پوست شما بزرگ ترین عضو بدن شما است. وظیفه آن محافظت از بدن شما در برابر عفونت است. گاهی اوقات پوست خودش آلوده می شود. عفونت پوستی به دلیل وجود انواع زیادی از میکروب ها ایجاد می شوند و نشانه های عفونت پوستی می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشند. عفونت های خفیف ممکن است با داروهای بدون نسخه و یا درمان های خانگی، درمان شوند، در حالی که عفونت های دیگر ممکن است به توجه و مراقبت پزشکی نیاز داشته باشند. در ادامه این مقاله ار بخش زیبایی, پوست و موی دکتر سلام به توضیج کامل درباره انواع عفونت پوستی
پرداخته و با آنها آشنا می شویم.
چه کسی در معرض خطر عفونت پوستی قرار دارد؟
در صورت داشتن موارد زیر، شما بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست قرار دارید:
- گردش خون ضعیف
- دیابت
- سن بالا
- بیماری سیستم ایمنی مانند ایدز
- سیستم ایمنی ضعیف به دلیل شیمی درمانی یا دیگر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن
- ماندن در یک موقعیت به مدت طولانی، مثلا بیمار بودن یا مدت زیادی در رختخواب ماندن و یا فلج بودن
- داشتن سوء تغذیه
- چین خوردگی زیاد پوست که در صورت چاق بودن، اتفاق می افتد
انواع عفونت پوستی
در زیر چهار نوع عفونت پوستی مختلف عنوان شده است:
1. عفونت پوستی باکتریایی
عفونت پوستی باکتریایی غالبا به صورت برآمدگی های کوچک و قرمز رنگ ظاهر می شوند که به آهستگی افزایش سایز پیدا می کنند. برخی از عفونت های باکتریایی خفیف هستند و به راحتی با آنتی بیوتیک های موضعی درمان می شوند ، اما عفونت های دیگر به آنتی بیوتیک های خوراکی نیاز دارند.
انواع مختلف عفونت پوستی باکتریایی عبارتند از:
- سلولیت
- زرد زخم
- جوش و دمل
- جذام
بیشتر بخوانید: هر آنچه راجع به بیماری جذام نمی دانستید
2. عفونت پوستی ویروسی
عفونت پوستی ویروسی توسط یک ویروس ایجاد می شوند. این عفونت ها از درجه خفیف تا شدید متغیر هستند.
انواع مختلف عفونت پوستی ویروسی عبارتند از:
3. عفونت پوستی قارچی
این نوع عفونت پوستی توسط قارچ به وجود می آیند و به احتمال زیاد در نواحی مرطوب بدن مثل پاها یا زیر بغل رشد می کنند. برخی از این عفونت های قارچی مسری نیستند و معمولا تهدید کننده زندگی نیستند.
انواع مختلف عفونت پوستی قارچی عبارتند از:
- عفونت قارچی پای ورزشکار
- عفونت مخمر
- عفونت قارچی کرم حلقوی
- قارچ ناخن
- برفک دهان
- بثورات ناشی از پوشک
4. عفونت پوستی انگلی
این نوع عفونت پوستی ناشی از یک انگل هستند. این عفونت ها از طریق پوست وارد جریان خون شده و به سایر اندام ها سرایت می کنند. عفونت انگلی خطرناک و تهدید کننده زندگی نیست اما می تواند ناراحت کننده باشد.
انواع مختلف عفونت پوستی انگلی عبارتند از:
عفونت پوستی باکتریایی
1-سلولیت چیست؟
سلولیت یک عفونت پوستی شایع و بافت های نرم زیر آن است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که باکتری ها وارد یک شکاف در پوست شده و پخش می شوند که نتیجه اش، عفونت است که ممکن است باعث تورم، قرمزی، درد و یا گرمی و حرارت شود.
در صورت داشتن موارد زیر، شما درمعرض خطر قرار دارید:
- آسیب رسیدن به پوست
- دیابت
- مشکلات مربوط به گردش خون مانند کافی نبودن جریان خون به بازوها و پاها
- تخلیه ضعیف رگ ها یا سیستم لنفاوی و یا رگ های واریس که رگ هایی در هم پیچیده و بزرگ در نزدیکی سطح پوست هستند
- بیماری کبد مانند هپاتیت مزمن یا سیروز کبدی
- اختلالات پوستی مانند اگزما، پسوریازیس یا بیماری های عفونی که سبب بروز زخم می شوند مانند آبله مرغان
بیشتر بخوانید: هرآنچه که باید درمورد بیماری پسوریازیس بدانید
علل بروز سلولیت
- جراحاتی که باعث پاره شدن پوست می شوند
- بروز عفونت هایی بعد از عمل جراحی
- وضعیت های طولانی مدت پوستی مانند پسوریازیس و یا اگزما
- وجود اشیاء خارجی در پوست
- عفونت های استخوان در زیر پوست
به عنوان مثال، یک زخم کهنه و باز که به اندازه کافی عمیق است و استخوان را در معرض عفونت باکتریایی قرار می دهد.
علائم سلولیت
سلولیت تقریبا در تمامی قسمت های بدن دیده می شود. این بیماری معمولا بر روی پوست آسیب دیده مانند زخم های ملتهب، بریدگی های چرکین و نواحی که دارای گردش خون ضعیفی هستند، دیده می شود که باید توسط یک پزشک درمان شود.
علائم عمومی و شایع سلولیت عبارتند از:
- قرمزی پوست
- رگه های قرمز رنگ
- تورم
- گرمی و حرارت
- درد یا حساسیت
- تراوش مایعات زرد رنگ، شفاف و یا چرک
چه موقع باید به دنبال مراقبت های اورژانسی برای سلولیت باشید
در صورت داشتن موارد زیر باید به اورژانس مراجعه کنید:
- تب بالا یا لرز
- تهوع و استفراغ
- وسیع شدن یا سفت شدن ناحیه قرمز شده
- افزایش درد
- کرختی و بیحسی ناحیه در هنگام لمس کردن
- دیگر مشکلات پزشکی که ممکن است حتی یک عفونت جزئی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
درمان سلولیت
- استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده
- بلند کردن ناحیه آسیب دیده به منظور کمک به کاهش تورم و تسکین ناراحتی
- مصرف مسکن های بدون نسخه برای تسکین درد مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (موترین) و همچنین پائین آوردن تب
اگر عفونت خیلی بد نباشد، می توانید برای یک هفته تا ۱۴روز از آنتی بیوتیک خوراکی استفاده کنید. پزشک شما یک قرار ملاقات را برنامه ریزی خواهد کرد.
پزشک ممکن است از آنتی بیوتیک داخل وریدی یا داخل عضلانی نیز استفاده کند اگر:
- عفونت شدید باشد.
- مشکلات پزشکی دیگری داشته باشید.
- بسیار جوان یا بسیار پیر باشید.
- سلولیت نواحی بزرگی را تحت پوشش قرار داده است مثلا بر روی دست ها یا مسدود کردن نواحی از بدن مانند چشم ها
- حتی بعد از مصرف آنتی بیوتیک به مدت 2 تا 3 روز، عفونت بدتر شود.
در موارد وخیم ، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید و تا زمانی که عفونت تحت کنترل درآید ( ۲ تا ۳ روز ) باید از آنتی بیوتیک داخل وریدی استفاده کنید و سپس در خانه از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده کنید.
جراحی سلولیت
به ندرت ممکن است که موارد شدید به عمل جراحی نیاز داشته باشند. به عنوان مثال، پزشکان ممکن است نیاز به باز کردن و تخلیه یک آبسه یا چرکی که در بافت جمع شده است، داشته باشند. آنها همچنین ممکن است به بریدن بافت مرده برای درمان نیاز داشته باشند.
پیشگیری از سلولیت
- ممارست بر رعایت بهداشت شخصی صحیح و تمییز نگه داشتن پوست
- لباس های محکم، کفش های مناسب و یا کفش های راحتی با جوراب نخی گشاد بپوشید.
- از پیاده روی بدون پوشیدن کفش در بیرون از منزل خودداری کنید.
- پوست آسیب دیده را با صابون و آب بشوئید و مطمئن باشید که در عرض مدت چند روز آینده خوب می شود.
برخی آسیب ها نسبت به سایر صدمات، بیشتر در معرض خطر سلولیت قرار دارند.
اگر این آسیب ها را دارید حتما با پزشک تماس بگیرید:
- گاز گرفتن توسط حیوان یا انسان
- زخم های سوراخ شده به عمق نیم اینچ ، مانند فرورفتگی روی ناخن
- بافت فشرده شده ای که خونریزی دارد.
- سوختگی که تاول دارد.
- سرمازدگی
- جراحات عمیق به همراه چرک
- مناطق آسیب دیده ای که با آب دریا در تماس هستند
- دیابت یا سایر بیماری های مهم پزشکی مانند بیماری کبدی یا کلیوی
- تورم در بازوها و پاها که از بین نمی رود
2-زرد زخم چیست؟
اگر کودک، زخم های قرمزی به خصوص در اطراف بینی و دهان داشته باشد ممکن است زرد زخم داشته باشد. این بیماری یک عفونت پوستی ناشی از باکتری است که به راحتی پخش می شود و در نوزادان و کودکان خردسال بسیار شایع است، اما بزرگسالان نیز می توانند به آن مبتلا شوند.
علائم زرد زخم
جراحات زرد زخم می توانند در هر جایی بر روی بدن ظاهر شوند، اما درکودکان، بیشتر بر روی صورت دیده می شوند. گاهی اوقات بر روی بازوها و پاهای نیز دیده می شوند. مناطق آلوده از اندازه یک سکه تا یک چهارم سکه، وسعت دارند. این زخم ها از تاول های کوچکی شروع می شوند که پوست مرطوب و قرمز را از هم باز می کند.
بعد از چند روز، یک پوسته دانه دانه و طلایی رنگ روی این زخم ها را می پوشاند که به تدریج به لبه ها نیز پخش می شود. در موارد حاد، عفونت به لایه عمیق تری از پوست حمله می کند و زرد زخم به اکتیما تبدیل می شود. وقتی این اتفاق می افتد، کودک دچار برآمدگی هایی پر از چرک می شود که یک پوسته تیره تر و ضخیم تر از زرد زخم معمولی بر روی این برآمدگی ها ایجاد می شود.
اکتیما خیلی خارش دارد. اگر کودک شما، ناحیه تحریک شده را خراش دهد، می تواند باعث پخش شدن سریع عفونت شود و اگر درمان نشود، جراحات ممکن است باعث بروز زخم های دائمی و تغییر رنگ پوست شوند. یک مشکل نادر بیماری زرد زخم، بیماری شدید کلیوی به نام گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک است.
علل زرد زخم
شایع ترین علت زرد زخم، باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس است. منبع دیگر، یک باکتری از گروه استرپتوکوک A است. این باکتری ها در هر جایی کمین می کنند. رایج ترین روش برای اینکه فرزند شما به زرد زخم مبتلا شود، این است که با کسی که دارای این عفونت می باشد، در تماس باشد مانند ورزش های تماسی مانند ورزش کشتی.
به خصوص اگر کودک شما دارای یک زخم باز یا یک خراش تازه باشد، ابتلا به این عفونت آسان تر است. همچنین اگر لباس، ملافه، حوله یا اشیاء دیگر را با شخص مبتلا به عفونت به اشتراک بگذارید، می توانید زرد زخم بگیرید. اگر فرزند شما مشکلات پوستی دیگری مانند اگزما، شپش، نیش حشرات یا عفونت های قارچی داشته باشد، به احتمال زیاد به زرد زخم مبتلا می شود.
علائم زرد زخم چه هستند؟
زرد زخم، از یک دسته تاول شروع می شود که بعد از چند ساعت، شکافته شده و قرمز می شود و مایعی چرک مانند از آن بیرون می آید. زرد زخم عمدتا بر روی صورت ظاهر می شود اما در نواحی وسیعی مانند بازوها و پاها نیز رشد می کند. ظرف مدت چند روز، یک پوسته طلایی یا زرد تیره شبیه دانه های شکر قهوه ای تشکیل می شود. عفونت ممکن است به لبه های ناحیه آلوده پخش شود و یا بر روی دیگر نواحی پوست اثر بگذارد. زرد زخم می تواند از طریق تماس پوست با پوست و یا تماس با سطح پوست آلوده (مانند حوله) گسترش پیدا کند.
در رابطه با زرد زخم، با پزشک خود تماس بگیرید اگر شما زخم ها یا یک جوش دارید که بدتر شده و یا آزار دهنده می شود. عفونت زرد زخم نیازمند توجه پزشکی سریع و فوری است. همچنین با پزشک خود تماس بگیرید اگر زخم های کوچک و پر از چرک که دارای پوسته ای به رنگ قهوه ای تیره هستند. این نشان دهنده اکتیما است که نوع عمیق تری از عفونت پوستی است که به داخل پوست نفوذ می کند که اگر درمان نشود، ممکن است باعث ایجاد زخم و تغییرات دائمی در رنگدانه های پوستی شود.
توجه: زخم های مرتبط با زرد زخم ممکن است با تبخال و یا یک عفونت ویروسی اشتباه گرفته شود. زرد زخم سریع تر رشد می کند و هرگز در داخل دهان ایجاد نمی شود. اگر در این مورد شک دارید، برای تشخیص دقیق به پزشک مراجعه کنید.
درمان های زرد زخم چه هستند؟
نکته کلیدی برای درمان و پیشگیری از بروز زرد زخم، داشتن بهداشت فردی مناسب و حفظ یک محیط تمیز است. زمانی که عفونت بروز می کند،توجه سریع می تواند آن را تحت كنترل بگیرد و از شیوع آن پیشگیری كند. حتی اگر فقط یک عضو خانواده زرد زخم داشته باشد، تمام افراد خانواده باید از یک برنامه بهداشتی پیروی کنند. زخم ها را به طور مرتب با صابون و آب بشوئید. این باید به پاک سازی اشکال خفیف عفونت کمک کند. اگر این کار کمکی نمی کند ، از پزشک خود کمک بگیرید.
ممکن است به دارو نیاز داشته باشید. پماد موضعی موپیروسین، که فقط با نسخه می توانید تهیه کنید، در درمان اشکال خفیف عفونت بسیار موفق عمل کرده است. پمادهای ضد باکتری بدون نسخه را امتحان نکنید. آنها برای از بین بردن عفونت های استرپ و استاف بسیار ضعیف هستند و بی دقتی در استفاده از این پماد ممکن است باعث پخش شدن زرد زخم شود. اگر عفونت شدید تری داشته باشید، ممکن است نیاز به مصرف آنتی بیوتیک خوراکی داشته باشید.
برای پیشگیری از شیوع مکرر زرد زخم، پماد ضد باکتری موضعی برای داخل بینی و برای تمام افراد خانواده برای کشتن باکتری های بینی تجویز می شود. شستشو با مواد سفید کننده (اضافه کردن 4/1 پیمانه سفید کننده به نصف آب یک وان)، کلرهگزادین، پراکسید یا اسید هیپوکلروز به کاهش باکتری های روی پوست کمک می کند.
هرکسی که در خانه باعث ایجاد زرد زخم می شود، باید با هر بار شستشو از یک حوله تمیز استفاده کند. این حوله ها را بطور جداگانه بشوئید ، از آب و خشک کن داغ برای کشتن باکتری ها استفاده کنید. روی زخم ها را بپوشانید تا از پخش شدن عفونت به دیگر قسمت های بدن یا افراد دیگر پیشگیری شود.
3- جوش
جوش یک عفونت پوستی است که از یک فولیکول مو یا غده چربی آغاز می شود. در ابتدا، پوست ناحیه عفونی، قرمز می شود و یک توده حساس شروع به رشد می کند. بعد از ۴ تا ۷ روز، وقتی چرک در زیر پوست جمع می شود، این توده ها سفید رنگ می شوند. از رایج ترین نواحی که جوش دیده می شود می توان به صورت، گردن، زیر بغل، شانه ها و باسن اشاره کرد. زمانی که جوش بر روی پلک چشم ایجاد می شود، به آن گل مژه می گویند. اگر چندین جوش به صورت دسته ای ایجاد شوند، نوع جدی تر از عفونت است که با عنوان کفگیرک شناخته می شود.
علل بروز جوش
بیشتر جوش ها بر اثر یک میکروب (باکتری های استافیلوکوکی) ایجاد می شوند. این میکروب از طریق شکاف های کوچک یا بریدگی در پوست وارد بدن می شود و می تواند از طریق موها به سمت فولیکول حرکت کند.
مشکلات سلامتی که در زیر عنوان می شوند، می توانند افراد را در معرض عفونت های پوستی قرار دهند:
- دیابت
- مشکلاتی در رابطه با سیستم ایمنی بدن
- تغذیه ضعیف
- بهداشت ضعیف
- قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر و تحریک کننده پوست
علائم جوش
جوش به صورت یک توده سفت، قرمز و دردناک و معمولا به اندازه نیم اینچ است. در طی روزهای بعد، این توده نرم تر، بزرگ تر و دردناک تر می شود.
به زودی یک کیسه چرکی در بالای جوش تشکیل می شود که می تواند نشانه های عفونت شدید باشد:
- پوست اطراف جوش آلوده شده و قرمز ، دردناک ، گرم و متورم می شود.
- جوش های بیشتری ممکن است حول ناحیه اصلی ظاهر شود.
- بروز تب
- متورم شدن گره های لنفاوی
چه موقع باید به دنبال فوریت های پزشکی باشید:
- شروع تب
- تورم غدد لنفاوی
- پوست اطراف جوش قرمز شده و یا خطوط قرمزی ظاهر می شود.
- شدت یافتن درد
- تخلیه نشدن جوش
- ظاهر شدن دومین جوش
- داشتن یک بیماری قلبی ، دیابت ، هر نوع مشکلی در سیستم ایمنی بدن و یا مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
جوش معمولا به توجه فوری نیازی ندارد. با این حال، اگر از نظرسلامتی، در وضعیت مناسبی نیستید و در کنار عفونت، تب و لرز شدید نیز دارید، مراجعه به اورژانس بیمارستان لازم است.
درمان های خانگی برای درمان جوش
کمپرس آب گرم کنید. این باعث کاهش درد و کمک می کند تا چرک به سطح پوست کشیده شود. زمانی که جوش رسیده می شود، می ترکد و دوباره چرکی می شود. این وضعیت معمولا در عرض مدت ۱۰ روز پس از ظاهر شدن جوش، رخ می دهد. شما می توانید با خیس کردن یک حوله در آب گرم و گرفتن رطوبت اضافی آن، کمپرس آب گرم درست کنید.
زمانی که جوش تخلیه می شود، آن را با صابون ضد باکتری بشوئید تا وقتی که تمام چرک از بین برود و سپس با مالیدن الکل، آن را تمیزکنید. یک پماد موضعی آنتی بیوتیک بمالید و روی آن را بانداژ کنید. دو تا سه بار در روز، ناحیه آلوده را بشوئید و از کمپرس آب گرم استفاده کنید تا زخم التیام پیدا کند. جوش را به وسیله یک سوزن، نترکانید. این کار باعث می شود تا عفونت بدتر شود.
درمان دارویی برای جوش ها
اگر نگرانی هایی در مورد جدی بودن این عفونت وجود داشته باشد، آزمایشات خون اضافی انجام خواهند شد. اگر عفونت شدید باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر جوش تخلیه شود، ممکن است یک کشت برای مشخص کردن نوع باکتری ایجاد کننده عفونت و ارزیابی اینکه آنتی بیوتیک مناسبی تجویز شود، انجام می گیرد.
مراحل بعدی، پیگیری درمان
تخلیه کردن جوش، چه در خانه انجام شود و چه توسط پزشک انجام شود، شما باید دو تا سه بار در روز ناحیه آلوده را تمیز کنید تا اینکه زخم بهبود پیدا کند. بعد از شستشو، یک پماد آنتی بیوتیک بر روی زخم بمالید و آن را بانداژ کنید. اگر محل زخم قرمز شود و یا به نظر برسد که ممکن است دوباره آلوده شود، با پزشک خود تماس بگیرید.
پیشگیری از جوش
با دنبال کردن این دستورالعمل ها، از بروز جوش پیشگیری کنید:
- با دقت لباس ها ، ملافه و حوله های یکی از اعضای خانواده که به جوش آلوده شده است را بشوئید.
- تمیز کردن و درمان زخم های جزئی پوست
- رعایت بهداشت شخصی مناسب
- تا جای ممکن سلامتی خود را حفظ کنید.
عفونت پوستی قارچی
1-کرم حلقوی چیست؟
کرم حلقوی یک کرم نیست. یک عفونت پوستی است که از قارچی که بر روی بافت های مرده پوست، مو و ناخن زندگی می کنند، ناشی می شود. می توانید آن را در هر کدام از این نواحی و حتی روی پوست سر خود پیدا کنید. زمانی که آن را بین انگشتان پای خود می بینید، آن همان چیزی است که افراد با نام عفونت پای ورزشکار می شناسند. اگر به کشاله ران شما سرایت کند، به آن خارش ژوک (خارش کشاله ران) می گویند.
علائم و نشانه های کرم حلقوی چیست؟
علائم آن شامل قرمزی، توده ای پوسته پوسته و دارای برآمدگی است که خارش دارند. در طول زمان، برآمدگی به یک حلقه یا دایره تبدیل می شود. ممکن است به چندین حلقه نیز تبدیل شود. داخل این توده معمولا صاف یا پوسته پوسته است. قسمت بیرونی نیز ممکن است کمی برآمده باشد. کرم حلقوی بر روی پوست سر شما به صورت یک برآمدگی کوچک یا زخم کوچک شروع می شود و پوسته پوسته می شود و پوست سر ممکن است بر اثر تماس، درد داشته باشد.شاید متوجه شده باشید که موهای شما در محل لکه ها شروع به ریزش می کند.
بیشتر بخوانید: اگر پوست شما پوسته پوسته میشود بخوانید
چگونه می توانم به کرم حلقوی مبتلا شوم؟
کرم حلقوی بسیار مسری است و می توانید آن را از هر یک از روش های زیر بگیرید:
از یک شخص دیگر
کرم حلقوی اغلب با تماس پوست به پوست گسترش پیدا می کند.
از حیوانات خانگی
بعد از نوازش و یا نظافت حیوانات خانگی خود و وقتی کارتان تمام شد، دست های خود را بشوئید. این عفونت در گاو ها نیز بسیار شایع است.
لمس اشیاء
قارچ هایی که باعث ایجاد کرم حلقوی می شوند، می توانند روی سطوح، لباس، حوله، شانه ها و برس ها باقی بمانند.
خاک
اگر با خاک کار می کنید و یا بدون کفش در خاک می ایستید، به قارچی آلوده می شوید که باعث عفونت قارچی می شود.
از کجا بدانم که عفونت کرم حلقوی دارم؟
اگر عفونت کرم حلقوی داشته باشید، باید به پزشک خود مراجعه کنید. برخی دیگر از شرایط پوستی وجود دارند که شبیه این عفونت هستند. پزشک احتمالا مقداری پوست را از نواحی دارای خارش و پوسته پوسته برمی دارد تا در زیر میکروسکوپ بررسی کند.
درمان عفونت کرم حلقوی
نحوه درمان عفونت به این بستگی دارد که عفونت در چه ناحیه ای از بدن است و شدت آن چقدر است. در بسیاری از موارد، پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه را توصیه کند که می توانید از داروخانه تهیه کنید. اگر کرم حلقوی بر روی پوست شما باشد، یک داروی ضد قارچ، لوسیون یا پودر ممکن است مفید باشد. برخی از رایج ترین داروها ،کلوتریمازول و میکونازول هستند.
در اغلب موارد، باید به مدت 2 تا 4 هفته از دارو بر روی پوست خود استفاده کنید تا مطمئن شوید که قارچی که باعث ایجادکرم حلقوی شده است را از بین می برید. همچنین شانس برگشت مجدد آن را پایین می آورید. اگر کرم حلقوی را بر روی پوست سر و یا در بسیاری از نواحی مختلف بدن خود دارید، درمان های بدون نسخه احتمالا کافی نخواهند بود و پزشک باید یک نسخه برای شما بنویسد.
چگونه می توانم از بروز عفونت کرم حلقوی پیشگیری کنم ؟
قارچی که موجب بروز این عفونت می شود، در همه جا وجود دارد. با این حال، برخی کارها هستند که می توانید انجام دهید تا شانس ابتلا به عفونت کرم حلقوی را کاهش داده و یا از شیوع آن پیشگیری کنید.
- پوست خود را تمیز و خشک نگه دارید .
- حداقل یک بار در روز جوراب ها و لباس های زیر خود را عوض کنید .
- با فردی که کرم حلقوی دارد ، لباس و حوله خود را به اشتراک نگذارید .
- اگر ورزش می کنید ، لوازم و لباس خود را تمیز نگه دارید و آ ها را با دیگر بازیکنان به اشتراک نگذارید.
- دستان خود را پس از بازی با حیوانات خانگی با آب و صابون بشوئید .
- اگر حیوانات خانگی شما عفونت کرم حلقوی دارند، به دامپزشک مراجعه کنید.
علائم و نشانه های کرم حلقوی چیست؟
شما می توانید عفونت کرم حلقوی را بر روی پوست و یا پوست سر خود ببینید. اگر این عفونت روی پوست شما باشد، اولین چیزی که احتمالا متوجه آن خواهید شد، یک ناحیه صاف و فلس دار است. لبه های آن کمی بلند می شود و ممکن است پر از حفره باشد . خیلی شبیه به یک حلقه و یا یک دایره خواهد بود. پوست داخل حلقه ممکن است صاف و پوسته پوسته باشد و یا با برآمدگی های قرمز پوشیده شده باشد و احتمالا خارش خیلی زیادی خواهید داشت.
اگر کرم حلقوی روی پوست سرتان باشد، بخش هایی از سر، حساس یا دردناک خواهند شد. موها ممکن است شکننده شوند و به راحتی بریزند. همچنین در قسمت هایی که ریزش مو وجود دارد، لکه های پوستی گرد و فلس دار دیده می شود. لکه ها ممکن است قرمز باشند و در طول زمان ممکن است بزرگ تر شوند.
چه وقت باید با پزشک تماس بگیرید؟
اگر کرم حلقوی روی پوست شما است و اگر به مدت ۲ هفته از داروهای ضد قارچ بدون نسخه استفاده کرده اید و بهبودی صورت نگرفته، به پزشک خود مراجعه کنید. او می تواند داروی قوی تری را برای شما تجویز کند. اگر کرم حلقوی روی پوست سر شما باشد، درمان بدون نسخه فایده ای ندارد. به پزشک مراجعه کنید تا یک داروی خوراکی را تجویز کند. بعضی از شرایطی وجود دارند که شبیه کرم حلقوی هستند اما اینطور نیستند. اگر خارش پوست و پوسته پوسته شدن سر دارید و دچار ریزش مو هستید، پزشک آن را بررسی می کند و روش درمانی مناسب را پیدا می کند.
درمان عفونت کرم حلقوی
درمان لازم برای عفونت کرم حلقوی به این بستگی دارد که عفونت در چه قسمت از بدن است و شدت آن چقدر می باشد. در بسیاری از موارد، پزشک ممکن است داروی بدون نسخه را توصیه کند که می توانید آن را از داروخانه تهیه کنید. برخی دیگر از این عفونت به نسخه نیاز دارند. اگر عفونت بر روی پوست شما باشد، مانند عفونت پای ورز شکار یا خارش ژوک، پزشک احتمالا مصرف یک کرم ضد قارچ , لوسیون یا پودر را توصیه کند.
برخی از رایج ترین این داروها عبارتند از:
- کلوتریمازول
- میکونازول
- تربینافین
- کتوکونازول
در اغلب موارد، شما باید از داروها بر روی پوست خود به مدت ۲ تا ۴ هفته استفاده کنید تا مطمئن شوید که قارچی که باعث عفونت کرم حلقوی شده است را از بین می برید. همچنین احتمال برگشت آن نیز کم تر خواهد شد. اگر عفونت کرم حلقوی را در روی پوست سر و یا در بسیاری از نواحی مختلف بدن دارید ، درمان های بدون نسخه ممکن است کافی نباشد. پزشک،یک نسخه از داروهای ضد قارچی خوراکی را به مدت 1 تا 3 ماه برای شما تجویز می کند. همچنین ممکن است مجبور باشید که از شامپوی ضد قارچ استفاده کنید.
2-عفونت پوستی پای ورزشکار
عفونت پوستی پای ورزشکار، نوعی عفونت قارچی رایج است و نباید حتما یک ورزشکار باشید تا به آن مبتلا شوید. این بیماری رنج آور، در بین پسران، دختران، مردان و زنان و تمام سنی اتفاق می افتد.
دلایل عفونت پای ورزشکار چیست؟
اغلب موارد عفونت پای ورزشکار ناشی از انواع قارچ هایی است که متعلق به گروهی از قارچ ها به نام درماتوفیت ها است که باعث خارش ژوک و عفونت شوند. قارچ ها در محیط های بسته ،گرم و مرطوب رشد می کنند و از کراتین، پروتئینی که در موها، ناخن ها و پوست یافت می شود تغذیه می کنند. عفونت پای ورزشکار به ندرت می تواند ناشی از درماتوفیت هایی مانند مخمر ( کاندیدا ) باشد.
مسری بودن عفونت پای ورزشکار خیلی خفیف است و می تواند از طریق تماس مستقیم با عفونت و ذرات پوستی که بر روی حوله ها، کفش ها یا کف زمین باقی مانده است، پخش شود. پا برهنه راه رفتن ممکن است شانس عفونت پای ورزشکار را افزایش دهد. ریسک ابتلا به پای ورزشکار نیز به حساسیت شما بستگی دارد. برای مثال افرادی که دارای اختلال در سیستم ایمنی بدن هستند و یا دیابت دارند، در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند.
نشانه های عفونت پای ورزشکار چیست؟
این بثورات قرمز در بین انگشتان پا که دارای خارش نیز هستند، ممکن است نشانه ای از عفونت پای ورزشکار باشد که می تواند بر روی ناخن های پا ، کف پا و قسمت های بالایی پاها پخش شود و اگر پاهای خود را لمس کنید، می تواند دست های شما نیز آلوده شود. عفونت پای ورزشکار می تواند بر روی یک پا و یا هر دو پا اتفاق بیفتد و انواع مختلفی دارد.
نشانه های این عفونت عبارتند از:
- بثورات خارش دار و پوسته پوسته های قرمز در بین انگشتان پا
- تاول های کوچک و قرمز (معمولا در کف پا یا در بین انگشتان پا)
- خشکی مداوم و پوسته پوسته شدن کف پا و قسمت بالایی پا
- زخم هایی که مایعاتی از آنها ترشح می شود که بوی بد دارند و قرمز رنگ هستند.
علل عفونت پای ورزشکار
قارچی که باعث بروز عفونت کرم حلقوی و خارش ژوک می شود معمولا همان قارچی است که باعث عفونت پای ورزشکار می شود. این قارچ، عاشق کفش های مرطوب و جوراب ها و تمام نواحی گرم و مرطوب است که می تواند در آنجا رشد کند و خیلی مسری است. اگر وقت زیادی را در یک سالن ورزشی یا استخر عمومی می گذرانید، احتمال ابتلا به آن بیشتر می شود و به راحتی از طریق تماس فرد با فرد و تماس با سطوح آلوده مثل کف زمین، کفش و حوله پخش می شود.
درمان عفونت پای ورزشکار
شما باید به محض دیدن نشانه های کوچکی از عفونت پای ورزشکار، درمان را شروع کنید . خوب است که داروهای بدون نسخه را امتحان کنید و یا از درمان های خانگی استفاده کنید . اما گاهی اوقات آنها مفید نیستند و کارآیی ندارند و در این زمان باید به پزشک خود مراجعه کنید.
چنانچه دارای موارد زیر هستید، ممکن است به دارو های تجویزی قوی تری نیاز داشته باشید تا قارچ پای ورزشکار را از بین ببرید:
- مبتلا به دیابت هستید و بثورات پوستی، به نظر آلوده می رسند.
- بثورات پوسته پوسته به زخم هایی تبدیل می شوند که مایعاتی از آنها ترشح می شود.
- پخش شدن عفونت به دست یا کشاله ران
- فکر می کنید که ناخن های پا نیز آلوده هستند
- بثورات از بین نمی روند.
انواع عفونت پوستی پای ورزشکار
اگر پاهای شما همیشه در حال سوزش یا خارش هستند و اگر دیدید که چیزی مثل جوش بر روی پوست وجود دارد، می توانید عفونت پای ورزشکار داشته باشید. اما آیا می دانستید که بیش از یک نوع از این عفونت وجود دارد؟ یک قارچ باعث این عفونت می شود. یکی از رایج ترین روش ها برای ابتلا به این عفونت، راه رفتن پا برهنه در مکان هایی است که میکروب ها در آنجا وجود دارند، مانند استخرهای عمومی و یا رخت کن ها.
همچنین می توانید آن را از طریق به اشتراک گذاشتن جوراب ها، حوله های حمام و یا ملافه های تخت با کسی که این عفونت را دارد به دست بیاورید. علائم دقیق عفونت پای ورزشکار به نوع خاصی از عفونت بستگی دارد که به آن مبتلا هستید. برخی از انواع این عفونت، باعث بروز بثورات قرمز رنگ و تاول می شوند. انواع دیگر باعث ضخیم شدن و پوسته پوسته شدن پوست می شوند.
عفونت وب انگشت پا
ممکن است پزشک این بیماری را نوعی عفونت بین انگشتان دست یا پا بنامد یعنی فقط بین انگشتان دست و یا پا این عفونت رخ می دهد. این عفونت معمولا بر روی پوست انگشتان چهارم و پنجم پا شروع می شود. بعضی وقت ها باکتری ها در این ناحیه باقی می مانند و باعث می شوند که عفونت قارچی، بدتر شود. علائم ممکن است احساس سوزش در بین انگشتان پا باشد. پوست ممکن است قرمز، پوسته پوسته شود و ممکن است این بثورات، بوی بدی داشته باشند و یا ترشحاتی از آنها تراوش کند. در موارد بسیار بد، پوست ممکن است به رنگ سبز در آید.
عفونت موکاسین
اگر قارچ فقط در کف پای شما باشد، به آن عفونت موکاسین گفته می شود. ممکن است شاهد گسترش بثورات پوستی در پاشنه پا و نیز بالای پای خود باشید. علائم آن به گونه ای است که در ابتدا پاهای شما ممکن است فقط درد ، خشکی و یا کمی خارش را احساس کنند . بعد از مدتی، پوست سفت و ضخیم شده و ترک خورده و پوسته پوسته می شود.
اگر عفونت به ناخن های شما برسد، ناخن های پا نیز ممکن است ضخیم و شکننده شوند. بعضی وقت ها، ناخن ها اصطلاحا می افتند. شما ممکن است قادر به استفاده از یک روش درمانی که برای پوست خود استفاده می کنید، نباشید. گاهی اوقات ترکیبی از دارو های مختلف برای این کار بهتر عمل می کنند از جمله یک داروی جداگانه فقط برای ناخن ها.
عفونت وزیکولر
وزیکول ها نوعی اصطلاح پزشکی برای تاول ها هستند و دقیقا می توان گفت همان چیزی است که نشان دهنده این نوع عفونت می باشد. اگر تاول ها بترکند، می توانید به این عفونت باکتریایی مبتلا شوید و به درمان آنتی بیوتیک نیاز دارید. علائم به این صورت است که این عفونت در هر جایی از روی پای شما می تواند رخ دهد. اما تاول های کوچک و قرمز معمولا بر روی کف پا یا در بین انگشتان پا دیده می شوند. بثورات ممکن است همراه با خارش یا درد باشند که در تابستان بدتر می شوند.
عفونت زخم
این عفونت نوعی عفونت غیر عادی است، اما گاهی اوقات پاها دچار زخم ها یا زخم های باز می شوند. این زخم های باز، می توانند توسط باکتری ها،عفونی شوند. برای درمان به آنتی بیوتیک نیاز است. علاوه بر زخم هایی که ممکن است تخلیه شوند، پوست شما نیز بسیار ملتهب شده و تغییر رنگ پیدا کند. این نوع عفونت معمولا درد زیادی دارد.
چه وقت باید با پزشک تماس بگیریم
اگر علائم در طول زمان بهبود پیدا نکنند و یا اگر بدتر شوند، لازم است که آنتی بیوتیک مصرف کنید، بنابراین به پزشک مراجعه کنید.
عفونت پوستی پای ورزشکار را با مشاهده اولین خارش، درمان کنید
بیشتر موارد عفونت پوستی پای ورزشکار را می توان با داروهای ضد قارچ بدون نسخه و رعایت بهداشت درمان کرد. پاها (از جمله بین انگشتان پا) را هر روز و شب بشوئید و خشک کنید، جوراب ها یا جوراب های ساق بلند را روزانه تعویض کنید و یک کفش را به طور مرتب نپوشید و اجازه دهید تا کفش ها خشک شوند و سپس بپوشید. استفاده از کرم ها و پودرهای ضد قارچ نیز موثر هستند. درمان را به مدت یک تا دو هفته پس از برطرف شدن عفونت، ادامه دهید تا از عود مجدد آن جلوگیری کرده باشید.
دقت داشته باشید که پاهای شما به اندازه کافی در معرض جریان هوا قرار داشته باشند. اگر نمی توانید پابرهنه باشید و یا صندل بپوشید، جوراب هایی از جنس مواد مصنوعی بپوشید که رطوبت را در خود نگه نمی دارند. جوراب هایی از جنس پنبه و پشم اغلب رطوبت را به خود می گیرند و باعث افزایش رشد قارچ می شوند.
کفش هایی بپوشید که از یک ماده متخلخل ساخته شده باشند. اگر این نوع عفونت به درستی و به موقع درمان نشود، پای ورزشکار می تواند بسیار مقاوم باشد. حتی درمان عفونت با داروهای ضد قارچ، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا از بین برود و ممکن است پس از درمان دوباره عود کند.
درمان های خانگی برای درمان عفونت پای ورزشکار
اگر عفونت پای ورزشکار دارید، از پودر ضد قارچ بدون نسخه ،کرم و یا اسپری ضد قارچ استفاده کنید. انواع زیادی برای انتخاب وجود دارند و در صورت استفاده صحیح، مفید و مؤثر هستند. پوستی که پوسته پوسته شده است را پاره نکنید و خراش ندهید. این کار ممکن است باعث گسترش عفونت به قسمت های سالم پوست شود.
چطور می توانم از بروز عفونت پوستی پای ورزشکار پیشگیری کنم؟
پا برهنه در مناطق عمومی مانند استخر یا سالن ورزشی که بسیاری دیگر از افراد نیز پا برهنه هستند نروید. با تمییز و خشک نگه داشتن پاها و استفاده از پودرهای ضد قارچ، ریسک ابتلا به این عفونت را کاهش دهید.
سایر اقدامات معقولانه ای که می توانید انجام دهید به شرح زیر هستند:
- پوشیدن جوراب هایی از جنس مواد مصنوعی و پوشیدن کفش هایی که دارای تهویه هستند.
- کفش هایی بپوشید که آب را در خود نگه نمیدارند اما باعث حفظ عرق می شوند.
- هرگز کفش،جوراب و یا حوله خود را به طور مشترک استفاده نکنید.
- اگر عفونت پای ورزشکار دارید، جوراب ها و حوله های خود را باآب گرم بشوئید.
- اگر از آنتی بیوتیک استفاده می کنید، بسیار احتیاط کنید.
- این دارو ها، باکتری های مفیدی را که می توانند قارچ های مولد عفونت پای ورزشکار را کنترل کنند، از بین ببرند.
- وقتی به خانه می روید، کفش های خود را در بیاورید و اجازه دهید پاهای شما در معرض هوا قرار بگیرند.
درمان های خانگی برای عفونت پوستی پای ورزشکار
-روغن درخت چای
این روغن از برگ های درختی که در استرالیا رشد می کند به دست می آید. از آنجایی که می تواند برخی از انواع باکتری ها و قارچ ها را بکشد، مردم از آن به عنوان داروی خانگی برای سالیان متمادی استفاده کرده اند. روغن درخت چای وقتی دو بار در روز به پوست مالیده می شود می تواند خارش، پوسته پوسته شدن، تورم و سوزش پای ورزشکار را کاهش دهد. اما ممکن است یک ماه طول بکشد تا شاهد پیشرفتی باشید و ممکن است برای همه مفید نباشد و کارآیی نداشته باشد.
روغن درخت چای می تواند باعث خارش پوست یا آلرژی شود. پس قبل از امتحان کردن آن، با پزشک خود صحبت کنید. او می تواند یک محصول درخت چای برای شما پیشنهاد کند یا توضیح دهید که چگونه روغن را رقیق کنید تا از بروز اثرات جانبی جلوگیری کنید. هرگز روغن درخت چای را به صورت خوراکی مصرف نکنید چون ممکن است سمی باشد .
-پرتقال تلخ
این میوه از نوع خاصی از درخت پرتقال به دست می آید و سال ها در طب چینی و توسط افرادی که در جنگل های بارانی آمازون زندگی می کنند، استفاده می شود. روغن پرتقال تلخ یک جنگجوی طبیعی برای درمان قارچ است. علاوه بر عفونت پای ورزشکار ، ممکن است به درمان عفونت کرم حلقوی و خارش ژوک نیز کمک کند.
یک مطالعه نشان داد که وقتی افراد، هر روز سه بار آب پرتقال تلخ را به پای خود می زنند، قارچ ها بعد از یک یا دو هفته از بین می روند. پرتقال تلخ به صورت خالص می تواند باعث التهاب پوست شما شود.همچنین ممکن است شما را بیشتر در معرض آفتاب سوختگی قرار دهد بنابراین اگر از پرتقال تلخ استفاده می کنید، از پوست خود در برابر آفتاب محافظت کنید.
-آژوئن موجود در سیر
آژوئن یک ماده شیمیایی طبیعی در سیر است که ممکن است علائم عفونت پای ورزشکار را کاهش دهد. می توانید آن را به عنوان یک قرص خوراکی ضد قارچ استفاده کنید. همچنین می توانید آن را به شکل ژل نیز مصرف کنید. در یک مطالعه ، افرادی که روزی یک بار از آن استفاده کردند، پس از یک هفته علائم آنها از بین رفت. این روش همچنین می تواند از عود مجدد این عفونت پیشگیری کند.
-روغن گل آفتابگردان
این روغن از فشردن دانه های آفتابگردان تهیه می شود و مدت هاست که گفته می شود با میکروب ها مبارزه می کند. نوعی روغن آفتابگردان با نام تجاری Oleozon که حاوی ازن می باشد، می تواند مشابه داروهای ضد قارچ، عفونت پای ورزشکار را درمان کند. شما می توانید به جای خوردن این روغن، آن را روی پای خود بمالید. مشخص نیست که آیا تمام برندهای روغن آفتابگردان به خوبی عمل می کنند یا نه اما ارزش امتحان کردن را دارد.
-چای سبز
پاهای خود را در چای سبز ولرم، خیس کنید و متوجه می شوید که علائمی مثل پوسته پوسته شدن و قرمزی کمتر می شود. به این دلیل که مواد مغذی در چای سبز به نام پلی فنول ها، خاصیت ضد قارچی دارند. اما این روش به سرعت جواب نمی دهد. شما ممکن است مجبور باشید که هر روز به مدت ۳ ماه پاهای خود را در چای سبز خیس کنید و مطالعات بیشتری نیاز است تا ثابت کند که چای سبز می تواند قارچ را از بین ببرد، اما باعث می شود که پاها احساس بهتری داشته باشد و بهتر به نظر برسند.
-سرکه
برخی از افراد بر این باورند که خیس کردن پاها در مخلوطی از آب و سرکه، باعث درمان عفونت پای ورزشکار می شود با اینکه محلول سرکه آسیبی به پاها وارد نمی کند اما تحقیقات کافی برای اثبات این که این کار مفید است یا نه، وجود ندارد.
داروهای بدون نسخه
شما می توانید کرم ها، ژل ها و اسپری های بدون نسخه زیادی بخرید که عفونت پای ورزشکار را درمان می کنند. این محصولات علائم عفونت را کاهش خواهند داد اما خود قارچ می تواند ۶ هفته طول بکشد تا به طور کامل از بین برود.
بیشتر بخوانید: بیماری گال چیست؟ علائم، تشخیص و درمان
3-کاندیدیازیس چیست؟
انواع مختلفی از قارچ ها وجود دارند که در بدن انسان زندگی می کنند. یک نوع از این قارچ ها، کاندیدا نام دارد. نوعی مخمر است که به طور معمول در مکان هایی مانند دهان و شکم و یا بر روی پوست و بدون ایجاد هیچ مشکلی زندگی می کند. اما وقتی محیط برای رشد این قارچ مناسب باشد، مخمر می تواند تکثیر شده و از کنترل خارج شود. این نوع عفونت پوستی، کاندیدیازیس نامیده می شود. انواع مختلفی از آن وجود دارد. اغلب آنها می توانند به راحتی با داروهای بدون نسخه، درمان شوند.
برفک
زمانی که مخمر کاندیدا در گلو و دهان پخش می شود، می تواند منجر به عفونت پوستی بنام برفک شود. این عفونت پوستی در نوزادان، افراد مسن و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، بیشتر شیوع دارد.
همچنین افراد بزرگسالی که دارای شرایط زیر هستند، به برفک مبتلا می شوند:
- تحت درمان سرطان قرار دارند.
- داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها و آنتی بیوتیک ها را در طیف گسترده ای مصرف می کنند.
- داشتن دندان مصنوعی
- داشتن دیابت
علائم بیماری برفک عبارتند از:
- وجود لکه های سفید یا زرد بر روی زبان ، لب ها ، لثه ها ، سقف دهان و گونه های داخلی
- قرمزی یا وجود درد در داخل دهان و گلو
- ترک خوردن گوشه های دهان
- درد در هنگام بلع غذا در صورت پخش شدن این عفونت به داخل گلو
برفک با مصرف داروهای ضد قارچ مانند نیستاتین، کلوتریمازول و فلوکونازول درمان می شود. شستشوی دهان با دهانشویه حاوی کلرهگزیدین (CHX) ممکن است به پیشگیری از سرایت این عفونت به افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، کمک کند.
عفونت مخمر تناسلی (کاندیدیازیس تناسلی)
سه نفر از هر چهار زن بالغ، در طول عمر خود، حداقل به یک مورد عفونت پوستی مخمر مبتلا می شوند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که مخمر زیادی در داخل واژن رشد می کند. ( مردان نیز می توانند عفونت مخمر تناسلی داشته باشند اما خیلی شایع نیست). عفونت قارچی زمانی اتفاق می افتد که تعادل در واژن تغییر کند. این تغییر می تواند ناشی از بارداری، دیابت، استفاده از برخی داروها، مواد روان کننده و یا اسپرم کش ها و یا سیستم ایمنی ضعیف باشد. برخی مواقع عفونت می تواند از فردی به فرد دیگر و در طول رابطه جنسی منتقل شود.
علائم این بیماری عبارتند از:
- خارش شدید واژن
- قرمزی و تورم واژن و فرج (قسمت بیرونی دستگاه تناسلی زن)
- درد و سوزش در هنگام ادرار
- ناراحتی در طول رابطه جنسی
- ترشحاتی غلیظ و سفید رنگ مانند پنیر که از واژن خارج می شوند
مرد مبتلا به عفونت پوستی مخمر، ممکن است خارش شدیدی را بر روی آلت تناسلی خود داشته باشد. از آنجایی که نشانه های این بیماری در زنان همانند دیگر عفونت های واژینوز باکتریال (رشد باکتری در واژن) و بیماری های مقاربتی هستند، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. اغلب اوقات ، یک شیاف ضد قارچ بدون نسخه ، قرص یا کرم باعث عفونت پوستی می شود.
ممکن است پزشک یک دوز داروی ضد قارچ را تجویز کند مانند فلوکونازول. اگر بیشتر از چهار بار در سال، به عفونت مخمر مبتلا می شوید پزشک خود را در جریان بگذارید. پزشک ممکن است برای مبارزه با عفونت های مکرر ، مصرف دوزهای منظمی از داروهای ضد قارچ را به مدت چند ماه توصیه کند.
بثورات پوشک ناشی از عفونت مخمر
اگرچه بثورات پوشک معمولا با داشتن یک پوشک خیس یا کثیف به مدت طولانی ایجاد می شود، اما اگر فقط یک بار پوست کودک تحریک شود، احتمال بروز عفونت بیشتر می شود. اگر بثورات ناشی از پوشک از بین نرود، بررسی کنید که آیا زیر کودک، قرمز و حساس است و آیا اطراف زخم ها، قرمز است یا خیر.اگر اینطور است، کودک را برای بررسی عفونت کاندیدیازیس، نزد پزشک اطفال ببرید این عفونت پوستی، با یک کرم ضد قارچ درمان می شود. تمیز و خشک نگه داشتن زیرکودک، می تواند شروع خوبی برای پیشگیری از بثورات پوشک و عفونت پوستی کاندیدیازیس باشد.
کاندیدیازیس تهاجمی
در صورتی که مخمر کاندیدا وارد جریان خون شود (معمولا از طریق تجهیزات یا دستگاه های پزشکی) می تواند به سمت قلب، مغز، خون، چشم ها و استخوان ها حرکت کند که می تواند منجر به بروز یک عفونت جدی و خطرناک شود. این اتفاق اغلب برای افرادی رخ می دهد که به تازگی در بیمارستان بستری بوده اند یا در یک مرکز درمانی مثل آسایشگاه زندگی می کنند. همانند دیگر انواع عفونت پوستی مخمر، اگر مبتلا به دیابت باشید، سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید، دارای نارسایی کلیه باشید و یا آنتی بیوتیک مصرف کنید، شانس شما برای ابتلا به این عفونت پوستی بیشتر است.
از علائم این عفونت پوستی می توان به تب و لرز اشاره کرد. از آنجایی که به احتمال زیاد، فرد مبتلا به این عفونت، درحال حاضر به بیماری دیگری مبتلا است، تشخیص آن دشوار است. کاندیدیازیس تهاجمی با مصرف یک دوز داروی ضد قارچ خوراکی یا داخل وریدی درمان می شود. اگر عمل جراحی دارید و احتمال ابتلای شما به عفونت مخمر زیاد است، پزشک ممکن است یک سری داروهای ضد قارچ را قبل از عمل جراحی تجویز کند.
