توده های پستان می توانند در اثر عفونت، صدمات، رشد غیر سرطانی و سرطان ایجاد شوند. سرطان پستان معمولاً موجب درد در پستان نمی شود. علائم سرطان پستان شامل توده های پستان بدون درد، ترشح نوک پستان و التهاب پوست پستان است. شانس سرطانی بودن یک توده پستانی خاص بستگی به عوامل بسیاری از جمله سوابق پزشکی، معاینه فیزیکی و همچنین عوامل ژنتیکی و سایر عوامل خطرزا دارد. تنها راه برای اطمینان از عدم وجود توده های پستان سرطانی، نمونه برداری از بافت (بیوپسی) است. روش های مختلفی برای انجام بیوپسی وجود دارد. درمان توده های پستان بستگی به علت آن دارد. در این مطلب از بخش سلامت زنان دکتر سلام ما قصد داریم هر چیزی که باید درباره توده های پستان بدانید را در اختیارتان بگذاریم.
انواع و علل توده های پستان چیست؟
علل بسیاری برای وجود توده های پستان وجود دارد. برخی از این دلایل بی ضرر و برخی دیگر می توانند دردناک و یا خطرناک باشند. علل توده های پستان شامل عفونت ها، صدمات، رشد غیر سرطانی و سرطان است. سرطان سینه دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در ایالات متحده است.
در حال حاضر، میزان مرگ و میر ناشی از سرطان سینه رو به کاهش است. کاهش در میزان مرگ و میر ممکن است به دلیل ترکیبی از تشخیص زودهنگام و غربالگری بهتر و همچنین بهبودهای درمانی باشد. در حالی که اکثر توده های پستان بی ضرر (خوش خیم) هستند، باید توده های پستان توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گیرد تا تشخیص سرطان را از بین برده یا تعیین کند.
عفونت و التهاب توده های پستان
التهاب بافت پستان به عنوان ورم پستان شناخته شده است. ورم پستان ممکن است در خانم هایی که کودکشان را از شیر خود تغذیه می کنند، ایجاد شود. وقتی پوست نوک پستان (آئولا) آسیب دیده یا ترک خورده باشد، باکتری ها می توانند وارد منطقه آسیب دیده شده و باعث عفونت شوند. در یک زن شیرده، یک منطقه سخت که معمولاً تحت عنوان “مجاری شیری مسدود” نامبرده می شود، می تواند شکل گیرد.
بعضی اوقات، برخی از درمان ها می تواند از تبدیل منطقه دردناک و سخت به یک عفونت واقعی پستان جلوگیری کند. عفونت ها می توانند به یک ناحیه عمیق چرکی(آبسه) یا ناحیه وسیع قرمزی که گسترش می یابد(سلولیت) تبدیل شوند. سوراخ شدن بدن در ناحیه نوک پستان خطر ابتلا به عفونت پستان را افزایش می دهد، و این امر ممکن است درمان را با دشواری همراه سازد.
جراحات پستان
اگر پستان در اثر ضربه آسیب دیده باشد، ممکن است رگ های خونی ریز پاره شده و زمینه خونریزی موضعی (هماتوم) که به صورت یک توده احساس می شود، ایجاد شود. ضربه به پستان می تواند به سلول های چربی موجود در بافت پستان آسیب برساند(وضعیتی به نام نکروز چربی). این آسیب همچنین می تواند توده های پستان را ایجاد کند. این نوع توده ها که به دنبال آسیب دیدگی ایجاد می شوند، سرطانی نیستند. نکروز چربی نیز می تواند در محل بیوپسی قبلی پستان رخ دهد.
رشد غیر سرطانی توده های پستان
فیبرونونوما خوش خیم (نه سرطانی) و بسیار شایع است. این توده معمولاً در زنان 30 تا 35 سال اتفاق می افتد، اما ممکن است در زنان زیر 30 سال نیز رخ دهد. فیبرونونوما تومورهای محکم و سختی هستند که معمولاً بدون درد می باشند. بعضی اوقات در نوجوانان یا در دوران بارداری به سرعت رشد می کنند. کیست پستان کیسه های پر از مایع درون بافت پستان بوده و خوش خیم هستند. وجود آن ها بخصوص در سن بالای 35 سال بسیار رایج است.
این کیست ها اغلب در طول دوره قاعدگی از نظر اندازه متفاوت هستند و ممکن است حساس باشند. تغییرات فیبروکیستیک توسط سینه هایی مشخص می شود که دارای بی نظمی های زیادی در بافت پستان هستند. به نظر می رسد که زمانی که سینه های یک زن نسبت به نوسانات هورمونی بسیار حساس هستند، توده های فیبروکیستیک، ظاهر می شوند. زنان مبتلا به تغییرات فیبروکیستیک ممکن است درد یا وجود توده را تجربه کنند.
توده های سرطانی در پستان چه حسی دارند؟
گاهی اوقات سرطان پستان هیچ علامت و نشانه ای ایجاد نمی کند. اما امکان بروز این علائم نیز وجود دارد:
ترشح نوک پستان
ترشح نوک پستان که بدون لمس نوک پستان اتفاق بیفتد، می تواند ناشی از رشد خوش خیم (غیر سرطانی) باشد. نمونه هایی از این رشد ها شامل پاپیلوما داخل صفاقی (رشد غیر سرطانی است که از مجاری شیر بیرون می زند) و نواحی گشاد شده مجاری شیر (خارج رحم داکتال) است. ترشح نوک سینه همچنین می تواند در اثر سرطان بافت پستان نیز ایجاد شود. از آنجا که ترشح نوک پستان می تواند نشانه ای از سرطان باشد، باید توسط پزشک ارزیابی شود.
تغییر پوست روی پستان
از جمله قرمزی و التهاب، گاهی می تواند نشانه سرطان پستان باشد.
التهاب
بیماری پاژه نوعی از سرطان پستان است که معمولاً باعث علائم و نشانه های التهاب می شود. با این حال، بیشتر التهابات یا جوش های پوستی ناشی از سرطان نیست. آن ها ممکن است در اثر مشکلات خوش خیمی مانند اگزمای نوک پستان یا عفونت قارچی ایجاد شوند. با این وجود، پزشک باید هرگونه جوش را بررسی کند.
غالباً برای رد سرطان، از مناطقی که پوسته پوسته و قرمز هستند، به خصوص اگر پایدار باشند، یا در صورت وجود ترشح نوک پستان، نمونه گیری (بیوپسی) انجام می شود. سرطان پستان غالباً هیچ دردی در پستان ایجاد نمی کند. اگرچه زنان غالباً از درد پستان نگران هستند، اما بیشتر زنان مبتلا به درد پستان مبتلا به سرطان سینه نیستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید
در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- احساس توده های سفت و ثابت
- ماندگاری بیش از چهار تا شش هفته ای توده
- متوجه تغییرات پوستی، مانند قرمزی، پوسته پوسته شدن، کم رنگ شدن یا لکه دار شدن در پستان می شوید
- ترشح، احتمالاً خونی، از نوک پستان
- نوک سینه شما به سمت داخل چرخانده شده است و به طور معمول در آن موقعیت قرار ندارد
- توده های بزرگی را در زیر بغل خود احساس می کنید
بیشتر بخوانید: درمان نوک سینه صاف یا فرو رفته
چگونه پزشکان انواع و علل توده های پستان را تشخیص می دهند؟
معاینه ی فیزیکی
معاینه دستی پستان یک روش غربالگری مهم برای تشخیص سرطان و اولین قدم برای ارزیابی توده های پستان است. متأسفانه، معاینه دستی پستان دقیق نیست. با این حال، اگر بتوان توده های پستان را به صورت دستی حس کرد، از منظر تخمین محل توده مهم است تا ماموگرافی و یا سایر معاینات تشخیصی بتوانند در آن ناحیه خاص متمرکز شوند. پزشک همچنین هرگونه تغییر مشکوک در پوست که ممکن است نشانه سرطان پستان باشد را بررسی می کند. ماموگرافی نیز یک ابزار مهم غربالگری است.
ماموگرافی
زنان مبتلا به توده های پستان نیاز به ماموگرافی هر دو سینه دارند. تخمین زده می شود که ماموگرام قادر به تشخیص حدود 90٪ از توده های پستان و سرطان ها باشد. این بدان معنی است که حدود 10٪ از سرطان های پستان توسط ماموگرافی تشخیص داده نمی شوند. بنابراین، اگر یک زن یا پزشک وی توده های پستان را احساس کند و ماموگرافی طبیعی باشد، مطالعات دیگر یا بیوپسی برای رد سرطان انجام می شود.
بعضی اوقات، الگوی مشخصی از رسوبات کلسیم در ماموگرافی ظاهر می شود که پزشک را به سرطان مشکوک می کند. در این موارد، اغلب توصیه می شود بیوپسی گرفته شود ( بیوپسی با استفاده از تصاویر ماموگرافی هدایت می شود) تا از صحت نمونه برداری مطمئن شوید.
توده های پستان ناشی از سرطان
توده های پستانی سرطانی در ماموگرافی اغلب با لبه هایی که صاف به نظر نمی رسند و نامنظم هستند مشخص می شود. یک توده پستان پیچیده، که دارای نشانه هایی از توده اصلی است، اغلب نشان دهنده سرطان است. در حقیقت، کلمه سرطان از ظاهر این توده های شبیه خرچنگ که به بافت های اطراف حمله می کنند گرفته شده است.
لبه های توده نیز ممکن است فازی یا غیرمشخص باشد. هنگام مشاهده تصاویر ماموگرافی، توده های سرطانی اغلب شفاف هستند و ممکن است ناحیه اطراف توده دارای اعوجاج باشد. ممکن است کلسیفیکاسیون سینه، نیز قابل مشاهده باشد.
توده ناشی از شرایط خوش خیم
در یک ماموگرافی، توده های پستانی خوش خیم غالباً گرد یا بیضی شکل (بیضوی) با لبه های واضح و تعریف شده ظاهر می شوند.
سونوگرافی توده های پستان
سونوگرافی در ارزیابی توده های پستان مفید است. این روش می تواند بین کیست، که پر از مایع بوده و یک توده جامد (که ممکن است سرطانی باشد) تمایز قائل شود. اولین قدم در ارزیابی توده های پستان، تعیین میزان وجود کیست یا توده جامد است. این کار با انجام معاینه سونوگرافی به بهترین شکل ممکن انجام می شود.
در زنان جوان، هنگامی که کیست خوش خیم پیش بینی می شود و سونوگرافی نیز این موضوع را تایید می کند، ممکن است فرد به هیچ روش و بیوپسی احتیاج نداشته باشد. اگر در سونوگرافی مشخص نباشد که آیا توده از نظر طبیعت کاملاً کیستیک است یا خیر، معمولاً ارزیابی بیشتر توصیه می شود.
توده بدلیل سرطان
در سونوگرافی، تومور سرطان پستان غالباً دارای مرزهای نامنظم است و ممکن است به صورت کپسولی ظاهر شود.
سایر یافته های سونوگرافی که نشان دهنده سرطان پستان است عبارتند از:
- جهت گیری غیر موازی (موازی با پوست نیست)
- توده ای که عرض زیادی دارد
- سایه آکوستیک (یافته ای که نشان دهنده یک جرم جامد است)
- میکروبولیبولیشن (مجموعه ای از لوب های کوچک در سطح یک توده جامد)
- گسترش مجرا
- یک الگوی انشعابی
- توده ای در داخل کیست
- حاشیه های زاویه ای (ظاهری نامنظم یا مبهم)
توده بدلیل شرایط خوش خیم
در صورت وجود توده های پستانی خوش خیم، ممکن است کیست پر از مایع شود.
نواحی جامد معمولاً:
- یکنواخت هستند
- بیضی شکل هستند
- یک کپسول کاملاً مشخص شکل می گیرد.
- موازی با پوست هستند
- حداکثر سه لوبلاسیون وجود داشته باشد
MRI
تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) در ارزیابی توده های پستان بسیار مورد استفاده قرار می گیرد زیرا به ویژه در مورد ناهنجاری های کوچک در بافت پستان دقیق است. MRI یک تکنیک رادیولوژی ویژه است که برای تولید تصاویری از ساختارهای داخلی بدن با استفاده از مغناطیس، امواج رادیویی و رایانه ای طراحی شده است. به طور کلی سرطان ها نسبت به توده های غیر سرطانی، خون بیشتری جذب می کنند.
تصاویر به دست آمده از MRI ممکن است در تعیین اینکه آیا یک منطقه خاص سرطانی است، کمک کننده باشد، زیرا MRI در آن مناطق و با توجه به افزایش خونرسانی، کنتراست بیشتری دارد. در بیشتر موارد، اگر نتایج ماموگرافی و ارزیابی سونوگرافی قطعی نباشد MRI انجام می شود. MRI نیز محدودیت هایی دارد. به عنوان مثال، MRI نمی تواند وجود رسوبات کلسیم را شناسایی کند، که این رسوبات توسط ماموگرافی قابل شناسایی است و می تواند نشانه سرطان باشد.
تومور بدخیم پستان
توده های پستانی سرطانی در MRI هم از نظر ظاهری و هم از نظر زمانی که ظاهر می شوند متفاوت هستند (سینتیک). یک توده سرطانی اغلب دارای مرزهای نامنظم یا پراکنده با تقسیمات داخلی تقویت شونده است. تقویت حلقه در قسمت بیرونی توده نیز متداول است. تومورهای سرطانی نیز غالباً چیزی به نام شدت سیگنال سریع را دارند و این بدان معنی است که هنگام گرفتن عکس، کنتراست به سرعت مشخص شده، اما بعد از آن سریعا شفاف می شود.
تومور خوش خیم پستان
در MRI، توده های پستان خوش خیم اغلب دارای مرزهایی صاف بوده یا لوبوله شده اند. افزایش شدت سیگنال کند است (تصویر فقط بسیار آهسته روشن می شود) و از بین نمی رود.
بیوپسی توده های پستان
هنگامی که بیوپسی پستان انجام می شود، بافت به پاتولوژیست فرستاده می شود تا زیر میکروسکوپ بررسی شود (معمولاً مطالعات مولکولی خاصی نیز انجام می شود). در صورت نمونه برداری از طریق هسته یا بیوپسی باز، آسیب شناس اندازه و شکل سلول ها و همچنین ترتیب آن ها را بررسی می کند.
سلول های تومور سرطان پستان
در زیر میکروسکوپ، بسته به درجه تومور، سلول های سرطانی پستان ممکن است شبیه سلول های طبیعی پستان (تمایز نیافته) یا بسیار متمایز باشد. سلول های سرطانی از جهات مختلف با سلول های طبیعی تفاوت دارند. سلول ها ممکن است در دسته هایی قرار گرفته و یا در حال حمله به رگ های خونی یا عروق لنفاوی مشاهده شوند. هسته سلول های سرطانی (هسته های بزرگتر)، از نظر شکل نامنظم هستند و با رنگ های خاص تیره تر مشاهده می شوند. همچنین غالباً هسته های اضافی وجود دارد.
سلول های توده ای خوش خیم پستان
سلول های خوش خیم پستان بسته به نوع توده های پستان ممکن است با سلول های طبیعی پستان یکسان نباشند، اما با سلول های سرطانی متفاوتند.
روش های درمانی
درد پستان (ماستودینیا) یک مشکل شایع است. تا زمانی که پزشک یا بیمار نتواند توده ای احساس کنند، و توده های پستانی در ماموگرافی یا سونوگرافی دیده نشود، درد پستان اغلب به صورت یک وضعیت عادی به نظر می رسد. اغلب تصور می شود که این درد ناشی از نوسانات طبیعی هورمونی است. اگر ناراحتی حاد باشد و بیش از حد در زندگی یک زن تداخل ایجاد کند (به خصوص اگر درد در طول دوره های قاعدگی بدتر شود)، داروهای ضد درد خوراکی یا سایر داروها می توانند مفید باشند.
تغییرات فیبروکیستیک نیازی به دارو یا جراحی ندارند. اغلب، یک ماموگرافی پایه انجام می شود. سپس، هیچ درمان دیگری لازم نیست، مگر اینکه توده های پستان جدیدی ایجاد شود، در این صورت ارزیابی با ماموگرافی و احتمالاً سونوگرافی ضروری است. فیبروئننوما معمولاً از بین می رود زیرا در غیر این صورت تشخیص بیماری سرطان ممکن است دشوار باشد.
سرطان پستان نیاز به درمان فوری دارد. درمان بستگی به نوع سرطان تشخیص داده شده، اندازه و محل آن دارد. آبسه سینه اغلب باید توسط پزشک تخلیه شود زیرا آنتی بیوتیک ها به تنهایی نمی توانند به اندازه کافی آبسه را درمان کنند. عفونت پستان (ماستیت) در خانمی که شیرده است با کمپرس گرم و آنتی بیوتیک درمان می شود.
برای درد تورم سینه عملیات حرارتی به باز شدن مجاری شیری کمک می کند. شیردهی به کودک یا استفاده از پمپ سینه می تواند به تسکین تورم و درد کمک کند. برخلاف افسانه های رایج، شیردهی به نوزاد یا استفاده از پمپ سینه یک قسمت مهم در درمان است زیرا به کاهش احتمال پیشرفت عفونت کمک می کند.
اگر منطقه قرمز است یا با گرما، ماساژ و شیردهی بهتر نمی شود، برای مصرف آنتی بیوتیک ها باید با پزشک مشورت شود. در صورت عدم درمان، ماستیت می تواند به سرعت پیشرفت کرده و به یک عفونت شدید تبدیل شود. اگر زن حامله باشد یا نباشد و اگر منطقه به طور کامل با درمان مداوا نشود، باید به پزشک مراجعه شود تا احتمال وجود انواع غیرعادی عفونت ها رد شود. سلولیت باید با آنتی بیوتیک و مراجعات مکرر به پزشک معالجه شود.
توده های پستان و خطر ابتلای فرد به سرطان پستان
احتمال اینکه یک توده خاص پستان ممکن است سرطانی باشد یا خیر به عوامل زیادی از جمله سابقه پزشکی زن، معاینه جسمی وی و نتایج آزمایشات رادیولوژیکی (مثلاً ماموگرام و سونوگرافی) بستگی دارد.
برخی از مهمترین عوامل خطر در زیر بیان شده است:
پیشینه
سن بزرگترین عامل خطر سرطان و توده های پستان است. به عبارت دیگر، بیشتر موارد سرطان پستان به این دلیل اتفاق می افتد که خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد. بیشتر زنان مبتلا به سرطان پستان سابقه سرطان پستان ندارند.
زنی که در گذشته به سرطان پستان مبتلا شده است یا سابقه خانوادگی سرطان پستان را دارد، به خصوص اگر چندین عضو خانواده درگیر باشند، یا در جوانی اتفاق افتاده باشد، یا اگر این سرطان هر دو سینه زن را درگیر کند مطمئناً در معرض خطر است. در زنانی که پرتودرمانی را به عنوان درمان سرطان دیگری در ناحیه قفسه سینه دریافت کرده اند، خطر ابتلا به سرطان سینه به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
عوامل ژنتیکی
نشان داده شده است كه در حدود 5٪ تا 10٪ موارد سرطان پستان مربوط به تغییرات ژن (جهش)، ارثی است. شایع ترین جهش ها مربوط به ژن های BRCA1 و BRCA2 است، اگرچه سایر جهش های ژنتیکی نیز ممکن است منجر به سرطان پستان شوند.
یافته های غیر طبیعی در بیوپسی های پستان
یافتن شرایط خاصی در بیوپسی های پستان نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. رشد و نموهای قبل از سرطان در بیوپسی پستان که نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان است شامل موارد زیر است.
کارسینوم داکتال درجا (DCIS)
یک رشد غیرقابل کنترل سلول است که در پشت مجاری شیر اتفاق می افتد. DCIS از سلول های سرطانی ای تشکیل شده است که به بافت های دیگر حمله نکرده اند. بنابراین، DCIS اغلب به عنوان مرحله اولیه سرطان پستان در نظر گرفته می شود و شایع ترین نوع سرطان غیر تهاجمی پستان است. DCIS تهدید کننده زندگی نیست، اما باید تحت درمان قرار گیرد. زنان مبتلا به DCIS بیشتر در معرض خطر ابتلا به عود سرطان یا ابتلا به سرطان جدید در هر دو سینه هستند.
سرطان لوبولار درجا (LCIS)
شرایطی است که در آن سلول های غیر طبیعی در لوبول های پستان (غدد تولید شیر) محصور می شوند. بر خلاف DCIS، درLCIS احتمال ابتلا به سرطان بسیار بالاست. بنابراین، زنان مبتلا به LCIS شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان در هر دو پستان دارند.
بیماری پرولیفراتیو پستان
یک بیماری خوش خیم است، اما می تواند نشانه ای از سرطان پستان در آینده باشد. هایپرپلازی داکتال (رشد بیش از حد سلول های طبیعی در مجاری پستان) و هایپرپلازی آتیپیک (رشد بیش از حد سلول های غیر طبیعی در مجاری یا لوبول ها که به اندازه کافی جدی یا گسترده نیستند تا بتوانند به عنوان DCIS یا LCIS واجد شرایط باشند) نمونه هایی از شرایطی هستند که خطر کلی را برای ابتلا به سرطان پستان افزایش می دهند.
جای تعجب نیست که زنان مبتلا به هایپرپلازی آتیپیک نسبت به خانم هایی که هیپرپلازی داکتال ساده دارند(بدون آتیپی) در معرض خطر بیشتری قرار دارند. در صورت داشتن سابقه سرطان پستان در خانواده، زنان مبتلا به DCIS ،LCIS، هایپرپلازی آتیپیک یا بیماری پرولیفراتیو در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان هستند.
بیشتر بخوانید: مصرف مولتی ویتامین احتمال ابتلا به سرطان پستان را بیشتر می کند
چگونه یک زن می تواند بداند که توده های پستان اش سرطانی نیست؟
تنها راه مطمئن برای عدم وجود توده های پستان سرطانی، نمونه برداری از بافت (بیوپسی) است. روش های مختلفی برای انجام بیوپسی وجود دارد.
انواع مطالعات بیوپسی شامل موارد زیر است:
آسپیراسیون سوزن ریز
آسپیراسیون سوزن ریز (FNA) شبیه آزمایش خون است؛ به این صورت که یک سوزن داخل توده قرار می گیرد و مایع خارج می شود. مایعات و سلول های دارای علائم بیماری بدخیم توسط پاتولوژیست بررسی می شود.
بیوپسی هسته سوزنی
ممکن است برای برخی از خانم ها انجام شود. در این روش سوزن توخالی در ناحیه مشکوک وارد و یک هسته بافت از طریق سوزن خارج می شود. برای تعیین محل صحیح برای نمونه برداری با هر روش، ممکن است توده با دست احساس شود. FNA یا بیوپسی هسته ممکن است در طول معاینه سونوگرافی یا ماموگرافی انجام شود. FNA یک کیست خوش خیم ممکن است مایعات داخل کیست را از بین ببرد و باعث از بین رفتن جرم یا کاهش چشمگیر آن شود.
بیوپسی حرکتی
اگر مایعی قابل تحریک نبوده و جرم جامد باشد، باید نمونه برداری مستقیم از بافت انجام شود. نمونه برداری از بافت با استفاده از بیوپسی سوزنی هسته ای یا بیوپسی خارج از بدن(برداشتن همه یا بخشی از ناحیه غیر طبیعی در یک عمل جراحی) انجام می گیرد. بیوپسی حرکتی بهترین روش برای تشخیص دقیق است. این روش به طور معمول در اتاق عمل و با استفاده از بی حسی موضعی یا عمومی انجام می شود.
8 روش برای جلوگیری از سرطان پستان
سرطان پستان! فقط خواندن این کلمات می تواند بسیاری از خانم ها را نگران کند و این طبیعی است. اما این روزها خبرهای خوبی در مورد سرطان پستان به گوش می رسد. روش های درمانی رو به پیشرفت هستند و ما بیش از همیشه روش های پیشگیری از بیماری را می دانیم. این هشت مرحله ساده می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان کمک کند. همه گزینه ها در همه افراد کارساز نیستند اما مجموع آن ها می تواند بسیار موثر باشد.
مراقب وزن خود باشید
حفظ وزن در محدوده سالم هدف مهمی برای همه افراد است. داشتن اضافه وزن می تواند خطر ابتلا به سرطان های مختلفی از جمله سرطان پستان (به خصوص پس از یائسگی) را افزایش دهد.
از نظر جسمی فعال باشید
ورزش به همان اندازه که یک ابزار برای حفظ سلامتی است، برای خانم هایی که حداقل 30 دقیقه در روز از نظر جسمی فعال هستند نیز به کم کردن خطر ابتلا به سرطان سینه کمک می کند. ورزش منظم همچنین یکی از بهترین راه های کمک به کنترل وزن است.
میوه و سبزیجات بخورید و از مصرف زیاد الکل خودداری کنید
یک رژیم غذایی سالم می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان کمک کند. سعی کنید میوه و سبزیجات بخورید و مصرف الکل را در حد متوسط یا پایین نگه دارید. در حالی که نوشیدن متوسط الکل می تواند برای بزرگسالان مفید باشد، اما از طرفی حتی مصرف کم آن نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. اگر الکل نمی نوشید، مصرف آن را شروع نکنید. اگر معتدل بنوشید، احتمالاً دلیلی برای متوقف کردن آن وجود ندارد. اما اگر بیشتر از حد می نوشید، باید مصرف آن را کم یا قطع کنید.
افراد سیگاری و غیر سیگاری می دانند که استعمال سیگار چقدر مضر است. و به علاوه پایین آمدن کیفیت زندگی و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی، سکته مغزی و حداقل 15 نوع سرطان – از جمله سرطان پستان – باعث ایجاد بوی بد دهان، خرابی دندان ها و چین و چروک پوستی می شود.
تغذیه با شیر مادر، در صورت امکان
تغذیه با شیر مادر به مدت یک سال یا بیشتر خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد. همچنین برای کودک فواید سلامتی زیادی دارد.
از مصرف قرص های ضد بارداری (خصوصاً بعد از سن 35 سالگی یا در صورت استعمال سیگار) خودداری کنید
قرص های ضد بارداری هم خطرات و هم مزایایی دارند. هرچه زن جوان تر باشد خطرات آن کمتر است. اگر زنان قرص های ضد بارداری مصرف کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه اندکی افزایش می یابد. اگرچه پس از قطع مصرف قرص، این خطر به سرعت از بین می رود. خطر ابتلا به سكته مغزی و حمله قلبی نیز در هنگام مصرف قرص افزایش می یابد به ویژه اگر زن سیگاری باشد.
با این حال، استفاده طولانی مدت نیز می تواند مزایای مهمی مانند کاهش خطر ابتلا به سرطان تخمدان، سرطان روده بزرگ و سرطان رحم داشته باشد. اگر در مورد سرطان پستان بسیار نگران هستید، عدم مصرف قرص های ضد بارداری یکی از گزینه های کاهش خطر است.
از مصرف هورمون های بعد از یائسگی خودداری کنید
برای جلوگیری از بیماری های مزمن مانند پوکی استخوان و بیماری های قلبی نباید هورمون های پس از یائسگی طولانی مدت مصرف شود. مطالعات نشان می دهد که آن ها اثر متفاوتی بر سلامتی دارند، این هورمون ها خطر برخی از بیماری ها را کاهش می دهند، اما هورمون هایی مانند استروژنون و پروژستین خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند. اگر خانم ها هورمون های پس از یائسگی مصرف کنند، باید در کوتاه ترین زمان ممکن باشد. بهترین شخصی که می تواند در مورد خطرات و فواید هورمون های بعد از یائسگی به شما مشاوره دهد، پزشکتان است.
تاموکسیفن و رالوکسیفن برای زنان در معرض خطر بالا
مصرف داروهای نسخه ای تاموکسیفن و رالوکسیفن می تواند خطر ابتلا را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این داروهای قدرتمند می توانند عوارض جانبی داشته باشند و برای همه مناسب نیستند. اگر فکر می کنید شما نیز در معرض خطر بالای سرطان هستید با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید که تاموکسیفن یا رالوکسیفن برای شما مناسب است یا خیر.
از سابقه خانوادگی خود مطلع شوید
زنان با سابقه خانوادگی قوی در برابر سرطان می توانند برای محافظت از خود گام های ویژه ای بردارند، بنابراین مهم است که زنان سابقه خانوادگی خود را بدانند. ممکن است اگر مادری یا خواهری دارید که به سرطان پستان یا تخمدان مبتلا شده است (به ویژه در سنین پایین) یا اگر دارای چندین مورد در خانواده تان هستید، در معرض خطر سرطان پستان باشید.
غربالگری را فراموش نکنید
علی رغم برخی بحث ها، مطالعات نشان می دهد که غربالگری سرطان پستان با ماموگرافی موجب نجات جان انسان ها می شود. این کار به جلوگیری از سرطان کمک نمی کند، اما می تواند در یافتن زود هنگام سرطان، موثر باشد. برای اکثر خانم ها، ماموگرافی منظم می تواند از 40 سالگی شروع شود، اما توصیه های خاص با توجه به سن و خطر متفاوت است. اگر 40 ساله هستید می توانید ماموگرافی های سالانه را شروع کنید. در این سنین صحبت با پزشک در مورد خطر و فواید ماموگرافی بسیار مهم است. اگر 45 – 54 سال دارید ماموگرافی سالانه توصیه می شود.
اگر 55 سال یا بالاتر دارید ماموگرافی سالانه توصیه می شود. شما می توانید انتخاب کنید که هر ساله به آن ها ادامه دهید یا خیر. امتحانات بالینی پستان و خودآزمایی توصیه نمی شود. اما شما باید با سینه های خود آشنا باشید و اگر متوجه هرگونه تغییر در ظاهر سینه های خود شدید، فوراً به یک ارائه دهنده خدمات درمانی مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید: کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه با مصرف روزانه آسپیرین
سایر عوامل مهم در بروز سرطان پستان
متأسفانه، تعدادی از عوامل مهم سرطان پستان نیز وجود دارند که زنان هیچ کنترلی بر روی آن ها ندارند. دانستن اینکه کدام یک از آن ها متناسب با شماست، می تواند به شما در درک خطر کمک کند و در این صورت اگر احساس می کنید در معرض خطر بالایی هستید، هرچه می توانید برای کاهش آن انجام دهید و با پزشک یا متخصص بهداشت صحبت کنید.
این موراد می تواند خطر سرطان پستان را در یک زن افزایش دهد:
- سن بالاتر، خصوصاً 60 سال یا بیشتر
- سابقه خانوادگی سرطان پستان
- اولین دوره قاعدگی (منارک) قبل از 12 سالگی
- یائسگی در 55 سالگی و بالاتر
- اولین زایمان بعد از 35 سالگی
- نداشتن فرزند
- قد بلند
- سینه های متراکم
- سابقه بیماری خوش خیم پستان (مانند هایپرپلازی آتیپیک)