آیا کودکتان به علت بی خوابی و مشکلات خواب مرتباً شب ها شما را بیدار می کند؟ آیا در طول خواب بی قرار است؟ با استفاده از این نکات، می توانید به کودک خود کمک کنید تا بهتر بخوابد و خودتان کمی آرامش پیدا کنید! بی خوابی و مشکلات خواب، عدم توانایی در به خواب رفتن یا عدم خوابیدن در شب است که منجر به خواب ناآرام یا ناقص می شود. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به بررسی بی خوابی و مشکلات خواب کودکان می پردازیم.
درک مشکلات خواب در کودکان
اگر به دوران کودکی خود فکر کنید، احتمالاً مواقعی را به یاد می آورید که نتوانسته اید بخوابید و یا نیمه شب از خواب بیدار شده اید. در واقع، مشکلات خواب در بین کودکان خردسال رایج است. برخی از کودکان ممکن است در هنگام رفتن به تخت خواب احساس خستگی نکنند و یا بدون اینکه والدین حضور داشته باشند به خواب نروند.
بیدار کردن یک کودک دارای مشکلات خواب، در صبح دشوار است. بسیاری از مشکلات خواب با عادات خواب و رفتار روزانه مرتبط است که می توانید با کار کردن بر روی کودک خود آن ها را تغییر دهید. خبر خوب این است که با کمی صبر و ایجاد نظم و انضباط، می توانید کودک خود را با آرامش بیشتری بخوابانید.
کودکان به چه میزان خواب احتیاج دارند؟
قبل از اینکه تشخیص دهید که کودک شما مشکلات خواب یا اختلال خواب دارد، به درک نیازهای خواب کودک بپردازید. به طور معمول کودکان و نوجوانان نسبت به بزرگسالان به خواب بیشتری نیاز دارند. اطلاعات زیر، ساعات توصیه شده خواب کودکان را نشان می دهد.
- نوزادان (4 تا 12 ماه) 12 تا 16 ساعت (با احتساب چرت ها)
- کودکان نوپا (1 تا 2 سال) 11 تا 14 ساعت (با احتساب چرت ها)
- کودکان (3 تا 5 سال) 10 تا 13 ساعت (با احتساب چرت ها)
- کودکان (6 تا 12 سال) 9 تا 12 ساعت
- نوجوانان (13 تا 18 سال) 8 تا 12 ساعت
علائمی که نشان می دهند که فرزند شما مشکلات خواب دارد
کودکان، مانند بزرگسالان، هنگام مشکلات خواب، در کنترل احساسات خود دچار مشکل می شوند. کمبود خواب، بیشتر بر رفتار و حالت ذهنی ما تأثیر می گذارد. بعضی اوقات علائم کمبود خواب می تواند مشابه علائم اختلال کمبود توجه (ADHD) باشد.
از خود بپرسید، آیا فرزندتان:
- اغلب خجالتی، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی است؟
- در مدرسه یا خانه تمرکز کافی ندارد؟ آیا معلم او، شما را از این مشکل آگاه کرده است؟
- هنگام حضور در اتومبیل می خوابد؟
- در صحبت کردن مشکل دارد؟
- آیا مشکلی در بیدار شدن از خواب یا خوابیدن مجددش وجود دارد؟
- اغلب به صورت تصادفی و خیلی زودتر از زمان معمول به خواب می رود؟
اگر این علائم مشکلات خواب در کودکتان وجود دارد، ممکن است دچار اختلال خواب باشد. مشکلات خواب در کودکان اغلب باعث نگرانی نمی شود. دقیقاً همانطور که باید به کودک خود بیاموزید که چگونه غذا بخورد و از توالت استفاده کند، باید به او آموزش دهید که چگونه استراحت مناسب داشته باشد. اگر کودک شما غالباً در شب بیدار می شود، یا در به خواب رفتن، مشکل دارد، این به معنای آن است که با بی خوابی یعنی یکی از بزرگترین مشکلات خواب در بین کودکان دست و پنجه نرم می کند.
بیشتر بخوانید: حقایقی که باید درباره بچه های مبتلا به ADHD بدانید
بی خوابی در کودکان
بی خوابی و مشکلات خواب، عدم توانایی در به خواب رفتن یا عدم خوابیدن در شب است که منجر به خواب ناآرام یا ناقص می شود. اغلب، این مشکل به مرور زمان حل می شود. اما اگر بی خوابی و مشکلات خواب بیش از سه بار در هفته رخ دهد، حداقل برای سه ماه ادامه یابد و عملکرد روزانه کودک را مختل کند (هم در کودک و هم در والدین)، ممکن است نشانگر اختلالات و مشکلات خواب باشد.
در اینجا چند دلیل برای عدم توانایی کودک شما در به خواب رفتن وجود دارد:
استرس
بله، آنها کوچک هستند، اما کودکان نیز استرس را تجربه می کنند. از آن ها بپرسید که اوضاع مدرسه و یا ارتباط با دوستانشان چگونه است. آیا کسی آن ها را مورد آزار و اذیت قرار داده است؟ همچنین هرگونه تغییر در محیط زندگی کودک را زیر نظر بگیرید. مشکلات خواب ممکن است ناشی از مشکلات زناشویی والدین، به دنیا آمدن یک نوزاد جدید یا تغییر در شرایط خواب باشد (مثلا کودک مجبور است تا اتاق خواب خود را با خواهر و برادر، والدین یا مادربزرگ شریک شود.)
کافئین و مشکلات خواب
بسیاری از نوشابه ها و نوشیدنی های انرژی زا حاوی کافئین هستند، بنابراین مصرف آن ها را برای کودکان محدود کنید.
عوارض جانبی داروها
برخی از داروها مانند داروهایی که برای درمان اختلال کمبود توجه (ADHD) و افسردگی استفاده می شوند نیز باعث مشکلات خواب می شوند.
سایر مشکلات پزشکی
بعضی اوقات بی خوابی و مشکلات خواب با مشکل پزشکی دیگری مرتبط است. این مشکل می تواند مربوط به خواب باشد، مانند آپنه خواب یا سندرم پای بی قرار یا ممکن است ناشی از ایجاد حساسیت، دردهای پیشرونده و یا خارش پوست ناشی از اگزما باشد. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما تحت معاینات منظم بهداشتی است، تا وجود مشکلات دیگری که می تواند مشکلات خواب ایجاد کند، رد شود.
عادات خواب و مشکلات خواب
دلایل دیگر بی خوابی فرزند شما ممکن است مربوط به روال و عادات خواب او باشد. آیا کودک برای به خواب رفتن عادت به تکان دادن یا خوردن خوراکی خاصی دارد؟ اگر چنین است، ممکن است کودک یاد گرفته باشد که بدون انجام این اعمال نخوابد. کارهای روزمره خود را متوقف نکنید. اما، سعی کنید تا به محض اینکه کودکتان خواب آلوده اما بیدار است، او را به تخت خواب ببرید. پس از مدتی کودک به خواب رفتن از طریق تکان دادن یا عادات دیگر را فراموش می کند.
آیا فرزند شما در برابر رفتن به رختخواب مقاومت می کند یا اصرار دارد که در طول شب خسته نیست؟ اگر چنین است، از خود بپرسید که آیا شما به طور مداوم یک برنامه خواب منظم را اجرا می کنید؟ اگر مطمئن نیستید، یادداشت زمان های رفتن کودکتان به تخت خواب می تواند کمک کننده باشد.
تنظیم روحیه
برای اینکه کودک خود را برای خواب آماده کنید، قبل از خواب، او را آرام کنید. این کار باید حدود 20-45 دقیقه طول بکشد و شامل سه تا چهار فعالیت آرامش بخش باشد. یک مثال می تواند این باشد که کودک تان قبل از خواب حمام کند یا یک داستان یا لالایی برای او بخوانید. اطمینان حاصل کنید که عاداتی مانند مشاهده تلویزیون یا کار با تلفن هوشمند یا سایر لوازم الکترونیکی وجود ندارد.
نور آبی ساطع شونده از این دستگاه ها چرخه خواب/بیدار شدن بدن را مختل و خوابیدن را دشوارتر می کنند. اگر فرزند شما در هنگام خواب کار ثابتی را انجام دهد، بدن و ذهن او برای استراحت آماده تر می شوند. الگویی را تنظیم کنید که هنگام خواب در اتاق نباشید، بنابراین کودک حضور شما را با شروع خواب مرتبط نمی کند.
مشکلات خواب و اعمال محدودیت ها
اگر شروع به ایجاد عاداتی کردید که قبلاً هیچ یک از آنها وجود نداشته اند و کودک شما مقاومت کرد، تعجب نکنید. به جای خواهش از کودک خود برای توقف فریاد کشیدن، می توانید به تدریج عادات را در او نهادینه کنید. به این ترتیب کودک تان یاد می گیرد که خودش، آرام شود و به حضور شما وابسته نباشد. اگر کودک شما هنگام خواب در اتاق خواب مشکل دارد، صبر کنید تا به تدریج به خواب برود.
اگر هنوز بیدار است، به او اطمینان دهید که پیش او می مانید، اما این حضور بیش از چند دقیقه نخواهد بود. می توانید برای ایجاد آرامش، او را در آغوش بگیرید یا ببوسید، اما این کار نباید طولانی باشد. اگر کودک به اندازه کافی بزرگ است که از رختخواب خود بیرون بیاید، سعی کنید درب را ببندید یا به او بگویید که فقط در صورتی که در رختخواب بمانند، حواستان به اوست. از برخورد مداوم با کودک به دلیل مقاومت برای به خواب رفتن بپرهیزید.
پاداش مثبت
ایجاد سیستم پاداش برای کودکان در سنین بالاتر، می تواند انگیزه ای برای انجام رفتار مناسب باشد. جوایز کوچکتر و در تعداد بالا، بهتر از جوایز بزرگ کارآمد است. اهداف باید قابل دستیابی باشند، و با گذشت زمان معیارهای چالش برانگیزتری به اجرا دربیایند. به عنوان مثال، شما می توانید برای خوابیدن کودک در رخت خواب خودش، پاداشی در نظر بگیرید و در صورت نیاز سیستم پاداش دهی را برای مدتی تکرار کنید.
بی خوابی و مشکلات خواب ناشی از ماندن طولانی مدت در تخت خواب
اگرچه این یک نوع رسمی از بی خوابی و مشکلات خواب نیست، اما ممکن است متوجه شوید که زمان در تخت خواب ماندن کودکتان بیش از حد مورد نیاز است. در این موارد، ممکن است کودک تان در برابر خوابیدن مقاومت نشان دهد و یا صبح زود یا نیمه شب از خواب بیدار شود. برای پیدا کردن یک زمان خواب ایده آل، توجه کنید که کودک تان چه هنگامی از شب خواب آلوده می شود.
این زمانی است که او باید به رختخواب برود، بنابراین مراحل خوابیدن او را حدود 45 دقیقه قبل از این زمان شروع کنید. اگر آن ها برای مدت طولانی تری بیدار بمانند ممکن است خواب از سرشان بپرد و به سختی به خواب بروند.
ایجاد عادات روزانه ای که به استراحت در شب کمک می کند
در بعضی موارد، ناتوانی کودک در خوابیدن به رفتار روزانه او مربوط می شود. این امر بیشتر در مورد نوجوانان و جوانان اتفاق می افتد.
تنظیم عادات صحیح زندگی به شما کمک می کند تا در شب بهتر استراحت کنید:
– اطمینان حاصل کنید که کودک تان فقط برای خواب از تخت خواب استفاده می کند. آیا کودک تان مشق شب خود را در تخت خواب انجام می دهد یا در رختخواب از کامپیوتر استفاده می کند؟ سعی کنید آن ها را ترغیب کنید که از تخت خواب فقط برای خواب یا کارهای قبل از خواب استفاده کنند(مثلاً خواندن کتاب). در غیر این صورت، مغز به طور ناخودآگاه شروع به پیوند دادن تخت خواب با فعالیت های دیگر خواهد کرد.
– سعی کنید حتی در آخر هفته، همان برنامه خواب را حفظ کنید. این باعث می شود کودک شما به طور طبیعی از خواب بیدار شود و بخوابد. نوجوانان نباید در آخر هفته ها بیش از یک ساعت از زمان بیدار شدن معمول خود بخوابند. اگر این کار را انجام دهند، نشانگر این است که در هفته به قدر کافی نمی خوابند.
– کودک خود را از گرسنه یا بیش از حد سیر رفتن به تخت خواب منع کنید. قبل از خواب، خوردن یک میان وعده سبک (مانند شیر گرم و موز) ایده خوبی است. با این حال، خوردن وعده های غذایی سنگین در طی یک یا دو ساعت قبل خواب ممکن است کودک را بیدار نگه دارد.
– از دادن خوراکی های حاوی کافئین به کودک (به بویژه در بعد از ظهر یا عصر) خودداری کنید. این خوراکی ها شامل سودا، قهوه، چای یا شکلات است. با این حال، خوردن چای بابونه می تواند به آرامش بدن کمک کند.
– کودک را به داشتن سبک زندگی فعال تشویق کنید. ورزش منظم از بی خوابی در شب جلوگیری می کند. انجام فعالیت باید در ساعات مشخصی انجام شود. با این حال، سعی کنید سه ساعت قبل از خواب، فرزند خود را از فعالیت جدی منع کنید.
– اطمینان حاصل کنید که اتاق راحت است. اتاق تاریک است؟ اگر کودک از تاریکی می ترسد، یک چراغ کم نور برای او روشن کنید. بیشتر افراد در اتاق کمی خنک بهتر می خوابند. اطمینان حاصل کنید که تخت خواب کودک شما با اسباب بازی هایش پر نشده باشد، زیرا اسباب بازی زیاد خواب او را مختل می کند. وجود یک یا دو عروسک کافی است.
– از اتاق خواب کودک برای وقت گذراندن استفاده نکنید. آن ها یاد خواهند گرفت که به جای استراحت و آرامش، اتاق را با انجام فعالیت های دیگر پیوند دهند.
– اتاق خواب را با پرده هایی بپوشانید که اتاق را در معرض نور طبیعی قرار دهد. باز کردن پنجره به کودک کمک می کند تا از خواب بیدار شود و نشانه شروع روز می باشد.
– به چرت زدن توجه کنید. کودکان معمولاً قبل از اینکه به اندازه کافی خسته شوند، تا زمان به خواب رفتن مجدد، معمولا به چهار ساعت بیدار ماندن نیاز دارند. اگرچه نیاز به چرت زدن ممکن است متفاوت باشد، اما اطمینان حاصل کنید که کودک شما به مدت خیلی زیاد یا خیلی نزدیک به زمان خوابش چرت نمی زند.
– برای استفاده از وسایل الکترونیکی محدودیت تعیین کنید. اگر وسایل الکترونیکی در خارج از اتاق کودکان نگه داری شوند، آن ها در هنگام خواب برای استفاده از آن ها وسوسه نمی شوند. این وسایل شامل تلفن، تبلت، تلویزیون، بازی های ویدئویی و رایانه می شود.
– با یکدیگر وقت بگذرانید. گاهی کودکان بیشتر بیدار می مانند تا توجه والدین را به خود معطوف کنند. اگر هر دو والدین در طول روز کار می کنند، عصرها زمانی است که باید در دسترس کودک باشند. حتی فقط پرسیدن درباره دوستان و علاقه مندی های کودک، خود به زمان نیاز دارد. چند دقیقه ای را برای کودکتان آواز بخوانید، با او ارتباط چشمی برقرار کنید، و یا با روش های دیگر او را آرام کنید تا به خواب برود.
بیشتر بخوانید: الگوي خواب کودک در سنین مختلف
دیگر مشکلات خواب در کودکان
عادت های روزانه علاوه بر بی خوابی، به بروز سایر مشکلات خواب نیز می انجامد. کابوس ها، وحشت های شبانه، راه رفتن در خواب و خیس کردن خود در خواب از دیگر مشکلات خواب است که بچه ها اغلب با آن ها دست و پنجه نرم می کنند. خبر خوب این است که بیشتر آن ها گسترش نمی یابند و یا با گذشت زمان خود به خود حل می شوند. اگرچه کودکان هیچ کنترلی بر مشکلات خواب که رخ می دهد ندارند، اما این اتفاقات می توانند باعث پریشانی شده و بچه ها را از رفتن به رختخواب بترسانند. در اینجا چند روش برای مقابله با این مشکلات خواب ذکر شده است.
کابوس ها
وقتی بچه ها به سن پیش دبستانی می رسند، ترس از تاریکی پیدا می کنند و کابوس های پی در پی می بینند. بسیاری از بچه ها خیال پردازی واضحی دارند، بنابراین اطمینان حاصل کنید که کودکان قبل از خواب به داستان های ترسناک گوش نمی دهند یا فیلم های ترسناک نمی بینند. مانند بزرگسالان، مسائل و احساساتی که بچه ها در طول روز با آن برخورد می کنند، خود را در خواب نشان می دهند.
آیا چیزی در زندگی فرزند شما تغییر کرده است؟ آیا اخیراً نقل مکان کرده اید؟ آیا آن ها به مدرسه جدید وارد شده اند یا خواهر و برادر جدیدی به زندگی آن ها وارد شده است؟ صحبت با فرزندتان در مورد این تغییرات به آن ها کمک می کند تا وقایع جدید را پردازش کنند و آن ها را به صورت کابوس ببینند.
اگر فرزند شما بعد از دیدن کابوس شما را بیدار می کند، به او اطمینان دهید که این کابوس ها واقعیت ندارد. از تخیلاتتان استفاده کنید. برای خلاص شدن از هیولا می توانید از “پری جادوگر” استفاده کنید یا چوب جادویی به کودک بدهید تا از طریق آن هیولا را بترساند. قرار دادن چراغ خواب در اتاق به آسایش کودک کمک می کند و مقداری از ترس تاریکی را از بین می برد. بیش از حد در مورد کابوس با کودک صحبت نکنید و سعی کنید تا دوباره او را بخوابانید
وحشت شبانه و مشکلات خواب
اولین باری که می بینید کودکتان دچار وحشت شبانه می شود، ممکن است احساس ترس کنید. اما، بر خلاف کابوس ها، بچه ها تصور نمی کنند که این ها اتفاقات واقعی هستند. داشتن وحشت شبانه به این معنا نیست که کودک شما دارای یک مشکل روانی جدی یا مشکل پزشکی است، بنابراین نگران نباشید. به احتمال زیاد، وحشت های شبانه یک واکنش جانبی استرس، کمبود خواب، داروهای جدید یا تغییر در محیط خواب هستند که همه قابل تنظیم می باشند.
علائم وحشت شبانه
- تکان خوردن یا لگدپرانی زیاد در خواب
- فریادهای وحشتناک
- تنفس شدید و ضربان قلب بالا
- تعریق
- ایستاده خوابیدن در تخت خواب
- راه رفتن در خواب (وحشت شبانه با راه رفتن در شب مرتبط است.)
از آنجا که تلاش برای بیدار کردن کودک ممکن است باعث ناراحتی بیشتر او شود، به آرامی او را به رختخواب هدایت کنید و منتظر بمانید تا بخوابد. می توانید دست او را بگیرید تا به خواب برود. اگرچه این حالت بیش از چند دقیقه به طول نمی انجامد اما گاهی تا 45 دقیقه هم ادامه می یابد. اگر کودک شما در هنگام وحشت شبانه در خواب حرکت می کند، اطمینان حاصل کنید که درهای منتهی به خارج از خانه قفل شده اند و یک حفاظ ایمنی در بالای پله ها قرار دهید. همچنین هرگونه جسم خطرناک یا قابل شکستن را از نزدیکی کودک دور کنید.
جلوگیری از وحشت شبانه
متأسفانه، هیچ درمان قطعی ای برای وحشت شبانه وجود ندارد. انجام اقدامات پیشگیرانه بهترین روش عملی است. آیا به نظر می رسد که فرزندتان به هر دلیلی استرس دارد؟ اگر چنین است، با کودک صحبت کنید تا محرک های عصبی را شناسایی کرده و آن ها را از بین برده یا کاهش دهید.
اگر قبلاً این کار را نکرده اید، انجام عدات شبانه آرامش بخش را شروع کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک تان به اندازه کافی می خوابد و در اواخر بعد از ظهر نوشیدنی های کافئین دار نمی نوشد. اگر هرشب در زمانی خاص این اتفاق می افتد، سعی کنید تا 15 تا 30 دقیقه قبل از وقوع این اتفاق کودک را بیدار کنید و ببینید که آیا تاثیری ایجاد می شود یا خیر.
راه رفتن در خواب
راه رفتن در خواب تنها شامل بیرون آمدن از تخت خواب نیست. بسیاری از راه روندگان در خواب، در خواب صحبت می کنند، می نشینند، یا حرکات تکراری ای مثل درآوردن لباس ها یا مالیدن چشم هایشان را انجام می دهند. اگرچه چشمان آن ها باز است، اما ممکن است چیزی را نبینند. در این حالت کودک همچنان خواب است و اگرچه در ظاهر چشمانش باز است اما چیزی را نمی بیند. احتمالا رفتار کودک به شما هشدار می دهد که بیدار نیست و احتمالا صبح روز بعد، آن اتفاق را به یاد نمی آورد.
علل راه رفتن در خواب
برخی از عوامل تأثیرگذار ممکن است شامل کمبود خواب، برنامه نامنظم خواب، بیماری، استرس یا مصرف برخی از داروها باشد. معمولاً نیازی به مراجعه به پزشک نیست، مگر اینکه این اتفاق به صورت منظم اتفاق بیفتد، رفتارهای مخاطره آمیز انجام شود، یا منجر به این شود که کودک شما روز بعد خواب آلوده باشد.
پایبند بودن به برنامه منظم خواب و اطمینان از استراحت كافی كودك، اغلب برای رفع بسیاری از مشکلات خواب كافی است. برای کاهش سطح استرس، کودک را قبل از خواب با فعالیت های آرامش بخش سرگرم کنید. همچنین او را قبل از خوابیدن به دسشویی هدایت کنید، زیرا خالی بودن مثانه نقش موثری ایفا می کند.
راه رفتن در خواب و ایمنی
سعی کنید تا حد امکان در این حالت کودک را از خواب بیدار نکنید زیرا باعث وحشت زدگی می شود. درعوض، او را به آرامی به رخت خواب هدایت کنید. اطمینان حاصل کنید که پنجره ها و درها قفل شده اند و حفاظ ایمنی در خارج از اتاق کودک و در ورودی راه پله ها قرار داده شده است. اشیاء تیز یا قابل شکستن را از اطراف تخت کودک دور کرده و هر گونه شلوغی یا اسباب بازی ای را که ممکن است زیر دست و پا بیایند از اطراف او کنار بگذارید.
اگر فرزند شما با خواهر یا برادر خود در یک اتاق اقامت دارد، اجازه ندهید که او در طبقه بالای تخت بخوابد. اگرچه راه رفتن در خواب معمولاً در سنین نوجوانی متوقف می شود، اما کلیدهای خودرو را از دسترس فرزندان بزرگسال دور نگه دارید.
مشکلات خواب و شب ادراری
شب ادراری گاهی اوقات بخشی از فرایند آموزش دستشویی کردن است. اگرچه برخی از کودکان در طول روز قادر به استفاده صحیح از سرویس بهداشتی هستند، اما ممکن است شب هنگام با مشکلات کنترل مثانه مواجه شوند. این مشکل معمولا خود به خود از بین می رود اما روش هایی وجود دارد که می توانند بدون تحقیر کودک یا وارد آمدن فشار روانی به او، در این مسیر به شما کمک کنند.
علل شب ادرای
شب ادراری معمولاً در کودکان 2 تا 4 سال رخ می دهد. با این حال، می تواند تا سنین مدرسه رفتن نیز ادامه یابد. اگر هر دو والدین در زمان کودکی، شب ادراری داشته اند، احتمالاً فرزندشان نیز چنین خواهد شد.
در اینجا دلایل احتمالی دیگر برای شب ادراری آورده شده است:
- مثانه کودک به اندازه کافی برای نگه داشتن ادرار در تمام مدت شب رشد نیافته است.
- به طور مشابه، ممکن است ارتباطات بین مغز و مثانه او کاملاً شکل نگرفته باشد.
- این عمل یک واکنش به استرس، تغییر در محیط خانه، یک بیماری جزئی یا خستگی است.
- فرزند شما در خواب عمیق است و مثانه قادر به بیدار کردن او نیست.
- فرزندتان از یبوست رنج می برد و روده ها به مثانه فشار وارد می کنند.
- در شب، بدن ادرار زیادی تولید می کند.
در مقابله با این مشکل به فرزندتان کمک کنید
حتی اگر کودک شما می داند که او مقصر این شرایط نیست، اما باز هم شب ادراری باعث می شود که احساس خجالت و گناه قابل توجهی داشته باشد. ممکن است آن ها از خوابیدن در خانه یکی از دوستان یا رفتن به اردو امتناع کنند. به کودک اطمینان دهید که شما او را مقصر نمی دانید. اگر شما یا یکی دیگر از اعضای خانواده نیز شب ادراری داشته اید، ممکن است آگاهی از این موضوع به کودک احساس بهتری بدهد.
در اینجا چند روش دیگر برای مدیریت اوضاع آورده شده است:
- یک پوشش پلاستیکی روی تشک قرار دهید.
- بگذارید کودک تان در تعویض تشک کمک کند. توضیح دهید که این مجازات نیست و به داشتن حس مسئولیت پذیری اش کمک می کند.
- یک سیستم پاداش تنظیم کنید. پس از مدتی که کودک شما شب ادراری نداشت، به او پاداش دهید.
- قبل از خواب از خوراندن مایعات زیاد به کودک خودداری کنید. به فرزند خود یادآوری کنید که قبل از خواب دوباره به دستشویی برود.
- زنگ خواب تنظیم کنید. اگر مشکل همچنان ادامه داشت، درمورد تهیه زنگ هشدار از پزشک کودک خود کمک بخواهید.
- این ابزار رطوبت را تشخیص داده و کودک را برای استفاده از توالت بیدار می کند.
- این ابزار می تواند در مواقعی که خواب کودک عمیق است، کمک کننده باشد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر کودک شما حداقل شش ماه کاملاً از توالت استفاده کرده باشد، و سپس ناگهان شروع به خیس کردن تخت کند، می تواند نشانگر یک مشکل پزشکی باشد. اگر خوابیدن همراه با تغییرات جسمی شروع شود، ممکن است مسئله دیگری در میان باشد.
در صورت بروز موارد زیر در کودکتان با پزشک تماس بگیرید:
- در هنگام ادرار کردن از درد یا احساس سوزش شکایت دارد.
- لکه های خونی ابری یا صورتی بر روی لباس زیر کودک است.
- در طول روز شروع به خیس کردن شلوار خود می کند.
- تورم پاها یا مچ پا وجود دارد.
- در هفت سالگی یا بالاتر به خیس کردن تخت خواب ادامه می دهد.
ادامه خیس کردن تخت خواب، به خصوص در سنین بالاتر می تواند نشان دهنده سوء استفاده جنسی باشد. اگر شک دارید که این اتفاق می افتد، مهم است که در مورد این وضعیت تحقیقات لازم را انجام دهید.
