موم گوش یا سرومن درون گوش شما ترشح می شود و یک پوشش چسبناک و محافظت کننده روی سطح نازک داخلی گوش تشکیل می دهد. وقتی تولید موم گوش بیش از حد باشد گوش شما نمی تواند به اندازه سریع آن را تمیز کند و منجر به مسدود شدن کانال خارجی گوش می شود. افزایش موم گوش ممکن است منجر به از بین رفتن حس شنوایی به طور موقت، گوش درد، خارش، بوی بد و ترشح از گوش می شود. کسانی که از گوش پاک کن یا سمعک استفاده می کنند نسبت به کسانی که نمی کنند بیشتر مستعد تجمع/ فشردگی موم گوش هستند. روش های تهاجمی تمیز کردن گوش مانند شمع گوش یا فرو کردن بیش از حد چوب پنبه به گوش داخلی شما آسیب زده و باعث می شود موم به قسمت های عمیق تر برده شود. در ادامه این مقاله ار بخش گوش، حلق و بینی دکتر سلام به توضیح کامل درباره درمان بسته شدن مجرای گوش توسط موم گوش پرداخته و با آن آشنا می شویم.
موم گوش چیست؟
کانال گوش با غدد سباسه و غدد مومی گوش پوشانده شده است که ماده چرب و چسبنده ای به نام سرومن تولید می کند که بیشتر با نام موم گوش شناخته می شود. این ترشح چربی پوششی محافظ روی پوست نازک داخلی گوش تشکیل می دهد تا از تهدیدات خارجی در امان بمانید.
موم چسبنده که حفره گوش شما را پوشانده است در عین حال که کانال گوش تان را به خوبی چرب نگه می دارد، میکروب های تهاجمی، گرد و غبار و سایر مواد حساسیت زا را هنگام ورود به گوش گیر می اندازد. موم گوش برای سلامت گوش های شما حیاتی است اما اگر بیش از حد ترشح شود یا به مرور زمان در گوش تجمع یابد می تواند منجر به مشکل شود.
چرا موم درون گوش تجمع می یابد؟
گوش اندامیست که خودش را تمییز می کند و به تدریج اما سیستماتیک موم های قدیمی گوش را از بین می برد. عدم انجام این کارمنجر به تولید و تجمع موم شود که می تواند شنوایی شما را مختل کرده و باعث دیگر مشکلات در گوش شما شود. موم گوش به طور طبیعی از پشت کانال گوش شما به سمت قسمت باز حرکت می کند. حرکت فک به طور دائم، جویدن، و خمیازه کشیدن بیش از حد به این حرکت رو به جلو کمک می کند.
موم گوش به عنوان وسیله ای برای انتقال سلول های مرده پوست و گرد و غبار از گوش نیز عمل می کند. هنگامی که ترکیبی از موم گوش، سلول های اپیتلیوم و سایر مواد به دهانه گوش می رسد خشک و پوسته پوسته شده و خود به خود از گوش خارج می شود. هرگونه اختلال در این روند طبیعی حرکت می تواند منجر به رشد تدریجی سرومن در مجرای گوش شود. موم به همراه دیگر مواد باقی مانده و سلولهای پوستی به مرور زمان فشرده می شوند.
این به معنای تبدیل شدن انها به یک توده خشک و سخت شده است که کانال گوش را مسدود می کند. هم چنین تولید بیش از حد سرومن می تواند مکانیسم خود تمیز کردن گوش را تحت الشعاع قرار دهد و موم اضافی می تواند در مجرای گوش متراکم شده و باعث انسداد کانال گوش شود. انباشته شدن موم درگوش یا انسداد می تواند شنوایی شما را مختل کند.
دلایل تجمع و گرفتگی موم گوش
بعضی از عفونت های مشخص گوش مانند گوش شناگر می تواند منجر به باریک شدن کانال خارجی گوش به دلیل التهاب شده و راه را برای تجمع موم گوش همراه کند. بیماری های پوستی مانند اگزما به ترشحات سفت شده موم و پوست خشک و پوسته پوسته شناخته می شود که هر دو می توانند منجر به تجمع بیش از حد سرومن شوند.
بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس نیز می تواند به تولید بیش از حد موم گوش منجر شود. بعضی از آسیب ها (تروما) یا گرفتگی در کانال گوش نیز می تواند باعث تولید بیش از حد سرومن شده و در نتیجه منجر به گرفتگی گوش شود. تمیز کردن غیر ضروری گوش با وارد کردن انگشتان، گوش پاک کن یا سایر ابزارهای تهاجمی در مجرای گوش شما باعث می شود موم به قسمت های عمیق تر گوش برده شده و آن را در مقابل پرده گوش قرار دهد.
با افزایش سن موم هایی که تولید می شوند خشک تر و سخت تر می باشند. بیرون کشیدن این موم ها نسبتاً سخت تر است زیرا به راحتی حرکت نمی کند و بنابراین احتمال گرفتگی بیشتر می شود. برخی از افراد مانند نژادهای شرق آسیا فرم مایع کمتری از سرومن تولید می کنند که احتمالاً لخته شده و باعث گرفتگی گوش می شوند.
بیشتر بخوانید: گوش پاک کن به پرده گوش و كانال گوش آسيب مي‌زند
علائم و نشانه های تولید و تجمع موم در گوش
بعضی از علائم و نشانه های تجمع بیش از حد موم گوش شامل:
- احساس گرفتگی یا پر بودن گوش
- درد گوش
- وزوز یا زنگ زدن گوش
- بوی بد در گوش
- احساس ناراحتی داخل گوش
- مشکلات شنوایی از جمله ناشنوایی موقت
- خارش در گوش
- ترشحات گوش
- سرگیجه
چگونه گرفتگی گوش ناشی از موم گوش تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص گرفتگی گوش متخصص گوش و حلق و بینی شما ابتدا سابقه ی بیماری شما را بررسی می کند سپس با استفاده از یک ابزار پزشکی به نام اتوسکوپ، داخل حفره گوش تان را معاینه می کند. این وسیله استوانه ای دارای یک چراغ قوه کوچک و یک لنز بزرگ نما کننده است که به پزشک کمک می کند تا داخل گوش شما را معاینه کند و علائم سرومن فشرده شده را تشخیص دهد.
در بعضی موارد میزان فشردگی آنقدر شدید است که کل کانال گوش را مسدود می کند به طوری که پزشک قادر به دیدن داخل آن نیست. یکی دیگر از روش های تشخیص تجمع و فشردگی موم گوش شامل کشیدن پینا یا بیرونی ترین قسمت قابل مشاهده گوش می باشد تا بفهمد آیا بیمار بدین شکل بهتر می شنود یا خیر.
این کار به تست بانجی معروف است. اگر بیمارهنگام کشیدن پینا یک افزایش لحظه ای در درک صدا را ثبت کند ممکن است دلیل ناشنوایی بیمار تجمع موم تشخیص داده شود. منطق این آزمایش این است که کشیدن گوش فضای مناسب برای عبور صدا از کانال گوش که با موم پوشانده شده است را ایجاد می کند. اگر هیچ گونه بهبودی در درک صدا حاصل نشد اختلال در ناشنوایی ممکن است به دلایل دیگر اتفاق افتاده باشد.
روش های پزشکی برای درمان گرفتگی به دلیل تجمع موم در گوش
روش های استاندارد برای خارج کردن موم گوش شامل:
قطره گوش
هیدورژن پراکسید یا قطره های گوش حاوی آنزیم را می توان به صورت روزانه به مدت چندین روز برای حل شدن موم گوش فشرده شده استفاده کرد. موم سفت شده راحت تر از کانال گوش خارج می شود. برای این منظور می توانید از قطره های گوش که بدون نسخه فروخته می شود (OTC) استفاده کنید.
شستشوی گوش
یکی دیگر از روش های رایج درمان برای از بین بردن سرومن تولید شده شستوی گوش است. همان طور که از نام او پیداست این فرایند شامل شستشوی کانال گوش شما با یک جریان کنترل شده از آب گرم برای خارج کردن و بیرون کشیدن موم اضافی است.
اگرچه شستشوی گوش را می توان با یک سرنگ فلزی نیز انجام داد اما یک دستگاه الکتریکی شستشو گزینه ای مطمئن تراز نظر پزشکی می باشد این دستگاه دارای کنترل فشار متغیر است که به شما اطمینان می دهد می توان با حداقل فشار شروع به کار کرد تا گوش داخلی شما آسیب نبیند. آبی که برای شستشوی گوش استفاده می شود باید دمای بدن شما باشد نه سرد تر نه گرم تر.
خارج کردن موم گوش با میکروساکشن
میکروساکشن یک روش دردناک است که بیمار باید هنگام خارج شدن موم از کانال گوشش بدون حرکت بنشیند. پزشک هم چنین ممکن است از یک وسیله کوچک مانند کورت گوش یا قاشق سرومن برای خارج کردن موم های فشرده شده به صورت دستی استفاده کند. این روش ممکن است کمی پر سرو صدا باشد و شنوایی شما را به طور موقت با اختلال رو به رو سازد.
ضروری است که همیشه قبل از امتحان OTC یا خوددرمانی برای درمان فشردگی موم در گوش، با پزشک خود مشورت کنید. قسمت داخلی گوش شما بسیار حساس است و اگر عمل به درستی انجام نشود آسیب آن جبران ناپذیر خواهد بود. پزشک شما قبل از تصمیم گیری در مورد درمان مناسب با کمترین خطرات یا عوارض جانبی گوش شما را معاینه می کند تا میزان فشردگی سرومن را تعیین کند. هم چنین احتمال عفونت گوش یا لاله گوش سوراخ شده قبل از انجام هر کاری باید بررسی شود.
بیشتر بخوانید: جرم گیری گوش
درمان های خانگی برای تجمع موم گوش
نکاتی برای پیشگیری از تجمع موم در گوش
شما نمی توانید تولید موم گوش را تنظیم کنید یا طول و عرض گوش تان را تغییر دهید. اگر مستعد تجمع موم گوش هستید باید با دکترتان درباره تمییز کردن گوش تان به طور منظم برای جلوگیری از انسداد گوش در آینده مشورت کنید. گوش شما از تجهیزات مجهز برای تمییز کردن خود بهتر عمل می کند. استفاده از ابزارهای تیز یا دستگاه های تهاجمی پاک کننده گوش فقط به قسمت داخلی حساس گوش شما آسیب رسانده و موم گوش را به سمت حفره فشار می دهد. فقط هرازگاهی لایه های بیرونی گوش را تمییز کنید تا مواد باقی مانده، موم و پوسته ها را خارج کنید.
مقدار کمی از لوسیون مرطوب کننده را بر روی قسمت های قابل مشاهده خارجی گوش بمالید تا پوست خشک، پوسته پوسته و حساس را تسکین دهد. این کار می تواند مانع از انسداد گوش در آینده شود به شرط آن که لوسیون زیاد استفاده نکنید و مراقب باشید به درون گوش تان نرود. بیماری های التهابی پوستی مانند اگزما نیز می تواند باعث خشک شدن و پوسته پوسته پوست شود. ضایعات پوستی نیز به نوبه خود می تواند به گوش شما وارد شده و باعث انسداد شوند.
بنابراین لازم است برای جلوگیری از گرفتگی گوش هرگونه مشکل اساسی در زمینه پوست مورد بررسی قرار گیرد. هیچ گونه مایعات یا آب را به زور درون گوش تان اسپری نکنید زیرا می تواند به گوش داخلی و پرده گوش تان آسیب بزند. هم چنین فشار آب باعث می شود موم گوش به قسمت های عمیق تری از کانال برده شود. قبل از قرار دادن هر گونه محلول تمییز کننده درون گوش تان باید دمای آن را چک کنید.
استفاده از مایعات گرم برای نرم شدن موم فشرده شده باعث سوزش پوست داخل گوش یا سوراخ شدن پرده گوش می شود و خطر عفونت را نیز افزایش می دهد. هرگز برای خارج کردن موم اضافی آب سرد درون گوش تان نریزید زیرا باعث سرگیجه می شود. کمبود مصرف امگا سه، زینگ و منیزیم ممکن است منجر به تولید بیش از حد و تجمع و فشردگی موم درون گوش شما شود. پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل با تمرکز ویژه روی غذاهایی که سرشار از این مواد مغذی حیاتی هستند ضروری می باشد.
مایعات برای از بین بردن و نرم کردن موم گوش
مایعات تمییز کننده گوش بسیاری می تواند در نرم کردن موم سفت شده درون گوش مفید باشد و بدین صورت خارج کردن آن از گوش تسهیل می سازد.
1- ترکیبات روغنی
روغن های مخصوصی می توانند به عنوان قطره گوش برای نرم کردن موم فشرده شده و آسان کردن فرآیند خارج کردن آن از کانال گوش مفید باشد. این روان کننده ها نه تنها قوام موم سفت شده را نرم می کند بلکه برخی از این محصولات دارای خاصیت ضد عفونی کننده نیز هستند که می توانند به مبارزه با باکتری ها، قارچ ها و سایر میکروب های عفونت زا کمک کنند.
روغن های قابل استفاده:
- روغن بچه
- روغن بادام
- روغن نارگیل
- روغن مواد معدنی
- روغن زیتون
روش استفاده:
- به آرامی روغن انتخابی را گرم کنید اما مطمئن شوید هنگام ریختن در گوش تان زیاد داغ نباشد.
- سر خود را به یک طرف خم کرده و از یک قطره چکان استفاده کنید تا 3-4 قطره روغن گرم را درون گوش گرفته بریزید.
- بگذارید روغن حدود 10-20 دقیقه در حفره گوش شما بماند تا کاملاً جذب شود و متعاقباً موم گوش را نرم کند.
- سر خود را به پهلو خم کنید و اجازه دهید جاذبه باعث شود قطره به سمت موم حرکت کند و منجر به نرم شدن و باز شدن گوش شود.
- از چوب پنبه یا دستمال کاغذی برای پاک کردن موم نرم شده از لبه کانال گوش تان استفاده کنید اما آن را خیلی درون گوش تان فشار ندهید.
توجه: این روش برای کسانی که عفونت فعال گوش یا لاله گوش سوراخ شده دارند توصیه نمی بشود زیرا ممکن است آسیب را بدتر کند.
2- ترکیبات آب دار
جوش شیرین، یا بی کربنات سدیم، ممکن است به عنوان یک ماده رقیق کننده برای نرم کردن موم گوش و خارج شدن آن به طور طبیعی مفید باشد. با مخلوط کردن جوش شیرین و آب معمولی با نسبت 1:10 می توانید محلول تمیز کننده گوش خود را تهیه کنید. این بدین معنی است که محلول باید حاوی 10٪ جوش شیرین باشد.
روش استفاده:
- یک پیمانه جوش شیرین و ده پیمانه آب معمولی یا نمک را با هم مخلوط کنید.
- سر خود را خم کنید و چند قطره از محلول را درون گوش گرفته خود با استفاده از قطره چکان بریزید.
- بگذارید محلول به مدت ده تا بیست دقیقه ثابت بماند و با استفاده از سرنگ لامپ لاستیکی گوش آب گرم به درون گوش تان بریزید.
- جریان آب موم را به قسمت باز گوش سوق می دهد بعد از آن می توانید از دستمال کاغذی یا پارچه نرم برای تمیز کردن آن استفاده کنید.
در صورت نداشتن جوش شیرین می توانید از آب گرم یا آب نمک نیز برای این کار استفاده کنید.
توجه: استفاده از محلول جوش شیرین برای از بین بردن موم اضافی یا فشرده شده، در صورت داشتن سوراخ گوش یا عفونت گوش فعال توصیه نمی شود. علاوه براین افرادی که از هر قطره گوش دیگری استفاده می کنند یا به قطره گوش حساسیت دارند باید در هنگام استفاده از این روش درمانی بیشتر احتیاط کنند تا از هر گونه آسیب به گوش یا عوارض آن جلوگیری شود.
3- دیگر ترکیبات
هیدروژن پراکسید
هیدروژن پراکسید یک مایع گازدار است که می تواند برای پاک سازی گرفتگی های کوچک گوش که توسط فشردگی یا تولید بیش از حد سرومن به وجود آمده است به کار برده شود.
روش استفاده:
- هیدروژن پراکسید 3 درصد و آب را به مقدار مساوی با هم ترکیب کرده تا یک محلول ایجاد شود.
- محلول را درون یک قطره چکان بریزید، سرتان را خم کرده و چند قطره درون گوش تان بریزید.
- به مدت ده تا بیست دقیقه صبر کنید تا زمانی که محلول، موم های سفت شده را حل کند.
- سپس با استفاده از یک تمییز کننده گوش کانال گوش تان را تمیز کنید.
توجه: هرگز برای تمیز کردن گوش خود از پراکسید هیدروژن حل نشده استفاده نکنید. پراکسید هیدروژن یک مایع قوی است که باید به خوبی در آب حل شود تا مانع از آسیب رسانی به قسمت داخلی گوش و همچنین پرده گوش شود.
گلیسیرین
گلیسیرین یک ماده روان کننده ملایم است که با خیال راحت می توانید از آن برای حل کردن موم فشرده شده استفاده کنید.
روش استفاده:
- گلیسیرین را درون قطره چکان بریزید
- گوش آسیب دیده را به سمت آسمان خم کنید و سپس سه تا چهار قطره گلیسیرین درون آن بریزید.
- دهانه گوش خود را با یک توپ پنبه ای ببندید و سپس سر خود را به حالت عادی خود برگردانید.
- برای حداقل چند ساعت توپ پنبه ای را همان جا بگذارید.
- بعد از آن می توانید به آرامی با آب گرم گوش تان را بشورید تا بدین صورت موم نرم شده خارج شود.
سرکه و الکل مخصوص ماساژ
ترکیب سرکه و الکل ماساژ سالهاست که برای از بین بردن موم گوش کاربرد دارد. علاوه بر حل کردن و از بین بردن موم های فشرده شده، هر دوی این ترکیبات مزایای زیادی برای درمان گرفتگی گوش دارند. الکل یک ماده خشک کننده موثر می باشد که در دمای پایین تبخیر می شود و خاصیت ضد میکروبی دارد. خاصیت ضد میکروبی الکل می تواند خطر ابتلا شدن به عفونت را کاهش داده و تعادل اسیدی کانال گوش را به حالت طبیعی برگرداند.
روش استفاده:
- دو پیمانه هم اندازه سرکه سفید و الکل مخصوص ماساژ درون یک کاسه بریزید تا یک محلول درست شود.
- از قطره گوش استفاده کنید یا توپ پنبه ای را درون محلول بزنید.
- سر خود را به پهلو خم کنید به طوری که گوش آسیب دیده رو به آسمان باشد.
- از قطره گوش استفاده کرده و یا توپ پنبه را فشار دهید تا 2-3 قطره از این محلول داخل گوش ریخته شود.
- اجازه دهید مایع به مدت 10-20 دقیقه در کانال گوش بماند.
- گوش آسیب دیده را به سمت پایین بچرخانید تا مایع اضافی تخلیه شود.
- می توانید از یک سواب پنبه ای استفاده کنید تا به آرامی موم گوش را از کانال بیرونی جدا کنید.
توجه: این روش برای کسانی که پرده گوش شان سوراخ است یا عفونت فعال دارند توصیه نمی شود.
نتیجه گیری
این داروهای خانگی بسیاری از مزایای گفته شده را دارند اما فاقد پشتوانه علمی هستند. برای این که روش های درمانی موثر واقع شود باید به درستی انجام بگیرد تا عوارض جانبی را کاهش دهد. احتیاط هنگام درمان اندام حساسی مانند گوش از اهمیت والایی برخودارد است. بنابراین، برای جلوگیری ازهرگونه عوارض ناخواسته یا آسیب احتمالی به گوش، لازم است قبل از اقدام به انجام هر یک از این روش های درمانی با پزشک گوش خود مشورت کنید.
پزشک شما میزان تجمع موم گوش و سایرعوامل مرتبط با آن مانند وضعیت پرده گوش و وجود هرگونه عفونت فعال را قبل از دادن چراغ سبز خود ارزیابی می کند. اگر بعد از انجام درمان های خانگی که مورد تأیید پزشک است، وضعیت شما بهبود نیافت یا وخیم تر شد، برای جلوگیری از هرگونه آسیب برگشت ناپذیر به گوش یا شنوایی باید سریعا به دنبال درمان های پزشکی باشد.
شستشو گوش با آب گرم ( بعد از نرم شدن موم گوش)
شما می توانید از هر یک از نرم کننده های بالا به مدت چند روز برای نرم کردن موم سفت شده استفاده کنید و سپس از شستشو دهنده های گوش به آرامی برای آب کشی کانال گوش تان استفاده کنید. جریان کنترل شده و تحت فشار آب به هدایت موم نرم شده به سمت قسمت باز گوش کمک می کند که بعد می توان موم را با استفاده از گوش پاک کن، دستمال کاغذی یا پارچه تمییز از گوش خارج کرد.
- گوش بیرونی را به سمت آسمان خم کنید.
- کانال گوش تان با کشیدن پینا، یا قسمت های بیرونی گوش تان صاف کنید.
- از یک سرنگ لامپ گوش پلاستیکی برای ریختن آب گرم به آرامی درون گوش تان استفاده کنید.
- در آخر گوش درمان شده را به سمت پایین خم کنید تا آب بیرون بیاید.
توجه: استفاده از آب با فشار بالا یا آب گرم برای شستوی گوش می تواند باعث آسیب رساندن به لایه حساس داخلی گوش شما شود و پرده گوش تان را سوراخ کند. بنابراین این روش را امتحان نکنید مگر این که کاملا آن را بلد باشید.
در این زمینه از دکترتان کمک بگیرید یا اجازه دهید او این کاررا برای شما انجام دهد.واتر فلوسرهایی مانند واترپیک داری جریان آب با فشار بالا هستند که می تواند باعث آسیب به گوش شما شود در نتیجه برای استفاده منظم در منزل مناسب نیست. علاوه بر این شستشوی گوش برای کسانی که دیابت کنترل شده یا نقص در سیستم ایمنی شان دارند توصیه نمی شود زیرا خطر ابتلا به عفونت گوش خارجی را بعد از این کار به همراه دارد.
ممکن است به چندین جلسه شستشوی گوش و نرم کردن موم برای خارج کردن موم اضافی به طور کامل نیاز باشد. گاهی اوقات، موادی که برای نرم کردن موم استفاده می شود ممکن است فقط لایه های سطحی موم را نرم کند. اگر این اتفاق بیفتد موم شل شده به قسمت های عمیق تر کانال گوش نفوذ کرده و ممکن است در مقابل لایه گوش فشرده شود. اگر بعد از چند جلسه درمان بهبودی حاصل نشد به دکترتان مراجعه کنید.
درمان های خانگی که باید از انجام آن ها خودداری کنید
گوش ها اندام هایی حساس اند و هنگام درمان عارضه های مربوط به آنها باید بسیار دقت شود.
با انجام ندادن کارهای زیر هنگام درمان گرفتگی گوش دچار عوارض نشوید:
هرچیزی را درون گوش تان نکنید
تمیز کردن تهاجمی گوش با ابزارهای تیز، یا دارای نوک q شکل می تواند یکپارچگی ساختار پوست کانال گوش را به خطر بیاندازد و باعث شود موم به قسمت های عمیق تری برده شود. ممکن است ایده خوبی به نظر برسد که با استفاده از یک سنجاق، کلید، سواب پنبه یا هر وسیله نفوذپذیری سرومن اضافی را بیرون بکشید اما انجام این کار می تواند مضر باشد.
وقتی این ابزار تمیز کننده را به زور وارد حفره گوش خود می کنید، آن ها بر روی لایه ظریف داخلی گوش کشیده می شوند و می توانند منجر به آسیب شدید به آن ناحیه شوند. علاوه بر آن، این نوع تمیز کردن خشن می تواند روغنهای طبیعی داخل کانال گوش را از بین ببرد، عفونت های باکتریایی را وارد حفره گوش کند یا پرده گوش شما را پاره کند.
شمع گوش
یکی دیگر از روش های جایگزین برای رفع موم گوش که ممکن است ضررش بیشتر از سودش باشد. این روش شامل روشن کردن یک شمع گوش مخروطی توخالی و نگه داشتن شعله آن بر روی گوش آسیب دیده است. گرما به داخل گوش می رود و موم فشرده شده را رقیق می کند. اما خطر آسیب دیدگی قابل توجهی نیز وجود دارد زیرا موم مذاب حاصل از شمع ممکن است درون گوش شما ریخته و باعث سوختگی و همچنین انسداد بیشتر با اضافه کردن موم روی گوش شما شود.
عوامل خطر گرفتگی گوش
عوامل خطر زیر می تواند به مقدار زیادی شما را مستعد مبتلا شدن به گرفتگی گوش به دلیل تجمع موم قرار کند:
- بعضی از ویژگی های ساختاری مانند کانال گوش باریک یا رشد نکرده می تواند شما را مستعد تجمع موم گوش کند.
- این عارضه در افرادی که سابقه تجمع موم و عفونت های مکرر در گوش دارند شایع تر است.
- افرادی که رشد مو در کانال گوش شان بیش از حد می باشد بیشتر مستعد گرفتگی گوش به دلیل تجمع موم می باشند.
- با گذشت سن موم های سخت تر و خشک تر از گوش ترشح می شود که احتمال فشردگی و تجمع آن ها در گوش بیشتر است.
- استفاده منظم از گوشواره، هدفون، و یا حتی سمعک ها ممکن است باعث شود موم بیشتر به درون کانال گوش تان برود.
عوارض احتمالی تجمع موم گوش
گرفتگی و انسداد گوش به دلیل تجمع سرومن اگر به خوبی درمان نشود می تواند منجر به مشکلات زیر شود:
- پاره شدن پرده گوش
- عفونت گوش میانی
- عفونت گوش بیرونی مانند گوش شناگر
- سرگیجه که علائم آن دوران سر و گیجی می باشد معمولا وقتی موم در مقابل پرده گوش قرار میگیرد این اتفاق می افتد.
- زنگ زدن مداوم گوش که به صورت وزوز درون گوش شما شنیده می شود.
بیشتر بخوانید: از علل و عوامل پاره شدن پرده گوش تا درمان
گوش و سفر های هوایی
معمولا هنگام پرواز حس گرفتگی یا پر شدن گوش ها مخصوصا هنگام فرود بسیار شایع است. این عمدتا به دلیل تغیر سریع در فشار اتمسفر که یکسان کردن آن برای گوش ها دشوار است می باشد. یک کیسه هوا در گوش میانی تشکیل می شود که نسبت به چنین نوسانات فشارهوا حساس است. روش های ساده ای برای درمان گرفتگی گوش ناشی از تغییر فشارهوا وجود دارد. با این حال تجمع موم در گوش شما ممکن است فشار بیشتری وارد کند و ناراحتی یا درد شما را افزایش دهد.
تجمع موم گوش و مراجعه به پزشک
گوش شما اندامی حساس است که در هنگام گرفتگی به دلیل تجمع موم در گوش نیاز به مراقبت دقیق دارد. اگر هر گونه درد ناگهانی، ناراحتی یا مشکل در شنوایی گوش تان حس کردید یا هر گونه علائمی که نشان دهنده تولید و تجمع سرومن است سریع به یک متخصص گوش و حلق و بینی برای معاینه مراجعه فرمایید. شما باید به پزشک تان اعتماد کنید که بهترین و ایمن ترین درمان را بر اساس شرایط تان به شما توصیه کند. اگر علائم بیش از سه تا پنج روز بعد از درمان توصیه شده دوام داشت لطفا با دکترتان مشورت کنید.
در صورت بروز هر یک از علائم زیر، کمک های پزشکی فوری ضروری است:
- تب بالا به طور مداوم
- حالت تهوع مداوم
- سرگیجه ای شدید، به حدی که تعادل بدن شما را مختل کند و پیاده روی را برای تان دشوار سازد
- از دست دادن ناگهانی شنوایی
- ترشح چرک مانند زرد یا سبز از کانال گوش
- درد گوش با خون ریزی بعد از قرار دادن تمییز کننده های گوش درون کانال آسیب دیده
آن چه ممکن است از پزشک تا بپرسید:
- برای درمان تجمع موم گوش چه کار می توانم بکنم؟
- سن، جنسیت ،ژنها یا رژیم غذایی من چه نقشی در ایجاد این مشکل دارد؟
- آیا هنگام گرفتگی ناشی از موم گوش شنا کردن راحت است؟
- برای جلوگیری از ایجاد و تجمع موم در آینده چه کاری می توانم انجام دهم؟
- در چه فاصله های زمانی باید گوش را تمییز کرد؟
آن چه دکترتان ممکن است از شما سوال کند:
- علائم شما تا چه مدت ادامه داشته است؟
- آیا تا به حال شستوی گوش انجام داده اید؟
- آیا در گذشته درد بی دلیل گوش یا مشکل شنوایی تجربه کرده اید؟
- آیا علائم گوش گوش تان موقت است یا دائمی می باشد؟
- آیا در گذشته هیچ روش درمانی را برای رفع انسداد گوش/ گرفتگی گوش انجام داده اید؟
بیشتر بخوانید: خطر مشکلات شنوایی برای حافظه
حرف آخر
موم گوش یا سرومن به مقدار طبیعی برای سالم نگه داشتن گوش شما مهم است. این ترشح روغنی به روان سازی کانال گوش کمک می کند و یک محافظ بر روی پوشش نازک داخلی ایجاد می کند. هرچند تولید بیش از حد موم گوش باعث تجمع موم در گوش و درنتیجه گرفتگی آن می شود.
تمیز کردن عمیق گوش نیاز نیست مگر اینکه موم گوش به اندازه ای تولید شده باشد که منجر به علائمی مانند گوش درد یا مشکلات شنوایی شود. بعضی روش های خود درمانی و درمان های خانگی وجود دارد که ممکن است به خارج شدن مایع اضافی گوش کمک کند اما قبل از شروع خود درمانی باید به یک متخصص گوش مراجعه کرد.
