آپاندیس در محل اتصال روده کوچک و بزرگ قرار دارد. طول این زائده کوچک چهار اینچ است و به طور معمول، در قسمت پایین سمت راست شکم قرار دارد. آپاندکتومی برداشتن جراحی آپاندیس است. این یک روش رایج است که جراحان معمولاً آن را به صورت اورژانسی انجام می دهند. ادامه این مطلب ار بخش مقالات پزشکی دکتر سلام را دنبال کنید تا درمورد جراحی آپاندکتومی اطلاعاتی کسب کنید.
مروری بر آپاندیس یا آویزه
عملکرد آپاندیس شناخته شده نیست. یک نظریه این است که آپاندیس به عنوان یک محل ذخیره برای باکتری های خوب عمل می کند و پس از بیماری های اسهالی سیستم گوارش را “مجددا راه اندازی” می کند. با این حال سایر متخصصان معتقدند که آپاندیس تنها زائده باقی مانده از گذشته تکاملی ماست که فایده ای برای بدن ندارد. برداشتن جراحی آپاندیس هیچ مشکلی برای سلامت فرد ایجاد نمی کند.
بیماری های آپاندیس
آپاندیسیت
اغلب آپاندیس به دلایل نامشخصی، ملتهب، عفونی و پاره می شود. این شرایط باعث درد شدید در قسمت تحتانی شکم به همراه تهوع و استفراغ می شود.
تومورهای آپاندیس
تومورهای کارسینوئید مواد شیمیایی ترشح می کنند که باعث گرگرفتگی دوره ای، خس خس سینه و اسهال می شوند. تومورهای اپیتلیال توده هایی در آپاندیس هستند که می توانند خوش خیم یا سرطانی باشند. تومورهای آپاندیس به ندرت اتفاق می افتند.
تست های آپاندیس
معاینه پزشکی
آزمایش اصلی برای تشخیص آپاندیسیت، معاینه ساده شکمی است. تغییرات در معاینه شکمی به پزشکان کمک می کند که در صورت پیشروی آپاندیسیت آن را شناسایی کنند.
سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری)
یک اسکنر سی تی از اشعه X و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویر دقیق استفاده می کند. در آپاندیسیت، سی تی اسکن می تواند التهاب و پارگی آپاندیس (در صورت وجود) را نشان دهد.
سونوگرافی
سونوگرافی از امواج صوتی برای تشخیص علائم آپاندیسیت مانند تورم آپاندیس استفاده می کند.
شمارش کامل خونی (CBC)
افزایش تعداد گلبول های سفید- که نشانه عفونت و التهاب است- غالباً در آزمایش های خونی به هنگام آپاندیسیت مشاهده می شود.
سایر آزمایش های تصویربرداری
هنگامی که پزشک به تومور نادر آپاندیس مشکوک باشد، تست های تصویربرداری ممکن است آن را تشخیص دهند. این ها شامل تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و توموگرافی انتشار پوزیترون و سی تی اسکن است.
آپاندیسیت چیست؟
آپاندیسیت شرایطی است که در آن آپاندیس ملتهب می شود. آپاندیس یک کیسه انگشتی یا کرمی شکل است که از سکوم (ابتدای روده بزرگ) خارج می شود. در بیشتر افراد، آپاندیس ملتهب می شود زیرا بافت های آن به باکتری هایی آلوده می شوند و ممکن است چرکی داخل لومن آپاندیس ایجاد شود. انسداد مکانیکی آپاندیس – توسط یبوست، اجسام خارجی یا مخاط غلیظ – نیز ممکن است منجر به عفونت باکتریایی شود. علائم و نشانه های آپاندیسیت ممکن است با درد در اطراف ناف شروع شود و سپس به سمت پایین شکم جابه جا شود.
ممکن است درد شدید باشد و تا حدی افزایش یابد که بر حرکاتی مانند راه رفتن یا سرفه تاثیر بگذارد. بسیاری از افراد ممکن است دچار حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، تب، یبوست عدم توانایی در خروج گاز معده و نفخ و تورم در شکم شوند. برخی از افراد نیز ممکن است دچار اسهال شوند. علامت شایع آپاندیسیت، حساسیت عمیق در نقطه مک بورنی است (در نقطه ی وسط بین ناف و خار قدامی ایلئوم قرار دارد). با این حال، کودکان خردسال و زنان باردار ممکن است در جای دیگری از شکم احساس درد کنند.
بیشتر بخوانید: رنج سنی ابتلا به مشکل آپاندیسیت
آپاندکتومی چیست؟
آپاندکتومی برداشتن جراحی آپاندیس است. این یک روش رایج است که جراحان معمولاً آن را به صورت اورژانسی انجام می دهند. آپاندیس یک کیسه کوچک است که هیچ عملکرد حیاتی در بدن ندارد. با این حال، آن نزدیک به روده بزرگ است و به دلیل تجمع مدفوع، باکتری ها و سایر مواد عفونی گاهی در معرض عفونت قرار می گیرد. در صورت عفونی شدن آپاندیس، پزشک معمولاً برداشتن آن با آپاندکتومی را توصیه می کند.
چه زمانی این جراحی مورد نیاز است؟
وقتی آپاندیس عفونی می شود می تواند یک وضعیت دردناک به نام آپاندیسیت ایجاد کند. پزشکان آپاندیسیت را به لحاظ پزشکی یک وضعیت اورژانسی می دانند زیرا آپاندیس می تواند در حال ترکیدن یا پارگی باشد و باعث شود تا محتویات عفونی آن وارد حفره شکم شود. قبل از پارگی آپاندیس حذف جراحی آن برای جلوگیری از بروز عوارض بسیار حیاتی است. حذف جراحی آپاندیس، آپاندکتومی نامیده می شود. آپاندیسیت باعث درد، معمولاً در ناحیه شکم می شود. همچنین این درد ممکن است به قسمت پایین سمت راست شکم انعکاس پیدا کند.
علائم و نشانه های دیگری که مشخص کننده آپاندیسیت هستند، شامل موارد زیر است:
- کاهش اشتها
- اسهال
- تب
- تکرر ادراری
- حالت تهوع
- ادرار دردناک
- استفراغ
در صورت ترکیدگی آپاندیس، به احتمال زیاد فرد نیز در ناحیه شکم دچار تب و درد شدیدی خواهد شد. جراحی شایع ترین درمان برای آپاندیسیت است. در حالی که ممکن است فرد برای کاهش شیوع عفونت از آنتی بیوتیک استفاده کند، با این حال پزشکان معمولاً توصیه می کنند که افراد سالم آپاندکتومی داشته باشند تا در زمان های آتی از پارگی آپاندیس شان جلوگیری شود. دو نوع جراحی برای برداشتن این زائده وجود دارد. روش معمول آپاندکتومی باز است. روش کمتر تهاجمی و جدیدتر آپاندکتومی لاپاروسکوپی است.
انواع آپاندکتومی
آپاندکتومی باز
برشی در حدود 2 تا 4 اینچ در قسمت راست شکم یا خود شکم ایجاد می شود. آپاندیس از طریق این برش خارج می شود.
آپاندکتومی لاپاروسکوپی
این روش کمتر تهاجمی است. این بدان معنی است که جراحی بدون برش بزرگ انجام می شود. در عوض، از 1 تا 3 برش کوچک استفاده می شود. لوله ای باریک به نام لاپاروسکوپ در یکی از برش ها قرار می گیرد. آن دوربین فیلمبرداری ریز و ابزار جراحی دارد. جراح به یک مانیتور نگاه می کند تا درون شکم شما را ببیند و ابزارها را به محل هدایت کند. آپاندیس از طریق یکی از این برش ها برداشته می شود.
بی هوشی آپاندکتومی
این کار توسط ارائه دهنده بیهوشی – به طور معمول یک متخصص بیهوشی یا یک تکنسین – با ارائه یک داروی آرام بخش به طریق تزریق IV انجام می گیرد تا جراحی شروع شود. پس از بی هوشی بیمار، لوله تنفسی یا اندوتروکلئار قبل از اتصال به دستگاه تنفس مصنوعی یا ونتیلاتور از طریق دهان وارد نای می شود.
لوله تنفس ضروری است زیرا بیهوشی عمومی علاوه بر بی هوش کردن بیمار ممکن است باعث بی حالی بیمار می شود. در این صورت، وی نمی تواند بدون کمک نفس بکشد و برای تأمین هوای ریه ها به دستگاه وصل می شود. هنگامی که بی هوشی کامل انجام شد، جراح، بدون اینکه بیمار به هوش باشد و احساس درد کند می تواند برش را انجام دهد. در طی عمل جراحی، بیمار توسط متخصص بیهوشی مورد بررسی قرار می گیرد و علائم حیاتی وی در طول جراحی کنترل می شود و داروهایی مورد نیاز وی تجویز می شود.
دانستنی های قبل از انجام این جراحی
از آنجا که معمولاً آپاندکتومی یک عمل اورژانسی است، اقدامات زیادی برای آماده شده برای آن وجود ندارد. شما برای انجام جراحی تحت بیهوشی عمومی قرار خواهید گرفت، بنابراین مهم است که حداقل 6 ساعت قبل از آن از خوردن یا نوشیدن خودداری کنید- این باعث کاهش خطر عوارض ناشی از داروهای بیهوشی خواهد شد.
در صورتی که شرایط زیر را داشته باشید برای کاهش هرچه بیشتر احتمال بروز عوارض به پزشک اطلاع دهید:
- هرگونه آلرژی
- بیماری عصبی مانند سابقه سکته مغزی یا سکته ناقص مغزی
- بیماری قلبی
- بیماری ریه از جمله آسم و آمفیزم یا آپنه انسدادی خواب
- دیابت
- بیماری کلیه
همچنین باید در مورد استعمال سیگار الکل و عادات دارویی و مصرف هرگونه مکمل، داروهای گیاهی یا داروهای مصرفی مانند رقیق کننده خون (مثل آسپرین) و .… به پزشک خود اطلاع دهید. در اتاق عمل اعضای جراحی یک تزریق داخل وریدی (IV) از مایعات، آنتی بیوتیک ها و داروهای بیهوشی در بازوی شما انجام می دهند. برای کمک به نفس کشیدن، ممکن است یک لوله پلاستیکی به داخل نای شما وارد شده و به دستگاه تنفس مصنوعی وصل شود و جراح در حالی که بی هوش هستید جراحی آپاندکتومی را انجام دهد.
روش آپاندکتومی لاپاروسکوپی
آپاندکتومی لاپاروسکوپی بسیار شبیه به روش باز مرسوم است اما با یک تفاوت عمده: معمولاً سه برش در طی آن ایجاد می شود، یکی در ناف که نیم اینچ طول دارد و دو برش 5 میلی متری دیگر در سمت چپ شکم تحتانی. جراح از طریق این برش های کوچک کار خود را انجام می دهد و دوربین را از طریق یک برش و ابزارهای کوچک را از طریق دو یا چند برش دیگر وارد شکم می کند. سپس با استفاده از دوربین ریز کوچک و با تماشای فیلم حاصل از آن عمل می کند.
جراح، آپاندیس را مشخص می کند و با جدا کردن این زائده از دور، یا ایجاد یک خط یا شکاف یا با استفاده از یک مسیر ایجاد شده توسط استابلس، بافت خوب و بد را از هم جدا می کند. آپاندیس در یک کیسه استریل قرار می گیرد و قبل از خارج شدن از بدن، توسط جراح تحت فشار قرار می گیرد. این امر به منظور جلوگیری از نشت چرک یا مواد عفونی داخل آپاندیس به شکم انجام می گیرد.
آپاندیس و بافت های اطراف آن از نزدیک مورد بررسی قرار می گیرند. این کار برای این است که اطمینان حاصل شود که فقط بافت سالم باقی مانده است و خط بخیه کامل است. در صورت لزوم، مثلا در صورت بروز ضایعه پارگی، جراح می تواند از مایعات استریل برای شستشوی ناحیه و سپس مکش مواد عفونی استفاده کند.
سپس، اگر بافت های اطراف سالم باشند، جراح برای محافظت از پوست و جلوگیری از عفونت می تواند برش ها را به طور معمول با بانداژ چسبنده کوچک به نام استری استریپ یا یک بانداژ استریل ببندد. کل روش، اگر عوارض غیر منتظره ای در پی نداشته باشد، معمولاً بین 45 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد.
آمادگی قبل و بهبودی بعد از جراحی
مدتی پس از بخیه زدن برش، فرد به آرامی به هوش می آید و لوله تنفس او برداشته شود. بیمار به بخش مراقبت های پس از بی هوشی منتقل می شود تا توسط پرسنل پرستاری مورد نظارت قرار گیرد. بیمار نخست در آن جا دچار گرگرفتگی می شود سپس به آرامی هوشیار می شود زیرا بی هوشی کاملاً برطرف می شود. در مرحله بعد از بی هوشی، علائم حیاتی از نظر عوارض احتمالی و ارائه داروهای ضد درد (در صورت لزوم) مورد بررسی قرار می گیرد.
پس از بیدار شدن کامل، بیمار برای طی روند بهبودی به بخش منتقل می شود. کاهش درد بیشتر بیماران بعد از عمل، قابل توجه است. در روز بعد، بیمار ممکن است شروع به دریافت مایعات با رقت کم کرده و در صورت تحمل مایعات رژیم غذایی منظم خود را از سر گیرد. بیمار به نشستن بر روی لبه تخت و سپس قدم زدن در مسافت های کوتاه (چندین بار در روز) تشویق می شود. برای کمتر شدن درد ناشی از حرکات به فرد دارو داده می شود.
نحوه کسب آمادگی
همانطور که اشاره شد آپاندکتومی اغلب یک روش اورژانسی است، بنابراین معمولاً زمان کمی برای آماده شدن برای آن وجود دارد.
با این حال، قبل از عمل، به طور ایده آل قادر به انجام برخی از مراحل زیر خواهید بود:
حداقل 8 ساعت قبل از عمل از خوردن غذا خودداری کنید
انجام این کار خطر آسپیراسیون را کاهش می دهد، که در آن محتویات معده وارد ریه ها شده و عوارض دیگری ایجاد می شود. معده خالی مشاهده حفره شکمی را نیز برای پزشک راحت تر می کند.
از مصرف برخی داروهای خاص قبل از عمل خودداری کنید
به عنوان مثال، برخی پزشکان توصیه می کنند که افراد از خوردن انسولین در صبح خودداری کنند زیرا قادر به خوردن قبل یا بلافاصله بعد از عمل نخواهند بود. پزشک همچنین ممکن است دستورالعمل های بیشتری را در مورد نحوه آمادگی به فرد ارائه دهد.
مزایای آپاندکتومی لاپاروسکوپی
نتایج ممکن است به نوع رویه و وضعیت کلی بیمار بستگی داشته باشد.
مزایای رایج آن شامل موارد زیر است:
- درد بعد از عمل کمتر است.
- ممکن است مدت زمان بستری شدن در بیمارستان کوتاه باشد.
- ممکن است عملکرد روده سریع تر بازیابی شود.
- بازگشت به فعالیت عادی سریع تر است.
- به لحاظ ظاهری نتیجه بهتری دارد.
آیا شما داوطلب انجام آپاندکتومی لاپاروسکوپی هستید؟
اگرچه آپاندکتومی لاپاروسکوپی فواید زیادی دارد اما ممکن است برای برخی از بیماران مناسب نباشد. آپاندیسیت زودرس و بدون پارگی را معمولاً می توان با لاپاروسکوپی برطرف کرد. در صورت بروز عفونت پیشرفته، یا پارگی آپاندیس، انجام این عمل دشوارتر خواهد بود. در این بیماران روش جراحی باز سنتی با استفاده از یک برش بزرگ تر ممکن است لازم باشد تا با خیال راحت این زائده عفونی حذف شود.
زمان بهبودی
زمان بهبودی بعد از عمل بسته به شدت عفونت و پارگی آپاندیس متفاوت است. طبق گفته دانشکده جراحان آمریکایی، در صورت عدم پارگی آپاندیس، ممکن است فرد بعد از 1 یا 2 روز بستری شدن در بیمارستان مرخص شود. در صورت پاره شدن آپاندیس، فرد باید بیشتر در بیمارستان بماند و آنتی بیوتیک های قوی دریافت کند و هرگونه علائم و عوارض جانبی وی تحت نظر باشد. افراد تا 2 روز بعد از عمل باید از رانندگی، نوشیدن الکل و کار با ماشین آلات اجتناب کنند.
آن ها همچنین باید از تصمیم گیری های مهم خودداری کنند زیرا بی هوشی باعث می شود تا فکر کردن پیرامون موضوعی برای چند روز برایشان دشوار باشد. پزشک در مورد محدودیت فعالیت و زمان بهبودی مورد انتظار با فرد صحبت خواهد کرد. محدودیت های فعالیت به طور معمول تا 14 روز پس از آپاندکتومی برقرار است. در صورتی که آپاندیس پاره نشود بیشتر کودکان می توانند ظرف 1 هفته پس از عمل جراحی به مدرسه بروند، ولی در غیر این صورت این بازه زمانی به 2 هفته افزایش خواهد یافت.
نکات بهبودی:
پس از به هوش آمدن، فرد احساس گرگرفتگی می کند و ممکن است نتواند به درستی فکر کند. در صورت احساس حالت تهوع یا درد باید به یک متخصص بهداشت و درمان اطلاع دهید. بعد از گذشت مدتی در بخش ریکاوری، فرد قادر خواهد بود به خانه یا بخش منتقل شود. در این زمان می تواند نوشیدن مایعات با غلظت کم را شروع کند.
تا زمانی که اطمینان حاصل نشود که بدن فرد قادر به تحمل این مایعات است، نباید رژیم غذایی خود را به سمت غذاهای جامد پیش ببرد. قبل از اینکه شخص مرخص شود، پزشک معمولاً برای طی روند بهبودی و کاهش خطر عفونت، نکاتی را به وی یادآور می شود:
به مدت 3 تا 5 روز بعد از جراحی لاپاروسکوپی یا 10 تا 14 روز پس از عمل جراحي باز از بلند کردن اجسام سنگین تر از 10 پوند خودداری کنید. روز بعد از عمل جراحی لاپاروسکوپی قبل از لمس نواحی نزدیک به محل برش دست ها را با آب گرم و صابون بشویید. از دستورالعمل تیم پزشکی در مورد استحمام پیروی کنید. اکثر جراحان توصیه می کنند که حداقل تا روز دوم بعد از عمل از حمام کردن خودداری کنید.
بانداژها را برای علائم عفونت- که می تواند شامل ترشحات غلیظ، بوی شدید یا قرمزی و درد در محل برش باشد بررسی کنید. از پوشیدن لباس های تنگ که می تواند محل برش را دچار ساییدگی کرده و ایجاد ناراحتی کند خودداری کنید. در صورت لزوم برای به حداقل رساندن ناراحتی از داروهای مسکن استفاده کنید.
داروهای ضد درد نارکوتیک می توانند باعث یبوست شوند. در نتیجه، پزشک ممکن است برایتان ملین تجویز کند و برای کاهش احتمال انسداد روده مصرف بیشتر آب را برایتان توصیه کند. قبل از سرفه یا حرکت به منظور به حداقل رساندن فشار در محل های برش بالشی روی شکم خود نگه دارید و به شکم فشار دهید. این عمل به عنوان اسپلینتینگ شناخته می شود. طی روند بهبودی در صورت تجربه هر یک از موارد زیر، به پزشک خود اطلاع دهید.
چرا که این علائم ممکن است عوارضی در پی داشته باشد:
- تب بالاتر از 101 درجه فارنهایت
- عدم خروج گاز معده یا دفع مدفوع به مدت 3 روز
- دردی که ادامه داشته باشد یا بدتر شود
- درد شدید شکم
- استفراغ
همچنین باید در مورد هرگونه علائم غیر منتظره دیگر با پزشک خود صحبت کنید.
عوارض احتمالی و خطرات طولانی مدت
همه عمل های جراحی خطرناک هستند. جراح قبل از انجام عمل باید خطرات ناشی از آپاندکتومی را به روشنی به بیمار توضیح دهد.
خطرات احتمالی آپاندکتومی شامل موارد زیر است:
تقریبا 3 درصد از افراد این عارضه را بعد از عمل تجربه می کنند، که طی آن جلوی دفع مدفوع، گاز معده و مایعات روده شان گرفته می شود. این انسداد در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز عوارض شدیدی گردد.
در حدود 8 تا 10 درصد از موارد، انجام آپاندکتومی در دوران بارداری منجر به زایمان زودرس می شود. اگر آپاندیس پاره شود معمولا احتمال این خطر بیشتر می شود. میزان سقط شدن جنین ناشی از این روش تقریباً 2 درصد است.
عفونت زخم
این عارضه در افرادی که جراحی لاپاراسکوپی دارند 1.9 درصد و در کسانی که جراحی آپاندکتومی باز دارند 4.3 درصد است.
کمتر از 1 درصد افراد عوارض زیر را تجربه می کنند:
- لخته شدن خون
- عارضه قلبی مانند حمله قلبی
- مرگ
- پنومونی
- عفونت ادراری (UTI)
اگرچه تجربه این عوارض نادر است، اما هر کس که از علائم خود نگران است باید سریعاً با پزشک خود تماس بگیرد.
بیشتر بخوانید: پنومونی یا سینه پهلو را بهتر بشناسیم!
گزینه های جایگزین برای آپاندکتومی لاپاراسکوپی چیست؟
در تعداد کمی از بیماران، روش لاپاراسکوپی به دلیل عدم توانایی در تجسم یا لمس اندام، امکان پذیر نیست. اگر جراح شما احساس می کند که بهتر است روش لاپاراسکوپی را با روش جراحی باز جایگزین کند، این یک عارضه نیست بلکه یک قضاوت جراحی صحیح است.
عواملی که ممکن است امکان تبدیل به روش “باز” را افزایش دهند شامل موارد زیر است:
- عفونت گسترده و یا آبسه
- آپاندیس سوراخ شده
- چاقی
- سابقه جراحی قبلی شکمی که باعث ایجاد بافت اسکار متراکم شود
- عدم توانایی در تجسم اندام ها
- مشکلات خونریزی در طول عمل
در صورت بروز هر یک از موارد زیر، حتماً با پزشک یا جراح خود تماس بگیرید:
- تب مداوم بیش از 101 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد)
- خونریزی
- افزایش تورم شکم
- دردی که توسط داروها برطرف نشوند
- حالت تهوع یا استفراغ مداوم
- لرز
- سرفه مداوم یا تنگی نفس
- مشاهده ترشحات چرکی از هر برش
- قرمزی اطراف هر یک از بریدگی ها که رو به وخامت یا بزرگتر شدن است
- قادر به خوردن یا نوشیدن مایعات نیستید
آپاندیسیت در کودکان
آپاندکتومی آپاندیسیت سوراخ نشده در کودکان
آپاندیسیت سوراخ نشده بدان معنی است که آپاندیس هنوز نترکیده است (یا سوراخ نشده است). اگر این مورد در مورد فرزند شما صدق کند، معمولاً آنتی بیوتیک ها را تا بعد از عمل- تا آپاندیس را جدا کنند- متوقف می کنند. وقتی کودک احساس آمادگی کرد، به وی اجازه خوردن و نوشیدن خواهند داد.
بعضی اوقات ممکن است در ابتدا به داروهای ضد درد بیشتری نیاز باشد، اما بیشتر کودکان فقط با مصرف داروهای ضد دردی چون استامینوفن یا ایبوپروفن از بیمارستان مرخص می شوند. بیماران معمولاً روز بعد از عمل می توانند مرخص شوند. برخی از بیماران حتی قادرند همان روز عمل مرخص شوند.
آپاندکتومی آپاندیسیت سوراخ شده در کودکان
درمان آپاندیسیت سوراخ شده (آپاندیس در حال ترکیدن)، بستگی به عفونت کودک دارد. برخی از کودکان بلافاصله به عمل جراحی نیاز پیدا می کنند برخی دیگر ممکن است ابتدا به درمان با آنتی بیوتیک ها نیاز داشته باشند. اگر فرزند شما بلافاصله تحت جراحی آپاندیسیت سوراخ شده قرار بگیرد، آن ها به تزریق داخل وریدی آنتی بیوتیک ها تا پس از عمل ادامه می دهند.
بسته به میزان عفونت، این دوره درمانی می تواند متفاوت باشد. ممکن است کودک شما چندین روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. با بهبود علائم، کودک به تدریج مجاز به نوشیدن مایعات و غذا خوردن می شود. اما، بسیاری از بیماران اشتها ندارند و علائمی مانند تب، حالت تهوع، استفراغ و اسهال را هنگام بهبود عفونت تجربه می کنند. پس از برطرف شدن این علائم، کودکان می توانند مرخص شوند. به طور معمول، پس از ترخیص از بیمارستان، به مصرف آنتی بیوتیک ها نیازی نیست.
درمان آنتی بیوتیکی قبل از آپاندکتومی (اینتروال آپاندکتومی)
اگر جراح احساس کند که مراقبت از فرزند شما لازم است، قبل از عمل برداشتن آپاندیس، او را با آنتی بیوتیک (معمولاً حدوداً دو هفته) تحت درمان قرار می دهد. این امر باعث می شود عفونت درمان شود، التهاب برطرف شود و فرزند شما نیز بهبود یابد. ممکن است بیماران روزها یا حتی چند هفته قبل از عمل علائمی مانند تب، حالت تهوع، استفراغ و اسهال را تجربه کنند.
در این حالت برای درمان، نیاز به بستری شدن آن ها در بیمارستان برای دریافت مایعات IV و هیدراتاسیون است. آنتی بیوتیک ها به صورت داخل وریدی (IV) در بیمارستان تجویز می شوند و در صورت برطرف شدن علائمی چون تهوع و استفراغ می توانند به عنوان قرص یا مایع تجویز شوند. هنگامی که کودک شما بدون مشکل قادر به مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی باشد، دیگر تب نخواهد داشت و برای رفع علائم، می تواند از بیمارستان مرخص شود تا آنتی بیوتیک درمانی را در خانه انجام دهد.
حدود چهار تا شش هفته پس از اتمام درمان با آنتی بیوتیک، فرزند شما برای تعیین جراحی برای برداشتن آپاندیس یک قرار ملاقات پیگیری خواهد داشت. از آنجایی که عفونت در زمان آپاندکتومی برطرف می شود، معمولاً فرزند فقط یک شب در بیمارستان بستری می شود و در بعضی موارد حتی می تواند در همان روز عمل مرخص شود.
4 نکته غذایی برای کمک به بهبود بعد از جراحی آپاندیس
بعد از برداشتن زائده آپاندیس غذا خوردن ممکن است دورترین چیزی باشد که به ذهن شما خطور می کند، خصوصاً اگر درد شکمی، تهوع، اسهال یا استفراغ قبل از عمل را تجربه کرده باشید. معمولاً به سبب عفونی شدن یا پارگی آپاندیس آپاندکتومی انجام می شود. اما آنچه بعد از عمل می خورید برای بهبودی و جلوگیری از عفونت مهم است. در مورد نیازهای غذایی خود با پزشک مشورت کنید.
غذاخوردن را با غذاهای زود هضم شروع کنید.
غذاهای زود هضم بهترین غذاهایی هستند که باید بعد از عمل جراحی آپاندیس میل کنید. این شامل غذاهایی مانند فرنی گندم یا فارینا، شیر، ماست و سوپ خامه ای است. این نوع غذاها یک رژیم غذایی مایع کامل و انتقالی محسوب می شوند زیرا شما قبل از افزودن غذاهای دیگر به رژیم غذایی خود، مدتی آن ها را می خورید. اگرچه این رژیم برخی پروتئین ها و کلسیم های بدن را تأمین می کند، با این حال سایر مواد مغذی ضروری مانند آهن، ویتامین A و تیامین آن ها کم است و با پیروی از توصیه های پزشکی فقط باید برای مدت زمان کوتاهی مصرف شوند.
غذاهایی برای همه گروه ها
اگر بعد از سپری شدن مدت کوتاهی از رژیم غذایی انتقالی، هیچگونه درد شکمی، حالت تهوع، استفراغ یا اسهال تجربه نکردید، باید بتوانید طی چند روز آینده رژیم معمول خود را از سر بگیرید. اما برای ترویج بهبودی بعد از عمل، مصرف انواع غذاهای سرشار از همه گروه های مواد مغذی حائز اهمیت است.
بدن شما برای تأمین سلول های مهم جدید برای بهبود محل جراحی و جلوگیری از عوارض بعدی به تأمین این مواد مغذی نیاز دارد. برای اطمینان از تأمین کامل مواد مغذی غلات سبوس دار، انواع میوه و سبزیجات، لبنیات کم چرب و منابع پروتئین بدون چربی مانند مرغ، غذاهای دریایی، توفو و لوبیا را به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید.
مواد غذایی تامین کننده بهبودی بیمار
خوردن یک رژیم غذایی متعادل این اطمینان را می دهد که بدن شما مقادیر کافی پروتئین، کربوهیدرات و چربی را دریافت می کند. هر یک از این مواد مغذی نقشی در بهبودی بعد از جراحی ایفا می کنند. پروتئین از تشکیل کلاژن حمایت می کند، که بخش مهمی از بافت همبند است که در محل برش قرار می گیرد.
کربوهیدرات انرژی لازم برای ایجاد بافت و رگ های خونی جدید را تأمین می کند. کربوهیدرات سالم بعد از عمل شامل لوبیا، نان سبوس دار، برنج قهوه ای و میوه یا سبزیجات است. مصرف چربی برای تشکیل غشاء سلول های جدید ضروری است و همچنین می تواند به کاهش التهاب کمک کند. منابع چربی سالم شامل روغن زیتون، آجیل، دانه و آووکادو است.
غذاهایی برای تامین ایمنی بدن
خوردن غذاهای مناسب این اطمینان را می دهد که بدن شما ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز برای حفظ سالم و قوی سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری یا مبارزه با عفونت را تامین می کند. ویتامین A با کمک به حفظ یکپارچگی دستگاه های گوارشی و تنفسی شما را از عفونت محافظت می کند. ویتامین C برای تولید آنتی بادی ها ضروری است. خاصیت آنتی اکسیدانی موجود در ویتامین E از سلول های شما در برابر صدمات حاصل از رادیکال های آزاد، که می تواند به غشای سلولی و DNA آسیب وارد کند و خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد محافظت کند.
سبزیجات سبز برگ و فلفل قرمز به شما کمک می کند تا نیازهای ویتامین A و C خود را برآورده سازید، در حالی که بادام و اسفناج سرشار از ویتامین E هستند. روی به بدن شما کمک می کند تا از عفونت جلوگیری کند زیرا این مهم برای تشکیل سلول های سفید خون- که به ساخت آنتی بادی و انجام سایر عملکردهای ایمنی بدن کمک می کنند- ضروری است. همچنین به حفظ یکپارچگی پوست کمک می کند. غذاهای دریایی، شیر غلات کامل، لوبیا و آجیل همه منابع خوبی از روی هستند.
دورنمای آپاندکتومی
آپاندکتومی یک روش جراحی معمول برای برداشتن آپاندیس است. جراحان اغلب برای معالجه آپاندیسیت آپاندکتومی را انجام می دهند. زمان بهبودی و خطر عوارض به شدت آپاندیسیت و یا پارگی آپاندیس بستگی دارد. تشخیص سریع آپاندیسیت برای این که شخص بتواند قبل از پارگی آپاندیس تحت معالجه قرار بگیرد، بسیار مهم است. بسیاری از افراد می توانند ظرف 2 روز پس از انجام عمل مرخص شوند. ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی پس از بهبودی از آپاندکتومی لازم نیست چراکه آپاندیس هیچ عملکرد حیاتی در بدن ندارد و فرد بدون آن نیز می تواند زندگی کند.
چه مدت بعد از آپاندکتومی دوباره می توان ورزش کرد؟
آپاندکتومی یک جراحی معمول است که وقتی آپاندیس فرد عفونی و دردناک می شود انجام می گیرد. پس از عمل، بسیار مهم است که استراحت کنید و برای مدت زمان کوتاهی از فعالیت بدنی خودداری کنید تا بهبود یابید.
ورزش بعد از آپاندکتومی
شما باید حداقل تا یک یا دو هفته پس از عمل در هر نوع فعالیت شدیدی شرکت نکنید و استراحت کنید. در این مدت، نباید بیش از حد ورزش کنید. شما احتمالاً بعد از عمل نیز محدودیت هایی در بلند کردن اشیا خواهید داشت. به خاطر داشته باشید که طبق گفته مرکز پزشکی UC سن دیگو، حداقل تا یک هفته بعد از عمل احساس خستگی خواهید داشت. به عنوان اولین تمرین روزانه چندین بار و در مدت زمان کوتاهی پیاده روی کنید- این امر همچنین به جلوگیری از ایجاد لخته های خونی کمک می کند.
جدول زمانی مشخص هر فرد برای ورزش بعد از جراحی به پزشک وی بستگی دارد. قبل از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنید زیرا ممکن است زمان ریکاوری بیشتری را برایتان در نظر بگیرد. به یاد داشته باشید که استراحت باعث می شود که بافت های بدن بهبود یابند و شروع خیلی زود، سلامتی شما را به خطر می اندازد. هنگام شروع ورزش، حتماً به آرامی و با فعالیت هایی با شدت کم مانند راه رفتن، کار خود را شروع کنید و به تدریج شدت آن را افزایش دهید.
پیش آگهی بعد از عمل
آپاندکتومی درمان مؤثری برای آپاندیسیت است و بیشتر بیماران پس از آن زندگی عادی خود را بدون هیچ علایمی از سر می گیرند. شما می توانید رژیم عادی خود را در اسرع وقت از سر گیرید. برای مقابله با عفونت ممکن است آنتی بیوتیک هایی برایتان تجویز شود. تمام داروهای خود را مصرف کنید حتی اگر حالتان خوب باشد. بهبودی کامل معمولاً حدود چهار تا شش هفته به طول می انجامد.
از بروز عوارض جلوگیری کنید
ممکن است محل برش عفونت بگیرد، بنابراین حتما محل مورد نظر را تمیز و خشک نگه دارید. پانسمان محل برش را بر اساس دستور پزشک انجام دهید و دستان خود را از قبل از شروع پانسمان بشویید. از پزشک خود در مورد دوش و استحمام یا خیساندن محل عمل سوال کنید. در صورت بروز هرگونه عارضه، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. این موارد می تواند شامل تب و لرز، تورم، افزایش درد و خونریزی بیش از حد در محل برش، سرفه، تنگی نفس، درد قفسه سینه و افزایش درد شکم باشد.
