احتمالا تا به حال نام ضد آفتاب های فیزیکی و شیمیایی به گوش تان خورده است. این اصطلاحات به ترکیبات مؤثر مورد استفاده در آن ها اشاره دارد.
اکسید روی و تیتانیوم دو مادۀ شیمیایی تشکیل دهندۀ ضد آفتاب های فیزیکی هستند. در حقیقت منظور از شیمیایی و فیزیکی به نحوه ی محافظت ضدآفتاب از پوست اشاره دارد. ماده موثره ی اصلی ضد آفتاب های فیزیکی مواد معدنی و ضد آفتاب های شیمیایی، مواد آلی یا با پایه ی کربن است.
قبل از اینکه به تفاوت های ضد آفتاب فیزیکی و شیمیایی بگوییم، کمی به اهمیت استفاده از ضد آفتاب می‌پردازیم.
همه باید ضد آفتاب بزنند.
مردان، زنان و کودکان بالای 6 ماه باید هر روز از ضد آفتاب استفاده کنند. این موضوع شامل حال تمام کسانی که پوست سیاه یا سفید دارند می شود. به خاطر داشته باشید که در طول زندگی پوست در مواجهه با نور خورشید دچار آسیب دیدگی و سوختگی می شود.
نوزادان زیر 6 ماه استثنا هستند زیرا پوست آن ها بسیار حساس است. به همین دلیل بهتر است به هیچ عنوان در معرض آفتاب قرار نگرفته و در صورت لزوم برای آن ها از سایه بان و لباس های محافظ در مقابل نور خورشید استفاده کنید.
بزرگی و کوچکی SPF ضد آفتاب مهم است.
همین ابتدا باید بدانید که “هیچ ضد آفتابی 100٪ از پوست شما در مقابل سوختگی و آسیب های ناشی از نورخورشید محافظت نمی کند”. ضد آفتاب تنها می تواند مدت زمانی را که می توانید در خارج از منزل باشید افزایش دهد و البته این مدت زمان تا حدودی با شمارۀ SPF مرتبط است. پایین ترین شمارۀ spf که می توانید استفاده کنید spf 30 است.
یادآوری این نکته بسیار حائز اهمیت است که اگرچه SPF های بالاتر محافظت بیشتری از پوست در مقابل نور خورشید دارند، اما میزان دوام آن ها روی پوست بیشتر از SPF های پایین تر نیست؛ بنابراین باید هر دو تا چهار ساعت یک بار استفاده از آن ها را تمدید کنید.
در صورت نیاز از ضد آفتاب های هایپوآلرژنیک استفاده کنید.
واکنش های آلرژیک به ضد آفتاب ها معمولا ناشی از وجود عطرها و نگه دارنده ها در این محصولات است و نه مواد شیمیایی که پرتوهای فرابنفش را فیلتر می کنند. بیشتر کودکان که پوست حساس تری دارند، به بعضی محصولات آرایشی بهداشتی به ویژه ضد آفتاب حساسیت نشان می‌دهند.
توصیه می شود که ابتدا ضد آفتاب را روی بخش کوچکی از پوست تان بزنید، به ویژه اگر قبلا از آن محصول استفاده نکرده اید. سعی کنید از ضد آفتاب های فاقد رایحه و هایپوآلرژنیک استفاده کنید. در گزارشات سایت https://lafarrerr.com/ آمده که ضد آفتاب هایی که ماده موثره اصلی آن ها تیتانیوم دی اکساید است، معمولا برای پوست های حساس مناسب تر است.
ضدآفتاب فیزیکی یا مینرال
تنها دو ماده موثره با خاصیت فیلتر فیزیکی برای استفاده در کرم های ضد آفتاب، مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکاست: اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم.
این تصور وجود دارد که ضد آفتاب های فیزیکی یا مینرالیک، یک سد محافظتی روی سطح پوست ایجاد کرده و اشعه های ماوراء بنفش را به محیط برگردانده و از بدن شما دور می کنند. با این حال، تحقیقات اخیر نشان می دهد که کرم های ضد آفتاب فیزیکی یا معدنی نیز با جذب 95 درصد از پرتوهای نور خورشید از پوست محافظت می کنند.
ویژگی های زیبایی شناختی!
ضدآفتاب های فیزیکی معمولاً حالت گچی داشته و رد سفید رنگی روی پوست به جای می گذارند، مگر اینکه از ضد آفتاب رنگی یا محصولی که با کمک فناوری نانو ساختار مواد تشکیل دهنده اش تغییر کرده، استفاده کنید.
با اینکه ضد آفتاب های فیزیکی با عنوان طبیعی معروف هستند ولی برای اینکه به خوبی روی پوست پخش شوند نیاز به ترکیب با مواد شیمیایی مصنوعی دارند.
ضدآفتاب شیمیایی
تمام مواد موثر دیگر به جز روی و تیتانیوم، مواد تشکیل دهندۀ ضد آفتاب های شیمیایی محسوب می شوند. کرم های ضد آفتاب شیمیایی به جای ایجاد سد روی پوست، جذب پوست می شوند. این نوع فیلتر به کمک یک واکنش شیمیایی، اشعه ماوراء بنفش را به گرما تبدیل کرده و مانع آسیب دیدگی پوست می شود.
در هنگام استفاده از ضدآفتاب های فیزیکی درنظر داشته باشید که برای محافظت از پوست خود در مقابل اشعه های UVA و UVB به دنبال کرمی باشید که حداقل 10 درصد آن شامل اکسید روی است.
نتیجه گیری
حال با دانستن این مطالب، باید بتوانید با خواندن برچسب موجود روی تیوپ ضدآفتاب، تشخیص دهید که چه نوعی ضدآفتابی را می خرید، اما همانطور که گفتیم، برنده ای نیست، آن‌ها فقط متفاوت هستند.
