اختلال جنسی به مشکل یا مشکلاتی بر می گردد که مانع از تجربه لذت جنسی توسط یک فرد یا یک زوج می شود. حدود ۴۳% از زنان و ۳۱% از مردان تا حدی اختلالات جنسی را تجربه می کنند. با این که تحقیقات نشان داده اند که انواع اختلال عملکرد جنسی اختلالات رایجی است (۴۳% از زنان و ۳۱% از مردان تا حدی با مشکلات جنسی دست و پنجه نرم می کنند) اما بسیاری از افراد در مورد این موضوع صحبت و مشورت نمی کنند. گزینه های درمانی زیادی برای حل انواع اختلال عملکرد جنسی در دسترس است، پس بهتر است که درباره نگرانی های خود با شریک زندگی خود و مشاور صحبت کنید. در این مقاله از بخش مقالات جنسی دکتر سلام به بررسی انواع اختلال عملکرد جنسی می پردازیم.
اختلال عملکرد جنسی چیست؟
انواع اختلال عملکرد جنسی به مشکلاتی بر می گردد که در هر مرحله از چرخه پاسخ جنسی اتفاق می افتند و مانع از تجربه لذت جنسی توسط یک فرد و شریک زندگی او می شوند. چرخه پاسخ جنسی شامل هیجان، وضعیت ثبات، ارگاسم و فروكش کردن احساسات است. تمایل جنسی و برانگیختگی (تحریک) جنسی هر دو قسمتی از مرحله هیجان در چرخه پاسخ جنسی هستند.
چه هنگامی مشکل شما اختلال جنسی در نظر گرفته می شود؟
انواع انواع اختلال عملکرد جنسی در چهار دسته بندی قرار می گیرند. این که برخی اوقات تمایلی به داشتن رابطه جنسی نداشته باشید امری عادی است. هر یک از این چهار مورد تنها در صورتی اختلال در نظر گرفته می شوند که به طور منظم اتفاق بیفتند و به طرز چشمگیری روی زندگی جنسی شما تاثیر بگذارند.
اختلال تمایل
این اختلال هنگامی اتفاق می افتد که فرد به برقراری رابطه جنسی علاقه کمی داشته باشد یا هیچ علاقه ای نداشته باشد.
اختلال برانگیختگی یا تحریک
این اختلال هنگامی اتفاق می افتد که فرد از نظر احساسی به برقراری رابطه جنسی تمایل دارد اما بدن او برای انجام این کار تمایلی ندارد.
اختلال ارگاسم
این اختلال به معنای این است که فرد از نظر احساسی تمایل به برقراری رابطه جنسی دارد اما قادر به تجربه ارگاسم (اوج لذت جنسی) نیست و همین موضوع باعث ناامیدی او می شود.
اختلال درد
این اختلال شامل احساس درد حین رابطه جنسی است.
اختلال عملکرد جنسی و شور جنسی
در مردان، سطح پایین تستوسترون می تواند سبب از دست دادن شور جنسی یا کاهش تمایل به برقراری رابطه جنسی شود.
در زنان نیز موارد زیر می توانند روی تمایل آن ها به برقراری رابطه جنسی تاثیر بگذارند:
سایر دلایل عبارتند از:
- بالا بودن فشار خون
- دیابت
- مصرف داروهای خاص
- مشکلات رابطه
- بازدارنده های جنسی
- استرس
- خستگی مفرط
- ترس از بارداری
انواع اختلال عملکرد جنسی در مردان
اختلال نعوظ (ED)
اختلال نعوظ هنگامی اتفاق می افتد که یک مرد نمی تواند در طول رابطه جنسی نعوظ داشته باشد یا حالت نعوظ را حفظ کند.
این اختلال می تواند به علت این موارد اتفاق بیفتد:
- مشکلات جریان خون
- اختلالات مربوط به عصب ها
- آسیب به آلت تناسلی
- مشکلات روانشناختی همچون استرس و افسردگی
- مشکلات روابط
- بیماری پیرونی
- بیماری های مزمن
- مصرف برخی از داروها
اختلال نعوظ ادامه دار می تواند سبب اضطراب فرد شود.
بیشتر بخوانید: پیرونی، بیماری دردسر ساز برای آقایان
اختلالات انزال
انزال زودرس نوعی از انزال است که قبل یا فورا بعد از دخول رخ می دهد. گاهی این اختلال ریشه در اضطراب دارد.
به علاوه می تواند به علت این موارد هم اتفاق بیفتد:
- موارد استرس زای روانشناختی
- بازدارنده های جنسی
- آسیب به عصب ها
- آسیب به طناب نخاعی
- برخی داروهای خاص
تاخیر در انزال یا دیر انزالی هم هنگامی اتفاق می افتد که فرد نمی تواند به انزال برسد. بسیاری از مردان خصوصا آن هایی که از نوروپاتی دیابتی رنج می برند انزال عقب گرد را تجربه می کنند. انزال عقب گرد شرایطی است که در آن در طول ارگاسم، منی به جای خروج از آلت تناسلی به طرف عقب رفته و وارد مثانه می شود. اگر چه این نوع انزال سبب بروز مشکلات مهمی نمی شود اما می تواند روی توانایی باروری تاثیر بگذارد. اگر از این اختلال رنج می برید حتما به پزشک مراجعه کنید.
انواع اختلال عملکرد جنسی در زنان
درد و اذیت شدن
موارد زیادی هستند که می توانند در طول فعالیت جنسی سبب درد شوند. عدم لیز شدن کافی و ماهیچه های سفت واژن، دخول را برای زنان دردناک می کنند. اسپاسم های غیرارادی عضلات واژن یا واژینیسموس می توانند دخول را دردناک کنند. به علاوه این مشکلات می توانند علائم اختلالات نورولوژیکی، اختلالات مربوط به مجاری ادراری و مشکلات روده باشند. تغییرات هورمونی در یائسگی نیز می توانند دخول را دشوار و دردناک کنند. کاهش سطح استروژن می توانند سبب نازک شدن پوست در ناحیه تناسلی و کاهش لیز بودن شود.
مشکلات رسیدن به ارگاسم
استرس و خستگی دشمن ارگاسم هستند. درد و اذیت شدن در طول رابطه جنسی نیز در رسیدن به ارگاسم مشکل ایجاد می کنند. هنگامی که تمایل جنسی زنان پایین است یا هنگامی که تغییرات هورمونی رخ داده اند، زنان در رسیدن به ارگاسم به مشکل بر خواهند خورد. طبق تحقیقات، قواعد مربوط به پاسخ جنسی زنان به راحتی قابل اندازه گیری نیستند و بیشتر بر اساس موارد کیفی هستند. حتی اگر ارگاسم نداشته باشید اما از زندگی جنسی خود راضی باشید، نمی توان گفت که انواع انواع اختلال عملکرد جنسی دارید.
چه هنگامی به پزشک مراجعه کنید
وقتی انواع انواع اختلال عملکرد جنسی اتفاق می افتند، هر دو نفر دچار اضطراب خواهند شد. در صورت عدم درمان و صحبت نکردن درباره این مشکلات، تشدید خواهند شد. اگر این شرایط بهبود نیافتند یا متوجه دلیل فیزیکی ای برای این اختلال شدید، حتما باید با پزشک مشورت کنید. لیست کاملی از داروهای تجویزی یا بدون نیاز به تجویز که مصرف می کنید را تهیه کنید و در اختیار پزشک قرار دهید.
درباره علائم مشکلتان با پزشک صحبت کنید. گاهی پزشک با معاینه فیزیکی شروع می کند. بسته به نتایج، ممکن است نیاز باشد که آزمایش های تشخیصی را انجام دهید. اگر اختلال جنسی تان ریشه در دلایل فیزیکی نداشت، باید با مشاور و روان درمانگر مشورت کنید.
چه کسانی تحت تاثیر انواع اختلال عملکرد جنسی قرار دارند؟
انواع اختلال عملکرد جنسی می توانند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهند، اما در افراد بالای ۴۰ سال رایج تر هستند. دلیل این موضوع این است که این اختلالات با کاهش سلامتی و بالا رفتن سن در ارتباطند.
علائم انواع اختلال عملکرد جنسی چه هستند؟
در مردان:
- عدم توانایی در دستیابی یا حفظ نعوظ برای برقراری رابطه جنسی (اختلال نعوظ)
- عدم انزال یا انزال دیر هنگام، با وجود تحریک جنسی کافی (تاخیر در انزال یا دیر انزالی)
- عدم توانایی در کنترل زمان انزال (انزال زودرس)
در زنان:
- ناتوانی در رسیدن به ارگاسم
- عدم لیز شدن کافی واژن قبل و حین مقاربت
- عدم توانایی عضلات واژن برای شل شدن به اندازه کافی و اجازه مقاربت
در مردان و زنان:
- عدم تمایل و علاقه به برقراری رابطه جنسی
- ناتوانی در تحریک و برانگیخته شدن
- درد در هنگام مقاربت
درمان دلایل فیزیکی اختلال عملکرد جنسی
درمان به تشخیص دلیل مشکل بستگی دارد. گاهی درمان دلایل یک مشکل سبب برطرف شدن آن اختلال می شود. در برخی موارد تغییر دارو می تواند موثر باشد. درمان اختلال نعوظ در طی سال های اخیر پیشرفت زیادی داشته است. بسیاری از مردان با مصرف داروهای تجویزی همچون ویاگرا، نتایج مثبتی را مشاهده کرده اند. سایر انواع درمان شامل ایمپلنت آلت تناسلی یا جراحی هستند. ژل یا کرم های لیز کننده و هورمون درمانی می توانند مشکلات خشکی واژن را برطرف کنند.
درمان دلایل روانشناختی اختلال عملکرد جنسی
مشاوره روانشناختی می تواند موثر باشد. مشاور می تواند به شما آموزش دهد که چگونه با استرس و اضطراب کنار بیایید. مشورت با شریک زندگی تان به تقویت ارتباط و افزایش صمیمیت کمک می کند. گاهی حمایت و آموزش درباره رفتار جنسی، تمام چیزی است که برای حل این مشکل نیاز دارید. در شرایطی که انواع اختلال عملکرد جنسی ریشه در مشکلات عمیق روانی دارند، روان درمانی نیاز است.
انواع اختلال عملکرد جنسی چگونه تشخیص داده می شوند؟
در بیشتر موارد، خود فرد تشخیص می دهد که در لذت بردن او (یا لذت بردن شریک زندگی او) از رابطه جنسی مشکلی وجود دارد. پزشک درباره علائم تان و سابقه آن ها از شما سوالاتی می پرسد. به علاوه گاهی ممکن است که پزشک برای تشخیص مشکلاتی که سبب انواع اختلال عملکرد جنسی شده اند، آزمایش های تشخیصی را پیشنهاد دهد. اما آزمایش ها نقش محدودی در تشخیص انواع انواع اختلال عملکرد جنسی دارند.
گاهی پزشک دیدگاه فرد درباره روابط جنسی را بررسی می کند و سایر عواملی که ممکن است در انواع اختلال عملکرد جنسی نقش داشته باشند را مد نظر می گیرد. این اختلالات عبارتند از (ترس، اضطراب، سابقه آسیب روحی یا سوء استفاده جنسی، مشکلات رابطه، دارو، مصرف الکل یا سایر مواد مخدر) و به پزشک کمک می کنند که دلیل مشکل را تشخیص دهد و درمان مناسبی را در نظر بگیرد.
انواع اختلال عملکرد جنسی چگونه درمان می شوند؟
بسیاری از انواع انواع اختلال عملکرد جنسی با درمان دلایل جسمی یا روانی قابل اصلاح هستند.
سایر گزینه های درمانی شامل این موارد است:
دارو
وقتی یک دارو دلیل اختلال جنسی است، تغییر آن دارو می تواند به درمان اختلال جنسی کمک کند. زنان و هم مردانی که نقص هورمونی دارند با دریافت تزریق هورمون، قرص یا کرم می توانند بهبود پیدا کنند. برای مردان داروهایی نظیر سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس)، واردنافیل (لویترا، استاکسین) و آوانافیل (استندرا) با افزایش جریان خون به سمت آلت تناسلی، به بهبود عملکرد جنسی کمک می کنند.
استفاده از ابزار مخصوص
ابزاری همچون دستگاه های وکیوم و ایمپلنت آلت تناسلی به مردانی که از اختلال نعوظ رنج می برند(عدم توانایی در دستیابی یا حفظ نعوظ) کمک می کنند. استفاده از دستگاه وکیوم برای زنان نیز تایید شده است، اما تهیه این دستگاه می تواند هزینه بالایی داشته باشد. به علاوه، دستگاه دیلاتور می تواند به زنانی که مشکل تنگی واژن دارند کمک کند.
سکس تراپی
متخصصان سکس تراپ می تواند به افرادی که از انواع انواع اختلال عملکرد جنسی رنج می برند کمک کنند. متخصصان سکس تراپ در زمینه ازدواج نیز مشاوران ماهری هستند. برای زوج هایی که می خواهند از روابط جنسی خود لذت ببرند، بهتر است که برای درمان با یک متخصص حرفه ای در این زمینه مشورت کنند.
رفتار درمانی
رفتار درمانی شامل آموزش روش های مختلفی (از جمله آشنایی با رفتارهای مضر در روابط) یا روش هایی برای کمک به تحریک خود جهت درمان مشکلات برانگیختگی و ارگاسم است.
روان درمانی
درمان تحت نظر یک مشاور حرفه ای می تواند به شخص کمک کند که آسیب های جنسی گذشته، احساس اضطراب، ترس یا گناه، و دیدگاه نادرست درباره بدن را تغییر دهد. تمام این موارد روی عملکرد جنسی فعلی شخص تاثیر می گذارند.
آموزش و ارتباط برقرار کردن
آموزش در خصوص رابطه جنسی، رفتارها و پاسخ های جنسی به فرد کمک می کند که بر اضطراب خود درباره عملکرد جنسی غلبه کند. در خصوص نیازها و نگرانی هایتان با شریک زندگی تان صحبت کنید تا بر بسیاری از موانع زندگی جنسی خود غلبه کنید.
بیشتر بخوانید: سکس تراپی یا درمان مشکلات رابطه جنسی
اختلال عملکرد جنسی در زنان
هورمون ها چه تاثیری روی انواع اختلال عملکرد جنسی زنان می گذارند؟
هورمون ها نقش مهمی در تنظیم عملکرد جنسی در زنان ایفا می کنند. با کاهش در سطح هورمون استروژن (به علت بالا رفتن سن یا یائسگی) بسیاری از زنان با بالا رفتن سن تغییراتی را در عملکرد جنسی خود تجربه می کنند. از جمله این تغییرات می توان به کاهش لیز شدن واژن و کاهش حساسیت در ناحیه تناسلی اشاره کرد.
تحقیقات نشان داده اند که سطح پایین هورمون تستوسترون مردانه نیز می تواند سبب کاهش تحریک جنسی، کاهش حساسیت ناحیه تناسلی و به مشکل خوردن ارگاسم شود. تحقیقات در حال بررسی مزایای هورمون ها و سایر داروها (همچون ویاگرا) برای درمان مشکلات جنسی در زنان هستند.
آیا انواع اختلال عملکرد جنسی قابل درمان هستند؟
احتمال درمان انواع انواع اختلال عملکرد جنسی به دلیل این مشکلات بستگی دارد. اگر مشکلی که سبب اختلال جنسی شده قابل درمان باشد، احتمال بهبود اختلال جنسی هم وجود دارد. اختلالات خفیف جنسی که با استرس، ترس یا اضطراب در ارتباطند می توانند به طور موفقیت آمیز با مشاوره، آموزش و افزایش ارتباط بین زوجین درمان شوند.
هیسترکتومی چه تاثیری روی انواع اختلال عملکرد جنسی در زنان دارد؟
بسیاری از زنان بعد از هیسترکتومی (برداشتن رحم با جراحی) تغییراتی در عملکرد جنسی خود مشاهده می کنند. این تغییرات شامل کاهش در تمایل جنسی، کاهش لیز بودن واژن و کم شدن حساسیت ناحیه تناسلی هستند. این مشکلات می توانند در ارتباط با تغییرات هورمونی باشند که به علت برداشتن رحم اتفاق می افتند. به علاوه، عصب ها و رگ های خونی که در عملکرد جنسی نقش مهمی ایفا می کنند می توانند در طول این جراحی آسیب ببینند.
یائسگی چه تاثیری روی انواع اختلال عملکرد جنسی زنان دارد؟
پس از شروع دوره یائسگی هورمون استروژن کاهش پیدا می کند و می تواند سبب ایجاد تغییراتی در عملکرد جنسی زنان شود. تغییرات عاطفی که معمولا همراه با یائسگی اتفاق می افتند می توانند روی عدم تمایل زنان به روابط جنسی یا توانایی تحریک آن ها تاثیر بگذارند. هورمون درمانی جایگزین (HRT) یا لیز کننده های واژن می توانند برخی از اختلالات (همچون از دست دادن خاصیت لیز بودن واژن و کاهش حساسیت ناحیه تناسلی) را بهبود ببخشند؛ این موارد می توانند مشکلاتی را برای عملکرد جنسی زنان ایجاد کنند.
به علاوه، مصرف قرص اسپمیفن (اسفنا) یک بار در روز می تواند بافت واژن را ضخیم کند و از آسیب پذیری آن بکاهد. جالب است بدانید که برخی از زنان پس از یائسگی، افزایش رضایت جنسی را گزارش کرده اند. این می تواند به علت این باشد که این زنان دیگر ترس و اضطرابی از بارداری ندارند. به علاوه دغدغه هایی که در ارتباط با مسئولیت های مربوط به فرزندان هستند در زنان یائسه کمتر است و همین باعث می شود که با خیال آسوده تر با شریک زندگی شان از رابطه جنسی لذت ببرند.
درمان انواع اختلال عملکرد جنسی در زنان
درمان موثر انواع انواع اختلال عملکرد جنسی زنان شامل تشخیص دلایل مشکل یا تغییرات هورمونی است. ممکن است پزشک داروهایی که مصرف می کنید را تغییر دهید و داروی جدیدی تجویز کند. اگر انواع انواع اختلال عملکرد جنسی در زنان به دلایل هورمونی باشد، ممکن است که درمان های زیر توصیه شوند:
استروژن تراپی
استروژن درمانی متمرکز شامل استفاده از حلقه واژنی، کرم یا قرص است. این درمان با تقویت کشیدگی واژن، افزایش حالت کشسانی، افزایش جریان خون به سمت واژن و تقویت لیز بودن واژن سبب تقویت عملکرد جنسی می شود.
خطرات هورمون درمانی با توجه به این موارد متفاوتند: سن، خطر بروز سایر مشکلات سلامتی (همچون بیماری های مربوط به قلب و رگ های خونی و سرطان)، دوز و نوع هورمون و این که آیا استروژن به تنهایی به فرد داده شده یا همراه با پروژسترون بوده است. درباره مزایا و معایب این روش با پزشک مشورت کنید. در برخی شرایط، هورمون درمانی به بررسی دقیق توسط پزشک نیاز دارد.
اسپمیفن (اسفنا)
اسپمیفن یک تعدیل کننده انتخابی گیرنده استروژن است. این دارو به کاهش درد در طول رابطه جنسی در زنانی که از آتروفی واژن رنج می برند، کمک می کند.
آندروژن درمانی
آندروژن ها شامل تستوسترون هستند. تستوسترون در عملکرد سالم جنسی زنان و مردان نقش مهمی ایفا می کند. البته سطح تستوسترون در زنان بسیار کمتر از مردان است. استفاده از آندروژن در درمان انواع انواع اختلال عملکرد جنسی موضوع بحث برانگیزی است. برخی از مطالعات نشان داده اند که آندروژن درمانی در زنانی که سطح تستوسترون پایینی داشتند موثر بوده و انواع انواع اختلال عملکرد جنسی آن ها را بهبود بخشیده؛ برخی دیگر از مطالعات نشان می دهند که آندروژن درمانی تاثیر کمی دارد و گاهی اصلا تاثیری ندارد.
فلیبانسرین (Addyi)
فلیبانسرین یک داروی ضد افسردگی است. استفاده از این دارو در درمان بی میلی جنسی در زنان پیش از سن یائسگی، توسط سازمان غذا و دارو تایید شده است. مصرف روزانه یک قرص فلیبانسرین سبب افزایش تمایل جنسی در زنانی می شود که دچار بی میلی جنسی هستند و روابط جنسی را پریشان کننده می دانند. عوارض جانبی جدی این دارو شامل فشار خون پایین، خواب آلودگی، حالت تهوع، خستگی، سرگیجه و ضعف هستند. متخصصان پیشنهاد می دهند که اگر بعد از ۸ هفته تغییری در میل جنسی خود مشاهده نکردید، مصرف این دارو را قطع کنید.
بیشتر بخوانید: بی میلی جنسی با این عوامل
درمان هایی که به تحقیق بیشتر نیاز دارند
قبل از توصیه موارد زیر به عنوان درمانی برای انواع اختلال عملکرد جنسی زنان به تحقیقات بیشتری نیاز است:
تیبولون
تیبولون یک استروئید سنتز شده است که در اروپا و استرالیا برای درمان پوکی استخوان پس از یائسگی مصرف می شود. به علت نگرانی هایی که در خصوص افزایش خطر سرطان سینه و سکته در زنانی که تیبولون مصرف می کنند وجود دارد، این دارو توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است.
مهارکننده های فسفودی استراز
این گروه دارو در درمان اختلالات نعوظ در مردان موثرند. اما این دارو برای درمان انواع انواع اختلال عملکرد جنسی زنان، به اندازه مردان موثر نیست. مطالعاتی که تاثیر این دارو در زنان را بررسی کرده اند، نتایج ناهماهنگی را گزارش داده اند. داروی سیلدنافیل (رواتیو، ویاگرا) و بازدارنده های بازجذب سروتونین (SSRIs) می توانند برای برخی از زنانی که انواع اختلال عملکرد جنسی دارند موثر باشند. اگر برای درمان آنژین از نیتروگلسیرین استفاده می کنید، از سیلدنافیل استفاده نکنید. آنژین نوعی درد در قفسه سینه است که توسط کاهش جریان خون به قلب اتفاق می افتد. مشکلات مربوط به انواع اختلال عملکرد جنسی در زنان معمولا پیچیده اند، پس اگر عوامل احساسی و اجتماعی حل نشده باشند، حتی بهترین داروها هم نمی توانند این انواع اختلال عملکرد جنسی را درمان کنند.
اختلال عملکرد جنسی در مردان
افسردگی
افسردگی یک اختلال روانشناختی است که به وفور در افرادی که از MS رنج می برند دیده می شود و روی عملکرد جنسی افراد تاثیر می گذارد. افرادی که MS دارند و افسرده هستند کاهش شور جنسی، مشکل داشتن با برخی پوزیشن های جنسی و ترس از ارتباط برقرار کردن با دیگران را تجربه می کنند.
مردانی که از افسردگی رنج می برند می توانند اختلال نعوظ را هم تجربه کنند. بهترین درمان برای افسردگی معمولا روان درمانی با مصرف دارو و ورزش است. افسردگی می تواند روی شریک زندگی تان هم تاثیر بگذارد و با افزایش ناتوانی جنسی، افسردگی هم بالا می رود. برای این که رابطه صمیمی ای با شریک زندگی تان داشته باشید، افسردگی باید تشخیص داده و درمان شود. اضطراب هم می تواند روی عملکرد جنسی فرد تاثیر بگذارد.
اختلال عملکرد جنسی و بیماری قلبی در مردان
فعالیت جنسی معمولا فعالیت جسمی سنگینی در نظر گرفته نمی شود و به همین خاطر روابط جنسی معمولا برای مردانی که بیماری قلبی دارند، بی خطر در نظر گرفته می شوند. اگر چه احتمال حمله قلبی در طول رابطه جنسی در مقایسه با هنگامی که فرد در حال استراحت است بیشتر است، اما این احتمال پایین است. مردانی که از نظر جنسی فعال هستند و اختلالات مربوط به قلب و سیستم قلبی عروقی دارند (اختلالاتی همچون آنژین، فشار خون بالا، نارسایی قلبی، ضربان نامنظم قلب، و انسداد دریچه آئورت) حتما باید با پزشک خود مشورت کنند.
اگر بیماری فرد خفیف است، این بیماری سبب بروز علائم کمی شده و فشار خون فرد عادی است، فعالیت جنسی بی خطر در نظر گرفته می شود. اگر بیماری فرد متوسط یا شدید است یا او با اختلالاتی دست و پنجه نرم می کند که احتمال بروز حمله قلبی را افزایش می دهند، آزمایش دادن برای تعیین این که رابطه جنسی تا چه حد بی خطر است ضروری است.
اگر بیماری فرد شدید است یا اگر او دچار بزرگ شدن قلب شده است و این بیماری جریان خون از بطن چپ قلب را مسدود کرده، باید تا زمان بهبود و کاهش شدت علائم، فعالیت جنسی را به تاخیر انداخت. از پزشکتان بپرسید که چه مدت بعد از حمله قلبی می توانید فعالیت جنسی خود را از سر بگیرید. انجمن قلب آمریکا اظهار کرده، در صورتی که فعالیت جسمی خفیف تا متوسط سبب درد در قفسه سینه و تنگی نفس نمی شوند، می توان ۱ هفته پس از حمله قلبی فعالیت جنسی را از سر گرفت.
استفاده از سیلدنافیل، واردنافیل و تادالافیل در مردانی که نیتروگلسیرین دریافت می کنند خطرناک است چون این موارد می توانند سبب افت شدید فشار خون شوند. اغلب برای بررسی بی خطر بودن روابط جنسی، هنگامی که فرد در حال ورزش روی تردمیل است قلب را بررسی می کنند تا علائم فرد و جریان خون او را تحت نظر بگیرند. اگر جریان خون در طول ورزش عادی بود، احتمال بروز حمله قلبی در طول رابطه جنسی پایین است.
مشکلات جنسی مردان چگونه تشخیص داده می شوند؟
برای تشخیص مشکلات جنسی مردان، پزشک با بررسی سابقه علائم بیمار شروع می کند. به علاوه ممکن است که پزشک انجام آزمایش هایی را پیشنهاد دهد تا مشکلاتی که در انواع انواع اختلال عملکرد جنسی نقش دارند مشخص شوند. ممکن است که پزشک شما را به این متخصصان ارجاع دهد: اورولوژیست (پزشکی که در زمینه مجاری ادراری و مشکلات مربوط به دستگاه تناسلی مردان تخصص دارد)، متخصص غدد درون ریز (پزشکی که در زمینه مشکلات هورمونی تخصص دارد)، نورولوژیست (پزشکی که در زمینه اختلالات سیستم عصبی تخصص دارد)، سکس تراپیست و سایر مشاوران.
آیا مشکلات جنسی قابل پیشگیری هستند؟
اگر چه مشکلات جنسی قابل پیشگیری نیستند اما آشنایی با دلیل این اختلالات، به فهم بهتر مشکل و کنار آمدن با آن کمک می کند.
برای حفظ عملکرد جنسی سالم کارهایی هستند که می توانید انجام دهید:
- دنبال کردن برنامه درمانی که پزشک برای اختلالات شما در نظر گرفته است.
- عدم مصرف الکل
- ترک سیگار
- برطرف کردن مشکلات احساسی و روانشناختی همچون استرس، افسردگی و اضطراب
- درمان شدن در صورت نیاز
- افزایش ارتباط با شریک زندگی
درمان اختلال نعوظ
درمان اختلال نعوظ با مراقبت از سلامت قلب و عروق آغاز می شود. پزشک عوامل مخاطره آمیزی که قابل تغییر و بهبود هستند را برای شما بیان خواهد کرد. به علاوه ممکن است که پزشک از شما بخواهد که برخی از عادات خود خود را تغییر دهید (برای مثال تغییر عادات غذا خوردن، ترک سیگار، افزایش ورزش و فعالیت و دوری از مواد مخدر و الکل). گاهی پزشک پیشنهاد می دهد که داروهایی که مصرف می کنید را تغییر دهید (هیچ گاه داروهای تجویز شده را بدون مشورت با پزشک تغییر ندهید).
ممکن است که پزشک درمان مشکلات احساسی را پیشنهاد دهد. این مشکلات احساسی ناشی از ناسازگاری های رابطه، عوامل استرس زای زندگی، افسردگی یا اضطراب مربوط به ED، هستند. گزینه های درمانی زیر برای درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند. برای درمان اختلال نعوظ معمولا اول درمان های غیر تهاجمی امتحان می شوند. بیشتر درمان های اختلال نعوظ موثر و بی خطر هستند. اما درباره عوارض جانبی این درمان ها از پزشک تان سوال بپرسید.
این گزینه های درمانی شامل این مواردند:
- داروهای خوراکی یا قرص های مهارکننده ۵ فسفودی استراز (ویاگرا، سیالیس، لویترا، استندرا)
- تستوسترون درمانی (این درمان هنگامی استفاده می شود که در آزمایش خون میزان تستوسترون پایین نشان داده شود)
- تزریق به آلت تناسلی مردان (ICI، آلپروستادیل)
- داروهای درون مجرای پیشاب (IU، آلپروستادیل)
- ابزار وکیوم
- ایمپلنت آلت تناسلی مردان
جراحی برای جبران آسیب به شریان های آلت تناسلی که این جراحی به مردان جوان که سابقه آسیب شدید لگنی دارند پیشنهاد می شوند. این جراحی به مردان مسن که شریان های آن ها سفت شده پیشنهاد نمی شود.
داروهای خوراکی (مهارکننده PDE5)
داروهای مهارکننده PDE5 جریان خون در آلت تناسلی را افزایش می دهند.
این داروها توسط سازمان غذا و دارو در ایالات متحده آمریکا تایید شده اند:
- ویاگرا (سیلدنافیل)
- لویترا (واردنافیل)
- سیالیس (تادالافیل)
- استندرا (آوانافیل)
برای بهترین نتیجه، بهتر است که مردان حدود ۱ الی ۲ ساعت قبل از داشتن رابطه جنسی این قرص ها را مصرف کنند. مهارکننده های PDE5 سبب تقویت پاسخ نعوظ و کمک به جریان خون در آلت تناسلی می شوند. حتما به میزان تجویز شده این داروها را مصرف کنید. بعد از مصرف این داروها از هر ۱۰ مرد، ۷ نفر نعوظ بهتری خواهند داشت. احتمال پاسخ دادن بیماران دیابتی و سرطانی به این داروها کم است.
اگر برای قلب تان داروی نیترات دریافت می کنید، نباید از مهارکننده های PDE5 استفاده کنید. برای بررسی این که مهارکننده های PDE5 چه تاثیری روی سلامتی تان می گذارند، با پزشک تان مشورت کنید. معمولا عوارض جانبی مهارکننده های PDE5 خفیف هستند و زمان کوتاهی دوام خواهند داشت.
رایج ترین عوارض جانبی این داروها شامل این مواردند:
- سردرد
- گرفتگی بینی
- قرمز شدن صورت
- درد مفاصل
- سوء هاضمه
در موارد نادر، داروی ویاگرا می تواند سبب دیدن سایه های آبی یا سبز جلوی چشم ها شود که مدت کوتاهی دوام دارد. در موارد نادر، داروی سیالیس می تواند سبب افزایش کمردرد یا درد در عضلات کمر شود. در بیشتر موارد، عوارض جانبی مربوط به مهارکننده های PDE5 بافت های دیگر بدن را هم تحت تاثیر قرار می دهند، این به این معناست که این داروها همزمان که سبب افزایش جریان خون به آلت تناسلی می شوند می توانند روی سایر بافت ها در بدن هم تاثیر بگذارند. اما این تاثیرات واکنش آلرژیک در نظر گرفته نمی شوند.
تستوسترون درمانی
در مواردی که بی میلی جنسی و سطح پایین تستوسترون خون مسبب اختلال نعوظ هستند، تستوسترون درمانی می تواند سبب اصلاح نعوظ شود. به علاوه می توان از تستوسترون درمانی به همراه مهارکننده های PDE5 استفاده کرد.
دستگاه وکیوم
دستگاه وکیوم نوعی لوله پلاستیکی است که دور آلت تناسلی قرار می گیرد. یک پمپ در انتهای دیگر این دستگاه قرار دارد که با ایجاد مکش با فشار کم در اطراف بافت قابل نعوظ، سبب نعوظ می شود. سپس یک حلقه قابل ارتجاع روی قسمت انتهای آلت تناسلی قرار می گیرد. این دستگاه به نگه داشتن خون در آلت تناسلی (و سفت نگه داشتن آن) تا ۳۰ دقیقه کمک می کند. با تمرین درست از هر ۱۰۰ مرد، ۷۵ نفر بعد از استفاده از این دستگاه نعوظ درستی خواهند داشت.
درمان تنقیه (ICI) و مجرای پیشاب (IU)
اگر داروهای خوراکی موثر نبودند، داروی آلپروستادیل برای استفاده در مردانی که اختلال نعوظ دارند مناسب است. این دارو با توجه به نحوه استفاده، دو نوع دارد؛ تنقیه (ICI) یا از طریق مجرای پیشاب (IU). برای IU درمانی، آلپروستادیل در مجرای پیشاب (لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند) قرار می گیرد.
استفاده از دارو به این روش به این معناست که به تزریق نیاز نیست اما متاسفانه تاثیر این روش به اندازه ICI نیست. قبل از امتحان کردن ICI و آلپروستادیل IU در خانه، باید آن ها را در مطب پزشک امتحان کرد. رایج ترین عوارض جانبی آلپروستادیل IU حساس سوزش در آلت تناسلی است. اگر نعوظ برای بیش از ۴ ساعت ادامه داشت، برای برطرف کردن آن به درمان فوری نیاز است.
درمان جراحی
اصلی ترین درمان اختلال نعوظ شامل قرار دادن ایمپلنت آلت تناسلی است (که به آن پروتز آلت تناسلی هم می گویند). از آن جایی که جراحی شریان های آلت تناسلی به مردان مسن پیشنهاد نمی شود، تنها در صورتی که مصرف مهارکننده های PDE5 و درمان ICI یا IU برای فرد مسن موثر نبودند می توان از ایمپلنت برای او استفاده کرد. با این که جایگذاری ایمپلنت آلت تناسلی نوعی از جراحی است که خطراتی دارد اما در بین گزینه های درمانی اختلال نعوظ، موثرترین و رضایت بخش ترین درمان در نظر گرفته می شود.
ایمپلنت آلت تناسلی ابزاری است که درون بدن جایگذاری می شود. این روش سبب سفت شدن آلت تناسلی و اجازه به فرد برای داشتن رابطه جنسی عادی می شود. این گزینه درمانی برای تقویت صمیمیت و عملکرد جنسی گزینه مناسبی در نظر گرفته می شود. دو نوع ایمپلنت آلت تناسلی وجود دارد:
ایمپلنت نیمه سخت (انعطاف پذیر):
این ساده ترین نوع ایمپلنت است که از دو میله قابل انعطاف ساخته شده که معمولا از سیلیکون درست می شوند. این میله های سیلیکونی به آلت تناسلی مردان، سفتی مورد نیاز برای دخول جنسی را می دهند. این ایمپلنت می تواند برای ادرار به سمت پایین و برای برقراری رابطه جنسی به سمت بالا برود.
ایمپلنت قابل ورم:
در این نوع ایمپلنت لوله های پر از مایعات در آلت تناسلی مردان قرار داده می شوند. یک پمپ هم در پوست بیضه (بین دو بیضه) جایگذاری می شود. وقتی پمپ درگیر شود، فشار موجود در لوله ها سبب ورم آلت تناسلی و سفت شدن آن می شود. ایمپلنت های قابل ورم، نعوظ عادی ای را ایجاد می کنند و برای طرف مقابل هم کاملا طبیعی به نظر می رسند.
به علاوه پیشنهاد می شود که همسرتان از روان کننده استفاده کند. با ایمپلنت، مردان می توانند سفتی و گاهی اندازه آلت در حال نعوظ را کنترل کنند. ایمپلنت به زوج ها این اجازه را می دهد که رابطه جنسی رضایت بخش و صمیمانه ای داشته باشند. به علاوه هیچ تغییری در احساس و ارگاسم مرد ایجاد نمی کنند.
جراحی ایمپلنت آلت تناسلی چگونه انجام می شود؟
معمولا برای جراحی ایمپلنت آلت تناسلی از بیهوشی استفاده می کنند. اگر یک بیمار عفونت سیستمیک، عفونت پوست یا عفونت مجرای ادراری داشته باشد، این جراحی تا زمان برطرف شدن تمام عفونت ها باید به تعویق انداخته شود. اگر فرد از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کند، باید درباره قطع مصرف داروها برای جراحی با پزشک مشورت کند.
برای این جراحی اغلب یک برش جراحی کوچک ایجاد می کنند. این برش یا بالای آلت تناسلی (جایی که به شکم متصل می شود) است یا زیر آلت تناسلی (جایی که به پوست بیضه ها متصل می شود) است. هیچ بافتی برداشته نمی شود. خونریزی معمولا جزئی است. گاهی بیمار را همان روز مرخص می کنند گاهی نیز نیاز است که یک شب در بیمارستان بماند.
ریکاوری پس از ایمپلنت آلت تناسلی
بسیاری از مردان درد را تجربه می کنند اما با مصرف داروهای نارکوتیک برای ۱ تا ۲ هفته، احساس بهتری خواهند داشت. پس از هفته اول، داروهای بدون نیاز به تجویز (همچون استامینوفن و ایبوپروفن) می توانند جایگزین داروهای نارکوتیک شوند. درد، کبودی و ورم بعد از جراحی می توانند تا چند هفته دوام داشته باشند.
در ماه اول پس جراحی بهتر است که فعالیت فیزیکی خود را محدود کنید. جراح به شما خواهد گفت که در طول دوره بهبود چه زمانی و به چه میزان فعالیت می توانید داشته باشید. معمولا ۸ هفته بعد از جراحی ایمپلنت آلت تناسلی، می توانید رابطه جنسی داشته باشید. اما اگر ورم و درد ادامه دار بودند، رابطه جنسی را باید به تاخیر انداخت. جراح درباره نحوه باد شدن و خالی کردن باد ایمپلنت با شما صحبت خواهد کرد. جراحی پروتز آلت تناسلی خطراتی دارد و قبل از انجام این پروسه، پزشک درباره خطرات آن با شما مشورت خواهد کرد.
اگر بعد از جراحی فرد دچار عفونت شد، امکان دارد که ایمپلنت برداشته شود. ابزار استفاده شده در این روش همگی قابل اطمینان هستند اما گاهی پزشک مجبور به برداشتن تمام یا بخشی از آن ها می شود. اگر ایمپلنت آلت تناسلی برداشته شود، سایر درمان های غیر جراحی کارآمد نخواهند بود. بسیاری از مردانی که ایمپلنت آلت تناسلی داشته اند و همسران شان، اظهار کرده اند که از نتایج این جراحی راضی هستند و به صمیمیت بیشتری در روابط جنسی رسیده اند.
آزمون و خطاهای بالینی
امروزه درمان های ترمیمی یا بازسازی کننده زیادی برای درمان اختلال نعوظ تحت بررسی هستند:
- شاک ویو تراپی خارج از بدن (ESWT) که در آن از امواج با شدت کم برای اصلاح بافت قابل نعوظ و کمک به ترمیم نعوظ استفاده می کنند.
- استفاده از سلول های بنیادی برای کمک به بازسازی و رشد دوباره بافت
- استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (APRP) برای کمک به رشد و بازسازی بافت
این روش ها هم اکنون توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده اند اما در محیط بالینی در حال آزمایش های بیشتر روی آن ها هستند.
مکمل ها
استفاده از مکمل ها برای درمان اختلال نعوظ محبوب است و معمولا ارزان تر از داروهای تجویزی هستند. اما نحوه عملکرد مکمل ها و بی خطر بودن آن ها هنوز به طور کامل تایید نشده است. میزان ویاگرا، سیالیس، لویترا و استندرا موجود در این مکمل ها تحت کنترل کیفی نیست و ممکن است که از یک قرص به قرص دیگر متفاوت باشد. به همین علت، FDA در خصوص مصرف این مکمل ها هشدار داده است.
انزال زودرس
دارو، درمان فیزیکی و درمان روانشناختی ابزاری برای درمان انزال زودرس هستند. هدف درمان کاهش حساس بودن آلت تناسلی و افزایش کنترل بیمار روی پاسخ های رفتاری اش است. داروهای خوراکی می توانند انزال را در خیلی از مردان به تاخیر بیندازند. اورولوژیست یکی از انواع داروها را برای فردی که دچار انزال زودرس است تجویز می کند. انتخاب دارو به این بستگی دارد که آیا انزال زودرس اولیه است یا ثانویه.
درمان دیگری که برای انزال زودرس در دسترس است، کرم لیدوکائین پریلوکائین است که قبل از رابطه جنسی به آلت تناسلی زده می شود تا از حساسیت آلت تناسلی کم شود و انزال به تاخیر بیفتد. داروها سبب رهایی موقت از مشکل می شوند و تنها راه حل اساسی برای درمان انزال زودرس رفتار درمانی است. این روش شامل آموزش جنسی برای تغییر رفتار و مشاوره برای برطرف کردن مشکلاتی است که سبب انزال زودرس می شوند. این آموزش ها شامل تکنیک های ریلکسیشن و روش های لذت طولانی مدت بدون رسیدن به نعوظ و ارگاسم است.
تغییرات رفتاری در این روش ها عبارتند از:
- توقف تحریک هنگام رسیدن ارگاسم
- تغییر تحریک قبل از رسیدن به ارگاسم
- پرت کردن حواس از تحریک
- سایر روش ها برای کاهش تحریک و تاخیر در ارگاسم
درمان انزال دیررس
روان درمانی می تواند به درمان مشکلات جنسی کمک کند. برخی از مشاوران به طور تخصصی آموزش دیده اند که مشکلات جنسی را درمان کنند. فرد می تواند به تنهایی یا با همسرش در این جلسات مشاوره شرکت کند. برخی از داروها نیز برای درمان انزال دیررس استفاده می شوند. این داروها به طور اختصاصی برای درمان انزال دیررس تایید نشده اند بلکه معمولا برای درمان سایر اختلالات استفاده می شوند.
