احتمال بروز تومور بدخیم یا سرطان مغز یا نخاع کمتر از یک درصد است. این خطر برای مردان بیشتر از زنان وجود دارد. به طوری که از هر 143 نفر مرد یک نفر به سرطان مغز مبتلا می شود در حالی که علی رغم اینکه زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به انواع خاصی از تومورهای مغزی قرار دارند اما از هر 185 زن یک نفر شانس ابتلا به این نوع سرطان را دارد.علائم این سرطان بسته به نوع، میزان و محل تومور و همچنین سن بیمار و سابقه پزشکی او متفاوت است. در اغلب موارد این علائم با نشانه های بیماری های دیگر مشابه هستند بنابراین تشخیص دقیق و مشاوره با متخصص مغز و اعصاب اهمیت بسیار زیادی دارد. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی بیماری سرطان مغز می پردازیم.
انواع تومورها و سرطان مغز
سیستم عصبی مرکزی بدن ما (CNS) از مغز و نخاع تشکیل شده است. برخی مواقع ممکن است سرطان از این سیستم شروع شود یا در آن گسترش پیدا کند. تومورهای مغزی اولیه تومورهایی هستند که در سول های مغزی ایجاد می شوند. همه این تومورهای اولیه با هم یکسان نیستند. در واقع تومورهای مغزی اولیه را می توان به دو نوع خوش خیم و بدخیم تقسیم کرد.
تومورهای اولیه خوش خیم سرطانی نیستند. این تومورها به کندی رشد می کنند و معمولا با جراحی و سایر روش ها قابل درمان هستند. با این حال تومورهای اولیه خوش خیم مغزی هم می توانند به بافت طبیعی مغز آسیب برسانند و باعث بروز مشکلات جدی شوند. تومورهای اولیه بدخیم تهاجمی تر هستند. این تومورها با سرعت بیشتری رشد می کنند و به ساختارهای اطرافشان به طور تهاجمی حمله می کنند.
وقتی سرطان از نقطه دیگری از بدن شروع می شود و بعد به مغز می رسد به آن تومور مغزی ثانویه یا متاستاز مغز گفته می شود. این تومورها یعنی تومورهایی که از نقاط دیگر بدن شروع می شوند و به مغز سرایت می کنند از تومورهای مغزی اولیه که در خود سلول های مغزی رشد می کنند شایع تر هستند. معمولا سرطان ریه، روده بزرگ، کلیه و سینه به متاستاز مغزی منجر می شوند.
تومورهای مغزی اولیه با توجه به نوع سلول یا بافتی که تومور روی آن اثر می گذارد و همینطور بر اساس محل تومور و درجه آن طبقه بندی می شوند. سلول های سرطانی مغز ممکن است مسافت های کوتاهی در مغز را طی کنند اما به طور کلی فراتر از مغز پیش نمی روند و به مناطق دیگر کشیده نمی شوند.
عوامل خطر ساز
عواملی که خطر ابتلا به سرطان مغز را افزایش می دهند متفاوت هستند. با اینکه هنوز تا حد زیادی علت بروز سرطان مغز مشخص نیست اما برخی از شرایط ژنتیکی و عوامل محیطی می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. با این حال، عوامل خطر ساز این سرطان سیار کمتر از دیگر سرطان های بدن تعریف می شوند و خطر ابتلا به سرطان مغزی اولیه نیز بسیار کم است. انجمن سرطان آمریکا تخمین می زند که احتمال ابتلای فرد به این سرطان در طول زندگی اش کمتر از 1 درصد است.
از این گذشته یادآوری این نکته نیز مهم است که فاکتور خطر ساز برای ابتلا به این سرطان فقط احتمال ابتلای شما به این سرطان در طول زندگی تان را افزایش می دهد. مثلا اگر شما برای درمان یک سرطان دیگر تحت رادیوتراپی قرار گرفته اید یا در صنعتی مشغول به کار هستید که با مواد شیمیایی سرطان زا سر و کار دارید باید با پزشکتان درباره میزان احتمال ابتلایتان به این سرطان صحبت کنید. هنوز علت قطعی و مشخصی برای تومورهای مغزی یا این سرطان وجود ندارد اما برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به این سرطان را افزایش بدهند.
این عوامل شامل موارد زیر می شوند:
جنسیت
برخی از سرطان ها مثل مننژیوماس در زنان دو برابر بیشتر دیده می شود در حالی که مدولوبلاستوما بیشتر در مردان بروز می کند.
سن
احتمال ابتلا به سرطان مغز با افزایش سن بیشتر می شود. این سرطان اکثرا در افراد 65 ساله و بالاتر بروز می کند. فاکتور سن روی نوع سلول و محل تومور تاثیر می گذارد و آن را متفاوت می کند. به عنوان مثال خطر ابتلا به مدولوبلاستوما در بزرگسالان بسیار کم است اما گلیوما سرطان شایعی در بزرگسالان محسوب می شود. مننژیوما و کرانیوفارنژیوما نیز در بزرگسالان بالای 50 سال به مراتب بیشتر رخ می دهند اما باز هم این نوع تومورها ممکن است در هر سنی بروز کنند.
سیستم ایمنی بدن
خطر ابتلا به لنفوم مغز در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر است.
ژنتیک
سابقه خانوادگی نیز روی احتمال ابتلا به برخی بیماری ها تاثیر می گذارد. بیماری فون هیپل-لینداو، سندروم Li-Fraumeni و نوروفیبروماتوز (NF1 و NF2) جزو بیماری هایی هستند که در افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به تومورهای مغزی نادر دارند بروز می کنند. در موارد دیگر شواهد زیادی مبنی بر ارثی بودن سرطان مغز در خانواده ها وجود ندارد.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی
مواجهه با برخی مواد شیمیایی صنعتی یا حلال ها خطر ابتلا به سرطان مغز را افزایش می دهد. اگر چه این فرضیه قطعی نیست اما شواهد نشان می دهند که در مشاغل مرتبط با پالایش روغن، تولید لاستیک و تولید دارو فعالیت می کنند بیش از سایرین در معرض ابتلا به شایع ترین نوع تومورهای مغزی قرار دارند.
قرار گرفتن در معرض اشعه های ناشی از پرتو درمانی به خصوص در سنین جوانی، احتمال ابتلا به سرطان مغز را افزایش می دهد.
بیشتر بخوانید: پیشگیری از عوارض پرتو درمانی در بیماران سرطانی
علائم سرطان مغز
علائم سرطان مغز به اینکه کدام بخش مغز و عملکرد آن (مثل حرکت، حس و تکلم) تحت تاثیر تومور قرار گرفته است بستگی دارد. به عنوان مثال، مشکلات بینایی به دلیل وجود تومور نزدیک عصب بینایی ایجاد می شوند. تومور قسمت جلویی مغز نیز روی توانایی تمرکز و تفکر تاثیر می گذارد. تشکیل تومور در ناحیه ای که عملکردهای حرکتی بدن را کنترل می کند باعث ضعف، بی حسی و مشکلات گفتاری می شود. به طور کلی هر توموری که به طور قابل توجهی بزرگ باشد به خاطر ایجاد فشار روی بافت های مغز باعث بروز علائم متعددی می شود.
علائم هشدار دهنده اولیه
علائم این سرطان بسته به نوع، میزان و محل تومور و همچنین سن بیمار و سابقه پزشکی او متفاوت است. در اغلب موارد این علائم با نشانه های بیماری های دیگر مشابه هستند بنابراین تشخیص دقیق و مشاوره با متخصص مغز و اعصاب اهمیت بسیار زیادی دارد.
علائم اولیه سرطان مغز شامل موارد زیر می شوند:
- سردرد که بسته به زمان روز و موقعیت سر تغییر می کند و به مرور زمان بدتر می شود
- تشنج
- بی حسی
علاوه بر این علائم شایع این سرطان شامل موارد زیر نیز می شوند:
- حالت تهوع یا استفراغ
- از دست دادن حافظه
- ضعف عضلانی
- مشکلات گفتاری
- تغییر خلق و خو یا شخصیت
- خستگی غیر قابل توضیح
- تغییر در سیکل قاعدگی
- ناتوانی جنسی یا ناباروری
- افزایش یا کاهش بیش از حد شیر مادر
- سندروم کوشینگ (نوعی بیماری که باعث افزایش وزن می شود)
- فشار خون بالا
- دیابت
- کبودی
ممکن است برخی بیماران از لحاظ درک و شناخت به خوبی عمل نکنند یا دچار مشکلات گفتاری یا هماهنگی بدن بشوند. علائم این سرطان ممکن است ناگهان و یا به تدریج بروز کنند.
درجه بندی سرطان های مغزی
فرایند مرحله بندی سرطان مغز مشخص می کند که تومور از محل اولیه تا چه اندازه فراتر رفته است. این سرطان مثل سرطان های دیگر رفتار نمی کند. با اینکه ممکن است تومورها در خود مغز گسترده شوند اما در تومورهای مغزی اولیه به ندرت اتفاق می افتد که از بافت مغز خارج شوند یا از سیستم عصبی مرکزی (CNS) بیرون بروند.
در نتیجه معمولا سرطان مغز به جای مرحله بندی درجه بندی می شود. سیستم درجه بندی سرطان معز چهار چهار درجه مجزا دارد که درک درستی از رشد تومور به پزشک می دهد. این روند به پزشکان کمک می کند تا درمان سرطان مغز را با نیازهای بیمار مطابقت بدهند.
ارزیابی تومورهای مغزی
برای تعیین میزان رشد و پیشرفت تومورها در مغز، پزشکان به ویژگی های تومور و تاثیرات آن بر عملکرد مغز توجه می کنند.
عوامل اصلی مورد استفاده در ارزیابی تومورهای مغزی عبارتند از:
- اندازه و مکان تومور
- نوع بافت یا سلول هایی که درگیر تومور شده اند
- قابلیت برداشتن تومور ( احتمال اینکه همه تومور یا بخشی از آن با جراحی برداشته شود)
- میزان گسترس سرطان در مغز یا نخاع
- احتمال گسترش تومور در خارج از مغز یا سیستم عصبی مرکزی
علاوه بر این ارزیابی کامل سن بیمار و علائمی که باعث محدود شدن عملکردهای اصلی مثل گفتار، شنوایی یا حرکت بیمار شده است را هم شامل می شود. درجه بندی سرطان مغز با سرطان های اندام های دیگر بدن بسیار متفاوت است. سرطان ریه، روده بزرگ و سینه بر اساس محل قرار گیری تومور، اندازه آن، میزان درگیری غدد لنفاوی و احتمال سرایت تومور به بخش های دیگر ارزیابی می شوند.
اما تومورهای مغزی بر اساس میزان تهاجمی بودن سلول های تومور زیر میکروسکوپ طبقه بندی می شوند. درجه تومور و میزان قابل برداشت بودن آن به تعیین روش مناسب برای درمان کمک می کند. جراحی تومور به میزان دسترسی (محل تومور)، اندازه، میزان گسترش آن در مغز و سلامت کلی بیمار از جمله سابقه پزشکی او بستگی دارد.
درجه بندی این سرطان به شرح زیر است:
درجه 1 (سرطان مغز درجه یک)
تومور به آرامی رشد می کند و به ندرت به بافت های اطراف سرایت می کند. با عمل جراحی می توان تومور را کاملا برداشت.
درجه 2 ( سرطان مغز درجه دو)
تومور به آرامی رشد می کند اما می تواند به بافت های مجاور هم سرایت کند یا دوباره عود کند.
درجه 3 ( سرطان مغز درجه سه)
تومور به سرعت رشد می کند و به احتمال زیاد در بافت های اطراف نیز گسترش می یابد. سلول های تومور نیز با سلول های طبیعی بسیار متفاوت هستند.
درجه 4 ( سرطان مغز درجه چهار)
تومور رشد بسیار سریعی دارد و سلول های آن طبیعی نیستند.
متاستاز مغزی
تومورهای مغزی ثانویه که از مکانی به مکان دیگر پخش می شوند بسیار شایع تر از تومورهای مغزی اولیه هستند. احتمال بروز این تومورها زمانی که فرد تحت درمان سرطان قرار می گیرد و عمر طولانی تری می کند بیشتر می شود چون به سرطان اصلی امکان گسترش در مغز داده می شود.
سرطان ریه، سینه، روده بزرگ، ملانوما، تیروئید و سرطان رحم برخی از سرطان هایی هستند که معمولا در مغز گسترش پیدا می کنند. سرطان ریه شایع ترین شکل متاستاز مغز است. در واقع مرحله بندی سرطان ریه اغلب شامل اسکن مغز نیز می شود. متاستاز مغز از طریق سیستم ارزیابی تومور، گره ها و میزان پخش سرطان مرحله بندی می شود. برخی اوقات افراد قبل از اینکه متوجه بشوند سرطان اولیه دیگری دارند دچار متاستازهای مغزی یا نخاعی می شوند.
تشخیص سرطان مغز
اولین قدم در تهیه یک برنامه درمانی مناسب برای سرطان مغز تشخیص کامل و دقیق بیماری است. برای این منظور، یک تیم متشکل از کارشناسان مختلف انواع و اقسام آزمایشات و ابزارهای گوناگون برای تشخیص سرطان مغز را به کار می برند تا بر اساس میزان بیماری و وضعیت بیمار برنامه درمانی مناسب را تدوین کنند. در طول روند درمان، آزمایش های تصویر بردار اندازه تومور را ردیابی و واکنش آن را نسبت به پروسه درمان کنترل می کنند. بنابراین ممکن است برنامه درمانی با گذشت زمان اصلاح شود و تغییر کند.
روش های رایج مورد استفاده برای تشخیص سرطان مغز عبارتند از:
بیوپسی
اگر ممکن باشد جراحی کامل برداشت بافت سرطانی انجام می شود اما در صورتی که این کار عملکرد عصبی را تهدید کند از بیوپسی ساده یا برداشت کمتر استفاده می شود. برای انجام بیوپسی سرطان مغز باید باید کمی از بافت تومور سرطانی برداشته شود. این کار به بررسی و ارزیابی تومور برای تهیه برنامه درمانی مناسب کمک می کند. برای تومورهای که در مناطق دشوار غیر قابل دسترس مغز هستند از بیوپسی سوزنی استفاده می شود.
تست های آزمایشگاهی
آزمایش اصلی برای تشخیص سرطان مغز تست ژنومی پیشرفته ایست که مشخصات ژنومی تومور را تجزیه و تحلیل می کند تا تغییرات DNA موجود که باعث بروز سرطان شده است پیدا شود. پزشک با شناسایی جهش های موجود در ژنوم سلول های سرطانی، رفتار تومور و برنامه درمانی مناسب بیمار را پیش بینی می کند.
اسکن استخوانی هسته ای و تشخیص سرطان مغز
اسکن استخوانی هسته ای با ضبط تصاویر استخوان ها روی مانیتور محل سرطان و اینکه آیا تومور به مناطق دیگر هم گسترش پیدا کرده است یا نه را نشان می دهد. برای انجام این کار، مقدار کمی مواد رادیواکتیو در رگ های خونی بیمار تزریق می شود. این مواد از طریق جریان خون در استخوان ها جمع می شوند و از طریق تصویربرداری هسته ای توسط یک اسکنر شناسایی می شوند.
آنژیوگرافی
در این روش از اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر 3 بعدی دقیق، متعدد و کامل از رگ های خونی در مغز استفاده می شود. از آنژیوگرافی برای برنامه ریزی برداشتن تومور موجود در مغز که به رگ های خونی نزدیک است استفاده می شود. برخی اوقات نیز از این آزمایش برای آمبولیزه کردن یا بستن رگ های خونی تغذیه کننده تومور قبل از جراحی استفاده می کنند.
سایر آزمایشات تصویر برداری
آزمایشات تصویر برداری برای تشخص سرطان مغز تصاویری از مغز را برای تعیین محل و درجه تومورهای مغزی در اختیار پزشک قرار می دهد. در این روش ها از یک ماده حاجب برای تشخیص و تمایز بین بافت طبیعی و غیر طبیعی مغز استفاده می شود.
به طور کلی آزمایشات تصویر برداری مورد استفاده برای این منظور شامل موارد زیر می شوند:
MRI (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی)
از ام آر آی برای کشف توموری های مغزی و نخاعی استفاده می شود چون نسبت به سی تی اسکن جزئیات بیشتری را نمایش می دهد. با این حال تصاویر ام آر آی از استخوان ها و جمجمه به اندازه سی تی اسکن با کیفیت نیستند و ممکن است اثرات تومور روی جمجمه را نشان ندهند.
CT اسکن (توموگرافی کامپیوتری)
سی تی اسکن تصاویر کامل تری از بافت نرم به پزشک می دهد و در مواقعی که بیمار به دلایلی مثل اضافه وزن یا کلاستروفوبیا (تنگنا هراسی) نتواند ام آر آی انجام بدهد از سی تی اسکن استفاده می شود. علاوه بر این سی تی اسکن جزئیات بیشتری از ساختارهای استخوانی نزدیک تومور را هم نشان می دهد.
PET اسکن (توموگرافی انتشار پوزیترون)
از PET اسکن اغلب برای تومورهای با رشد سریع و درجه بالا استفاده می شود. علاوه بر این پس از درمان نیز برای مشاهده بافت های باقیمانده تومور از PET اسکن استفاده می شود.
بیشتر بخوانید: مکمل‌های اسید فولیک از خطر سکته مغزی می‌‌کاهند
روش های مختلف درمان
از روش های مختلفی برای درمان سرطان مغز استفاده می شود که عبارتند از:
عمل جراحی و درمان سرطان مغز
جراحی سرطان مغز که توسط یک جراح با تجربه و متخصص برای برداشتن تومور بدون آسیب به عملکرد مغز انجام می شود معمولا خط اول درمان سرطان مغز است. بسته به اندازه، محل و درجه تومور ممکن است بیمار فقط به جراحی نیاز داشته باشد و یا لازم باشد جراحی همراه با پرتو درمانی یا شیمی درمانی همراه شود. علاوه بر این جراحی به تسکین و کاهش برخی علائم ناشی از تومورهای مغزی به ویژه فشار ایجاد شده در جمجمه کمک می کند.
عوارض جانبی این علائم شامل سردرد، حالت تهوع، استفراغ و تاری دید است. علاوه بر این جراحی می تواند کنترل تشنج بیمار بدون دارو را نیز آسان تر کند. جراحی سرطان مغز برای برخی از انواع تومورهای مغزی یا در مواردی که تومور محل مناسبی ندارد و یا اگر سلامت کلی بیمار در خطر باشد گزینه مناسبی محسوب نمی شود.
جراحی مغز و اعصاب
برنامه درمانی جامع جراحی مغز و اعصاب طیف وسیعی از گزینه های درمانی برای تومورهای مغزی اولیه و متاستازهای مغزی و تومورهایی که از سایر نقاط بدن به مغز سرایت کرده اند را فراهم می کند. این برنامه درمانی شامل روش های متعددی مثل جراحی رایج (جراحی برداشتن تومور)، پرتو درمانی، شیمی درمانی و یا ایمونوتراپی است.
استفاده از تکنیک های جراحی با حداقل تهاجم
به طور معمول و در صورت امکان از جراحی مغز برای برداشتن و از بین بردن کل تومور استفاده می شود. در گذشته جراح برای برداشتن تومور مجبور به ایجاد برش های بزرگی در سر بیمار بود اما در حال حاضر می توان از تکنیک های جراحی که کمترین میزان تهاجم را دارند استفاده کرد. در صورت امکان، جراح یک اندوسکوپ مجهز به دوربین در کنار تومور قرار می دهد تا برای برداشتن کامل تومور بتوان از برش های کوچکتری استفاده کرد.
مزایای بالقوه این روش شامل موارد زیر می شود:
- کاهش زمان ریکاوری بیمار
- کاهش درد در طول دوره بهبودی
- مشاهده سریع تر نتایج درمان سرطان
- بازگشت سریع تر بیمار به فعالیت های عادی
استفاده از ابزارهای ردیابی مغزی پیشرفته
ابزارهای پیشرفته باعث افزایش دقت و ایمنی در جراحی سرطان مغز می شوند. استفاده از این ابزارها باعث می شود ضمن حفظ عملکرد عصبی، تومورهایی که قبلا غیر قابل جراحی بوده اند برداشته شوند. ره یاب عصبی حین عمل از یک سیستم MRI پیشرفته برای ردیابی مناطقی از مغز که وظایف مهمی دارند استفاده می کند و این امکان را در اختیار جراح می گذارد که با دقت جراحی را برنامه ریزی کند تا آسیب به مناطق مهم جلوگیری شود.
الکتروفیزیولوژی حین عمل که نقشه برداری مغز نیز نامیده می شود درست مثل یک GPS عمل می کند. در این شرایط الکترودهای کوچکی بر روی لایه بیرونی مغز قرار می گیرند تا مغز و نواحی اطراف تومور تحریک شوند. این کار کمک می کند تا بخش هایی از مغز که مسؤل گفتار یا حرکت هستند از آسیب دیدگی در امان بمانند.
سایر روش های درمانی ارائه شده حین جراحی سرطان مغز
ممکن است حین جراحی برداشتن تومور مغزی از روش های درمانی دیگری هم استفاده شود. به عنوان مثال، شیمی درمانی موضعی که با نام BCNU شناخته می شود نوعی شیمی درمانی است که تومور و ناحیه مورد نظر را هدف قرار می دهد و به کاهش عوارض جانبی مربوط به شیمی درمانی سیستمیک مانند تهوع و استفراغ کمک می کند.
یکی دیگر از روش های درمانی مورد استفاده برای سرطان مغز که در حال بررسی می باشد پرتو درمانی حین عمل جراحی (IORT) است. با استفاده از این فناوری، هنگام عمل جراحی پرتو درمانی به طور مستقیم روی تومور انجام می شود و به این ترتیب ساختارهای طبیعی مجاور تومور به خصوص پوست سر و جمجمه از آسیب دیدگی در مان می مانند.
پرتو درمانی
از پرتو درمانی هدفمند برای از بین بردن سلول های تومور مغزی و تسکین علائم ناشی از تومور استفاده می شود. این روش درمانی به پزشکان اجازه می دهد تا ضمن کاهش احمتمال آسیب به بافت های سالم مغز، دقت و میزان پرتو درمانی روی هدف را افزایش بدهند. پرتودرمانی برای بیماران مبتلا به سرطان مغز بعد از بیوپسی و یا بعد از جراحی برداشتن به منظور از بین بردن سلول های سرطانی میکروسکوپی باقیمانده در مغز انجام می شود.
همچنین این روش می تواند گزینه ای برای درمان تومورهای غیر قابل برداشت مغز یا متاستازهای مغزی و تومورهایی که از سایر نقاط بدن به مغز سرایت کرده اند باشد. معمولا برای درمان سرطان مغز از به روش پرتو درمانی از تابش پرتوهای خارجی استفاده می شود. منطقه مورد تابش شامل تومور و ناحیه اطراف آن است.
برخی اوقات در متاستازهای مغزی این پرتوها به کل نواحی مغز تابیده می شوند. از آنجایی که سرطان ریه معمولا در مغز گسترش می یابد، در برخی از بیماران مبتلا به این نوع سرطان از پرتو درمانی برای پیشگیری از پیشرفت تومورها در مغز استفاده می شود.
بیشتر بخوانید: تزریق ویتامین سی و کاهش رشد تومورهای سرطانی
شیمی درمانی
شیمی درمانی معمولا برای بیماران مبتلا به سرطان مغزی با درجه بالا استفاده می شود. این روش درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه سایر روش ها مثل جراحی و یا پرتو درمانی استفاده شود.
شیمی درمانی دو نوع است که عبارتند از:
شیمی درمانی سیستمیک سرطان مغز
در این نوع شیمی درمانی، داروهای شیمی درمانی وارد جریان خون می شوند و به نقاط مختلف بدن می رسند. یکی از چالش ها و مشکلات مربوط به شیمی درمانی سرطان مغز یافتن داروهاییست که بتوانند از سد خونی مغزی (سد طبیعی مغز که از آن محافظت می کند) عبور کنند و به سلول های تومور در مغز برسند.
داروهای شیمی درمانی هم به صورت خوراکی و به شکل قرص موجود هستند و هم به شکل وریدی تزریق می شوند. برای درمان برخی از انواع سرطان مغز، داروهای شیمی درمانی ممکن است مستقیما در مایع مغزی نخاعی (CSF) یا در مغز و یا نخاع بیمار وارد شوند. برای کمک به این کار، یک مخزن دریافت کننده مخصوص از طریق جراحی زیر پوست سر بیمار کاشته می شود. این مخزن به یک لوله متصل است که به سمت مایع مغزی نخاعی منتهی می شود.
شیمی درمانی موضعی سرطان مغز
در این روش داروهای شیمی درمانی حین انجام جراحی برداشتن تومور مغزی مستقیما به ناحیه تومور وارد می شوند. وقتی همه تومور یا بخشی از آن با جراحی برداشته شد، یک ویفر زیست تخریب پذیر حاوی داروی شیمی درمانی در قسمتی که تومور برداشته شده و یا در نزدیکی بخش های غیر قابل برداشت تومور کار گذاشته می شود.
این ویفر طی چند روز پس از جراحی به آرامی داروهای شیمی درمانی را آزاد می کند. با استفاده از این روش می توان غلظت و تراکم داروهای شیمی درمانی در محل تومور را افزایش داد بدون اینکه بیمار دچار عوارض جانبی شیمی درمانی سیستمیک شود.
درمان هدفمند سرطان مغز
روش های درمانی هدفمند برای سرطان مغز مسیرها خاص و یا ناهنجاری های سلول های تومور مغزی که باعث رشد آن می شود را مورد هدف قرار می دهند. درمان هدفمند اغلب با سایر روش های درمانی مثل شیمی درمانی ترکیب می شود. این روش درمانی اغلب در بیمارانی استفاده می شود که بعد از درمان های قبلی سرطان مغز دچار عود بیماری می شوند.
