مرحله اول: رادیوگرافی و قالب گیری
معمولاً عکس رادیوگرافی پانورامیک دهان از بی نظمی دندان ها (عکس همه دندان‌ها) و عکس هر یک از دندان‌ها به صورت جداگانه لازم است.
ممکن است از صورت، دندان ها و دهان فرد هم عکس گرفته شود، این عکس ها قسمتی از پرونده دائمی بیمار خواهد بود. متخصص ارتودنسی (ارتودنتیست) دندان قالب هایی را از دندان‌های فک بالا و سپس فک پایین تهیه می کند. هنگام قالب گرفتن حس می کنید که دهانتان با ماده بتونه مانند پر شده است، این مرحله فقط 30 ثانیه زمان می برد. عمل قالب گیری بسیار راحت و سریع است، اگر به سادگی دچار حالت تهوع می شوید، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و از راه بینی نفس بکشید.
مرحله دوم:
اقدامات اولیه دندانپزشک پس از بررسی تصاویر رادیوگرافی و قالب ها برنامه درمانی مناسب فرد را طرح ریزی می‌کند. چنانچه فضای بین دندان های خاصی خیلی کم باشد، ممکن است نیاز به استفاده از جداکننده های فلزی یا پلاستیکی ما بین دندان هایتان، قبل از ادامه مراحل ارتودنسی، داشته باشد. ممکن است نیاز باشد تعدادی از دندان هایتان را بکشید. در برخی موارد در طول روند درمان و نه در آغاز آن، این امر لزوما باید انجام شود. دندان‌های بیمار باید کاملاً تمیز شوند. اگر دندان‌های حساسی دارید، حداقل به مدت دو هفته از خمی مکیدن انگشت دندان ضد حساسیت استفاده کنید تا حساسیت دندان ها قبل از شروع ارتودنسی دندان برطرف شود. هر گونه مشکل دندان ها باید قبل از قرار دادن بریس درمان گردد، حفره‌های پوسیدگی پر شود و تمامی مشکلات قبل از ارتودنسی رفع شود.
مرحله سوم: قرار دادن بریس (براکت)
دندانپزشک یا دستیار دندانپزشک، دندان‌ها را خشک می کند و آن‌ها را با اسید سفید کننده مخصوصی، جهت اتصال با سیمان نگهدارند براکت ها آماده می کند. سعی کنید این اسید را روی زبانتان نگه ندارید. براکت‌ها روی دندان ها قرار داده می شوند و خیلی سریع، نور پلاسما با شدت بالا روی سطح براکت تابانده می شود تا اتصال صورت گیرد(ارتودنسی سریع). سیم قوسی از بین تمام براکت ها به نحوی می گذرد که به گونه ها فشار وارد نکند. اگر احساس کردید که سیم ارتودنسی دندان درون گونه‌تان فرو می‌رود به دندانپزشک بگویید تا سیم را کوتاه کند. کش های کوچکی (قطعه‌های مسدود کننده حلقه‌های دایره‌ای شکل) روی براکت ها قرار می گیرد تا آن‌ها را روی سیم نگه دارد و حس فشار ایجاد کند.
مرحله چهارم:
تنظیم ارتودنسی دندان در هر ماه یکباربریس را باید هر 4 تا 6 هفته یکبار مجددا تنظیم کرد. در این مراجعه ها که زمان کمی طول می کشد، پزشک کش های قبلی (قطعه‌های مسدود کننده) و گاهی سیم را نیز درمی آورد. ممکن است این کار کمی دردناک باشد که دلیل آن بیش از هر چیز وارد شدن فشار روی دندان ها است. پس از تنظیم، دندان ها تا چند ساعت یا چند روز درد خواهد کرد. در طول این مدت ارتودنسی، غذای نرم میل کنید. تا زمان مراجعه بعدی، درد دندان ها کاملاً از بین رفته است.
مرحله پنجم: درآوردن بریس
درآوردن بریس راحت و سریع انجام می‌شود. دندانپزشک هنگامی که زمان درآوردن بریس فرا برسد، قوس پشت بریس ها را با سیم‌چین مخصوص می برد و به این ترتیب پیوند متصل کننده بین براکت و دندان از بین می رود. این حرکت علیرغم صدای بلندش، درد ارتودنسی به وجود نمی آورد. همه ی براکت ها از روی دندان ها جدا می شوند و لایه‌ای از پلاستیک پیوندی را روی دندان به جا می گذارند. سپس دندانپزشک با استفاده از یک وسیله دستی با سرعت بالا پلاستیک را از روی دندان ها تمیز کرده و تمام محل‌های برداشتن پلاستیک را با مینا پوشش می دهد و در نهایت پولیش می کند.
مرحله ششم: قرار دادن پلاک
ماه ها یا سال ها وقت و هزینه هنگفتی را صرف کرده‌اید، رنج و دردسرها را برای سیم کشی دندان تحمل کرده اید تا دندان هایی صاف و مرتب داشته باشید و به تازگی از تحمل آن در دهان راحت شده‌اید. اما در واقع این پایان کار نیست چون باید پلاک بگذارید تا دندان ها در موقعیت جدیدشان باقی بمانند. استفاده از پلاک طبق تجویز متخصص ارتودنسی، به ویژه ظرف یک سال نخست پس از جداکردن بریس، اهمیت زیای دارد، زیرا تقریبا 9 ماه طول می کشد تا رباط های اطراف دندان موقعیت جدیدشان را حفظ کنند. اگر از پلاک به طور منظم استفاده نکنید، دندان هایتان دوباره جابه‌جا خواهد شد. بسیاری از افراد پس از گذشت یک سال تنها شب ها، آن هم چند شب در هفته، از پلاک استفاده می کنند تا مطمئن شوند که داشتن لبخند زیبا را از دست نخواهند داد.
