ایمپلنت دندان نوعی پیچ تیتانیوم است که از طریق جراحی در استخوان آرواره قرار داده می شود. طی پروسه ای به نام اسئواینتگریشن (Osseointegration) ایمپلنت در استخوان فرو می رود تا یک تکیه گاه ثابت برای پست دندان یا پیچی ایجاد کند که از کراون (تاج دندان) یا بریج پشتیبانی می کند. ایمپلنت مثل دندان طبیعی عمل می کند و به نظر می رسد و جایگزین دائم و مناسبی برای دندان های از دست رفته محسوب می شود.

قسمت های ایمپلنت دندان

ترمیم دندان در قالب ایمپلنت از سه قسمت اساسی تشکیل شده است. این قسمت ها شامل فیکسچر، اباتمنت و دندان مصنوعی است.

فیکسچر (Fixture):

به فیکسچر، بدنه ایمپلنت هم می گویند، این قسمت در حفره ای در لثه قرار می گیرد، جایی که دندان از دست رفته قرار دارد. فیکسچر شبیه پیچ است و قسمتی است که به استخوان متصل می شود. برای قرار دادن فیکسچر به یک پروسه جراحی کوتاه نیاز است. پس از قرار گرفتن بدنه ایمپلنت در جای خود، یک کلاهک در محل قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که لثه به درستی در اطراف آن قرار می گیرد. جراح قبل از قرار دادن اباتمنت، ۶-۸ هفته صبر می کند.

اباتمنت:

حدود دو هفته بعد زمانی که فیکسچر به استخوان متصل شد، لثه دوباره باز می شود تا اباتمنت متصل شود. اباتمنت شبیه یک مدل دندان کوتاه و فلزی است که در جای خود قرار گرفته است.

پیچ ایمپلنت دندان مثل یک رابط بین پست دندان و کراون یا بریج عمل می کند.

کراون یا بریج:

کراون برای ایمپلنت های تکی دندان استفاده می شود و تنها قسمتی است که پس از اتمام ترمیم، در دهان مشخص است. لثه در اطراف کراون رشد می کند و به دندان یک ظاهر طبیعی می دهد. کراون می تواند با رنگ و اندازه دندان های اطراف هماهنگ شود و ظاهری طبیعی را به وجود آورد.

وقتی چندین دندان به جایگزینی نیاز داشته باشند، بریج دندان یا دندان مصنوعی می توانند گزینه های مناسبی برای شما باشند.

ایمپلنت های دندان از چه چیزی ساخته شده اند؟

رایج ترین موادی که ایمپلنت دندان از آن ساخته می شود تیتانیوم و زیرکونیا هستند. پزشک قبل از برنامه ریزی برای انجام پروسه ایمپلنت دندان، تصمیم می گیرد که کدام گزینه برای شما مناسب تر است.

تیتانیوم:

دهه ها از ایمپلنت تیتانیوم استفاده می شده. تیتانیوم یک ماده زیست سازگار است که همین امر باعث شده برای انجام اسئواینتگریشن گزینه مناسبی باشد. تیتانیوم یک ماده بادوام، سبک و مقاوم در برابر پوسیدگی است. ایمپلنت های ساخته شده از تیتانیوم درصد موفقیتی نزدیک ۹۳% دارند. افرادی که آلرژی دارند باید تست MELISA انجام دهند تا اطمینان حاصل کنند که ایمپلنت سبب بروز هیچ مشکلی نمی شود، که البته این اتفاق هم به ندرت رخ می دهد.

زیرکونیا:

ایمپلنت های سرامیکی دندان به تخصص و مهارت بیشتری نیاز دارند تا به درستی در جای خود قرار بگیرند. علت این امر این است که دوام این نوع ایمپلنت ها کمتر است و یک تکه هستند. اباتمنت و کراون از زیرکونیا ساخته شده اند، در حالی که بدنه اصلی ایمپلنت از تیتانیوم درست شده است. ایمپلنت های زیرکونیا از نظر زیبایی در سطح بالاتری قرار دارند. این ایمپلنت ها همرنگ دندان هستند که همین امر باعث شده طبیعی تر به نظر برسند.

انواع ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندان، بسته به این که جایگزین چند دندان می شوند، در سه دسته بندی قرار می گیرند. می توانید تنها یک دندان یا چندین دندان مجاور را ترمیم کنید یا از یک قوس کامل دندان مصنوعی استفاده کنید.

ایمپلنت تکی دندان:

اگر تنها یک دندان تان را از دست داده اید، این ایمپلنت یک کراون را پشتیبانی می کند. این نوع ایمپلنت ریشه دندان را جایگزین می کند که نشان می دهد استخوان هنوز هم تحریک می شود. این نوع ایمپلنت معمولا برای دندان های جلویی پیشنهاد می شود.

ایمپلنت تکی جایگزین مناسبی برای بریج است چون دیگر نیازی به آسیب زدن به دندان های اطراف و قرار دادن بریج نیست. این نوع ایمپلنت به خود تکیه دارد و عملکرد و زیبایی مناسبی را برای بیمار فراهم می کند.

ایمپلنت چندتایی دندان:

این نوع ایمپلنت یک گزینه مناسب برای افرادی است که چندین دندان مجاور را از دست داده اند. در این روش، برای ترمیم هیچ یک از دندان های مجاور نیازی به تراشیده شدن ندارند. برای ایمپلنت چندتایی دندان حداقل به دو میله دندانپزشکی (rods) نیاز است. البته تصمیم نهایی بعد از بررسی موقعیت دهان توسط جراح گرفته می شود.

ایمپلنت کامل دندان:

در این نوع ایمپلنت برای بخشیدن لبخندی زیبا به بیمار، به جایگزین کردن تمام دندان ها نیاز است. ایمپلنت های کامل دندان می توانند دائمی یا قابل برداشتن باشند. در اولین مورد معمولا از ۴ ایمپلنت استفاده می شود. در حالی که گزینه دوم گاهی می تواند با ۲ ایمپلنت انجام شود. در این شرایط، اگر دندانی باقی مانده باشد آن را می کشند. در این نوع ایمپلنت، دندان مصنوعی با توجه به صورت و دهان فرد طراحی شده و به فرد ظاهری طبیعی می دهد.

مزایا و معایب ایمپلنت دندان

مزایا:

• راه حلی مناسب برای کل طول عمر است.
• گزینه بادوام تری برای جایگزینی دندان است.
• هیچ مشکلی برای صحبت کردن، خندیدن و غذا خوردن ایجاد نمی کند.
• استخوان را تحریک می کند و مانع از بازجذب می شود.
• درصد بالای موفقیت
• ظاهری همچون دندان طبیعی

معایب:

• گران قیمت بودن
• پروسه قرارگیری آن ها می تواند طولانی باشد.
• ممکن است به انجام پروسه های اضافی نیاز باشد.
• برخی از بیماران به تیتانیوم آلرژی دارند.

حقایق و داده هایی در خصوص ایمپلنت دندان

• ایمپلنت ها به استخوان متصل می شوند و آرواره را قوی تر می کنند.
• ایمپلنت ها دچار کرم خوردگی نمی شوند.
• ۳ میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا از ایمپلنت دندان استفاده کرده اند و سالانه ۵۰۰,۰۰۰ نفر به آن ها اضافه می شوند.
• اولین ایمپلنت موفق دندان در انسان در سال ۱۹۶۵ انجام شد.
• ایمپلنت دندان می تواند تنها در یک روز انجام شود.

سوالات متداول

آیا ایمپلنت دندان بی خطر است؟

ایمپلنت های دندان، درصد موفقیت خیلی بالایی دارند (چیزی حدود ۹۳%). این روش نسبت به ۵۰ سال پیش که برای اولین بار انجام شد، پیشرفت کرده و بهتر شده است. اگر این جراحی توسط یک متخصص باتجربه انجام شود خطر کمی وجود دارد و یا اصلا خطری وجود ندارد. احتمال بروز عوارض جانبی نیز خیلی پایین است.

ایمپلنت های دندان تا چه مدت دوام دارند؟

اگر از این ایمپلنت ها به درستی مراقبت شود می توانند یک گزینه مناسب برای کل طول عمر باشند. ایمپلنت معمولا یک روش ترمیم دائمی در نظر گرفته می شود. ممکن است نیاز باشد که کراون بعد از ۱۵ سال عوض شود اما نیازی به تعویض پست دندان نیست. اولین ایمپلنت موفق برای بیش از ۳۰ سال در بدن بیمار باقی مانده بود. او با وجود همان ایمپلنت به خاک سپرده شد!

https://www.authoritydental.org/dental-implants