سندروم شانه ای دستی یا درد منطقه ای پیچیده؛ از علل تا درمان

سندرم درد منطقه ای پیچیده (CRPS) همچنین تحت عنوان سندرم شانه ای دستی شناخته می شود. سندروم شانه ای دستی (CRPS) احساس سوزش شدید، سفتی، تورم و تغییر رنگ پوست است که بیشتر اوقات روی دست تاثیر می گذارد. بازوها، پاها و ساق پا نیز می توانند تحت تأثیر CRPS قرار بگیرند. این وضعیت قبلاً تحت عنوان دیستروفی رفلکسی سمپاتیک، آتروفی سودک، سندرم شانه ای دستی یا کازالژی شناخته می شد. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام، ما علل و نشانه ‌های سندروم شانه ای دستی یا درد منطقه ای پیچیده را مورد بحث قرار می‌دهیم.

انواع سندروم شانه ای دستی و مراحل بیماری

 دو نوع CRPS وجود دارد:

• نوع 1 بعد از بیماری یا جراحتی رخ می دهد كه به طور مستقیم به عصبی در ناحیه متاثر آسیب نرسانده باشد.
• نوع 2 از آسیب عصبی مشخصی پیروی می کند.

اگر چه محرک ها متفاوت هستند، با این حال هر دو نوع CRPS علائم یکسانی دارند و سه فاز بیماری مشخصی را طی می کنند.

مرحله اول: حاد

مرحله اول ممکن است تا 3 ماه طول بکشد. درد سوزش دار و افزایش حساسیت به لمس؛ شایع ترین علامت اولیه CRPS هستند. این درد متفاوت است- ثابت تر و ماندگار تر از صدمه ای است که انتظار می رود. تورم و سفتی مفاصل معمولاً با افزایش گرما و قرمزی در اندام متاثر همراه هستند. ممکن است رشد ناخن و مو نیز سریع تر از حد طبیعی باشد و میزان تعریق هم بیش از حد شود.

مرحله دوم: دیستروفیک

مرحله دوم می تواند از 3 تا 12 ماه طول بکشد. تورم ثابت تر است و چین و چروک های پوست محو می شوند. دمای پوست سردتر است. ناخن ها شکننده اند. درد گسترده تر است، سفتی بیشتر است و ناحیه آسیب دیده به لمس حساس تر است.

مرحله سوم: آتروفیک

مرحله سوم بعد از 1 سال رخ می دهد. پوست ناحیه آسیب دیده کمرنگ، خشک، کشیده و براق می شود. عضو آسیب دیده سفت است و حرکاتش دشوار. ممکن است درد کاهش یابد و بیماری به مناطق دیگر بدن گسترش یابد.

مرض و مرگ و میر ناشی از سندروم شانه ای دستی

بسیاری از بیماران با وجود درمان، درجات مختلفی از درد مزمن، تغییرات تروفیک و ناتوانی را نشان می دهند. درد مهمترین عاملی است که منجر به ناتوانی می شود. برخی معتقدند که درمان تهاجمی درد در یک وضعیت حاد می تواند شیوع CRPS نوع I را کاهش دهد.

با این حال، مطالعات بیشتری برای تایید این ادعا لازم اند. بهبود بیماری به دنبال عود آن نیز توصیف شده است. به نظر می رسد که فراوانی آنتی ژن HLA-DQ1 در بیماران مبتلا به CRPS از گروه کنترل بیشتر است و HLA-DR13 با پیشروی به سمت دیستونی چند کانونی یا عمومی همراه است. اخیراً، یک مکان جدید HLA I شناسایی شده است که ممکن است وقوع خود به خودی CRPS را پیش بینی کند.

---

بیشتر بخوانید: 5 ماده غذایی ضد التهاب برای مفاصل

---

علائم سندروم شانه ای دستی

علائم و نشانه های سندروم شانه ای دستی شامل موارد زیر است:

• درد یا سوزش مداوم، معمولاً در بازو، پا، دست یا ساق پا
• حساسیت به لمس یا سرما
• تورم ناحیه دردناک
• تغییر در دمای پوست – متناوب بین عرق و سرما
• تغییر در رنگ پوست، از سفید و خال های رنگارنگ گرفته تا قرمز یا آبی
• تغییر در بافت پوست، که ممکن است بافت ناحیه آسیب دیده، نازک یا براق شود
• تغییر در رشد مو و ناخن
• سفتی مفصل، تورم و آسیب
• اسپاسم عضلانی، لرزش، ضعف و کاهیدگی (آتروفی)
• کاهش توانایی در حرکت دادن ناحیه متاثر

علائم ممکن است با گذر زمان تغییر کرده و در افراد مختلف متفاوت باشد. درد، تورم، قرمزی، تغییرات چشمگیر دما و حساسیت به خصوص به سرما و لمس معمولاً در همان ابتدا رخ می دهند. با گذشت زمان، اندام متاثر می تواند سرد و رنگ پریده گردد. همچنین ممکن است دچار تغییرات پوستی؛ ناخنی و اسپاسم عضلانی و سفتی شود. پس از وقوع این تغییرات، شرایط اغلب غیر قابل برگشت می شود.

سندروم شانه ای دستی گاهی اوقات ممکن است از محل وقوع آن به محل دیگری از بدن مانند اندام روبرویی منتقل شود. در برخی از افراد، علائم و نشانه های سندروم شانه ای دستی به خودی خود برطرف می شود. در برخی دیگر، این علائم و نشانه ها ممکن است ماه ها تا سال ها ادامه داشته باشد. احتمالاً، درمان در شروع بیماری و در اوایل آن مؤثر خواهد بود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد مداوم و شدیدی را تجربه می کنید که بر اندام بدنی تان تأثیر می گذارد و لمس یا حرکت آن اندام را غیر قابل تحمل می کند، بهتر است برای تعیین علت آن، به پزشک مراجعه کنید. سندروم شانه ای دستی باید در اسرع وقت درمان شود.

علل سندروم شانه ای دستی

علت سندروم شانه ای دستی به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تصور می شود که ناشی از آسیب دیدگی یا ناهنجاری سیستم عصبی محیطی و مرکزی باشد. CRPS معمولاً در نتیجه یك تروما یا آسیب رخ می دهد.

هر دو نوع سندروم شانه ای دستی؛ علائم و نشانه های مشابهی دارند، اما به دلایل مختلفی رخ می دهند:

نوع 1

که به عنوان سندرم دیستروفی رفلکسی سمپاتیک (RSD) نیز شناخته می شود؛ پس از بیماری یا جراحتی رخ می دهد که به طور مستقیم به اعصاب اندام متاثر آسیبی نمی رساند. حدود 90 درصد از مبتلایان به سندروم شانه ای دستی؛ از نوع 1 آن هستند.

نوع 2

هنگامی که از آن به عنوان کازالژی یاد می شود، علائم مشابهی با نوع 1 دارد اما سندرم درد منطقه پیچیده نوع 2 از آسیب عصبی مشخصی پیروی می کند. بسیاری از موارد سندروم شانه ای دستی پس از یک ضربه شدید به بازو یا پا رخ می دهند. این می تواند شامل آسیب دیدگی، شکستگی یا قطع عضو باشد.

سایر آسیب های بزرگ و کوچک- مانند جراحی، سکته های قلبی، عفونت ها و حتی اسپری مچ پا- نیز می توانند منجر به سندروم شانه ای دستی شوند. اینکه چرا این آسیب ها می توانند سندروم شانه ای دستی را ایجاد کنند به خوبی درک نشده است. هر کسی که چنین صدمه ای را تجربه کند، دچار سندروم شانه ای دستی خواهد شد. این ممکن است به دلیل تعامل ناکارآمد سیستم عصبی مرکزی و محیطی و واکنش های التهابی نامناسب باشد.

عوارض سندروم شانه ای دستی

اگر سندروم شانه ای دستی سریعا تشخیص و درمان نشود، ممکن است به علائم و نشانه های ناتوان کننده تری منجر شود.

این ها شامل موارد زیر است:

کاهیدگی بافت (آتروفی)

در صورت ترس فرد از حرکت دادن بازو یا پا به دلیل درد یا سفتی، ممکن است پوست، استخوان ها و ماهیچه های فرد شروع به تحلیل و زوال کنند.

سفت شدن عضلات (انقباض)

سفت شدن عضلات ممکن است به وضعیتی منجر شود که در آن دست و انگشتان دست یا پا و انگشتان پا به حالت ثابت درآیند.

پیش گیری از سندروم شانه ای دستی

این مراحل ممکن است در کاهش خطر ابتلا به سندروم شانه ای دستی به فرد کمک کنند:

مصرف ویتامین C بعد از شکستگی مچ دست

مطالعات نشان داده است که افرادی که پس از شکستگی مچ دست خود حداقل 500 میلی گرم ویتامین C در روز مصرف کرده اند، در مقایسه با سایرین، خطر کمتری از سندروم شانه ای دستی را تجربه کرده اند.

موبیلیزاسیون زودرس پس از سکته مغزی

برخی از تحقیقات نشان می دهند که افرادی که پس از سکته مغزی زود از بستر خود خارج می شوند و راه می روند (موبیلیزاسیون زودهنگام)، خطر ابتلا به سندروم شانه ای دستی شان کاهش می یابد.

سندروم شانه ای دستی (CRPS) چگونه در فرد تأثیر خواهد گذاشت؟

پیش بینی اینکه سندروم شانه ای دستی (CRPS) در هر فرد چقدر پیشروی کند؛ دشوار است، اما تشخیص و درمان زودرس طبعا مفید واقع خواهد شد. مشکل CRPS بسیاری از افراد؛ به خودی خود طی چند هفته یا چند ماه درمان توانبخشی بهبود می یابد. با این حال، اگر علائم تان بیش از شش ماه دوام یابند؛ احتمالاً در برخی از موارد حتی بعد از درمان، درد خواهید داشت. برخی افراد در حین ادامه درد؛ شاهد بهبود سایر علائم شان هستند.

CRPS اغلب بر روی یک ناحیه ی گسترده ‌تر از آسیب‌ های قبلی اثر می‌گذارد و ممکن است بر تمام اعضای بدن تاثیر بگذارد. گاهی اوقات، افرادی که تنها در یک عضو خود این سندرم را تجربه می کنند ممکن است آن را در محل دیگری توسعه دهند اما این امر تا حدی غیر معمول است. هم چنین امکان بازگشت علائم در افرادی که پیشرفت قبلی در علائم خود داشته اند، وجود دارد.

حتی اگر به مدت طولانی CRPS داشته باشید، این بیماری به بافت های بدن تان آسیبی نمی رساند. با این وجود، باید سعی کنید حالت خود را برای انطباق با اندام دردناک تغییر ندهید، زیرا این امر ممکن است گاهی اوقات منجر به مشکلات ثانویه در سایر قسمت های بدن شود.

تشخیص سندروم شانه ای دستی

هیچ تست خاصی برای تایید سندرم منطقه ای پیچیده (CRPS) وجود ندارد. پزشکان عمدتا بر اساس علائم و معاینه جسمی فرد تشخیص را انجام می دهند.

اگرچه گاهی اوقات ممکن است برای رد سایر شرایط از آزمایشاتی بهره گرفته شود:

• پرتو ایکس یا اسکن استخوان اندام متاثر ممکن است پوکی استخوان (استئوپروز) یا ناهنجاری های دیگر را نشان دهد.
• آزمایش خون ممکن است به رد عفونت یا بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید کمک کند.
• اسکن های تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است به رد مشکلات استخوان ها یا … کمک کند.

بی حسی منطقه ای یا انسداد سیستم عصبی سمپاتیک با بی حسی موضعی، گاهی اوقات به عنوان آزمایش تشخیصی مورد استفاده قرار می گیرد. اگر این انسداد درد را کاهش دهد، احتمالاً CRPS دارید. انجمن بین المللی مطالعات درد معیارهایی هم چون بوداپست را برای کمک به تشخیص تعیین کرده است.

این موارد علائم زیر را در نظر می‌گیرند:

• حساسیت غیرمعمول به لمس.
• تفاوت در رنگ پوست یا درجه حرارت اندام آسیب دیده با حالت عادی.
• تورم یا تعریق غیرمعمول در اندام متاثر.
• کاهش دامنه حرکتی، از بین رفتن عملکرد یا تغییر در مو، پوست یا ناخن های اندام متاثر.

اگر پزشک معالج شما در مورد تشخیصی که ممکن است برای شما ارجاع شود شک داشته باشد؛ شما را به یک متخصص معرفی می کند. پس از تشخیص CRPS، احتمالاً اینگونه خواهد بود که برای معالجه به یک کلینیک تخصصی درد – معمولاً در محل یک بیمارستان – مراجعه کنید.

---

بیشتر بخوانید: برنامه حرکتی همه اعضای بدن با چه شیوه هایی انجام میشود؟

---

درمان سندروم شانه ای دستی

در مراحل بعدی تشخیص زودرس و درمان سندرم به منظور جلوگیری از ابتلا به CRPS مهم است. همچنین مهم است که به این بیماران گفته نشود که درد “در سرشان” است.  CRPSیک وضعیت فیزیولوژیکی است. حتی اگر کاملاً درک نشده باشد و اینکه قابل درمان است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد درمان زودرس، در طی چند ماه اول بروز علائم، ممکن است به بهبود علائم سندروم شانه ای دستی کمک کند. اغلب، ترکیبی از درمان های مختلف- متناسب با مورد خاص شما- لازم است.

گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

داروها

پزشکان از داروهای مختلفی برای درمان علائم سندروم شانه ای دستی استفاده می کنند.

تسکین دهنده های درد

داروهای ضد درد بدون نسخه (OTC) مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil؛ Motrin IB و سایر) و ناپروکسن سدیم (آلو)- ممکن است درد و التهاب را کاهش دهند. در صورتی که داروهای بدون نسخه اثر نکنند، پزشک ممکن است داروهای کاهش دهنده درد قوی را تجویز کند. داروهای روان گردان ممکن است گزینه مناسبی باشند و در دوزهای مناسب، ممکن است به کنترل درد کمک کند.

داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج

بعضی اوقات داروهای ضد افسردگی مانند آمی ‌تریپتیلین و ضد تشنج مانند گاباپنتین (نورونتین) برای درمان دردهای ناشی از عصب آسیب دیده (درد نوروپاتی) استفاده می شوند.

کورتیکواستروئیدها

داروهای استروئیدی مانند پردنیزون ممکن است التهاب را کاهش داده و تحرک در اندام آسیب دیده را بهبود بخشند.

داروهای ضد تحلیل استخوان

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای جلوگیری یا تحلیل استخوان از جمله آلندرونات (Fosamax) و کلسی تونین (Miacalcin) به شما پیشنهاد دهد.

داروهای مسدود کننده اعصاب سمپاتیک

تزریق بی حسی برای مسدود کردن فیبرهای درد؛ در اعصاب متاثر ممکن است باعث کاهش درد در برخی از افراد شود.

کتامین داخل وریدی

برخی مطالعات نشان می دهند که دوز کم کتامین داخل وریدی- یک ماده بی حس کننده قوی- ممکن است درد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. با این حال، با وجود تسکین درد، هیچ بهبودی در عملکرد وجود نداشته است.

روش های درمانی

گرما درمانی

استفاده از گرما ممکن است باعث تسکین تورم و ناراحتی پوستی شود که احساس سردی می کند.

مسکن های موضعی

درمان های موضعی مختلفی وجود دارد که ممکن است حساسیت را کاهش دهند، مانند کرم کپسایسین بدون نسخه، یا کرم لیدوکائین یا پچ (لیدودرم، LMX 4 ،5 LMX).

فیزیوتراپی

ورزش آرام و هدایت شده ی اندام متاثر می تواند به کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی و قدرتی کمک کند. هرچه بیماری زودتر تشخیص داده شود، تمرینات مؤثرتر می توانند باشند.

آینه درمانی

این نوع درمان از آینه برای فریب دادن مغز استفاده می کند. شما در جلوی آینه یا جعبه آینه می نشینید، اندام سالم را حرکت می دهید تا مغز آن را به عنوان اندام تحت تأثیر CRPS درک کند. تحقیقات نشان می دهد که این نوع درمان ممکن است به بهبود عملکرد و کاهش درد در افراد مبتلا به CRPS کمک کند.

تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS)

گاهی اوقات درد مزمن با استفاده از پالس های الکتریکی در انتهای عصب کاهش می یابد.

بیوفیدبک

در برخی از موارد، یادگیری تکنیک های بیوفیدبک ممکن است کمک کننده باشد. در بیوفیدبک، یاد می گیرید که از بدن خود آگاه تر باشید تا بتوانید بدن خود را شل کنید و دردتان را تسکین دهید.

---

بیشتر بخوانید: بیوفیدبک چیست؟ علل، کاربرد و نحوه انجام بیوفیدبک

---

تحریک نخاع

پزشک شما الکترودهای کوچکی را در امتداد نخاع شما وارد می کند. جریان الکتریکی کوچکی که به نخاع می رسد؛ باعث تسکین دردتان می شود.

پمپ های دارویی اینتراتکال (داخل مایع نخاعی)

در این روش درمانی داروهایی که درد را تسکین می دهند در مایع نخاعی پمپ می شوند. ممکن است عارضه درد منطقه ای پیچیده عود کند، که گاهی اوقات به دلیل ایجاد محرک هایی مانند قرار گرفتن در معرض سرما یا فشار روانی؛ تشدید می شود. این عودها ممکن است با دوزهای کمی از داروی ضد افسردگی یا داروهای دیگر درمان شود.

درمان جراحی

در صورت عدم موفقیت درمان غیر جراحی، روش های جراحی ممکن است به کاهش علائم کمک کنند.

محرک نخاع

الکترودهای ریزی در امتداد ستون فقرات فرد کاشته می شوند که پالس های الکتریکی خفیفی را به اعصاب متاثر ارسال می کنند.

ایمپلنت پمپ درد

دستگاه کوچکی که داروهای ضد درد را به نخاع منتقل می کند، در نزدیکی شکم فرد ایمپلنت می شود. نتایج حاصل از جراحی ممکن است ناامید کننده باشد. بسیاری از بیماران مبتلا به علائم CRPS مزمن از ارزیابی روانشناسی و مشاوره بهره مند می شوند.

روش های توان بخشی سندروم شانه ای دستی

روش های توان بخشی نقش مهمی در درمان CRPS ایفا می کنند و معمولاً هنگام اقدام زود هنگام مؤثر هستند. مهم ترین اهداف توان بخشی بازگرداندن هرچه بیشتر کارکرد و بهبود کیفیت زندگی است. درمان های توان بخشی احتمالاً درد را به طور کامل متوقف نمی کنند اما در به کارگیری عادی اندام ها و همچنین در جلوگیری از مشکلات ثانویه مانند تضعیف ماهیچه ها در اثر عدم استفاده از آن ها به فرد کمک می کنند.

بیشتر روش های درمانی جلوگیری کننده از فوران علائم فرد؛ بسیار آرام شروع می شوند و احتمالاً برای کاهش درد نیاز به داروهای ضد درد می باشد تا بتوان روش های درمانی را شروع کرد. شما باید به تدریج مدت و شدت درمان های خود را تنظیم کنید، حتی اگر پیشرفت تان گاه به گاه کند باشد. توان بخشی؛ عناصر فیزیوتراپی و کاردرمانی را شامل می شود.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی احتمالاً مهم ترین درمان برای CRPS است. هدف این امر کاهش درد و حفظ حرکات اندام متاثر است. این امر به جلوگیری از سفتی و از بین رفتن تون عضلانی و همچنین ترویج گردش خون کمک می کند. در صورت درد شدید ورزش می تواند مشکل باشد، بنابراین لازم است با فیزیوتراپیست خود کار کنید تا دریابید که کدام تمرینات برای شما مناسب تر است، چه زمانی باید این حرکات را متوقف کنید و در صورت افزایش درد تان برای مقابله با آن از چه تکنیک هایی می توانید استفاده کنید.

درمانگر در مورد روش های تسکین درد مانند تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) برای شما مشاوره خواهد داد. ممکن است آن ها یک دستگاه TENS را با دریافت کرایه مرتبط با آن؛ به شما اجاره دهند تا آن را در مکان مدنظرتان استفاده کنید. هیدروتراپی (تمریناتی که در آب انجام می شود) و ترکیب تمرین های ذهنی و بدنی مانند تای چی نیز ممکن است مفید باشد.

تصویر درمانی

همچنین درمانگر شما ممکن است روش های درمانی تخصصی تری مانند تصویر درمانی درجه بندی شده را برایتان پیشنهاد کند. این ها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند و هدفشان بازآفرینی نحوه تعامل مغز با اندام است.

تصویر درمانی درجه بندی شده از سه عنصر تشکیل شده است:

تبعیض چپ و راست

تصور می شود که در CRPS، توانایی مغز برای تشخیص سریع چپ و راست ممکن است کاهش یابد. از قسمت های مختلف بدن تصاویری گرفته می شود و از افراد سؤال می شود تا مشخص شود که آیا هر یک از آن ها مربوط به سمت چپ بدن هستند یا مربوط به سمت راست بدن.

همچنین ممکن است تصاویر متحرکی به فرد نشان داده شود و از وی سؤال شود که آیا این تصاویر به سمت راست حرکت می کند یا به سمت چپ. تکرار مرتب این تمرین ها باعث بهبود سریع و دقیق مغز چپ و راست می شود.

شبیه سازی حرکتی ضمنی

تصاویری از حرکات یا فعالیت ها ارائه می شود و از شما خواسته می شود که تصور كنید بدون انجام عمل؛ چه احساسی دارید.

فیدبک تراپی بصری آینه

یک آینه به گونه ای قرار می گیرد که اندام دردناک در پشت آن پنهان شود و فقط اندام طبیعی و بازتاب آن را می بینید. مغز بازخورد بصری را آسانتر از سایر حواس پردازش می کند، بنابراین وقتی هر دو اندام را به همان روش حرکت می دهید، مغز هر دو اندام را به راحتی و بدون درد حرکت می دهد.

کار درمانی

درمانگر شما می تواند طیف وسیعی از تکنیک ها را پیشنهاد دهد، اما تمرین این موارد – در موارد ممکن – باعث افزایش مزیت آن ها می شود.

حساسیت زدایی

این تکنیکی است که هدف آن عادی سازی احساسات لمسی در اندام متاثر است. این امر شامل لمس مکرر پوست با پارچه های مختلف و موارد دیگر (به عنوان مثال، پشم، ابریشم، پنبه) می باشد که به تدریج به سمت مناطق دردناک حرکت می کند. مهم است که کاملاً روی احساس لمس اندام طبیعی تمرکز کنید و هنگام لمس اندام متاثر، آن احساس را به خاطر بسپارید.

آرامش هرچه بیشتر قبل از شروع؛ می تواند در مدیریت این لمس ها کمک تان کند. همانطور که تمرین می کنید، می توانید از حرکات ملایمی مانند لمس آهسته به حرکات سفت تر، ضربه زدن یا حرکات دایره ای پیشروی کنید.

ریلکس کردن و یا تکنیک های مدیریت استرس

اینها می توانند به مدیریت درد روزمره کمک کنند.

آگاهی از بدن

ایجاد احساسات منفی در مورد اندام متاثر می تواند کمک کننده باشد. این امر شما را تشویق می کند تا هرچه بیشتر به اندام آسیب دیده نگاه کنید، آن را لمس کنید و به آن فکر کنید تا اندام دوباره احساس کند که همچون یک قسمت طبیعی از بدن است. ممکن است برخی از این تکنیک ها به هنگام انجام آن ها و یا مدتی بعد از آن ناراحت کننده یا دردناک باشند. اگر نمی توانید یکی از آن ها را مدیریت کنید، موارد دیگر را امتحان کنید.

به عنوان مثال سعی کنید برخی از فعالیت ها را در زندگی روزمره خود بگنجانید:

• بر احساس ملحفه روی تخت و یا لباس ‌های در مقابل پوست خود تمرکز کنید.
• در مورد احساس آب روی پوست خود به هنگام دوش آب فکر کنید.
• اگر می‌توانید، دماهای مختلف آب یا شکل های مختلف افشان آب را امتحان کنید.

روان شناسی و تکنیک های مقابله

CRPS  به صورت کامل ذهنی نیست، اما درد شدید طولانی مدت به احتمال زیاد بر روحیه شما تأثیر می گذارد و گاهی اوقات می تواند منجر به افسردگی شود. یک روانشناس می تواند برای مدیریت استراتژی های مقابله به شما کمک کند. این ممکن است شامل تمرینات مدیریت استرس و آرامش بخش، درمان های شناختی- رفتاری (CBT) پذیرش و یادگیری درخواست پشتیبانی باشد.

داروها

هیچ دارویی به طور خاص برای درمان CRPS در انگلستان مجاز نیست و هیچ داروی منحصر به فردی وجود ندارد که برای همه بیماران مبتلا به CRPS اثر کند. با این حال، داروهای ضد درد می توانند برای کاهش درد تا حدی مفید باشند که به فرد این امکان را می دهند که روش های توان بخشی را شروع کند.

• داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین و پره گابالین می توانند در کاهش سیگنال های درد از اعصاب به مغز کمک کنند.
• مسکن ها (ضد درد) مانند پاراستامول، ترامادول و کدئین ممکن است در کنترل درد متوسط ​​نقش داشته باشد.
• پزشک شما قادر خواهد بود که در مورد بهترین گزینه های درمانی با شما مشورت کند.
• پامیدرونات، دارویی که عمدتاً برای جلوگیری از نازک شدن استخوان ها و همچنین تسکین درد استفاده می شود.
• سایر داروهای ضد افسردگی مانند دولوکستین نیز دارای خاصیت ضد درد هستند.
• برخی از متخصصان درد ممکن است استروئیدها را پیشنهاد کنند (به عنوان مثال پردنیزولون).
• ممکن است از پچ های پر شده با لیدوکائین (بی حسی موضعی) نیز استفاده شود.

مسدود کردن سیستم عصبی سمپاتیک می تواند با استفاده از تزریق بی حسی موضعی انجام شود. این توسط متخصص بی هوشی و متخصص در زمینه کنترل درد داده می شود. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین، با دوزهای کم نیز می توانند سیگنال های درد را به مغز کاهش دهند و اگر بخاطر درد مشکل خواب داشته باشید برایتان مفید واقع شوند.

تحریک نخاع

در تحریک نخاع (SCS) یک سیم ریز در فضای اپیدورال نزدیک به اعصاب؛ در پشت فرد ایمپلنت می شود. این به یک واحد کنترل دستی خارجی وصل شده است که به شما این امکان را می دهد که تحریک را کنترل کنید و معمولاً برای یک دوره آزمایشی انجام می شود.

اگر موثر باشد، می توانید یک واحد باتری را در شکم یا باسن خود ایمپلنت کنید. اگر دیگر نیازی به SCS نداشته باشید، سیم و باتری می توانند بعداً برداشته شوند. این معالجه تنها در مراکز تخصصی و برای افرادی که از سایر روش های درمانی بهره ای نبرده اند، قابل استفاده است.

مدیریت علائم سندروم شانه ای دستی

ورزش

ورزش منظم برای سلامت عمومی شما مهم است. ممکن است درد؛ شما را به صورت غریزی از ورزش دور کند، اما شما باید علاوه بر تمرینات خاصی که برای اندام دردناک خود انجام می دهید؛ هر روز کمی هم تمرین کنید. پیاده‌ روی و شنا تمرین های کم تاثیری هستند که به حفظ تناسب اندام و سلامت، حفظ قدرت و عملکرد عضو متاثر- بدون تحمیل فشار زیاد بر روی آن- کمک می ‌کنند.

رژیم غذایی

اگرچه هیچ ارتباط مستقیمی بین رژیم غذایی و CRPS شما وجود ندارد با این حال؛ داشتن وزن سالم و خوردن یک رژیم معقول و متعادل برای سلامتی کلی شما مهم است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد دوز بالای ویتامین C باعث کاهش خطر ابتلا به CRPS بعد از عمل می شود و پیشنهاد می شود كه ویتامین C در مراحل اولیه CRPS مصرف شود.

زندگی با سندروم شانه ای دستی

اشتغال

اگرچه اکثر مبتلایان به CRPS قادر به ادامه اشتغال خود هستند با این حال؛ ممکن است نیاز به ایجاد تغییراتی در محیط کار باشد؛ بخصوص اگر شغل فرد فعالیت جسمی بالایی را بطلبد. در صورت داشتن خدمات بهداشتی شغلی کارفرما و یا سرویس جاب سنتر محلی؛ می‌ توانید با مشاوران استخدام معلولان که می ‌توانند ارزیابی های کاری را ترتیب دهند، صحبت کنید.

آن‌ ها می ‌توانند در مورد تغییر روش کار و تجهیزاتی که ممکن است به شما کمک کنند تا به راحتی کارتان را انجام دهید، برایتان مشاوره دهند. در صورت نیاز، آن ‌ها می ‌توانند کارهای مناسب دیگری را- بسته به شرایط خاص شما- برایتان آموزش دهند.

مقابله با استرس

زندگی با شرایط بلند مدتی چون CRPS می ‌تواند روحیه شما را تضعیف کند و بر خواب شما تاثیر بگذارد. مهم است که با مشکلاتی از این قبیل مقابله کنید چون آن ها می ‌توانند منجر به افسردگی تان شوند و به طور قطع مقابله با CRPS را برایتان دشوارتر سازند.

اغلب صحبت در مورد احساسات منفی با تیم مراقبت های بهداشتی یا خانواده و دوستان مفید و کمک کننده است. گروه های پشتیبانی نیز در دسترس هستند و پزشک شما ممکن است در مورد سازمان های منطقه ای تان اطلاعاتی در اختیارتان قرار دهد.