدت  سرخک بکاهد. معمولا به کودکان بالای یک سال، به اندازه ۲۰۰,۰۰۰ واحد بین المللی (IU) از این ویتامین داده می شود.

سبک زندگی و درمان های خانگی بیماری سرخک

اگر خودتان یا فرزندتان مبتلا به سرخک شده اید، حین کنترل پیشرفت بیماری و بررسی عوارض، با پزشک در ارتباط باشید.

به علاوه می توانید این اقدامات ساده را نیز امتحان کنید:

سخت نگیرید

به اندازه کافی استراحت کنید و از انجام فعالیت‌ های پرتحرک بپرهیزید.

نوشیدنی مصرف کنید

برای جبران مایعات از دست رفته بدن توسط تب و تعریق، به میزان کافی آب‌، آبمیوه و چای گیاهی بنوشید.

راه های رهایی از مشکلات تنفسی را امتحان کنید

برای تسکین سرفه و گلودرد از مرطوب کننده هوا استفاده کنید.

به چشمان خود استراحت بدهید

بسیاری از افرادی که سرخک دارند به نور زیاد حساسند، اگر نور روشن خودتان یا فرزندتان را اذیت می کند، از شدت نور بکاهید یا از عینک آفتابی استفاده کنید. اگر نور چراغ مطالعه یا تلویزیون برایتان اذیت کننده است از مطالعه و مشاهده تلویزیون بپرهیزید.

بیماری سرخک و ملاقات با پزشک

اگر احساس می کنید که خودتان یا فرزندتان دچار سرخک شده اید‌، باید به پزشک مراجعه کنید.

کارهایی که می توانید انجام دهید:

• هر علائمی که خودتان یا فرزندتان دارید را یادداشت کنید، حتی اگر این علائم به دلیل مراجعه تان به پزشک مرتبط نباشند.
• اطلاعات شخصی مهم را یادداشت کنید، مثلا اگر اخیرا سفری داشته اید آن را حتما قید کنید.
• لیستی از داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که خودتان یا فرزندتان مصرف می کنید را تهیه کنید.
• سوالات خود را یادداشت کنید تا از پزشک بپرسید.

برخی از سوالاتی که می توانید در خصوص سرخک از پزشک تان بپرسید عبارتند از:

• اصلی ترین علت علائم من یا فرزندم چه چیزی می تواند باشد؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری هم وجود دارند؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند و شما چه پیشنهادی می دهید؟
• آیا کاری هست که بتوانم انجام دهم تا فرزندم وضعیت راحت تری داشته باشد؟
• آیا بروشور یا محتوای پرینت شده ای وجود دارد که بتوانم آن را با خود به خانه ببرم؟ چه وبسایت هایی را در این زمینه پیشنهاد می دهید؟

انتظاراتی که می توانید از پزشک داشته باشید

ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل یا بعد از ساعات کاری به مطب او مراجعه کنید تا سایر بیماران در معرض سرخک قرار نگیرند. به علاوه اگر پزشک معتقد باشد که شما یا فرزندتان سرخک دارید، باید نتایج را به دفتر بهداشت محل زندگی تان گزارش دهد.

سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد عبارتند از:

• آیا شما یا فرزندتان واکسن سرخک را دریافت کرده اید؟ اگر پاسخ تان مثبت است، آیا زمان آن را می دانید؟
• آیا اخیرا به خارج از کشور سفر کرده اید؟
• آیا افراد دیگری هم هستند که در یک خانه با شما زندگی کنند؟ اگر پاسخ تان مثبت است، آیا در مقابل سرخک واکسینه شده اند؟

در حین انتظار برای ملاقات با پزشک چه کارهایی می توانید انجام دهید

هنگامی که منتظر ملاقات با پزشک هستید

اطمینان حاصل کنید که خودتان یا فرزندتان هیدراته هستید

محلول الکترولیت کودکان (همچون پدیالیت) یا نوشیدنی های ورزشی (همچون گاتورید و پاوراید) به هیدراته ماندن بدن و حفظ الکترولیت بدن کمک می کنند.

با استفاده از روش های درست تب خود را پایین بیاورید

اگر تب باعث اذیت شدن خودتان یا فرزندتان شده داروهایی همچون استامینوفن (تایلنول و سایر موارد)، ایبوپروفن (ادویل، موترین کودکان و سایر موارد) به پایین آوردن تب کمک می کنند.