در تیروئید بیش فعال، غده تیروئید مقادیر بیش از حد هورمون های تیروئید و تریودوتیرونین را تولید می کند. پرکاری تیروئید همراه با نشانه هایی مانند بی قراری، عصبی بودن، کاهش وزن با وجود اشتهای بالا و ضربان سریع قلب ظاهر می شود. پرکاری تیروئید یک بیماری شایع است. این بیماری عمدتاً زنان و افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. بیماری تیروئید بیش فعال می تواند بر روی دیابت تاثیرگذار باشد. زیرا در این بیماری به طور قابل توجهی متابولیسم افزایش می یابد و در نتیجه بیماران بیش از حد معمول به انسولین احتیاج خواهند داشت. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی پرکاری تیروئید می پردازیم.
مرور کلی بر پرکاری تیروئید
پرکاری تیروئید چیست؟
در تیروئید بیش فعال، غده تیروئید هورمون های تیروئید فراوانی تولید می کند. این روند موجب می شود که فرآیندهای متابولیکی بدن تسریع یابند.
علائم تیروئید بیش فعال
علائم رایج پرکاری تیروئید شامل بی قراری و عصبی بودن، نوسانات خلقی، کاهش وزن با وجود اشتهای بالا، تپش قلب، افزایش میزان عرق کردن بدن، پوست گرم و مرطوب، افزایش تشنگی، حساسیت به گرما، تیروئید بزرگ یا گواتر، برآمدگی چشم و سایر مشکلات مربوط به چشم است.
علل تیروئید بیش فعال
علل تیروئید بیش فعال شامل بیماری گریوز، استقلال داخلی غده تیروئید (تولید مستقل و کنترل نشده هورمون) و در موارد نادر التهاب تیروئید و سرطان تیروئید می باشد.
درمان پرکاری تیروئید
برای درمان تیروئید بیش فعال داروهایی که می توانند میزان هورمون های تیروئید را کاهش دهند، تجویز می شوند. علاوه بر این، ید رادیوتراپی و جراحی نیز روش های دیگری برای درمان هستند.
علائم تیروئید بیش فعال
غده تیروئید بیش فعال، از طریق علائم آن قابل شناسایی است. مقدار فراوان هورمونهای تیروئید موجب تسریع در متابولیسم بدن می شود.
علائم شایع پرکاری تیروئید عبارتند از:
- بی قراری، عصبی بودن، تحریک پذیری و نوسانات خلقی
- بی خوابی
- تپش قلب و تاکی کاردی (ضربان سریع قلب) و اختلال در ریتم قلب
- افزایش تعریق بدن
- فشار خون بالا
- گرم و مرطوب بودن پوست
- حساسیت به گرما
- عطش و تشنگی
- اسهال و گاهی استفراغ
- کاهش وزن علی رغم اشتهای بالا
- ریزش مو
- ضعف عضلانی
- درد عضلانی و بی‌تحرکی عضلات
- لرزیدن بدن
- اختلالات قاعدگی
- غده تیروئید بزرگ شده که در ۷۰ تا ۹۰ درصد بیماران مشاهده می شود
غده تیروئید بیش فعال معمولاً در اثر نقص سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. خود ایمنی پرکاری تیروئید، بیماری گریوز نامیده می شود. علاوه بر علائم ذکر شده در بالا، مبتلایان همچنین ممکن است دچار مشکلات چشمی مانند اوربیتوپاتی غدد درون ریز شوند.
که علائم رایج این بیماری شامل موارد زیر است:
- احساس فشار در پشت چشم
- اختلالات بینایی مانند تصاویر دوتایی
- فتوفوبیا
- چشمهای بیرون زده
به چشم های بیرون زده که معمولاً همراه با نگاه خیره شده است، چشمان عینکی نیز گفته می شود. میزان ورم چشم ها اطلاعاتی در مورد میزان پرکاری تیروئید ارائه نمی دهند. به عنوان مثال، در بعضی از افراد ورم چشم زیاد است و چشم ها بسیار برجسته به نظر می رسند، اما این در صورتی است که این افراد مبتلا به پرکاری تیروئید خفیف هستند.
سه علامت پرکاری تیروئید که شامل چشم های بیرون زده، تاکی کاردی و گواتر هستند، Merseburg Triad نامیده می شوند. این موارد، رایج ترین علائم بیماری گریوز هستند. تیروئید بیش فعال که در افراد سالخورده وجود دارد، اغلب متفاوت از پرکاری تیروئیدی است که در افراد جوان بروز می کند. پرکاری تیروئید در افراد سالخورده ممکن است بسیاری از علائم رایج را نداشته باشد.
به عنوان مثال، در برخی از بیماران مسن تنها ضربان سریع یا نامنظم قلب و یا کاهش وزن مشاهده می شود. آریتمی قلبی نیز گاهی تنها علامت پرکاری تیروئید در این گروه سنی است. بیماری تیروئید بیش فعال می تواند بر روی دیابت تاثیرگذار باشد. زیرا در این بیماری به طور قابل توجهی متابولیسم افزایش می یابد و در نتیجه بیماران بیش از حد معمول به انسولین احتیاج خواهند داشت.
بیشتر بخوانید: آریتمی قلبی و توصیه های پزشکی در مورد آن
درمان پرکاری تیروئید
تیروئید بیش فعال یک بیماری جدی است و باید توسط یک متخصص مانند متخصص داخلی یا متخصص غدد داخلی درمان شود. پزشکان متناسب با شرایط هر بیمار، درمانی مناسب پیشنهاد می کنند. درمان تیروئید بیش فعال به طور عمده به شدت آن بستگی دارد. علاوه بر این، سن و سطح سلامت عمومی بیمار نیز بر روی برنامه درمانی تاثیر گذار است.
علائم پرکاری تیروئید عبارتند از: بی قراری درونی، نبض سریع، بی خوابی، اسهال، عدم تحمل گرما و کاهش سریع وزن. همچنین ممکن است افراد مبتلا به پرکاری تیروئید نسبت به سایر افراد، به تعداد دفعات بیشتری مریض شوند. حتی عملکرد فوق العاده ضعیف بیماری تیروئید بیش فعال می تواند باعث ایجاد آریتمی قلبی، مانند فیبریلاسیون دهلیزی شود. این خطر با افزایش سن و در افراد مسن افزایش می یابد. در زنان یائسه، تیروئید بیش فعال موجب کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان می شود.
بنابراین درمان سریع به ویژه برای بیماران مسن بسیار حائز اهمیت است. از طرف دیگر، در بیماری گریوز یکی از دلایل عمده پرکاری تیروئید، استعمال دخانیات و سیگار است. افراد سیگاری نه تنها مکرراً بیمار می شوند، بلکه سیر بیماری نیز در آنها شدیدتر است. به ویژه، برخی از علائم بیماری مانند اوربیتوپاتی غدد درون ریز که یک نوع بیماری چشمی ناشی از بیماری گریوز است، در افراد سیگاری بیشتر مشاهده می شود.
داروهای درمان کننده پرکاری تیروئید
در درمان بیماری تیروئید بیش فعال با استفاده از دارو، بیماران داروهای مسدود کننده تیروئید که به اصطلاح به آنها داروهای تیروستاتیک گفته می شود، دریافت می کنند. این داروها موجب کاهش میزان آزاد شدن هورمون های تیروئیدی در گردش خون می شوند. داروهای تیروستاتیک از روش های مختلفی به این هدف دست می یابند.
امروزه، برای درمان پرکاری تیروئید از تیونامیدها ماننده کاربی مازول یا تیامازول استفاده می شود. این داروهای تیروستاتیک می توانند به طور مستقیم تولید هورمونهای تیروئید را مهار کنند. در طول درمان با چنین داروهایی، پزشک مرتبا سطح هورمون های تیروئید خون را در بیمار چک می کند. سطح هورمون افزایش یافته، معمولاً پس از چند هفته کاهش می یابد.
سپس علائم تیروئید بیش فعال بهبود پیدا می کنند. اگر روال درمان به این صورت پیش نرود، معمولاً یک روش درمانی دیگر مانند ید رادیوتراپی و جراحی در نظر گرفته می شود. اگر بیماری گریوز علت تیروئید بیش فعال باشد، داروهای تیروستاتیک حداقل باید به مدت یک سال مصرف شوند. در حدود نیمی از بیماران، غده تیروئید پس از درمان و قطع دارو، به طور طبیعی فعالیت خواهد کرد و علائم پرکاری تیروئید قابل برگشت نخواهند بود.
اما در ۵۰ درصد دیگر بیماران، این امر امکان پذیر نمی باشد. با این حال، مصرف داروهای تیروستاتیک نیز برای طولانی مدت منطقی نیستند. همچنین به دلیل عوارض جانبی این داروها، مصرف طولانی مدت آنها توصیه نمی شود. درعوض پزشکان گزینه های دیگر درمان پرکاری تیروئید مانند ید رادیوتراپی یا جراحی را به بیماران توصیه می کنند.
درمان تیروئید بیش فعال با استفاده از روش ید رادیوتراپی
در این روش درمانی، بیمار ید رادیواکتیو را دریافت می کند که با استفاده از سرنگ به داخل رگ تزریق شده یا به صورت کپسول بلعیده می شود. ید رادیواکتیو مانند ید طبیعی در غده تیروئید ذخیره می شود. سلول هایی که میزان هورمون های تیروئیدی بیشتری را تولید می کنند، مقادیر بیشتری از ید را نیز جذب می کنند. پوسیدگی ید رادیواکتیو در سلول، پرتوهای به اصطلاح بتا را تولید می کند و این پرتوها سلولها را از بین می برند. به این ترتیب تولید هورمون کاهش یافته و متابولیسم غده تیروئید به تدریج عادی می شود.
در صورتی که روش ید رادیوتراپی به صورت صحیح و درست انجام شود، هیچ خطری برای سایر اعضای بدن ایجاد نمی کند. دامنه اشعه رادیو اکتیو که هنگام فروپاشی ید ساطع می شود، تنها چند میلیمتر است. با توجه به قرار گرفتن بیمار در معرض تشعشع به دلیل انجام ید رادیوتراپی، بیماران نباید موقتاً با افراد دیگر ارتباط نزدیک و مستقیم داشته باشند.
با این حال، معمولاً تنها چند روز طول می کشد تا پرتوها از بدن خارج شوند. در برخی از کشورها مانند آلمان، به دلیل مسائل ایمنی، ید رادیوتراپی در بیمارستان و با بستری کردن بیمار انجام شده و پس از آن بیمار به مدت چند روز در بخش ویژه نگهداری می شود. به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشع ید رادیوتراپی برای زنان باردار و شیرده مناسب نمی باشد.
بسیاری از بیماران در نتیجه انجام ید رادیوتراپی، به کم کاری تیروئید مبتلا می شوند. این زمانی رخ می دهد که قسمت زیادی از بافت فعال تیروئید در اثر رادیوتراپی از بین برود. در اثر کم کاری تیروئید هورمون تیروئید به مقدار کافی تولید نمی شود. با این حال، کمبود هورمون تیروئید را می توان با مصرف داروهای هورمونی مانند لووتیروکسین جبران کرد.
درمان پرکاری تیروئید با روش جراحی
اگر سایر گزینه ها و روش های درمانی تیروئید بیش فعال موثر نباشند و یا تیروئید بیش فعال موجب بزرگ شدن گواتر شده باشد، عمل جراحی می تواند گزینه ای مناسب باشد. انجام عمل جراحی همچنین برای درمان افرادی که به دلیل تومور بدخیم غده تیروئید به تیروئید بیش فعال مشکوک هستند، پیشنهاد می شود.
قبل از انجام عمل جراحی، متابولیسم هورمون غده تیروئید با استفاده از دارو به حالت نرمال باز می گردد. در طی عمل، غده تیروئید بیمار به طور جزئی و یا کاملاً تخلیه می شود. در واقع، هر چه بافت بیشتری از غده تیروئید برداشته شود، هورمون های تیروئیدی کمتری پس از آن تولید می شود. بنابراین، این عمل می تواند موجب کم کاری تیروئید شود. در نتیجه بیماران لازم است تا آخر عمر قرص های هورمونی مصرف کنند.
نقش تغذیه در تیروئید بیش فعال
تغذیه نقش مهمی در پرکاری تیروئید ایفا می کند. در این بیماری، به دلیل سرعت بالای متابولیسم بدن، بسیاری از بیماران کاهش وزن را تجربه می کنند. بنابراین مهم است که علاوه بر دارا بودن یک رژیم متعادل و متنوع، از طریق وعده های غذایی به میزان کافی کالری دریافت کنید. اما به محض بازگشت وضعیت متابولیک به حالت عادی، لازم است که مجددا کالری دریافتی را کاهش دهید.
برای دنبال کردن یک رژیم غذایی مناسب، بهتر است با پزشک مشورت کنید. علاوه بر این، افراد مبتلا به تیروئید بیش فعال باید از مصرف قهوه، نوشابه و الکل خودداری کنند. زیرا این نوشیدنی ها سوخت و ساز بدن را تقویت و فعال می کنند.
نکات کلیدی
اگر مبتلا به پرکاری تیروئید هستید، مراقب میزان ید مصرفی خود باشید. البته این به معنای عدم مصرف ید نمی باشد. در انجام معاینات اشعه ایکس و ام آر آی احتیاط کنید. زیرا قبل از انجام چنین تست هایی ممکن است مصرف مواد حاوی ید تجویز شوند. به همین دلیل، لازم است قبل از انجام این تست ها، به پزشک در مورد تیروئید بیش فعال خود اطلاع دهید. در این صورت، پزشک علاوه بر داروهای رایج، داروهایی که مانع از جذب ید توسط غده تیروئید می شوند را نیز برای شما تجویز می کند.
همچنین ممکن است که داروهایی که فاقد ید هستند، برای شما تجویز شود. اگر به دلیل درمان پرکاری تیروئید، دچار کم کاری تیروئید شده اید و به مصرف هورمون های تیروئیدی احتیاج دارید، لازم است سطح هورمونهای خونتان به طور مرتب بررسی شوند و از این طریق آنها را در حد طبیعی نگه داشت.
علل و عوامل خطرزای پرکاری تیروئید
در تیروئید بیش فعال، غده تیروئید مقادیر بسیار زیادی از دو هورمون تیروکسین و تریودوتیرونین را تولید می کند. این هورمون ها بر قلب و گردش خون تاثیر گذار هستند و نقش مهمی در متابولیسم انرژی بدن دارند. در واقع این هورمون ها، سوخت و ساز بدن را تسریع می بخشند. زمانی که غده هیپوتالاموس هورمون TRH را آزاد می کند، این هورمون غده هیپوفیز را تحریک می کند تا هورمون TSH را آزاد کند.
هورمون TSH به نوبه خود باعث تولید هورمون های تیروئید می شود. اینکه غده تیروئید بیش از حد معمول هورمون تولید می کند، می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. شایع ترین آنها، بیماری گریوز و استقلال داخلی غده تیروئید است. با این حال علل نادری نیز برای ایجاد تیروئید بیش فعال وجود دارد.
بیماری گریوز
گاهی اوقات پرکاری تیروئید ناشی از واکنش خود ایمنی بدن است. در واقع این بیماری ناشی از واکنش سیستم ایمنی بدن است که در آن سیستم ایمنی با آنتی بادی های خود به اشتباه به بافت بدن حمله می کند. به این آنتی بادی ها در اصطلاح اتوآنتی بادی گفته می شود. در بیماری گریوز سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی را علیه غده تیروئید ایجاد می کند. این آنتی بادی ها موجب تحریک سلول ها برای تولید بیشتر هورمون تیروئید می شوند. این امر منجر به غده تیروئید بیش فعال می شود.
نوع عملکرد سیستم ایمنی بدن افرادی که به غده تیروئید حمله می کند، هنوز ناشناخته است. اما با این حال، کارشناسان معتقدند که عوامل ژنتیکی، استرس روانی و سیگار کشیدن از عوامل خطر برای ابتلا به بیماری گریوز هستند. این بیماری معمولاً در بین سنین 30 تا 50 سال رخ می دهد و خطر ابتلای زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان است. این بیماری همچنین می تواند در کودکان نیز بروز یابد. در واقع بیماری گریوز شایع ترین علت پرکاری تیروئید در کودکان است.
استقلال داخلی تیروئید
در افراد مسن، پرکاری تیروئید معمولاً به دلیل استقلال غده تیروئید رخ می دهد. این بدان معنی است که غده تیروئید به طور جزیی یا کلی تصمیم می گیرد تولید هورمون را به طور مستقل افزایش دهد، بدون آنکه از مغز به عنوان ارگان کنترل مرکزی پیروی کند.
استقلال غده تیروئید به سه دسته تقسیم بندی می شود:
استقلال منتشر شونده
در استقلال منتشر شونده سلول ها استقلال یافته به طور گسترده در کل غده تیروئید در حال گسترش هستند.
استقلال تک محور
در استقلال تک محور تنها یک گره از سلول های استقلال یافته در غده تیروئید یافت می شود. چنین گره ای در گذشته آدنوم خودمختار نامیده می شد.
استقلال چند تایی
در استقلال چند تایی غده تیروئید دارای چند گره با سلولهای استقلال یافته است.
شایعترین دلیل استقلال تیروئید کمبود ید مزمن است. این شرایط زمانی رخ می دهد که ید به مقدار کمی وجود داشته باشد. به همین دلیل غده تیروئید توانایی تولید هورمون را به مقدار کافی ندارد، در نتیجه سعی می کند با افزایش رشد خود این امر را جبران کند. این می تواند به گره های تیروئید منجر شود که بدون کنترل توسط مغز هورمون تولید می کنند.
اگر این گره ها به اندازه کافی بزرگ شوند، دریافت مجدد ید منجر به تولید کنترل نشده هورمون می شود. این امر همچنین می تواند بسیار ناگهانی رخ دهد. به عنوان مثال، زمانی که افراد مبتلا مقادیر زیادی ید دریافت کنند، این می تواند منجر به تولید مقادیر فراوان هورمون شود.
سایر علل پرکاری تیروئید
علل نادر ایجاد کننده تیروئید بیش فعال، شامل التهاب غده تیروئید و اشکال خاصی از سرطان تیروئید است. همچنین افرادی که مقادیر فراوانی هورمون تیروئید را به عنوان دارو مصرف می کنند، می توانند دچار پرکاری تیروئید شوند. گاهی اوقات تومور غده هیپوفیز نیز ممکن است منجر به پرکاری تیروئید شود. غده هیپوفیز ناحیه ای از مغز است که عملکرد غده تیروئید را با هورمون خود کنترل می کند. تومور غده هیپوفیز می تواند باعث افزایش تولید TSH شود. مقادیر فراوان این هورمون می تواند غده تیروئید را تحریک و منجر به پرکاری تیروئید شود.
از علل دیگر تیروئید بیش فعال می توان به مصرف مقادیر فراوان ید اشاره کرد. این ممکن است به دلیل مصرف داروهای حاوی ید و همچنین مواد حاجب حاوی ید ایجاد شود. به عنوان مثال، قبل از انجام آزمایشاتی مانند ام آر ای یا اشعه ایکس، لازم است داروهای حاوی ید مصرف شوند. علاوه بر این، افرادی که مقادیر زیادی از غذاهای سرشار از ید را برای مدت طولانی مصرف می کنند، می توانند دچار پرکاری تیروئید شوند.
بیشتر بخوانید: علائم سرطان تیروئید چیست؟ + علل، تشخیص و روش های درمانی
تیروئید بیش فعال و بارداری
هورمون حاملگی HCG (گنادوتروپین کریونی) مشابه هورمون TSH غده هیپوفیز است. بنابراین، مانند آن می تواند تاثیر تحریکی بر تولید هورمون غده تیروئید داشته باشد. در نتیجه برخی از زنان باردار دچار پرکاری تیروئید موقتی و خفیف می شوند. پرکاری تیروئید بارداری معمولاً نیاز به درمان دارویی ندارد. اما اگر پرکاری تیروئید در دوران بارداری به مدت چندین هفته ادامه یابد و یا همراه با علائمی مانند تپش قلب و لرز باشد، احتمالاً علت دیگری در پشت آن وجود دارد.
در بیشتر موارد، این به دلیل بیماری گریوز رخ می دهد. در چنین شرایطی، باید غده تیروئید بیش فعال به طور کامل درمان شود. در غیر این صورت، ممکن است عواقب جدی با خود به همراه داشته باشد. این ممکن است شامل زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد، سقط جنین و تولد جنین مرده و یا پره اکلامپسی باشد.
زنان مبتلا به پرکاری تیروئید لازم است قبل از اقدام به بارداری، بیماری خود را درمان کرده و سطح هورمون خود را متعادل کنند. عملکرد بهینه تیروئید برای رشد سالم کودک مخصوصاً در هفته های اول بارداری بسیار مهم است. علاوه بر این، مقدار زیاد هورمون های تیروئید در احتمال بارداری تاثیر می گذارد.
معاینات و تشخیص پرکاری تیروئید
اگر به پرکاری تیروئید مشکوک شده اید، پزشک ابتدا در مورد سابقه پزشکی شما سوالاتی را می پرسد. به عنوان مثال، او در مورد علائم، بیماری های قلبی و عادت های غذایی شما سوالاتی را مطرح خواهد کرد. پزشک همچنین در مورد سابقه خانوادگی شما از بیماری های تیروئید پرس و جو خواهد کرد.
علاوه بر این، در مورد داروهایی که مصرف می کنید و یا معایناتی مانند اشعه ایکس که به تازگی انجام داده اید، از شما خواهد پرسید. مرحله بعدی، معاینات جسمی است. پزشک گردن شما را برای بررسی اینکه آیا غده تیروئید شما بزرگ شده است یا خیر، لمس خواهد کرد. او همچنین دور گردن شما را اندازه گیری می کند.
غده تیروئید متشکل از دو لوب است و در زیر غضروف تیروئید و در مقابل نای قرار گرفته است. پزشک برای اینکه بتواند غده تیروئید را بهتر معاینه کند، سونوگرافی گردن را تجویز می کند. سونوگرافی گردن این امکان را به او می دهد که موقعیت، شکل، اندازه و ساختار غده تیروئید را با دقت بیشتری ارزیابی کند. اگر به بیماری گریوز مشکوک باشید، سوکت های چشم نیز با استفاده از سونوگرافی چشم معاینه می شوند.
پرکاری تیروئید با آزمایش خون مشخص و تایید می شود. غلظت هورمون های تیروئید T3 و T4 و همچنین هورمون کنترل غده هیپوفیز در طی آزمایش خون تعیین می شوند. در صورت ابتلا به تیروئید بیش فعال، غلظت T3 و T4 افزایش می یابد. اما سطح TSH کاهش می یابد. تحقیقات بیشتر به کشف علت این اختلال هورمونی کمک می کند.
اگر به بیماری گریوز مشکوک باشید، نمونه ای از خون شما برای آنتی بادی های خاص علیه غده تیروئید بررسی می شوند. با کمک اسکن سونوگرافی می توان عملکرد تیروئید را با دقت بیشتری بررسی کرد. برای این منظور پزشک یک ماده رادیواکتیو را که در غده تیروئید، به ویژه در مناطق فعال و تولید کننده هورمون جمع می شود، به بیمار تزریق می کند.
سپس با استفاده از یک دوربین ویژه از غده تیروئید عکس گرفته می شود. با تجمع ماده رادیو اکتیو در مناطق مختلف، بافت قابل مشاهده خواهد داشت. این سبب می شود که پزشک بین گره های گرم و سرد تمایز قائل شود. نقاط گرم مناطقی هستند که بسیار فعال اند و هورمون های تیروئید زیادی را تولید می کنند و بنابراین مقدار بیشتری از مواد رادیو اکتیو در آن جمع می شوند.
در مقابل، ماده رادیو اکتیو کمتری در گره های سرد نسبت به بافت اطراف انباشته می شود. این مناطق از نظر متابولیکی نسبت به بافت های سالم، متابولیک کمتری دارند و دلیل آن معمولا تغییر بی ضرر بافت است. علیرغم وجود گره های سرد اگر سایر نواحی غده تیروئید هورمون های بیشتری تولید کنند، پرکاری تیروئید ممکن است وجود داشته باشد.
گاهی اوقات پزشک با کمک یک سوزن توخالی نازک یک نمونه کوچک از بافت غده تیروئید را بر می دارد. این نمونه در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرد. به عنوان مثال، می توان با استفاده از این نمونه خوش خیم یا بدخیم بودن تغییرات بافت را مشخص کرد. علاوه بر این، التهاب غده تیروئید نیز هنگام تجزیه و تحلیل نمونه بافت قابل تشخیص است.
بیشتر بخوانید: بیماری کم کاری تیروئید | علائم، درمان، رژیم غذایی
شدت تیروئید بیش فعال
تیروئید بیش فعال با توجه به شدت آن طبقه بندی می شود. تیروئید بیش فعال نهفته یا تیروئید بیش فعالی که در مراحل اولیه قرار دارد. در این حالت هورمون های تیروئید خون هنوز هم در سطح طبیعی قرار دارند اما سطح TSH کاهش می یابد. پرکاری تیروئید آشکار که یک بیماری مزمن با علائم کم و بیش واضح است. در این شرایط سطح t3 و t4 خون بالا رفته و سطح TSH کاهش می یابد.
مقدار اضافی هورمونهای تیروئید برای بدن سمی می شود. در این شرایط تیروتوکسیکوز یا در بدترین حالت یک بحران و تیروتوکسیک ایجاد می شود. علائم این بیماری شامل تب بالا، اسهال، استفراغ، ضعف عضلات، تعریق، از بین رفتن هوشیاری تا اغما و نارسایی گردش خون است. چنین عارضه ای بسیار نادر است.
به عنوان مثال، اگر تیروئید بیش فعال به مدت طولانی درمان نشده باقی بماند یا به اندازه کافی درمان نشود، این شرایط می تواند رخ دهد. علت احتمالی دیگر، مصرف بیش از حد ید از طریق داروها یا مواد دیگر است. همچنین تیروتوکسیکوز می تواند مستقل از پرکاری تیروئید باشد. به عنوان مثال، در مورد تیروئیدیت یا افرادی که مقادیر فراوانی هورمون تیروئید مصرف می کنند، ممکن است تیروتوکسیکوز رخ دهد.
دوره درمان و احتمال بهبودی پرکاری تیروئید
اگر پرکاری تیروئید به موقع تشخیص داده و درمان شود، احتمال بهبودی بسیار زیاد است. بیماری گریوز در تقریبا نیمی از بیماران با درمان های دارویی کنترل می شود. با این حال، این بیماری همچنین می تواند پس از درمان دوباره بروز یابد. در مقابل، استقلال تیروئید به عنوان محرک پرکاری تیروئید، به خودی خود درمان نمی شود.
زیرا بافتی که به تنهایی باعث تولید هورمون های بیش از حد می شود، می تواند حتی با گذشت زمان افزایش یابد. بنابراین، درمان های پزشکی برای این شرایط کاملاً ضروری است. اما اگر درمان به موقع انجام شود، افراد مبتلا به استقلال تیروئید می توانند به زندگی عادی خود برگردند. اگر تیروئید بیش فعال بسیار دیر تشخیص داده و یا درمان نشود، بیماری های ثانویه ممکن است رخ دهند. این موارد شامل نارسایی قلبی و پوکی استخوان است.
