زنانی که اختلالات روانپزشکی پس از زایمان را تجربه می کنند کمتر احتمال دارد که صاحب فرزند دوم شوند.
به گزارش نیوزمدیکال، اختلالات روانپزشکی پس از زایمان در مادران تازه متولد شده امری رایج است و یک مطالعه جدید در دانمارک نشان می دهد زنانی که پس از تولد اولین فرزند خود اختلالات روانپزشکی را تجربه می کنند، کمتر بچه دار می شوند.
این مطالعه که در دانشگاه آرهوس دانمارک انجام شده نخستین تحقیق در نوع خود است که احتمال بارداری را در طی پنج سال از تجربه مادر دچار اختلال روانپزشکی پس از زایمان بررسی می کند.
بر اساس این تحقیق 69 درصد زنانی که در شش ماه اول زایمان دچار اختلالات روانپزشکی پس از زایمان شده اند، فرزندان بیشتری دارند. این در تضاد با 82 درصد زنانی است که هیچ اختلالات روانپزشکی پس از زایمان را تجربه نکرده اند.
دکتر لیو، سرپرست این تیم مشتاقانه اظهار داشت: می توان از اختلالات روانپزشکی پس از تولد کودک جلوگیری کرد، یک پیام مهم به زنانی که سابقه اختلالات روانپزشکی شدید پس از زایمان دارند این است که می توان از عود بیماری جلوگیری کرد. به آنها توصیه می کنیم اگر می خواهند فرزند دیگری داشته باشند از پزشکان خانواده یا روانپزشکان خود کمک بگیرند تا بتوان برنامه هایی برای درمان خاص نیازهای فردی برای کاهش خطر عود و همچنین سلامتی آنها تهیه کرد، همچنین می توان علائم را از نزدیک کنترل و درمان کرد.
اختلالات شایع روانپزشکی پس از زایمان شامل افسردگی و اضطراب است، اما به ندرت زنان در این دوره روان پریشی پس از زایمان، وسواس فکری عملی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات خوردن را تجربه می کنند.
در مورد طیف اختلالات تجربه شده توسط مادران تازه وارد و اهمیت انجام درمان جهانی موثر، علل اختلالات روانپزشکی پس از زایمان را به عنوان “تعامل پیچیده عوامل روانی، اجتماعی و بیولوژیکی، علاوه بر ژنتیک و عوامل محیطی” مطرح می کنند.
تحقیقات قبلی در مورد میزان اختلالات روانپزشکی پس از زایمان نشان می دهد تقریبا سه درصد از زنان در سه ماه اول پس از زایمان دچار یک اختلال روانپزشکی هستند، اما تاکنون هیچ تحقیقی در مورد اینکه آیا این اختلالات باعث دلسرد شدن دوباره زنان برای بارداری می شود، انجام نشده است.
دکتر لیو درباره انگیزه این مطالعه گفت: ما می خواستیم بررسی کنیم آیا زنان دارای اختلالات روانپزشکی پس از زایمان احتمال فرزندآوری دوم را کاهش می دهند؟ علاوه بر این، ما در نظر گرفتیم آیا کاهش میزان زاد و ولد به دلیل انتخاب های شخصی یا کاهش باروری بوده است زیرا این موارد مهم است که باید در نظر گرفته شود.
برای انجام این مطالعه، لیو و همكارانش داده های ثبت شده در دانمارك را برای 414 هزار و 571 زن كه از سال 1997 تا 2015 در دانمارك صاحب اولین فرزند شده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها سپس زنان را تا 19.5 سال دنبال کردند تا اینکه فرزند دیگری متولد شد، مادر مهاجرت کرد، از دنیا رفت، چهل و پنجمین سالگرد تولد آنها بود یا غیره. تا ژوئن 2016، مطالعه را در نقطه ای از وقوع هر یک از این وقایع به پایان رساند.
برای شناسایی اینکه کدام زن ها یک اختلال روانپزشکی پس از زایمان را تجربه کرده اند، آنها دیدند آیا در شش ماه اول تولد فرزندشان برای آنها اختلالات روانپزشکی برایشان داروی روانگردان تجویز شده یا تحت حمایت بیمارستانی هستند.
در مجموع 4 هزار و 327 (1 درصد) از زنان پس از اولین زایمان خود یک اختلال روانپزشکی را تجربه کرده اند. این زنان در مقایسه با زنانی که پس از زایمان دچار اختلال روانپزشکی نشده اند، یک سوم احتمال داشتن فرزند دوم را دارند. اگر مادر به دلیل اختلال روانپزشکی در بیمارستان بستری باشد، احتمال بارداری مجدد او تقریبا نصف خواهد شد.
برخی از محدودیت های این مطالعه شامل این واقعیت است که محققان اطلاعات دقیقی در مورد سقط جنین و مرده زایی ندارند و فقط متولدین زنده در این مطالعه گنجانده شده اند و همه زنانی که پس از زایمان دچار اختلال روانپزشکی شده اند، دارو دریافت نکرده اند یا در بیمارستان به دنبال درمان نبوده اند. بنابراین، استفاده از نتایج این مطالعه خاص در مورد سایر جمعیت ها در سراسر جهان امکان پذیر نیست.
دکتر لیو گفت: اگرچه تعداد کمتری از زنان مبتلا به اختلالات روانپزشکی پس از زایمان دارای فرزندان بعدی بودند، اما قابل توجه است حدود 69 درصد از این زنان هنوز فرزند دوم را انتخاب کردند. برای 31 درصد زنان باقیمانده باید دلایل عدم داشتن فرزند دیگر را از یکدیگر تفکیک کنیم. اگر آنها به دلیل ترس از عود اختلالات از بارداری دیگر جلوگیری کردند، پیام بالینی مهم برای آنها این است که پیشگیری از عود امکان پذیر است.
مترجم: الهه زارعی
