عملکرد کبد شامل سم زدایی از خون، ذخیره ویتامین ها و تولید هورمون است. هپاتیت میتواند این فرایندها را مختل کرده و مشکلات سلامتی زیادی را در کل بدن ایجاد کند. حداقل پنج ویروس می توانند باعث بروز هپاتیت های ویروسی شوند. سه مورد متداول ویروس هپاتیت، B ،A و C است. عفونت حاصل از هر یک از این سه می تواند کشنده باشد. انواع دیگر هپاتیت می تواند ناشی از مصرف بیش از حد الکل یا وضعیت خود ایمنی باشد. در این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی هپاتیت B ،A و C خواهیم پرداخت. این ها انواع هپاتیت هستند که توسط ویروس منتقل می شوند. در ایالات متحده، میزان ابتلا به هپاتیت A در 20 سال گذشته رو به کاهش بوده است، اما هپاتیت حاد C بین سال های 2011 تا 2012 تا 44 درصد افزایش یافته است.
انواع هپاتیت های ویروسی
هپاتیت های ویروسی انواع مختلفی دارد، اما علائم همه آن ها مشابه است. هپاتیت می تواند به شکل حاد یا مزمن بروز کند. سه نوع اصلی هپاتیت های ویروسی تحت عنوان هپاتیت A ، B و C شناخته شده هستند. هریک به وسیله نوعی از ویروس ها ایجاد می شود. هر سه نوع هپاتیت های ویروسی می توانند حاد باشند، 6 ماه یا کمتر باقی بمانند و انواع B و C می توانند مزمن باشند و به مدت طولانی تری ادامه داشته باشند. هر نوع هپاتیت های ویروسی دارای ویژگی های مختلفی است و به روش های مختلفی منتقل می شود، اما علائم آن ها شبیه به هم هستند.
هپاتیت A
در ایالات متحده (آمریكا)، در سال 2015 ،1390 مورد ابتلا به هپاتیت A گزارش شده است. این بیماری اغلب خفیف است و اکثر افراد به طور کامل بهبود می یابند، پس از آن در برابر ویروس مصون هستند و به همین دلیل در آینده در برابر ویروس ها محافظت می شوند. با این حال، اگر این نوع از هپاتیت پیشرفت کند، علائم می توانند خطری جدی برای فرد ایجاد کنند. در مناطقی از جهان که مردم به سرویس های بهداشتی غیربهداشتی دسترسی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به HAV هستند. واکسن های ایمن و مؤثری وجود دارد که از بدن در برابر این ویروس ها محافظت می کنند.
علائم هپاتیت ویروسی A
علائم و نشانه های هپاتیت A تا زمانی که برای چند هفته ویروس در بدن شما باقی نماند، ظاهر نمی شود. اما همه افراد مبتلا به هپاتیت A این علائم را بروز نمی دهند.
علائم و نشانه های هپاتیت A می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- حالت تهوع و استفراغ ناگهانی
- درد یا ناراحتی در شکم، به خصوص در قسمت فوقانی سمت راست در زیر دنده های تحتانی
- مدفوع تیره
- از دست دادن اشتها
- تب با درجه پایین
- ادرار تیره
- درد مفاصل
- زرد شدن پوست و سفیدی چشم
- خارش شدید
این علائم ممکن است نسبتاً خفیف بوده و طی چند هفته از بین برود. با این حال، گاهی اوقات، عفونت هپاتیت A منجر به یک بیماری شدید می شود که چند ماه ادامه می یابد.
هپاتیت B
هپاتیت B زمانی به فرد منتقل می شود که:
- رابطه جنسی محافظت نشده ای با فرد آلوده داشته باشد.
- سوزن را اغلب برای استفاده غیرقانونی از مواد مخدر یا استروئید با فرد آلوده به اشتراک بگذارد.
- دارای خال کوبی ای است که با سوزن های غیرفعال ایجاد شده است.
- وسایل شخصی مانند مسواک یا تیغ را با فرد آلوده به اشتراک بگذارد.
- توسط فردی که آلوده است گاز گرفته شده باشد.
- یک مادر آلوده می تواند هنگام شیردهی ویروس را به نوزاد خود منتقل کند.
کبد فرد آلوده به هپاتیت B متورم می شود و امکان دارد که مشکلات جدی ای ایجاد کند. عفونت HBV می تواند مزمن شود. این بیماری می تواند منجر به عوارضی از جمله زخم شدن کبد یا سیروز شود. همچنین می تواند باعث نوعی سرطان شود که به کارسینوم کبدی معروف است.
علائم هپاتیت ویروسی B
علائم و نشانه های هپاتیت B از خفیف تا شدید متغیر است. این علائم معمولاً حدود یک تا چهار ماه پس از آلوده شدن ظاهر می شوند، اما ممکن است علائم را تا دو هفته پس از بروز عفونت نیز مشاهده کنید. برخی از افراد، معمولاً کودکان خردسال، ممکن است علائمی نداشته باشند.
علائم و نشانه های هپاتیت B ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد شکم
- ادرار تیره
- تب
- درد مفاصل
- از دست دادن اشتها
- تهوع و استفراغ
- ضعف و خستگی
- زرد شدن پوست و سفیدی چشم (زردی)
هپاتیت C
HCV می تواند منجر به آسیب کبدی و تورم شود. در حدود 1 فرد از 4 نفر مبتلا به HCV دچار سیروز می شوند و این بیماری می تواند منجر به سرطان کبد شود. خون اهدای شده برای HCV آزمایش شده است، اما افرادی که قبل از انجام آزمایش که بخشی از روند اهدای عضو است، پیوند عضو یا اهدا خون دریافت کرده اند، ممکن است در معرض خطر باشند. سایر گروه های در معرض خطر شامل کارمندان بخش مراقبت های بهداشتی که در معرض کار با وسایل تیز هستند، مصرف کنندگان داروهای داخل وریدی و نوزادانی که مادران مبتلا به HCV داشته اند، می باشند.
تعداد افرادی که بین سال های 2010 تا 2015 در ایالات متحده به هپاتیت C مبتلا شده اند، 2436 مورد گزارش شده و این نشان می دهد که تعداد موارد HCV در ایالات متحده تقریباً سه برابر افزایش یافته است. با این حال، CDC تخمین می زند که 33900 عفونت در سال 2015 رخ داده است. هیچ واکسنی برای جلوگیری از HCV وجود ندارد، اما درمان مناسب می تواند آن را درمان کند.
علائم هپاتیت c
داشتن عفونت طولانی مدت ناشی از ویروس هپاتیت C به عنوان هپاتیت مزمن شناخته شده است. هپاتیت مزمن C معمولاً تا سال ها و تا زمانی که ویروس به اندازه کافی به کبد صدمه بزند تا باعث ایجاد علائم و نشانه های بیماری کبد شود، به صورت یک عفونت “خاموش” است.
علائم و نشانه ها عبارتند از:
- خونریزی سریع
- کبودی سریع
- خستگی
- کم اشتهایی
- تغییر رنگ پوست و چشم (زردی)
- ادرار تیره رنگ
- خارش پوست
- وجود مایع در شکم (آسیت)
- تورم در پاها
- کاهش وزن
- سردرگمی، خواب آلودگی و انسفالوپاتی کبدی
- آنژیوم عنکبوتی
هر عفونت مزمن هپاتیت C با یک مرحله حاد شروع می شود. هپاتیت حاد C معمولاً تشخیص داده نمی شود زیرا بندرت علائمی را ایجاد می کند. در صورت بروز علائم و نشانه ها، ممکن است زردی، همراه با خستگی، حالت تهوع، تب و درد عضلات را تجربه کنید. علائم حاد، یک تا سه ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود و دو هفته تا سه ماه دوام می آورد.
عفونت حاد هپاتیت C همیشه مزمن نمی شود. برخی از افراد پس از مرحله حاد، HCV را از بدن خود دفع می کنند. در مطالعات مربوط به افرادی که به HCV حاد مبتلا شده اند، میزان ترشحات ویروسی خود به خود از 15٪ تا 25٪ متغیر است. هپاتیت حاد C نیز به خوبی به درمان ضد ویروسی پاسخ می دهد.
بیشتر بخوانید: انسفالوپاتی کبدی چگونه در بدن پدید می آید؟
علت بروز انواع هپاتیت های ویروسی چیست؟
هپاتیت A
- ویروس هپاتیت A
هپاتیت B
- ویروس هپاتیت B
هپاتیت C
- ویروس هپاتیت C
همه گیرشناسی هپاتیت های ویروسی در ایالات متحده
هپاتیت A
- هر ساله حدود 6700 عفونت جدید
هپاتیت B
- سالانه حدود 22100 عفونت جدید
- تخمین زده می شود که 862000 نفر با هپاتیت B زندگی می کنند.
هپاتیت C
- هر سال حدود 44300 عفونت جدید
- تخمین زده می شود 2.4 میلیون نفر مبتلا به هپاتیت C هستند.
حقایق مهم درمورد هپاتیت های ویروسی
هپاتیت A
- واکسن مؤثر موجود است
- شیوع بیماری هنوز در ایالات متحده رخ می دهد. در حال حاضر شیوع بیماری در بین افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند، افرادی که بی خانمان هستند، و مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند وجود دارد
- پخش مواد غذایی وارداتی در ایالات متحده یکی از دلایل شیوع بیماری است.
- در بسیاری از کشورها بخصوص کشورهایی که فاقد بهداشت مدرن هستند این بیماری وجود دارد.
هپاتیت B
- واکسن مؤثر موجود است
- حدود 2 نفر از 3 نفر مبتلا به هپاتیت B نمی دانند که آلوده اند
- حدود 50٪ از مبتلایان به هپاتیت B در آمریكا، آسیایی هستند
- هپاتیت B عامل اصلی سرطان کبد است
هپاتیت C
- حدود 50٪ از مبتلایان به هپاتیت C نمی دانند که آلوده اند
- 3 نفر از 4 فرد مبتلا به هپاتیت C بین 1945-1965 متولد شده اند
- هپاتیت C یکی از دلایل اصلی پیوند کبد و سرطان کبد است
چه مدت طول می کشد؟
هپاتیت A
هپاتیت A می تواند بین چند هفته تا چند ماه ادامه یابد.
هپاتیت B
هپاتیت B می تواند از یک بیماری خفیف که چند هفته طول می کشد تا یک وضعیت جدی مادام العمر(مزمن) متغیر باشد. بیش از 90٪ از نوزادان غیرقانونی، آلوده به عفونت مزمن هستند، اما 6٪ -10٪ کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که به این ویروس مبتلا می شوند دچار هپاتیت B مزمن می شوند.
هپاتیت C
هپاتیت C می تواند از یک بیماری خفیف، که چند هفته به طول می انجامد، تا یک عفونت جدی و مادام العمر (مزمن) متغیر باشد. بیشتر افرادی که به ویروس هپاتیت C مبتلا می شوند، دچار هپاتیت مزمن C می شوند.
چگونه شیوع می یابد؟
هپاتیت A
هپاتیت A هنگامی که فرد در تماس با اشیایی است که توسط مدفوع حیوانات_حتی در مقادیر میکروسکوپی_ آلوده شده است، منتقل می شود.
هپاتیت B
هپاتیت B در درجه اول هنگامی پخش می شود که خون، منی یا برخی مایعات دیگر موجود در بدن – حتی در مقادیر میکروسکوپی – از شخصی که به ویروس هپاتیت B آلوده است، وارد بدن شخصی که آلوده نیست، می شود.
ویروس هپاتیت B همچنین از راه های زیر قابل انتقال است:
- متولد شدن از مادر آلوده
- رابطه جنسی با فرد آلوده
- به اشتراک گذاری تجهیزات آلوده شده به خون از یک فرد آلوده، مانند سوزن، سرنگ و حتی تجهیزات پزشکی مانند مانیتور گلوکز
- به اشتراک گذاشتن موارد شخصی مانند مسواک یا تیغ
- کنترل عفونت ضعیف که منجر به شیوع در مراکز درمانی شود
هپاتیت C
هپاتیت C وقتی پخش می شود که خون شخص آلوده به ویروس هپاتیت- C حتی در مقدار میکروسکوپی – وارد بدن شخصی که آلوده نیست، شود.
ویروس هپاتیت C همچنین از راه های زیر قابل انتقال است:
- به اشتراک گذاشتن تجهیزات آلوده شده به خون یک فرد آلوده، مانند سوزن و سرنگ
- دریافت خون یا پیوند عضو قبل از سال (1992). امروزه با غربالگری گسترده، هپاتیت C از سیستم خونرسانی حذف می شود.
- کنترل عفونت ضعیف که منجر به شیوع بیماری در مراکز درمانی شود
- متولد شدن از یک مادر آلوده
چه کسی باید واکسینه شود؟
هپاتیت A
- کلیه کودکان زیر سن 1 سال
- مسافران کشورهایی که هپاتیت Aدر آن ها شایع است
- مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند
- افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند
- مبتلایان به بیماری مزمن یا طولانی مدت کبدی، از جمله هپاتیت B یا هپاتیت C
- افراد مبتلا به اختلالات عامل لخته شدن
- افرادی که تماس مستقیم با افراد مبتلا به هپاتیت A دارند.
- افراد بی خانمان
هپاتیت B
- همه نوزادان
- کلیه کودکان و نوجوانان کمتر از 19 سال که واکسینه نشده اند.
- افرادی که در معرض عفونت ناشی از رابطه جنسی قرار دارند.
- افرادی که شریک جنسی آن ها مبتلا به هپاتیت B است.
- افرادی که رابطه طولانی مدت و متقابل با همجنس دارند.
- افرادی که به دنبال ارزیابی و یا درمان STD هستند.
- افراد در معرض خطر عفونت ناشی از خون از جمله افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند.
- افرادی که با شخصی که مبتلا به هپاتیت B است زندگی می کنند.
- ساکنان و کارمندان مراکز بهداشتی و کارگران امنیت عمومی از راه خون در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
- بیماران همودیالیز، دیالیز صفاقی و بیماران دیالیز خانگی
- افراد مبتلا به دیابت در سنین 19-59 سال؛ افراد مبتلا به دیابت در سن 60 سال و بالاتر باید با پزشک خود مشورت کنند.
- مسافران کشورهایی که هپاتیت B در آن ها شایع است.
- مبتلایان به هپاتیت C
- مبتلایان به بیماری مزمن کبد
- افراد مبتلا به HIV
- افرادی که در زندان هستند
- تمام افرادی که به دنبال محافظت در برابر عفونت ویروس هپاتیت B هستند
هپاتیت C
- هیچ واکسنی برای هپاتیت C در دسترس نیست.
این بیماری چقدر جدی است؟
هپاتیت A
- افراد ممکن است برای چند هفته تا چند ماه بیمار شوند
- بیشتر افراد بهبود می یابند و هیچ آسیبی به کبد نمی رسد
- اگرچه بسیار نادر است، اما ممکن است مرگ رخ دهد
هپاتیت B
- 15٪ – 25٪ از مبتلایان مزمن، به بیماری مزمن کبدی، از جمله سیروز، نارسایی کبدی یا سرطان کبد مبتلا می شوند.
هپاتیت C
- 75٪ -85٪ افرادی که به ویروس هپاتیت C آلوده می شوند، دچار عفونت مزمن می شوند
- 5٪ -20٪ از افراد مبتلا به هپاتیت مزمن C دچار سیروز می شوند
- 1٪ -5٪ در اثر سیروز یا سرطان کبد می میرند.
بیشتر بخوانید: اطلاعات پزشکی در مورد سیروز کبدی
درمان هپاتیت های ویروسی
برخی از انواع و موارد هپاتیت های ویروسی بدون مداخله بهبود می یابند، اما گاهی اوقات می تواند به صورت زخم کبد یا سیروز پیشرفت کند.
هپاتیت A
هیچ درمانی خاص برای HAV وجود ندارد. پزشک به بیمار توصیه خواهد کرد که در طول دوره نقاهت از مصرف الکل و داروها اجتناب کند. بیشتر بیماران مبتلا به هپاتیت A بدون مداخله بهبود می یابند.
هپاتیت B
بیمار مبتلا به HBV باید استراحت کند و کاملاً از مصرف الکل خودداری کند. پزشک ممکن است یک داروی ضد ویروسی به نام اینترفرون یا سایر روش های سرکوب کننده ضد ویروسی را تجویز کند.
هپاتیت C
به بیمار مبتلا به هپاتیت C ، داروهای ضد ویروسی، همراه یا بدون ریباویرین تجویز می شود. امروزه برخی از ضد ویروس ها و درمان های ترکیبی برای درمان ویروس هپاتیت C و بر اساس زیر گروه آن در دسترس هستند. این روش های درمانی همانند سازی ویروسی را هدف قرار داده و از تولید مثل ویروس جلوگیری می کند. هنگامی که این داروها به طور صحیح مصرف شود، احتمال درمان موفق بسیار بالاست. این داروها ممکن است گران باشند و بیمه گذاران معیارهای خاصی برای درمان دارند.
چه کسی باید آزمایش شود؟
هپاتیت A
آزمایش هپاتیت A به طور معمول توصیه نمی شود.
هپاتیت B
CDC آزمایش هپاتیت B را برای موارد زیر توصیه می کند:
- افرادی که در کشورهایی با شیوع HBV 2٪ یا بالاتر متولد شده اند
- مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند
- افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند
- افراد مبتلا به HIV
- تماس های خانگی و جنسی با افراد مبتلا به هپاتیت B
- افرادی که به درمان توسط سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز دارند
- مبتلایان به بیماری کلیوی (از جمله بیماران همودیالیزی)
- مبتلایان به هپاتیت C
- افراد با سطح ALT بالا
- زنان حامله
- نوزادان متولد شده از مادران آلوده به HBV
هپاتیت C
CDC آزمایش هپاتیت C را برای موارد زیر توصیه می کند:
- مصرف کنندگان داروی تزریقی، از جمله افرادی که سال ها قبل فقط یک بار تزریق کرده اند.
- همه متولدین سال های 1945 تا 1965
- هر فردی که قبل از سال 1987کنسانتره عامل لخته شدن را دریافت کرده باشد.
- گیرندگان خون یا پیوند اعضای بدن قبل از ژوئیه 1992
- بیماران همودیالیزی مزمن
- افرادی که در معرض خطر ابتلا به ویروس هپاتیت C قرار دارند، مانند کارکنان بخش مراقبت های بهداشتی یا کارکنان ایمنی عمومی
- افراد مبتلا به HIV
- کودکانی که از مادران مبتلا به هپاتیت C متولد می شوند.
کارگروه خدمات پیشگیری از بیماری های ایالات متحده توصیه می کند تا آزمایش برای گروه های زیر نیز انجام شود:
- افراد در زندان یا زندان بان ها
- افرادی که از مواد مخدری استفاده می کنند که از طریق بینی استعمال می شوند (علاوه بر افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند).
- افرادی که خال کوبی غیراستاندارد می کنند.
هپاتیت های ویروسی یا هپاتیت غیر عفونی
الکل و سایر سموم
مصرف زیاد الکل می تواند باعث آسیب کبدی و التهاب شود. گاهی به این بیماری، هپاتیت الکلی گفته می شود. الکل مستقیماً به سلول های کبد شما آسیب می رساند. با گذشت زمان، می تواند باعث آسیب دائمی شده و منجر به نارسایی کبد و سیروز و ضخیم شدن و زخم شدن کبد شود. سایر دلایل ابتلا به هپاتیت شامل استفاده بیش از حد یا مصرف بیش از حد داروها و قرار گرفتن در معرض سموم است.
پاسخ سیستم خود ایمنی
در بعضی موارد، سیستم ایمنی بدن کبد را با یک ماده مضر اشتباه می گیرد و شروع به حمله به آن می کند. این بیماری باعث ایجاد التهاب مداوم می شود که از خفیف تا شدید متغیر است و اغلب از عملکرد مناسب کبد جلوگیری می کند. این بیماری در زنان سه برابر بیشتر از مردان است.
علائم شایع هپاتیت های ویروسی
اگر به فرم های عفونی هپاتیت های ویروسی مانند هپاتیت B و C مبتلا هستید و مزمن هستند، ممکن است در ابتدا علائمی نداشته باشید. ممکن است علائم تا زمانی که صدمه بر عملکرد کبد اثر نگذارد، بروز نکند. علائم و نشانه های هپاتیت های ویروسی حاد به سرعت ظاهر می شود.
آن ها شامل موارد زیر هستند:
- خستگی
- علائمی مانند آنفولانزا
- ادرار تیره
- مدفوع کم رنگ
- درد شکم
- از دست دادن اشتها
- کاهش وزن غیر قابل توضیح
- پوست و چشم های زرد، که ممکن است علائم زردی باشد
هپاتیت های ویروسی مزمن به آرامی توسعه می یابد، بنابراین ممکن است علائم و نشانه ها بسیار خفیف باشند.
هپاتیت های ویروسی، چگونه تشخیص داده می شود
تاریخچه و معاینه بدنی
برای تشخیص هپاتیت های ویروسی، ابتدا پزشک از تاریخچه بیماری شما استفاده می کند تا عوامل خطر را در مورد هپاتیت عفونی یا غیر عفونی تعیین کند. در طی معاینه جسمی، پزشک ممکن است به آرامی روی شکم فشار بیاورد تا ببیند آیا درد یا حساسیت وجود دارد. پزشک ممکن است متوجه شود که کبد شما بزرگ شده است یا خیر. اگر پوست یا چشم شما زرد است، پزشک در طول معاینه این نکته را یادداشت می کند.
آزمایش عملکرد کبد
آزمایشات عملکرد کبد از نمونه خون استفاده می کند تا میزان کارایی کبد شما را مشخص کند. نتایج غیر طبیعی این آزمایشات، به خصوص اگر در معاینه فیزیکی بیماری کبدی، نشانه ای وجود نداشته باشد، ممکن است اولین نشانه وجود مشکل باشد. سطح بالای آنزیم کبد ممکن است نشانگر این باشد که کبد شما تحت فشار بوده، آسیب دیده یا عملکرد صحیحی ندارد.
آزمایشات خون دیگر
اگر آزمایشات عملکرد کبد شما غیرطبیعی باشد، پزشک احتمالاً سایر آزمایشات خون را برای تشخیص منبع اصلی مشکل تجویز خواهد کرد. این آزمایشات می تواند ویروس های ایجاد کننده هپاتیت را بررسی کند. همچنین می توان از آن ها برای بررسی آنتی بادی هایی استفاده کرد که در شرایطی مانند هپاتیت خود ایمنی شایع هستند.
سونوگرافی
سونوگرافی شکمی از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصویری از اندام های داخل شکم شما استفاده می کند. این آزمایش به پزشک شما اجازه می دهد تا از کبد و اندام های مجاور بازدید کند.
این آزمون می تواند موارد زیر را مشخص کند:
- وجود مایع در شکم
- آسیب یا بزرگ شدن کبد
- تومورهای کبدی
- ناهنجاری های کیسه صفرا
گاهی اوقات پانکراس در تصاویر سونوگرافی نیز ظاهر می شود. این می تواند یک آزمایش مفید برای تعیین علت عملکرد غیر طبیعی کبد شما باشد.
بیوپسی کبد
بیوپسی کبد یک روش تهاجمی است که پزشک در آن، یک نمونه از بافت طبیعی کبد را جدا و بررسی می کند. این کار از طریق پوست و با سوزن قابل انجام است و نیازی به جراحی ندارد. به طور معمول، از سونوگرافی برای راهنمایی پزشک در هنگام گرفتن نمونه بیوپسی استفاده می شود. این آزمایش به پزشک شما اجازه می دهد تا تعیین کند که چگونه عفونت یا التهاب بر کبد شما تأثیر گذاشته است. همچنین می توان از آن برای نمونه برداری از هر ناحیه ای از کبدتان که غیر طبیعی به نظر می رسد، استفاده کرد.
نحوه درمان هپاتیت های ویروسی
گزینه های درمانی با توجه به اینکه کدام نوع از هپاتیت های ویروسی را دارید و عفونت حاد یا مزمن است، مشخص می شود.
هپاتیت A
هپاتیت های ویروسیA معمولاً نیازی به درمان ندارد زیرا این یک بیماری کوتاه مدت است. اگر علائم باعث ناراحتی زیادی شود ممکن است استراحت مطلق توصیه شود. اگر دچار استفراغ یا اسهال هستید، دستورات هیدراتاسیون و تغذیه پزشک را دنبال کنید. واکسن هپاتیت A برای جلوگیری از این عفونت موجود است. بیشتر کودکان، واکسیناسیون را در سنین 12 تا 18 ماهگی آغاز می کنند. این مرحله یک سری و شامل دو واکسن است. واکسیناسیون هپاتیت A برای بزرگسالان نیز موجود است و می تواند با واکسن هپاتیت B ترکیب شود.
هپاتیت B
در هپاتیت B حاد نیازی به درمان خاص نیست. هپاتیت مزمن B با داروهای ضد ویروسی درمان می شود. این شکل از درمان می تواند پرهزینه باشد، زیرا باید برای چند ماه یا سال ادامه یابد. درمان هپاتیت مزمن B همچنین نیاز به ارزیابی و نظارت منظم پزشکی دارد تا مشخص شود که آیا ویروس به درمان پاسخ می دهد یا خیر.
می توان با واکسیناسیون از هپاتیت B جلوگیری کرد. منبع CDCTrusted واکسیناسیون هپاتیت B را برای همه نوزادان توصیه می کند. سری سه واکسن به طور معمول در شش ماهه اول کودکی انجام می شود. همچنین این واکسن برای کلیه کادر درمانی و پزشکی توصیه می شود.
هپاتیت C
از داروهای ضد ویروسی برای معالجه هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت استفاده می شود. افرادی که به هپاتیت مزمن C مبتلا می شوند به طور معمول با ترکیبی از داروهای ضد ویروسی درمان می شوند. همچنین ممکن است بیماران برای بررسی بهترین نوع درمان نیاز به آزمایش های بیشتری داشته باشند. افرادی که مبتلا به سیروز (زخم کبد) یا بیماری کبدی ناشی از هپاتیت مزمن C هستند، ممکن است کاندید پیوند کبد باشند. در حال حاضر هیچ واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد.
هپاتیت D
در حال حاضر هیچ داروی ضد ویروسی برای درمان هپاتیت D وجود ندارد. براساس یک تحقیق انجام شده در سال 2013 ، دارویی به نام آلفا اینترفرون می تواند برای درمان هپاتیت D استفاده شود، اما تنها در حدود 25 تا 30 درصد از افراد بهبود را تجربه می کنند. با دریافت واکسیناسیون هپاتیت B می توان از هپاتیت D جلوگیری کرد، زیرا عفونت هپاتیت B برای ایجاد هپاتیت D لازم است.
هپاتیت E
در حال حاضر، هیچ روش درمانی خاصی برای درمان هپاتیت E در دسترس نیست زیرا عفونت اغلب حاد است و به طور معمول خود به خود برطرف می شود. به مبتلایان به این نوع عفونت اغلب توصیه می شود تا استراحت کافی داشته باشند، مایعات زیادی بنوشند، مواد مغذی کافی دریافت کنند و از مصرف الکل خودداری کنند. با این حال، زنان بارداری که به این عفونت مبتلا هستند نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارند.
هپاتیت خود ایمنی
کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون یا بودزونید، در درمان اولیه هپاتیت خود ایمنی بسیار موثر هستند. آن ها در درمان حدود 80 درصد از افراد مبتلا به این بیماری موثر هستند. آزوتیوپرین(ایموران)، دارویی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند، اغلب در درمان مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو ممکن است با یا بدون استروئید استفاده شود.
سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند مایکوفنولات (سلول سیپت)، تاکرولیموس (پروگرام) و سیکلوسپورین (نئورال) نیز می توانند به عنوان گزینه های جایگزین آزاتیوپرین برای درمان استفاده شوند.
نکاتی برای جلوگیری از هپاتیت های ویروسی
بهداشت
تمرین بهداشت خوب یکی از راه های مهم برای جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A و E است.
اگر به یک کشور در حال توسعه سفر می کنید، باید از مصرف این موارد خودداری کنید:
- آب محلی
- یخ
- صدف خام یا پخته نشده
- میوه و سبزیجات خام
با هپاتیت B ،C و D که از طریق خون آلوده منتقل می شود می توان از راه های زیر مقابله کرد:
- عدم اشتراک سوزن های مواد مخدر
- عدم اشتراک تیغ
- از مسواک شخصی فرد دیگر استفاده نکنید
- لمس نکردن خون ریخته شده
هپاتیت B و C همچنین از طریق رابطه جنسی و تماس جنسی کامل قابل کسب است. رابطه جنسی سالم با استفاده از کاندوم می تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند.
واکسن ها
استفاده از واکسن ها راه حل مهمی برای جلوگیری از هپاتیت است. واکسیناسیون برای جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A در دسترس است. کارشناسان در حال حاضر واکسن هایی را علیه هپاتیت C نیز تجویز می کنند. واکسنی برای هپاتیت E در چین وجود دارد، اما در ایالات متحده موجود نیست.
بیشتر بخوانید: درباره آسیت یا آب آوردن شکم چه مواردی را باید بدانید
عوارض هپاتیت های ویروسی
هپاتیت مزمن B یا C اغلب می تواند منجر به مشکلات جدی تر شود.
از آنجا که ویروس بر کبد تأثیر می گذارد، افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B یا C در معرض خطر موارد زیر هستند:
- بیماری مزمن کبد
- سیروز
- سرطان کبد
هنگامی که کبد شما به طور عادی عملکرد خود را متوقف کند، ممکن است نارسایی کبدی رخ دهد.
عوارض نارسایی کبدی شامل موارد زیر است:
- اختلالات خونریزی
- ایجاد مایعات در شکم، که تحت عنوان آسیت شناخته می شود.
- افزایش فشار خون در رگ های پورتال که وارد کبد می شوند که به پرفشاری خون پورتال معروف است.
- نارسایی کلیه
- انسفالوپاتی کبدی
- خستگی، کاهش حافظه و کاهش توانایی های ذهنی ناشی از ایجاد سمومی مانند آمونیاک که بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد.
- کارسینوم کبدی، که نوعی سرطان کبد است
- مرگ
به افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B و C توصیه می شود که از مصرف الکل خودداری کنند زیرا این امر می تواند بیماری کبد و نارسایی را تسریع کند. برخی مکمل ها و داروهای خاص نیز می توانند بر عملکرد کبد تأثیر بگذارند. اگر به هپاتیت مزمن B یا C مبتلا هستید، قبل از مصرف داروهای جدید با پزشک خود مشورت کنید.
سلام منبع اطلاعات از کجا است