اپی زياتومی برشی در ناحیه بین دهانه واژن و مقعد (پرینه) زن است، که به منظور بزرگ تر کردن دهانه واژن برای تسهیل زایمان طبیعی انجام می شود. معمولا ارائه دهنده خدمات پزشکی، با مشاهده سر کودک، سر و چانه نوزاد را از واژن بیرون می کشد و هنگامی که سر کودک خارج شد، شانه ها و بقیه اعضای بدن او را بیرون می آورد. در ادامه این مقاله از بخش زنان و زایمان دکتر سلام به توضیح کامل درباره اپی زياتومی پرداخته و با آن آشنا می شویم.
اپی زياتومی چیست؟
گاها دهانه واژن برای خروج سر کودک کشش کافی را ندارد. در این حالت، اپی زياتومی، چاره کار است، اما نکته مهم در این امر ایجاد یک برش، بدون پاره شدن بافت است. معمولاً زمانی که سر کودک، دهانه واژن را به اندازه چند سانتی متر می کشد، پزشک، از این تکنیک بهره می گیرد. پس از خارج کردن جفت، برش بخیه زده می شود. اگر از قبل بی حسی اپیدورال نداشته باشید، داروی بی حسی به داخل پرینه تزریق می شود. بی حسی قبل از ترمیم اپی زياتومی، اعمال می شود.
دورنمای کوتاهی از اپی زياتومی
طبق گزارشات مبتنی بر تاریخ، این تکنیک نخستین بار در سال 1742 و با ارائه تئوری سر در مقابل پرینه قرار دارد – توسط فیلدینگ- مطرح شد. این تکنیک در اوایل قرن بیستم با حمایت جوزف دی لی، متخصص زنان و زایمان برجسته شیکاگو – که زمینه را برای زایمان مدرن در ایالات متحده فراهم کرد- محبوبیت بیشتری یافت. وی با این دیدگاه که “تولد یک روند پاتولوژیک مشخص است” منتفی کردن مرحله دوم زایمان مبتنی بر استفاده از اپی زياتومی و فورسپس – تحت بی هوشی عمومی- را پیشنهاد کرد.
بین سال های 1940 و 1980 اپی زياتومی در ایالات متحده و تا حدی کمتر در انگلستان و استرالیا رواج یافت، به طوریکه در سال 1979، این عمل در 63 درصد از زایمان های واژینالی در ایالات متحده انجام می گرفت. استفاده گسترده از اپی زياتومی به منظور تسهیل روند زایمان طبیعی، محافظت از سر کودک در مقابل تروما، جلوگیری از چاک شدن پرینه و کشش بی رویه کف لگن ترویج یافت.
بیشتر بخوانید: هر آنچه درباره زایمان طبیعی باید بدانید
محدود کردن استفاده روتین از اپی زیاتومی
تا دهه 1980 یعنی تا هنگامی که شیلا کیتینگر تحقیقاتی را برای بررسی آسیب های زنان با این روش انجام نداده بود، صدای زنان در تحقیقات شنیده نمی شد. در سال 1984، تحقیقات جنیفر اسلیپ و همکارانش هیچ فایده ای از کاربرد اپی زياتومی روتین گزارش نکرد. این به دنبال چندین آزمایشی بود که هیچ مزیت و معایب بیشتری از نظر ضعف کف لگن، مقاربت دردناک بعد از زایمان و درد پرینه، نشان نمی دادند.
در سال 2012، “بررسی سیستماتیک کوکران” نتایج تمام کارآزمایی های کنترل شده تصادفی شامل بیش از 5000 زن را جمع آوری کرد. این امر نشان داد كه محدود كردن اپی زیاتومی، مزایای قابل توجهی از جمله كاهش ترومای پرینه، بخیه ی كمتر و مشکلات بهبودی را در پی دارد. نتیجه کلی اینکه، اپی زياتومی در بخش زایمان جایگاه ویژه ای دارد، چرا که گاهی قادر است، جان یک انسان را نجات دهد، اما مسئله این است که نباید به صورت روتین انجام شود.
اپی زياتومی چقدر رایج است؟
نرخ بهینه آن در دست نیست. برخی مطالعات نتایج بسیار خوبی مبنی بر زایمان هایی بدون انجام اپی زياتومی را نشان می دهند و برخی دیگر به طور ایده آل حدود 5 تا 10 درصد موارد را گزارش می کنند. البته، نیاز بالینی به این روش در جمعیت های مختلف متفاوت است. اما به نظر می رسد که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و محل زایمان مشخص می کند که آیا اپی زياتومی انجام شود یا خیر و این نشان می دهد که از آن ها بیش از حد از این تکنیک استفاده می کنند.
داده های جدید در ایالات متحده نشان می دهد که به طور کلی استفاده از اپی زياتومی بین سال های 2006 و 2012 کاهش یافته و به 4/14 درصد رسیده است. اما در بعضی از بیمارستان ها نرخ آن همچنان بالاست و زنان تحت این عمل قرار می گیرند. روند اندک متفاوتی در استرالیا، با کاهش نرخ اپی زياتومی در دهه 1990 گزارش شد، اما رشد تدریجی 8/12 درصدی از سال 2000 به 9/14 درصد در سال 2006 و 2/16 درصد در سال 2012 داشته است. ویکتوریا بالاترین میزان اپی زياتومی را دارد به طوریکه از هر پنج زایمان یک مورد از این تکنیک بهره می گیرد.
دلایل متعددی برای این روند در استرالیا وجود دارد، از جمله تعداد کم زایمان (اپی زياتومی در زایمان اول زن، بیشتر دیده می شود)، تغییر قومیت ناشی از مهاجرت (میزان اپی زياتومی در بین زنان آسیایی و هندی بیشتر است). نیو ساوت ولز (NSW)، که میزان اپی زياتومی مخصوص بیمارستان ها را ثبت می کند، محدوده ای از اپی زیاتومی 3/2 درصدی در بیمارستان موره تا 1/43 درصدی در بیمارستان خصوصی وستمید را ثبت کرد. متوسط نرخ NSW در بیمارستان های خصوصی 3/26 درصد و در بیمارستان های عمومی 14 درصد بوده است.
کشورهای توسعه یافته ای چون بریتانیا، بدون هیچ سیستم سلامتی خاصی، تفاوت بسیار کمی در میزان اپی زياتومی نشان می دهند. تحقیقات ما از سال های 2012 و 2014 نشان داد که حتی هنگامی که زنان – در هنگام زایمان – در معرض کمترین خطر عوارض بوده باشند، میزان اپی زياتومی در NSW در بخش دولتی، نیمی از بخش خصوصی بود.
انواع اپي زياتومی
دو نوع متداول اپی زياتومی، اپی زياتومی میانی و اپی زياتومی خط میانی طرفی یا مدیولترال است. اپی زياتومی میانی در ایالات متحده و کانادا بسیار متداول است و اپی زياتومی مدیولترال روشی برتر در سایر نقاط جهان است. لازم به ذکر است که هر دو روش، مزایا و معایب مختلف منحصر به خود را دارند.
اپی زياتومی میانی
در اپی زياتومی میانی، برشی در وسط دهانه واژن، مستقیما به سمت مقعد ایجاد می شود. مزایای اپی زياتومی میانی شامل ترمیم آسان و بهبودی سریع است. این نوع اپی زياتومی درد کمتری دارد و احتمالاً در صورت مقاربت جنسی، از ایجاد حساسیت دراز مدت و احساس درد می کاهد. همچنین در این روش احتمال خون ریزی در حین عمل کمتر است. عیب اصلی اپی زياتومی میانی، بالا بودن خطر پارگی در حین زایمان و گسترش آن به عضلات مقعد است. این نوع جراحت می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت، از جمله بی اختیاری مدفوع یا عدم توانایی در کنترل حرکات روده شود.
اپی زياتومی مدیولترال
در این روش، برش از وسط دهانه واژن شروع می شود و با زاویه 45 درجه به سمت مقعد گسترش می یابد. مزیت اصلی آن، این است که خطر پارگی عضلات مقعد بسیار کمتر است.
با این حال، معایب بسیار زیادی نیز دارد، از جمله:
- بالا بودن شدت خون ریزی
- درد شدیدتر
- ترمیم دشوار
- ریسک بالاتری از ناراحتی های طولانی مدت، به خصوص در هنگام مقاربت جنسی.
چه نیازی به انجام اپی زياتومی است؟
همه زنان به اپی زياتومی احتیاج ندارند. کشش بافت ها به طور طبیعی ممکن است نیاز فرد به این روش را کاهش دهد. با این حال، در برخی از موارد، بدون اپی زياتومی، بافت های پرینه فرد ممکن است پاره شوند و ترمیم آن دشوارتر شود. در مورد نحوه انجام آن از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود سوال کنید.
ارائه دهنده خدمات، ممکن است در مواقع ذیل اپی زياتومی را برایتان توصیه کند:
- کافی نبودن اکسیژن جنین (پریشانی جنین)
- زایمان دشوار، مانند زمانی که کودک در ابتدا باسن یا پایش بیرون بیاید (بریچ) یا وقتی شانه های کودک در لگن گیر کرده باشد.
- طولانی شدن پوشینگ یا زور زدن مادر در مرحله دوم زایمان
- زایمان با فورسپس یا واﮐﯿﻮم
- بزرگ بودن اندازه کودک
- نارسی کودک
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است دلایل دیگری برای توصیه اپی زياتومی به شما داشته باشد.
درجه اپی زياتومی
اپی زياتومی ها توسط درجه هایی طبقه بندی می شوند که بر اساس شدت یا میزان پارگی آن ها پایه گذاری شده است:
درجه اول
اپی زياتومی درجه یک، شامل یک پارگی کوچک است که فقط در خود بافت واژن امتداد دارد. این برش شامل بافت زیرین آن نمی شود.
درجه دوم
این رایج ترین نوع اپی زياتومی است که علاوه بر بافت واژن، در پوشش آن نیز امتداد دارد. اما شامل اسفنکتر مقعد یا پوشش رکتال نمی شود.
درجه سوم
پارگی درجه سوم شامل پوشش واژن، بافت های واژن و بخشی از اسفنکتر مقعد است.
درجه چهارم
شدیدترین نوع اپی زياتومی که شامل پوشش واژن، بافت های واژینال، اسفنکتر مقعد و پوشش رکتال یا مقعدی است. شدت اپی زياتومی مستقیماً با احتمال بروز عوارض جانبی طولانی مدت در ارتباط است و با افزایش درجه آن، احتمال عفونت، درد و سایر مشکلات بعد از عمل بیشتر می شود.
عوارض احتمالی اپی زياتومی چیست؟
اپی زياتومی می تواند با پارگی و گسیختگی عضلات مقعد یا حتی خود مقعد همراه باشد.
سایر عوارض آن می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خون ریزی
- عفونت
- تورم
- نقص در بهبود محل زخم
- درد موضعی
- اختلال عملکرد جنسی (معمولاً زودگذر).
مطالعات، نتایج متناقضی در مورد این مساله که آیا اجرای اپی زياتومی می تواند منجر به درد پس از زایمان بیشتری نسبت به انجام ندادن آن باشد، نشان داده اند. با این وجود، توجه به این نکته ضروری است که کودک نیاز فوری به زایمان دارد. منتظر ماندن مادر برای خارج کردن جنین، بدون کمک اپی زياتومی ممکن است در موارد خاصی باعث آسیب رسیدن به جنین شود. همچنین، پارگی هایی طبیعی وجود دارد که بدون هیچ برشی ایجاد می شود و ترمیم آن بسیار مشکل است و باعث خونریزی بیشتر از آنچه در اپی زياتومی اتفاق می افتد، می شود.
کالج زنان و زایمان و متخصص زنان در آمریکا از محدود کردن استفاده از اپی زياتومی، به جای کاربرد روتین آن حمایت می کند. اپی زياتومی باید در موارد خاصی چون خطر بالای پارگی های شدید یا نیاز به تسهیل سریع زایمان انجام شود. فرد ممکن است بسته به شرایط خود در معرض خطرات دیگری باشد. قبل از زایمان حتما در مورد هرگونه نگرانی با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مشورت کنید.
نحوه کسب آمادگی برای انجام اپي زياتومی چیست؟
- ارائه دهنده خدمات درمانی روش مذکور را توضیح می دهد و شما می توانید سؤالات خود را ازوی بپرسید.
- از شما خواسته می شود تا فرم رضایت نامه را امضا کنید تا عوامل، اجازه انجام مراحل مختلف در حین زایمان را داشته باشند.
- فرم را با دقت بخوانید و اگر چیزی برایتان مبهم بود سؤال کنید.
- فرم ممکن است بخشی از رضایتنامه عمومی برای زایمان شما باشد.
- اگر به هرگونه دارو، لاتکس، نوار یا بی هوشی حساسیت یا آلرژی دارید، به ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود اطلاع دهید.
- تمام داروهای مصرفی (تجویزی و بدون نسخه)، ویتامین ها، گیاهان و مکمل های مصرفی خود را به پزشک معالج تان اطلاع دهید.
در صورت داشتن سابقه اختلالات خونریزی یا مصرف داروهای رقیق کننده خونی (ضد انعقاد خون)، آسپیرین یا سایر داروهای مؤثر بر آن پزشک تان را آگاه کنید، چون ممکن است لازم باشد که قبل از زایمان مصرف این داروها را متوقف کنید. برای کسب آمادگی بیشتر، از سایر دستورالعمل های ارائه شده توسط ارائه دهنده خدمات پزشکی، پیروی کنید.
روند اپی زياتومی
هر دو اپی زياتومی میانی و مدیولترال قابل اجرا هستند. وقتی 3 یا 4 سانتی متر از سر کودک در دهانه ی واژن رویت شد، پزشک برش را انجام می دهد. قبل از عمل، بی هوشی دریافت خواهید کرد تا احساس درد نکنید و متوجه برش و بخیه زدن پزشک نشوید. ابتدا محل مورد نظر با صابون تمیز می شود. پزشک برای محافظت از سر کودک، دو انگشت خود را در دهانه واژن فرد وارد می کند.
سپس، یک برش کوچک در آن ایجاد می کند. بسته به نوع اپی زياتومی انجام شده، برش ممکن است مستقیماً به سمت پایین یا با زاویه کمی از دهانه واژن باشد. بعد از انجام برش، پزشک برای جلوگیری از پارگی بیشتر، به آرامی اندکی پایین تر از محل برش را گیره می زند. همچنین فشار ملایمی بر بالای سر کودک وارد می آورد تا بسیار سریع یا ناگهانی بیرون نجهد.
پس از زایمان، واژن و پرینه تمیز و با دقت مورد بررسی قرار می گیرد. سپس پزشک هرگونه پارگی در دیواره های واژن یا دهانه رحم را بررسی می کند. آن ها ممکن است برای مشاهده راحت تر واژن و دهانه رحم از یک ابزار ویژه به نام یک رتراکتور فلزی استفاده کنند. هنگامی که پزشک اطمینان حاصل کرد که هیچ پارگی دیگری وجود ندارد، محل اپی زياتومی را ترمیم می کند.
پزشک ممکن است محل برش را با آب استریل یا با محلول صابونی ضد باکتریایی بشوید. در بیشتر موارد، اپی زياتومی به طور مستقیم، منحصرا روی آستر یا پوشش واژن و بافت زیرین آن تأثیر می گذارد. با این حال، هنگامی که اپی زياتومی به اسفنکتر مقعد یا پوشش آن گسترش یافت، ابتدا این زخم ها ترمیم می شوند. تمام ترمیم ها، با بخیه یا نخ جراحی انجام می شوند که جذب بدن می شوند و نیازی به برداشتن ندارند.
برای بستن آستر رکتال از بخیه های نازک استفاده می شود در حالی که برای ترمیم اسفنکتر مقعد، از بخیه های بزرگ تر و قوی تری بهره گرفته می شود. بعد از ترمیم آستر و قسمت مقعدی، پزشک قسمت باقی مانده برش را می بندد. ممکن است چندین بخیه برای جمع شدن بافت های عمیق زیرین آستر واژن مورد نیاز باشد.
بیشتر بخوانید: مروری بر ترشحات غیر طبیعی واژن
بعد از اپی زياتومی چه اتفاقی می افتد؟
بعد از اپی زياتومی ممکن است در محل برش، احساس درد داشته باشید. بسته یخ ممکن است در کاهش تورم و درد کمک تان کند. حمام سیتز یا استحمام نشیمن نیز ممکن است موجب تسکین درد و افزایش سرعت بهبودی تان شود. کرم های دارویی یا اسپری های بی حسی موضعی هم ممکن است مفید باشد.
ممکن است طبق توصیه پزشک از داروهایی مسکن استفاده کنید. حتما فقط داروهای توصیه شده را مصرف کنید. با استناد بر روش های توصیه شده توسط ارائه دهنده خدمات درمانی، محل برش خود را- به خصوص بعد از اجابت مزاج- تمیز و خشک نگه دارید. اگر دچار یبوست شده باشید، ممکن است به توصیه پزشک از ملین هایی استفاده کنید.
تا زمانی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مجاز نکرده باشد، استفاده از تامپون و برقراری رابطه جنسی برایتان خوب نیست. شما همچنین ممکن است محدودیت های دیگری در فعالیت های خود- از جمله فعالیت شدید یا بلند کردن اشیای سنگین- داشته باشید. شما ممکن است به رژیم عادی خود برگردید، مگر اینکه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مجاز نداند. وی زمان دقیق معالجه و مراقبت های بعدی را به اطلاع تان می رساند.
در صورت تجربه موارد زیر به ارائه دهنده خدمات درمانی خود اطلاع دهید:
- خونریزی از محل اپی زياتومی.
- ترشحات ناخوشایند واژن.
- تب یا لرز.
- درد شدید پرینه.
ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است بعد از عمل، دستورالعمل های دیگری را به شما ارائه دهد.
پس از اپی زياتومی چه مدت تا بهبودی کامل زمان می برد؟
زمان بهبودی معمول برای اپی زياتومی، بسته به اندازه برش و نوع ماده بخیه مورد استفاده برای بستن زخم، حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد.
طی دوران ریکاوری، چه مواقعی ضرورت دارد که با ارائه دهنده خدمات درمانی خود تماس بگیرید؟
در طی روزها و هفته ها پس از زایمان، احتمالاً ناراحتی شما تدریجا بهبود می یابد. اگر دردتان بهبود نیافت یا بدتر شد، یا اگر تب داشتید یا زخم تان شروع به چرک کرد، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید. مگر اینکه ارائه دهنده خدمات چیز دیگری به شما بگوید، در این صورت احتمالاً نیازی به مراجعه و برداشتن بخیه ها ندارید زیرا این مواد معمولاً به خودی خود جذب می شوند.
آیا اپی زياتومی همیشه ضروری است؟
پاسخ: خیر. امروزه اپی زياتومی به طور معمول و رایج انجام نمی شود، مگر اینکه شرایط خاصی در حین زایمان ایجاد شود که نیاز به زایمان سریع باشد.
چگونه می توان از ایجاد اپی زياتومی جلوگیری کرد؟
ممکن است خود فرد اپی زياتومی را ترجیح دهد یا بترسد و با آن مخالفت کند. خوب است از قبل بدانید که این رویه به چه معنی انجام می شود تا در صورت بروز اتفاق غیر منتظره ای در طی زایمان، آن را با ذهنیت باز بپذیرید. ارائه دهنده خدمات درمانی شما، یک متخصص است و آنچه را که صلاح شما و نوزادتان است انجام می دهد. او، با توجه به این که آیا شما در نهایت اپی زياتومی شدید یا خیر، در بهبودی پس از زایمان راهنمایی تان می کند.
پارگی طبیعی یا اپی زياتومی؟ کدام یک بهتر است؟
در گذشته اپی زياتومی برای جلوگیری از پاره شدن خود به خودی پرینه و برای کاهش خطر ترومای هنگام زایمان انجام می شد (مانند زمانی که سر کودک برای مدت طولانی به سمت پرینیوم فشار می آورد). اما امروزه، مطالعات نشان داده اند که حال نوزادان بدون داشتن اپی زياتومی بهتر است و مادران نیز بدون آن زایمان بهتری دارند.
زنانی که با پارگی طبیعی زایمان می کنند، در مقابل آنانی که با کمک اپی زياتومی زایمان می کنند:
- هم زمان (یا زودتر) و با درد کمتری بهبود می یابند.
- معمولاً عوارض جانبی کمتری از جمله بی اختیاری مدفوع و ادرار، عفونت و خون ریزی را تجربه می کنند.
- کمتر احتمال دارد که دچار پارگی درجه سوم یا چهارم شوند.
اپی زياتومی و دارو درمانی
اهداف دارو درمانی پیش گیری از عوارض و عفونت و ناخوشی است. استفاده روتین از آنتی بیوتیک ها ضروری نیست. با این حال، کالج متخصص زنان و زایمان رویال (RCOG) در مورد پارگی درجه سوم یا چهارم، طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها را برای کاهش شیوع عفونت و پارگی زخم توصیه می کند.
سفالکسین (کفلکس)
سفالکسین یک سفالوسپورین نسل اول است که با مهار سنتز دیواره سلولی باکتریایی، مانع رشد باکتری ها می شود. این دارو، در برابر موجوداتی با رشد سریع، فعالیت ضد باکتریایی دارد. فعالیت اصلی سفالکسین در برابر فلور پوست است. این دارو برای عفونت های پوستی یا پیشگیری از آن استفاده می شود.
سفازولین
سفازولین یک سفالوسپورین نیمه سنتتیک نسل اول است که با اتصال به 1 یا چند پروتئین متصل شونده به پنی سیلین، مانع سنتز دیواره سلولی باکتریایی شده و تکثیر این باکتری ها را مهار می کند. ظرفیت این دارو برای عبور از سد خونی مغزی پایین است و در درجه اول در مقابل فلور پوست، از جمله استافیلوکوکوس اورئوس فعالیت می کند. پرهیز غذایی برای دوز IV و IM مشابه است.
آموکسی سیلین و کلاوولانات (Augmentin, Augmentin XR)
آموکسی سیلین سنتز دیواره سلولی باکتریایی را با اتصال به پروتئین های متصل شونده به پنی سیلین، مهار می کند. کلاوولانات باکتری های تولید کننده بتا- لاکتاماز را مهار می کند. این یک آنتی بیوتیک جایگزین مناسب برای بیمارانی است که نسبت به دسته ماکرولید حساسیت دارند یا نمی توانند آن را تحمل کنند. آن ها معمولاً به خوبی تحمل می شود و پوشش خوبی را برای اکثر عوامل عفونی فراهم می کنند. اما در برابر گونه های مایکوپلاسما و لژیونلا مؤثر نیستند.
آمپی سیلین و سولباکتام (Unasyn)
این ترکیبی از داروهای مهار کننده ی بتا-لاکتاماز با آمپی سیلین است. در طول تکثیر فعال باکتری ها، با سنتز دیواره سلولی آن ها تداخل ایجاد می کند و باعث فعالیت ضد باکتریایی در برابر ارگانیسم های مستعد می شود. این دارو، زمانی که بیمار قادر به مصرف داروی سفالوسپورین خوراکی یا PO نباشد، جایگزینی برای آموکسی سیلین است. آن، پوست، فلور روده و موجودات بی هوازی راشامل می شود. اما برای پاتوژن های بیمارستانی ایده آل نیست.
چگونه می توان از بخیه های اپی زياتومی خود مراقبت کرد؟
اپی زياتومی یک برش جراحی در ناحیه ی پرینه (ناحیه بین واژن و مقعد) است که دقیقا قبل از زایمان انجام می گیرد تا شکاف واژن بزرگ تر شود. پس از زایمان، به سبب بستن محل برش یا هر گونه پارگی که به طور تصادفی بهنگام زایمان رخ داده است، از بخیه استفاده می شود. مراقبت از این بخیه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا خطر درد و عفونت طی فرایند بهبودی پس از زایمان را کاهش می دهد.
بخیه های اپی زياتومی چیست؟
پس از انجام اپی زياتومی، پزشک یا ماما با بخیه زدن زخم، پرینه (ناحیه بین مقعد و ولوا) را ترمیم می کند. پزشکان تقریباً همیشه از بخیه های قابل حل (که به عنوان بخیه های قابل جذب نیز شناخته می شوند) برای اپی زياتومی استفاده می کنند. به طور کلی جذب کامل بخیه ها یک یا دو هفته به طول می انجامد. پس برای برداشتن بخیه ها لازم نیست که مجددا به بیمارستان مراجعه کنید و به ندرت عوارضی درمورد کاربرد آن ها پیش می آید.
بخیه ها به طور معمول مشکی هستند اما ممکن است به رنگ های دیگری نیز وجود داشته باشند. آن ها معمولاً طی چند روز شروع به حل شدن می کنند، که هنگام شستن محل آن، متوجه این موضوع خواهید شد. وقتی این کار را کردید، نکات سیاه ناچیزی به چشم تان می خورد، که این امر، کاملاً طبیعی است.
نکاتی برای مراقبت از بخیه های اپی زياتومی
هنگامی که از بیمارستان مرخص شدید، احتمالاً در اطراف پرینه احساس حساسیت خواهید داشت. همچنین ممکن است در این محل، یک درد مداوم یا نبض مانندی داشته باشید، یا ممکن است کشش یا ضرباتی را احساس کنید. اغلب در روز اول بعد از زایمان می توانید با استفاده از یک بسته آب یخ، این ناراحتی را کاهش دهید، به خصوص اگر زخم تان هنوز متورم و قرمز باشد.
از آنجا که پوست این ناحیه حساس است، برخی ترجیح می دهند یک دستمال بهداشتی بزرگ را در هاماملیس بخیسانند، آن را منجمد کرده و سپس روی لباس زیر خود بمالند. قطعاً شما نیز خواهان تمیز نگه داشتن پرینه خود هستید. شما می توانید هر بار که از حمام استفاده می کنید، این کار را با استفاده از یک بطری آب پاش پر از آب گرم انجام دهید. برای جلوگیری از آسیب دیدن بخیه ها، به جای مالیدن، محل مورد نظر را آرام خشک کنید.
سایر نکات:
- در صورت امکان از دستمال مرطوب کودک به جای دستمال توالت استفاده کنید.
- همیشه ناحیه پرینه را از جلو به عقب تمیز کنید.
- قبل از تمیز کردن ناحیه پرینه از ضد عفونی کننده ی آنتی باکتریال روی دستان خود بمالید.
- هر دو تا چهار ساعت یک بار پد خود را عوض کنید.
- یک مینی وان کم عمق به نام حمام سیتز تهیه کنید که روی صندلی توالت فیت شود.
- اگر در خشک کردن زخم مشکل دارید، می توانید از دستگاه خشک کن استفاده کنید و آن را حداقل 8 اینچ از پوست خود دور نگه دارید.
- تسکین دهنده های درد بدون نسخه مانند ایبوپروفن (موترین) می توانند به کاهش درد کمک کنند.
- استفاده از پدهای مرطوب که برای درمان بواسیر به بازار عرضه می شوند نیز ممکن است به تسکین دردتان کمک کنند.
- آنی را انتخاب کنید که دارای خاصیت ضد حساسیت، پی اچ متعادل و بدون عطر باشد.
- اسپری های بی حس کننده که مخصوص تازه مادران است، در بیشتر داروخانه ها موجود است.
- ژل لیدوکائین نیز ممکن است کمک کننده باشد.
- شش هفته ی اول پس از زایمان، از کاربرد تامپون خودداری کنید.
به طور معمول، بخیه های شما در مراجعه ای که شش هفته پس از زایمان انجام می دهید، بررسی می شوند. در این زمان، پزشک قادر خواهد بود که زمان از سرگیری رابطه جنسی را به شما اطلاع دهد و نکاتی را در مورد نحوه مقابله با بی اختیاری یا هر مشکلی دیگری که ممکن است تجربه کنید، ارائه دهد. همچنین ممکن است در مورد تمرینات کگل به شما توصیه هایی شود تا بتوانید تون عضلانی اطراف پرینه را بازیابید.
چه موقع باید مداخلات پزشکی صورت گیرد؟
مانند تمام مراحل جراحی، به دنبال اپی زياتومی نیز ایجاد عفونت امکان پذیر است.
در صورت بروز هر یک از علائم زیر- بعد از زایمان- حتما با پزشک خود تماس بگیرید:
- درد شدید در محل برش
- قرمزی و تورم در اطراف بخیه ها
- چرک قابل رویت در داخل یا اطراف زخم
- تب 100 درجه فارنهایت یا بیشتر
اگر پزشک در دسترس نباشد، بدون معطلی به نزدیک ترین بخش اورژانس محل زندگی خود مراجعه کنید.
تشخیص و آماده سازی اپی زياتومی
اگر چه دلایلی برای پیش بینی اپی زياتومی قبل از شروع زایمان وجود دارد (مثلاً حالت بریچ کودک)، با این حال، به طور کلی تا مرحله دوم زایمان، یعنی زمانی که زایمان نوزاد حتمی می شود، تصمیمی به انجام اپی زياتومی اتخاذ نمی شود.
نتایج عادی
در یک زایمان طبیعی و به خوبی مدیریت شده، ممکن است به کل، از انجام اپی زياتومی اجتناب شود. اگر اپی زياتومی لازم قلمداد شد، یک برش خط میانی ساده برای گسترش دهانه واژن، بدون پارگی اضافی یا ترومای گسترده به ناحیه پرینال ایجاد می شود. اگر چه ممکن است برخی از دردهای مرتبط با بهبودی برش وجود داشته باشد، اما معمولاً می توان از تسکین دهنده های درد خفیف و اقدامات حمایتی مانند استفاده از بسته های آب یخ استفاده کرد.
میزان مرگ و میر و بیماری ناشی از اپی زیاتومی
به طور کلی مطالعات نشان داده است که میزان بی اختیاری ادرار یا مدفوع، درد پرینه ی پس از زایمان و اختلال عملکرد جنسی، در بین زنانی که اپی زياتومی داشته اند با کسانی که ناحیه پرینه شان در طی زایمان، به خودی خود پاره شده بود، یکسان است. به نظر می رسد که افراد در صورت انجام اپی زياتومی در معرض خطر بالاتری از آسیب به پرینه قرار دارند (9/20 درصد از آن ها پارگی درجه سوم یا چهارم را تجربه می کنند) در حالی که در صورت عدم انجام آن تنها 1/3 % دچار آسیب جدی در ناحیه پرینال می شوند.
گزینه های جایگزین اپی زياتومی
ممكن است بتوان از نياز به انجام اپی زياتومی در حین زایمان جلوگيري کرد. زنان باردار ممکن است بخواهند تا در مورد استفاده از اپی زياتومی به هنگام زایمان با ارائه دهندگان مراقبت بهداشتی خود مشورت کنند. در دوران بارداری برای کمک به تقویت عضلات کف لگن، اغلب تمرینات کگل توصیه می شود. ماساژ قبل از حاملگی نیز ممکن است به کشش و شل شدن بافت اطراف دهانه واژن کمک کند.
در طی فرایند زایمان می توان از کمپرس گرم به همراه ماساژ پرینال بهره برد. هدایت و پشتیبانی نیز در طی فرایند زایمان دارای اهمیت ویژه ای است. فشار آهسته و زور زدن، در مرحله دوم زایمان ممکن است باعث شود که بافت ها به جای پارگی کشیده شوند. همچنین، ممکن است رعایت پوزیشن عمودی به هنگام زایمان (به جای موقعیتی که مادر در آن دراز می کشد)، نیاز به اپی زياتومی را کاهش دهد.
آیا اپی زياتومی دردناک است؟
در صورتی که از قبل، بی حسی اپیدورال دریافت کرده باشید، یا پزشک و یا مامای شما در حین زایمان برای بی حس کردن محل، بی حس کننده موضعی تزریق کرده باشد، دردی نخواهید داشت. اگر کودک دچار سندرم پریشانی شود و اپی زياتومي به صورت اورژانسی انجام گیرد، ممکن است فرصتی برای استفاده از این تسکین دهنده ها وجود نداشته باشد. در حین زایمان، بافت های اطراف واژن به شدت کشیده می شوند، بنابراین برش سریع محل توسط پزشک یا ماما آسان می شود.
بعد از خارج کردن جفت، ماما یا پزشک برش را با بخیه ترمیم می کند. ممکن است شما نیاز به سوار شدن به صندلی چرخ دار و انتقال به سالن عمل را داشته باشید که در آن روشنایی و امکانات برای بخیه زخم ها بهتر است. ممکن است ماما یا پزشک شما پیشنهاد کند که پاهای خود را روی رکاب قرار دهید تا وی نمای واضحی از محل داشته باشد. اگر هنگام بخیه زدن درد داشته باشید، سریعاً به ماما یا پزشک خود بگویید تا او از تسکین دهنده درد بیشتری استفاده کند.
پزشک و ماما باید امتداد زخم و محل مناسب بخیه ها را به دقت بررسی کنند. برای این کار، پزشک از شما می خواهد که انگشت تان را در قسمت پشتی (مقعد) خود وارد کنید تا او بتواند میزان زخم تان را ببیند و حس کند و سپس بررسی کند که آیا ترمیم به درستی انجام شده است یا خیر. پرینیوم بعد از آن دچار درد خواهد شد، بنابراین ممکن است به طور منظم به مسکن نیاز داشته باشید.
بیشتر بخوانید: چگونه با یوگا برای زایمان آماده شویم
چگونه می توان زخم اپی زياتومي خود را تمیز نگه داشت؟
پد زایمان (نوار بهداشتی) خود را به طور مرتب عوض کنید و دستان خود را قبل و بعد از این کار بشویید، زیرا این امر به کاهش خطر آلودگی زخم شما کمک می کند. حداقل یک بار در روز از یک بیده یا فواره ی طهارت (به اصطلاح بطری آب پاش) استفاده کنید یا حداقل یک بار از وان حمام کم عمق استفاده کنید تا بخیه های خود را تمیز کنید، به خصوص بعد از اجابت مزاج (دفع مدفوع).
لازم نیست در آب نمک بریزید، زیرا این امر به بهبود سریع تر زخم ها- در مقایسه با اب خالص- کمکی نمی کند. بخیه های خود را با یک حوله تمیز و نرم خشک کنید. مراقب زخم خود باشید. برای مشاهده بهتر محل زخم می توانید از یک آینه کوچک استفاده کنید.
در صورت مشاهده علائم عفونت ذیل، به ماما اطلاع دهید:
- قرمز و متورم شدن پوست اطراف زخم.
- ترشح چرک یا مایع از محل برش.
- دردی که برطرف نشود یا کاهش نیابد.
- بوی غیر معمول.
چه زمان بعد از اپی زياتومی می توان رابطه جنسی برقرار کرد؟
در صورت امکان و یا رضایت همسر، بهتر است بعد از بهبود بخیه های خود، رابطه جنسی داشته باشید. ممکن است شما ترجیح دهید که منتظر چکاپ شش هفته بعد زایمان خود باشید، اما مطمئن باشید که پس از بهبودی کامل، هیچ تغییری در شکل واژن ایجاد نمی شود. هنگامی که برای اولین بار بعد از اپی زیاتومی، رابطه جنسی برقرار کردید، طبیعی است که حساسیت و سفتی اولیه ای را احساس کنید، اما این امر به مرور زمان کاهش می یابد.
آرامش هر چه بیشتر و استفاده از لوبریکانت یا روان کننده ی واژنی مبتنی بر آب به شما کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشید. قبل از برقراری رابطه جنسی، یک حمام آب گرم داشته باشید و زمان زیادی را برای ملاعبه قبل رابطه اختصاص دهید. ممکن است ترجیح دهید تا در حین رابطه جنسی وزن پارتنر خود را تحمل نکنید تا بتوانید کنترل بیشتری داشته باشید یا ممکن است برای راحتی بیشتر به پهلوی خود دراز بکشید.
