اگر از فضاهای تنگ و یا گرفتار شدن در آسانسور می ترسید، ممکن است دچار کلاستروفوبیا باشید. نوعی اختلال اضطرابی که به عنوان ترس غیرمنطقی از فضاهای تنگ و پیدا نکردن راهی برای فرار تعریف می شود. احساس گرفتار شدن در اتاقی که راهی به بیرون نداشته باشد در واقع می تواند به وحشت زدگی یا پانیک اتک منجر شود. با ورود به آسانسور، یک اتاق کوچک و بدون پنجره یا حتی هواپیما می توانید احساس کلاستروفوبیا داشته باشید. پوشیدن لباس های تنگ نیز ممکن است در برخی از افراد احساس کلاستروفوبیا ایجاد کند. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به بررسی کلاستروفوبیا می پردازیم.
کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای کوچک یا تنگناهراسی) چیست؟
کلاستروفوبیا بسیار شایع است. برنارد جی ویتون، پزشک، بنیان گذار و مدیر مرکز ملی درمان فوبیا، می گوید: “مطالعات نشان داده اند كه حدود 7 درصد از جمعیت یا حداكثر 10 درصد از آن ها تحت تأثیر كلاستروفوبیا هستند.” وی گفت: “من فکر می کنم که مطالعات، آن را دست کم می گیرند. در حالیکه این یکی از رایج ترین مشکلات روان پزشکی است.”
کلمه کلاستروفوبیا از کلمه یونانی “phobos” که به معنی ترس است و کلمه لاتین “claustrum” به معنی “مکان بسته” اقتباس شده است. ترس غیر منطقی و غیر ارادی از فضاهای تنگ و باریک، باعث می شود که افراد مبتلا، از حضور در مکان های روزمره خودداری کنند، حتی اگر آن ها بدانند که هیچ خطر واقعی تهدیدشان نمی کند.
فردی که مبتلا به کلاستروفوبیاست می داند که ترسش غیر منطقی است، اما حتی فکر کردن در مورد این ترس نیز می تواند در وی اضطراب ایجاد کند. این افراد وقتی با ترس خود روبرو می شوند، احساس می کنند که دچار حمله پانیک و یا حمله قلبی شده اند یا گویی نفس شان بند می آید و از محل می گریزند.
علل بروز این مشکل
کلاستروفوبیا می تواند به دلیل پانیک اتک ناشی از عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی در مغز رخ دهد. ممکن است یک شخص پانیک اتک داشته باشد. در این حالت مرکز پانیک در مغز وی متوقف می شود حتی اگر هیچ چیز برای وحشت وجود نداشته باشد.” “فرد متزلزل، دچار سرگیجه می شود و احساس می کند ممکن است بمیرد، دیوانه شود یا کنترل خود را از دست بدهد.”
وقتی این اتفاق بیفتد، فرد خواستار خروج از محلی می شود که باعث شروع پانیک اتک وی شده است مانند فروشگاه مواد غذایی. ” پانیک اتک می تواند 10 تا 15 دقیقه طول بکشد و سپس برطرف شود. “دفعه بعد که به فروشگاه های مواد غذایی می روند، اضطراب پیش بینی شده آن ها بالا می رود و حتی ممکن است پانیک اتک دیگری داشته باشند”.
بیماری کلاستروفوبیا، در موارد نادر معمولاً هنگامی رخ می دهد که فرد از گرفتار شدن در شرایطی شوکه شود. “این ممکن است با نوعی از اختلال استرس پس از حادثه، بین روش گرفتار شدن و واکنش دادن به آن برای احساس وحشت در ارتباط باشد.”
علائم کلاستروفوبیا
علائم بیماری کلاستروفوبیا به دنبال محرک ترس، مانند قرار گرفتن در یک اتاق بسته یا یک فضای شلوغ بروز می یابد. فضایی را که شما کوچک می پندارید بسته به شدت هراس شما متفاوت است. هنگام تجربه علائم بیماری کلاستروفوبیا، ممکن است احساس پانیک اتک کنید.
علائم بیماری کلاستروفوبیا می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تعریق
- لرز
- گرگرفتگی
- احساس ترس و وحشت شدید
- اضطراب
- تنگی نفس
- پرفشاری خون
- ضربان سریع قلب
- سفتی یا درد قفسه سینه
- حالت تهوع
- احساس ضعف یا سرخوشی
- احساس سردرگمی یا بی نظمی
این علائم ممکن است خفیف یا شدید باشد. اگر کلاستروفوبیک هستید، ممکن است:
- از حضور در محل های شلوغ مانند هواپیما، مترو، آسانسور یا اتومبیل خودداری کنید.
- به طور خودکار و اجباری به هر فضایی که وارد می شوید به دنبال راه خروج آن باشید.
- هنگامی که در اتاق هستید مدام به فکر بسته شدن در باشید.
- در موقعیت های شلوغ در نزدیکی یا کنار درب خروج بنشینید.
بسیاری از موقعیت ها می توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا شوند. محرک آن ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بودن در یک اتاق کوچک و بدون پنجره
- سوار شدن به هواپیما یا ماشین کوچک
- سوار شدن بر آسانسور
- تحت اسکن MRI یا CT قرار گرفتن
- ایستادن در یک اتاق بزرگ اما شلوغ، مانند یک مهمانی یا کنسرت
- قرارگیری در کمد
مکان های دیگری که می توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا شوند عبارت اند از:
- خوابگاه عمومی
- کارواش
- درهای چرخان
- پرو
- غارها یا فضای چرخان
- تونل
علائم بیماری کلاستروفوبیا ممکن است در شرایط دیگری که در بالا به آن ها اشاره نشده است، ایجاد شود. همچنین ممکن است افراد یک فضای کوچک یا محدود را متفاوت از سایر افراد تعریف کنند. این امر به این دلیل است که افراد احساس منحصر به فرد خود را از فضای شخصی یا “نزدیک” دارند. مطالعه ای در سال 2011 نشان داد كه افرادی که بازه فضای نزدیک اطراف آن ها کوچک است در صورت نقض شدن این دایره احتمالاً دچار احساس کلاستروفوبیا می شوند. بنابراین اگر فضای شخصی شما شش پا است و کسی چهار پا از شما ایستاده است، ممکن است شروع به هراس کنید.
بیشتر بخوانید: روش کاملا طبیعی برای کنترل اضطراب
این مشکل چگونه بر زندگی افراد تأثیر می گذارد؟
کلاستروفوبیا می تواند باعث شود که فرد در فضاهای محدود احساس ناراحتی و اضطراب کند. پانیک اتک می تواند بسیار ترسناک باشد و ممکن است این حس را در شما القا کند که بخواهید از حضور در موقعیت هایی که در آن ها پانیک اتک برایتان اتفاق می افتد اجتناب کنید. شما ممکن است روال خود را تغییر دهید زیرا می ترسید که احتمال پانیک اتک داشته باشید. در موارد شدید، ممکن است برخی افراد احساس کنند که نمی توانند خانه خود را ترک کنند. اگر این اتفاق افتاد، کمک پزشکی بگیرید.
تشخیص کلاستروفوبیا
برای تشخیص، یک روان شناس یا روان پزشک در مورد علائم بیمار از وی سؤالاتی خواهد کرد. تشخیص کلاستروفوبیا ممکن است در طول مشاوره در مورد یک موضوع دیگر مرتبط با اضطراب، بروز یابد.
روان شناس:
- توصیفی از علائم و آنچه باعث تحریک وی می شود، می خواهد.
- شدت علائم را می پرسد.
- و سعی می کند تا انواع دیگر اختلالات اضطرابی را رد کند.
برای تعیین جزئیات، پزشک ممکن است از موارد زیر بهره گیرد:
- ترتیب دادن یک پرسشنامه کلاستروفوبیا برای کمک به شناسایی علت اضطراب.
- تعیین مقیاس کلاستروفوبیا برای مشخص کردن سطح اضطراب.
برای تشخیص فوبیای خاص، باید معیارهای خاصی رعایت شود. این معیارها شامل:
- ترس مداوم غیرمنطقی یا بیش از حد ناشی از حضور یا پیش بینی وضعیت خاص
- واکنش اضطرابی هنگام قرار گرفتن در معرض محرک، احتمالاً پانیک اتک در بزرگسالان، یا کج خلقی، گریه یا مات و مبهوت بودن در کودکان.
- به رسمیت شناخته شدن توسط بیماران بالغی که ترس آن ها متناسب با تهدید یا خطر درک شده است.
- استفاده از اقداماتی برای جلوگیری از موضوع یا وضعیت ترسیده، یا تمایل به مواجهه با تجربیات اما با پریشانی یا اضطراب.
- تداخل واکنش، انتظارات یا کناره گیری فرد در روابط و زندگی روزمره با دلایل استرس زیاد.
- ادامه داشتن هراس برای مدتی، معمولاً 6 ماه یا بیشتر.
- نتوان علائم را به وضعیت روانی دیگری، مانند اختلال وسواسی اجباری (OCD) یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نسبت داد.
درمان و روش های غلبه بر این اختلال
درمان کلاستروفوبیا بیشتر توسط روان درمانی انجام می شود. انواع مختلف مشاوره می تواند به فرد در غلبه بر ترس و مدیریت محرک های خود کمک کند. شما باید با پزشک خود در مورد اینکه چه نوع درمانی برای شما بهتر خواهد بود صحبت کنید.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
یک درمانگر شناختی رفتاری به شما یاد می دهد که چگونه می توانید افکار منفی ناشی از موقعیت هایی که باعث ایجاد این ترس می شوند را کنترل و تغییر دهید. با یادگیری تغییر افکار خود می توانید یاد بگیرید که واکنش خود را نسبت به این شرایط تغییر دهید.
درمان رفتاری عاطفی روانی (REBT)
REBTنوع عمل گرا از CBT است که بر زمان حال متمرکز است. درمان رفتاری عاطفی روانی، به نگرش ها، احساسات و رفتارهای ناسالم می پردازد. این روش از تکنیکی به نام “مشاجره” برای کمک به افراد در ایجاد باورهای واقع بینانه و سالم استفاده می کند.
آرامش و تجسم
متخصصان تکنیک های مختلف آرامش و تجسم درمانی را برای افرادی که در شرایط کلاستروفوبیک قرار دارند، توصیه می کنند. این تکنیک ها ممکن است شامل تمریناتی مانند شمردن به عقب از 10 یا مجسم کردن یک فضای آرام و امن باشد. این تکنیک ها ممکن است به آرامش اعصاب فرد کمک کرده و هراس وی را کاهش دهد.
مواجهه درمانی
مواجهه درمانی معمولاً برای درمان اختلالات اضطرابی و فوبیا استفاده می شود. در این روش درمانی، فرد در وضعیتی امن (وضعیتی که خطرناک نباشد) قرار می گیرد. این مهم باعث تحریک کلاستروفوبیای وی برای مقابله و غلبه بر ترس می شود. ایده این است که هرچه بیشتر در معرض آنچه فرد را می ترساند قرار بگیرد تا ترسش بریزد.
دارو درمانی
همچنین پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی یا داروی ضد اضطراب را برای کمک به درمان هراس و علائم جسمی فرد تجویز کند. معمولا از داروها در کنار تراپی های مذکور استفاده می شود.
پیشگیری از کلاستروفوبیا
در همین حال، این استراتژی های مورد تایید متخصصان را امتحان کنید تا پانیک نشوید:
منطقی باشید
یکی از ویژگی های مهم کلاستروفوبیا- یا هر هراس دیگری، نسبت به یک موضوع- ترسی است که فراتر از تهدید واقعی است. به عنوان مثال، زنی نگران این بود که هواپیما اکسیژن نداشته باشد. بله، داستان هایی پیرامون این موضوع نوشته شده است. این افتضاح است.” این زن همچنین مدام نگران این موضوع بود که “سقف پارکینگ تخریب شود و فرو بریزد و خیلی از اتومبیل ها، جلوی پله های دررو را بگیرند و اکسیژن محل تمام شود”.
اما هنگامی که این زن برای شنیدن صدای منطق خود تعلیم دید، توانست در اتومبیل خود در یک پارکینگ بنشیند و شیشه ماشین را بالا دهد. وی در کلیپی از جلسه درمانی خود چنین با خود زمزمه می کرد: “سقف این پارکینگ در حال فروپاشی نیست، اکسیژن هوا بالاست و بله، سقف کوتاه است و تو آن را دوست نداری، اما مسئله ای نیست.” “هوا به اندازه کافی وجود دارد و قرار نیست خفه شوم.”
دور کردن تصورات غلط از خود به منظور تغییر الگوی تفکر برانگیخته از اضطراب، کارسازتر از مثلاً تنفس عمیق در تلاش برای آرام کردن قلبی است که سریع می تپد. آنچه حائز اهمیت است این است که نه روی علائم فرد، بلکه روی پاسخ وی به این علائم کار شود. “علائم فرد هنگام خارج شدن از این مسیر از بین می رود.
با ترس خود روبرو شوید
این کار کمی سادیستیک است. از این گذشته، آن ها افراد را ترغیب می کنند تا همان کاری را انجام دهند که بیشتر از آن رنج می برند. ماری، از آن زمان آموزش توانسته در گاراژهای پارکینگ، تونل ها و سفرهای هواپیما نسبت به قبل اضطراب کمتری داشته باشد. “شما باید روی احساسات فیزیکی، جدای از زمینه آن ها کار کنید. به این ترتیب، وقتی سوار آسانسور می شوید و احساس ترس سراغ تان می آید، می توانید با خود زمزمه کنید: نترس تو قبلا هم در این شرایط قرار گرفته ای و این کار را کرده ای.
مردم می توانند با تصور وضعیتی که باعث ترس آن ها می شود، با ترس خود روبرو شوند و سپس تحت یک شبیه سازی مجازی از واقعیت قرار بگیرند و سرانجام آن را در زندگی واقعی خود تجربه کنند. “با این حال، برخی از افراد نمی توانند بین تصور و تجسم واقعیت و خود آن ارتباط برقرار کنند.” به عنوان مثال، زن 83 ساله ای پس از توصیه ام آر آی توسط پزشک معالج خود، تحت درمان کلاستروفوبیا قرار گرفت.
او نه تنها ازMRI می ترسید، بلکه علی رغم سن و انجام دو جراحی تعویض مفصل زانو، از سوار شدن به آسانسور نیز امتناع می ورزید. اما پس از شرکت در دو جلسه درمانی که ریشه در درمان شناختی- رفتاری داشت و شش جلسه تمرین مجازی سوار شدن بر آسانسور، پس از 40 سال توانست از آسانسور استفاده کند. او همچنین MRI خود را نیز انجام داد. “این واقعه در حقیقت زندگی این زن را تغییر داد.” “او گفت، من نمی توانم باور كنم كه منتظر این بودم که در 83 سالگی این كار را انجام دهم. ”
برقراری ارتباط، استراحت و پرت کردن حواس به موضوع دیگر
اغلب بیمارانی وجود دارد که قبل از انجام MRI، احساس کلاستروفوبیا می کنند. “درجه گسترده ای از کلاستروفوبیا وجود دارد و این بدان معنی است که می توان طیف گسترده ای از راه حل ها را به بیماران ارائه داد”.
بیشتر بخوانید: فوبیا هایی که تا بحال نشنیده اید
محرک های این اختلال
بسیاری از موقعیت ها یا احساسات مختلف می توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا شوند. حتی فکر کردن در مورد شرایط خاص بدون قرار گرفتن در معرض آن ها نیز می تواند به عنوان یک محرک تلقی شود.
محرك هاي معمول كلاستروفوبيا عبارت اند از:
- آسانسور
- تونل
- قطار خلأ رو
- درهای چرخان
- توالت های عمومی
- اتومبیل هایی که قفل مرکزی دارند
- کارواش
- پرو
- اتاق های هتل با پنجره های بسته
- هواپیما
اگر در 6 ماه گذشته از قرار گرفتن در فضاهای محدود یا مکان های شلوغ احساس اضطراب دارید، یا به همین دلیل از حضور در این موقعیت ها اجتناب می کنید، به احتمال زیاد تحت تأثیر کلاستروفوبیا هستید.
اضطراب اسکن ام آر آی
اگر مبتلا به کلاستروفوبیا هستید و به اسکن MRI نیاز دارید، قبل از قرار ملاقات خود، به کارمندان بیمارستان اطلاع دهید. ممکن است آن ها بتوانند یک داروی آرام بخش با دوز کم به شما ارائه دهند، یا به شما توصیه کنند که نخست با یک پزشک عمومی صحبت کنید. در بعضی موارد، ممکن است بتوان در یک مرکزی که MRI باز یا ایستاده ارائه می دهد تحت ام آر آی قرار گرفت. اما این کلینیک ها اغلب به صورت خصوصی در دسترس هستند.
دورنمای کلاستروفوبیا
کلاستروفوبیا قابل درمان است و افراد می توانند از این بیماری بهبود یابند. برای برخی از افراد، کلاستروفوبیا با افزایش سن برطرف می شود. اما اگر اینگونه نباشد، روش های مختلفی وجود دارد که می توان ترس و علائم فیزیکی خود را درمان کرد و همچنین محرک های خود را مدیریت کرد تا یک زندگی فعال و کاملی داشت.
راه های درمانی در هنگام مسافرت
غلبه بر محرک ها به هنگام مسافرت
پرواز
سفر هوایی برای کسی که مبتلا به کلاستروفوبیاست می تواند دشوار باشد. برای اینکه احساس راحتی بیشتری داشته باشید، با انتخاب های هوشمند ترس خود را برآورده کنید. به عنوان مثال، اگر بُلَندی هَراسی یا ترس از ارتفاع (آکروفوبیا) دارید، صندلی راهروی هواپیما را انتخاب کنید. اگر ترس از گیر کردن در هواپیما را دارید، صندلی جلویی هواپیما را انتخاب کنید تا بتوانید به سرعت بگریزید. داروهای ضد اضطراب ممکن است کمک کننده باشند.
رانندگی
اگر مبتلا به کلاستروفوبیا هستید، سفرهای طولانی مدت در جاده (با اتوبوس و … ) می تواند برایتان ناراحت کننده باشد. با این وجود، رانندگی (با ماشین شخصی) به شما این امکان را می دهد تا در صورت لزوم خودرو را متوقف کنید و از آن خارج شوید. استراحت های مکرر در طول رانندگی و انتخاب همسفر مناسب می تواند به آرامش شما در جاده کمک کند.
سفر با قطار
اگرچه دوران طلایی مسافرت با قطار مدت هاست که به پایان رسیده است، اما هنوز هم به عنوان یک راه اصلی حمل و نقل، به ویژه برای کسانی است که ترس از پرواز دارند. سفر با قطار راحت تر است هم ترس از پروازتان را برطرف می کند و هم صندلی های بیشتر و بزرگتری دارد که می توانید هر وقت خواستید داخل قطار قدم بزنید.
کشتی مسافرتی
اگر کلاستروفوبیا دارید، ممکن است نگران محصور شدن در کابین های کوچک یک کشتی باشید. با این حال، کشتی های مدرن، شهرهای مجازی شناوری هستند که فضای بزرگی دارند و به راحتی می توانید در آن تحرک داشته باشید. انتخاب یک کابین راحت و یادگیری محل کابین خود، کلیدهایی برای جلوگیری از کلاستروفوبیا در دریا هستند.
سفر با اتوبوس
بسیاری از افراد برای داشتن سفری کم هزینه تر به جای پرواز یا قطار، به شرکت های اتوبوس رانی مراجعه می کنند. با این حال اتوبوس ها می توانند برای کسانی که از فوبیا رنج می برند، بسیار چالش برانگیز باشد.
صندلی های کوچک، فضای محدود و طولانی شدن مدت سفر و تماس نزدیک با افراد غریبه از جمله چالش های سفر با اتوبوس به شمار می رود. سفر در جاده های فرعی و در زمان های کمتر متداول (مثلا شب هنگام) می تواند در کنار آمدن با وضعیت کمک تان کند.
داروهای کلاستروفوبیا
قبل از سفر طولانی، برای راهنمایی به پزشک یا درمانگر خود مراجعه کنید. حتی اگر به طور معمول داروهایی را برای بیماری کلاستروفوبیا مصرف نمی کنید، پزشک ممکن است دوز پایینی از داروی ضد اضطراب را برای شما در طول سفر تجویز کند. به دستورالعمل های پزشک خود توجه کنید، زیرا ممکن است چند روز قبل از سفر به مصرف قرص ها نیاز داشته باشید، از مصرف الکل خودداری کنید یا روش های دیگر را دنبال کنید.
سایر روش های مقابله با ترس
یک متخصص بهداشت و درمان می تواند خیلی بیشتر از داروها در کاهش واکنش غیرمنطقی کمک تان کند. او می تواند تجسم درمانی و سایر تکنیک های آرامش بخش را برایتان آموزش دهد و در جلوگیری از پانک اتک احتمالی کمک تان کند (نه اینگه مجبور باشید صندلی خود را عوض کنید). حتما مهارت های جدید خود را قبل از سفر تمرین کنید، زیرا برخی از تمرین ها چند روز طول می کشند تا بتوانید در آن ماهر شوید.
در صورت امکان با یک دوست یا یکی از نزدیکان خود سفر کنید. او می تواند با شما صحبت کند و به شما در انجام تمرینات آرامش بخش کمک کند، یا به راحتی در طول سفر حواس تان را پرت کنید. همچنین می تواند جزئیاتی از قبیل چک کردن چمدان ها را انجام کند، تا آسوده خاطر سفر کنید. کلاستروفوبیا می تواند از راه های مختلفی بر سفرتان تأثیر بگذارد. با این حال، با برنامه ریزی قبلی، به راحتی می توانید از سفر خود لذت ببرید.
روش های درمانی جایگزین برای کلاستروفوبیا
متخصصان بهداشت و روان و حتی خود بیماران به طور فزاینده ای، به دنبال روش های درمانی جایگزین فوبیا به منظور تقویت تکنیک های قدیمی هستند. فوبیا، در طول تاریخ و از طریق ترکیبی از تراپی ها و دارودرمانی برطرف شده است و هر دو گزینه توسط مرکز تحقیقات پزشکی به دقت مورد بررسی قرار گرفته اند.
اگرچه درمان های جایگزین تحت آزمایش دقیق و کنترل شده لازم، برای تأیید جامعه پزشکی قرار نگرفته اند، اما بسیاری از افراد از طریق راه های جایگزین، علائم شان تسکین یافته است. البته، هر روش درمانی جایگزین فقط باید با راهنمایی یک متخصص بهداشت روان انجام شود.
درمان کلاستروفوبیا با CAM
طب مکمل و جایگزین (CAM) اصطلاحی چتری است که برای توصیف طیف گسترده ای از محصولات و شیوه های غیرمتعارف استفاده می شود. این تکنیک ها در سال های اخیر توسعه یافته اند و امروزه برای معالجه انواع بیماری های پزشکی و روانی مورد استفاده قرار می گیرند. تکنیک های CAM به عنوان مکمل گزینه های درمانی اصلی محسوب می شوند.
هیپنوتیزم
هیپنوتیزم در جامعه پزشکی بحث برانگیز است، بسیاری از درمان گران مجاز، از هیپنوتیزم درمانی به عنوان بخشی از برنامه درمانی بزرگ تر استفاده می کنند.
هیپنوتیزم مبتنی بر این عقیده است که فوبیا، در ذهن ناخودآگاه فرد ساکن است. درمانگر با قرار دادن درمان جو در وضعیت هیپنوتیک، می تواند بدون دخالت ذهن آگاه، به ناخودآگاه فرد دسترسی پیدا کند. درمانجویان به عمل به “توصیه های” درمانگر بازتر هستند.
درمان های هیپنوتیزم از تکنیک های آرام سازي هدايت شده تا رگرسیون (فرايند بازگشت) متفاوت است (که در آن درمانگر درمانجو را برای مقابله با حافظه ای که نخست باعث ایجاد فوبیا شده است هدایت می کند).
هومیوپاتی یا همسان درمانی
هومیوپاتی سیستمی از داروی جامع است، که در قرن 18 و 19 به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گرفت و امروزه نیز طرفداران خاصی دارد. هومیوپاتی برای مقابله با بیماری ها از مواد سمی استفاده می کند. اگر به دنبال داروهای هومیوپاتی برای فوبیای خود هستید، لطفاً با یک متخصص هومیوپاتی و همچنین با یک پزشک مشورت کنید. مواد مورد استفاده بسیار سمی هستند و می توانند باعث بیماری یا مرگ تان شوند. امروزه داروهای هومیوپاتی در جامعه پزشکی به طور گسترده ای پذیرفته نشده است.
بیشتر بخوانید: هومیوپاتی چه بیماری هایی را درمان می کند
داروهای گیاهی
این داروهای درمانی، که از گیاهان طبیعی گرفته می شوند، به طور فزاینده ای رواج پیدا کرده اند و برخی از متخصصان بهداشت روان در حال اذعان به سودمندی آن ها هستند. با این حال، هنوز مطالعات کنترل شده ای در مقیاس بزرگ انجام نشده است، بنابراین نمی توان ایمنی و اثربخشی طولانی مدت آن ها را تضمین کرد.
داروهای گیاهی محبوب برای رهایی از فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی شامل موارد زیر هستند:
- نپتا
- جینسینگ
- بابونه
- ریشه والرین
دوزهای مصرفی این گیاهان می توانند به طور گسترده ای بین گیاهان مختلف متفاوت باشند. عمل به راهنمایی های یک پزشک و یا گیاه شناس بسیار توصیه می شود زیرا برخی از داروهای طبیعی در صورت همراه شدن با داروهای ضد اضطراب ممکن است عوارض جانبی ناخواسته ای داشته باشند.
علاوه بر این، داروهای طبیعی برخلاف انواع شیمیایی آن ها بدون تضمین کیفیت، فروخته می شوند. درمان فوبیا یک فرآیند فردی است و ممکن است آنچه برای یک شخص مفید است برای دیگری اثر نکند. فقط شما و پزشک تان می توانید تصمیم بگیرید که آیا درمان جایگزین برای شما مناسب است یا خیر. این روش یک رویکرد جامع است. هرچند که این روش، در لیست درمان کلاستروفوبیای MRI در چهارمین رده قرار دارد، با این حال برای بسیاری از افراد، می تواند موثرترین روش باشد.
شما نمی خواهید چیز غیرطبیعی را وارد بدن خود کنید، اما فکر نمی کنید که بتوانید در دستگاه ام آر آی نیز قرار گیرید. اگر اینگونه باشد مصرف داروی طبیعی گیاهی می تواند کمک تان کند. در ادامه داروهای گیاهی بسیاری آورده شده است که پیشنهاد می شود قبل از مصرف در مورد آن ها تحقیق کنید.
گل شور
داروهای گیاهی طبیعی از دیرباز، نه برای چند دهه گذشته، بلکه قرن هاست که به عنوان روشی برای درمان اضطراب و حتی كلاستروفوبیا توصیه می شوند. در طی این مدت، چند گیاه به عنوان گیاهانی که ممكن است به کاهش كلاستروفوبیا کمک کنند، برجسته تر از سایرین شدند. دو مورد ویژه، گل شور و کاوا هستند.
بومیان آمریکای شمالی از گل شور، به طور موثری به عنوان آرام بخش استفاده می کردند. گیاه شناسان نیز این گیاه (با نام علمی: Passiflora incarnata) را به عنوان درمانی برای شماری از اختلالات از جمله بی خوابی تأیید کرده اند. اما در درجه اول به عنوان درمانی برای اعتیاد به مواد مخدر و اضطراب از جمله كلاستروفوبیا استفاده می شد.
درمان کلاستروفوبیا با کاوا
از طرف دیگر، کاوا نوعی فلفل بومی در جزایر جنوب اقیانوس آرام است و گفته می شود که همان نقش را برای برطرف کردن اضطراب ایفا می کند. اما جای تعجب این جاست: فلفل و درمان اضطراب؟ کاوا اغلب به عنوان دارویی جایگزین برای علائم یائسگی، بی خوابی و کاهش كلاستروفوبیا کمک می کند. با این حال، حتی داروهای طبیعی مانند کاوا نیز با خطراتی همراه هستند.
گل شور و کاوا ممکن است به صورت قرص یا کپسول استفاده شوند، یا ممکن است ترجیح دهید خودتان از این گیاهان به عنوان چای یا طعم دهنده استفاده کنید. مرکز پزشکی دانشگاه مریلند پیشنهاد می کند که 200 میلی گرم از گیاه کاوا- دو تا چهار بار در روز- مصرف کنید تا علائم اضطراب تان به خفیف یا متوسط کاهش یابد.
گیاهان طبیعی دیگری نیز وجود دارد که به درمان اضطراب کمک می کنند. اسکالکپ آبی (یا اسکاتلاریا لاتریفلورا) و سنبل الطیب (علف گربه) به عنوان گیاهانی هستند که به بدن یا ذهن کمک می کنند تا خود را از ترس رها سازد. گفته می شود گل راعی، سطح سروتونین مغز را متعادل می سازد و سطح اضطراب فرد را کاهش می دهد. گلف بازان برای کاهش سطح اضطراب خود از این گیاه استفاده می کنند.
در کل، اگر به دنبال رویکرد جامع تری برای مدیریت اضطراب ناشی از انجام MRI هستید، گیاهان طبیعی ممکن است احساس خوبی را برای شما به وجود آورند و اضطراب تان را در طول آزمایش تسکین دهند و یکی از جذاب ترین قسمت آن این است که این گیاهان عوارض جانبی کمی دارند و یا حتی کوچک ترین عوارضی در پی ندارند. همیشه، همیشه و همیشه قبل از استفاده از هر یک از این گیاهان به هر میزانی که باشد، با پزشک خود مشورت کنید.
تعدادی از عوارض جانبی منحصر به فردی وجود دارد که می تواند براساس سلامتی و بدن خود فرد اتفاق بیفتد. پزشکان توصیه می کنند که از مصرف هر گونه گیاه دارویی در طول بارداری و شیردهی خودداری کنید. هرچه بیشتر بدانید، بهتر است. پزشک شما دستور MRI را برای شما صادر کرده است ولی شما کلاستروفوبیک هستید و دستپاچه اید که چه کنید…! از این رو، گاهی اوقات هرچه بیشتر درباره راه های مقابله با ترس خود آگاهی داشته باشید، ترستان کم تر می شود.