آیا کودک شما مبتلا به اختلال یادگیری تشخیص داده شده است؟ با نکات کمکی که در ادامه ذکر خواهد شد شما به کودکان داشتن اعتماد به نفس را آموزش خواهی داد تا در زندگی و مدرسه موفق شوند. همه کودکان به دوست داشته شدن، تشویق و حمایت نیاز دارند که در کودکان با ناتوانایی یادگیری علاوه بر آنها به احساس ارزشمند بودن، اعتماد به نفس و توان تصمیم گیری نیاز است تا توان ادامه زندگی حتی در شرایط سخت داشته باشند. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به بررسی اختلال یادگیری می پردازیم.
نکاتی برای طرز برخورد با اختلال یادگیری کودک
راهکارهای اجتماعی و عاطفی
در کنکاش برای یافتن راه های کمک به کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، به یاد داشته باشید که به دنبال راه هایی باشید که آن کودکان به خودشان کمک کنند. شما به عنوان والدین نقش درمانگر را نخواهی داشت بلکه راهکارهای اجتماعی و عاطفی شدن را جهت گذر از چالش ها باید ارائه دهید. در طولانی مدت مواجهه و غلبه بر چالش هایی مانند اختلال یادگیری می تواند به رشد قوی و سریع کودک منجر شود.
ایجاد امید و اعتماد به نفس در کودک
به یاد داشته باشید که نحوه عمل و عکس العمل شما در برابر چالش ها تاثیر به سزایی در کودک تان دارد. برخورد مناسب هیچ گاه مشکلات مربوط به اختلال یادگیری را حل نخواهد کرد بلکه می تواند سبب ایجاد امید و اعتماد به نفسی در کودک گردد که به توسعه مسائل و در نهایت به موفقیت منجر شود.
همه امور را زیر نظر بگیرید
اختلال یادگیری قابل حل شدن می باشد. به یاد داشته باشید که هر فردی با موانعی روبرو می شود. نحوه آموزش مقابله با این موانع بدون ناامیدی و خستگی به شما بستگی دارد. اجازه ندهید آزمایش ها، بوروکراسی مدارس و کاغذ بازی های بی انتها شما را از هدف اصلی و مهم که حمایت عاطفی و اخلاقی می باشد، دور نگه دارد.
خودتان کارشناس شوید
انجام تحقیق خود را شروع کنید و درباره پیشرفت های نوین تکنیک های درمانی و آموزشی ناتوانی آموزشی اطلاعات به روز داشته باشید. در ابتدا ممکن است جهت اطلاع از راهکارها به درمانگرها، معلمان و پزشکان مراجعه کنید ولی شما بهترین معلم فرزندتان خواهی بود پس سعی کنید هر آنچه که برای یادگیری نیاز دارند، آماده کنید.
حامی فرزند خود باشید
شما ممکن است چندین بار با کودک خود صحبت کنید تا بتوانید به او کمک کنید. نقش خود را به عنوان والدینی حمایت کننده بپذیرید و بر روی مهارت های ارتباطی خود بیافزایید. این کار ممکن است گاهی خسته کننده باشد اما آرام و معقول بمانید چرا که شما قادر خواهی بود تا تفاوت چشمگیری برای کودک ایجاد کنید.
به یاد داشته باشید که توانایی شما موثرتر از دیگران است
کودک تان از راهنمایی های شما پیروی خواهد کرد. اگر رویکرد شما در مقبله با چاش ها ایده آل گرایانه و توام با سخت کوشی و شوخ طبعی باشد، کودک تان از آن استقبال خواهد کرد و چالش ها را به عنوان سرعت گیری در مسیر موفقیت خواهند دید نه به عنوان یک بن بست. انرژی خود را بر روی یادگیری کارهایی متمرکز کنید که برای کودک شما کارایی داشته باشد و نهایت سعی خود را برای انجام آن بکنید.
بر روی نقاط قوت تمرکز کنید نه روی نقاط ضعف
کودک شما با اختلال یادگیری شناخته نمی شود. اختلال یادگیری فقط یک جنبه از او را نشان می دهد اما نقاط و جنبه های قوت فراوان تری نیز وجود دارد. بر روی استعداد ها و توانایی های کودک خود متمرکز شوید. زندگی و برنامه هایش نباید فقط حول اختلال یادگیری بچرخد. فعالیت هایی را که در آن استعداد دارند، پرورش دهید و زمان بیشتری به آنها اختصاص دهید.
اختلال یادگیری را تشخیص دهید
با توانایی درک تفاوت های انواع مختلف اختلالات و علایم آنها، می توانید چاش های پیش روی کودکان خود را شناسایی کنید و برنامه درمانی مناسب با وی را بیابید.
نکته 1: مسئولیت آموزش کودک خود را بر عهده بگیرید.
در این دورانی که مدرسه های هزینه های گزافی به بار می آورند، نقش شما در آموزش کودکان تان بسیار دارای اهمیت می باشد. از مسئولیت های خود شانه خالی نکنید تا فرد دیگری بار مسئولیت آموزش کودکان شما را به دوش بکشد. شما می توانید و باید نقشی فعال در آموزش کودکان تان داشته باشید.
نکاتی جهت ارتباط با مدرسه کودک تان؟
– شما باید دارای مهارت های ارتباطی و مذاکره ای قوی باشید و برای دفاع از حق آموزشی مناسب باید اعتماد به نفش داشته باشید.
– اهداف خود را مشخص کنید. قبل از جلسات، هر آنچه که می خواهید درباره آن بحث کنید بنویسید. تصمی بگیرید چه اموری از اهمیت بالایی برخوردار می باشد و نیازمند مذاکره می باشد.
– شنوای فعالی باشید. اجازه بدهید تا مقامات مدرسه نظرات خود را بیان کنند. اگر متوجه تعدادی از مطالب نمی شوبد، جهت شفاف سازی سوالات خود را بپرسید. عبارت ” آنچه که من از بیان شما متوجه شدم این است که ….” می تواند به تضمین درک دو طرفه سخنان منتهی شود.
– راه حل های جدید پیشنهاد دهید. شما به دلیل عدم عضویت در سیستم، ممکن است دارای نظرات جدیدی باشید. تحقیقات خود را انجام دهید و نمونه های موثری را از راهکارهای سایر مدارس بیابید.
– تمرکز خود را حفظ کنید. سیستم آموزشی مدارس با تعداد زیادی از دانش آموزان سر و کار دارد. شما تنها باید نگران کودک خود باشید و سعی کنید جلسات را تنها با موضوع کوودک خود اداره کنید. نام کودک خود را به طور مرتب تکرار کنید و از کلی گویی ها بپرهیزید و به ضرورت مقابله با چالش های سخت تر اشاره کنید.
– آرام، متمرکز و مثبت اندیش باشید. در جلساتی حاضر شوید که همه در آن تمایل به کمک دارند. اگر چیزی ناراحت کننده می گویید، به سادگی عذرخواهی کنید و به روال قبلی بازگردید.
– به سادگی تسلیم نشوید. اگر از پاسخ مدرسه راضی نبودید، دوباره تلاش کنید.
محدودیت های سیستم مدارس را شناسایی کنید
والدین گاهی به اشتباه تمام تمرکز، انرژی و زمان خود را بر روی مدارس به عنوان راه حل اولیه ناتوانی آموزشی قرار می دهند. بهتر است بدانید که احتمالا وضعیت مدرسه به طور کامل مناسب کودک شما نخواهد شد. قوانین زیاد و پشتیبانی محدود یا به عبارتی خدمات و مساعدت هایی که مدنظر شماست مطابق با تصورات شما نیست و همین عامل سبب عصبانیت، استرس و خستگی شما خواهد شد.
نکته 2: چگونگی یادگیری بهتر کودک خود را شناسایی کنید.
همه افراد نحوه یادگیری منحصر به فردی دارند. برخی افراد با دیدن یا خواندن و برخی دیگر با شنیدن بهتر یاد می گیرند در حالی که برخی با انجام آن آموزش می بینند. شما می توانید با تشخیص نحوه یادگیری اولیه ، به کودک مبتلا به اختلال یادگیری کمک کنید.
آیا کودک شما یادگیرنده دیداری، شنوایی یا عملی است؟ به محض تشخیص راخ یادگیری بهتر فرزند خود، می توانید مراحلی را جهت تقویت بیشتر آن در کلاس درس یا خانه بگذرانید. لیستی که در ادامه قرار دارد، به شما کمک می کند تا نوع یادگیری فرزند خود را تشخیص دهید.
آیا کودک شما یک یاد گیرنده دیداری است؟
اگر کودک شما یک یاد گیرنده دیداری است، آنها:
- با مشاهده و خواندن بهتر یاد می گیرند.
- وقتی مورد آزمون و سنجش بینایی قرار می گیرند، کارآیی بهتری دارند.
- بهتر می توانند از یادداشت ها، جهت یابی ها، جداول، نقشه ها و عکس ها بهره ببرند.
- ممکن است عاشق نقاشی، خواندن و نوشتن باشند.
آیا کودک شما یک یادگیرنده شنوایی است؟
اگر کودک شما یک یادگیرنده شنوایی است، آنها:
- در محیط های یادگیری مبتنی بر سخنرانی ،گزارش ها و آزمون های گفتاری عملکرد بهتری دارند.
- در بحث های کلاسی، راهنمایی های گفتاری و گروه های مطالعاتی کارآیی بیشتری دارند.
- ممکن است عاشق موسیقی، یادگیری زبان خارجی و مجری گری باشند.
آیا کودک شما یک یادگیرنده عملی است؟
اگر کودک شما یک یادگیرنده عملی است، آنها:
- آنها با انجام دادن و حرکت بهتر یاد می گیرند.
- وقتی بتوانند حرکت کنند، لمس کنند، جستجو کنند و خلق کنند بهتر یاد می گیرند.
- در فعالیت های عملی، کلاس های آزمایشگاهی، اسکیت کارآیی بالاتری دارند.
- ممکن است عاشق ورزش، سینما، رقص، هنر و کاردستی سازی باشند.
نکات مطالعاتی برای انواع مختلفی از یاد گیرنده ها
نکاتی برای یاد گیرنده های بینایی:
- استفاده از کتب، ویدئوها، کامپیوتر، وسایل جانبی و فلش کارت ها
- استفاده از یادداشت های دارای کد رنگی یا هایلایت شده
- ایجاد خلاصه نکات، جداول و لیست ها
- استفاده از نقاشی ها و تصاویر ( به ویژه نوع رنگی آنها)
- یادداشت نکات با خودکار های رنگی در کلاس
نکاتی برای یاد گیرنده های شنوایی:
- خواندن نکات یادداشتی یا متون درسی با صدای بلند
- استفاده از هم خانواده کلمات یا تکرار صوتی جهت به خاطرسپاری
- مطالعه همراه دیگران
- گوش کردن به کتاب های ضبط شده بر روی نوار یا چیزهای دیگر
- استفاده از دستگاه ضبط صدا جهت گوش کردن مجدد
نکاتی برای یاد گیرنده های عملی:
- انجام آزمایش ها و کارهای عملی
- استفاده از کتاب های مبتنی بر فعالیت مثل کتاب های مدل سازی یا نقش بازی کردن
- مطالعه در گروه های کوچک و استفاده از فرصت های استراحتی مکرر
- استفاده از بازی های حافظه ای و فلش کارت ها
- انجام مطالعه با وجود موسیقی آرام
نکته 3: به موفقیت در زندگی فکر کنید نه موفقیت در مدرسه
موفقیت برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارا می باشد اما احتمالا امیدها و آرزوهای شما برای کودک تان فراتر باشد. برای مثال شاید شما امیدوار هستید که در آینده کودک تان شغلی عالی و روابطی رضایت بخش یا خانواده ای شاد و رضایت مند داشته باشد که بستگی زیادی به موفقیت در زندگی نسبت به مدرسه دارد.
یک مطالعه 20 ساله که بر روی افراد با اختلال یادگیری از کودکی تا بزرگسالی انجام شد، شش ویژگی لازم برای موفقیت در زندگی بیان کرد. با تمرکز بر روی این مهارت های وسیع، شما می توانید به کودک خود کمک بزرگی نمایید.
بیشتر بخوانید: فکت گرافی – ۵ نکته برای رسیدن به موفقیت
اختلال یادگیری و موفقیت شماره یک؛ خود آگاهی و اعتماد به نفس
برای کودکانی با اختلال یادگیری، خود آگاهی ( داشتن اطلاعات درباره نقاط قوت، ضعف و استعدادهای خاص) و اعتماد به نفس بسیار پراهمیت می باشد. وجود کشمکش در کلاس می تواند سبب تردید کودکان در توانایی و نقاط خودشان شود.
– از کودک خود بخواهید نقاط قوت و ضعف خود را لیست کنند و درباره نقاط قوت و ضعف خود یا کودکان تان صحبت کنید.
– کودکان خود را به صخبت با بزرگسالان مبتلا به اختلال یادگیری ترغیب کنید و درباره چالش ها و نقاط قوت شان سوال کنند.
– بر روی فعالیت های متناسب با توانایی های کودکان خود فعالیت کنید. این کار سبب ایجاد احساس موفقیت در آنها می گردد.
– به کودکان خود کمک کنید تا نقاط قوت و علایق خود را توسعه دهند. احساس قدرت و مهارت در یکی از جنبه ها می تواند به سخت کوشی در سایر جوانب منجر گردد.
اختلال یادگیری و موفقیت شماره دو؛ کنشگر باشید.
فرد کنشگر دارای توانایی تصمیم گیری و عمل برای حل مشکلات یا پیشبرد اهداف می باشد. برای افراد با اختلال یادگیری، کنشگر بودن به معنای خود طرفداری نیز می باشد (به عنوان مثال نشستن در ردیف جلویی کلاس) و تمایل به قبول مسئولیت انتخاب های خود می باشد.
– با کودک خود درباره حل مشکلات صحبت کنید و نحوه مواجهه با مشکلات را به اشتراک بگذارید.
– ازز کودک تان بخواهید تا چگونگی برخورد با مشکلات را شرح دهد. مشکلات چه احساسی به آنها می دهد؟ آنها چگونه تصمیم می گیرند تا در برابر مشکلات چه واکنشی داشته باشند؟
– اگر کودک شما درباره روش انتخابی خود جهت برخورد با مشکلات تردید داشت، سعی کنید موقعیتی ایمن را فراهم کنید تا وضعیت را بسنجید.
– درباره مشکلات متفاوت، تصمیمات محتمل و نتایج آنها با کودک خود بحث و تبادل نظر کنید. کودک خود را به عنوان شریکی در تصمیم گیری برای حل مسائل بدانید تا تصمیمات خود را بگیرند.
اختلال یادگیری و موفقیت شماره سه؛ پشتکار داشته باشید.
پشتکار سبب حرکت و انعطاف در چالش ها، شکست ها و تغییرات برنامه می شود. کودکان یا بزرگسالان مبتلا به اختلال یادگیری ممکن است به خاطر بیماری خود نیازمند کار سخت تر می باشند.
– با کودکان خود درباره اوقاتی که نیاز به پشتکار هست صحبت کنید و دلیل ادامه راه را برایشان شرح دهید. با کودک خود داستان های خود را درباره چالش های قبلی و تسلیم نشدن در برابر آنها به اشتراک بگذارید.
– درباره جوایز سخت کوشی و فرصت هایی که ممکن است به دلیل تسلیم شدن از دست رود، صحبت کنید.
– وقتی که کودکان تان علی رغم سخت کوشی به نتایج مطلوب دست نیافته اند، درباره احتمالات مختلف جایگزین با او صحبت کنید.
اختلال یادگیری و موفقیت شماره چهار؛ توانایی هدف گذاری.
توانایی هدف گذاری برای هدف های واقعی و دست یافتنی مهارتی حیاتی برای موفقیت در زندگی می باشد. اهداف باید به گونه ای باشند که قابلیت انعطاف پذیری جهت تغییر و تنظیم با تغییر شرایط، محدودیت ها و چالش ها وجود داشته باشد.
– به کودک خود کمک کنید تا اهداف کوتاه مدت و بلند مدت را شناسایی کند و مراحل مختلف دسترسی به هر کدام از آنها را بنویسد.
– به صورت دوره ای درباره پیشرفت برنامه ها و در صورت ضرورت تغییر آنها با همدیگر صحبت کنید.
– درباره اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود با کودک تان صحبت کنید و نحوه عکس العمل خود به هنگام برخورد با موانع برای او شرح دهید.
– به هنگامی که کودک تان به یکی از اهداف خود می رسد، جشن بگیرید. اگر اهداف خاص و سختی وجود دارد درباره اهداف و برنامه های جایگزینی که ممکن است سبب دستیابی به آنها شود، با همدیگر صحبت کنید.
اختلال یادگیری و موفقیت شماره پنج؛ آگاهی از نحوه درخواست کمک.
سیستم های حمایتی قوی برای افراد با اختلال یادگیری کلیدی می باشد. افراد موفق به هنگام نیاز قادر به درخواست کمک از دیگران هستند تا حمایت آنها را نیز داشته باشد.
– به تربیت کودک خود اهمیت دهید و روابط او را گسترش دهید. منظور خود را از دوست یا فامیل خوب مدل سازی کنید تا کودک معنای کمک به دیگران را درک کند.
– به کودک خود نحوه درخواست کمک از دیگران را آموزش دهید.
– مثال هایی از افراد را که به کمک نیاز دارند، بیان کنید و چرایی اهمیت درخواست کمک از دیگران را توضیح دهید. سناریوهای بازیگری خاصی را جهت درخواست کمک از دیگران بازی کنید.
اختلال یادگیری و موفقیت شماره شش؛ توانایی کنترل استرس.
اگر کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، چگونگی کنترل استرس و حفظ آرامش را یاد بگیرند، به خوبی خواهند توانست بر چالش های پیش رو فائق آیند.
– از کلمات برای شرح احساسات استفاده کنید و به کودک خود بیاموزید که احساسات خاص را یاد بگیرید.
– از کودک خود کلماتی را بپرسید که برای شرح استرس استفاده می کند. آیا کودک شما قادر به تشخیص احساس استرس هستند؟
– کودکان خود را جهت شناسایی و شرکت در فعالیت های کاهنده استرس مثل ورزش ها، بازی ها، موسیقی یا نوشتن خاطرات تشویق کنید.
– از بچه خود بخواهید که فعالیت ها و موقعیت هایی که سبب تولید استرس می شود، شرح دهد. سناریوهای بازیگری خود را قطع کنید و درباره احساسات خسته کننده ای که از استرس ناشی می شوید، صحبت کنید.
استرس کودک خود را شناسایی کنید.
آگاهی از راه های مختلف بروز استرس می تواند پر اهمیت باشد. عملکرد کودک شما تحت استرس می تواند عملکرد متفاوت تری نسبت به شما داشته باشد. برخی علایم استرس بسیار واضح است: آشفتگی، اختلالات خواب و نگرانی هایی که تمامی ندارند ولی برخی افراد به هنگام استرس به شدت دچار آسیب می شوند. به راحتی می توان چنین علایمی را نادیده گرفت پس مراقب هر گونه رفتار غیرعادی باشید.
نکته 4: بر داشتن عادات زندگی سالم اهمیت دهید.
شاید به نظر برسد که یادگیری همانند مغز، بدن را نیز درگیر کند اما عادات غذایی، خواب و ورزش ممکن است حتی از آنچه که شما فکر می کنید، مهمتر باشد. اگر کودکان مبتلا به اختلال یادگیری دارای عادات صحیح غذایی، خواب یا ورزش باشند توانایی بهتری برای تمرکز و سخت کوشی خواهند داشت.
ورزش کردن
ورزش نه تنها برای بدن مفید می باشد بلکه برای ذهن نیز مفید می باشد. فعالیت جسمانی منظم تغییرات زیادی در خلقیات، انرژی و روحیات فرد ایجاد می شود. کودک مبتلا به اختلال یادگیری خود را برای خروح از خانه، حرکت و بازی تشویق کنید. ورزش منظم به طور قطع سبب هوشیاری و دقت در طول روز می شود. ورزش همچنین یک آنتی دوت قوی در برابر استرس و خستگی می باشد.
خوابیدن
همه افراد اگر به اندازه کافی استراحت نکنند دچار مشکل می شوند. کودکان به میزان خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیازمند می باشند. به طور متوسط کودکان پیش دبستانی به خوابی بین 11 تا 13 ساعت در طول شب نیازمند می باشند و کودکان دوره ابتدایی به خوابی بین 10 تا 11 ساعت نیاز دارند و نوجوانان و جوانان نیازمند خوابی بین 8.5 تا 10 ساعت هستند.
با تنظیم مدت زمان خاصی برای خواب، می توانید از خواب کافی کودکان خود اطمینان حاصل کنید. نوع نور متسع شده از صفحات الکترونیکی (کامپیوترها، تلویزیون، آیپاد ها و آیپدها، پخش کننده های ویدیویی قابل حمل و …) سبب فعال شدن مغز می گردد. خاموش کردن همه این صفحات الکترونیکی، یک یا دو ساعت قبل از خاموشی چراغ نیز کمک کننده می باشد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی سالم و مغذی به رشد و توسعه کودک شما کمک خواهد کرد. رژیم غنی از حبوبات، میوه ها، سبزیجات و پروتئین به قدرت تمرکز شما کمک می کند. از اینکه کودک تان روز خود را با صبحانه ای مقوی آغار کند، اطمینان حاصل کنید. فاصله بین وعده های غذایی نباید بیش از 4 ساعت طول بکشد و همین عامل سبب حفظ ثبات سطوح انرژی می شود.
تشویق به داشتن عادت های عاطفی سالم کنید.
شما می توانید کودکان را به داشتن عادت عاطفی سالم تشویق کنید. همانند شما آنها نیز ممکن است از چالش های پیش آمده مرتبط با اختلال یادگیری شان خسته شده باشند. سعی کنید روزنه ای را برای بیان عصبانیت، خستگی یا احساس دلسردی باز بگذارید. به حرف آنها گوش کنید و فضایی راحت را برای بیان احساسات شان ایجاد کنید. این کار سبب ارتباط آنها با احساسات شان می شود و در نهایت نحوه آرام کردن خود را یاد می گیرند تا احساسات خود را کنترل کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه قدرت یادگیری مغز دانش آموزان را افزایش دهیم
نکته 5: مراقب خودتان نیز باشید.
گاهی اوقات سخت ترین قسمت نقش والدینی، مراقبت از خود می باشد. برای والدین بسیار آسان می باشد که خود را وقف نیازهای کودکان خود کنید و از نیازهای خود صرف نظر کنید. ولی اگر مراقب خودتان نباشید، خیلی زود فرسوده می شوید. توجه به نیازهای جسمانی و عاطفی تان بسیار پر اهمیت می باشد تا فضایی سالم برای کودک خود ایجاد کنید.
اگر شما فرسوده، خسته و بی عاطفه باشید، نخواهی توانست به کودک خود کمک کنید. وقتی شما آرام و متمرکز باشید، بهتر خواهی توانست با کودک خود ارتباط برقرار کنید و به آنها نیز کمک کنید تا متمرکز و آرام باشند. اگر بتوانید همسر، دوستان و اعضای خانواده تان را نیز در این امر مشارکت دهید و نحوه درخواست برای کمک را از آنها یاد بگیرید، می توانند به خوبی به شما کمک کنند.
نکاتی برای مراقبت از خود
- راه های ارتباطی خود را با همسرتان، خانواده و دوستان حفظ کنید. هر وقت نیاز داشتید درخواست کمک کنید.
- با مصرف غذای خوب، ورزش و استراحت کافی از خود مراقبت کنید.
- به یک گروه حمایتی اختلال یادگیری بپیوندید. کسب تشویق و توصیه از سایر والدین می تواند ارزشمند باشد.
- لیست معلمان، درمانگران و آموزشگر هایی که را که می تواند به شما کمک کنند، یادداشت کنید.
- چگونگی مدیریت استرس را در زندگی تان را یاد بگیرید. هر روز زمانی را جهت آرامش خود اختصاص دهید.
درباره اختلال یادگیری خود با دوستان و فامیل خود صحبت کنید
بعضی از والدین اختلال یادگیری فرزندان خود را به عنوان رازی نگهداری می کنند که با وجود نیات مناسب نیز می تواند نشانگر احساس شرمندگی یا گناه باشد. بدون اطلاع اعضای خانواده یا دوستان، آنها ممکن است این ناتوانی را منشا گرفته از گیجی یا بیش فعالی کودک بدانند.
به محض اطلاع، آنها نیز می تواند از روند پیشرفت کودک حمایت کنند. در داخل خانواده برادر یا خواهر سالم احساس می کنند که پدر و مادر به خواهر یا برادر مبتلا به اختلال یادگیری توجه بیشتری می کنند. حتی اگر سایر کودکان شما بدانند اختلال یادگیری سبب ایجاد چالش های خاصی می شود، به سادگی احساس حسودی یا نادیده گرفته شدن می کنند.
والدین از طریق موارد زیر می توانند مانع این احساسات شوند:
- اطمینان دادن به دوست داشته شدن همه کودکان
- کمک به انجام تکالیف خانگی
- مشارکت همه اعضای خانواده در برنامه های خاص کودک مبتلا به اختلال یادگیری
