شانه یخ زده که به آن کپسولیت چسبنده نیز می گویند اختلالی دردناک است که در آن حرکت شانه محدود می شود. اختلال شانه یخ زده هنگامی اتفاق می افتد که بافت همبند محکم اطراف مفصل شانه ضخیم، سفت و ملتهب می شود. کپسول مفصلی حاوی رباط هایی است که قسمت فوقانی استخوان بازو (هومروس) را به گودی کاسه ای (گلنوئید) متصل می کند و مفصل را در جای خود نگه می دارند که به آن مفصل گوی و کاسه نیز می گویند. به این اختلال شانه یخ زده می گویند چون هر چه درد بیشتری احساس شود، توانایی استفاده از شانه کمتر می شود. عدم استفاده از شانه سبب می شود که کپسول شانه ضخیم و سفت شود، و حرکت شانه نیز دشوارتر شود. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام، ما علل و نشانه های شانه یخ زده را مورد بحث قرار می‌دهیم.
شانه یخ زده تا چه حد رایج است؟
در گذشته گفته شده بود که این اختلال ۲% از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد اما بعدها این آمار توسط پزشکان به چالش کشیده شد. گفته می شود که هم اکنون میزان رواج این اختلال کمتر از ۲% است. آمار اولیه خیلی سال پیش به دست آمد، هنگامی که هر درد و خشکی در شانه را شانه یخ زده می دانستند. اختلال شانه یخ زده در ارتباط با برخی از بیماری های رایج همچون دیابت است و اکنون دیابت بیش از گذشته رایج شده است. افزایش شیوع دیابت می تواند شانه یخ زده را با خود به همراه بیاورد.
آناتومی
شانه یک مفصل گوی و کاسه است که از سه استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (هومروس)، کتف (اسکاپولا) و ترقوه (کلاویکل). سر بخش فوقانی استخوان بازو در یک ساختار کاسه ای کم عمق در کتف جا می گیرد. بافت همبند محکمی (کپسول مفصلی شانه) مفصل را احاطه کرده است. مایع مفصلی (مایع سینوویال) به حرکت راحت تر کپسول مفصلی شانه و مفصل شانه کمک می کند.
علائم شانه یخ زده چه هستند؟
علائم اصلی شانه یخ زده درد، خشکی و محدودیت در حرکت یک شانه (نه هر دو شانه) هستند.
این علائم معمولا سه مرحله دارند:
مرحله اول- شروع یخ زدن
این مرحله دردناک است و بین ۲-۹ ماه دوام دارد. اولین علامت آن معمولا درد است. بعد از آن احساس خشکی و محدودیت در حرکت شانه شکل می گیرند. این درد در شب ها و زمانی که روی شانه آسیب دیده دراز می کشید تشدید می شود.
مرحله دوم- یخ زدگی کامل
به این مرحله، مرحله خشک شدن نیز می گویند که ۴-۱۲ ماه دوام دارد. درد این مرحله به تدریج کاهش میابد اما خشکی و محدودیت در حرکت باقی می ماند و می تواند تشدید شود. در این مرحله تمام حرکات شانه تحت تاثیر قرار می گیرند. حرکتی که بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد چرخش بازو به سمت عقب است. ممکن است عضلات اطراف شانه کوچک تر شوند چون از آن ها استفاده نمی شود.
مرحله سوم- باز شدن یخ
این مرحله بین ۱ الی ۳ سال دوام دارد. درد و احساس خشکی به تدریج از بین می روند و توانایی حرکت، به آرامی به حالت عادی یا نزدیک عادی بر می گردد. علائم اختلال شانه یخ زده در انجام وظایف روزانه همچون رانندگی، لباس پوشیدن و خوابیدن مشکل ایجاد می کنند. حتی خاراندن کمر یا قرار دادن دست ها در جیب عقب می تواند غیر ممکن شود.
گاهی این علائم روی شغل و کار فرد هم تاثیر می گذارند. طول و شدت علائم می توانند از هر فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. در صورت عدم درمان، معمولا علائم ۲-۳ سال دوام خواهند داشت. در برخی موارد نیز طول مدت علائم کمتر خواهد بود. در موارد خیلی کم، این علائم چندین سال دوام خواهند داشت.
تاریخچه طبیعی شانه یخ زده چگونه است؟
عقیده عمومی بر این است که اختلال شانه یخ زده بعد از ۱-۳ سال برطرف می شود. اما مطالعات طولانی مدت محدودی برای پشتیبانی از این ادعا در دسترس هستند. ممکن است که بیش از ۴۰% از بیماران علائم ماندگار داشته باشند، به علاوه ۷ الی ۱۵% از بیماران نیز به طور دائمی توانایی حرکت در قسمت آسیب دیده را از دست می دهند.
بر اساس مطالعه ۴.۴ ساله ای که روی بیمارانی که شانه یخ زده داشتند صورت گرفت تنها ۵۹% از بیماران عملکرد شانه شان به حالت عادی یا نزدیک عادی بازگشت و هیچ علائمی نداشتند یا علائم جزئی داشتند. مطالعه دیگری با طول دوره ۷ سال نشان داد که ۵۰% از بیماران هنوز هم درد خفیف داشتند و ۶۰% از آن ها احساس خشکی ادامه داری داشتند.
ادامه دار بودن این اختلال برای بیماران مشکل ساز است و برای جامعه نیز هزینه درمانی زیادی دارد، سبب از دست دادن بهره وری می شود و روی کیفیت زندگی تاثیر زیادی می گذارد.
آیا باید تحقیقات بیشتری برای بررسی شانه یخ زده صورت بگیرد؟
شانه یخ زده به تشخیص بالینی نیاز دارد. بیشتر آزمایش های تصویر برداری و آسیب شناسی که برای تایید تشخیص استفاده می شوند معمولا در تشخیص این اختلال سودمند نیستند و ممکن است باعث شوند که در تشخیص اشتباه رخ دهد.
پس از تشخیص شانه یخ زده، ممکن است نیاز باشد که در برخی بیماران امکان بروز سایر اختلالات همچون دیابت، اختلال تیروئید، زیاد بودن کلسترول خون و هایپرتنشن (فشار خون بالا) نیز بررسی شود چون این اختلالات با اختلال شانه یخ زده در ارتباط هستند.
چه چیزی سبب بروز اختلال شانه یخ زده می شود؟
اگر دچار عدم توازن هورمونی، دیابت و سیستم ایمنی ضعیف شده هستید ممکن است که در معرض التهاب مفاصل باشید. دوره های طولانی عدم فعالیت به علت صدمه، بیماری یا جراحی نیز شما را در معرض التهاب و چسبندگی کپسول قرار می دهند. در موارد شدید نیز ممکن است که بافت زخم شکل بگیرد. این موارد می توانند به شدت روی توانایی حرکت فرد تاثیر بگذارند. گاهی پیشرفت این اختلال می تواند طی ۲ الی ۹ ماه صورت بگیرد.
عوامل مخاطره آمیز شانه یخ زده
برخی از عوامل می توانند خطر بروز شانه یخ زده را افزایش دهند. از جمله:
سن و جنسیت
افراد بالای ۴۰ سال، خصوصا زنان، بیشتر در معرض اختلال شانه یخ زده قرار دارند.
عدم تحرک یا کاهش تحرک
افرادی که به مدت طولانی دچار عدم تحرک یا کاهش تحرک شانه بوده اند، بیشتر در معرض اختلال شانه یخ زده قرار دارند.
عدم تحرک می تواند در نتیجه عوامل زیادی اتفاق بیفتد از جمله:
- آسیب به روتاتور کاف
- آسیب به بازو
- سکته
- ریکاوری بعد از جراحی
بیماری های سیستمیک
افرادی که به برخی از بیماری های خاص دچارند بیشتر در معرض اختلال شانه یخ زده قرار دارند. ب
یماری هایی که خطر بروز شانه یخ زده را افزایش می دهند عبارتند از:
- دیابت
- پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم)
- کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم)
- بیماری های قلبی عروقی
- سل
- بیماری پارکینسون
بیشتر بخوانید: بیماری پارکینسون را با استفاده از نور می توان تشخیص داد
شانه یخ زده چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر فکر می کنید که دچار شانه یخ زده شده اید یا اگر شانه دردی دارید که سبب محدود شدن امکان حرکت کردن شده است به پزشک مراجعه کنید. درمان زود هنگام شانه یخ زده به پیشگیری از خشک شدن طولانی مدت مفصل و درد کمک می کند. پزشک درباره علائم تان از شما سوال می پرسد و شانه را با معاینه فیزیکی بررسی می کند.
علائم شانه یخ زده
پزشک می خواهد بداند که:
- چه زمانی علائم تان شروع شدند، خصوصا اگر علائم تان پس از حادثه ای همچون افتادن شروع شده باشند.
- اگر هر چیزی همچون حرکت یا استراحت سبب تشدید یا بهتر شدن درد می شود.
- درد تا چه حد شدید است.
- اگر علائم دیگری همچون گردن درد دارید.
- علائم تان چه تاثیری روی زندگی روزمره تان می گذارند مثلا روی شغل تان
- اگر بیماری دیگری دارید یا اگر دارویی مصرف می کنید.
معاینه فیزیکی
در طول معاینه فیزیکی، پزشک به شما می گوید که شانه یا بازوها را تا جایی که می توانید در هر جهت حرکت دهید تا امکان حرکت را بررسی کند. ممکن است که پزشک در حرکت بازوها و شانه ها به شما کمک کند. اگر چه این کار می تواند دردناک باشد اما به پزشک کمک می کند که تشخیص دهد مشکل بیمار تا چه حد شدید است. به علاوه گاهی پزشک روی قسمت هایی از شانه فشار وارد می کند تا تشخیص دهد که چه چیزی سبب بروز درد می شود و درد در کدام قسمت شدیدتر است.
پزشک وجود علائمی همچون این موارد را نیز بررسی می کند:
- ورم
- کبودی
- کوچک شدن عضلات
آزمایش های بیشتر
ممکن است برای تشخیص سایر اختلالات به انجام آزمایش های بیشتری نیاز باشد. برای مثال اگر پزشک شک کند که ممکن است دچار این موارد باشید از شما آزمایش خون می گیرد. دیابت (اختلال طولانی مدتی که به علت وجود گلوکز یا قند زیاد در خون اتفاق می افتد). شانه یخ زده در افرادی که دیابت دارند رایج تر است.
پلی میالژی روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی اختلالی است که سبب می شود بافت مفاصل ملتهب (گرم و متورم) شود و سبب بروز علائمی نظیر درد مفاصل و احساس خشک شدن می شود.
ممکن است که پزشک سایر دلایل ممکن برای علائم تان را بررسی کند همچون:
- عفونت
- تومور
تصویر برداری
مطالعات تصویر برداری
معمولا از مطالعات تصویر برداری در تشخیص شانه یخ زده استفاده نمی شود. به علت ناهمگون بودن روش های تصویر برداری و وجود عواملی مخل که نتیجه گیری از مطالعات تصویر برداری را دشوار می کنند، معمولا هیچ آزمایش تصویر برداری ای به طور کامل نمی تواند این اختلال را تشخیص دهد. اما مطالعات بیشتری در حال یافتن ملاکی برای روش های تصویر برداری هستند. یافته های جدید قادر به نشان دادن ضخیم شدن رباط کوراکوهومرال و گلنوهومرال هستند.
رادیوگرافی
معمولا رادیوگراف ها نقشی در تشخیص شانه یخ زده ندارند اما فیلم های ساده از شانه باید تهیه شوند تا هر پروسه آسیب شناختی دیگری را تشخیص دهند.
این رادیوگراف ها شامل این مواردند:
- بررسی قدامی خلفی (AP) مفصل گلنوهومرال
- بررسی عضله فوق خاری
اولتراسونوگرافی
استفاده از سونوگرافی (معمولی و داپلر) برای تشخیص شانه یخ زده هنوز هم بحث برانگیز است. به طور کلی، این مطالعات و روش ها می توانند ضخیم شدن برخی رباط ها را نشان دهند.
آرتروگرافی
آرتروگرافی که شامل تزریق داخل مفصلی کنتراست رقیق ید دار شده است، می تواند در تشخیص و درمان شانه یخ زده استفاده شود.
این موارد می توانند نشان دهنده شانه یخ زده باشند:
- کاهش انبساط کپسولی
- عدم انبساط کیسه های بورس واقع در زیر استخوان شانه
طبق گزارشات، یافته های سی تی (CT) آرتروگرافی قابل مقایسه با یافته های تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI) هستند.
تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
معمولا در مواردی که شانه یخ زده وجود دارد از همان ابتدا از MRI استفاده نمی کنند. اما اگر بیمار بعد از گذشت زمانی (۶ هفته تا ۳ ماه) بهبود پیدا نکند، سپس از MRI برای بررسی پارگی روتاتور کاف یا آسیب شناسی داخل مفصلی استفاده می کنند. طبق نتایج به دست آمده، MRI غیر کنتراست (بدون MRI آرتروگرافی) به همراه ملاک های بالینی گاهی می تواند به تشخیص دقیق شانه یخ زده کمک کند.
چه اختلالاتی هستند که می توانند شبیه شانه یخ زده باشند؟
التهاب مفصل شانه (آرتریت) یا مفاصل اطراف شانه و آرتریت دژنراتیو مفصل شانه می توانند سبب ورم، درد یا خشک شدن مفصل شوند که می توانند امکان حرکت شانه یخ زده را محدود کنند.
آسیب به تاندون های اطراف شانه (تاندون های روتاتور کاف) می تواند حرکت شانه را محدود کند اما معمولا این حرکت در تمام جهات محدود نمی شود. معمولا در طول بررسی شانه ای که دچار آسیب تاندون شده (تاندونیت یا پارگی تاندون) پزشک گاهی مفصل را بیش از آن چیزی که خود بیمار می تواند، حرکت می دهد.
بیشتر بخوانید: درباره بیماری استئوآرتریت چه میدانید
شانه یخ زده چگونه درمان می شود؟
می توان شانه یخ زده را بدون درمان گذاشت اما درد و احساس خشک بودن می توانند تا ۳ سال دوام داشته باشند.
ترکیبی از موارد زیر می تواند پروسه ریکاوری تان را تسریع ببخشد:
- فیزیکال تراپی
- دارو
- جراحی
- درمان در خانه
تمرینات کششی برای بهبود شانه یخ زده
همیشه قبل از ورزش، شانه هایتان را گرم کنید. بهترین راه برای انجام این کار این است که یک دوش آب گرم بگیرید یا حمام ۱۰ الی ۱۵ دقیقه ای داشته باشید. می توانید از پد گرمایی مرطوب شده یا یک حوله نمداری که گرم شده هم استفاده کنید. اما استفاده از این روش ها به اندازه دوش گرفتن موثر نیست.
انجام تمرینات کششی زیر کشش را تا جایی ادامه دهید که احساس کشیدگی احساس کنید و نه احساس درد:
حرکت کششی نوسانی
این تمرین را زودتر از سایر تمرینات امتحان کنید. شانه هایتان را در حالت استراحت قرار دهید. بایستید و به آرامی به سمت جلو یا پایین خم شوید و به بازوی آسیب دیده این امکان را بدهید که در حالت آویزان باشد. بازو را در یک حرکت چرخشی کوچک بچرخانید.
روزانه این تمرین را ۱۰ بار در هر جهت انجام دهید. وقتی علائم تان بهبود پیدا کردند، نوسان را بیشتر کنید اما هیچ وقت به دست تان فشار وارد نکنید. وقتی برای انجام تمرینات بیشتری آماده بودید، با نگه داشتن یک وزنه سبک کشش را افزایش دهید.
حرکت کششی با کمک حوله
یک حوله را با دو دست تان پشت سرتان نگه دارید. حوله را در یک موقعیت افقی نگه دارید. از بازویی که آسیب ندیده برای کشیدن بازوی آسیب دیده به سمت بالا استفاده کنید. می توانید حوله را دور شانه ای بپیچید که آسیب ندیده و نوع پیشرفته تری از این حرکت کششی را انجام دهید. انتهای حوله را با دست آسیب دیده بگیرید و آن را به سمت پایین کمر بکشید. این تمرین را روزی ۱۰ تا ۲۰ بار انجام دهید.
حرکت کششی انگشت
روبروی یک دیوار بایستید و سه چهارم طول بازو از دیوار فاصله بگیرید. به آرامی به دیوار نزدیک شوید و با نوک انگشت دست آسیب دیده دیوار را لمس کنید. در حالی که بازو کاملا در حالت خمیده قرار دارد، به آرامی مثل عنکبوت انگشت تان را از روی دیوار بالا ببرید تا زمانی که دست به سطح شانه ها برسد یا تا زمانی که احساس اذیت شدن نداشته باشید.
باید با انگشتان تان این کار را انجام دهید و نه با عضلات شانه تان. به آرامی دست تان را پایین بیاورید (در صورت لزوم با کمک دست آسیب ندیده) و این حرکت را تکرار کنید. این حرکت را روزانه ۱۰ الی ۲۰ بار تکرار کنید.
تمرین کششی بازو
بنشینید یا بایستید. از دست آسیب ندیده برای بالا بردن بازویی که آسیب دیده استفاده کنید، سپس آن را بالا ببرید و برای کشیدن شانه به آرامی فشار وارد کنید. این حرکت کششی را برای ۱۵ الی ۲۰ ثانیه حفظ کنید و این تمرین را روزانه ۱۰ الی ۲۰ بار انجام دهید.
حرکت چرخشی به سمت داخل
در کنار یک در بسته بایستید و یک سر بلند ورزشی را دور دسته در بپیچید. سر دیگر آن را با دستی که آسیب دیده بگیرید و آرنج را در زاویه ۹۰ درجه نگه دارید. باند را تا ۲ الی ۳ اینچ به سمت داخل بدن بکشید و برای ۵ ثانیه این حالت را حفظ کنید. روزانه ۱۰ الی ۱۵ بار این حرکت را تکرار کنید.
چرخش به سمت بیرون
یک باند ورزشی را بین دستان تان نگه دارید در حالی که آرنج هایتان در زاویه ۹۰ درجه در کنارتان قرار دارند. قسمت پایینی بازوی آسیب دیده را تا ۲ الی ۳ اینچ به سمت بیرون بچرخانید و این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ کنید. این حرکت را روزانه ۱۰ الی ۱۵ بار تکرار کنید.
شروع حرکات مقاومتی
بعد از این که توانایی حرکت در شانه بهتر شد، می توانید تمرینات مقاومتی روتاتور کاف را آغاز کنید. اطمینان حاصل کنید که شانه هایتان را گرم می کنید و قبل از انجام تمرینات مقاومتی حتما تمرینات کششی را انجام دهید.
درمان شانه یخ زده
شانه یخ زده معمولا با گذر زمان بهتر می شود اگر چه ممکن است بهبود آن ۳ سال زمان ببرد. تمرکز درمان روی کنترل درد، ترمیم امکان حرکت و قوی کردن مفصل آسیب دیده از طریق فیزیکال تراپی است.
درمان غیر از جراحی
مراحل اولیه
مرحله اولیه شانه یخ زده دردناک ترین مرحله است. اگر در مراحل اولیه شانه یخ زده هستید، پزشک پیشنهاد می دهد که از انجام حرکاتی (همچون کشیدن دست ها بالای سر) که سبب تشدید درد می شوند بپرهیزید. اما به طور کامل انجام حرکات را قطع نکنید. درمان در طول این مرحله روی رهایی از درد تمرکز دارد.
مسکن
اگر درد دارید ممکن است که پزشک مسکن هایی (نظیر پاراستامول یا ترکیبی از پاراستامول و کدئین) را تجویز کند. برخی از مسکن ها نظیر پاراستامول نیز به صورت بدون نیاز به تجویز در دسترس هستند. همیشه دستورالعمل روی داروها را دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید که آن دارو و دوز دریافتی آن مناسب شما است. اگر دردتان شدید است ممکن است که پزشک داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) را پیشنهاد دهد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی علاوه بر رهایی از درد به کاهش ورم در کپسول شانه هم کمک می کنند. وقتی داروهای NSAID به طور مرتب مصرف شوند تاثیر بیشتری دارند. پس به جای این که هنگام تشدید علائم از آن ها استفاده کنید، به طور مرتب آن ها را مصرف کنید. داروهای NSAID عوارض جانبی ای هم دارند. همیشه به بروشور دارو توجه کنید تا اطلاعات بیشتری درباره عوارض جانبی آن به دست بیاورید.
اگر دچار این علائم هستید داروهای NSAID را دریافت نکنید:
- آسم (اختلالی که روی ریه ها تاثیر می گذارد)
- فشار خون بالا (هایپرتنشن)
- مشکلات قلب و کلیه
تزریق کورتیکواستروئید
اگر دچار اختلال شانه یخ زده از نوع شدید هستید، درمان با کمک مسکن برای کنترل درد کافی نیست. اگر این مشکل را دارید ممکن است که پزشک از تزریق کورتیکواستروئید در مفصل شانه و اطراف آن استفاده کند. کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که حاوی هورمون هستند (گروهی از مواد شیمیایی قوی که تاثیر زیادی روی بدن دارند).
این داروها به کاهش ورم و درد کمک می کنند. ممکن است که کورتیکواستروئیدها با بیحسی موضعی (داروهای مسکن) استفاده شوند. تزریق کورتیکواستروئید به رهایی از درد و تقویت حرکات شانه کمک می کند. اما این تزریق نمی تواند اختلال شما را درمان کند و علائم تان به تدریج باز خواهند گشت.
از تزریق کورتیکواستروئید هنگامی که درد شانه از بین رفته و تنها احساس خشک بودن باقی مانده استفاده نمی شود. تزریق زیاد کورتیکواستروئید می تواند سبب آسیب به شانه شود پس تنها ۳ بار در سال می توانید این نوع درمان را داشته باشید. بین تزریق های کورتیکواستروئید نیز به ۳ الی ۴ هفته زمان نیاز است.
هیدرودیلاسیون
اگر علائم تان با استفاده از سایر روش های غیر جراحی بهبود نیافتند، ممکن است که پزشک تان هیدرودیلاسیون را پیشنهاد دهد. این پروسه شامل تزریق میزان زیاد مایع استریل به مفصل شانه برای انبساط و کشیدن کپسول مفصلی شانه است. هیدرودیلاسیون توسط رادیولوژیست صورت می گیرد که از تکنیک های تصویر برداری برای هدایت قرار گرفتن مایعات استفاده می کند.
درمان جراحی شانه یخ زده
اگر علائم تان توسط درمان و سایر روش های محافظه کارانه بهبود نیافتند ممکن است که پزشک درباره جراحی با شما صحبت کند. حتما درباره ریکاوری، درمان های ساده و خطرات جراحی با پزشک مشورت کنید. جراحی شانه یخ زده در طول مرحله دوم شانه یخ زده صورت می گیرد. هدف جراحی کشش و رها کردن کپسول مفصلی خشک شده است. رایج ترین روش های درمانی شامل درمان های تحت بیهوشی (MUA) و آرتروسکوپی شانه هستند.
درمان های تحت بیهوشی (MUA)
در طول این پروسه فرد در خواب است. پزشک با استفاده از زور شانه را حرکت می دهد که این کار می تواند سبب کشیدگی یا پارگی کپسول مفصلی و بافت زخم شود. این کار سبب رهایی شانه سفت شده و افزایش امکان حرکت می شود.
آرتروسکوپی شانه
در این پروسه پزشک در قسمت های سفت شده کپسول مفصلی برش ایجاد می کند. این پروسه توسط استفاده از ابزاری با اندازه مداد صورت می گیرد که در برش های کوچک ایجاد شده اطراف شانه جاسازی می شود. در بسیاری از موارد، پروسه MUA و آرتروسکوپی در ترکیب با هم استفاده می شوند تا فرد به بهترین نتیجه برسد. بسیاری از بیماران نتایج خوبی از این روش ها دریافت می کنند.
بیشتر بخوانید: درباره آرتروسکوپی چه میدانیم
ریکاوری بعد از جراحی شانه یخ زده
بعد از جراحی استفاده از فیزیکال تراپی برای حفظ حرکتی که با جراحی به دست آمده ضروری است. زمان ریکاوری می تواند از ۶ هفته تا ۳ ماه متفاوت باشد. اگر چه ریکاوری پروسه ای آهسته است، اما ادامه دادن درمان یکی از عوامل مهم در بازگشت به تمام فعالیت هایی است که از انجام آن ها لذت می برید. معمولا جراحی در طولانی مدت نتایج مناسبی فراهم می کند و اکثر بیماران دردشان کاهش میابد یا دردی حس نمی کنند و امکان حرکت در آن ها بهتر می شود.
در برخی موارد، حتی بعد از چندین سال امکان حرکت به طور کامل بر نمی گردد. گاهی نیز احساس خشک بودن تا حدی بر می گردد. بیماران دیابتی بعد از جراحی تا حدی احساس خشکی ادامه دار در شانه را تجربه می کنند. اگر چه به ندرت اما شانه یخ زده می تواند دوباره اتفاق بیفتد خصوصا اگر عواملی همچون دیابت هنوز وجود داشته باشند.
در طولانی مدت چه انتظاری می توانید داشته باشید؟
بسیاری از افراد در طول ۲ سال بدون درمان بهبود پیدا می کنند. فیزیکال تراپی و داروهای مسکن سبب تسریع پروسه بهبود می شوند. اگر جراحی داشته اید حتما تمرینات درمانی را در ماه های بعد از جراحی ادامه دهید تا مشکل برنگردد.
چگونه می توان از شانه یخ زده پیشگیری کرد؟
درمان زود هنگام از بدتر شدن مشکل پیشگیری می کند. اگر دیابت دارید، کنترل درست آن به کاهش خطر بروز شانه یخ زده کمک می کند.
درمان های دیگر شانه یخ زده
طب سوزنی
طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های ظریف در پوست قسمت های مشخصی از بدن است. معمولا این سوزن ها برای ۱۵ الی ۴۰ دقیقه در جایی که هستند باقی می مانند. در طول این زمان ممکن است که این سوزن ها برداشته شوند یا تغییر داده شوند. از آن جایی که این سوزن ها به باریکی مو هستند، بسیار انعطاف پذیرند، و به روش های ماهرانه جاسازی می شوند؛ اکثر درمان های طب سوزنی معمولا بدون درد هستند.
تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست (TENS)
واحد TENS از جریان های الکتریکی روی نقاط اساسی در راه های عصبی استفاده می کند. جریان از طریق الکترودهای متصل به پوست منتقل می شود. این روش دردناک یا مضر نیست. این که TENS دقیقا چگونه عمل می کند شناخته شده نیست اما گمان می رود که از طریق تحریک رهاسازی مولکول های پیشگیری کننده از درد (اندورفین) عمل می کند.
پیش بینی بهبود شانه یخ زده چگونه است؟
پیش بینی بهبود شانه یخ زده به پاسخ آن به فیزیکال تراپی، تمرین و درمان هایی که در بالا ذکر شد بستگی دارد. در طول پروسه بازتوانی از آسیب دوباره به بافت شانه بپرهیزید. بیمارانی که اختلال شانه یخ زده در آن ها مداوم است می توانند از روش جراحی آرتروسکوپی یا MUA برای رهایی از بافت زخم استفاده کنند. بدون درمان تهاجمی، اکثرا شانه یخ زده می تواند به طور دائمی ادامه داشته باشد.
درمان های طبیعی شانه یخ زده
افرادی که شانه یخ زده دارند باید تمرینات فیزیوتراپی خفیف را به صورت روزانه انجام دهند، در نتیجه عضلات شانه خشک تر نمی شوند. می توانید این درمان ها را نیز امتحان کنید:
درمان طبیعی شانه یخ زده با خمیر زردچوبه
خمیری از زردچوبه را دوبار در روز روی شانه یخ زده قرار دهد. یا می توانید استفاده از مکمل کورکومین زردچوبه را آغاز کنید.
تمرینات کششی
تمرینات کششی را امتحان کنید. این تمرینات به افزایش حرکت بازو و شانه ها کمک می کنند.
پدهای گرمایی
استفاده از پدهای گرمایی نیز می تواند یکی از درمان های موثر برای شانه یخ زده باشد.
روغن هایی که بر اساس کافور هستند
استفاده موضعی از روغن هایی که بر اساس کافور هستند، به رهایی از درد و بهبود شانه یخ زده کمک می کند.
درمان طبیعی شانه یخ زده با سیر و روغن خردل
۲ یا ۳ حبه سیر را در روغن خردل قرار دهید، آن را بجوشانید، سپس بگذارید تا سرد شود و از این ترکیب دوبار در روز روی شانه استفاده کنید.
روغن نارگیل
ماساژ آرام با استفاده از روغن نارگیل نیز می تواند مفید باشد.
روغن سبزیجات
همیشه سعی کنید که از روغن سبزیجات (به میزان مناسب) روی مفاصل استفاده کنید چون به روان کردن مفاصل کمک می کند.
کمپرس سرد یا گرم
استفاده از کمپرس سرد یا گرم نیز می تواند سودمند باشد. یک حوله نخی را در آب داغ بخیسانید. سپس برای ۵ الی ۱۰ دقیقه شانه تان را با این حوله بپوشانید. این روش می تواند برای رهایی از درد شانه یخ زده مفید باشد.
درمان طبیعی شانه یخ زده با مکمل های غذایی
مکمل های غذایی همچون زردچوبه یا کندر نیز نقشی اساسی در بهبود شانه یخ زده ایفا می کنند.
روغن ماهی و گلوکوزامین
روغن ماهی و گلوکوزامین در رهایی از درد مفاصل سودمندند.
مواد غذایی سرشار از کلسیم
استفاده از مواد غذایی سرشار از کلسیم نیز توصیه می شود. این مواد غذایی شامل حبوبات، سوپ جو و سوپ جلبک هستند. به علاوه مصرف سبزیجات نیز توصیه می شود.
درمان طبیعی شانه یخ زده با اسپیرولینا
اسپیرولینا نیز یک منبع طبیعی از پروتئین ها، ویتامین ها و مواد معدنی است. مصرف اسپیرولینا همراه با فلفل سیاه به بهبود شانه یخ زده کمک می کند. برخی از درمان های پیشنهادی بالا می توانند برای خیلی از افراد موثر باشند. در موارد شدید این اختلال باید با پزشک مشورت کنید. اطلاعات بالا توسط سازمان غذا و دارو بررسی نشده اند و تنها به عنوان توصیه بیان شده اند پس نباید به عنوان تنها ابزار درمانی از آن ها استفاده شود.
