بیماری تب زرد، نوعی عفونت ویروسی است که به وسیله نوعی پشه منتقل می شود. این عفونت در آفریقا و آمریکای جنوبی شایع است و مسافران و ساکنین آن مناطق را درگیر می کند. در موارد خفیف، تب زرد موجب تب، سردرد، تهوع و استفراغ می شود . اما این بیماری می تواند بسیار جدی شده و مشکلات قلبی، کبدی و کلیوی را در کنار خونریزی به دنبال داشته باشد. بیش از ۵۰ درصد از افراد مبتلا به تب زرد شدید، جان خود را در اثر این بیماری از دست می دهند. هیچ نوع درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد. اما گرفتن واکسن تب زرد قبل از سفر به نواحی که ویروس تب زرد در آنجا وجود دارد، می تواند شما را از ابتلا به این بیماری محافظت کند. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی بیماری تب زرد می پردازیم.
جمعیت در معرض خطر تب زرد
چهل و هفت کشور در آفریقا (۳۴) و در آمریکای مرکزی و جنوبی (۱۳) یا از نظر ابتلا به تب زرد به شکل بومی هستند و یا دارای نواحی هستند که بومی ابتلا به این بیماری هستند. یک مطالعه طراحی شده براساس منابع اطلاعاتی آفریقایی، برآورد کرده است که بار این بیماری در طول سال 2013، به میزان 84000 تا 170000 شامل موارد شدیدی بوده است و 29000 تا 60000 نیز مورد مرگ و میر بوده است. گاهی مسافرانی که از کشورهای بومی این بیماری بازدید می کنند، ممکن است این بیماری را به کشورهایی که دارای تب زرد نیستند، انتقال دهند.
بسیاری از کشورها برای پیشگیری از ورود این بیماری، پیش از صدور ویزا ، به مدرک واکسیناسیون علیه تب زرد نیاز دارند، به خصوص اگر مسافران از کشورهایی آمده باشند که آلوده به این ویروس هستند و یا از نواحی بومی آلوده به این بیماری بازدید کرده باشند. در قرون گذشته (قرن ۱۷ تا ۱۹)، این بیماری به آمریکای شمالی و اروپا منتقل شد و آنقدر شیوع پیدا کرد که باعث فروپاشی اقتصادی، توسعه و پیشرفت شد و در برخی موارد نیز سبب بروز تلفات زیادی در بین مردم شد.
علائم این بیماری
در طول 3 تا 6 روز بعد از ابتلا به این بیماری، یعنی دوره کمون بیماری، شما نشانه ها و علائمی را نشان نمی دهید. بعد از دوره کمون، عفونت این بیماری وارد مرحله حاد و سپس در برخی موارد، وارد مرحله سمی می شود که می تواند کشنده باشد.
مرحله حاد تب زرد
زمانی که بیماری وارد مرحله حاد می شود، علائم و نشانه های این بیماری، شامل موارد زیر می شود:
- تب
- سردرد
- دردهای ماهیچه ای خصوصا در پشت و زانو ها
- حساسیت به نور
- تهوع، استفراغ و یا هر دو
- کم اشتهایی
- سرگیجه
- قرمزی چشم ها، صورت و یا زبان
این نشانه ها و علائم این بیماری در مرحله حاد، معمولا بهبود پیدا می کنند و در طول چند روز از بین می روند.
مرحله سمی تب زرد
در حالی که نشانه ها و علائم این بیماری در مرحله حاد ممکن است در طول یک یا دو روز برطرف شوند، برخی افراد مبتلا به تب زرد حاد، بعد از این مرحله وارد مرحله سمی این بیماری می شوند. در طول مرحله سمی این بیماری، نشانه ها و علائم حاد به صورت شدیدتر و مهلک تری بر می گردند.
علائم این بیماری در مرحله سمی شامل موارد زیر هستند:
- زرد شدن پوست و سفیدی چشم ها (یرقان)
- درد شکمی و استفراغ که در برخی موارد خونی است.
- کاهش دفع ادرار
- خونریزی بینی، دهان و چشم ها
- کندی ضربان قلب (برادیکاردی)
- نارسایی کبد و کلیه
- اختلال در عملکرد مغز، مانند هذیان گویی، تشنج و کما
مرحله سمی این بیماری می تواند کشنده باشد.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
قبل از سفر
اگر قصد سفر به مناطقی را دارید که تب زرد در آنها شیوع دارد، 4 هفته یا بیشتر قبل از سفر، به پزشک مراجعه کرده و در مورد نیاز به واکسن این بیماری با او مشورت کنید. اگر در کمتر از 4 هفته برای سفر آماده شده اید، با پزشک خود تماس بگیرید. در حالت ایده آل، شما باید حداقل 3 تا 4 هفته قبل از سفر به مناطقی که این بیماری شیوع دارد،واکسن تب زرد را دریافت کنید تا واکسن کار کرد کافی داشته باشد. پزشک در مورد نیاز شما به دریافت واکسن تب زرد و محافظت از سلامتی خود در خارج از کشور، شما را راهنمایی می کند.
بعد از سفر
در صورتی که اخیرا به نواحی سفر کرده اید که شیوع این بیماری در آنها دیده شده است و علائم و نشانه های این بیماری را در مرحله سمی دارید، فورا به مراقبت های اورژانس مراجعه کنید. در صورت داشتن علائم و نشانه های خفیف، پس از سفر به نواحی که دارای این بیماری بوده اند، با پزشک خود تماس بگیرید.
بیشتر بخوانید: ماده غذایی مفید برای تنظیم ضربان قلب
علل تب زرد
این بیماری یک ویروس است که از طریق پشه ای به نام آئدس اجیپتی منتقل می شود. این پشه ها در نزدیکی محل سکونت انسان ها زندگی می کند و حتی در تمیزترین آب ها نیز تولید مثل می کنند. در بیشتر موارد، تب زرد در صحراهای آفریقا و مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی ایجاد می شود.
انسان ها و میمون ها عموما توسط ویروس این بیماری آلوده می شوند. پشه ها ویروس این بیماری را در بین میمون ها، انسان ها و یا هر دو انتقال می دهند. زمانی که یک پشه، انسان یا میمون آلوده به ویروس تب زرد را نیش می زند، ویروس وارد جریان خون پشه شده و قبل از ورود به غدد بزاق در خون جریان پیدا می کند. زمانی که پشه آلوده، میمون یا انسان دیگری را نیش می زند، ویروس وارد جریان خون میزبان شده و ابتلا به این بیماری اتفاق می افتد.
عوامل خطر
شما ممکن است با سفر کردن به مناطقی که پشه ها حامل ویروس این بیماری هستند، در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار بگیرید. این مناطق شامل جنوب صحرای آفریقا و مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی است. حتی اگر گزارشی مبنی بر افراد مبتلا به این ویروس در این نواحی وجود نداشته باشد، به این معنی نیست که شما در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار ندارید.
این امکان وجود دارد که جمعیت بومی، واکسن تب زرد را دریافت کرده باشند و در برابر بیماری ایمن باشند و یا افراد مبتلا به این بیماری هنوز شناسایی نشده باشند. اگر شما قصد سفر به این مناطق را دارید، می توانید با دریافت واکسن این بیماری حداقل چندین هفته قبل از سفر، خود را در برابر این بیماری، ایمن کنید. هر فردی ممکن است به ویروس این بیماری آلوده شود، اما افراد مسن به طور جدی در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری قرار دارند.
عوارض تب زرد
این بیماری موجب مرگ 20 تا 50 درصد افرادی می شود که به شدت بیمار هستند. عوارض این بیماری در مرحله سمی عفونت شامل نارسایی کلیوی و کبدی، یرقان، هذیان گویی و کما است. افرادی که از این بیماری نجات پیدا می کنند، به تدریج در طول یک بازه زمانی چند هفته ای تا چند ماه بهبود پیدا می کنند و معمولا آسیب جدی به اندام ها وارد نمی شود. در طول این مدت، فرد ممکن است دچار احساس خستگی و یرقان شود. سایر عوارض این بیماری شامل عفونت های باکتریایی ثانویه مانند ذات الریه و یا عفونت های خونی هستند.
پیشگیری از این بیماری
1. واکسیناسیون تب زرد
واکسیناسیون مهم ترین وسیله پیشگیری از ابتلا به این بیماری می باشد. واکسن این بیماری ایمن و مقرون به صرفه است و دریافت تک دوز واکسن این بیماری می تواند از زندگی فرد در برابر این بیماری محافظت کند. دوز تقویت کننده واکسن این بیماری مورد نیاز نیست. چندین راهکار برای واکسیناسیون و پیشگیری از این بیماری و انتقال آن استفاده می شود.
ایمن سازی روزمره کودکان، راه اندازی کمپین های واکسیناسیون گروهی به منظور افزایش میزان برخورد با بیماری در کشورهایی که در معرض ابتلا به این خطر هستند و واکسینه کردن مسافرانی که به مناطق بومی این بیماری سفر می کنند. در نواحی با خطر بالا که پوشش واکسیناسیون کم است، تشخیص سریع و کنترل شیوع بیماری با استفاده از ایمن سازی دسته جمعی، امری حیاتی و مهم است.
واکسینه کردن بیشتر افرادی (۸۰ درصد یا بیشتر) که در معرض خطر این بیماری هستند به منظور پیشگیری از انتقال در یک منطقه با شیوع این بیماری مهم است. در رابطه با بروز عوارض جدی ناشی از واکسن تب زرد، گزارشات نادری ارائه شده است. میزان شیوع شدید عوارض جانبی به دنبال ایمن سازی (AEFI)، در هنگامی که این واکسن به کبد، کلیه ها و یا سیستم عصبی حمله می کند، بین صفر تا 21/0 در هر ۱۰ هزار دوز در مناطق بومی تب زرد بومی است و بین 09/0 تا 4/0 در هر ۱۰ هزار دوز در جمعیت هایی است که در معرض ابتلا به این ویروس قرار ندارند.
خطر شیوع شدید عوارض جانبی به دنبال ایمن سازی (AEFI) برای افراد بالای ۶۰ سال و هر فردی که به نقص ایمنی شدید ناشی از بیماری ایدز و یا علل دیگر و یا افرادی که دچار اختلال تیموس هستند، بیشتر است. افرادی که سن بالاتر از 60 سال دارند، باید بعد از ارزیابی دقیق ریسک-مزیت، واکسن را دریافت کنند .
افرادی که معمولا از واکسیناسیون معاف می شوند عبارتند از:
- نوزادانی که کمتر از 9 ماه سن دارند
- زنان باردار ، به جز در زمان شیوع این بیماری که خطر عفونت بالا می باشد.
- افرادی که به پروتئین تخم مرغ آلرژی شدیدی دارند
- افراد مبتلا به نقص ایمنی شدید ناشی از ایدز یا علل دیگر یا افراد مبتلا به اختلال تیموس
براساس قوانین بین المللی بهداشت و سلامت (IHR) کشورها این حق را دارند که از مسافران گواهی واکسیناسیون تب زرد را بخواهند. اگر به دلایل پزشکی امکان واکسینه نشدن وجود داشته باشد، باید توسط مراجع مربوطه مورد تائید قرار بگیرد. قوانین بین المللی بهداشت و سلامت، ملزم به اجرای یک چارچوب قانونی برای پیشگیری از گسترش بیماری های عفونی و دیگر عوامل تهدید کننده سلامتی هستند . نیاز به گواهی واکسیناسیون از سوی مسافران به صورت اختیاری است و در حال حاضر مورد نیاز تمام کشورها نیست.
2. کنترل وکتور (میکروارگانیسم های آلوده مانند پشه)
خطر انتقال این بیماری در مناطق شهری را می توان با از بین بردن مکان های تولید مثل پشه از جمله اضافه کردن حشره کش ها به ظروف ذخیره آب و دیگر اماکنی که آب به صورت راکد است، کاهش داد. هم نظارت بر وکتور و هم کنترل، از اجزای پیشگیری کننده و کنترل بیماری های ناشی از وکتور هستند، به ویژه در مورد کنترل انتقال بیماری در موقعیت های اپیدمی. برای این بیماری، نظارت بر وکتور با هدف قرار دادن پشه آئدس اجیپتی و دیگر گونه های آئدس، به آگاهی دادن در مورد خطر وقوع بروز شیوع شهری کمک خواهد کرد.
اطلاع داشتن از پخش شدن این پشه ها در یک کشور، می تواند به آن کشور اجازه دهد تا مناطقی را به منظور نظارت بر بیماری های انسان و آزمایش آنها اولویت بندی کند و فعالیت های کنترل وکتور را در نظر بگیرد. در حال حاضر یک انبار بهداشت عمومی از حشره کش های بدون خطر و مقرون به صرفه وجود دارد که می تواند در برابر وکتورهای بالغ مورد استفاده قرار گیرد.
این کار بیشتر به خاطر مقاومت وکتورهای بالغ در مقابل حشره کش های رایج و یا کنار گذاشتن برخی از حشره کش ها به دلایل ایمنی و یا هزینه بالای ثبت مجدد است. از لحاظ تاریخی،کمپین های کنترل پشه با موفقیت توانستند پشه آئدس اجیپتی و وکتور تب زرد شهری را در بیشتر نواحی آمریکای مرکزی و جنوبی از بین ببرند. با این حال، پشه آئدس اجیپتی مجددا در مناطق شهری افزایش یافت و خطر مجدد بروز تب زرد شهری را افزایش داد.
برنامه های کنترل پشه که پشه های وحشی را در مناطق جنگلی مورد هدف قرار می دهند، برای پیشگیری از انتقال این بیماری جنگلی (سیلویاتی) کاربردی ندارد. اقدامات پیشگیری کننده شخصی مانند پوشیدن لباس هایی که پوست را کمتر در معرض نیش پشه قرار می دهد و استفاده از مواد دافع حشرات برای پیشگیری از نیش پشه توصیه می شود . استفاده از پشه بند با استفاده از حشره کش در طی روز، نیش زدن پشه را محدود می کند.
3. آمادگی و پاسخ اپیدمیک
تشخیص فوری این بیماری و واکنش سریع از طریق کمپین های واکسیناسیون اضطراری برای کنترل شیوع این بیماری ضروری است. با این وجود، گزارش ندادن این بیماری به طور کامل، جای نگرانی دارد. تعداد واقعی موارد 10 تا 250 برابر تخمین زده می شود که در حال حاضر گزارش شده است.
توصیه سازمان بهداشت جهانی(WHO) این است که هر کشوری که در معرض خطر این بیماری قرار دارد، حداقل یک آزمایشگاه ملی داشته باشد که در آنجا آزمایشات خون این بیماری را انجام دهند. یک مورد تایید شده این بیماری در یک جمعیتی که واکسینه نشده است به منزله شیوع بیماری است. یک مورد تایید شده در هر زمینه ای باید به طور کامل مورد بررسی قرار گیرد. تیم های تحقیق باید با انجام اقدامات اضطراری و برنامه های ایمن سازی بلند مدت، شیوع بیماری را مورد ارزیابی قرار داده و به آن واکنش نشان دهند.
انتقال ویروس تب زرد
ویروس این بیماری یک RNA ویروس و متعلق به جنس Flavivirus است. این ویروس با ویروس نیل غربی، ویروس مولد آنسفالیت سنت لوئیس و ویروس های آنسفالیتی ژاپنی مرتبط است. ویروس این بیماری در درجه اول از طریق نیش پشه های آلوده آئدس یا Haemagogus به افراد منتقل می شود.
پشه ها از طریق تغذیه از پری مات های آلوده (راسته ای از پستانداران انسانی و یاغیر انسانی) ویروس را به دست می آورند و سپس می توانند ویروس را به دیگر پری مات ها (انسانی یا غیر انسانی) انتقال دهند. افرادی که به ویروس تب زرد مبتلا هستند، به مدت کوتاهی قبل از شروع تب و تا 5 روز بعد از شروع عفونت (که به عنوان ویرومیک با عفونت خون شناخته می شود) ناقل بیماری هستند. ویروس این بیماری دارای سه دوره انتقال است: جنگل (sylvatic) ، واسطه (ساوانا) و شهری.
چرخه جنگل (sylvatic)
شامل انتقال ویروس بین پریمات های غیر انسانی (به عنوان مثال میمون ها) و گونه های پشه موجود در مناطق سایه دار جنگل است. زمانی که انسان ها از جنگل بازدید و یا در آن کار می کنند، ویروس توسط پشه ها از میمون ها به انسان منتقل می شود.
واسطه (ساوانا)
در آفریقا یک چرخه واسطه (ساوانا) وجود دارد که شامل انتقال ویروس از پشه ها به انسان هایی است که در مناطق مرزی جنگل زندگی یا کار می کنند. در این چرخه، ویروس از طریق پشه ها از میمون به انسان یا از انسان به انسان منتقل می شود.
چرخه شهری
شامل انتقال ویروس بین انسان ها و پشه های شهری، عمدتا آئدس اجیپتی است. این ویروس معمولا به وسیله یک انسان ویروسی که در جنگل یا ساوانا آلوده شده است، به محیط شهری انتقال داده می شود.
بیشتر بخوانید: مواردی که باعث جذب بیشتر پشه ها به سمتتان می شود
تشخیص این بیماری
تشخیص این بیماری بر اساس علائم و نشانه های آن دشوار است زیرا در ابتدا این بیماری به راحتی ممکن است با مالاریا، تب تیفوئید، تب دنگی و سایر تب های خونریزی دهنده ویروسی اشتباه گرفته شود.
برای تشخیص بیماری، پزشک ممکن است اقدامات زیر را انجام دهد:
- پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و سفر
- گرفتن نمونه خون برای بررسی و آزمایش
اگر شما به این بیماری مبتلا باشید، خون شما وجود ویروس تب زرد را نشان می دهد.همچنین آزمایش های خون، نشان دهنده آنتی بادی ها و سایر مواد مرتبط با ویروس این بیماری هستند.
درمان تب زرد
داروی ضد ویروسی به منظور درمان این بیماری تائید نشده است. در نتیجه ، درمان این بیماری در ابتدا شامل مراقبت های حمایتی در بیمارستان است. این مراقبت شامل تأمین مایعات و اکسیژن، حفظ فشار خون کافی، جایگزینی خون از دست رفته، انجام دیالیز برای نارسایی کلیه و درمان هر نوع عفونت دیگری که ایجاد شده است.
برخی افراد پلاسمای خونی دریافت می کنند تا با جایگزینی پروتئین های خونی، فرآیند انعقاد خون بهبود یابد. اگر به این بیماری مبتلا هستید، پزشک توصیه می کند که در منزل بمانید، از پشه ها دور باشید تا از انتقال این بیماری به سایر افراد پیشگیری کنید. زمانی که شما به این بیماری مبتلا می شوید، برای تمام عمر در برابر این بیماری ایمن هستید.
سوالات متداول
در صورت ابتلای یکی از اعضای خانواده به تب زرد، باید چه کار کنم؟
اگر شما یا هر یک از افراد خانواده شما دارای علائمی هستید که باعث نگرانی شما می شود، برای تشخیص مناسب، فورا با پزشک خود مشورت کنید.
چقدر طول می کشد تا فرد پس از گزیده شدن توسط پشه آلوده بیمار شود؟
دوره کمون یا نهفتگی(مدت زمان بین عفونت تا بروز بیماری) معمولا 3 تا 6 روز است.
تازه واکسن تب زرد دریافت کردم. آیا باید از تماس با اعضای خانواده خود که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، دوری کنم؟
خیر، هیچ مدرکی وجود ندارد که افرادی که واکسن تب زرد دریافت می کنند ، ویروس را پخش می کنند. بنابراین، نیازی نیست که از افرادی که سیستم ایمنی بدن آنها خوب عمل نمی کند، دوری کنید.
چه کسی باید واکسن تب زرد دریافت کند؟
واکسن این بیماری برای افرادی که ۹ ماه سن دارند و یا مسن تر هستند و به مناطقی که در معرض خطر انتقال ویروس این بیماری در آمریکای جنوبی و آفریقا قرار دارند، سفر و یا زندگی می کنند، توصیه می شود. مدرک دریافت واکسن این بیماری ممکن است برای ورود به بعضی از کشورها مورد نیاز باشد.
اطلاعات مربوط به این بیماری مخصوص هر کشوری همراه با توصیه های مبنی بر دریافت واکسن، می تواند در جدول مقررات و توصیه های تب زرد یافت شود.برای برخی از کشورها ، تنها نواحی خاصی وجود دارند که خطر این بیماری در آنها وجود دارد. برای این کشورها اطلاعات خاص بیشتری در نموداری برای راهنمایی توصیه انجام واکسیناسیون ارائه شده است.
چه کسی نباید واکسن تب زرد دریافت کند؟
کودکانی که کمتر از ۶ ماه سن دارند، نباید واکسن دریافت کنند.علاوه بر این، هر فردی که به هر بخش از واکسن دارای آلرژی شدیدی باشد از جمله تخم مرغ، پروتئین های مرغ یا ژلاتین نباید واکسن را دریافت کند. هر فردی که واکنش شدیدی به دوز قبلی واکسن تب زرد داشته باشد نیز نباید دوباره واکسینه شود. در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر، ارائه دهنده خدمات درمانی می تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا می توانید واکسن تب زرد را دریافت کنید یا خیر.
این شرایط عبارتند از:
- افراد مبتلا به ایدز یا بیماری دیگری که بر روی سیستم ایمنی بدن اثر می گذارد
- ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن ناشی از وجود سرطان و یا دیگر شرایط پزشکی
- انجام عمل پیوند عضو
- درمان دارویی (مانند استروئیدها، شیمی درمانی یا دیگر مواردی که بر روی عملکرد سیستم ایمنی بدن اثر می گذارد)
- اختلال تیموس
- افراد بزرگسال 60 سال و بالاتر
- نوزادان بین سنین 6 تا 8 ماه
- زنان باردار و مادران شیرده
واکسن تب زرد چقدر دوام و ماندگاری دارد؟
در بیشتر افراد، یک دوز واکسن باعث حفاظت طولانی مدتی می شود. برخی از افراد ممکن است از دوز دیگری از واکسن بهره مند شوند زیرا در سیستم ایمنی بدن خود دارای مشکلی هستند و یا در نواحی به سر می برند که در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
آیا برای دریافت واکسن تب زرد، باید به کلینیک خاصی مراجعه کنم؟
بله. واکسن تب زرد توسط مقررات بین المللی بهداشت تنظیم می شود و بنابراین تنها تهیه کنندگان مجاز می توانند واکسن را تهیه کنند. بیشتر تهیه کنندگان واکسن این بیماری نیز می توانند واکسن یا داروهای دیگری را برای سفر در اختیار شما قرار دهند.
آیا دریافت واکسن این بیماری برای افراد ۶۰ ساله و مسن تر که به مناطق دارای خطر تب زرد سفر می کنند، توصیه می شود؟
افراد بالای ۶۰ سال ممکن است در مقایسه با افراد جوان تر، در معرض خطر فزاینده حوادث ناگوار وخیم (بیماری های وخیم و یا به ندرت مرگ) در پی واکسیناسیون باشند. این حالت در صورتی صدق می کند که آنها نخستین واکسن تب زرد خود را دریافت کنند . مسافرانی که بالای ۶۰ سال سن دارند باید با ارائه دهندگان خدمات درمانی خود درباره خطرات و مزایای این واکسن و با توجه به برنامه های مسافرتی خود صحبت کنند.
علاوه بر در نظر گرفتن واکسن، مسافران به مناطق بومی باید از خودشان در برابر تب زرد و دیگر بیماری های ناشی از وکتور محافظت کنند. اقدامات پیشگیرانه شامل پوشیدن لباس های آستین بلند و شلوار بلند و استفاده از یک دفع کننده حشرات موثر مانند DEET، پیکاریدین، IR3535 و یا روغن اکالیپتوس لیمویی می باشد.
عوارض جانبی واکسیناسیون تب زرد چیست؟
واکنش ها به واکسن تب زرد معمولا خفیف است که می توانند شامل سردرد خفیف، درد های عضلانی و تب پایین باشند.از حوادث بسیار نادر اما جدی در پی واکسیناسیون تب زرد گزارشاتی ارائه شده است.
تصور می کنم که از واکسن مریض شدم، چه کار باید انجام دهم؟
با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مشورت کنید و اگر فکر می کند که واکسن باعث بیماری شده است، از او بخواهید که وضعیت شما را به سیستم گزارش حوادث جانبی واکسن (VAERS) گزارش کند.
آیا واکسن تب زرد حاوی تیمروزال است؟
خیر، واکسن تب زرد مورد تائید سازمان غذا و داروی امریکا(FDA) حاوی تیومروزال نمی باشد.
چه مدت پس از دریافت واکسن تب زرد، می توان اقدام به بارداری کرد؟
مشخص نشده است که آیا واکسیناسیون تب زرد در زنان باردار، منجر به نقص مادرزادی می شود یا خیر. واکسن این بیماری در بسیاری از زنان باردار، بدون عوارض جانبی نامطلوب بر روی جنین انجام گرفته است. اما از آنجایی که واکسن تب زرد یک واکسن ویروس زنده است، این یک ریسک علمی محسوب می شود.
اگرچه تاخیر دو هفته ای بین واکسیناسیون تب زرد و بارداری کافی است، اما یک تاخیر یک ماهه به عنوان یک رویکرد محافظه کارانه توصیه شده است. اگر یک زن به طور ناخوتاسته و یا بر حسب ضرورت در طول بارداری واکسینه شده باشد ، بعید است که مشکلی در رابطه با واکسن داشته باشد و احتمال اینکه کودک سالمی را به دنیا بیاورد، زیاد است.
آیا به دوز تقویت کننده تب زرد نیاز دارم؟
مطالعات اخیر نشان می دهند که یک دوز واکسن این بیماری ممکن است برای تمام عمر بیماران مفید باشد. شواهد قبلی هر 10 سال یک بار یک دوز تقویت کننده را توصیه کرده اند. با این حال، بسیاری از کشورها هنوز به مدرک واکسیناسیون تب زرد در طی ۵ تا ۱۰ سال گذشته نیاز دارند تا اجازه ورود به کشورشان داده شود. این یعنی این که شما به گرفتن دوز تقویت کننده تب زرد نیاز خواهید داشت. درباره گرفتن دوز تقویت کننده تب زرد، با متخصص سفر درمانی پاسپورت خود مشورت کنید.
تاریخچه بیماری تب زرد
این بیماری به احتمال زیاد قرن ها وجود داشته است اگرچه که اولین گزارش موثق از این بیماری همه گیر در باربادوس، هند غربی در سال 1647 دیده شده است. این بیماری در بوستون در سال 1693 نیز دیده شد. از آن زمان، بیماری های همه گیر زیادی اتفاق افتاده که موجب مرگ هزاران نفر و از دست رفتن میلیون ها دلار می شود.
مناطق آلوده به ترتیب زیر طبقه بندی شده است:
- منطقه مرکزی که هرگز در آن بیماری وجود ندارد مانند هاوانا، سانتیاگو، ورا کروز و دیگر بنادر اسپانیایی-آمریکایی
- مناطق محیطی یا مناطق اپیدمی دوره ای مانند بنادر گرمسیری اقیانوس اطلس در آمریکا و آفریقا.
- منطقه بیماری اپیدمی تصادفی بین خطوز موازی 45 درجه عرض جغرافیایی شمالی و 35 درجه عرض جغرافیایی جنوب
اپیدمی در هاوانا
این شهر یک قرن و نیم است که مرکز توجه قرار گرفته است و از آن زمان بسیاری از بخش های متمدن جهان مکررا آلوده شده اند.
بیشتر بخوانید: تفاوت تب دانگو با تب مالاریا
داروهای خانگی مفید و موثر برای درمان
پیاز خام
پیاز دارای فواید سلامتی زیادی برای درمان هر گونه بیماری است . یک پیاز خام را به دو نیمه تقسیم کنید و آن را به مدت 15 دقیقه درون فر با درجه حرارت 400 بگذارید تا بپزد. سپس آن را به شکل خمیر درآورده و عصاره آن را بگیرید. چند قاشق غذاخوری عسل را به این مخلوط اضافه کنید. شما می توانید دو قاشق غذاخوری از این مخلوط را 6 تا 8 بار در روز و به مدت 10 روز استفاده کنید تا تب زرد کشنده را درمان کنید.شما باید این روش درمانی را سفت و سخت انجام دهید تا از شر این بیماری ویروسی گرمسیری و علائم آن خلاص شوید.
حبه های سیر
کم آبی بدن می تواند باعث ضعیف شدن بدن شود. استفراغ ناشی از تب زرد می تواند سبب کم آبی بدن و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن شود.سیر به دلیل داشتن خواص ضد ویروسی، ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی شناخته شده است. سیر نقش موثری در تقویت سیستم ایمنی بدن دارد و همچنین از بدن شما در برابر دیگر عفونت های ویروسی و باکتریایی محافظت می کند.
حدود شش تا ده حبه سیر را خرد کنید. شما باید صبح زود آنها را مصرف کنید. همچنین می توانید عصاره سیر را بگیرید و چند قطره عسل به آن اضافه کنید و هر روز صبح آن را مصرف کنید. ثابت شده است که این درمان برای معالجه این تب کشنده و علائم آن مفید است.
آب نارگیل و درمان تب زرد
این بیماری باعث کم شدن آب بدن و به نوبه خود باعث ضعیف شدن شما نیز می شود. کم شدن آب بدن به خاطر استفراغ، باعث می شود که احساس بیماری داشته باشید. مهم است که بدن خودرا مرطوب نگه دارید و مواد مغذی ضروری مورد نیاز بدن خود را تامین کنید. آب نارگیل یک درمان خانگی مفید برای درمان کمبود آب بدن است. برای خلاص شدن از کمبود آب بدن و تامین مواد مغذی ضروری ، باید آب نارگیل خالص بنوشید. شما باید حداقل چهار تا پنج بار در روز آب نارگیل بنوشید تا بدن خود را تقویت کرده و مرطوب نگه دارید.
عصاره نیشکر
تب زرد می تواند به شدت باعث کم شدن آب بدن شود. بیمار ممکن است به خاطر کم آبی و استفراغ ضعیف شود. عصاره نیشکر بهترین داروی خانگی برای درمان کم شدن آب بدن است که نشانه خطرناکی از بروز این بیماری می باشد. برای تامین ویتامین ها و مواد معدنی ضروری ناشی از کم آبی بدن، باید عصاره نیشکر بنوشید.
عصاره نیشکر، گلوکز بدن را که برای تمام عضلات مهم است تهیه می کند و انرژی و قدرت طبیعی به بدن شما می دهد. برای تهیه پروتئین های ضروری برای بدن خود،عصاره نیشکر را سه بار در روز مصرف کنید. همچنین باعث پائین آمدن دمای زیاد بدن بیمار مبتلا به این بیماری می شود.
درمان تب زرد بر اساس سنت طب غربی
متاسفانه همانند دیگر ویروس هایی که در همین رده هستند ، هیچ نوع درمان شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد. تنها درمانی که می توان آن را پیشنهاد کرد، درمان ضد ویروسی مانند آسيكلووير(Acyclovir) است، بعلاوه درمان حمایتی از قبیل باز جذب آب برای خنثی کردن اثر تب و داروهای کنترل کننده درد مانند پاراستامول و آسپیرین. در مواردی که سرعت پیشرفت بیماری زیاد است، بستری شدن در بیمارستان نیز توصیه می شود و نظارت پزشک به طور اکید توصیه می شود.
درمان بر اساس سنت طب طبیعی
طب غربی هنوز در حال پیشرفت برای درمان این بیماری است و بیشتر اوقات به جای اینکه بر روی دلیل اصلی بیماری تمرکز داشته باشد، به علائم و نشانه های بیماری توجه می کند و بیمار باید با تب و خستگی مداوم زندگی کند و تنها به روش های حمایتی متکی باشد تا زندگی راحت تر و آسان تری داشته باشد.
